Εικόνες της Λαμπρής του Απρίλη

Το κλεινόν άστυ τη μέρα της Λαμπρής


Και οφείλω να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου όλους τους συμπολίτες που το εγκατέλειψαν και προτίμησαν άλλες πόλεις και χωριά για να γιορτάσουν τη Λαμπρή. Ήταν πραγματικά πιο ανθρώπινη χτες η κατακαημένη πόλη της Παλλάδας. Άδειοι οι δρόμοι, διαυγής η ατμόσφαιρα, ατλάζι ολόλαμπρο ο ουρανός.

Και η φύση; Ακόμη κι εδώ, στη μεγαλούπολη,
βρίσκει τρόπο και τόπο να οργιάζει.

Μη με Λησμόνει

Στη γη της Αττικής είμαστε και στις παρυφές της σύγχρονης Αθήνας. 19 του Απρίλη του 2009. Ημέρα της Λαμπρής και ημέρα ολόλαμπρη...

Γαλάζιο και Ξανθό σαν τον ήλιο και τη θάλασσα αυτού του μυρωμένου από τους θεούς τόπου, αυτού που γέννησε το στίχο - σύμβολό του:

Έστησ' ο Έρωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη!

Ποιος ζωγράφος, ακόμη και ο μεγαλύτερος, θα μπορούσε να δώσει αυτή την απερίγραπτη ποικιλία που τα πινέλα της φύσης γνωρίζουν;

Λατρεύω αυτές τις εικόνες. Γιατί αυτές μου μαθαίνουν πως ό,τι βλέπεις εδώ συμβαίνει σε όλα όσα η φύση δημιουργεί. Ακόμη και σε όσα τα μάτια δεν μπορούν να ξεδιακρίνουν. Να, πάρε για παράδειγμα τους ανθρώπους. Στο βαθμό τουλάχιστον που είναι άνθρωποι φυσικοί, εσθλοί τω όντι. Και κρατούν αμίαντο το αηδονάκι της φύσης...

Και λίγες πιτσίλες κόκκινες. Να ζωοδοτούν την εικόνα. Γι' αυτό και πολύτιμο. Όσο πολύτιμη είναι η ζωή. Κι όσο ακριβό απόκτημα της φύσης το άλικο αίμα... Όμοια ακριβή και σπάνια η αγάπη.

Και το λευκό... Σπαθί που σκίζει και λογχίζει την αλήθεια. Θυμίζοντας ακόμη και σε φέγγη νυκτερινά πως το σκοτάδι δεν είναι μόνο και ανίκητο.

Το λευκό... Που αν το προσέξεις δεν είναι λευκό. Να θυμάσαι πως το κάθε τι γύρω σου μόνο την εικόνα του σου στέλνει. Κλείσε εσύ τα μάτια και πάει η εικόνα. Φόρα γυαλιά και δες την, άλλη. Σε κάθε περίπτωση μη λησμονάς πως εσύ είσαι ο παρατηρητής. Και μην κακίζεις τους άλλους που διαφωνούν με ό,τι εσύ βλέπεις. Παρατηρητές είναι κι εκείνοι. Εκτός αν βγάλεις διάτα και στη φύση ίδια να φτιάχνει όλα της τα λουλούδια...

Μα δες τη φύση πώς ξέρει να σε περιγελά! Ακόμη και στο ίδιο άνθος να σμιλεύει διαφορές και ίδιο όσο και αν θες λουλούδι με άλλο δε θα βρεις. Όμως σε μερικά θα βρεις ζούδια και ζουζούνια να απομυζούν τον ιχώρα και το νέκταρ τους... Την ίδια ώρα που τα άλλα δίπλα τους ανοίγουν τεράστιο το μάτι τους στον ήλιο.

Μα ναι, σου λέω. Η εμορφιά είναι στο διαφορετικό. Όχι στο όμοιο. Αλλά και το όμοιο μάθε να το βλέπεις στο συντελεσμό της επανάληψης ακόμη και με τους ίδιους όρους και του ίδιους λόγους. Κι όχι μόνο ως στείρα επανάληψη ομοιομορφίας. Μάθε δηλαδή να ακούς το βαθύ νεύμα κατάφασης των πραγμάτων. Να διακρίνεις το κοινό τους σημείο. Και τους πανεπίσκοπους νόμους που τα κυβερνούν. Έρωτας και Θάνατος. Και τίποτε άλλο πέρα από αυτά. Ο Απρίλης, ο ελληνικός Απρίλης, είναι ο ανυπέρβλητος δάσκαλος αυτού του νόμου των νόμων και της υπέρτερης αρχής όλων των άλλων αρχών που διέπουν τη ζωή μας.

Αυτόν τον Απρίλη γιορτάσαμε κι εμείς χτες. Τον έλληνα. Εκεί στις άκρες της πόλης. Στην καρδιά της άνοιξης. Ανάμεσα χειμώνα και καλοκαίρι. Εκεί που ισοζυγιάζονται τα αντίθετα. Εκεί που το μήνυμα ακούγεται πεντακάθαρο: Χωρίς χειμώνα καλοκαίρι δεν έρχεται.

Κι έπειτα πήραμε να κατεβαίνουμε το δρόμο με τα κυπαρίσσια: