Αγαπητοί μας επιβάτες (ή επισκέπτες αν προτιμάτε)
η ομάδα του HOMA EDUCANDUS διαπιστώνοντας αφενός το αυξημένο ενδιαφέρον σας για τις σελίδες μας που αφορούν το Δημήτρη Λιαντίνη και αφετέρου διαπιστώνοντας και τις τεχνικές αδυναμίες ενός blog, αποφάσισε να δημιουργήσει ένα τελείως ξεχωριστό blog για όλα όσα αφορούν το Λιαντίνη, τα βιβλία του, τη φιλοσοφία του.
Ο νέος χώρος μετά από αρκετή σκέψη έλαβε το όνομα ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ και η διεύθυνση είναι:
Μεσολόγγι γιατί...
Είναι στενά δεμένο με τη φιλοσοφία του Λιαντίνη. Πόσο στενά, δε φτάνει να εξηγήσει ο τίτλος "ΕΔΩ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ" από τη Γκέμμα. Αφήνουμε τον ίδιο το Λιαντίνη να μας μιλήσει για το Μεσολόγγι:
"Το χρέος του ανθρώπου είναι να πολεμάει τη στενή μάχη και να πασχίζει να πατήσει τη σκοτεινή Λαβύρινθο, για να βγει στο φως, στην έξοδο.
Αλλά και το Χρέος και η Έξοδος δεθήκανε καθώς η πέτρα με το μάλαμα σε μια υπέρτατη ώρα του μεγάλου Σηκωμού. Πρόκειται για το Μισολόγγι, όπου η έγχρονη και τυπική πράξη των ελλήνων εφανέρωσε τον άχρονο και αρχετυπικό μύθο των ανθρώπων. …
Το Μισολόγγι είναι ο τόπος που κατάργησε την εκλογή και θέσπισε την απόφαση. Το τειχιό και η πέτρα, που απάνου της έσκασε κεραυνός γεννημένος από τη βίαιη κρούση των δυνάμεων του Μηδενός και του Είναι, και την όρισε κατοικία του ανθρώπου. Έξω από τα τείχη ευρίσκεται η ζωή, που πληρώνεται με την τιμή του θανάτου. Μέσα από τα τείχη ευρίσκεται ο θάνατος, που εξαργυρώνεται με την ατιμία της ζωής. Ούτε μέσα να μείνει κανείς ημπορεί, γιατί τον σκιάζει η ντροπή της σκλαβιάς, ούτε έξω βολεί να περάσει, γιατί τον βιάζει η απειλή του Άδη.
Εκείθε με τους αδερφούς, εδώθε με το Χάρο." (Χάσμα Σεισμού, 39)
Αλλά και το Χρέος και η Έξοδος δεθήκανε καθώς η πέτρα με το μάλαμα σε μια υπέρτατη ώρα του μεγάλου Σηκωμού. Πρόκειται για το Μισολόγγι, όπου η έγχρονη και τυπική πράξη των ελλήνων εφανέρωσε τον άχρονο και αρχετυπικό μύθο των ανθρώπων. …
Το Μισολόγγι είναι ο τόπος που κατάργησε την εκλογή και θέσπισε την απόφαση. Το τειχιό και η πέτρα, που απάνου της έσκασε κεραυνός γεννημένος από τη βίαιη κρούση των δυνάμεων του Μηδενός και του Είναι, και την όρισε κατοικία του ανθρώπου. Έξω από τα τείχη ευρίσκεται η ζωή, που πληρώνεται με την τιμή του θανάτου. Μέσα από τα τείχη ευρίσκεται ο θάνατος, που εξαργυρώνεται με την ατιμία της ζωής. Ούτε μέσα να μείνει κανείς ημπορεί, γιατί τον σκιάζει η ντροπή της σκλαβιάς, ούτε έξω βολεί να περάσει, γιατί τον βιάζει η απειλή του Άδη.
Εκείθε με τους αδερφούς, εδώθε με το Χάρο." (Χάσμα Σεισμού, 39)
Γνωρίζοντας ότι το "Χάσμα Σεισμού" είναι το δεύτερο βιβλίο που εξέδωσε ο Δημήτρης Λιαντίνης, περίπου το 1977 με '78, καταλαβαίνουμε ότι 20 ολόκληρα χρόνια πριν φύγει είχε κιόλας δρομολογήσει την πράξη που συγκλόνισε το πανελλήνιο. Χρόνια αργότερα, στα "Ελληνικά" (58) θα ξαναγράψει για το Μεσολόγγι:
«Το Μεσολόγγι, που είναι το άωτον άκρο και το ακραίο λέπας της Επανάστασης»
Αξίζει κανείς να ανοίξει το βιβλίο και να διαβάσει ολόκληρη τη σελίδα... Και την προηγούμενη. Είναι το σημείο που ο Λιαντίνης εκθειάζει τον στίχο του Σολωμού:
"Έστησε ο έρωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη"
Στίχο που ο Λιαντίνης θεωρεί ως έναν από τους καλύτερους της ποίησής μας και τον πλέον ελληνικό:
"Αν βάλετε το στίχο αυτό δίπλα σε οποιονδήποτε άλλο και δεν τον βρείτε να υπερέχει, σίγουρα θα τον βρείτε να μην υπολείπετε. Το πολύ πολύ θα τον μετρήσετε ίσο στα καράτια. Νερό στο νερό, χρυσάφι στο χρυσάφι, φως στο φως. Και περιπλέον είναι ο πλέον ελληνικός.
Ο στίχος αυτός του Σολωμού από τους Ελεύθερους Πολιορκημένους είναι η Ελλάδα. Είναι η λάμψη, η εμορφιά, η ανδρεία, η τιμή, ο θάνατος, η παντοσύνη. Και η αλήθεια ολόκληρη."
Και παρακάτω εξηγεί πως στο στίχο αυτό συναντούνται το απολλώνιο με το διονυσιακό στοιχείο, συνάντηση που ορίζει το κλασικό πνεύμα της αρχαίας Ελλάδας:
"Τα δύο λαμπρά παλικάρια που χορεύουν στο ηλύσιο φως ανασταίνουν το Διόνυσο και τον Απόλλωνα. Τους αρχαίους θεούς που με τα χημικά στοιχεία τους, το απολλώνειο και το διονυσιακό, γεννήσανε την αττική τραγωδία."
Ο Λιαντίνης, νεοαρχαίος κι αυτός σαν το Σεφέρη του, είναι προφανές ότι έχοντας αυτά στο νου του αποκάλεσε τον τόπο του θανάτου του "ΕΔΩ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ" στο κύκνειο άσμα του, τη Γκέμμα. Κι ας ξέρουμε πια όλοι ότι ο πραγματικός τόπος ήταν η κορυφή του Ταΰγέτου. Για το Λιαντίνη ο τόπος συμβολικά λέγεται Μεσολόγγι. Και μόνο μέσα από τα αποσπάσματα των βιβλίων του μπορεί κανείς να κατανοήσει το γιατί έτσι τον ονόμασε αλλά και να προσεγγίσει λίγο περισσότερο το μεγάλο αίνιγμα του θανάτου του. Ας δούμε όμως τι άλλο σημαντικό γράφει στα Ελληνικά, στην ίδια πάντα σελίδα, για το Μεσολόγγι, εξηγώντας το χαρακτηρισμό που του έδωσε ως "ακραίον λέπας":
"Γιατί το δεύτερο Μεσολόγγι της Εξόδου είναι η κορόνα του '21. Όπως ο Παρθενώνας είναι η κορόνα της Ακρόπολης. Και όπως ο Βόρειος Στέφανος των αστερισμών είναι η κορόνα του ουρανού."
Βόρειος Στέφανος! Corona Boreallis. Ο αστερισμός στον οποίο ανήκει η Γκέμμα. Το αστέρι του ουρανού και το τελευταίο βιβλίο του Δημήτρη Λιαντίνη.
Κι αν όλα αυτά αρκούν για να εξηγήσουν την επιλογή της ονομασίας του νέου blog, θα πρέπει να προσθέσουμε και μια ενδιαφέρουσα προσωπική πτυχή. Το "λέπας" ήταν η λέξη που κάποτε με οδήγησε να υποβάλω προσωπική ερώτηση στο Λιαντίνη για το τι σημαίνει. Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που τόλμησα να κάνω κάτι τέτοιο. Γιατί η απάντηση που έλαβα από το Δάσκαλο ήταν μάθημα ζωής, να μη ρωτώ ποτέ όσα μπορώ μόνη μου να βρω.
"Στο Liddell Scott κοιτάξατε;"
Αυτή ήταν η απάντηση του Λιαντίνη... Που με έκανε να σκύψω το κεφάλι και να πάω τρέχοντας στη βιβλιοθήκη. Αργότερα, όταν και το λέπας έμαθα και τη σημασία του όρου "ακραίον λέπας" κατανόησα, έγινε για μένα η λέξη σύμβολο για όλα όσα μου έμαθε ο Λιαντίνης. Έτσι προέκυψε η πρόταση για την ονομασία του blog ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ. Και χαίρομαι αφάνταστα που έγινε δεκτή.
Από δω και πέρα λοιπόν, στο ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ θα αναζητάτε όλα όσα δημοσιεύουμε για το Λιαντίνη. Εμείς θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να μεταφέρουμε το υλικό από το HOMA EDUCANDUS και να ενημερώσουμε σωστά όλα τα links. Και βέβαια να εμπλουτίσουμε το υλικό μας με νέες δημοσιεύσεις.
Η υπεύθυνη του HOMA EDUCANDUS
Δανάη
- Πληροφορίες για το "Ακραίον Λέπας":
"Αλλ' εν τω μεταξύ, προελάσαντες οι Συρακούσιοι, ησχολούντο κατασκευάζοντες χαράκωμα, διά του οποίου απέφρασσαν την δίοδον που έπρεπε να διέλθουν και η οποία ευρίσκετο επί λόφου αποτόμου, φέροντος το όνομα "Ακραίον Λέπας" (Άδενδρον Ύψωμα), εκατέρωθεν του οποίου υπήρχε κρημνώδης χαράδρα. Την επιούσαν, οι Αθηναίοι συνέχισαν την πορείαν των, αλλ' οι πολυάριθμοι ιππείς και ακοντισταί των Συρακουσίων και των συμμάχων εμπόδιζαν αυτούς από τα δύο μέρη, ούτοι μεν ρίπτοντες ακόντια, εκείνοι δε παριππεύοντες κατά μήκος των πλευρών της. Οι Αθηναίοι εξηκολούθησαν μαχόμενοι επί πολύ, αλλ' επί τέλους ηναγκάσθησαν να αποχωρήσουν εις το ίδιον στρατόπεδον της προηγουμένης νυκτός. Δεν ευρήκαν όμως πλέον όσα τρόφιμα την προτεραίαν, διότι το εχθρικόν ιππικόν εμπόδιζεν αυτούς ν' απομακρύνωνται του στρατοπέδου, προς συλλογήν τοιούτων." (Θουκυδίδη Ιστορία, βιβλίο 7)
- Η λέξη "λέπας" έχει ετυμολογική συγγένεια με το γνωστό μας λέπι και προέρχονται από το αρχαίο λέπος που σημαίνει φλούδα. Ως "ακραίον λέπας" το συναντάμε στο παραπάνω απόσπασμα του Θουκυδίδη και αποκτά το ιδιαίτερο νόημα του υψώματος στο οποίο δίνεται σημαντική και αποφασιστική μάχη.
- ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΙΑΝΤΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου