Ο καμένος Παράδεισος

Αναδημοσίευση από το αγαπημένο μας Χαμομηλάκι, έναν από τους πιο ενδιαφέροντες χώρους στο διαδίκτυο και που με την ευκαιρία σας προτείνουμε να επισκεφθείτε.

Αγαπητό μου χαμομηλάκι,

πέρσι τον Δεκέμβριο εγώ και ο άντρας μου πήραμε το μωράκι μας και φύγαμε από την Αθήνα. Ήρθαμε να ζήσουμε στην επαρχία, σ έναν παράδεισο, προς πείσμα όλων που μας έλεγαν ότι δύσκολα θα τα καταφέρουμε μακριά απο τους δικούς μας και ότι θα βαρεθούμε σε μια μικρή πόλη.

Το σπίτι που ήρθαμε να μείνουμε δεν έχει καμία σχέση με το διαμέρισμά μας στην Αθήνα. Είναι πολύ πιο μικρό και παλιό με λίγα έπιπλα αναγκαστικά και σε καμία περίπτωση τόσο μοντέρνο όσο της Αθήνας. Όμως είχε ένα μεγάλο προσόν. Ήταν περιτριγυρισμένο από δέντρα. Ακριβώς δίπλα μας ένας μικρός καταπράσινος λόφος και λίγο πιο κάτω ένα ποταμάκι. Ειδυλλιακό ε? Θυμάμαι που μας πήρε μια μέρα μια φίλη μας από την Αθήνα τηλέφωνο και ακούγοντας τα πουλάκια από τα δέντρα μας ρώτησε αν αυτό που ακούει είναι αληθινό ή τηλεόραση!

Μια άλλη φορά, πρωϊ γύρω στις 8:00, χειμώνα, είχα τυλίξει το μωρό μου σε μια ζεστή κουβέρτα και είχαμε βγει έξω να χαζέψουμε την πρωϊνή ομίχλη που είχε τυλίξει τους γύρω λόφους και τους κήπους των σπιτιών.

Το μωρό μου μεγάλωνε κυριολεκτικά σε ένα παράδεισο. Έπαιζε με τις πετρούλες, τα λουλούδια, χάζευε τα πουλάκια, ούτε αυτοκίνητα πολλά, ούτε καυσαέριο, φρέσκα αυγουλάκια και πολλές βόλτες. Στο βουνό, στη θάλασσα, στα γύρω χωριά. Ίσως ήδη να έχετε καταλάβει ότι μιλάω για τον Νομό Ηλείας που αν και δεν είναι ο τόπος καταγωγής μου, τον αγαπάω και τον ευχαριστώ για την φιλοξενία του.

Εδώ και μια εβδομάδα όμως ο παράδεισος μας δεν υπάρχει. Το σπίτι μας γλίτωσε από θαύμα.
Ο κήπος, το δάσος, το ποτάμι όπου έπαιζε το μωρό μου είναι όλα μαύρα. ΣΤΑΧΤΗ!!!!!

Η φωτιά έκαψε τα παρτέρια μας, τους φοίνικες κάτω απο το σπίτι, την καρυδιά μας, τα δέντρα γύρω μας. Μπορούμε πλέον να δούμε τα πιο κάτω σπίτια που πριν δεν τα βλέπαμε γιατί η πυκνή βλάστηση δεν μας άφηνε να τα δούμε. Χάσαμε και τον ένα γάτο μας. Ελπίζω να το έσκασε γρήγορα πριν προλάβει η φωτιά να κυκλώσει το σπίτι μας.

Σε άλλα χωριά είναι χειρότερα βέβαια. Εκεί δεν υπάρχει σπιθαμή πράσινο. Μόνο μαύρο. Σεληνιακό τοπίο. Όχι καφέ. Όχι ''φθινόπωρο''. ΜΑΥΡΟ. Πίσσα.

Όταν πρωτοήρθαμε δεν το πίστευα ότι θα ζήσω σε τόσο πράσινο. Ένιωθα τυχερή. Τώρα νιώθω μόνο θλίψη.

Θα ήθελα να τιμωρηθούν με ισόβια κάθειρξη οι ένοχοι. Σε φυλακές μαύρες. Που να χουν παράθυρα που να βλέπουν σε μαύρο. Μόνοι τους μέχρι το τέλος της ζωής τους. Να μην έχουν να ελπίζουν σε τίποτα. Όπως όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έχασαν τα πάντα, τους δικούς τους ανθρώπους και στα μάτια τους βλέπεις μόνο πόνο και ένα ''γιατί''.

Να ζήσουν και αυτοί σε μια κόλαση όπως την κόλαση που μας πρόσφεραν τόσο απλόχερα και που θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε σε αυτήν.

Ευχαριστώ.

Από alfie την 9/04/2007 03:58:00 μμ

ΣΧΟΛΙΟ: Μέσα από τις προσωπικές μαρτυρίες των ανθρώπων, μας δίνεται η αφορμή να νιώσουμε ακόμη βαθύτερα το μέγεθος της καταστροφής που φέτος έπληξε τη χώρα μας. Ειδικά οι αναφορές για το νομό Ηλείας, που αποτελεί τον αγαπημένο Παράδεισο και της δικής μου μητέρας, και που είχα τη χαρά να επισκεφθώ κι εγώ πολλές φορές ως τώρα, με αγγίζουν ακόμη περισσότερο και θέλω να ουρλιάξω τόσο δυνατά που να ταρακουνηθούν επιτέλους όλοι οι καρεκλοκένταυροι. Όλοι αυτοί που νομίζουν ότι με μερικά ψωροευρώ θα παρηγορήσουν τους ανθρώπους για το μεγάλο κακό που τους βρήκε. Όχι, κύριοι. Δεν φτάνουν τα λεφτά σας. Δεν φτάνουν τα λεφτά όλου του κόσμου. Όλα αυτά τα δέντρα που πέθαναν μπορείτε να τα αναστήσετε; Μπορείτε να φέρετε πίσω το γατάκι της Alfie; Μόνο αν μπορούσατε κάτι τέτοιο, θα γιατρεύατε τον αφόρητο πόνο της ψυχής μας.

Μόνη μου παρηγοριά μέσα σε τούτο το χαμό, τα Μωράκια του Δάνου... Θα σας μιλήσω σύντομα γι' αυτά. Και για το Δάνο, το νεαρό φίλο μου που όσο λίγοι αγαπούν τα δέντρα, τη φύση και τα βουνά... Κι αγαπώ σημαίνει πράξη, όχι λόγια και μάλιστα μεγάλα και παχιά σαν των κυρίων που διεκδικούν την ψήφο μας χωρίς να διστάζουν εκμεταλλεύονται ψηφοθηρικά ακόμη κι αυτή τη λαίλαπα που αποτέφρωσε την πατρίδα μας. Ντροπή, τσίπα, φιλότιμο, δεν τους έμεινε καθόλου;