Πενία τέχνας κατεργάζεται: Μαθητικά έργα από εφημερίδα και βότσαλα.
Ο μύθος της δωρεάν παιδείας πολύ με βασανίζει και πολύ με προβληματίζει τον τελευταίο καιρό. Αφορμή το άλυτο πρόβλημα που αντιμετωπίζω για πραγματοποίηση επισκέψεων με την τάξη μου. Τα Μικρά μου και αξιολάτρευτα Τερατάκια μου. Και εξηγώ πως έχει το ζήτημα:
Η τάξη μου για πολλούς και ποικίλους λόγους άσχετους του παρόντος, αριθμεί μόλις 18 παιδάκια. Και από τα 18 κάποια βρίσκονται σε δεινή οικονομική θέση. Αυτό δεν είναι άσχετο του παρόντος... Διότι καλώς ή κακώς είμαι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένη να δημιουργήσω μέγα πρόβλημα σε οικογένειες που ξέρω ότι είναι μονόμισθες ή και τελείως άμισθες (δεν ξέρω αν είναι δόκιμος ο όρος, αλλά αποδίδει την κατάσταση όταν η ανεργία αφήνει χωρίς ούτε μία δεκάρα εισόδημα ολόκληρη οικογένεια). Το πρόβλημα λέγεται ανακοίνωση για Διδακτική Επίσκεψη. Και είναι πρόβλημα καθώς οι Διδακτικές Επισκέψεις των μαθητών των δημόσιων σχολείων δεν καλύπτονται από το θεσμό της Δωρεάν Παιδείας αλλά από την τσέπη του γονιού.
Η κατάσταση, μη βιαστεί κανείς να θεωρήσει πως είναι πρόσφατη. Έτσι ήταν εδώ και χρόνια. Τουλάχιστον 20 που έχω άμεση γνώση του αντικειμένου. Πάντα οι γονείς πλήρωναν το "μάρμαρο" των επισκέψεων. Όπως οι γονείς πλήρωναν και τα σχολικά... Οι γονείς και τις στολές για τις γιορτές. Οι γονείς μέσω των συλλόγων τους και για πολλά άλλα έξοδα των σχολείων. Από χαρτί για το φωτοτυπικό μέχρι κουρτίνες για τα παράθυρα και μέχρι βιβλία για τη δανειστική βιβλιοθήκη και κομπιούτερ και και και...
Κατά τα άλλα μας αρέσει να μιλάμε για ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ! Μα είναι παιδεία μόνο ο δάσκαλος, το κτίριο και τα βιβλία; Αν και τα τελευταία δεν είναι όλα δωρεάν... Πχ τα βιβλία ξένων γλωσσών στο Λύκειο.
Οι διαμαρτυρίες για το συνεχώς αυξανόμενο κόστος της παρακολούθησης της "δωρεάν παιδείας" έχουν πολλές φορές ακουστεί. Ειδικά στην αρχή της σχολικής χρονιάς. Τότε που οι δάσκαλοι δίνουν τα σημειώματα για τα απαραίτητα και ο γονιός διαβάζει το μπουγιουρντί και τον πιάνει πονοκέφαλος για το πώς θα τα αγοράσει...
Τα τελευταία χρόνια έχουμε μάλιστα αρκετά περιστατικά που αγανακτισμένοι γονείς τα έβαλαν με εκπαιδευτικούς και με γραπτές αναφορές προς τους ανωτέρους για τούτα τα σημειώματα. Πρόσφατο περιστατικό αντιμετώπισε συνάδελφος νηπιαγωγός στο Περιστέρι. Και φυσικά η γυναίκα αγανάκτησε. Πώς θα δουλέψει το νήπιο και πώς θα γίνουν οι απαραίτητες δραστηριότητες χωρίς τα απαραίτητα υλικά; Κονδύλι για την αγορά τους δεν υπάρχει. Τι πρέπει να γίνει; Να μη δουλέψει το σχολείο; Απάντηση επίσημη κανείς δε δίνει στους εκπαιδευτικούς. Κι ο καθένας κάνει ό,τι τον φωτίσει...
Στα ίδια πλαίσια και το δικό μου πρόβλημα. Σας έδωσα ήδη τα δεδομένα της τάξης. Να σας δώσω και του πούλμαν; Πέρυσι κόστιζε 90 ευρώ. Φέτος δεν τόλμησα ούτε να πάρω να ρωτήσω. Πήγα μόνο στο διευθυντή μου και του ζήτησα να μου βρει λύση. Τι λύση; Ξέρω πως λύση δεν υπάρχει αφού κονδύλι τέτοιο δεν προβλέπεται.
Και δεν είναι μόνο τα έξοδα μεταφοράς. Είναι και τα εισιτήρια εισόδου στους χώρους επίσκεψης. Ή και συμμετοχής στο πρόγραμμα. Διότι οι επισκέψεις δε γίνονται μόνο για να δουν τα παιδιά. Συνήθως - αν θέλουμε να μιλάμε για ουσιαστική διδακτική επίσκεψη - οι μαθητές θα πρέπει να πάρουν μέρος σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Το κόστος όμως έτσι ανεβαίνει στα ύψη. Πως να δώσεις στον άνεργο γονιό ανακοίνωση και να του ζητάς 5 ευρώ για το πούλμαν και άλλα 5 το λιγότερο για εισιτήριο στο Μουσείο; Ομολογώ πως ντρέπομαι να το κάνω. Και λύση δε βρίσκω...
Γι' αυτό σας λέω. Ας μη μας παραμυθιάζουν με τη Δωρεάν Παιδεία. Γιατί μόνο δωρεάν δεν είναι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου