για πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο
Πέμπτη, 1 Νοέμβρη 2007
Το Δ.Σ. της ΔΟΕ καλεί τους εκπαιδευτικούς Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του Λεκανοπεδίου Αττικής να πάρουν μαζικά μέρος στο πρώτο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της φετινής χρονιάς που διοργανώνεται από κοινού με την ΟΛΜΕ, την ΠΟΣΔΕΠ και τους φοιτητικούς Συλλόγους. Το συλλαλητήριο θα γίνει την Πέμπτη 1/11/07 ώρα 12.30 στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Η συμμετοχή στο συλλαλητήριο εκφράζει τη σταθερή απόφασή μας για συνέχιση των αγώνων της περσινής χρονιάς σε κοινό μέτωπο με όλο το εκπαιδευτικό και εργατικό κίνημα.
Εκφράζει την απόφασή μας να αντιπαλέψουμε:
Τη συνεχιζόμενη αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης και την υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης. Οι δαπάνες του προϋπολογισμού για την Παιδεία μειώνονται ακόμη περισσότερο φέτος και από 3,5 % του ΑΕΠ πέρσι, διαμορφώνονται στο 3,06 % για το 2008.
Την απώλεια χιλιάδων διδακτικών ωρών εξαιτίας των εκατοντάδων κενών που υπάρχουν ακόμη στα σχολεία.
Την επίθεση στην προσχολική αγωγή και στο ωράριο των νηπιαγωγών, καθώς και τη γενικότερη επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.
Την προσπάθεια υλοποίησης του αντιδραστικού νόμου πλαισίου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Τη Συνταγματική αναθεώρηση και την αναθεώρηση του άρθρου 16.
Την αντιασφαλιστική πραγματικότητα και τα νέα σχέδια που επιχειρούν να προωθήσουν μέσα και από το στημένο διάλογο.
Τη συνεχιζόμενη και εντεινόμενη λιτότητα για τους εργαζόμενους.
Τη φορομπηχτική πολιτική και την πολιτική της ακρίβειας (πετρέλαιο, είδη πρώτης ανάγκης κλπ) που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση, αμέσως μετά τις εκλογές, λεηλατώντας ακόμη περισσότερο το λαϊκό εισόδημα.
Το Δ.Σ. της ΔΟΕ, για να διευκολύνει τη συμμετοχή των συναδέλφων του Λεκανοπεδίου στο συλλαλητήριο, κηρύσσει 2ωρη στάση εργασίας, την Πέμπτη 1/11/2007, για τις δύο τελευταίες διδακτικές ώρες του πρωινού κύκλου και τις δύο πρώτες του απογευματινού.
Από τη Δ.Ο.Ε.
ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ, ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΟΙ ΣΧΟΛΕΣ ΚΛΕΙΣΤΕΣ! ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΠΙΣΩ ΤΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΚΥΡΙΩΣ! ΚΛΕΙΣΤΕΙ ΔΡΟΜΟΙ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΦΤΟΥ ΚΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μας συμπαθάς αγαπητέ Νίκο,
ΑπάντησηΔιαγραφήπου θα χάσεις το εργαστήριο
και που θα ταλαιπωρηθείς στους δρόμους.
Ήμουν από αυτούς που πέρυσι, μετά τη μεγάλη απεργία, βλέποντας όλα τα προβλήματα που στην προηγούμενη ακριβώς ανάρτηση έβαζε και ο συντάκτης της Ελευθεροτυπίας, είχα δηλώσει πως δύσκολα πια θα ξαναβγώ προσωπικά στο δρόμο. Η κοινωνία δυστυχώς δε θέλει καλύτερη παιδεία. Αλλιώς θα είχε στηρίξει τον αγώνα μας...
Πέρασε ένα καλοκαίρι, καταλάγιασε η πίκρα και προστέθηκαν χίλιοι άλλοι λόγοι για να μας βγάλουν στο δρόμο.
Εσύ λες θα χάσεις μια μέρα στο εργαστήριο. Η δική μου τάξη έχει χάσει δυο μήνες το μάθημα ιστορίας, γιατί ακόμη δεν ήρθε το βιβλίο.
Κι άλλους δυο μήνες τη δεύτερη ξένη γλώσσα γιατί ακόμη δεν έστειλαν εκπαιδευτικό.
Αν χάσουν και δυο ώρες μάθημα από τη στάση εργασίας, για να φωνάξει η δασκάλα τους στους υπεύθυνους πως άλλα έταξαν για την παιδεία και άλλα κάνουν, είναι σίγουρο πως τα ίδια τα παιδιά - και οι γονείς τους - θα συμφωνήσουν και θα είναι στο πλευρό μου. Όπως ήταν και πέρυσι για δυο ολόκληρους μήνες.
Έχω πάνω από είκοσι χρόνια δασκάλα, Νίκο. Και κουράστηκα να βλέπω τους χτεσινούς μου μαθητές άνεργους πτυχιούχους και γκαρσόνια στα νησιά. Φέρνω στο νου τον παππού μου το φούρναρη και σκέφτομαι πως μοιάζει η δουλειά μου σαν να φτιάχνω με χίλιους κόπους πανέμορφα και μυρωδάτα φρατζολάκια και κάθε φορά μόλις αχνιστά και ολόφρεσκα βγαίνουν από το "φούρνο" ένα τέρας απόκοσμο έρχεται και βουτάει τα "μωρά" μου και τα εκσφενδονίζει στη χωματερή... Πόσο πια να συνεχίζω με παρωπίδες; Να μη βλέπω πως αυτό το σύστημα αφανίζει τη νέα γενιά; Καταστρέφει το μέλλον του τόπου;
Κι από την άλλη, ήρθε φέτος ένα ακόμη γεγονός να μου ξυπνήσει οργή τεράστια και να με κάνει να φωνάζω όλους τους υπεύθυνους κλέφτες! Ναι, κλέφτες! Είδα την ίδια μου τη μάνα με 43 χρόνια στην εκπαίδευση, να βγαίνει στη σύνταξη και να της ζητούν να πληρώσει 8.000 ευρώ για να πάρει ολόκληρη σύνταξη! Και την ίδια ώρα να της αρνούνται συνταξιοδοτικά δικαιώματα των τελευταίων έξι μηνών στη δουλειά, γιατί λέει είχε συμπληρώσει τα 67!
Εδώ, Νίκο, είναι ο θάνατός τους πια η ζωή μας. Λυπάμαι που εσύ θα ταλαιπωρηθείς. Δεν είναι αυτός ο στόχος μας να ταλαιπωρήσουμε κανέναν. Αλλά άλλο δρόμο δε μας έχουν αφήσει.
Σωστά. Τα εργαστήρια θα μείνουν κλειστά και αρκετοί θα μείνουν ένα μάθημα πίσω. Μπορεί και δέκα. Το μάθημα τους θα μείνει πίσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι άλλοι θα ταλαιπωρηθούν μέσα στην κίνηση, στο αυτοκίνητό τους.
Και άλλοι ίσως αργότερα θα αρχίζουν να εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους που αργούν να πάρουν το πτυχίο τους.
Το μάθημά μου, το αυτοκίνητό μου, το πτυχίο μου...
Λυπάμαι, αλλά τα πράγματα είναι απλά: Όταν τα προβλήματα είναι συλλογικά, τα ατομικά προβλήματα ας μπουνε στην άκρη. Όταν το δάσος καίγεται, κάντε μου τη χάρη να μη γκρινιάζετε για τον κήπο σας.
Είναι αηδιαστικό.
Καλή συνέχεια
ΥΓ. Νίκο, μην το πάρεις προσωπικά, έτσι; Επιτίθεμαι στην άποψή σου, όχι σε σένα...
Αύριο λοιπόν. Επιτέλους ξαναβγαίνουμε στους δρόμους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρυσι τέτοιες μέρες ήταν που γυρίσαμε στην τάξη έπειτα από έξι βδομάδες απεργία. Σημειολογικό και χαρμόσυνο που φέτος τις ίδιες μέρες δίνουμε και πάλι το αγωνιστικό παρών.
Α, δεν ξέρετε με τι λαχτάρα καρτερώ το αύριο. Πόσα έχει η ψυχή συσσωρεύσει, οργή και αγανάκτηση και πίκρα... Αύριο το λοιπόν. Κι ελπίζω ο σύλλογος να έχει πανό. Και η Ζέττα τη θρυλική της ντουντούκα.
Ραντεβού σύντροφοι στα Προπύλαια. Και ας μη λείψει κανείς.