ΚαντίνσκιΚλεισμένα παντζούρια, πόρτες σφραγισμένες.
Η ελπίδα δεν μπορεί να τρυπώσει.
Αφήσαμε εμείς τους τοίχους να υψώσουν;
Έρμαια της ανελέητης ανθρώπινης μοίρας,
δεν κλαίμε τις αχτίδες που χάσαμε
ούτε φαντασιώνουμε ανύπαρκτες ενοχές.
Σωριασμένα στα πόδια μας υλικά και εργαλεία
της ευτυχίας που ονειρευτήκαμε,
της ευτυχίας που ποτέ της δεν ήρθε.
Και το μάταιο είναι μοναχά που μας θλίβει.
Δανάη
Άνοιξη 2001
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου