"Δεν είναι δόκιμοι, κοπέλες είναι σου λέω!" Και όμως...

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ BLOG ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ

Τέλος του 2005 με ένα κόμπο στο λαιμό αν επιτέλους θα βρούμε εταιρία να μπαρκάρουμε κι εμείς. Τρεις κοπέλες που απεγνωσμένα έψαχναν βαπόρι να μπαρκάρουν, δύσκολο πράγμα και ιδίως αν έχουν βλέψεις για ποντοπόρα.

Συναντηθήκαμε στις 8 το πρωί έξω από τον ηλεκτρικό να ξεκινήσει η περιοδεία μας... Τι ακούσαν τα αφτιά μας εκείνο το πρωινό στον Πειραιά; Πόσες πόρτες δεν βρήκαμε κλειστές...

Θυμάμαι που περάσαμε την είσοδο μίας ναυτιλιακής εταιρίας με σκοπό να πάμε στο τμήμα των πληρωμάτων να ζητήσουμε δουλειά. Στα πέντε βήματα που κάναμε μας σταμάτησε ο θυρωρός.

-Τι θα θέλατε;(μας ρώτησε)

-Δόκιμοι είμαστε, θα θέλαμε να μιλήσουμε με τον υπεύθυνο πληρωμάτων.

-Μισό λεπτάκι κορίτσια.

Περιμέναμε λοιπόν κι εμείς ντυμένες με τα "καλά" μας στον προθάλαμο του μεγάρου.
Πιάνει το τηλέφωνο και μιλάει με κάποιον (προφανώς τον υπεύθυνο των πληρωμάτων):

-Έλα, έχουν έρθει κάτι κοπέλες εδώ και θέλουν να πάνε στα πληρώματα... Για δόκιμοι λένε... Όχι σου λέω, κοπέλες είναι, στα πληρώματα θέλουν να πάνε... Δεν είναι δόκιμοι σου λέω, κοπέλες είναι!

Το τηλέφωνο έκλεισε, ο θυρωρός γύρισε στο μέρος που στεκόμαστε και μας είπε χαμογελαστός:

-Λυπάμαι κορίτσια, μου είπαν ότι δεν δεχόμαστε αιτήσεις απο κοπέλες.

Τι σφαλιάρα ήταν αυτη; Από πού μας ήρθε; Μας πιάσαν κάτι γέλια στην μέση του δρόμου... Ακόμα γελάμε όταν θυμηθούμε την ιστορία αυτή! "Κοπέλες είναι σου λέω, όχι δόκιμοι!"

Κι όμως συνεχίσαμε, χτυπήσαμε και άλλες πόρτες και ακούσμε πολλές τέτοιες ατάκες. Απτόητες εμείς, αποφασισμένες να βρούμε εταιρία... Γύρισα κατά τις 7 το απόγευμα σπίτι μου, έχοντας γράψει πολλά χιλιόμετρα, κατάκοπη, πεινασμένη και διψασμένη.Δεν το έβαλα κάτω όμως και εταιρία βρήκα!

Πέρασε ο καιρός, έφυγα για το πρώτο μου μπάρκο! Έκει έμαθα πολλά όπως: πως να κάνω ματσακόνι (είχα το δικό μου ματσακόνι, καλό ξύλο, βαρυ εργαλείο, πέταγε σπίθες και δεν ήθελε ακόνισμα στον τροχό!), έμάθα τι είναι η μάπα (σφουγγαρίστρα την έλεγε η μαμά μου), πώς πίνει τον καφέ του ο καπετάνιος (και φυσικά δεν τον έκανα ποτέ όπως ήθελε, αν ήθελε καφέ να εφτιαχνέ μόνος του δεν είχα μπαρκάρει καφετζής), πως πιάνουν το πινέλο και βάφουν, να φτιάχνω μπογιές, να δίνω δουλειά στους ναύτες, να μαζεύω τα τρεξίματα από λάδια, να πιάνω το στουπί και το πανί και να κατεβαίνω στις σεντίνες για λαδάκια, να διορθώνω στους χάρτες... Δεν έχω παράπονο!

Έκανα τα πάντα εκέι! Τι θέλεις; Γέφυρα, κουβέρτα; Δεν άφησα τίποτα στην τύχη του! Στα πάντα ήμουν μέσα! Τους τρέλανα στις ερωτήσεις... Έψαξα, έμαθα! Είδα την διαφορά άντρα δοκιμου και γυναίκας δόκιμου, ή μάλλον τις διαφορές.

Δεν φοβήθηκα να λερώσω τα χέρια μου, υπήρξαν φορές που δεν φαινόταν ούτε για αστείο το μπλέ της φορμας μου γιατί είχε γίνει μαύρη από το πετρέλαιο, ακόμα και το πρόσωπό μου ήταν γεμάτο πετρέλαιο. Ο άντρας δόκιμος όμως σιχαινόταν να λερώσει τα χέρια του με πετρέλαιο... Δούλεψα σαν σκύλος σε αυτό το βαπόρι, αλλα πάντα ήμουν η "μικρή", ενω ο άντρας δόκιμος ήταν πάντα ο άντρας δόκιμος! Δεν είναι κοπέλα, είναι δόκιμος! Έτσι όμως ήταν πάντα και όσο κι αν γκρινιάζω δεν αλλάζει!

Ένας άντρας στο βαπόρι δεν έχει να αποδείξει τίποτα, ενώ μια κοπέλα πρέπει να αποδείξει με έργα ότι δεν μπάρκαρε για τουρισμό. Ότι μπάρκαρε για να δουλέψει όπως δεν έχει δουλέψει πότε κανένας τους, ότι ήρθε για να κλέψει γνώσεις και όχι καρδιές.

Έχω διαλέξει να κρατάω μόνο τα καλά στην ζωή μου, από τα άσχημα κρατάω μόνο τις διδαχές που μου προσφέραν!

_____________

ΣΧΟΛΙΟ

Το άρθρο είναι του νέου μέλους του blog ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ, της A.M. Που είναι κοπέλα αλλά είναι και δόκιμος, δόκιμος Πλοίαρχος.

Είναι πράγματι κρίμα που εκεί κάτω, στην Ακτή Μιαούλη, 30 ολόκληρα χρόνια μετά το άνοιγμα των σχολών Εμποροπλοιάρχων για τις γυναίκες της χώρας μας, εξακολουθούν να τα χάνουν όταν μια γυναίκα δηλώσει "ναυτικός". Τι στο καλό πια; Γυναίκες υπουργούς έχει πλέον η χώρα, πρόεδρο Βουλής, αρχηγούς κομμάτων... κι αφήστε πια τις αστυνομικίνες, τις πιλότους, τις οδηγούς ταξί και λεωφορείων και μετρό... και τόσες άλλες γυναίκες που επάξια στελεχώνουν θέσεις που κάποτε αποτελούσαν "αντρικά οχυρά".

Κι ακόμη αφήστε που η χώρα αυτή χρωστά τη λευτεριά της και σε γυναίκες καπετάνισσες, τη θρυλική Μπουμπουλίνα, τη Μαντώ Μαυρογένους, την άγνωστη στους πολλούς Δόμνα Βισβίζη.

Γιατί πια τέτοια "δυσλεξία" μπροστά στα κορίτσια που δηλώνουν ότι αγαπούν τη θάλασσα και θέλουν να την ταξιδέψουν; 25 κοπέλες σήμερα φοιτούν στο τρίτο έτος του Ασπροπύργου, στη σχολή Πλοιάρχων αλλά και στη σχολή Μηχανικών. Και αρκετές ακόμη φοιτούν σε άλλες σχολές της χώρας. Και πολύ περισσότερες έχουν αποφοιτήσει στα 30 χρόνια που η Πολιτεία έδωσε το δικαίωμα και επίσημα στη γυναίκα να διαπρέπει ως αξιωματικός εμπορικού ναυτικού. Καιρός λοιπόν να το πάρουν όλοι απόφαση πως τα καράβια δεν είναι ανδροκρατούμενο κάστρο. Έχουν θέση και οι γυναίκες στη θάλασσα. Και έχουν και τη θέληση να την κρατήσουν και να την τιμήσουν.

"Τα σπίτια του Κωστή Παλαμά" - Αφιέρωμα στα 65 χρόνια από το θάνατό του

Παλαμάς σήμερα. Πώς να ξεχάσεις;

Ώρα 3 και 20, ξημέρωνε Σάββατο, 27 Φλεβάρη, στη σκλαβωμένη Αθήνα του 1943. Στο τελευταίο σπίτι της ζωή του, στην οδό Περιάνδρου 5, στην Πλάκα.

Κι έφυγε το νέο αστραπή από στόμα σε στόμα... Πέθανε ο ποιητής. Ο εθνικός ποιητής της νεώτερης Ελλάδας. Αυτός που άστραψε το προαιώνιο φως της στους αιώνες:

« Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, αγνέ Πατέρα
του ωραίου, του μεγάλου και τ' αληθινού.
Κατέβα φανερώσου κι άστραψε εδώ πέρα
στη δόξα της δικής σου γης και τ' ουρανού.

Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι,
στων ευγενών αγώνων λάμψε την ορμή
και με το αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι
και σιδερένιο πλάσε και άξιο το κορμί.

Κάμποι βουνά και θάλασσα φέγγουνε μαζί σου
σαν ένας λευκοπόρφυρος μέγας ναός
και τρέχει στον ναό εδώ προσκυνητής σου,
αρχαίο πνεύμα αθάνατο κάθε λαός. »

Ο Παλαμάς δεν έζησε όλα τα χρόνια του στο σπίτι της οδού Περιάνδρου. Έζησε τα τελευταία του. Κι εδώ συναντήθηκε με το θάνατο. Λύτρωση ήταν ο θάνατος για τον Παλαμά. Λίγο να σκύψεις στα γεγονότα της ζωής του το νιώθεις... Εκείνο το Φλεβάρη, του '43, ο Παλαμάς κήδευσε την αγαπημένη σύντροφο της ζωής του. Άντεξε λιγότερο από είκοσι μέρες την απουσία της. Της Μαρίας του... Της Μαρίας Βάλβη. Της μητέρας των τριών παιδιών τους, του Λέανδρου και του μικρούλη Άλκη:

αρχείο Σαραντάκου

Ο ποιητής και η κόρη του η Ναυσικά και ο Λέανδρος και η Μαρία του... Ο Άλκης δεν είναι εδώ. Ο Άλκης έφυγε νωρίς. Θρυμματίζοντας την ψυχή του πατέρα του σε μυριάδες δάκρυα - διαμαντόπετρες, περιδέραιο αιώνιο στον πρόωρο χαμό κάθε μικρού και άγουρου:

Μήτε μὲ τὸ σίδερο,
Μήτε μὲ τὸ χρυσάφι,
Μήτε μὲ τὰ χρώματα
Ποὺ σπέρνουν οἱ ζωγράφοι

Μήτε μὲ τὰ μάρμαρα
Τὰ τεχνοσκαλισμένα·
Τὸ σπιτάκι σου ἔπλασα
Παντοτινὸ γιὰ σένα

Μόνο μὲ τοῦ πνεύματος
Τὰ μάγια! Σοῦ τὸ ὑψώνω
Σ᾿ ἕνα τόπον ἄϋλον,
Ἀπείραχτο ἀπ᾿ τὸ χρόνο.

Μ᾿ ὅλα μου τὰ δάκρυα
Καὶ μὲ τὸ αἷμα μου ὅλο
Τοῦ ἔχτισα τὰ θέμελα,
Τοῦ σκέπασα τὸ θόλο

Κι ἂ φοβᾶσαι, ἀγάπη μου,
Νὰ μένῃς μοναχό σου,
Κάλεσε καὶ κράτησε
Μέσα στ᾿ ἀρχοντικό σου

Ὅλα τὰ ἐρωτόπλαστα
Καθὼς ἐσὺ βλάσταρια
Π᾿ ἄνθισαν κι ἀπόσβυσαν,
Μιᾶς χρυσαυγῆς καμάρια!

ΠΗΓΗ: ΕΔΩ

Φεβρουάριος ήταν και τότε. Του 1998:

Ένα άλλο θλιβερό γεγονός που βύθισε σε βαθιά θλίψη τον Παλαμά ήταν ο θάνατος του πολύκλαυστου αγαπημένου του αγοριού, του Άλκη.

Όσες ημέρες βρισκόταν στον «Ευαγγελισμό» κοντά στο άρρωστο παιδί του, που λέγεται ότι είχε όγκο στο κεφάλι, τόση ήταν η οδύνη του, που ο Χίος ποιητής Λάμπρος Πορφύρας, φιλολογικό ψευδώνυμο του Δημητρίου Σύψωμου, έγραφε σε επιστολές του στον Κώστα Χατζόπουλο που βρισκόταν στη Φινλανδία: «Σπεύσον, χάνομεν τον Παλαμάν». Η βαθιά οδύνη του για τον θάνατο του Άλκη υπήρξεν ίσως η αιτία που έγραψε το αριστούργημά του, «Ο Τάφος», (1898).

Ο Παλαμάς συνέθεσε τον θρήνο του από τις 24 Φεβρουαρίου ως τις 9 Μαρτίου 1898, «έναν σταλακτίτη με τα δάκρυα της ψυχής του τα κρυφοσταλάζοντα μέσα του... Η φιλοσοφία της λύπης εκράτησε τα δάκρυα για να τα χύση εις λάμποντας στίχους». Ήταν τόση η απήχηση από το μουσικό άλγος του θρήνου, ώστε το βιβλίο ξανατυπώθηκε άλλες τρεις φορές και μεταφράστηκε στα αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά.

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Στάθηκε άτυχος ο Φλεβάρης για τους Παλαμάδες... Ποιος ξέρει αν εκείνον, τον τελευταίο του 1943, αν καταλάβαινε, αν θυμόταν... Λένε πως ήταν βαριά άρρωστος και δεν έμαθε ούτε της στοργικής συντρόφου του το χαμό. Λένε μα δεν ξέρουν πως κείνες τις ώρες νιώθεις και καταλαβαίνεις τις παρουσίες κι εκείνων που λείπουν... Λύτρωση ήταν για τον Παλαμά ο θάνατος εκείνο το ξημέρωμα. Στο τελευταίο σπίτι της ζωής του, στην Πλάκα. Εκεί που μνήσκει και μας πονά μια πλάκα μόνο να θυμίζει τούτη τη μέρα:

Έγραψαν κι αν έγραψαν για τούτη την κατάντια... Αφορμή για μένα στάθηκε το άρθρο της Σοφίας. Η επιστολή της στο Δήμαρχο. Να κάνει κάτι για τον ποιητή που κάποτε η Ελλάδα ακούμπησε πάνω στο φέρετρό του... Πάνε 65 χρόνια από τότε:

Πηγή φωτογραφίας και του κειμένου που ακολουθεί: ΠΟΝΤΙΚΙ

«Για μια στιγμή δεν ακούγεται τίποτα. Και τότε ακούγεται ο Σικελιανός. Βγαίνει μπροστά και πάνω απ’ τον νεκρό απαγγέλλει βροντές.

