Την είδηση τη διαβάσαμε στο Veria. Και αφορούσε μετανάστες που συνελήφθησαν στην ομώνυμη πόλη και που είχαν λέει προορισμό τη δική μας Ηγουμενίτσα. Γιατί να μην έχουν προορισμό την Ηγουμενίτσα μέσω Βέροιας; Ας είναι καλά η Εγνατία που μας ενώνει! Η Εγνατία που έταξε ανάπτυξη και πρόοδο. Κι ενώ την ανάπτυξη και την πρόοδο τις αναμένουμε, καταφτάνουν καθημερινά άλλα ... καλούδια μέσω Εγνατίας. Και μολονότι δεκάδες είναι οι ειδήσεις που δημοσιεύονται στα τοπικά μέσα για τους μετανάστες της Ηγουμενίτσας, αυτή ειδικά την είδηση αξίζει να την προσέξουμε. Γιατί; Μα γιατί εύγλωττα και συνοπτικά περιγράφει τη Γεωγραφία των μεταναστών:
Σύλληψη αλλοδαπού για διευκόλυνση εξόδου σε αλλοδαπούς και δεκατεσσάρων αλλοδαπών για νομοθεσία περί αλλοδαπών - Συνελήφθησαν, χθες (06-04-2011) απογευματινές ώρες στην Εγνατία Οδό [...] ένας αλλοδαπός Ιράκ ηλικίας 34 ετών, για διευκόλυνση εξόδου δεκατριών αλλοδαπών ασιατικής καταγωγής, οι οποίοι επιχειρούσαν να εξέλθουν παράνομα από τη χώρα.- Ειδικότερα, σε αστυνομικό έλεγχο σταθμευμένου Ι.Χ.Φ. αυτοκίνητου τύπου van που έγινε στον κόμβο Νησελίου Ημαθίας, [...] εντοπίσθηκαν στην καμπίνα του οδηγού ένας αλλοδαπός υπήκοος Ιράκ και στο πίσω μέρος του οχήματος δέκα τρεις αλλοδαποί υπήκοοι Αφγανιστάν –εκ των οποίων ένας ανήλικος- με σκοπό την παράνομη έξοδό τους από την χώρα. Επίσης, σε έλεγχο της γύρω περιοχής εντοπίσθηκε ένας αλλοδαπός υπήκοος Ιράκ που ήταν ο οδηγός του ανωτέρω οχήματος.- Από την προανάκριση – έρευνα διαπιστώθηκε ότι μόνο τέσσερις από τους δεκαπέντε αλλοδαπούς κατείχαν υπηρεσιακά σημειώματα, ενώ οι υπόλοιποι διέμεναν παράνομα στη χώρα. Οι ανωτέρω αλλοδαποί είχαν προορισμό την Ιταλία μέσω Ηγουμενίτσας. Επίσης, αναζητείται αλλοδαπός υπήκοος Αλβανίας, ο οποίος φέρεται αρχικά να οδηγούσε το ανωτέρω όχημα.- Το Ι.Χ.Φ. αυτοκίνητο ιδιοκτησίας αλλοδαπού υπηκόου Πακιστάν, το χρηματικό ποσό των 620 ευρώ και ένα κινητό τηλέφωνο που βρέθηκαν επάνω τους κατασχέθηκαν.- Οι συλληφθέντες θα οδηγηθούν σήμερα στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Βέροιας. Περαιτέρω προανάκριση για το συμβάν ενεργείται από το Τμήμα Δίωξης Λαθρομετανάστευσης Γεωργιανών Ημαθίας.
Έχουμε λοιπόν και λέμε: Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ιράκ, Αλβανία...
Και κατά το PIGS (Portugal, Irland, Greece, Spain) συνθέτουν την ... ΑΠΙΑ!
Ποια ήταν η Απία; Ή και Αππία κατά την παλαιή γραφή; Ας αφήσουμε το Δημήτρη Λιαντίνη να μας πει:
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΡΩΤΟ - Δ. Λιαντίνη, Πολυχρόνιο, σελ. 26 - 28:
"Εάν δεν είχε φράξει τη φωνή του Επίκουρου ο φόβος, η άγνοια και η μισανθρωπία του ανθρώπου για τον άνθρωπο, η ιστορία θά 'χε τραβήξει άλλο δρόμο. Αλλά τη γραμμή και την πορεία του κόσμου τη χαράξανε οι ντροπές μας: μια καρδιά που τουρτουρίζει, ένα μυαλό του προβατιού και της ύαινας, και η προέχουσα κοιλιά που τη βουρλίζουν οι βορβορυγμοί της.
Το κατώγι, ο φωταγωγός και το παραπόρτι του σπιτιού μας έκρυψαν την πρόσοψη, το στούντιο και το δώμα. Ήμασταν κάποτε από καλή γενιά. Εμείς οι γύφτοι.
Εάν ο Επίκουρος είχε περάσει - αλλίμονο! μόνον οι Μήδοι περνούν -, θά 'χε κρατήσει στον κόσμο ένα λιτό είδος αντιθρησκείας. Η ενιαία συνείδηση δηλαδή της φυσικής γνώσης, της απλότητας, του σθένους, της εγκαρτέρησης και της κατάφασης. Όλα εκείνα που ο Επίκουρος τα είπε λεβεντιά, και ο Νίτσε στις μέρες μας χαρούμενη επιστήμη και πολλή ανθρωπιά.
Με τον Επίκουρο δόθηκε η ευκαιρία στην ανθρωπότητα να προστατέψει τον άνθρωπο και το μέλλον του από έναν ατλαντικό άχρηστα πράγματα, αθλιότητες, ψεύδη, πλάνες, απάτες, συναξάρια, ιερές συνόδους, βίους αγίων, σκούφους του παπά και του πάπα, εγκλήματα και μάταιη σπατάλη πνεύματος.
Και η ευκαιρία χάθηκε.
Ποια οδό πήραν, την Εγνατία, Φλαμίνια, Λατίνα; για να φτάσουν οι στωικοί στην Ιταλία; Και ποια πύλη πέρασαν; την Αουρέλια, Σαλάρια, Πραινεστίνα; για να μπουν στη Ρώμη;
Στα 312 π ο σπουδαίος τιμητής και φιλέλληνας Άππιος χαράζει τον πρώτο λιθόστρωτο δρόμο - αυτοστράντα! - που συνδέει τη Ρώμη με την Καπούη. Σαράντα χρόνους αργότερα η Αππία οδός φθάνει στο Βρινδήσιο και συνέχεια στο Ρήγιο.
Στα 280 π έλληνες και ρωμαίοι λαβαίνουν την πρώτη επαφή στα πεδία των επιχειρήσεων. Δύο σκύλοι με δόντια στραβά και ορθωμένο τρίχωμα πλησιάζουν και μυρίζουνται. Έτοιμοι να ριχτούν ο ένας στη λύσσα του άλλου.
Το 275 π οι ρωμαίοι απελπίζουν τον Πύρρο. Τρία χρόνια μετά τιμωρούν τους ταραντίνους για προσβολές και παλιά δεδομένα. Και το 270 π σκλαβώνουν το Ρήγιο.
Οι συγκρούσεις αυτές δεν είναι χαστούκια. Είναι σφαγές που το ξίφος βυθίζεται ως τη λαβή. Παρότι, σε σύγκριση με τα όσα θ' ακολουθήσουν στην Ελλάδα, μοιάζουν με προελάσεις ασκήσεων τακτικής.
Εκείνα τα χρόνια οι στωικοί βρίσκουνται ακόμη στη φάση του εσωτερικού τουρισμού. Άλλωστε ο Ζήνων πεθαίνει στα 262 π περίπου. Η είσοδος των πρώτων ιδεών τους στη Ρώμη γίνεται με το Δεύτερο μακεδονικό πόλεμο (207 - 197 π).
Ο φιλέλληνας ρωμαίος Φλαμινίνος το 197 π χτυπά τις Κυνός Κεφαλές, και ταπεινώνει το Φίλιππο Ε' της Μακεδονίας. Προτού φτάσει στα Ίσθμια για να κηρύξει, με τη σκιά του γερακιού πάνω στους έλληνες, ότι απελευθερώνει τους έλληνες από τους έλληνες, πέρασε από την Αθήνα.
Στο θρίαμβο που θα τελέσει σε λίγο στη Ρώμη, θα παρελάσει και κάποια άμαξα φορτωμένη στωικά ιμάτια και στωική σοφία. Είναι μερικοί ρακένδυτοι στωικοί αιχμάλωτοι πολέμου.
Βρισκόμαστε στις μέρες που ο Φίλιππος Ε' δεν αναβάλλει το καβαφικό γλέντι του στην Πέλλα, καθώς ακούει με χαιρέκακο τρόμο την πανωλεθρία του Αντίοχου του Μεγάλου στη Μαγνησία της Μυσίας, από τους αδερφούς Σκιπίωνες, 190 π.
Η συστηματική όμως διάδοση των στωικών ιδεών άρχισε, όταν ο ύπατος Αιμίλιος Παύλος χτύπησε την Πύδνα. Άλλωστε εκείνη τη χρονιά, 168 π., η Ρώμη ανοίγεται κατά Μόμμσεν στην κοσμοκρατορική της πολιτική. Έτσι το κοσμοπολιτικό ιδεώδες των στωικών έρχεται την καίρια στιγμή να επενδύσει την προπαγάνδα της ρωμαϊκής διπλωματίας.
Ο Αιμίλιος Παύλος επιστρέφει από τη Μακεδονία στη Ρώμη με δύο λάφυρα πολέμου, αλλά και ειρήνης δώρα. Το ένα είναι η βασιλική βιβλιοθήκη του Περσέα. Το άλλο ο ιστοριογράφος Πολύβιος που προορίζεται για παιδαγωγός των παιδιών του.
Ένας από τους γιους του Αιμίλιου Παύλου είναι ο κατοπινός Σκιπίων ο Αιμιλιανός. Τούτος ο ευγενής ευγενής, (οι ευγενείς κατά κανόνα είναι αγενείς), είναι ο θετός εγγονός του μεγάλου Αφρικανού. Είναι ο δεύτερος Αφρικανός ο νεότερος και μικρότερος, και ο αρχηγός του φωτισμένου κύκλου των Σκιπιώνων.
Ύστερα από μια γενιά, στα 140 π. ο Παναίτιος, η πιο σεμνή και οργανωμένη μορφή της μέσης Στοάς, διδάσκει τη στωική φιλοσοφία στον κύκλο των Σκιπιώνων στη Ρώμη, με τη φρεσκάδα που ο Σωκράτης εδίδασκε κάποτε στον κύκλο των εφήβων του τη διαλεκτική και τον έρωτα.
Ο Πολύβιος, χαράκτης του κύκλου των Σκιπιώνων αλλά και συγκωμαστής στο θίασό τους, είναι ο δεύτερος θεωρητικός δίπλα στον Παναίτιο, που συνεισφέρει στην ιδέα της κοσμοκρατορίας.
Διακριτικά αιχμάλωτος της Ρώμης, όπως ο Οδυσσέας της Καλυψώς, ο ιστορικός από τη Μεγαλόπολη διαθέτει ένα αισθητήριο οξύ κι ένα κριτήριο έμπεδο μπροστά στα πρωτοφανή ιστορικά τεκταινόμενα.
Με τον πόνο του φιλόπατρη, που ποτέ δεν ένιωσε τη συμφορά να συμφέρει, αλλά και με το ρεαλισμό του διορατικού, που αντικρύζει χωρίς διαθλάσεις την εικόνα του γίγνεσθαι και τη βούληση των πραγμάτων γύρω του, παρακολουθεί και στοχάζεται.
