ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ 2

Τετάρτη, 12 Σεπτεμβρίου 2007


Μια νέα σελίδα στο ημερολόγιο του σκάφους. Και για το χώρο και για το χρόνο. Πρώτον: Τράβηξε μακριά η προηγούμενη σελίδα του ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ. Κατέβαινες κατέβαινες και τελειωμό δεν είχε η σελίδα.

Και δεύτερον: Από σήμερα μπήκαμε στη ρουτίνα της τάξης. Ένα άλλο καράβι τώρα μας ταξιδεύει, η αίθουσα. Το πραγματικό Χώμα Εντουκάντους μας. Η γη μας και ο τόπος μας. Και πλήρωμά του, τα μικρά μας ζουζούνια.

Μικρά! Εκτάκια φέτος τα δικά μου. Ολόκληρα παλικαράκια και δεσποινιδούλες. Με όλη τη φρεσκάδα των δώδεκα χρόνων τους. Και με όλη την αγνότητά τους, θάλασσα καλοκαιρινή γύρω μου. Τέρμα το γκρίζο της θερινής ραστώνης. Τέρμα η ανία.

Ξέρεις τι είναι να περνάς τη μέρα σου ανάμεσα στα παιδιά; Ξέρεις ποια τεράστια ηδονή ρουφά ο δάσκαλος σαν βλέπει το λόγο του να βλασταίνει στις ψυχές τους; Δεν ξέρεις αν δεν το νιώσεις. Αν δεν το ζήσεις.

Κάποτε, στα πρώτα μου βήματα στην έδρα, αυθόρμητα μου γεννήθηκε η απορία: Γιατί μας πληρώνουν; Γιατί μας δίνουν μισθό; Κι έπειτα για τελείως συνδικαλιστικούς λόγους κατάπια την απορία. Την κράτησα για μένα. Σήμερα, μετά ένα βασανιστικό καλοκαίρι, με την αγωνία να με αφήνει ξάγρυπνη πως θα χάσω την τάξη μου, η ίδια παλιά απορία ξεφύτρωσε. Γιατί η αγωνία έλαβε τέλος. Και είμαι πάλι με τα γλυκά μου «Μικρά Τερατάκια». Το θαύμα έγινε. Κι εγώ αναρωτιέμαι αν πρέπει να με πληρώνουν ή εγώ να καταβάλω αντίτιμο και μάλιστα ψηλό για την υπέρτατη χαρά!

Σςςςςςςςςςς… Μην το πείτε παραέξω. Μην το ακούσουν οι κυβερνώντες γιατί δεν το έχουν σε τίποτα να το λάβουν σοβαρά υπόψη. Αφήστε τους αυτούς να νομίζουν πως οι εκπαιδευτικοί μόνο για τα λεφτά πάνε στην τάξη. Γιατί αν υποψιαστούν τις πραγματικές αιτίες δε θα μας κόψουν μόνο το μισθό μα και τα ποδάρια. Να μην ξαναπατήσουμε στο σχολειό και τους χαλάσουμε τα σχέδια.

Αν και κάτι πρέπει να υποψιάζονται. Να, φέτος, με τις εκλογές προ των πυλών, φρόντισαν να μη μας στείλουν το βιβλίο της Ιστορίας. Θα μου πεις, σας έστειλαν όλα τα άλλα; Και θα σου απαντήσω:

Τα άλλα κάπου τα έστειλαν και κάπου δεν έφτασαν. Η τάξη μου υπήρξε από τους άτυχους. Στο συστεγαζόμενο όμως σχολείο τα έχουν πάρει όλα. Εκτός βεβαίως της Ιστορίας. Η Ιστορία δεν πήγε πουθενά. Και μιλάμε για τη θρυλική πια Ιστορία της Στ’ δημοτικού. Με το συνωστισμό στο λιμάνι της Σμύρνης!

Λάβε δε υπόψη πως εμείς ζούμε στην προσφυγούπολη εκείνων που κατά την κ. Ρεπούση συνωστίζονταν τέλη Αυγούστου του ‘22 στα παράλια της Ιωνίας. Γι’ αυτό και μας πόνεσε πολύ που έτσι εύκολα και ανώδυνα ξεχνάμε και διαγράφουμε της φυλής τη μεγαλύτερη καταστροφή. Βλέπεις εμείς στο κάθε μέρα μας περνάμε από την Ικονίου, την Περγάμου, την Αρτάκης, την Αγχιάλου, την Πισιδείας, την Εφέσου, τη Σινώπης και την Αγνώστων Μαρτύρων. Γι’ αυτό και άγνωστα δε μας είναι εκείνα τα χώματα. Ούτε λησμονημένες οι πιο πικρές στιγμές του έθνους.