Ηχήστε, οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές…

Η βροντώδης φωνή ραγίζει θαρρείς τους τοίχους. Και τις καρδιές. Φλάμπουρα, νομίζω, ξεπετάγονται από παντού. Οι ανάσες κρατιούνται… Οι “προσκυνημένοι” κάνουν σύσταση να μη συνεχιστεί το “κακό”. Μα ο κόσμος έχει κιόλας υπακούσει στον Παλαμά. Και “μέθυσε με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα” Ανυπάκουος κι ο Σκίπης μπαίνει μπροστά και βρίζει τον κατακτητή. Κλαίγοντας ακατάπαυστα κάνει το στόμα του ντουφέκι. Και χτυπάει: “Μέσ’ από τα κάγκελα τ’ αόρατα / της απέραντής μας φυλακής / μέσα στο κελί το σκοτεινό μας / δεν εβάσταξες τον πόνο της φυλής / κι έπεσες σα δρυς απ’ τα χτυπήματα / κάποιων μαύρων ξυλοκόπων…”.

…Με την αντάρα στα μάτια γυρίζει ο Σικελιανός σε μας: Ελάτε δω σεις οι νέοι, οι φοιτητές, φωνάζει. Σε σας ανήκει, εσείς να τον πάτε. Τα χάνουμε για μια στιγμή. Μετά ριχνόμαστε στο φέρετρο, παραμερίζοντας ο ένας τον άλλο. Το σηκώνουμε. Προχωράμε. Φτάνουμε στον τάφο. Ο λάκκος ήταν ανοιγμένος. Βγάζω το στεφάνι από το κεφάλι μου και τ’ ακουμπώ στο φέρετρο. Τότε είδα πως από την άλλη μεριά αυτός που βαστούσε τον Παλαμά ήταν ο Σικελιανός. Ενας γερμανός επίσημος, εκ μέρους του πληρεξούσιου για την Ελλάδα, άφησε το στεφάνι του φτύνοντας τον ποιητή με τα λόγια: “Το Τρίτο Ράιχ στον Κωστή Παλαμά. Χάιλ Χίτλερ”. Ο Σικελιανός γλιστράει. Πάει να πέσει. Δίνει μια με το χέρι του και ξεβρομίζει “κατά λάθος” το φέρετρο.

Ανάσταση και Καθαρή Δευτέρα

Κατεβάζουν το φέρετρο. Ο λαός γονατίζει. Ο Σικελιανός ρίχνει μια φούχτα χώμα. Η Κοτοπούλη άλλη μια. Εγώ επίσης. Γύρω στις άκριες, γραμμές ολόκληρες από καραμπινιέρους και Γερμανούς παραφυλάνε. Μια φοιτήτρια κι ένας γέροντας λιποθυμούν. Να ’ναι απ’ τη συγκίνηση; Η απ’ την πείνα; Θυμήθηκα τους στίχους του Παλαμά: “Η μεγαλοσύνη στα έθνη / δε μετριέται με το στρέμμα / με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται / και με το αίμα”.

Δεν ξέρω αν ο κ. Αλτεμπουργκ είχε υπόψη του αυτούς τους στίχους. Εμείς πάντως το πεινασμένο και σκλάβο έθνος είχαμε κάτι άλλο να του πούμε: τον Εθνικό μας Υμνο. Τον αρχίζει πρώτος ο Γεώργιος Κατσίμπαλης και σε λίγο τον παίρνει το ξελευτερωμένο πλήθος και το σκορπάει στους ανέμους. Αντιβουίζει ο τόπος λευτεριά. Και τρέμουν οι άσπροι σταυροί… Η κηδεία γίνεται Ανάσταση και Καθαρή Δευτέρα…».

Η Κυριακή αυτή που ήταν η αιτία να συναντηθούν ο επικήδειος του Αγγελου Σικελιανού για τον θάνατο του Κωστή Παλαμά και ο Εθνικός Υμνος του Διονυσίου Σολωμού, αποτέλεσε κομβικό σημείο για τον λαό της Αθήνας στη διάρκεια της Κατοχής. Οι αθηναίοι συνειδητοποίησαν τη δύναμή τους και το επόμενο διάστημα το βουβό ποτάμι της κηδείας εξελίχθηκε σε οργισμένες κινητοποιήσεις το επόμενο διάστημα μέχρι την αποχώρηση των γερμανών από την πόλη.»

Από το βιβλίο του Χρήστου Λάζου, «Ελληνικό Φοιτητικό Κίνημα 1821-1973», περιγράφει ένας φοιτητής που κράτησε το φέρετρο του ποιητή στους ώμους του.

Είναι εκεί, μπροστά στην τελευταία κατοικία του ποιητή, μπροστά στον Παλαμά που αναχωρεί για το μέγα της ζωής του ταξίδιο:

αρχείο Σαραντάκου

που ο Σικελιανός απαγγέλλει το περίφημο ποίημα:

Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ! Ένα βουνό
με δάφνες αν υψώσουμε ως το Πήλιο κι ως την Όσσα,
κι αν το πυργώσουμε ως τον έβδομο ουρανό,
ποιόν κλεί, τι κι αν το πεί η δικιά μου γλώσσα;

Μα εσύ Λαέ, που τη φτωχή σου τη μιλιά,
Ήρωας την πήρε και την ύψωσε ως τ' αστέρια,
μεράσου τώρα τη θεϊκή φεγγοβολιά
της τέλειας δόξας του, ανασήκωσ' τον στα χέρια

γιγάντιο φλάμπουρο κι απάνω από μας
που τον υμνούμε με καρδιά αναμμένη,
πες μ' ένα μόνο ανασασμόν: "Ο Παλαμάς !",
ν' αντιβογκήσει τ' όνομά του η οικουμένη !

Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ! Ένας λαός,
σηκώνοντας τα μάτια του τη βλέπει...
κι ακέριος φλέγεται ως με τ' άδυτο ο Ναός,
κι από ψηλά νεφέλη Δόξας τονε σκέπει.

Τι πάνωθέ μας, όπου ο άρρητος παλμός
της αιωνιότητας, αστράφτει αυτήν την ώρα
Ορφέας, Ηράκλειτος, Αισχύλος, Σολωμός
την άγια δέχονται ψυχή την τροπαιοφόρα,

που αφού το έργο της θεμέλιωσε βαθιά
στη γην αυτήν με μιαν ισόθεη Σκέψη,
τον τρισμακάριο τώρα πάει ψηλά τον Ίακχο
με τους αθάνατους θεούς για να χορέψει.

Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βόγκα Παιάνα ! Οι σημαίες οι φοβερές
της Λευτεριάς ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

________________

• Το άρθρο είναι αναδημοσίευση από το φόρουμ HOMA EDUCANDUS - εκεί και θα γραφτεί η συνέχεια για "Τα σπίτια του Παλαμά"

Μέσω ΗΠΑ μπλόκο σε έλληνες bloggers

Με αυτό τον τίτλο ή περίπου με αυτό, η σημερινή ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ενημερώνει ότι οι διωκτικές αρχές της χώρας μας μετά από 14μηνη!!! παρακολούθηση κατάφεραν να βάλουν στο χέρι τους διαχειριστές ενός blog. Λέω πως για λόγους δεοντολογίας δεν πρέπει να αναφέρω ούτε το blog ούτε και τα ονόματα των διαχειριστών, που το ένα τουλάχιστον από αυτά φιγουράρει στις σελίδες της εφημερίδας και όλα τα υπόλοιπα ένα κλικ κάνεις και τα βρίσκεις. Το έκανα κι εγώ, το κλικ, και μπερδεύτηκα χειρότερα...

Διότι οφείλω να πω ότι όταν ξεφύλλισα την εφημερίδα, με έπιασε το "όλοι για έναν και ένας για όλους", "ζήτω το blogging" και άλλα επαναστατικά και συντροφικά... Και πιο πολύ μου την είχε "βαρέσει" το σχολιάκι της Ελευθεροτυπίας για "δημοσιογραφική ανωνυμία των bloggers". Αυτά, μέχρι που μπήκα στο συγκεκριμένο blog. Και άρχισα να ενημερώνομαι από πρώτο χέρι.

Καμιά ωρίτσα τη θες ακόμη και για να περάσεις επί τροχάδην τα πάνω από 500 σχόλια του συγκεκριμένου ποστ. Και τι μένει; Με όσο θάρρος λεν εκεί πως διατυπώνουν τη γνώμη τους επί παντός επιστητού, με το ίδιο θα πω κι εγώ: Τάση προς έμετο. Αν αυτό θεωρούμε ελευθερία του λόγου, κρίμα που η φύση μας έδωσε λόγο και δε μας άφησε πιθήκια.

Θα είμαι ο πρώτος που θα αντιδράσω, όπως και σήμερα το μεσημέρι που διάβασα την είδηση στην εφημερίδα, όταν διαπιστώσω να κινδυνεύει η ελευθερία οποιουδήποτε, αλλά και ο πρώτος που όταν τον δω να την ξοδεύει ανώφελα που θα του θυμίσω ότι:

"Θέλει αρετήηηηηηηηηηηηηηη και όχι μόνο τόλμη η ελευθερία."

Να αναπαράγω πέντε βασικά από την επίσκεψη στο συγκεκριμένο blog...

Ενώ υποτίθεται ότι μιλάμε για δημοσιογραφική ανωνυμία, στην πραγματικότητα ο άνθρωπος που βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα είναι δημοσιογράφος επώνυμος. Σιγά μην τον διαφημίσω και γράψω το όνομά του.

Εμπλεκόμενοι στην υπόθεση, όπως το είχα διαβάσει και στην εφημερίδα, είναι όλο το γνωστό και με εξαιρετέο γένος των δημοσιογράφων. Οι δυο μασκότ του επαγγέλματος που το τελευταίο διάστημα μας έκαναν να κλείσουμε τους δέκτες, φιγουράρουν και με φωτογραφίες. Ο ένας έχει κάνει και μήνυση στο blog...

Με μας... τους πραγματικά ανώνυμους ανθρώπους που bloggάρουμε, τι σχέση έχουν όλοι αυτοί; Την ίδια που είχαν εκείνοι οι κουκουλοφόροι επί κατοχής; Που με την κουκούλα στο κεφάλι σήκωναν το δάχτυλο και έστελναν στο απόσπασμα όποιον δεν τους άρεσε η φάτσα του;;;

Λέω πως 200 και βάλε χρόνια από τη Γαλλική Επανάσταση, ακόμη να γίνει πράξη το σύνθημα. Liberte, egalite, fraternite... Θέλεις φιλαράκο ελευθερία; Μάλιστα... Πότε επιτέλους θα το πάρεις χαμπάρι ότι πάει πακέτο με τα άλλα δύο; Και κυρίως με την ισότητα τη ρημάδα. Βρίσε όσο θες τον χι και τον ψι. Αλλά αν θες να βρίσεις τον με όνομα συμπολίτη σου, οφείλεις να βάλεις στην υπογραφή και το όνομά σου.

Όλα τα άλλα είναι λαμογιές χειρότερες και από αυτές που καταγγέλλεις. Και για τον ίδιο λόγο δεν αναφέρω κι εγώ το δικό σου όνομα. Γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είσαι μονάδα. Και γιατί δεν έχω λόγο, δεν κάναμε καν στο στρατό μαζί, για να σε εκθέσω προσωπικά. Γενικά μιλάω. Και με αρκετή ανησυχία που τέτοιες συμπεριφορές διαφημίζουν εσένα ως πρόσωπο (στα σχόλια το διάβασα αυτό και ναι, είναι έτσι... ) αλλά δυσφημίζουν το blogging.

Κύπρος: Η ενότητα και η σύγκρουση;

Τέλος καλό, όλα καλά;

Και για όσους άκουγαν τις τελευταίες μέρες πως δεν έχουν διαφορές στο εθνικό θέμα οι δύο υποψήφιοι, προτείνω να δουν το βίντεο που ανέβασε το ΕΘΝΟΣ:

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11378&subid=2&tag=8777&pubid=542388

Μιλάνε στην αρχή από την Κύπρο οι αντιπρόσωποι του ελληνικού Mega. Ο γνωστός και μη εξαιρετέος εκλογολόγος Νικολακόπουλος, ο οποίος παθαίνει και σαρδάμ με το όνομα του Χριστόφια. Σημασία έχει όμως ότι με σαρδάμ ή χωρίς, τονίζει ότι η επιτυχία ξεπερνά κάθε προσδοκία καθώς τέτοιο ποσοστό εκλογής - 53,36 - έχει να συγκεντρώσει πρόεδρος στην Κύπρο από το 1983.

Το καλύτερο είναι το δεύτερο βίντεο.

Μιλά πρώτος ο νικητής των εκλογών, Δημήτρης Χριστόφιας.

Από αύριο, λέει, αρχίζει μια άλλη μέρα. Ενώνουμε τις δυνάμεις μας, λειτουργούμε συλλογικά και με ενότητα για να πετύχουμε την επανένωση της πατρίδας μας.

Τούτη την ώρα μια είναι η ιδεολογία μας. Η Κύπρος και η σωτηρία της. Και μια πιο δίκαια κοινωνία.


Και μετά πήρε το λόγο ο ηττημένος. Ο Γιαννάκης Κασουλίδης.

Πρώτη λέξη:

"Συγκρουστήκαμε."

Και σύγκρουση περιέγραψε και μετά. Μίλησε για οργανωμένα συμφέροντα, πανίσχυρους κομματικούς μηχανισμούς, και σκοπιμότητες δικές τους...

Και κατάφεραν, λέει, με σκληρή δουλειά, με καθαρό λόγο, με πίστη στις αξίες και στις αρχές τους, να φτάσουν πολύ κοντά στη μεγαλύτερη πολιτική ανατροπή στην εκλογική ιστορία του τόπου τους.


Κοίτα και πες μου αν αυτοί οι δύο άνθρωποι έχουν τις ομοιότητες που έγραφε η δική μας Καθημερινή και διάφοροι άλλοι από Κύπρο και Ελλάδα ήθελαν να παρουσιάσουν τις τελευταίες μέρες. Η μέρα με τη νύχτα.

Και μετά, τι αμετροέπεια είναι αυτή; Από το 83 έχει να εκλεγεί πρόεδρος με τέτοιο ψηλό ποσοστό. Κι εσύ μας λες ότι έφτασες πολύ κοντά;

Όσο για ανατροπή... Ποια ανατροπή; Δεξιό πρόεδρο είχε κι άλλες φορές η Κύπρος. Πρόεδρο όμως από την αριστερά, από το ΑΚΕΛ, και πρώτη φορά είναι που ψήφισαν οι Κύπριοι και ακόμη δε χωρά στο μυαλό τέτοια επιτυχία.

Κι ας ευλογά ο κ. Κασουλίδης τον αρχιεπίσκοπό του. Που σίγουρα σε κάποιους λειτούργησε ο λόγος του εκφοβιστικά. Γνωστή η ψυχολογία των Κυπρίων σε τέτοια ζητήματα. Άγνωστο το σθένος που μας απέδειξαν ότι διαθέτουν, να αποτινάζουν τέτοια ψευτοδιλήμματα και να εμπιστεύονται την τύχη του τόπου σε έναν εκπρόσωπο της Αριστεράς.

Αυτή κι αν είναι ανατροπή, κ. Κασουλίδη.

Όπως κι αν έχει, ο κόσμος όλος και όχι μόνο η Κύπρος και η Ελλάδα, στέκουν εντυπωσιασμένοι που στις μέρες μας βρίσκεται ένας αριστερός ηγέτης να σαρώνει με τέτοια διαφορά σε εκλογές.

Κι άλλο τόσο εντυπωσιασμένοι είμαστε με το ενωτικό ύφος του από την πρώτη στιγμή της εκλογής του.

Ας ελπίζουμε να βρει ανταπόκριση. Και το ΔΗΣΥ να επανέλθει στο εθνικό συμβούλιο. Και όχι να συνεχίσει και μετά τα αποτελέσματα να μιλά για συγκρούσεις... Ας πούμε ότι για ψες βράδυ έφταιξε η φόρτιση. Κι από σήμερα θα υπάρξει νηφάλια ματιά και φώτιση...

Φως και ας είναι από όπου θέλει. Μονάχα φως να δούμε και δεν πειράζει η προέλευση. Και περιμένω τον άγιο πατέρα, που τον λένε και Χρυσόστομο, να τιμήσει τουλάχιστον το όνομά του. Και τουλάχιστον μετεκλογικά να βοηθήσει κι εκείνος να μονιάσουν οι άνθρωποι και ενωμένοι όλοι μαζί να παλέψουν για το καλό του τόπου τους.

Διότι ξέρουμε πως η Κύπρος υπήρξε το νησί του χαλκού...

Παράθεση:

Η πιθανότερη όμως των θεωριών είναι ότι το νησί μας ονομάστηκε από το χαλκό. Η Κύπρος ήταν πολύ γνωστή για το χαλκό της, περιζήτητο για τους Αχαιούς. Το χαρακτηριστικό αυτό προϊόν της Κύπρου, όπως εισηγήθηκε και ο Κυριάκος Χατζηιωάννου, πρέπει να έδωσε το όνομά του στην Κύπρο: «Η νήσος ήταν πολύ γνωστή στους φιλοπόλεμους Αχαιούς όχι για τη χέννα της παρά για το χαλκό της και επομένως αυτοί σαν νήσο του χαλκού θα τη γνώριζαν και όχι σαν νήσο της χέννας. Μ’ αυτό το μέταλλο ταυτίστηκε η νήσος, το οποίο πιθανότατα στη γλώσσα των Ετεοκυπρίων θα λεγόταν κύπρος ή κάτι τέτοιο και απ’ αυτό ονομάσθηκε Κύπρος, κατά το σχήμα συνεκδοχής, στη νήσο υπάρχει κύπρος = χαλκός, άρα η νήσος είναι Κύπρος», άποψη με την οποία συμφωνούν πολλοί άλλοι.

Πηγή TYPOS.COM.CY

αλλά δε χρειάζεται χαλκευμένες κατηγορίες για να δικαιολογήσει το όνομά της. Χρειάζεται μόνο ΕΝΟΤΗΤΑ για να μπορέσει επιτέλους να ξαναγίνει "ευτυχισμένη πατρίδα για όλα τα παιδιά της" όπως τόνισε ο Δημήτρης Χριστόφιας.

Ελίνα

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΡΟΥΜ HOMA EDUCANDUS

• Για το κλίμα το προεκλογικό και τη συγκρουσιακή κατάσταση που επικράτησε, δείτε ένα διαφωτιστικό άρθρο στο blog Περσέας και Ανδρομέδα. Από κει και η εικόνα που συνοδεύει το αρθράκι μας και που ούτως ή άλλως έχει διαχρονική αξία. Για να θυμόμαστε και να ξεπερνάμε τις μεταξύ μας διαφορές και να κάνουμε σημαία μας μία ιδεολογία: Την Κύπρο και τη σωτηρία της. Τίποτε άλλο...

Η πρώτη κυρία της Κύπρου μιλά για το νέο Πρόεδρο

Φωτογραφία του Δημήτρη Χριστόφια έψαχνα. Κι αντί για φωτογραφία, ανακάλυψα την παρακάτω συνέντευξη. Μιλά η γυναίκα που μοιράζεται πάνω από 30 χρόνια μαζί του κοινή ζωή. Η γυναίκα του, η Έλση Χηράτου - Χριστόφια. Και μητέρα των τριών παιδιών τους. Δε νομίζω ότι υπάρχει καλύτερος τρόπος για να γνωρίσουμε το νέο πρόεδρο από το να διαβάσουμε τι λέει εκείνη, που όπως βλέπετε και στο εξώφυλλο ενός περιοδικού, τον θεωρεί "το μεγαλύτερό της δώρο".

Τα ίδια λέει και εκείνος για τη γυναίκα του. Αν και το δικό του μεγαλύτερο δώρο - από την τηλεόραση το άκουσα αυτό και εντυπωσιάστηκα - του το έκανε η αδερφή του, η Δέσποινα. Ο Δημήτρης Χριστόφιας έχει περάσει μεγάλες περιπέτειες με την υγεία του. Καρδιά πρώτα και μετά και νεφρά. Και ήταν η αδερφή του εκείνη που χωρίς δεύτερη σκέψη του έδωσε το ένα της νεφρό και του γλίτωσε τη ζωή!!!

Η συνέντευξη που ακολουθεί έχει δοθεί αρκετό καιρό πριν... αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Αντίθετα θα μας βοηθήσει να γνωρίσουμε το Δημήτρη Χριστόφια προ προεδρίας και πριν ακόμη αρχίσει να υποψιάζεται ότι θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Κύπρου. Η Έλση Χριστόφια όμως από τότε δήλωνε σίγουρη. Η συνέντευξη θα μας βοηθήσει να γνωρίσουμε και εκείνη αλλά και τις καθημερινές συνήθειες όλης της οικογένειας του νέου προέδρου της Κύπρου:

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΓΟ - ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑ

H Έλση Xριστόφια είναι ένας άνθρωπος απλός, μετρημένος, ακούραστος και σοβαρό - της αρέσει όμως να γελά μ’ ένα πηγαίο, κρυστάλλινο γέλιο, που δείχνει ταυτόχρονα κι έναν άνθρωπο κεφάτο. Γνώρισε τον σύζυγό της, Δημήτρη Xριστόφια, το 1970 στη Mόσχα όπου βρίσκονταν και οι δύο για σπουδές στο Iνστιτούτο Kοινωνικών Eπιστημών. Παντρεύτηκαν το 1972 και έκτοτε προχωρούν στη ζωή πιασμένοι χέρι χέρι σαν σύντροφοι. Σύντροφοι με τη διπλή σημασία της λέξης: σύντροφοι στη ζωή, σύντροφοι και στην πάλη για καλύτερες μέρες. H Έλση Xριστόφια κατέχει το πόστο του Γραμματέα της Eπιτροπής Πόλης και Προαστείων του AKEΛ Λευκωσίας και είναι μέλος της Kεντρικής Eπιτροπής του κόμματος. Eίναι όμως και μητέρα τριών παιδιών της Mαριάννας, της Xριστίνας και του Xρίστου και γιαγιά δύο εγγονιών, της Έλιας και του Δημήτρη. Aυτό τον καιρό επιπλέον είναι και σύζυγος υποψηφίου για την Προεδρία της Δημοκρατίας και με αυτή της την ιδιότητα τη συναντήσαμε και κουβεντιάσαμε για τον Δημήτρη Xριστόφια και τις εκλογές, για τα συναισθήματά της αλλά και την οικογένειά της.


– Θα ήθελα να μου μιλήσετε για τα συναισθήματα σας όταν πάρθηκε η απόφαση, για την υποβολή υποψηφιότητας για την Προεδρία της Δημοκρατίας από τον Δημήτρη Χριστόφια.
– Κατ’ αρχάς αυτό το θέμα το είδα σαν ένα πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα για το οποίο, όπως για όλα τα πολύ σοβαρά ζητήματα που αφορούν το κόμμα και πολύ περισσότερο τον τόπο και το λαό, θα έπρεπε να υπάρξει μια πολύ μελετημένη, συλλογική απόφαση από το κόμμα. Eπομένως… δεν μπορώ καλά καλά να ισχυριστώ ότι υπήρχε κάποιο προσωπικό συναίσθημα ως προς αυτό το γεγονός. Ως στέλεχος αυτού του κόμματος, όπως όλα τα στελέχη, προβληματιστήκαμε και ζυγίσαμε όλα τα δεδομένα για να πάρουμε την τελική απόφαση. Eίναι γνωστή η διαδικασία που ακολουθήθηκε, ότι δηλαδή εκφράστηκαν απόψεις από τις ομάδες βάσεις και καταλήξαμε στην Παγκύπρια Συνδιάσκεψη όπου με τον προβληματισμό και τη σοβαρότητα που την χαρακτήρισε πήραμε τη γνωστή απόφαση. Δεν μπορώ, λοιπόν, ν’ απαντήσω στο ερώτημα αν θάπρεπε να μου προξενήσει εμένα κάποια ξεχωριστά ιδιαίτερα συναισθήματα. Σίγουρα εκείνο που από την αρχή με προβλημάτισε ήταν ότι πρόκειται για ένα ακόμη πρόσθετο καθήκον έναντι του λαού και του τόπου. Ουδέποτε πέρασε από τη σκέψη μου ότι είναι κάτι προσωπικό – και αυτό ισχύει και για τον Δημήτρη – είναι κάτι που αφορά το σύνολο. Eπομένως δεν τίθεται θέμα ούτε κάποιας φιλοδοξίας, όπως ισχυρίστηκαν κάποιοι, ότι διακατέχει τον Δημήτρη, ούτε και από πλευράς μου ήταν θέμα προσωπικό για να σκεφτώ πάνω σ’ αυτή τη βάση.

– Ως σύντροφός του στη ζωή θα νιώσατε περηφάνια…
– E, ασφαλώς! Νιώθω περήφανη για το γεγονός ότι είμαι η σύζυγος ενός ανθρώπου που αγαπιέται και εκτιμιέται τόσο πολύ από τον κυπριακό λαό και είναι κάτι που καθημερινά βγαίνει στην επιφάνεια. Υπάρχουν πολλά μηνύματα προς αυτή την κατεύθυνση. Σίγουρα αυτό με κάνει πάρα πολύ περήφανη και ταυτόχρονα με καθιστά πιο προβληματισμένη όσον αφορά τις ευθύνες που έχω κι εγώ ως σύζυγος αυτού του ανθρώπου που έχει να σηκώσει ένα τόσο βαρύ φορτίο.

– Κάπου θα χρειαστεί να σηκώσετε κι εσείς ένα μέρος αυτού του φορτίου…

– Αντικειμενικά. Παίζει μεγάλο ρόλο η συμπαράσταση που έχει οποιοδήποτε πολιτικό άτομο κι επειδή τυγχάνει να είμαι κι εγώ πολιτικό άτομο, συνειδητοποιώντας πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει αλληλοκατανόηση, αμοιβαία στήριξη για να προχωρήσει κάποιος σε τόσο δύσκολα καθήκοντα, ε ανάλογη είναι και η σχέση που έχουμε μεταξύ μας όσον αφορά το πώς αντιμετωπίζουμε γενικά τα προβλήματα που αναφύονται.

– Και αντιλαμβάνομαι ότι όλη η οικογένεια συμβάλλει σ’ αυτό….

– Οπωσδήποτε. Eυτυχώς για μας όλη η οικογένεια είναι στρατευμένη στον αγώνα, ο καθένας από την έπαλξη που έχει ταχθεί. Η μεγάλη μου κόρη είναι δασκάλα, αλλά ταυτόχρονα εργάζεται και μέσα από το Λαϊκό Κίνημα και το Κόμμα για ότι καθήκον της ανατεθεί, η δεύτερη μου κόρη, επίσης, είναι ηθοποιός και ταυτόχρονα στέλεχος της EΔΟΝ και προσφέρει από τη δική της πλευρά στον τομέα αυτό. Ο γιος μου έχει τελειώσει τις σπουδές του, έχει πάρει πτυχίο Πολιτικών Eπιστημών από το Πάντειο Πανεπιστήμιο και τώρα βρίσκεται στο μάστερ, αλλά είναι δραστήριο στέλεχος της Προοδευτικής, βοηθά όσο μπορεί. Από αυτή την άποψη και ο Δημήτρης και εγώ νιώθουμε ευτυχείς που πετύχαμε τα παιδιά μας να είναι στρατευμένα σ’ αυτή την πάλη που διεξάγει το Λαϊκό Κίνημα, γενικότερα, για το καλό του τόπου.

– Πώς είναι ο Δημήτρης ως σύζυγος και πατέρας; Αντιλαμβάνομαι ότι λόγω φόρτου δουλειάς οι ώρες που περνά με την οικογένειά του είναι περιορισμένες, αλλά γενικά είναι άνθρωπος που ενδιαφέρεται και ασχολείται όσο μπορεί...
– Eίναι γεγονός ότι η έλλειψη χρόνου ήταν σε ολόκληρη μας τη ζωή ένα πρόβλημα και ακριβώς εκείνο που μας έβγαζε από τη δύσκολη θέση ήταν ο συλλογικός τρόπος που λειτουργούσαμε μέσα στο σπίτι. Aπό πολύ μικρά τα παιδιά μας είχαν εξοικειωθεί με το γεγονός ότι εργάζεται και ο πατέρας και η μητέρα, τα ίδια είχαν τα σχολεία τους, άρα για να μπορέσουμε όλοι να αυτοεξυπηρετηθούμε και να ζούμε μια αρμονική ζωή μέσα στο σπίτι μας, έπρεπε ο καθένας να συμβάλλει όσο μπορούσε σε ό,τι σχετιζόταν με την καθαριότητα του σπιτιού, το φαγητό και έκανε ο καθένας εκείνο που μπορούσε με τον τρόπο του. Eίχαν βέβαια και το παράδειγμα του πατέρα. Ήταν φυσικό όμως, εγώ ως μητέρα, να επιφορτίζομαι το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για το σπίτι και τα παιδιά αφού οι ευθύνες του Δημήτρη από πάντα ήταν πολύ μεγαλύτερες από τις δικές μου. Έτσι όταν για παράδειγμα μαζευόμασταν στο σπίτι για φαΐ το μεσημέρι όλοι βοηθούσαν για το στρώσιμο του τραπεζιού ο ένας, για τη σαλάτα ο άλλος, όλοι από κάτι για να φάμε γρήγορα και να επιστρέψουμε στις δουλειές μας. Άλλωστε η ώρα του μεσημεριανού φαγητού ήταν η ώρα που βρισκόμασταν όλοι μαζί σαν οικογένεια. O Δημήτρης, είναι άλλωστε γνωστό σε όλους, πόσο αγαπά τη μαγειρική και είναι πολύ ικανός στην κουζίνα. Δυστυχώς, η έλλειψη χρόνου σπάνια του δίνει την ευχαρίστηση να ασχοληθεί μ’ αυτό που αγαπά. Mε κάποιες ευκαιρίες, ιδιαίτερα όταν είχαμε κάποιους φιλοξενούμενους, εκείνος ήταν ο επικεφαλής, ο σεφ, και εγώ ο βοηθός. Aλλά υπό κανονικές συνθήκες το βάρος πέφτει πάντα στη μητέρα. H μεγάλη μας κόρη που είναι παντρεμένη με δυο παιδιά μένει από πάνω μας και έτσι εξακολουθούμε να τρώμε όλοι μαζί τα μεσημέρια αφού πάρω τα παιδιά από το σχολείο μιας και οι γονείς τους αργούν να σχολάσουν. Aυτό το θεωρώ ευτύχημα γιατί δεν έχουμε άλλες ώρες να βρεθούμε ως οικογένεια. Eπομένως γίνονται όλα στη βάση ενός προγράμματος και της ανάλογης κατανόησης.

– Πώς είναι μια μέρα της οικογένειας;
– Tο πρωί ξεκινά πάρα πολύ νωρίς. Eγώ στις 5-5.30 πρέπει να είμαι στο πόδι να ασχοληθώ με το φαγητό, το σιδέρωμα. Kαι ο Δημήτρης ξυπνά πρωί, κατά τις 6-6.30 και αρχίζει ουσιαστικά αμέσως, γιατί είναι γνωστό ότι τα ενημερωτικά ραδιοφωνικά προγράμματα ξεκινούν πολύ πρωί...

– Διαβάζει τις εφημερίδες;
– Δεν προλαβαίνει γιατί στις 7.30-8.00 πρέπει να είναι στο γραφείο. Mπορεί να προλάβει να δώσει καμιά συνέντευξη πριν φύγει. Aπ’ εκεί και πέρα είναι γνωστή η πορεία της ημέρας. Tο ωράριο είναι απεριόριστο και στη βουλή και εδώ στο κόμμα. Aνάλογα με το τι θα προκύψει π.χ. εκδηλώσει ή διάφορες άλλες δραστηριότητες ή επαφές με τον κόσμο. Όσο για το βράδυ, σπάνια είμαστε στο σπίτι και αν τύχει να μην έχουμε κάτι, αυτό είναι ένα σημαντικό γεγονός. Όχι πως παραπονιέμαι. Eίναι συνειδητή επιλογή.

– Nαι αλλά δεν έχετε προσωπικές στιγμές;
– Bεβαίως έχουμε. Όταν υπάρχει αυτό που είπαμε πριν, η αγάπη, η εκτίμηση και ο αλληλοσεβασμός, βρίσκεται και ο χρόνος για προσωπικές στιγμές. Aντικειμενικά είναι λίγες, αλλά αυτό δεν μας κάνει δυστυχισμένους γιατί αυτό που έχουμε είναι ποιοτικό, είμαστε πολύ δεμένοι μεταξύ μας και εμείς ως ζευγάρι αλλά και ως οικογένεια. Tα παιδιά μας βρίσκονται σε καλό δρόμο, αγαπούν το συνάνθρωπό τους, σκέφτονται πρώτα τους άλλους και μετά τον εαυτό τους και επειδή αυτό είναι συνειδητή επιλογή είναι τρόπος ζωής και στόχος ζωής, όλα αυτά μας κάνουν και ικανοποιημένους και ευτυχισμένους. Tο μόνο που κάποτε μας ενοχλεί είναι που δεν αφιερώνουμε τον χρόνο που θα θέλαμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας. Eίναι αυτό που ισχύει κατά τη γνώμη μου για την καταπληκτική πλειοψηφία του κόσμου.

– O Δημήτρης ήταν αυστηρός με τα παιδιά του ως μαθητές;
– Για να μιλήσουμε αντικειμενικά, ο Δημήτρης πάντα ενδιαφερόταν για το πώς πήγαιναν τα παιδιά μας στο σχολείο, όμως εκείνος που ασχολείτο συστηματικά ήμουν εγώ κι αυτό μόνο στα πρώτα στάδια μέχρι να μπουν στο νόημα. Δεν χρειαζόταν να τα τρέχουμε για να διαβάσουν ή να τα επιπλήξουμε ούτε εγώ ούτε ο Δημήτρης. Ύστερα όταν μεγάλωσε η Mαριάννα βοηθούσε τη Xριστίνα και μετά και οι δυο τον Xρίστο.

– Eίσαστε με τα εγγόνια, χαζογιαγιά και χαζοπαππούς;
– Eιλικρινά δεν περίμενα να είχα μια διαφορετική προσέγγιση προς τα εγγόνια μου. Mε τα παιδιά μου, όταν ήταν μικρά, ήμουν φίλη τους, παίζαμε μαζί μέχρι κρυφτό. Aλλά όταν έπρεπε να είμαι αυστηρή, ήμουν αυστηρή. Tο κάθε πράγμα στην ώρα του. Eνώ με τα εγγόνια μου πιάνω τον εαυτό μου να είμαι έτοιμη μόνο για το παιχνίδι, το χάδι κ.λπ. Eξάλλου δεν έχω και το χρόνο να είμαι αυστηρή. Στο κάτω κάτω η διαπαιδαγώγηση είναι δουλειά των γονιών.

– Aυτή την εποχή, και μετά την εξαγγελία της υποψηφιότητας για την προεδρία, πώς σας αντιμετωπίζει ο κόσμος;
– Yπάρχουν πάρα πολύ συγκινητικές στιγμές, ιδιάιτερα μετά την εξαγγελία της υποψηφιότητας του Δημήτρη. Eίναι πολύ όμορφο να βλέπεις με πόση αγάπη και εκτίμηση εκφράζεται ο κόσμος. Yπάρχουν και περιπτώσεις και πέραν του χώρου της Aριστεράς που μας εκπλήττουν. Έρχονται με τα καλύτερα λόγια, συγχαίρουν για την απόφαση λέγοντας ότι χρειάζεται ο τόπος τις υπηρεσίες ενός τέτοιου ανθρώπου, ο οποίος είναι άνθρωπος ειλικρινής, αγαπά τον κόσμο, είναι ικανός να διαχειριστεί το Kυπριακό με τον καλύτερο τρόπο κ.λπ. Yπάρχουν τέτοιες εκδηλώσεις αγάπης που κάνουν τα μάτια να βουρκώνουν...

– Aυτή την εποχή λόγω της προεκλογικής περιόδου έχουν αυξηθεί τα καθήκοντά σας;
– Σίγουρα, αυτό είναι κάτι φυσιολογικό. Aπό τη θέση μου ως στέλεχος της επαρχιακής του κόμματος είναι φυσικό να έχω, όπως όλοι αυτή την εποχή, περισσότερα καθήκοντα, αλλά και ως σύζυγος του υποψήφιου επωμίζομαι κάτι περισσότερο. Σίγουρα θα πρέπει να συμμετέχω σε κάποιες κινητοποιήσεις, να μιλήσω ίσως σε κάποιες συγκεντρώσεις, για τη διαφώτιση του κόσμου, γιατί ψηφίζουμε Xριστόφια, ποιες είναι οι θέσεις του πάνω στα διάφορα κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα και ιδιαίτερα στο Kυπριακό και γενικά κάποια πρόσθετα καθήκοντα για τα οποία είμαι προετοιμασμένη...

– Kαι δεν αγχώνεστε;...
– Eντάξει... υπάρχει άγχος και όποιος πει ότι δεν αγχώνεται για κάτι που επιδιώκει και τον πονεί αυτό το κάτι δεν λέει την αλήθεια. Tο ζήτημα είναι πώς διαχειρίζεσαι το άγχος. Eγώ όταν είμαι αγχωμένη αρκεί να παίξω λίγο με τα εγγονάκια μου, ή να μιλήσω και να γελάσω με κάτι αστείο και το άγχος φεύγει.

– Ποια είναι η αίσθησή σας για το αποτέλεσμα των εκλογών; Tι νομίζετε ότι θα γίνει;
– Λοιπόν, η στιγμή που μιλούμε είναι μετά από τη δημοσκόπηση του PIK και προσωπικά νιώθω πολύ ικανοποιημένη για το γεγονός ότι ενώ ξεκίνησε η υποψηφιότητα Xριστόφια με 23% βρισκόμαστε 4 μονάδες πίσω από τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο και αυτό δείχνει μια τάση και ακόμα δεν έχουμε αρχίσει καλά καλά την προεκλογική δουλειά. Eπομένως στους 4 μήνες που έχουμε μέχρι τις εκλογές πιστεύω ότι υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις να περάσουμε στο δεύτερο γύρο με όλες τις πιθανότητες και για εκλογή ακόμα. Eγώ είμαι από τους αισιόδοξους που πιστεύουν ότι θα εκλεγεί. Πάντα βέβαια με την προϋπόθεση ότι θα εργαστούμε να πείσουμε και τον τελευταίο ψηφοφόρο της Aριστεράς, ότι θα πρέπει να συσπειρωθεί γύρω από την υποψηφιότητα Xριστόφια, γιατί αυτό θα αποτελέσει το προζύμι - ας το πούμε έτσι - για την κίνηση προς τα εμπρός. Eγώ πιστεύω ότι θα συσπειρωθούμε, γιατί ο κόσμος της Aριστεράς πάντα συσπειρώνεται.

– Mας ικανοποιεί η σημερινή συσπείρωση; (της συγκεκριμένης δημοσκόπησης)
– Mέχρι στιγμής είναι πιστεύω ικανοποιητική και νομίζω ότι σε 1-2 μήνες θα είναι ακόμα μεγαλύτερη και γι’ αυτό είμαι αισιόδοξη ότι θα νικήσουμε...

– Πώς νομίζετε ότι θα είναι η επόμενη μέρα των εκλογών;
– Eμείς, κατεβαίνουμε στο λαό - ο υποψήφιός μας δηλαδή - μ’ ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα. Mε βάση αυτό το πρόγραμμα και με εγγύηση την 80χρονη ιστορία αυτού του κόμματος που το χαρακτηρίζει η συνέπεια λόγων και έργων, πιστεύω ότι η επόμενη μέρα θα είναι το καινούργιο ξεκίνημα για την υλοποίηση αυτού του προγράμματος. Mε τη συνέπεια που πάντοτε χαρακτήριζε τον Δημήτρη Xριστόφια σαν προσωπικότητα, όπως τον γνώρισε ο κόσμος και ως Πρόεδρο της Bουλης και πιστεύω ότι, με τις ικανότητες που διαθέτει και τη συλλογικότητα που τον χαρακτηρίζει, θα φέρει με επιτυχία σε πέρας την ομολογουμένως δύσκολη αποστολή που αναλαμβάνει· στην κρισιμότατη φάση που διέρχεται ο αγώνας του λαού μας για λύση του Kυπριακού και για την προώθηση των προβλημάτων που σχετίζονται με την εσωτερική διακυβέρνηση. Kαι υπάρχουν αρκετά προβλήματα ιδιαίτερα αυτά που σχετίζονται με τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού αλλά και με την καλή λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, τη χρηστή διοίκηση, τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας κ.λπ. Mε λίγα λόγια η επόμενη μέρα θα είναι η μέρα της ανασύνταξης των δυνάμεων για ολοκλήρωση του έργου που άρχισε με την συγκυβέρνηση της δημοκρατικής συνεργασίας, που αυτή η συνεργασία θα πρέπει να συνεχιστεί και, αν ο λαός αναδείξει στο ύπατο αξίωμα τον Δημήτρη Xριστόφια, θα αναλάβει να ηγηθεί μέσα από την αγαστή συνεργασία με όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις να φέρει σε πέρας έργα που ξεκίνησαν και έργα καινούριο.

Διάγγελμα Χριστόφια (Ηχογραφημένο)

Diagelma Xristofia...

"Σήμερα ο κυρίαρχος λαός αποφάσισε.

Ευχαριστώ θερμά όλους τους συμπολίτες μου που με εμπιστεύτηκαν με την ψήφο τους."


Έτσι άρχισε το διάγγελμά του ο Δημήτρης Χριστόφιας, στο στάδιο Ελευθερίας στη Λευκωσία, αμέσως μετά την ανακήρυξή του στο αξίωμα του Προέδρου της Κύπρου.

"Τιμώ επίσης και όσους ψήφισαν τον ανθυποψήφιό μου"

Και αμέσως μετά, αφού ζήτησε το πλήθος να επικροτήσει και όχι να φωνάζει αποδοκιμαστικά, είπε:

"Τιμώ τον κ. Κασουλίδη. Πέρα από τις διαφορές μας, πάνω από όλα μας ενώνει μια κοινή ιδεολογία: Η Κύπρος μας και η σωτηρία της."

Στη συνέχεια διαβεβαίωσε ότι στο Εθνικό Συμβούλιο θα συμμετέχει και ο απελθών Πρόεδρος κ. Τάσσος Παπαδόπουλος.

Ευχαριστήρια έστειλε επίσης στην κυβέρνηση της Ελλάδας αλλά και σε όλα τα πολιτικά κόμματα που τον συνεχάρησαν.

Ευχαριστήρια και στον Ταλάτ, των Τουρκοκυπρίων. Και επανέλαβε τις προεκλογικές του δεσμεύσεις για συνάντηση μαζί του.

Γενικά το μήνυμα ήταν έμπλεο ενωτικής διάθεσης και είθε όσα απόψε ο κ. Δημήτρης Χριστόφιας είπε να τα τηρήσει μέχρι και το τελευταίο κόμμα. Γιατί μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα για την Κύπρο... Ελπίδα να τη δούμε μια μέρα ενωμένη. Και "ευτυχισμένη πατρίδα όλων των παιδιών της" όπως ο ίδιος ο κ. Χριστόφιας είπε.

• Δείτε και τα άλλα αφιερώματα στις εκλογές της Κύπρου:

Ηχογραφημένη η πρώτη δήλωση του νέου προέδρου της Κύπρου, Δημήτρη Χριστόφια

Δημήτρης Χριστόφιας: Ο νέος πρόεδρος της Κύπρου

Ηχογραφημένη η πρώτη δήλωση του νέου προέδρου της Κύπρου, Δημήτρη Χριστόφια

Δημοσιεύουμε το πρώτο μήνυμα του νέου προέδρου της Κύπρου, Δημήτρη Χριστόφια:

dilosi Xristofia.m...

Δόθηκε ενώπιον των οπαδών του αμέσως μόλις βεβαιώθηκε το αποτέλεσμα των εκλογών σύμφωνα με το οποίο έλαβαν οι δύο υποψήφιοι:

Δημήτρης Χριστόφιας 240.622 53,36% +20,07%

Iωάννης Κασουλίδης 210.320 46,64% +13,13%

Ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος εμφανώς συγκινημένος απηύθυνε τον χαιρετισμό του ''με απέραντη αγάπη'' και τόνισε ότι η νίκη αυτή δεν ανήκει μόνο στο ΑΚΕΛ και δεν την πέτυχε μόνο το ΑΚΕΛ:

''Την πετύχαμε πολλοί μαζί και κόμματα και προσωπικότητες και ο απλός άνθρωπος. Αύριο αρχίζει μια νέα μέρα. Πολλές οι δυσκολίες που θα βρούμε μπροστά μας. Από αύριο ενώνουμε τις δυνάμεις μας. Λειτουργούμε συλλογικά και με ενότητα. Για να πετύχουμε την επανένωση της πατρίδας μας.

''Τούτη την ώρα μια είναι η ιδεολογία μας. Η Κύπρος και η σωτηρία της και μια πιο δίκαιη η κοινωνία'', είπε και ευχαρίστησε τον ανθυποψήφιό του Ιωάννη Κασουλίδη ενώ ιδιαίτερη αναφορά έκανε και για τον απερχόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας Τάσσο Παπαδόπουλο.

• Δείτε το αναλυτικό μας αφιέρωμα στο αποτέλεσμα των κυπριακών εκλογών και το προφίλ του νέου προέδρου.

• Επίσης δείτε πώς εξελίχτηκαν οι εκλογές μέχρι σήμερα που ο κύριος Χριστόφιας αναδείχτηκε ο τελικός νικητής:
  
  

Α΄ ΓΥΡΟΣ

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

ΤΑ ΠΡΩΤΑ EXIT POLLS

ΠΡΩΤΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΑ

ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΠΡΩΤΟΥ ΓΥΡΟΥ

Δημήτρης Χριστόφιας: Ο νέος πρόεδρος της Κύπρου

Το παιδί από το Δίκωμο, το κατεχόμενο χωριουδάκι της επαρχίας Κερύνειας, που από τα 14 η ζωή του ήταν αφιερωμένη στην πολιτική, σήμερα, στα 62 του χρόνια αναλαμβάνει το τιμόνι της Κύπρου. Είναι όπως όλα δείχνουν ο νέος πρόεδρος. Ήδη ο αντίπαλός του, ο κ. Ιωάννης Κασουλίδης, του τηλεφώνησε και τον συνεχάρη. Μένει βέβαια το τυπικό σκέλος της επίσημης ανακοίνωσης, αλλά από όσα μεταδίδει το κυπριακό κανάλι, το ΡΙΚ, το τοπίο είναι πλέον ξεκάθαρο.

Οι πανηγυρισμοί των οπαδών του ΑΚΕΛ αλλά και όλων των άλλων Κυπρίων που στήριξαν τον κ. Χριστόφια, θυμίζουμε ότι είχε την επίσημη στήριξη του ΔΗΚΟ (το κόμμα του απερχόμενου προέδρου κ. Τάσσου Παπαδόπουλου), της ΕΔΕΚ και των Περιβαλλοντιστών, έχουν ήδη αρχίσει.

Εμείς στέλνουμε τις καλύτερες ευχές μας για επιτυχία στο δύσκολο έργο του. Όλες οι μοίρες οι καλές στο δρόμο του να μυραίνουν τα βήματά του. Το έχει ανάγκη η Κύπρος, το έχει ανάγκη και όλος ο ελληνισμός.

Σας παρουσιάζουμε δι' ολίγων το νέο πρόεδρο της Μεγαλονήσου:

Ο Χριστόφιας, ο Δημήτρης Χριστόφιας, γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου 1946 στα σημερινά Κατεχόμενα της Κύπρου, στο Κάτω Δίκωμο συγκεκριμένα, της επαρχίας Κερύνειας. Η οικογένειά του ήταν πολυμελής και φτωχή. Ο πατέρας του ήταν οικοδόμος και παράλληλα διατηρούσε και κάποιο καφενείο όπου ο μικρός Δημήτρης βοηθούσε συχνά για να βγαίνει το ψωμί της οικογένειας, που είχε και άλλα τέσσερα παιδιά, μικρότερα από τον ίδιο και όλα κορίτσια. Όπως λέει ο ίδιος:

“Περπάτησα για πολύ λίγο ξυπόλητος, φόρεσα κάποτε και κομματιασμένα ρούχα. Ήταν μια παιδική ηλικία με το παιχνίδι λιγοστό, νοουμένου ότι από πολύ μικρός βοηθούσα τον πατέρα στη δουλειά. Δέκα χρόνων έψηνα καφέδες, σκούπιζα και καθάριζα το οίκημα της συντεχνίας μέχρι τα μεσάνυχτα. Tότε το AKEΛ είχε κηρυχθεί παράνομο και υπήρχε κίνδυνος δολοφονίας αριστερών. H μάνα μου ήταν φοβισμένη, πίστευε ότι αν έμενα κι εγώ με τον πατέρα, δεν θα τον ενοχλούσαν”.

Όπως φαίνεται από το λόγια του, η οικογένειά του ήταν αριστερή. Και όχι αριστερή των σαλονιών... Έζησαν στις δύσκολες εποχές που η ένταξη στην αριστερά σήμαινε κίνδυνο θάνατο και όχι στην εποχή των ψευτοκουλτουριάρηδων που επιλέγουν την αριστερά για μόδα και εφέ...

Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο χωριό του, τα αγαπούσε, αλλά όπως τονίζει και ο ίδιος "δεν ήταν σπασίκλας". Αντίθετα ήταν δοσμένος σε χίλια άλλα. Από πολιτική, μέχρι θέατρο και ποδόσφαιρο.

Η σχέση αυτή με το χώρο της Αριστεράς στάθηκε μοιραία για τη μετέπειτα ζωή του. Κάποτε έτυχε να τους επισκεφθεί ο τότε γ.γ. του ΑΚΕΛ, ο περίφημος Εζεκίας Παπαϊάννου. Παραθέτω το απόσπασμα από το Φιλελεύθερο για να δείτε πώς τα μικρά γεγονότα προδικάζουν τα μεγάλα της ζωής μας...

ΜΕΤΑ τη στρατιωτική θητεία ο Δημήτρης Χριστόφιας βρίσκει δουλειά ως λογιστής και παράλληλα αναπτύσσει κομματική δραστηριότητα στο Δίκωμο. Μια παγκοινοτική συγκέντρωση που οργάνωσε το ΑΚΕΛ στο χωριό του, μετά το γεγονότα της Κοφίνου ανοίγει ουσιαστικά στον Δημήτρη Χριστόφια ένα δρόμο που φάνταζε δύσκολος: Την ευκαιρία να σπουδάσει. Στη συγκέντρωση αυτή ο Χριστόφιας προσφωνεί τον ηγέτη του ΑΚΕΛ, Εζεκία Παπαϊωάννου. “Άκουσε την προσφώνηση ο Παπαϊωάννου και λέει αυτό το παιδί να το σημαδέψετε. Αυτό το παιδί μου άρεσε πάρα πολύ. Ρώτησε ποιος είμαι, του είπαν και τους είπε να μου δώσουν την ευκαιρία να με στείλουν για σπουδές στη Μόσχα”.

Έτσι λοιπόν έγινε και βρέθηκε ο νεαρός Δημήτρης στη Μόσχα. Αυτό ήταν το πρώτο βήμα για το φτωχόπαιδο από το Δίκωμο που έψηνε καφέδες για να διεκδικεί αύριο την προεδρία της Κύπρου αλλά και για τη λαμπρή πολιτική σταδιοδρομία που έχει κάνει ως τώρα.

Η Μόσχα όμως στάθηκε καθοριστική και για την προσωπική του ζωή. Εκεί γνώρισε τη μετέπειτα σύζυγό του, την Έλση Χηράτου. Σπούδαζε κι εκείνη εκεί και όπως ο ίδιος λέει (και πολύ μου άρεσε αυτό) ο έρωτάς τους υπήρξε κεραυνοβόλος. Δείχνει άνθρωπο με πάθος και όχι ένα ακόμη ξυλάγγουρο της πολιτικής... Και μου άρεσε επίσης ο τρόπος που μιλά για τη γυναίκα του:

“Yπήρξε κεραυνοβόλος έρωτας. Παντρευτήκαμε 20 Aυγούστου 1972, στο Δίκωμο. Mαζί της μοιράζομαι χαρές και λύπες για 30 χρόνια χωρίς κανένα πρόβλημα. Yπάρχει μια αλληλοστήριξη, συμπαράσταση και πρέπει να πω ότι της οφείλω περισσότερα από ό,τι μου οφείλει εκείνη”.

Ο Δημήτρης και η Έλση σφραγίζουν

τον κεραυνοβόλο έρωτά τους

Τα γεγονότα του '74 επομένως βρήκαν το Δημήτρη Χριστόφια νιόπαντρο. Και θυμίζω ότι η εισβολή των Τούρκων έγινε ακριβώς από την επαρχία που βρίσκεται το χωριό του, από την Κερύνεια. Η Έλση μάλιστα είχε μόλις γεννήσει και το πρώτο τους παιδί. Με ένα νεογέννητο 40!!! ημερών και τη γυναίκα του λεχώνα αποχαιρέτισε ο Δημήτρης Χριστόφιας για πάντα το χωριό του εκείνες τις μαύρες μέρες. Καθώς μάλιστα είχε προηγηθεί και το πραξικόπημα, ο κίνδυνος δεν ήταν μόνο από τους Τούρκους αλλά και από τους "δικούς". Αντιγράφω χαρακτηριστικά:

ΛΙΓΟ πριν το πραξικόπημα, ο Δημήτρης Χριστόφιας, όντας ακόμη φοιτητής, συνομιλούσε στο καφενείο του Δικώμου με συγχωριανούς του, που υποστήριζαν την Ένωση με την Ελλάδα. Το εκρηκτικό κλίμα της εποχής, “μύριζε” πραξικόπημα. Θυμάται ότι τους είπε το εξής χαρακτηριστικό:

“Tώρα εμείς συζητούμε φιλικά, ανταλλάσσουμε απόψεις συγκρουόμενοι, ξέρετε ότι αύριο μπορείτε να με συλλάβετε κάπου και να πάρετε διαταγή να με σκοτώσετε”. Mου απάντησαν πως αποκλείεται να συμβεί κάτι τέτοιο.

Kι όμως... H επομένη του πραξικοπήματος τον βρίσκει στο Δίκωμο με την Έλση και το μόλις 40 ημερών νεογέννητό του. “Mπήκαμε στο αυτοκίνητο με τη γυναίκα μου και το μωρό μας 40 ημερών για να έρθω στη Λευκωσία, να αντισταθώ. Στο τέλος του Δικώμου ήταν ο αστυνομικός σταθμός και βρήκα απέναντί μου με καλασνίκοφ ένα από τα παιδιά που τους είχα προειδοποιήσει στο καφενείο. Mας σταμάτησε, δεν του είπα τίποτε, τον κοίταξα αυστηρά και ερευνητικά για να δω αν θυμόταν το διάλογο που είχαμε κάνει. Eίμαι σίγουρος ότι το θυμήθηκε διότι μου είπε “πηγαίνετε, πηγαίνετε...”.


Λίγο καιρό αργότερα και με την Κύπρο να στενάζει πια κομμένη στα δυο, ο Δημήτρης Χριστόφιας αναλαμβάνει υπεύθυνες θέσεις στο Κόμμα. Όλη η ζωή του πια είναι η πολιτική δράση. Πέρασε από πολλά υπεύθυνα πόστα. Το 1977 γ.γ. της ΕΔΟΝ, το '78 μέλος της κεντρικής επιτροπής και λίγο αργότερα και του πολιτικού γραφείου του ΑΚΕΛ. Το 1988 και με πρόταση του Εζεκία Παπαϊωάννου, εκλέγεται γενικός γραμματέας του κόμματος.

Ο Δημήτρης Χριστόφιας δεν είναι πια το παιδί που έψηνε καφέδες στο Δίκωμο. Και δε μιλώ μόνο για το αξίωμα που τον κάνει γνωστό εντός και εκτός Κύπρου. Μιλώ και για την αναπόφευκτη φθορά του χρόνου. Από τα 1983, μόλις στα 36 του χρόνια και μετά από μια σκληρή προεκλογική εκστρατεία, βρίσκεται αντιμέτωπος με το ... θάνατο. Παθαίνει έμφραγμα και οδηγείται στο χειρουργείο. Το πρώτο του έμφραγμα, σημειώνει η εφημερίδα, και καταλαβαίνουμε ότι ακολούθησαν και άλλα. Κι ακόμη σημειώνεται πως έχει κάνει και μεταμόσχευση νεφρού... Πού να φανταστείς όλες αυτές τις περιπέτειες υγείας για έναν άνθρωπο που δείχνει τόσο γεμάτος από ζωή; Και με τέτοια δράση... Και όμως, ίσως αυτές οι περιπέτειες να είναι και το κλειδί της δικής του ζωντάνιας, γιατί όπως λέει ο ίδιος:

“Φιλοσοφώ τη ζωή και δεν φοβάμαι το θάνατο. Mε τον τρόπο που ζούσα και λειτουργούσα ίσως να τέντωνα το σχοινί της ζωής περισσότερο από το κανονικό. Tο πρώτο μου έμφραγμα ήταν το 1983, σε ηλικία 36 χρόνων μετά από σκληρή προεκλογική εκστρατεία. Mπήκα κάτω από το χειρουργικό μαχαίρι επτά φορές, οι δυο ήταν οι πιο κρίσιμες, ήμουν όμως ήσυχος”.

Τώρα, το φτωχόπαιδο από το Δίκωμο, ήρθε η ώρα να κρατήσει το τιμόνι της Κύπρου. Σε στιγμή κρίσιμη και καθοριστική για το μέλλον του τόπου του. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα τα καταφέρει και αυτή τη φορά όπως και σε όλες τις άλλες δυσκολίες που συνάντησε στη ζωή του. Και κυρίως ελπίζουμε πως θα καταφέρει να ενώσει τον τόπο του. Να ενώσει το βασανισμένο αυτό νησί και να καταφέρουν επιτέλους και οι δυο κοινότητες να βρουν τον τρόπο να συνεχίσουν τη ζωή τους που έκοψε βίαια η εισβολή του '74...

Αυτή τη στιγμή από το ΡΙΚ μεταδίδονται και οι δηλώσεις... Θα προσπαθήσουμε σε λιγάκι να τις ανεβάσουμε και εδώ. Θυμίζουμε ότι η επίσημη ανακήρυξη θα γίνει στις δέκα το βράδυ, στο στάδιο Ελευθερία... Αχ, και να ήμασταν τώρα εκεί, στη Λευκωσία την αγαπημένη, να ζήσουμε τις ιστορικές στιγμές που ζει απόψε.

Καλή σου επιτυχία Δημήτρη Χριστόφια!

Καλή επιτυχία στην Κύπρο!

Σας δίνουμε και τα αποτελέσματα όπως δημοσιεύονται στο Φιλελεύθερο:

Ο Πρόεδρος της Βουλής και ΓΓ του ΑΚΕΛ Δημήτρης Χριστόφιας εκλέγεται νέος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με καταμετρημένο το 100% των ψήφων, έλαβε 53,36% έναντι 46,64% του ανθυποψηφίου του Ιωάννη Κασουλίδη.

Συγκέντρωση υποστηρικτών

Εκατοντάδες υποστηρικτές του υποψηφίου προέδρου Δημήτρη Χριστόφια έχουν συγκεντρωθεί έξω από το εκλογικό του επιτελείο, με πανό και σημαίες, μετά την ανακοίνωση των δημοσκοπήσεων εξόδου και τη ροή των συγκεντρωτικών αποτελεσμάτων.

Στο μεταξύ, ο κ. Χριστόφιας βρίσκεται στον έβδομο όροφο του κτιρίου, όπου στεγάζεται το επιτελείο με συνεργάτες του, παρακολουθώντας την έκβαση των εκλογικών αποτελεσμάτων.

Τηλεφωνική επικοινωνία

Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ Νίκος Αναστασιάδης είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια, τον οποίο συνεχάρη για τη νίκη του.

ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2008
ΠΑΓΚΥΠΡΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

ΕΠΙ ΣΥΝΟΛΟΥ: 516.448 ΕΓΓΕΓΡΑΜΜΕΝΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ (ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ = 100,00%)
ΑΠΟ: 1.157 ΕΚΛΟΓΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ (ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ = 100,00%)
ΥΠΟΛΟΙΠΟΝΤΑΙ: 0 ΚΕΝΤΡΑ ΜΕ 0 ΕΓΓΕΓΡΑΜΜΕΝΟΥΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ
ΑΠΟΧΗ: 47.163 9,13%
ΨΗΦΙΣΑΝ: 469.285 (462.297 + 6.988) 90,87%
ΑΚΥΡΑ: 10.572 2,25%
ΛΕΥΚΑ: 7.771 1,66%
ΕΓΚΥΡΑ: 450.942 96,09%

ΕΛΑΒΑΝ ΨΗΦΟΙ ΠΟΣΟΣΤΟ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2001

Δημήτρης Χριστόφιας 240.622 53,36% +20,07%

Iωάννης Κασουλίδης 210.320 46,64% +13,13%

Οι κάλπες έκλεισαν στην Κύπρο. Τα πρώτα exit polls

Οι κάλπες έκλεισαν. Ένας πολύμηνος αγώνας για την κατάκτηση της προεδρίας της Κύπρου έφτασε στο τέλος. Από το ΡΙΚ οι πρώτες εκτιμήσεις φέρνουν πρώτο το Δημήτρη Χριστόφια, αλλά ακόμη είναι νωρίς.

ΑΝΤ1
Δημήτρης Χριστόφιας: 48,7 - 51,7%
Ιωάννης Κασουλίδης: 48,3 - 51,3%

ΜΕΓΑ
Δημήτρης Χριστόφιας: 50 - 53%
Ιωάννης Κασουλίδης: 47 - 50%

ΡΙΚ
Δημήτρης Χριστόφιας: 50,8 - +/- 1,2%
Ιωάννης Κασουλίδης: 49,2 - +/- 1,2%

ΣΙΓΜΑ
Δημήτρης Χριστόφιας: 51,9%
Ιωάννης Κασουλίδης: 48,1%

PLUS
Δημήτρης Χριστόφιας: 50,9 - 52,5%
Ιωάννης Κασουλίδης: 47,5 - 49,1%

Θυμίζουμε ότι την προηγούμενη Κυριακή τα exit polls έπεσαν έξω τελείως... Οπότε ας μη βιαστούμε να πανηγυρίσουμε.

Υπομονή... Και ό,τι βγει, να είναι για το καλό της Κύπρου και για το καλό όλων μας. Το έχουμε ανάγκη να είναι καλό στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται στα Βαλκάνια.

Κρίσιμη η σημερινή επιλογή Προέδρου στην Κύπρο

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΡΘΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ

Κρίσιμη επιλογή

Από το συλλαλητήριο νίκης που πραγματοποίησε το ΑΚΕΛ

την Πέμπτη στο στάδιο «Σπύρος Κυπριανού» στη Λεμεσό

Σε φόντο αντικομμουνισμού και λασπολογίας κατά του ΑΚΕΛ και της υποψηφιότητας του Δημήτρη Χριστόφια, προσέρχονται στις κάλπες σήμερα οι Κύπριοι ψηφοφόροι για να εκλέξουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εναν πρόεδρο που καλείται να ενώσει το λαό, τις δύο κοινότητες, Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους, οδηγώντας σε λύση της 34χρονης κατοχής. Εναν πρόεδρο που δε θα επιχειρεί το διχασμό του λαού και την πόλωση, όπως επιχείρησε προεκλογικά ο Δημοκρατικός Συναγερμός και ο υποψήφιός του Ιωάννης Κασουλίδης, αλλά τη γεφύρωση των διαφορών και την επούλωση των πληγών.

«Κύπρος Ελλήνων Χριστιανών»

Η εβδομάδα πριν το δεύτερο γύρο χαρακτηρίστηκε από έντονο πολιτικό παρασκήνιο, προσπάθεια τρομοκρατίας και εκφοβισμού των ψηφοφόρων του Δ. Χριστόφια και έναν πόλεμο λάσπης εναντίον του ΑΚΕΛ, περί αφελληνισμού και «αθεϊσμού» της Παιδείας της κυπριακής νεολαίας, που θα οδηγήσει στην εθνική «καταστροφή».

Μετά τις αποφάσεις που ελήφθησαν τόσο από την ΚΕ του ΔΗΚΟ, όσο και της ΕΔΕΚ, οι οποίες, μετά τον αποκλεισμό του απερχόμενου Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου, τάχθηκαν στο πλευρό της υποψηφιότητας Χριστόφια, που έτσι απέκτησε μία νέα δυναμική, στο επιτελείο του Ι. Κασουλίδη επικράτησε πανικός.

Σύμφωνα με το ΔΗΣΥ, η επιλογή Χριστόφια για την προεδρία θα απειλήσει την «ελληνικότητα» του κυπριακού λαού. Οσο για την προεκλογική εκστρατεία της επαναληπτικής αναμέτρησης, ο Ι. Κασουλίδης επέλεξε να τη βασίσει στον εθνικισμό. Προβάλλοντας διαφημιστικά μηνύματα με την ελληνική σημαία και υπεραμυνόμενος του δόγματος η «Κύπρος είναι ελληνική», απέδειξε ότι κάθε άλλο παρά μπροστά δεν επιθυμεί να οδηγήσει τη χώρα. Αντίθετα την παρασύρει σε επικίνδυνα μονοπάτια, ακολουθώντας τα χνάρια της εθνικιστικής ΕΟΚΑ Β΄, που τα στελέχη της στεγάστηκαν στην παράταξη που τον υποστηρίζει, το ΔΗΣΥ. Αυτοί οι δρόμοι είναι οι ίδιοι που οδήγησαν και στο πραξικόπημα του 1974 και στην τουρκική εισβολή και κατοχή, της οποίας τη λύση θα κληθεί να διαπραγματευτεί ο νέος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οπως είπε χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος Τύπου του ΑΚΕΛ, Αντρος Κυπριανού, η επιλογή Κασουλίδη υποκρύπτει τη σκιώδη διακυβέρνηση του προέδρου του ΔΗΣΥ, Νίκου Αναστασιάδη, και ό,τι αυτός πρεσβεύει, που υπερασπίστηκε μέχρι τέλους το αμερικανόπνευστο «σχέδιο Ανάν», καταστροφολογώντας για την επόμενη μέρα του ΟΧΙ του 75% του κυπριακού λαού. Ενώ όπως δήλωσε ο Δ. Χριστόφιας, η θέση «Κύπρος Ελλήνων Χριστιανών» μόνο επικίνδυνη μπορεί να χαρακτηριστεί.

Στον προεκλογικό «χορό» έσπευσε να μπει και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος, τασσόμενος ανοιχτά στο πλευρό του Ι. Κασουλίδη και καλώντας τους πιστούς να τον στηρίξουν. Μία κίνηση που καταδικάστηκε τόσο από τον πολιτικό κόσμο της Κύπρου, όσο και από εκκλησιαστικές προσωπικότητες, με τους Μητροπολίτες Κύκκου και Μόρφου να εκδίδουν γραπτή ανακοίνωση, με την οποία τον καλούν να περιοριστεί στα εκκλησιαστικά του καθήκοντα, καθώς οι ρόλοι Εκκλησίας - Κράτους είναι διακριτοί και ξεκαθαρισμένοι εδώ και χρόνια, απαιτώντας από τον επικεφαλής του κυπριακού κλήρου να μη διχάζει το λαό, αλλά να τον ενώνει, αποφεύγοντας τις πολιτικές τοποθετήσεις, δεδομένου ότι δεν είναι αυτός ο ρόλος του.

Σταθερές αξίες και αρχές

Τόσο το ΑΚΕΛ, όσο και ο ΓΓ του Κόμματος, πρόεδρος της Βουλής και υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, απάντησαν στις επιθέσεις που δέχτηκαν τις τελευταίες μέρες. Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Δ. Χριστόφια στο συλλαλητήριο νίκης που πραγματοποίησε την Πέμπτη στο στάδιο «Σπύρος Κυπριανού» στη Λεμεσό, όπου και τόνισε ότι το ΑΚΕΛ τιμά και σέβεται την ελληνική παράδοση και καταγωγή της ελληνοκυπριακής κοινότητας. «Κύριο στήριγμα στον αγώνα μας, είπε, ήταν και παραμένει η Ελλάδα, ο πολιτικός κόσμος, ολόκληρος ο ελληνικός λαός. Εχουμε αποδείξει ότι η σχέση μας με τις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις, τη Βουλή των Ελλήνων, τον πολιτικό κόσμο και τον απλό Ελληνα πολίτη είναι χτισμένη πάνω σε βάση αδελφική και συναγωνιστική, χαρακτηριζόμενη από αμοιβαία εκτίμηση και σεβασμό». Μία σχέση που, όπως υπογράμμισε ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, θα διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού και θα αναβαθμιστεί.

Ο Δ. Χριστόφιας τόσο στην τελευταία του ομιλία, μπροστά σε χιλιάδες κυπριακού λαού και παρόντων των ηγετικών στελεχών, του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ, των ΕΔΗ, των Οικολόγων και των άλλων δυνάμεων που τον στηρίζουν, όσο και στη διακαναλική αναμέτρησή του με τον Ι. Κασουλίδη τόνισε την ανάγκη αξιοποίησης των αδελφικών σχέσεων που έχει το ΑΚΕΛ με τους Τουρκοκύπριους, οι οποίες βασίζονται στους κοινούς αγώνες και στον σταθερό στόχο της υποψηφιότητάς του αυτή την κρίσιμη στιγμή για το εθνικό ζήτημα. «Στόχος μας είναι και παραμένει, τόνισε, μία βιώσιμη και λειτουργική λύση του Κυπριακού στη βάση των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών, των συμφωνιών Υψηλού Επιπέδου και του διεθνούς δικαίου. Λύση που θα απαλλάσσει την πατρίδα μας από την κατοχή, τη διαίρεση, τον εποικισμό και τις όποιες ξένες εξαρτήσεις. Λύση που θα επανενώνει το κράτος, το λαό, τους θεσμούς και την οικονομία. Λύση που θα αποκαθιστά και θα κατοχυρώνει τις βασικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα του λαού μας, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, περιλαμβανομένου και του δικαιώματος επιστροφής της περιουσίας των προσφύγων. Λύση δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας, που προϋποθέτει φυσικά την πολιτική ισότητα όπως αυτή καταγράφεται στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών».

Σήμερα η ελεύθερη Κύπρος αποφασίζει για την ποιότητα και το χαρακτήρα της λύσης. Επιλέγει μεταξύ ενός υποψηφίου που αναδείχτηκε μέσα από ένα κόμμα αρχών, όπως είναι το ΑΚΕΛ, και στηρίζεται από την πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων της χώρας και μίας υποψηφιότητας που επιχειρεί να διχάσει το λαό και να τον γυρίσει χρόνια πίσω.

Αλεξάνδρα ΦΩΤΑΚΗ

_______________

Σχόλιο

Ενδεικτικό του κλίματος αντικομμουνισμού που επικρατεί στην Κύπρο είναι το περιεχόμενο των άρθρων που μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Αυτό που ξεχνάνε οι αρθρογράφοι που καταφέρονται με τέτοια λύσσα κατά του Δημήτρη Χριστόφια είναι ότι το τρίτο μεγάλο κόμμα του νησιού, το ΔΗΚΟ, καθώς και η ΕΔΕΚ που έχει κι αυτή αρκετή δύναμη, ομόθυμα τάχθηκαν υπέρ της υποψηφιότητας του Δημήτρη Χριστόφια. Μάλιστα φρόντισαν να τονίσουν ότι ο σημαντικότερος λόγος είναι το εθνικό ζήτημα της Κύπρου και όχι η πολιτική ταυτότητα του προέδρου. Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι η εκλογική μάχη δε γίνεται ανάμεσα σε αριστερούς και δεξιούς αλλά ανάμεσα σε όσους βροντοφώναξαν ΟΧΙ στο σχέδιο ΑΝΑΝ και σε όσους το στήριζαν.

Κι ας προσπαθούν οι κύριοι του ΔΗΣΥ να το θάψουν το ζήτημα. Ενδεικτικό ότι δεν πρόβαλαν ως υποψήφιο τον αρχηγό του κόμματος, τον κ. Αναστασιάδη, που είχε διαπρέψει επί ΑΝΑΝ... Για να μη θυμίζει το ηχηρό χαστούκι που ο κυπριακός λαός του έδωσε. Ανέδειξαν αντ' αυτού τον κ. Κασουλίδη, προσπαθώντας να πείσουν ότι ανήκει στο κέντρο και κάνοντας ό,τι μπορούσαν για να αρπάξουν ψήφους από τον κεντρώο χώρο. Ο κεντρώος πολιτικός χώρος όμως της Κύπρου αποφάσισε με συντριπτική πλειοψηφία να στηρίξει το Δημήτρη Χριστόφια και όχι τον Ιωάννη Κασουλίδη. Το μεγάλο κόμμα του ΔΗΚΟ (Τάσσος Παπαδόπουλος), η ΕΔΕΚ, οι περιβαλλοντιστές, ακόμη και άνθρωποι της εκκλησίας που είχαν την τόλμη να διαφωνήσουν ανοιχτά με τη στάση του αρχιεπισκόπου τους και να καταδικάσουν την ανάμειξη στην πολιτική. Γιατί έχουν μνήμη οι άνθρωποι και θυμούνται...

Ο παπα - Λάζαρος, ένας από αυτούς που

διαφώνησαν με τον αρχιεπίσκοπο Κύπρου

"Επίσης, ο Παπαλάζαρος Νεοφύτου, ο οποίος είναι πατέρας δυο ηρώων της Κυπριακής Δημοκρατίας, εξέφρασε χθες την έντονη διαφωνία του με τη στάση του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, τονίζοντας ότι το κήρυγμά του θα έπρεπε να ενώνει και όχι να διχάζει το λαό. Δυστυχώς, είπε, συμπεριφέρεται ως κομματάρχης και σαν μικρό παιδί που φωνάζει «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών». Με τη στάση του, αναφέρει ο Παπαλάζαρος, δεν υποστηρίζει μόνο τον κ. Ιωάννη Κασουλίδη, αλλά το κόμμα που στέγασε τους δολοφόνους των παιδιών μας, των ανθρώπων της ΕΟΚΑ Β’ που έφεραν τον όλεθρο και την καταστροφή στην Κύπρο. Πρέπει να γνωρίζει, κατέληξε, ότι τρίζουν τα κόκκαλα του αείμνηστου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και όλων των παλικαριών που έπεσαν στο προδοτικό πραξικόπημα και τη βάρβαρη τουρκική εισβολή. Ερωτηθείς ο Παπαλάζαρος αν θα έχει επιπτώσεις γι’ αυτά που λέει, τόνισε χαρακτηριστικά: «Δεν φοβάμαι, γιατί πονώ και λέω την αλήθεια». ΠΗΓΗ ΧΑΡΑΥΓΗ

Εκεί κάτω όμως φαίνεται πως μερικοί εξακολουθούν να χωρίζουν τον κόσμο με συρματοπλέγματα, από δω οι δεξιοί από κει οι αριστεροί... Από δω οι χριστιανοί κι από κει οι άπιστοι...

Τραγικό αν σκεφτείς ότι μιλάμε για εκλογικό σώμα της τάξης του μισού εκατομμυρίου ανθρώπων. Για την ακρίβεια, 515.994!!! Κι όμως αυτή η χούφτα άνθρωποι νομίζουν ότι έχουν την πολυτέλεια να βγάλουν ο ένας τα μάτια του άλλου και όχι το χρέος να ενώσουν τις προσπάθειες για να σώσουν τον τόπο τους. Δε δίστασαν ακόμη και αρχιεπίσκοπο να επιστρατεύσουν στην προεκλογική καμπάνια... Πάλι καλά που δεν έφτασαν και σε αφορισμούς.

Το πιο τραγικό όμως είναι η ιστορική συγκυρία. Το κλίμα του διχασμού και της πόλωσης είναι σε πλήρη αντιδιαστολή με το αίτημα του καιρού όχι μόνο για συσπείρωση αλλά και για αποστολή μηνύματος ενότητας και υπέρβασης της διαφορετικότητας. Πώς αλλιώς μπορεί να προσεγγιστεί η τουρκοκυπριακή κοινότητα και να ελπίζουμε σε επανένωση της Κύπρου; Όταν οι ελληνοκύπριοι δεν μπορούν ούτε μεταξύ τους να κρατήσουν ένα πολιτισμένο κλίμα και είναι χωρισμένοι με στεγανά αδιαπέραστα σε δύο στρατόπεδα;

Δεν ξέρω και δεν θέλω να κρίνω ποιος είναι εκεί κάτω περισσότερο ή λιγότερο πατριώτης. Μόνο λυπάμαι που ο λόγος του ποιητή βρίσκει και πάλι έδαφος για να θυμίσει το μεγάλο κουσούρι της φυλής:

"Ἐὰν μισοῦνται ἀνάμεσό τους

δὲν τοὺς πρέπει ἐλευθεριά".

• Διαβάστε το μήνυμα του Μ. Κάρογιαν, αρχηγού του ΔΗΚΟ:

......«κάλεσε τον κυπριακό λαό, όπως ανεξάρτητα από τις όποιες ψυχολογικές πιέσεις και ανεξάρτητα από τα ψευδοδιλλήματα, ανεξάρτητα από τις όποιες προσπάθειες παραπλάνησης του και μακριά από τις πιέσεις που ασκήθηκαν την τελευταία περίοδο κάνει αυτό που του υπαγορεύει η συνείδηση του και το δικό του εθνικό καθήκον, για να μπορέσει αυτός το τόπος να διευρύνει τα επιτεύγματα και να αξιοποιήσει τις προκλήσεις που ανοίγονται».«Σήμερα, εμείς οι ΔΗΚΟϊκοί ψηφίζουμε την υποψηφιότητα του Δημήτρη Χριστόφια, επιλογή που κρίνουμε, υπό τις περιστάσεις ορθότερη. Είναι μια επιλογή που κατά την άποψη μας μπορεί να συνεχίσει τη σωστή διαχείριση του Κυπριακού, όπως ο πρόεδρος Παπαδόπουλος διαχειρίστηκε όλη αυτή την περίοδο», είπε ο κ. Καρογιάν.

Σταματήστε τον Tony Blair

Ηλεκτρονικό ψήφισμα εναντίον της υποψηφιότητας του

Τόνυ Μπλαιρ για την «Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης»

Εμείς, οι Ευρωπαίοι πολίτες κάθε προέλευσης και πολιτικών πεποιθήσεων, επιθυμούμε να εκφράσουμε την πλήρη αντίθεσή μας στην υποψηφιότητα του Τόνυ Μπλαιρ για την Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Βάλτε το μήνυμα και την πρόσκληση σε όλα τα blogs! Απαιτείται 1 εκατ. υπογραφές για να φτάσει το ζήτημα στην Ευρ. Επιτροπή και έχουν κατατεθεί μέχρι τώρα μόνο περί τις 17.000

Συνυπογράψτε το ψήφισμα εδώ >>>

Stop Blair!

• Πηγή Είδησης: Το ωραιότατο blog ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ

Και για να θυμόμαστε τα έργα αυτού του κυρίου Μπλερ και του φίλου του, του κυρίου Μπους, ας θυμηθούμε ένα από τα παιδιά του Ιράκ... Ένα από τα χιλιάδες παιδιά στον κόσμο που πλήρωσαν την πολιτική της βαρβαρότητας που εφάρμοσε το δίδυμο Μπλερ - Μπους:

Πόσα ακόμη παιδιά θα πρέπει να πληρώσουν για

να ξεσηκωθούν όλοι οι λαοί και

όλοι οι άνθρωποι;

Συγκέντρωση στα Προπύλαια - Πορεία στην Αμερικάνικη Πρεσβεία: Σάββατο 12μμ

Μπροστά στις πολύ σοβαρές εξελίξεις που διαμορφώνονται στα Βαλκάνια, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ αναπτύσσουν πολύμορφες και πολύπλευρες δραστηριότητες.

Σ' αυτό το πλαίσιο, οι Οργανώσεις Αθήνας, Πειραιά, Αττικής, Σπουδάζουσας Αθήνας και ΤΕΙ Λεκανοπεδίου της ΚΝΕ, μαζί με τις Κομματικές Οργανώσεις Αθήνας και Πειραιά του ΚΚΕ διοργανώνουν συγκέντρωση σήμερα Σάββατο 23 Φλεβάρη, στις 12 το μεσημέρι, στα Προπύλαια.

Θα ακολουθήσει πορεία προς τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και την πρεσβεία των ΗΠΑ.

Σε άλλες πόλεις

Πικετοφορία για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια διοργανώνουν η ΝΕ Χανίων του ΚΚΕ και το ΝΣ Χανίων της ΚΝΕ την Τρίτη 26 Φλεβάρη, στις 7 το απόγευμα, στην πλατεία της Δημοτικής Αγοράς.

Εκδήλωση - συζήτηση για τα Βαλκάνια

Τη Δευτέρα 25 Φλεβάρη, στις 6 μ.μ., στο ξενοδοχείο «Stanley»

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, θα μιλήσει τη Δευτέρα 25 Φλεβάρη, στις 6 μ.μ., στο ξενοδοχείο «Stanley» (πλ. Καραϊσκάκη), στη συζήτηση που διοργανώνει η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, με τη συμμετοχή κοινωνικών και πολιτικών παραγόντων της χώρας. «Για να ανταλλάξουμε απόψεις σχετικά με τις επικίνδυνες εξελίξεις που διαμορφώνουν οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και επεμβάσεις στα Βαλκάνια με την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου και το όνομα της FYROM», γράφεται χαρακτηριστικά στη σχετική πρόσκληση. Και παραπέρα τονίζεται η ανάγκη «να συμβάλουμε με τον προβληματισμό και τη δράση μας στην ανάπτυξη του λαϊκού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος».

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Φλερτάρει με τη «διπλή ονομασία»

Σφυγμομετρεί τις αντιδράσεις για την αποδοχή της νέας πρότασης Νίμιτς

που συνιστά λύση «διπλής ονομασίας»

Στόχος είναι μία αμοιβαία αποδεκτή λύση, δηλώνει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ξεχνώντας τη θέση για «μία σύνθετη ονομασία»...

Στην αποδοχή της φόρμουλας Νίμιτς για «διπλή ονομασία» προσανατολίζεται η κυβέρνηση, σφυγμομετρώντας ταυτόχρονα τις αντιδράσεις της «κοινής γνώμης» σε μια τέτοια λύση της ονομασίας της ΠΓΔΜ.

Ουσιαστικά, η κυβέρνηση επιλέγει την αποδοχή και νομιμοποίηση των τετελεσμένων στο θέμα αυτό, περισώζοντας ταυτόχρονα τα προσχήματα για το εσωτερικό της χώρας και αποφεύγοντας τη δημιουργία «κρίσης» στις σχέσεις με τις ΗΠΑ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε σχέση με το «περιφερειακό ρόλο» που διεκδικεί η εγχώρια άρχουσα τάξη στην ευρύτερη περιοχή.

Ενδείξεις που ενισχύουν την παραπάνω εκτίμηση αποτελούν:

Πρώτον, ότι η κυβέρνηση αποδέχτηκε ως βάση συζήτησης τη νέα πρόταση Νίμιτς, που δεν είναι παρά μια λύση «διπλής ονομασίας».

Δεύτερον, ότι τελευταία αναφέρει διαρκώς ότι στόχος της είναι «μια αμοιβαία αποδεκτή λύση», αποσιωπώντας ότι αυτή πρέπει να είναι «μία σύνθετη ονομασία», όπως έκανε μέχρι πρόσφατα.

Τρίτον, τοποθετούμενη χτες στην ουσία της πρότασης Νίμιτς η κυβέρνηση περιορίστηκε να επισημάνει ότι υπάρχουν σημεία που δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά ως έχουν, αποφεύγοντας να αποδοκιμάσει τη φόρμουλα της «διπλής ονομασίας» που προτείνει ο Αμερικανός διαμεσολαβητής.

Ηδη η κυβέρνηση φαίνεται να ρίχνει το βάρος της στις διαπραγματεύσεις στην επιλογή ενός ονόματος με γεωγραφικό προσδιορισμό που, σύμφωνα με την πρόταση Νίμιτς, θα ισχύει στους διεθνείς οργανισμούς, στις διεθνείς συμβάσεις και στα διαβατήρια των κατοίκων της γειτονικής χώρας, θεωρώντας περίπου δεδομένο ότι το συνταγματικό όνομα της ΠΓΔΜ («Δημοκρατία της Μακεδονίας») θα χρησιμοποιείται στις διμερείς σχέσεις της με τις άλλες χώρες, όπως συμβαίνει μέχρι τώρα από περίπου 130 χώρες.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος

Επίσημα ωστόσο η κυβέρνηση δεν αποδέχεται τη «διπλή ονομασία», σημειώνοντας ότι πρόκειται για «αντικείμενο διαπραγμάτευσης», ενώ υπενθυμίζει τη θέση της για άσκηση βέτο στην ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ στην περίπτωση που δεν υπάρξει λύση στο θέμα της ονομασίας μέχρι τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στις αρχές Απρίλη.

«Η πρόταση (σ.σ. Νίμιτς) έχει σημεία τα οποία δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτά, ως έχουν. Υπάρχουν άλλα σημεία τα οποία χρήζουν αποσαφηνίσεως. Και άλλα σημεία που κατ' αρχάς θα μπορούσαν να γίνουν δεκτά υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Δεν μπορώ να πω τίποτε περισσότερο και δεν θα πω τίποτε περισσότερο», ήταν το γενικό σχόλιο που έκανε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απαντώντας σε ερωτήσεις για τη στάση της κυβέρνησης στην πρόταση του διαμεσολαβητή του ΟΗΕ. Σε άλλο σημείο ο Θ. Ρουσόπουλος υπογράμμισε ότι «η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προχωρήσει σε αυτή τη δύσκολη διαπραγμάτευση με στόχο να καταλήξουμε σε μια αμοιβαία αποδεκτή λύση». Στη δημοσιογραφική επισήμανση γιατί παραλείπει η κυβέρνηση στις τελευταίες τοποθετήσεις της τη θέση για μία σύνθετη ονομασία που θα ισχύει παντού, ο εκπρόσωπος περιορίστηκε να δηλώσει ότι «δεν επαναλαμβάνει πολλά πράγματα χάριν οικονομίας χρόνου»!...

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, ο οποίος υποστήριξε ότι η μη λύση στο θέμα του ονόματος της ΠΓΔΜ σημαίνει μη πρόσκληση για ένταξη στο ΝΑΤΟ. «Το καταλυτικό στάδιο για τη διαπραγμάτευση είναι η στιγμή που θα συζητηθεί στο ΝΑΤΟ αν θα σταλεί πρόσκληση στη γειτονική χώρα. Αυτό θα γίνει στις 6 Μαρτίου», είπε ο Γ. Κουμουτσάκος (στον «Αλφα 9,89»), συμπληρώνοντας ότι «το αποτέλεσμα πάντως θα είναι γνωστό, δηλαδή καταλήγει με τη σαφή τοποθέτηση ότι μη λύση ως τότε σημαίνει και μη πρόσκληση της γειτονικής χώρας για ένταξη». Ταυτόχρονα, άφησε να εννοηθεί ότι η κυβέρνηση ποντάρει στη συνέχιση της αδιάλλακτης στάσης των Σκοπίων ώστε να δικαιολογήσει τις επιλογές της στα μάτια των «συμμάχων». «Πρέπει να δούμε ποια θα είναι η αντίδραση των Σκοπίων γιατί βλέπω να υπάρχει μεγάλη ένταση, ανησυχία για το πώς θα αντιδράσουν. Θα δούμε το τι θα γίνει από εκεί», είπε με νόημα.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απέρριψε το ενδεχόμενο της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες με επίκληση του «Σκοπιανού» λέγοντας ότι «η κυβέρνηση εξελέγη για να διαχειριστεί όλα τα θέματα, είτε εξωτερικής είτε εσωτερικής πολιτικής».

Πάντως, στελέχη της ΝΔ έχουν ήδη μπει στη λογική της ονοματολογίας και εκφράζουν την προτίμησή τους για κάποια από τα πέντε ονόματα που προτείνει ο Νίμιτς. «Οι τρεις ονομασίες που έχουν πέσει στο τραπέζι απορρίπτονται a priori από εμάς χωρίς συζήτηση, οι δύο ονομασίες που παραμένουν στο τραπέζι, το "Δημοκρατία Νέας Μακεδονίας" και "Δημοκρατία της Ανω Μακεδονίας", είναι δύο που συζητάμε κατά κάποιο τρόπο», δήλωσε (στο ραδιόφωνο της ΕΡΑ) ο γγ της ΚΟ, Γ. Τραγάκης. Παράλληλα, διαβεβαίωσε ότι όλοι οι βουλευτές της ΝΔ στηρίζουν τις επιλογές της κυβέρνησης «και οφείλουν να το κάνουν διότι έχουμε πρόσφατη λαϊκή εντολή». Από την πλευρά του ο Γ. Ορφανός επισήμανε με νόημα ότι «έχουμε ζητήσει μια λύση που θα έχει ένα όνομα για όλες τις χρήσεις».

Μήνυμα στον Νίμιτς

Ο εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση έχει καταλήξει στις «παρατηρήσεις» της επί της πρότασης Νίμιτς, επιβεβαιώνοντας ότι την αποδέχεται ως βάση διαπραγμάτευσης. «Πριν από λίγο δόθηκαν οδηγίες στον διαπραγματευτή πρέσβη κ. Α. Βασιλάκη να επικοινωνήσει με τον προσωπικό απεσταλμένο του ΓΓ του ΟΗΕ, κ. M. Nimetz, για να τον ενημερώσει ότι η ελληνική κυβέρνηση μετά από ενδελεχή μελέτη έχει καταλήξει στις αντιρρήσεις, τις επισημάνσεις και τις προτεινόμενες αλλαγές επί της πρότασής του», δήλωσε ο Γ. Κουμουτσάκος.

ΠΗΓΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ: Εφημερίδα Ριζοσπάστης

Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας αγνοούμε ακόμη και πότε πέθανε ο Εθνικός μας Ποιητής...

Προχτές το λάθος αφορούσε τη γέννηση του Γιώργου Σεφέρη. Έπειτα βρήκαμε λάθος την ημερομηνία απελευθέρωσης των Ιωαννίνων. Και τώρα ήρθε και έδεσε το κακό... Δεν ξέρουμε ούτε πότε πέθανε ο εθνικός μας ποιητής...

Να πω την αλήθεια, δεν είμαι πια καθόλου σίγουρη ότι ξέρουμε και το όνομά του. Διευκρινίζω το λοιπόν ότι μιλάμε για τον Διονύσιο Σολωμό.

Κι ακόμη ότι τα λάθη στις ημερομηνίες αφορούν την υπηρεσία ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ της ΕΡΤ.

Σήμερα λοιπόν, 22 Φεβρουαρίου, για την ΕΡΤ είναι επέτειος θανάτου του Σολωμού. Έλα μου ντε που δεν είναι σήμερα. Και δεν έχει σημασία που μόνο μια μέρα έπεσαν έξω αυτή τη φορά - 9 του μηνός Φεβρουαρίου με το παλιό, 21 με το καινούριο, του έτους 1857, πέθανε ο μεγάλος Ζακυνθινός ποιητής - αλλά που η αδιαφορία και η ακηδία έρχεται σε καιρούς που τέτοια συμπεριφορά όχι μόνο προκαλεί τη θλίψη μας μα και την οργή μας.

Στις μέρες που η χώρα μας δίνει μάχες στα διεθνή φόρα για να προστατεύσει ένα όνομα, τη Μακεδονία μας, δειχνόμαστε ασεβείς και επιλήσμονες σε ένα πρόσωπο σύμβολο του λαού μας. Σολωμός βρε αχμάκηδες είναι αυτός. Η φωνή και η αηδονολαλιά της αψηλότερης στιγμής της ιστορίας μας, του '21... Και του στιχουργού που έκανε χιλιάδες έλληνες ως τα τώρα να αναρριπίζονται τα φυλλοκάρδια τους και να αφήνουν ακόμη και την τελευταία τους πνοή με τα δικά του λόγια στα χείλη. Κι εμείς; Το δικό του θάνατο, τη στιγμή που εκείνος έφυγε για το τελευταίο του ταξίδι, πώς την τιμούμε; Και πώς του αποδίδουμε όσα του χρωστάμε;

Πονάει πολύ ετούτη η νέα παρατυπία. Με πόνεσε και ο Σεφέρης. Δε λέω. Τον αγαπώ ιδιαίτερα και εκείνον. Και ντράπηκα πολύ σαν είδα στο διαδίκτυο να τον προβάλλουν οι άσπονδοι γείτονες, οι Τούρκοι... με βίντεο από το σπίτι του που μουσείο το έχουν κάνει. Πόνεσαν και τα Γιάννενα, πατρίδα μου ιδιαίτερη. Μια πατρίδα παραμελημένη και ξεχασμένη για την υπόλοιπη Ελλάδα. Που έσωσαν να την πούνε εύανδρο για τους ευεργέτες που χάρισε στο έθνος και την κατάντησαν έπειτα τη φτωχότερη γωνιά της Ευρώπης. Μα τώρα, με το Σολωμό και με τη συγκυρία των ημερών, οργίστηκα και μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι.

Και πιο πολύ οργίζομαι όταν θυμάμαι πέρυσι τέτοιες μέρες να κόπτονται ούλοι - αφέντες, δούλοι - για το βιβλίο Ιστορίας... Αχ, τρομάρα μας. Στη χώρα των ανιστόρητων να κλαίγονται και να ολοφύρονται για την ιστορία που μαθαίνουν τα εκτάκια. Ε, της υποκρισίας μας ο μέγας ύμνος! Και της αμετροέπειάς μας το μεγαλείο το αξεπέραστο...

Όχι τίποτε άλλο, μα μόλις χτες, έτσι για να τιμήσουμε τον ποιητή, βάλαμε μπρος με τα Μικρά μου Τερατάκια, τα 18 εκτάκια μου, ένα θεατρικό βασισμένο στη Γυναίκα της Ζάκυθος. Θα έπρεπε να δείτε από μια γωνιά τον ενθουσιασμό τους που θα παίξουν Σολωμό. Ο αντίθετος πόλος της δικής μου απογοήτευσης απόψε... Που πέρα κι από το λάθος της χρυσοπληρωμένης μας ΕΡΤ, άδικα έψαχνα να βρω έστω μια μικρή αναφορά στον τύπο για τη μέρα αυτή... Μόνο κάτι σε Σολωμό με φασόλια και σέλερι βρήκα. Ναι, έτσι ακριβώς. Όχι Σολομό, που σημαίνει ψάρι, μα Σολωμό!!! που είναι το όνομα του εθνικού ποιητή. Το σέλερι μωρέ μας μάρανε. Εδώ κάναμε βραστό κοτζάμ εθνικό ποιητή. Και κατά τα άλλα η περί του ονόματος της Μακεδονίας μάχη καλά κρατεί. Σοφολογιώτατοι και περισπούδαστοι και το χάλι μας το μαύρο.

Πέστε μου τώρα εσείς... Τι να διδάξω σε τούτα τα αγγελούδια; Για ποιο Σολωμό να τους μιλήσω και ποιο Σολωμό να ανεβάσω στις 25 του Μάρτη; Μα την αλήθεια σε μεγάλο πειρασμό με βάλανε... Να στήσουμε ένα χορό με τους "ξανθούς Απρίληδες" στην αυλή του σχολειού μας. Να πάρουμε κι ένα καζάνι και και να βράσουμε φασολάδα με καρότα και με σέλινα, ελληνικά και πατροπαράδοτα, και να βάλω και τα μικρά ζιζάνια να αναστήσουν τον παππού Αριστοφάνη, μπας και ιδρώσει το αυτάκι κανενός. Αντίδοτο στη μπόχα από τα άλλα ... φασόλια.

Προς το παρόν, πρώτες βοήθειες σε όσους τον πόνο μας νιώθουν, αφιερώνω μια ανάσα καθάριο οξυγόνο. Να συνεφέρουμε λιγάκι και να γεμίσουμε Ελλάδα λαμπερή. Να ακούσουμε για Σολωμό από εκείνον που πολύ τον αγάπησε και άλλο τόσο τον μελέτησε. Το Δημήτρη Λιαντίνη. Τον ελληνοέλληνα. Και άφησε εντολή την ώρα που θα πέφτει, το Σολωμό να στεφανώσουνε. Τιμή στον ποιητή και παιάνισμα στην Ελλάδα. Γιατί έτσι κάνουν οι έλληνες. Έτσι που πρόσταξε ο άλλος μεγάλος μας ποιητής:

Όπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί,

όπου και να θολώνει ο νους σας,

μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό

Οδυσσέας Ελύτης

Η ομιλία πραγματοποιήθηκε στις 8 του Απρίλη του 1998. Ακριβώς 200 χρόνια από τη γέννηση του εθνικού ποιητή. Τονίζω το "ακριβώς", για να μάθουμε και την ημερομηνία γέννησης...

Τίτλος: "Ο Σολωμός ως σωτήρας του μύθου του '21". Το '21 το έσωσε... Εμάς, εμάς ποιος θα μας σώσει από την κατρακύλα μας;

• ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ντοκουμέντα για το πότε πέθανε ο Σολωμός "Ημέρα τση Ζάκυθος"

• ΥΣ Θέλω να πιστεύω ότι προχτές που παρουσιάστηκε βιβλίο για το Σολωμό, θα θυμήθηκαν να πούνε πως κλείνουν 151 χρόνια από το θάνατό του. Αλλά και πάλι αναρωτιέμαι. Χάθηκε ο κόσμος να κάνανε την παρουσίαση δυο μέρες αργότερα; Ανήμερα που έφυγε για να τιμήσουν και τη μέρα; Στην εφημερίδα πάντως δεν έγραψαν το παραμικρό.