Είναι ένας Δημοσθένης του καιρού του ελάχιστα μεγαλειώδης και δραματικός, αλλά και ελάχιστα ρομαντικός και παράκαιρος. Φρόνιμος και πραγματικός, μετρά τα πράγματα με μέτρα μέσα στο μελαγχολικό παιγνίδισμα της θεωρίας του."
Αυτή λοιπόν είναι η Απία, όπως θα την έγραφε η σύγχρονη ελληνική γραμματική, και η Αππία του παρελθόντος. Ένας μεγάλος δρόμος που κατασκευάστηκε τρεις αιώνες προ Χριστού ενώνοντας τη Ρώμη με το σημαντικότερο λιμάνι - πύλη προς την Ελλάδα και την Ανατολή: το Μπρίντεζι...
Μα η Απία δεν ήταν απλά ένας δρόμος να τον διασχίζουν άμαξες. Όπως και κανένας μεγάλος δρόμος δεν είναι κάτι το απλοϊκό. Απλοϊκοί είμαστε εμείς και απλοϊκή, παιδιάστικη, είναι και η σκέψη η δική μας. Που χάψαμε αμάσητα όσα μας σέρβιραν για την Εγνατία και τώρα χτυπιόμαστε για τους λαθρομετανάστες...
Την Εγνατία που στην αρχαία εποχή αποτελούσε την προέκταση της Απίας επί της Βαλκανικής. Πόσοι όμως το γνωρίζουν αυτό; Πόσοι γνωρίζουν την αληθινή μας ιστορία; Αυτήν που το απόσπασμα από το Λιαντίνη με χειρουργικό θα έλεγα νυστέρι αποκαλύπτει;
Σίγουρα δεν την αγνοούν όλοι. Και μάλιστα διοργανώνουν και φιέστες:
Διεθνές Φεστιβάλ "Αππία – Εγνατία""Ο πρωταρχικός σκοπός του Φεστιβάλ είναι να φέρει και πάλι σε επαφή τους σύγχρονους οργανισμούς και πραγματικότητες που η Αππία και η Εγνατία στους αιώνες που πέρασαν ένωσε ή έφερε σε αντιπαράθεση και που με το πέρασμα του χρόνου παρουσιάζονται απομονωμένες, και οπωσδήποτε επιδιώκουν με όχι επαρκή δυναμισμό νέες συνεργασίες και επαφές", εξηγεί ο εμπνευστής του Φεστιβάλ και πρόεδρος του διοργανωτή οργανισμού, διακεκριμένος Ιταλός μαέστρος Angelo Cavallaro." (περισσότερα εδώ)
Φιέστες που δεν αποκαλύπτουν όλο το βάθος της ιστορικής γνώσης για τις ανατροπές που έφερε όχι μόνο σε τοπικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο η χάραξη εκείνη του αρχαίου δρόμου και που σώζονται ως σήμερα αρκετά τμήματά του στη γειτονική μας Ιταλία.
Ας προσέξουμε για παράδειγμα το όνομα Αιμίλιος Παύλος στο απόσπασμα του Λιαντίνη. Γιατί είναι ο ίδιος που ισοπέδωσε εβδομήντα πόλεις της Ηπείρου. Δεν τις άλωσε μόνο, τις εξαφάνισε από το χάρτη. Κι έσυρε χιλιάδες Ηπειρώτες αιχμαλώτους στην πατρίδα του. Διακόπτοντας οριστικά την ανάπτυξη της Ηπείρου. Και είναι, γράφει ο Λιαντίνης, η εποχή που η Ρώμη ανοίγεται σε κοσμοκρατορία. Η εποχή που η αρχαία Ελλάδα υποδουλώνεται στους Ρωμαίους και θα χρειαστούν 2.000 χρόνια για να ονομαστεί και πάλι Ελλάδα αυτός ο τόπος. Μην ξεχνάμε πως μετά τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ακολούθησε η Βυζαντινή για πάνω από 1.000 χρόνια και μετά η Οθωμανική. Η Ελλάδα ξαναγεννιέται μετά την επανάσταση του 1821...
Ειδικά μάλιστα για την Ήπειρο η Ελλάδα δεν έχει ούτε εκατό χρόνια που ξαναέφτασε ως εδώ, αφού η απελευθέρωσή της έγινε μόλις στα 1913. Μάλιστα στο μεσοδιάστημα γνωρίσαμε και πάλι Κατοχή. Και τι περίεργο... από τους απογόνους των αρχαίων Ρωμαίων. Και καταφέραμε βέβαια να ελευθερωθούμε και από την Κατοχή αυτή αλλά δεν πέρασαν πολλά χρόνια που οικειοθελώς ενταχθήκαμε στον ευρωπαϊκό οργανισμό... Και είναι η Ευρώπη με τις δικές της προτεραιότητες που θυμήθηκε την Εγνατία οδό. Σιγά μην την ξεχνούσε... Αυτά τα κάνουμε μόνο εμείς! Να ξεχνάμε την ιστορία μας και μετά να κλαιγόμαστε για τη γεωγραφία μας.
Έτσι από τον Πολύβιο κρατήσαμε επιλεκτικά πως οι ακτές της ευλίμενης Θεσπρωτίας: "πρόκεινται της Ελλάδος προς την Ιταλία", όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο σάιτ της Περιφέρειας Ηπείρου. Και διαγράψαμε όλα τα άλλα που αναφέρει ο Δημήτρης Λιαντίνης. Για τον Επίκουρο, τους στωικούς, τον Πολύβιο και την Αππία...
Και με φωνές και γιορτές φτιάξαμε και την Εγνατία και το νέο λιμάνι της Ηγουμενίτσας. Σαν τους Πυγμαίους της Αφρικής που τους καλόπιαναν οι δήθεν ιεραπόστολοι με χρωματιστές χάντρες κι αυτοί τα στολίζονταν λες και ήταν πολύτιμοι λίθοι! Έτσι κι εμείς. Πρώτα προτείναμε το λαιμουδάκι μας και μας φόρεσαν γιορντάνι την Εγνατία και τώρα κλαυθμυρίζουμε που έγινε βρόγχος και μας πνίγει.
Γιατί κανείς μα κανείς δε μας δίδαξε την ιστορία της Εγνατίας και πολύ περισσότερο της Απίας οδού που ήταν η αρχή της. Ας αφήσουμε και πάλι το Λιαντίνη να μας τα πει:
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ. Δ. Λιαντίνη, Πολυχρόνιο, σελ. 83
"Ο Κράσσος ήτανε ο τρίτος εταίρος του Πομπήιου και του Καίσαρα. Έλαβε πείρα των παρθικών βελών σαν αντάλλαγμα και πληρωμή για το βάρβαρο θάνατο που διέταξε για τους σκλάβους. Όταν κατάστειλε τη μεγάλη εξέγερση του Σπάρτακου, 73 - 71 π, από την Καπούη ως τη Ρώμη εσταύρωσε έξι χιλιάδες δούλους, αιχμαλώτους δούλους, κατά μήκος της Αππίας οδού. Σε μια απόσταση τριακόσια χιλιόμετρα ο οδοιπόρος έβλεπε κάθε πενήντα μέτρα κι από ένα σκλάβο σταυρωμένο σα τους ληστές του Γολγοθά. Αυτοί οι άγνωστοι στρατιώτες έπεσαν για την ιδέα μιας επανάστασης, που την έκρυβε το μέλλον σαν τον ακριβότερο σπόρο του."
Σήμερα το ανάλογο συμβαίνει κατά μήκος των χιλιομέτρων της νέας Εγνατίας. Που την πορεύονται οι νέου τύπου σκλάβοι, οι λαθρομετανάστες, πιασμένοι στα δόκανα των δουλεμπόρων, και συλλαμβάνονται πότε εδώ και πότε εκεί, και καταδικάζονται γιατί τόλμησαν να εγκαταλείψουν τις ρημαγμένες χώρες τους από τους Ευρωπαίους αφεντάδες.
Έχει καμία σημασία που αγνοούν το Σπάρτακο; Και πού βγάζει η Εγνατία; Έτσι κι αλλιώς αυτά τα αγνοούν και οι άλλοι. Οι νόμιμοι κάτοικοι πέριξ της Εγνατίας. Αυτοί που βλέπουν τα καραβάνια των λαθρομεταναστών και τα βάζουν με το Θεό!!! που τους κουβάλησε για να διαταράξουν την οικιακή τους γαλήνη. Αυτοί που κλείνουν ερμητικά τ' αυτιά σαν τους μιλάς για τους μετανάστες και κατεβάζουν παρωπίδες. Μην ακούσουν και μη μάθουν πώς και γιατί κατακλύζεται ο τόπος από τους μετανάστες. Τους λαθρομετανάστες.
Πρώτη φορά συμβαίνει αυτό; Τα ίδια δεν έγιναν λίγο πριν πέσει η Πόλη στους Τούρκους; Κουβέντα δεν άκουγαν και τότε οι όχλοι. Καλύτερα σου έλεγαν το σαρίκι του Τούρκου παρά η τιάρα του Πάπα. Κι έτρεχαν οι καλογέροι να κλειστούν στα μοναστήρια για να μην πολεμήσουν. Τα ίδια και μετά την Άλωση. Με τον ανθενωτικό πατριάρχη Γεννάδιο να αναλαμβάνει με τις ευλογίες του Σουλτάνου θρησκευτικός ηγέτης των σκλάβων. Και ανεπίσημα να τους κρατά φρόνιμους και υποταγμένους. Απόδειξη και ο αφορισμός από τον Γρηγόριο τον Ε', αιώνες μετά, κατά του Αλέξανδρου Υψηλάντη. Γιατί τόλμησε να ξεσηκώσει τους ραγιάδες κατά της Υψηλής Πύλης! Ποιος όμως μας τα έχει διδάξει και αυτά;
Εδώ οι περισσότεροι αγνοούν πως η Βυζαντινή αυτοκρατορία ως και τα τελευταία της δε λεγόταν Ελλάδα. Αγνοούν και τι έγινε επί Θεοδοσίου. Και συνέχισε ως τη λήξη της εικονομαχίας, στα 843 μ.Χ. Τότε που μπήκε οριστικά η ταφόπλακα της ελληνικής ιδέας:
"Ο Θεοδόσιος εγκρέμισε τους ναούς, έσπασε τα αγάλματα, έκλεισε το στάδια, τα θέατρα, τα ελληνικά σχολεία. Όλες τις πηγές που ποτίζανε την ελληνική αντίληψη ζωής. Γι’ αυτό τον εβαφτίσανε Μέγα. Όπως εβαφτίσανε Μέγας και τον προαγωγό του, με τη διπλή σημασία η λεξη, τον Κωνσταντίνο. Τον καίσαρα που έσφαξε τη γυναίκα του και το γιό του. Και τους εβάφτισαν Μέγας, εκείνοι που εβάφτισαν Μέγας και τους Αθανάσιους, τους Βασίλειους, και όσους τέτοιους. Όλοι τους γκρεμιστάδες, παραχαράκτες, αλάριχοι, βάνδαλοι της ελληνικής ιδέας.
Η άλλη φωνή, που λέει ότι τίποτα δεν εσήμαιναν ετούτες οι φρικαλεότητες των χριστιανών κατά των ελλήνων, για όσους δεν εξεφτίσανε σε εβραιοέλληνες αλλά έμειναν ελληνοέλληνες, έρχεται από πολύ μακρυά και την ακούνε λίγοι:
Γιατί τα σπάσαμε τ’ αγάλματά των
γιατί τους διώξαμεν απ’ τους ναούς των,
διόλου δεν πέθαναν γι’ αυτό οι θεοί.
Καβάφης είν’ αυτός, αναγνώστη μου, δεν είναι σαράφης. Ούτε Βούδας και Κούδας. Και το ποίημα λέγεται Ιωνικόν. Δεν λέγεται Χερουβικόν.
Ο κακουργημός και η εξόντωση του κλασικού έλληνα από τον εβραιόφρονα χριστιανό εκράτησε από το Θεοδόσιο ως την αυγούστα Ευδοξία. Ως το 843 που έγινε η επίσημη αναστύλωση των εικόνων. Η γιορτή της Ορθοδοξίας που γιορτάζεται κάθε χρόνο από τότε, στο έμπα της άνοιξης!, πολύ λαμπρά και με την παρουσία όλης της επιφάνειας του κράτους, ως και οι ξένοι πρεσβευτάδες!, στο θετικό της συμβολίζει το θρίαμβο των χριστιανών. Στο αρνητικό της όμως δηλώνει την τελική κατακρεούργηση κάθε Ελληνικού. Είναι η ταφόπετρα της ελληνικής ιδέας.
Η τελευταία αντίσταση του μετρημένου «έλληνα» στο ασιατικό τέρας ήταν ο Λέων Γ΄ο ΄Ισαυρος. Εξύπνησε ο άνθρωπος ένα πρωί, και είδε το μισό πληθυσμό της χώρας τουρλωτούς παπάδες και παχυμουλαράτους καλόγερους. Τότε, σαν το Χριστό με το φραγγέλιο, σήκωσε αυτό που το λένε Εικονομαχία. Και ετελείωσε με το χαμό του φωτός και το σωσμό του σκότους. Με την Κυριακή της Ορθοδοξίας, ή την ταυτότητα του νεοέλληνα.Έλληνες λοιπόν στο δέρμα. Και εβραίοι στα κόκαλα και στο αίμα, στην καρδιά, στα άντερα και στη χολή. Ιδού το κλειδί, η αιτία, ο λόγος της εθνικής σχιζοφρένειας."
Δ. Λιαντίνης, Γκέμμα, σελ. 116 - 117
Κάποτε λοιπόν, στο μακρινό μέλλον, ένας άλλος Λιαντίνης θα αναδιφήσει το σημερινό μεσαίωνα. Και θα γράψει για την πορεία των σκλάβων στην Εγνατία. Μιλώντας με τη γλώσσα της επιστήμης και της αλήθειας. Δίχως τις παρωπίδες της άγνοιας, του φυλετικού και θρησκευτικού μίσους. Ως τότε το δικό μας χρέος, όσων έχουμε μάτια και βλέπουμε, είναι να αποκαλύπτουμε τη σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων. Άλλο όπλο δεν έχουμε. Παρά την αλήθεια της γνώσης, της ιστορικής γνώσης. Όχι για να παρελθοντολογούμε αλλά για να προβλέπουμε στο μέτρο του ανθρώπου και των δυνάμεών μας το αόρατο ακόμη μέλλον. Και όσα άλλα θα φέρει η Εγνατία. Όσα ακόμη θα κουβαλήσει στον πρωτομάστορα της Απίας οδού. Και που η ειρωνεία της μοίρας τα αποτύπωσε σ' εκείνο το αρκτικόλεξο ΑΠΙΑ της γεωγραφίας των μεταναστών και των σημερινών οδοιπόρων των αρχαίων δρόμων...
Και ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω.
___________________________
Κάντε τώρα και ένα κλικ εδώ. Για να δείτε την περιγραφή της κατάστασης με τους μετανάστες μέσα από τη δημοσιογραφική ματιά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου