Βιβλίο Ιστορίας και Αξιολόγηση

Σημερινή η είδηση από την Καθημερινή:

Το βιβλίο Ιστορίας «καίει» το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο

Πρώτο στον κατάλογο αλλαγών που σχεδιάζει το υπ. Παιδείας

Του Αποστολου Λακασα

Στροφή στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση κάνει η νέα ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Το ζήτημα της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου, που επί της ουσίας ουδέποτε έως τώρα έχει αξιολογηθεί, ανεβαίνει... ψηλά στην ατζέντα. Η αρχή αναμένεται να γίνει από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, το οποίο ήλθε στο προσκήνιο λόγω των αξιολογήσεών του στο βιβλίο της Ιστορίας ΣΤ΄ Δημοτικού το οποίο τελικά απεσύρθη. (Συνέχεια είδησης)

___________

Μάλισταααααα! Πρώτα κάηκαν τα δάση μας... Μετά πήραν φωτιά τα μπατζάκια της αντιπολίτευσης... Συνάμα και της πρώην υπουργού Παιδείας. Κατόπιν η φωτιά μεταδόθηκε στο περιβόητο βιβλίο της Ιστορίας. Τώρα οι πύρινες γλώσσες κατευθύνονται προς το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Και τελικός στόχος; Η Αξιολόγηση!

Από δω το είχαν, από κει το γύρισαν, στα ίδια Παντελάκη μου το ξαναπήγαν. Ώστε το λοιπόν βγήκε το συμπέρασμα για το τις πταίει! Οι κύριοι του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου! Που έβαλαν τζίφρα. Και προφανώς παρέσυραν την πέραν κάθε υποψίας κ. Γιαννάκου. Η οποία, για να μην ξεχνιόμαστε, τα είχε στηλώσει επί μήνες και δεν έκανε πίσω όταν ορυμαγδός διαμαρτυριών συγκλόνιζε τη χώρα για το εν λόγω βιβλίο.

Και η οποία, εντελώς τυχαία, ήταν και αρμόδια επιλογής των στελεχών του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Ή μήπως αποτελεί αυτόνομο ίδρυμα το Π.Ι.;

Τις θεωρίες αυτές ας πάνε να τις πουλήσουν στους άσχετους. Όσοι όμως έστω και λίγο γνωρίζουμε για το πώς γράφονται τα σχολικά εγχειρίδια, έχουμε υπόψη ότι βασίζονται στα ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΩΝ και όχι στις προσωπικές αντιλήψεις της κάθε κ. Ρεπούση. Και τα Προγράμματα συντάσσονται από ανθρώπους που η εκάστοτε κυβέρνηση τοποθετεί στα αρμόδια πόστα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.

Ας πουλήσουν όσα φύκια θέλουν για μεταξωτές κορδέλες στους ψηφοφόρους τους. Ας ανεβάσουν στην πυρά όποιον παρατρεχάμενο θέλουν. Ε, ας πρόσεχε κι αυτός... πίσω από ποιον τρέχει! Αλλά να παραιτηθούν από την προσπάθεια εκτόξευσης στάχτης στα μάτια. Ναι, είναι μπόλικη... η στάχτη ντε! τόσα δάση έγιναν στάχτη και μπούλμπερη... Αλλά "έχουσι γνώση οι φύλακες" της Παιδείας.

Ξέρουμε πολύ καλά το γιατί αποσύρθηκε το βιβλίο της κ. Ρεπούση. Και ξέρουμε πως η ευθύνη για το απαράδεκτο βιβλίο δε βαρύνει μόνο τη συγγραφέα. Δεν της αναλογεί ούτε καν η περισσότερη ευθύνη. Εντολές εκτελούσε. Και τις εντολές δεν τις έδωσε αυθαίρετα ενεργώντας η πρώην υπουργός Παιδείας. Κυβερνητική πολιτική εφάρμοζε. Αλλιώς δε θα την έστελναν στο σπίτι οι ψηφοφόροι του κυβερνόντος κόμματος αλλά ο επικεφαλής του κόμματος. Κι αυτό ουδέποτε συνέβη. Γιατί; Γιατί πολύ απλά, αξιολογούσε ως θετικό το έργο της. Και αξιολογούσε την ίδια ώρα ως ταραξίες όλους εκείνους που επί μήνες διαμαρτύρονταν στο Σύνταγμα για την εκπαιδευτική πολιτική. Ε, λοιπόν, όχι άλλο πια:

"Φταίει το γομάρι και βαράμε το σαμάρι."

Γιατί έτσι που το πάνε, στο τέλος θα καλέσουν σε απολογία τους δασκάλους που δίδαξαν το βιβλίο. Μη σας πω και τους μαθητές που κάθονταν και άκουγαν και μελετούσαν τη "ρεπούσια" ιστορία. Ναι, ναι. Η Ελενίτσα και ο Γιαννάκης και όλα τα περσινά εντεκάχρονα της χώρας έχουν την τελική ευθύνη. Γι' αυτό και ήρθε η ώρα να τα βάλουμε στο στόχαστρο. Και μαζί και τους δασκάλους τους. Βουρ για αξιολόγηση!

Και τσιμουδιά για το ποιος θα αξιολογεί... Και ποιος θα αξιολογεί και θα επιλέγει τους αξιολογητές. Διότι ως γνωστόν στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας τα ψάρια πλέον δε βρωμούσι από την κεφαλή αλλά από την ουρά! Και αυτή την ουρά, ήρθε η ώρα να την πατάξουν! Ορμάτε της! Και μην ξεχάσετε στον ένδοξο αγώνα να βάλετε μουσική υπόκρουση το ακόλουθο λαϊκό άσμα:

Η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΚΩΝ

Στίχοι – Μουσική: Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας

Σ’ ένα υπόγειο στην πλατεία Αβησσυνίας

συγκεντρωθήκαν τα ποντίκια μια φορά

για να σκεφτούν πώς θα γλυτώσουν μια για πάντα

από του γάτου τον αιώνιο βραχνά.

Το συζητάγανε ημέρες και ημέρες

μα τελικά δεν καταλήξαν πουθενά

και είχαν όλοι πια συνειδητοποιήσει

ότι κομπλάρησε η συνέλευση γερά.

Τότε πετάγετ’ ένας νεαρός και λέει:

«βρήκα τη λύση του προβλήματος, παιδιά,

θα πλησιάσουμε την ώρα που κοιμάται

και θα του δέσουμε κουδούνα στην ουρά».

Κι όλοι φωνάξαν: «μπράβο, αυτό είναι, συμφωνούμε»

και πέρασε η πρότασή του παμψηφί

μα ένας γέρος ποντικός τους λέει: «δικαίωμα»

και θέτει την εξής ερώτηση:

«Άμα μου λύσετε αυτή την απορία,

τότε δε θα ‘χω αντίρρηση καμιά.

Ποιος από σας τολμάει το γάτο να ζυγώσει

να του κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά;»

Και από τότε έχουν περάσει χίλια χρόνια

και ακόμα ο γάτος τα ποντίκια κυνηγά

που πά να πει ότι δε βρέθηκε κανένας

να του κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά.

Όλες οι λύσεις είναι φίνες και ωραίες

τότε και μόνο όταν είναι εφικτές.

Μα σαν δεν έχεις κότσια να τις εφαρμόσεις

άσε καλύτερα καθόλου μην τις λες.

Πού κολλάει το τραγουδάκι; Μα στην εμμονή τους με την αξιολόγηση. Και στην άλλη εμμονή που τους τραγούδησε ο Μπρεχτ. Και τη ζωγράφισαν πέρυσι οι γνωστοί "ταραξίες":

Θέλετε αξιολόγηση, πουλάκια μου; Άντε, λόγω πρόσφατης γιορτής των πουλιών, δε σας λέω ποντικάκια μου. Και τη βάλατε, λέει, πρώτη στην ατζέντα σας; Χα! Γιατί; Εκεί δεν την είχατε εδώ και δεκαετίες; Βρήκατε πρόσχημα το βιβλίο Ιστορίας για να μας παραμυθιάσετε;

Σε έλληνες δασκάλους μιλάτε και σε έλληνες μαθητές. Κι ας μη μας στέλνετε βιβλία ιστορίας... Μιλάνε τα κύτταρά μας. Και σας απαντάμε:

ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