Με αυτό τον τίτλο ή περίπου με αυτό, η σημερινή ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ενημερώνει ότι οι διωκτικές αρχές της χώρας μας μετά από 14μηνη!!! παρακολούθηση κατάφεραν να βάλουν στο χέρι τους διαχειριστές ενός blog. Λέω πως για λόγους δεοντολογίας δεν πρέπει να αναφέρω ούτε το blog ούτε και τα ονόματα των διαχειριστών, που το ένα τουλάχιστον από αυτά φιγουράρει στις σελίδες της εφημερίδας και όλα τα υπόλοιπα ένα κλικ κάνεις και τα βρίσκεις. Το έκανα κι εγώ, το κλικ, και μπερδεύτηκα χειρότερα...
Διότι οφείλω να πω ότι όταν ξεφύλλισα την εφημερίδα, με έπιασε το "όλοι για έναν και ένας για όλους", "ζήτω το blogging" και άλλα επαναστατικά και συντροφικά... Και πιο πολύ μου την είχε "βαρέσει" το σχολιάκι της Ελευθεροτυπίας για "δημοσιογραφική ανωνυμία των bloggers". Αυτά, μέχρι που μπήκα στο συγκεκριμένο blog. Και άρχισα να ενημερώνομαι από πρώτο χέρι.
Καμιά ωρίτσα τη θες ακόμη και για να περάσεις επί τροχάδην τα πάνω από 500 σχόλια του συγκεκριμένου ποστ. Και τι μένει; Με όσο θάρρος λεν εκεί πως διατυπώνουν τη γνώμη τους επί παντός επιστητού, με το ίδιο θα πω κι εγώ: Τάση προς έμετο. Αν αυτό θεωρούμε ελευθερία του λόγου, κρίμα που η φύση μας έδωσε λόγο και δε μας άφησε πιθήκια.
Θα είμαι ο πρώτος που θα αντιδράσω, όπως και σήμερα το μεσημέρι που διάβασα την είδηση στην εφημερίδα, όταν διαπιστώσω να κινδυνεύει η ελευθερία οποιουδήποτε, αλλά και ο πρώτος που όταν τον δω να την ξοδεύει ανώφελα που θα του θυμίσω ότι:
"Θέλει αρετήηηηηηηηηηηηηηη και όχι μόνο τόλμη η ελευθερία."
Να αναπαράγω πέντε βασικά από την επίσκεψη στο συγκεκριμένο blog...
Ενώ υποτίθεται ότι μιλάμε για δημοσιογραφική ανωνυμία, στην πραγματικότητα ο άνθρωπος που βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα είναι δημοσιογράφος επώνυμος. Σιγά μην τον διαφημίσω και γράψω το όνομά του.
Εμπλεκόμενοι στην υπόθεση, όπως το είχα διαβάσει και στην εφημερίδα, είναι όλο το γνωστό και με εξαιρετέο γένος των δημοσιογράφων. Οι δυο μασκότ του επαγγέλματος που το τελευταίο διάστημα μας έκαναν να κλείσουμε τους δέκτες, φιγουράρουν και με φωτογραφίες. Ο ένας έχει κάνει και μήνυση στο blog...
Με μας... τους πραγματικά ανώνυμους ανθρώπους που bloggάρουμε, τι σχέση έχουν όλοι αυτοί; Την ίδια που είχαν εκείνοι οι κουκουλοφόροι επί κατοχής; Που με την κουκούλα στο κεφάλι σήκωναν το δάχτυλο και έστελναν στο απόσπασμα όποιον δεν τους άρεσε η φάτσα του;;;
Λέω πως 200 και βάλε χρόνια από τη Γαλλική Επανάσταση, ακόμη να γίνει πράξη το σύνθημα. Liberte, egalite, fraternite... Θέλεις φιλαράκο ελευθερία; Μάλιστα... Πότε επιτέλους θα το πάρεις χαμπάρι ότι πάει πακέτο με τα άλλα δύο; Και κυρίως με την ισότητα τη ρημάδα. Βρίσε όσο θες τον χι και τον ψι. Αλλά αν θες να βρίσεις τον με όνομα συμπολίτη σου, οφείλεις να βάλεις στην υπογραφή και το όνομά σου.
Όλα τα άλλα είναι λαμογιές χειρότερες και από αυτές που καταγγέλλεις. Και για τον ίδιο λόγο δεν αναφέρω κι εγώ το δικό σου όνομα. Γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είσαι μονάδα. Και γιατί δεν έχω λόγο, δεν κάναμε καν στο στρατό μαζί, για να σε εκθέσω προσωπικά. Γενικά μιλάω. Και με αρκετή ανησυχία που τέτοιες συμπεριφορές διαφημίζουν εσένα ως πρόσωπο (στα σχόλια το διάβασα αυτό και ναι, είναι έτσι... ) αλλά δυσφημίζουν το blogging.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου