Εργασία στο Δημόσιο χωρίς συνταξιοδοτικά δικαιώματα;

Την ώρα που τα κομματικά επιτελεία ασχολούνται με τα νέα πρόσωπα της κυβέρνησης ή και με νέους αρχηγούς, εμείς οι απλοί άνθρωποι της χώρας έχουμε άλλα προβλήματα να λύσουμε και άλλες σκοτούρες να μας βασανίζουν. Δε μιλώ θεωρητικά. Μιλώ για μια κεραμίδα που έσκασε χτες στο σπίτι μας. Και εξηγώ:

Μόλις τον Ιούνιο που μας πέρασε βγήκε επιτέλους η μανούλα μου στη σύνταξη. Νηπιαγωγός στο επάγγελμα. Σαράντα και χρόνια με τα νήπια...

Και από ηλικία; Κλεισμένα τα 67. Φυσιολογικά θα έπρεπε να αφυπηρετήσει στις 31 Δεκεμβρίου 2006, λόγω ορίου ηλικίας. Το Γραφείο Εκπαίδευσης όμως την ενημέρωσε πως μπορεί να παραμείνει στη θέση της ως τη λήξη του σχολικού έτους, χάρη σε πρόσφατη ρύθμιση της υπουργού Παιδείας.

Και έμεινε. Λίγο η τρέλα της για τα νήπια, λίγο και τα χρόνια που είχε σε ιδιωτικά σχολεία και που θα έπρεπε να τα εξαγοράσει. Και που δυστυχώς το κόστος της εξαγοράς φτάνει στα 8.000 ευρώ!!! Πήρε λοιπόν την απόφαση να μείνει, αφού το Δημόσιο της έδινε το δικαίωμα.

Χτες όμως παρέλαβε το μπουγιουρντί του Γενικού Λογιστηρίου: Οι τελευταίοι μήνες στην υπηρεσία (από πρώτης πρώτου 2007 μέχρι και τη μέρα που απολύθηκε, 21 Ιουνίου 2007) δε θα υπολογιστούν στη σύνταξη! Γιατί; Γιατί είχε συμπληρώσει τα 67 της χρόνια.

Παρακαλώ, αν ξέρει κανείς κάτι πάνω σ' αυτό ας με ενημερώσει σχετικά. Κι αν δεν ξέρει, ας το λάβει υπόψη για να μην την πατήσει...

Μα είναι δυνατόν να εργάζεσαι και να μη σου καταβάλλουν συνταξιοδοτικά δικαιώματα; Και μάλιστα το ίδιο το Δημόσιο; Και από την άλλη να σου ζητάνε χιλιάδες ευρώ για να αναγνωρίσεις συνταξιοδοτικά τα χρόνια που τα έχεις δουλεμένα;

Είναι δυνατόν να δουλεύεις 42,5 χρόνια και να μην πάρεις στο τέλος ούτε το εφάπαξ ολόκληρο (αυτό δεν μπορείς ούτε να το εξαγοράσεις σύμφωνα με τη νομοθεσία) ούτε και τη σύνταξη και τα επιδόματα των ταμείων χωρίς να βάλεις βαθιά το χέρι στην τσέπη;