Δεν μασάω - Δεν μασάω

Η ώρα της κάλπης έφτασε. Να πάω να τη ρίξω τη ρημάδα... Να τελειώνουμε και μ' αυτό. Μα δεν ξέρω από το πρωί γιατί μου έχει κολλήσει ένα τραγουδάκι:

ΔΕΝ ΜΑΣΑΩ, ΔΕΝ ΜΑΣΑΩ!

Α, μην ψάχνετε να το βρείτε στο You Tube και στο Esnips...

Για να βοηθήσω λίγο: Κυκλοφόρησε πέρυσι τον Οκτώβριο. Με ειδική αφιέρωση προς τους δασκάλους της χώρας. Τους ρυπαρούς και τους διαδηλωτάκηδες και τους ταραξίες.

Πίσω όμως έχει η αχλάδα την ουρά. Αλήθεια, τώρα που ετοιμαζόμαστε για την κάλπη, θα τολμούσαν να μας πουν τα ίδια; Ή μήπως τολμούν να φανταστούν πως εκεί, μέσα στο παραβάν, δε θα ξυπνήσουν όλες οι αναμνήσεις του περσινού φθινόπωρου; Το ξύλο που φάγαμε και τα χημικά που μας ράντισαν; Και τα 176 ευρώ που μας έταξαν στις προηγούμενες εκλογές και ποτέ δεν έδωσαν; Και τα καινούρια βιβλία... Και το συνωστισμό στο λιμάνι της Σμύρνης;

Κι άλλες φωνές πιο πέρα ουρλιάζουν... Αμαλία... Άλεξ... Πάρνηθα... Ζαχάρω... Και τελειωμό δεν έχουν... Κι από το βάθος άλλες φωνές αποκρίνονται. Ίμια... Οτσαλάν... Χρηματιστήριο... Κι άλλο ξύλο. Κι άλλα χημικά. Και άρθρο 16 και άρθρο 24. Και ΣΔΙΤ και ψιτ...

Μυστηριακές φωνές. Τρομακτικές. Και ερωτηματικά. Και οργή. Και απόφαση. Σταθερή και αταλάντευτη. Ε, όχι και αναποφάσιστοι με τόσες φωνές. Ε, όχι πια! Και το τραγουδάκι ξανάρχεται:

Δεν μασάω, δεν μασάω.

Τίποτα δεν ξεχνάω.

Πάω να τους πω όσα τους χρωστάω...