Πώς; Θα αφήσω την εικόνα να μιλήσει:
Καβαλώντας τη διπλή γραμμή. Ή, κατά την επίσημη διατύπωση της τροχαίας: "να κινείται ιπαστί κατά μήκος διαγραμμίσεων". Όπως ακριβώς ανεγράφη και στην κλήση που πήρα χτες. Στο ίδιο σημείο αλλά κινούμενη προς Ηγουμενίτσα και στη δεξιά λωρίδα της φωτογραφίας. Άρθρο 104 και 5 του ΚΟΚ...
Η μοιραία διαφορά για μένα, από το όχημα που φαίνεται να κάνει την ίδια παράβαση στη φωτογραφία, ήταν πως εκεί που φαίνεται σταθμευμένο το μπλε όχημα, πίσω από τη διαφημιστική πινακίδα ΜΠΕΖΑΣ, ήταν παρκαρισμένο ένα άσπρο αμάξι που έγραφε τροχαία...
Ακολούθησε το γνωστό "κάντε δεξιά", και το "άδεια και δίπλωμα"...
Και η επιείκεια του τροχονόμου για διοικητικό πρόστιμο 80 ευρώ αν και με ενημέρωσε ότι θα μπορούσε να γίνει και αφαίρεση χαρτιών (άδεια και δίπλωμα προφανώς) και να μου ρίξει και πρόστιμο μια τετρακοσάρα.
Το βούλωσα λοιπόν κι εγώ, υπέγραψα ως παραβάτης, είπα και ευχαριστώ και έφυγα.
Σήμερα τρεχάλα στο ταχυδρομείο ως νομοταγής πολίτης. Να προλάβω και την προθεσμία των 10 ημερών που επιτρέπει να καταβάλεις μόνο το μισό πρόστιμο. Ήγουν 40. Πάει το μισό μεροκάματο... Ας πρόσεχα.
Κι έπειτα επίσκεψη στον τόπο του εγκλήματος. Γιατί είναι η πρώτη κλήση που τρώω στα 20 χρόνια που κρατάω τιμόνι. Και γιατί δεν μπορούσα να χωνέψω το λάθος που έκανα. Θα αφήσω και πάλι τις φωτογραφίες να μιλήσουν κι έπειτα θα προσθέσω και τις υπόλοιπες λεπτομέρειες. Όχι για να δικαιολογηθώ. Σε ποιον άλλωστε; Έτσι κι αλλιώς το πρόστιμο το έχω ήδη πληρώσει. Αλλά προς ενημέρωση και άλλων που πιθανόν να την πατήσουν στο ίδιο σημείο. Και τη γραμμή και τη λυπητερή...
.Αυτή είναι η "διπλή" γραμμή που πάτησα. Και είναι ακόμη εκεί. Και ο καθένας μπορεί να πάει να διαπιστώσει αν έκανα κανένα μοντάζ. Το σημείο - για όσους ζουν στην Ηγουμενίτσα - είναι πασίγνωστο. Λίγο μετά το Μαυρούδι και πλησιάζοντας Σελεύκεια. Ώρα 18.10. Και με αρκετή καταχνιά. Η τροχαία σας είπα που την είχε στήσει. Ακριβώς μπροστά στου Μπέζα.
Και ακριβώς πριν του Μπέζα αποφάσισα κι εγώ να προσπεράσω το προπορευόμενο όχημα. Ένα μικρό άσπρο αμαξάκι με αρκετές δεκαετίες στη ράχη του. Περισσότερες ακόμη είχε ο οδηγός στη δική του. Τον είχα μπροστά μου πριν ακόμη φτάσω στα φανάρια στο Μαυρούδι. Περάσαμε μαζί τα προειδοποιητικά φανάρια που ήταν ακόμη σβηστά. Πήγαινε τόσο αργά που τελικά μας έπιασε κόκκινο. Απέφυγα όμως να τον προσπεράσω, όπως συνήθως κάνουν οι περισσότεροι στο σημείο αυτό, στη διασταύρωση προς Καστρί, εκμεταλλευόμενοι το πλάτος του δρόμου. Γενικά αποφεύγω τις προσπεράσεις. Όπως αποφεύγω και να τρέχω. Κι όχι για τον ΚΟΚ αλλά γιατί έχω πάθει σοβαρό τροχαίο και ξέρω πως πρέπει να οδηγούμε συνετά.
Ανάβει λοιπόν το πράσινο. Ξεκινά ο μπροστινός, ξεκινώ κι εγώ. Πίσω μου εμφανίζεται και ένα κόκκινο αυτοκίνητο. Με πλησιάζει σε απόσταση αναπνοής. Τώρα, λέω, θα το ακούσω το μπαμ. Ο μπροστινός τα ίδια. Με τριάντα και κάτι...
Ο πίσω εξακολουθεί να είναι κολλημένος επάνω μου. Απέναντι έρχονται αμάξια. Και οι γραμμές διπλές. Αγχώνομαι αλλά δεν μπορώ να κάνω και τίποτε. Μόνο την προσευχή μου. Και να ξεχάσω πως ο μήνας έχει 13. Εξάλλου η παροιμία λέει "Τρίτη και 13" και χτες ήταν Τετάρτη.
Πλησιάζουμε πια στου Μπέζα. Ο δρόμος ευθεία. Και η απέναντι λωρίδα ως εκεί που φτάνει το μάτι μου τελείως άδειος. Επιπλέον δεξιά υπάρχει και άνοιγμα στρωμένο με άσφαλτο.
Το βλέπετε και μόνοι σας το άνοιγμα. Όπως βλέπετε και τι συμβαίνει ακριβώς εκεί με τη διπλή γραμμή. Και ξέρετε πώς είναι όταν οδηγείς. Τι βλέπεις όταν κινείσαι. Κι όχι σε μια ακίνητη φωτογραφία.
Πιάνει λοιπόν το μάτι μου διακοπή της γραμμής. Βγάζω κανονικότατα φλας και επιχειρώ προσπέραση. Σίγουρη πως είμαι τελείως νόμιμη. Και τότε πετιέται από το πουθενά εκείνο το χέρι. Το "κάντε δεξιά"...
Να κάνω, αλλά είναι και ο παππούς... Που μπερδεύεται και κάνει κι αυτός δεξιά. Κόντεψες να πετάξεις τον άνθρωπο στα χωράφια, θα με επιπλήξει σε λίγο ο τροχονόμος. Τον άνθρωπο...
Ακολουθεί το "άδεια - δίπλωμα". Και η εύλογη δική μου ερώτηση: "Τι έκανα;"
- Πατήσατε διπλή γραμμή!
Διπλή γραμμή;;;;; Ας δούμε ακόμη μια φωτογραφία:
Αυτή είναι η διπλή γραμμή!!!!!!!! Και είπα και πριν, μπορεί ο καθένας να πάει και να ελέγξει από κοντά την κατάσταση.
Δεν αδικώ βέβαια τον τροχονόμο. Τη δουλειά του έκανε. Εκεί του είπαν να πάει να τη στήσει, εκεί και την έστησε. Και ακίνητος στην άκρη του δρόμου έβλεπε αυτό που δεν μπορεί ο οδηγός να δει. Πως μετά το σβησμένο κομμάτι συνεχίζεται διπλή γραμμή.
Πήρε λοιπόν το μπλοκάκι του και μου έκοψε την κλήση. Πάλι καλά που δε μου πήρε άδεια και δίπλωμα να με αφήσει πασχαλιάτικα χωρίς αμάξι. Να είναι καλά. Ειλικρινά.
Αλλά. Υπάρχει και το αλλά. Η δουλειά της τροχαίας είναι μόνο να κόβει κλήσεις; Δεν είναι και η αναφορά του προβλήματος στις διαγραμμίσεις; Και αν δεν είναι δουλειά της τροχαίας... τουλάχιστον δεν πρέπει να το λαμβάνουν υπόψη όταν τη στήνουν στους οδηγούς; Πως στο σημείο αυτό υπάρχει παγίδα και ακόμη και ένας προσεχτικός οδηγός μπορεί να την πατήσει;
Τουλάχιστον ας το έχουν υπόψη οι άλλοι οδηγοί. Το σημείο μπροστά στο Μπέζα. Οι γραμμές εκεί είναι διπλές. Ήταν τουλάχιστον πριν σβηστούν. Και επίσης εκεί ακριβώς αρέσκεται και η τροχαία να τη στήνει. Να κόβει κλήσεις αβέρτα.
Και ναι. Τα βάζω με τον εαυτό μου. Που την πάτησα. Όπως θα την πατήσουν και πολλοί ακόμη που θα τους λάχει να κινούνται πίσω μου. Με τριάντα και κάτι πήγαινε χτες ο παππούς; Και κατά τη γνώμη του τροχονόμου πολύ σωστά αφού ήταν κατοικημένη περιοχή; Με τριάντα και κάτι κι εγώ. Έτσι κι αλλιώς δε γουστάρω να τρέχω. Κι έχω ν' ακούσω κόρνα μπόλικη. Σήμερα ήταν μόνο η αρχή. Αλλά το "περάστε δεξιά" δε θα το ξανακούσω.
Από κει και πέρα οι έχοντες ώτα ακούειν, ακουέτω. Και ας κάνουν το δικό τους καθήκον. Λίγη μπογιά χρειάζεται μόνο. Πόσο κοστίζει; Δε φτάνει το πρόστιμο το δικό μου να αγοράσουν ένα κουτάκι μπογιά;
Αν είναι να φτιάξουμε ομάδα εθελοντών και να ζωγραφίσουμε μόνοι μας τις σβησμένες γραμμές. Που το αστείο της υπόθεσης είναι αυτό ακριβώς. Ότι πήγαινα να παρακολουθήσω το κάλεσμα του Δήμου για εθελοντισμό. Να βοηθήσω αυτήν την πόλη να γίνει καλύτερη. Μα είναι τόσα τα χάλια της που και ο εθελοντισμός δεν τη σώζει. Και ούτε και είμαι σίγουρη πως θέλει κανείς να σωθεί. Παράδειγμα;
Μετά την αυτοψία στον τόπο του εγκλήματος παίρνω το δρόμο για Ηγουμενίτσα. Φτάνω έξω από το Χρυσό κουρέλι και βγάζω φλας για αριστερά, να πιάσω την Κύπρου. Φτάνω στη διασταύρωση μπροστά στην Εμπορική. Δίπλα ένα μάτσο τροχονόμοι. Και στη γωνία ακριβώς παρκαρισμένο ένα μαύρο αυτοκίνητο. Αδύνατον να ελέγξω το δρόμο. Και δεν κρατιέμαι, το λέω:
- Άντε τώρα να δεις αν έρχεται αμάξι. Αυτόν όμως δεν τον γράφει κανένας...
Δίπλα μου ένας τροχονόμος που μόλις έχει καβαλήσει τη μηχανή του. Και παρότι δεν φώναξα, άκουσε φαίνεται... Και φροντίζει να κόψει την κίνηση και να μου κάνει σήμα να περάσω!!!!!
Το είπα. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με την τροχαία που με έγραψε. Κι εγώ το ίδιο θα έκανα σε έναν παραβάτη. Και πάλι ευχαριστώ που έδειξαν επιείκεια. Και δε μου μαύρισαν οι διακοπές... Αλλά δεν είναι και κατάσταση αυτή που αντιμετωπίζουμε στους δρόμους της Ηγουμενίτσας και της Θεσπρωτίας ολόκληρης. Όπως δεν είναι και δρόμος για είσοδο πόλης αυτός που είδατε στις προηγούμενες φωτογραφίες. Ακόμη και αν δεχτούμε πως η πατρίδα είναι φτωχή και δεν μπορεί να έχει καλύτερον. Λίγη μπογιά δε θα ρίξει έξω τον προϋπολογισμό του κράτους!
Δε θα πω όμως το ίδιο για τα πρόστιμα. Αυτά ως φαίνεται είναι η πάγια τακτική για να γεμίζουν τα ταμεία. Μια και ως φαίνεται δεν επαρκούν οι περικοπές μισθών και οι τιμές που έχουν φτάσει στα ύψη. Και να πληρώσω. Όταν είμαι παραβάτης να πληρώσω. Για τη δική μου παράβαση. Όχι να πληρώνω και τα σπασμένα των άλλων. Και την αδιαφορία τους και την ακηδία τους.
Όπως επίσης να πληρώνουν όλοι. πχ όλοι αυτοί που παρκάρουν παράνομα και κάνουν κόλαση καθημερινά τη ζωή μας. Και στην παραλιακή, και στην Κύπρου και στην Ελευθερίας.
Αυτούς δεν τους βλέπει κανένας; Τους διπλοπαρκαρισμένους, τους παρκαρισμένους πάνω στη γωνία ή και πάνω στα πεζοδρόμια ή τα φορτηγά που παρκάρουν στη μέση του δρόμου; Και που δεν είναι ένας και δύο. Άγραφος νόμος στην Ηγουμενίτσα να παρκάρεις όπου σε βολεύει. Άγραφος νόμος και οι παράτολμες προσπεράσεις σε σημεία καρμανιόλες και οι ιλιγγιώδεις ταχύτητες στους επαρχιακούς δρόμους.
Και το πάτημα της διπλής γραμμής επίσης. Άγραφος νόμος. Αυτό που κι εμένα κόντεψε να μου στοιχίσει το δίπλωμα. Κι ας ήταν σβησμένες οι περίφημες διαγραμμίσεις. Δε μιλάω όμως για τη δική μου "γκαντεμίτιδα". Εξάλλου είχε κι ο μήνας 13. Τι γύρευα να βγω στους δρόμους; Μιλάω για διπλές γραμμές κάτασπρες και παχουλές και πάνω σε στροφές. Που βλέπεις τον άλλο να τις πατάει και σου κόβεται η ψυχή πως θα πέσει επάνω σου και θα γίνεις χαλκομανία. Αυτούς δεν τους βλέπει κανείς;
Ποιος ξέρει; Ίσως και να είχε δίκιο εκείνος ο άγιος τροχονόμος χτες το απόγευμα. Όταν του εξήγησα τι προηγήθηκε και με ανάγκασε να κάνω προσπέραση. Πως μας πήγαινε καροτσάκι ο παππούλης από το Μαυρούδι μέχρι τη Σελεύκεια. Μου είπε ότι "έχει πέσει σινιάλο ότι βγήκαμε και γι' αυτό πάνε όλοι σιγά!"
Έλεος. Ας μου πούνε κι εμένα που είμαι ξένη και ακόμη δεν έχω μάθει τα τοπικά κόλπα ούτε έχω απομνημονεύσει πού οι διπλές γραμμές είναι σβησμένες, από πού πέφτει αυτό το σινιάλο; Γιατί ως φαίνεται εδώ δε χρειάζεται να τηρείς τον ΚΟΚ. Εδώ οδηγούμε με σινιάλα. Να τα μάθω κι εγώ λοιπόν. Και να μην την ξαναπατήσω. Όχι τη γραμμή. Που δεν είναι στις συνήθειές μου να την πατάω ακόμη και στις ερημιές. Να μην την πατήσω και πάρω και άλλη κλήση άδικα των αδίκων. Γιατί την επόμενη φορά μπορεί να μην τύχω στον ίδιο τροχονόμο και να φάω την καμπάνα σε όλο της το μεγαλείο. 400 πρόστιμο. Και αφαίρεση αδείας και διπλώματος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου