Γενέθλιο

Γενέθλιο του Homa Educandus. Ένα και το πρώτο... Γι' αυτό και ο ενικός. Γενέθλια ενός χρόνου είναι αυτά... Ας κάνουμε και καμιά παρατυπία, γλωσσική τουλάχιστον. Για άλλη δεν τολμάμε... Αρκετά μας έχουν βάλει στο στόχαστρο. Ποιοι; Όσοι θεωρούν πως θίξαμε τα κεκτημένα τους. Εμείς όμως σήμερα δεν έχουμε διάθεση να ασχοληθούμε μαζί τους. Έχουμε αρκετά πράγματα να γιορτάσουμε και να χαρούμε μέσα στον ένα χρόνο της λειτουργίας του Homa Educandus. Και κυρίως τους νέους φίλους που γνωρίσαμε. Γιατί όχι και το ξεσκαρτάρισμα των παλιών φίλων. Κι αυτό γιορτή είναι. Η γιορτή της αλήθειας. Και σε όποιον αρέσει αυτή η αλήθεια.

Μη σου πω ότι αυτή είναι και η σημαντικότερη γιορτή. Να ξεχωρίζεις την ήρα από σιτάρι και το φως από το σκοτεινό πρόσωπο του διαδικτύου. Σκοτεινό και σάπιο και δύσοσμο.

Να, δες αυτό το αρκουδάκι... Με τα ωραία του λουλουδάκια. Πας να μυρίσεις τη χαριτωμένη ανθοδέσμη και τσουφ πετιέται από πίσω μια μουσούδα με κάτι κυνόδοντες νααααα! Λύκος κανονικός και πεινασμένος. Να κατασπαράξει σάρκες και να ρουφήξει αίμα. Και παραμυθάκια δε λέμε. Ή ακριβώς γι' αυτό. Επειδή από την πρώτη στιγμή ξέραμε ότι δεν ανοίξαμε ένα ακόμη blog στα αμέτρητα του διαδικτύου για να πουλήσουμε παραμύθια, κρεμάσαμε και επιγραφή:

HOMO HOMINI LUPUS

Έμελλε να είναι προφητική. Το πόσο και το πώς... επιφυλασσόμαστε να το ανακοινώσουμε οσονούπω. Το "Κάτσε και θα δεις", αγαπημένη έκφραση του Δασκάλου μας, του Δημήτρη Λιαντίνη, είναι για μια ακόμη φορά επίκαιρο. Μόνο που εμείς δεν καθόοοοοοομαστε. Μόνο υπομονεύουμε. Το "Συν Αθηνά και χείρα κίνει" όμως είναι εξίσου επίκαιρο και άλλο τόσο επιβεβλημένο.

Εμείς λοιπόν αυτά τα γενέθλια θα τα γιορτάσουμε σε ένα δικηγορικό γραφείο. Το γιατί μένει να το εξηγήσουμε. Όπως μένουν προς εξήγηση και πολλά άλλα... Ποιος και γιατί έχει βάλει στόχαστρο το HOMA EDUCANDUS και προσπαθεί να του κλείσει το στόμα. Μένει να ρωτήσουμε πρώτα το δικηγόρο και μετά θα αποφασίσουμε τι και πού θα το πούμε. Κι ας μην ήταν δική μας επιλογή αυτή η εξέλιξη. Φαίνεται όμως πως κάποιοι δεν άντεξαν την παρουσία μας και αποφάσισαν να ακολουθήσουν αυτούς τους δρόμους. Θα τους περπατήσουμε λοιπόν. Κι ας είναι και άγνωστοι για μας. Γιατί αυτός που έχει καθαρό το πρόσωπό του δεν πρέπει να φοβάται όταν χρειαστεί να περάσει και από αυτές τις συμπληγάδες. Στο κάτω κάτω, ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται και εμείς από την αρχή σας δηλώσαμε ναυτικοί και θαλασσοπόροι.

Άκου όμως τώρα περίεργο πράγμα. Αυτό τουλάχιστον μπορώ να το πω. Παίρνει εκείνη η μάνα μου το απόγευμα τηλέφωνο και τι μου λέει;

Θυμάσαι τότε που πήγες να μου πνιγείς στην Πάργα;

Ωχ, λέω από μέσα μου. Το τηλεπαθητικό σύστημα της μάνας χτύπησε πάλι καμπανάκι. Και συνεχίζει εκείνη:

Όλη τη νύχτα παιδάκι μου αγωνιζόμουνα να σε σώσω. Όπως τότε... Μεγάλη αγωνία πέρασα. Δεν μπόρεσα να ησυχάσω όλο το βράδυ από τον εφιάλτη.

Εγώ την ανήξερη. Σιγά μην της πω τι τρέχει... Τη θέλω τη μανούλα μου. Ε, και τι έγινε στο τέλος; τη ρωτάω.

Σε έσωσα, μου αποκρίθηκε. Αλλά τέτοια θολούρα και τέτοιο κακό... το θυμάμαι ακόμη και τρέμω.

Εγώ πάλι όχι. Δεν τρέμω. Άσε τους άλλους να ονειρεύονται... και δε μιλάω για τη μάνα μου. Είναι όμως παράξενα γενέθλια αυτά για ένα ιστολόγιο. Να τα γιορτάζει σε δικηγορικά γραφεία. Αφού όμως έτσι πρέπει να γίνει, ας γίνει. Αρκεί που δεν ήταν η δική μας επιλογή. Κι αρκεί που ξέρουμε ότι πληρώνουμε την απόφασή μας να υπηρετούμε την αλήθεια. Έτσι κι αλλιώς πριν ακόμη φτάσουμε εδώ υπογράψαμε:

"Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν. Απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού... "

Ας τον σηκώσουμε λοιπόν. Γιατί εν αρχή ην η πράξις, όπως έλεγε και ο Λιαντίνης. Τιμή μας και καμάρι μας. Και Χρόνια μας Πολλά!