Και τα παιδιά μας παίζουν ποδόσφαιρο στον Πανιώνιο. Καταθέτουν στεφάνια στο Χρυσόστομο Σμύρνης. Σπουδάζουν στην Ευαγγελική Σχολή. Γύρω μας και παντού η παράδοση της αλησμόνητης πατρίδας. Που ακόμη κι αν δεν είναι η ιδιαίτερη πατρίδα μας, μάθαμε σαν Νεοσμυρνιώτες έτσι να τη θεωρούμε. Μάθαμε και σεβόμαστε το βαθύ πόνο του πρόσφυγα. Και οργιζόμαστε βαθύτατα με όλους τους επιλήσμονες.

Οργή που σήμερα έφτασε πάλι στο ζενίθ με τα καινούρια μαντάτα. Με τα Σκόπια που εμφανίζονται ως Μακεδονία στα βιβλία της Γ΄ Λυκείου. Αξιολογητής του βιβλίου, όπως γράφουν οι εφημερίδες, ο στενός συνεργάτης της Υπουργού Παιδείας, ο κ. Βερέμης. Και τονίζουν επίσης οι εφημερίδες:

«Ανάμεσα στους συγγραφείς του βιβλίου είναι και ο κ. Κ. Σβολόπουλος, ιστορικός και ακαδημαϊκός, επικεφαλής του Ινστιτούτου της Ν.Δ. «Κωνσταντίνος Καραμανλής» και επίσημος βιογράφος του Κωνσταντίνου Καραμανλή.» (ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ )

Και τι σύμπτωση. Ούτε αυτό το βιβλίο έχει πάει στα σχολεία. Όπως και η περιβόητη Ιστορία της Στ΄ Δημοτικού. Εκ μέρους μάλιστα της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας υπήρξε κιόλας αντίδραση για το θέμα:

«Επιπτώσεις στους μαθητές

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της ΔΟΕ Δημήτρης Μπράτης τόνισε με νόημα ότι «θέλει να πιστέψουμε τον κ. Καραμάνο ότι λείπει μόνο το βιβλίο της Ιστορίας»;

Ο κ. Μπράτης προσέθεσε ότι οι δάσκαλοι δεν έχουν δει ακόμη το βιβλίο και δεν γνωρίζουν τις αλλαγές που έχουν γίνει.

«Η καθυστέρηση με το βιβλίο της Ιστορίας θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις στους μαθητές» είπε.

Οσον αφορά την περίφημη αξιολόγηση των νέων βιβλίων, δήλωσε ότι πέρυσι δεν κλήθηκαν οι εκπαιδευτικοί να πουν τη γνώμη τους.» (ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ)

Τάχα μου πέρυσι ο κ. Καραμάνος διαμαρτυρόταν που λόγω της απεργίας έχαναν τα μαθήματά τους οι μαθητές. Φέτος; Που οι δάσκαλοι δε βρίσκονται σε απεργία; Τι μέτρα λήφθηκαν για να αρχίσουν τα μαθήματα κανονικά;

Δυστυχώς τα μόνα μέτρα που βλέπουμε είναι το πώς θα εξασφαλίσουν και πάλι την εξουσία. Μόνο αυτή σκέφτονται. Και στα πλαίσια αυτά προκάλεσαν πανικό στα σχολεία μπας και δεν κατεβάσουν έγκαιρα από το ίντερνετ το μήνυμα της Υπουργού για τη νέα χρονιά. Να διαβαστεί στους μαθητές κατά τον αγιασμό και να ακουστεί από τους παρευρισκόμενους γονείς. Και όχι τίποτα ευχές. Δεσμεύσεις ακούσαμε πως τάχα και καλά θα είναι στο πλευρό των μαθητών και αυτή τη χρονιά. Λες και δε γίνονται εκλογές την Κυριακή. Ή λες και το έχει σίγουρο πως όλα θα της συγχωρεθούν και θα ξανακαθίσει στην καρέκλα του ΥΠΕΠΘ. Η κυρία «δε μασάω». Που έδινε πέρυσι τις εντολές στα παλικάρια του Πολύδωρα να μας ξυλοφορτώνουν και να μας ραντίζουν με ληγμένα χημικά λες και είμαστε κατσαρίδες. Γιατί; Γιατί της ζητούσαμε να υλοποιήσει τις προεκλογικές δεσμεύσεις προς τους εκπαιδευτικούς.

Κι εμείς τώρα όμως, μπροστά στις νέες εκλογές, καθόλου δε μασάμε με τις νέες δεσμεύσεις της. Απλώς κοιτάμε τι έκανε τριάμισι χρόνια ως υπουργός. Και τι έκανε και ολόκληρη η κυβέρνηση. Και λέμε:

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΨΕΜΑΤΑ. ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ. ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.



_____________________________________

ΥΓ. Άλλοι έχουν χάσει τον ύπνο τους εν αναμονή των εκλογικών αποτελεσμάτων και εμείς πανηγυρίζουμε που ξεπεράσαμε τις 2.000 επισκέψεις. Και ένας λόγος παραπάνω που ένα μεγάλο ποσοστό των επισκεπτών μπαίνουν και ξαναμπαίνουν στις σελίδες μας. Συγκεκριμένα για τις τελευταίες τριάντα μέρες έχουμε τα εξής στοιχεία:

visitors : 828
new visitors : 509

Συνολικά το 75% των επισκεπτών είναι από Ελλάδα. Ακολουθούν με ποσοστό 12% σχεδόν οι επισκέπτες από Γερμανία και με 7% από Ην. Πολιτείες. Εδώ μάλιστα, από την πόλη ALPHARETTA έχουμε δεχθεί 45 συνολικά επισκέψεις! Φυσικά πρώτη σε επισκέψεις είναι η Αθήνα με 610 επισκέψεις. Δεύτερη στις πόλεις είναι το Μόναχο, με 50 επισκέψεις.

Στις πιο μακρινές επισκέψεις έχουμε την Αδελαΐδα της Αυστραλίας, το Σαντιάγκο της Χιλής, το Τόκιο, το Σάο Πάολο της Βραζιλίας, το Κάλγκαρι του Καναδά, το Μακάο στα σύνορα της Κίνας… Άραγε να είναι έλληνες; Ή τυχαία τους έβγαλε στη σελίδα μας κάποια μηχανή αναζήτησης; Αυτά δε μας τα μαρτυράει το Histat.

Αυτό πάντως που μας στενοχωρεί είναι πως από το χάρτη βλέπουμε ποια ήπειρος είναι σήμερα η φτωχότερη, χωρίς ούτε μία παρουσία. Η Αφρική. Ειλικρινά θα πανηγυρίσουμε όταν δεχτούμε την πρώτη επίσκεψη από κάποια αφρικανική χώρα και ας είναι και στην τύχη!

Θα θέλαμε επίσης να αυξηθούν οι επισκέψεις από την Κύπρο. Όχι για να μας διαβάζουν. Αλλά γιατί εμείς αγαπάμε πολύ την Κύπρο. Και θέλουμε να την αισθανόμαστε κοντά μας έστω και με αυτό τον τρόπο.

Πέμπτη, 13 Σεπτεμβρίου 2007


Από σήμερα το σκάφος απέκτησε Μηχανικό, Πρώτο Μηχανικό, Πρωτομάστορα, το Ζορμπά. Τον έλληνα. Καλύτερο νικ δε θα μπορούσε να διαλέξει έτσι που τον ξέρω.


Καιρός ήταν να δουλέψουν και οι μηχανές μας. Κάποιος που το λέει η περδικούλα του και πιάνουν τα χεράκια του να αναλάβει τον τομέα της πράξης και της δράσης. Του παραδίδουμε το «χρυσό κλειδί» του HOMA EDUCANDUS και τον καλωσορίζουμε στην παρέα μας.


Καλά μας ταξίδια φίλε!

Δευτέρα, 17 Σεπτεμβρίου 2007

Η επομένη των εκλογών. Για κυβέρνηση της Ελλάδας, όχι για καπετάνιο στο HOMA EDUCANDUS. Το τιμόνι της χώρας για μια ακόμη τετραετία ανατέθηκε από το λαό στη Νέα Δημοκρατία. Στο μεταξύ στα παρακάτω καταστρώματα ξέσπασε πανικός. Πριν μάλιστα αλέκτωρ λαλήσει. Το τσούρμο ήδη έβαλε επί τάπητος το ζήτημα του πώς και γιατί έχασαν κι αυτή την ευκαιρία να κατακτήσουν τη γέφυρα.

Προφανώς η όλη κατάσταση επηρέασε και την κίνηση στο διαδίκτυο. Από το πρωί κόσμος πάει κι έρχεται και τα blogs έχουν σημειώσει ρεκόρ επισκεψιμότητας. Το Εντουκάντους έφτασε τους 64, οι Καπετάνισσες τους 36, το Μεσολόγγι τους 21. Όσο για το Τζανάκι, έφτασε τους 82!!! Και δεν τρελάθηκε το μηχάνημα. Γιατί η Φωτονερόπετρα που την έχουμε παραμελήσει, μια χαρά έμεινε στους δύο επισκέπτες. Και οι Αταξίες και το Αρχιπέλαγος και το Μπαλαούρο...

Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να κλείσουμε τη Φωτονερόπετρα. Αφού κανένας δε γράφει εκεί. Η Μυρτάλη που είχε αναλάβει, τα έχει φορτώσει στα ... πλαστικά. Εντάξει για το Αρχιπέλαγος και το Μπαλαούρο. Αυτά είναι ειδικά blogs και μάλιστα ειδικά το τελευταίο κακώς έβαλε άλλα πράγματα εκτός από όσα αρχικά είχαμε αποφασίσει. Και για τις Αταξίες ξέρω πως μόλις αρχίσει για τα καλά η δουλειά στο σχολείο, θα γεμίσει υλικό. Αλλά η Φωτονερόπετρα; Και φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για τα Δελφίνια. Αυτά ούτε καν δέχθηκα να τα δημοσιοποιήσουμε. Ας βάλει πρώτα η Ελίνα υλικό, και βλέπουμε. Όχι με δυο φωτογραφίες να το ανοίξουμε στον κόσμο.

Τρίτη, 18 Σεπτεμβρίου 2007

Και ο άγιος φοβέρα θέλει. Η Μυρτάλη ανασκουμπώθηκε και άρχισε να στολίζει τη ΦΩΤΟΝΕΡΟΠΕΤΡΑ. Μέχρι αφιέρωμα στον Παπακωνσταντίνου ανέβασε και μέχρι ψηφοφορία για τα αποτελέσματα των εκλογών. Και ροή ειδήσεων. Και φωτό στον τίτλο. Υλικό όμως δε βλέπω. Εντάξει το στόλισμα. Κι αυτό χρειάζεται. Αλλά το σημαντικό είναι το υλικό του blog σε άρθρα. Παράδειγμα η αρχική μας σελίδα. Τις τελευταίες μέρες υπήρξαν αρκετά άρθρα και αποτέλεσμα ήταν να εκτοξευτεί ο αριθμός επισκεπτών.

Σταθερός παραμένει και ο αριθμός των επισκεπτών που διαβάζουν το ημερολόγιο του σκάφους. Η αλήθεια είναι ότι αυτά που γράφουμε εδώ δεν είναι για το ευρύ κοινό αλλά για προσωπική χρήση περισσότερο. Να θυμόμαστε τους σταθμούς της πορείας μας στη blogosfaira. Τώρα βέβαια, αν κάποιοι θέλουν να μαθαίνουν τα νέα μας, εμάς καθόλου δε μας πειράζει. Αντίθετα, χαιρόμαστε. Και ειδικά που είναι παλιοί γνώριμοι...

Τετάρτη, 17 του Οκτώβρη 2007

Πω πω πώς περνά έτσι τρέχοντας ο καιρός; Είπα να κάνω το χατίρι του Νηρέα και να γράψω καμιά γραμμή κι εδώ. Έτσι, για την ιστορία. Αν και τα τελευταία γεγονότα υπήρξαν τόσο θλιβερά που τι να γράψει κανείς; Κάλλιο να τα διαγράψει τελείως από τη μνήμη του. Μιλώ για το παρακλάδι του HOMA EDUCANDUS, το ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ, το blog που έχουμε αφιερώσει στο Δάσκαλο, στο Δημήτρη Λιαντίνη.

Δεχτήκαμε μια απρόκλητη επίθεση και το κακό είναι το κίνητρο. Πολύ θα χαιρόμουν τέτοια επίθεση να είχε λόγο την αντιπαράθεση πάνω σε φιλοσοφικά ζητήματα. Μα όταν φτηνές είναι οι αιτίες, μόνο θλίψη νιώθεις. Κι ακόμα χειρότερα όταν ανακαλύπτεις και πέφτεις από τα σύννεφα πως ο ανώνυμος που σε "στόλισε" είναι παλιός γνωστός.

Κατά τα άλλα, γιατί άλλα θέλω να σκέφτομαι... είναι η παρουσία του Νηρέα στο blog. Αφορμή μας δίνει λαμπρή για τα όμορφα της ζωής και ειδικά τα Σάββατα και τις Κυριακές τα απομεσήμερα που καθόμαστε όλοι μαζί και παρακολουθούμε την εκπομπή του. Το έχω ανάγκη για λίγη ομορφιά. Και δεν είναι που κουράστηκα από το γκρίζο. Αλλά για την ισορροπία. Για να μη γίνουμε ένα με το γκρίζο και ξεχάσουμε πως υπάρχει και φως.

Σάββατο, 20 Οκτώβρη 2007

Ο ουρανός συννέφιασε και στην Αθήνα βρέχει. Κλασικά πρωτοβρόχια. Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτός ο καιρός μου αρέσει. Είναι ίσως που "τρέχει τρέχει τρέχει το νερό" και παρασέρνει όλες τις σκόνες που μας άφησε πίσω το καλοκαίρι; Είπα, δεν ξέρω. Απλά, μου αρέσει αυτή η βροχή του φθινοπώρου όσο μισώ και απεχθάνομαι τις αδερφές της μέσα στο καλοκαίρι.

Θέλω καθάρια πράγματα. Το καλοκαίρι ζεστό έως λιποθυμίας, το χινόπωρο (έτσι το λένε στον τόπο μου) βροχερό και ανταριασμένο. Χειμώνα; Με κρύο και γιατί όχι και με χιόνι. Ούτε τα μικρά παιδιά δε χαίρονται τόσο σαν αρχίζουν πάνω από την πόλη τον τρελό τους χορό οι νιφάδες. Κι εγώ μικρό παιδί γίνομαι τότε. Κρυμμένη πίσω από την κουρτίνα της σάλας... χμ, νομίζω πως εδώ πρέπει να βάλω τελεία. Και πιο αναλυτικά να πιάσω να τα γράψω σε άρθρο επίσημο και όχι στο ημερολόγιο. Γιατί ξαφνικά πλημμύρισε μνήμες η μνήμη. Τα λέμε λοιπόν στις μπροστινές σελίδες τα υπόλοιπα.

Εδώ, το μόνο άλλο που θα σημειώσω είναι πως χτες λάβαμε δώρο μεγάλο και ανέλπιστο. Από την οικογένεια του Δασκάλου, την κυρία Λιαντίνη και την κόρη της, την αγαπημένη μας Διοτίμα. Μας έστειλαν απόσπασμα από ανέκδοτο έργο του Λιαντίνη και μάλιστα με άδεια να το δημοσιεύσουμε. Φυσικά αυτό και κάναμε. Όπως επίσης κάναμε δεκάδες αναγνώσεις του κειμένου. Λόγος αστραφτερός από τα καλύτερα - ίσως και το καλύτερο - κείμενα του Δασκάλου. "Λαγνουργοί και Λαγνοδίωκτοι". Οι Λαγνοδίωκτοι... αχ οι Λαγνοδίωκτοι. Που είναι τα ήμερα αγρίμια.

"Οι ανέστιοι της ηδονής, οι πένητες από μοίρα. Ανεμάρπαστοι, κυνηγούν το ερωτικό αγαθό, όπως ο Απόλλων τη Δάφνη. Απλώνουν τα χέρια στις ακτίνες των ωραίων προσώπων και στα εύγραμμα σώματα και τα βρίσκουν να ξεμακραίνουν με τάχος."

Πώς μωρέ μετά τέτοιο Δάσκαλο να τον απολησμονήσεις; Πώς να μη διαβάζεις κάθε μέρα τι έγραψε; Και πώς να μην τον θυμάσαι σε κάθε σου βήμα; Που ο λόγος τους είναι "ευαγγέλιο", όχι με τη θρησκευτική και παρεξηγημένη έννοια αλλά με την άλλη, την αρχαία σημασία της λέξης.

24 Φεβρουαρίου 2008

Οκτώβρης - Φλεβάρης... Πώς πέρασαν τόσοι μήνες; Σαν νερό. Και είμαστε ακόμη ζωντανοί, στη σκηνή... Και με όλα όσα έγιναν ανάμεσα και δεν άφησαν ούτε εδώ να γράψουμε μια λέξη. Η μεγάλη διαφορά η ύπαρξη του φόρουμ. Φόρουμ HOMA EDUCANDUS. Ε, πώς να μην εξαφανιστούμε; Τα προλαβαίνεις όλα και μπλογκ και φόρουμ;

• ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΟΣ 1