Συγκεκριμένα με απόφαση των υπευθύνων λίγους μήνες πριν άφησαν το χωριό αυτό χωρίς ούτε ένα δρομολόγιο. Όχι μόνο τη μέρα αλλά και τη βδομάδα και το μήνα... Με λίγα λόγια διέγραψαν από το χάρτη της Θεσπρωτίας το χωριό αυτό.
Μάλιστα όταν πήρα τηλέφωνο στο ΚΤΕΛ της Ηγουμενίτσας και ρώτησα με ποιον τρόπο μπορεί κανείς να επισκεφθεί πλέον το χωριό αυτό, με ειρωνεύτηκαν κι από πάνω λέγοντάς μου πως μπορώ να πάρω ταξάκι! Γνωρίζοντας βέβαια ότι η πατρίδα μας βρίσκεται σε δύσκολους καιρούς και ακόμη πιο δύσκολους και δυσβάστακτους οικονομικά για τους πλέον ανήμπορους και δη τους ηλικιωμένους κατοίκους χωριών όπως το Πολύδροσο. Ανθρώπων δηλαδή που προσπαθούν να επιβιώσουν με πενιχρές συντάξεις και αδυνατούν να πληρώσουν το αρμυρό κόμιστρο των ταξί.
Το Πολύδροσο είναι ένα χωριό που απέχει 45 χλμ από την Ηγουμενίτσα και βρίσκεται πάνω στον παλιό εθνικό δρόμο Ηγουμενίτσας - Ιωαννίνων. Και συγκεκριμένα ανάμεσα στην Πλακωτή Θεσπρωτίας και τη Βροσίνα Ιωαννίνων. Είναι δηλαδή το τελευταίο χωριό της Θεσπρωτίας στα σύνορά της με το νομό Ιωαννίνων.
Ακριβώς γι' αυτό, επειδή βρίσκεται πάνω στον παλιό δρόμο, είχε από τον καιρό που ήμουν παιδί (δεκαετία του 1960 ) αρκετά δρομολόγια την ημέρα προς Ηγουμενίτσα και προς Ιωάννινα, ενώ περνούσαν και λεωφορεία προς Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Παραμυθιά, Πάργα.
Τα δρομολόγια αυτά άλλαξαν από την ώρα που τέθηκε σε κυκλοφορία για πούλμαν η Εγνατία. Ο δρόμος που υποτίθεται θα βοηθούσε την ανάπτυξη του τόπου μας!!!
Από την πρώτη λοιπόν στιγμή που δόθηκε το ελεύθερο για την Εγνατία, τα ΚΤΕΛ προέβησαν σε δραματική περικοπή των δρομολογίων από τον παλιό δρόμο και έστελναν τα λεωφορεία τους μέσω Εγνατίας. Με διαμαρτυρίες των κατοίκων και διαφόρων φορέων καταφέραμε μια μικρή βελτίωση της κατάστασης, όσο όμως περνούσε ο καιρός τα δρομολόγια άρχισαν και πάλι να μειώνονται. Η δικαιολογία ήταν πως δεν υπήρχαν επιβάτες και τα λεωφορεία ταξίδευαν άδεια. Δεν έβγαιναν λοιπόν οικονομικά τα ΚΤΕΛ για να πραγματοποιούν τα δρομολόγια αυτά.
Το γιατί δεν έβγαιναν είναι βεβαίως και αποτέλεσμα της λάθος επιλογής στο σχεδιασμό των δρομολογίων. Γιατί όταν στέλνεις ένα δρομολόγιο ξημερώματα κι άλλο ένα το μεσημέρι και μάλιστα δρομολόγιο κομματιασμένο (ερχόταν δηλαδή ένα λεωφορείο από Γιάννενα ως το Πολύδροσο και ένα από Ηγουμενίτσα και έκαναν ανταλλαγή επιβατών στη στάση Αγία Παρασκευή Πολυδρόσου) είναι λογικό να εξαναγκάζεις τους ανθρώπους να το αποφεύγουν ή και να βρίσκουν άλλους τρόπους να εξυπηρετηθούν. Πχ να πάρουν ένα ταξί το πρωί και το μεσημέρι να γυρίσουν με το λεωφορείο ή να συνταξιδέψουν με κάποιο συγχωριανό που έχει ιδιωτικό αυτοκίνητο...
Και όποιος ξέρει το χωριό και τις συνθήκες που επικρατούν εκεί, μπορεί να καταλάβει γιατί ένας ηλικιωμένος αδυνατεί να βγει στη στάση χαράματα και μάλιστα τους χειμερινούς μήνες. Είναι δύο χιλιόμετρα περπάτημα από το κέντρο του χωριού η στάση. Άντε ο γέροντας ή γερόντισσα να διασχίσει με σκοτάδι και βροχή ή και ομίχλη αυτά τα χιλιόμετρα και να περιμένει μέσα στην παγωνιά το λεωφορείο... Σε ένα μέρος ερημικό που αν είσαι τυχερός θα συναντήσεις μόνο σκυλιά των κτηνοτρόφων της περιοχής ενώ δεν αποκλείεται να βρεθείς αντιμέτωπος και με αγρίμια του παρακείμενου δάσους.
Τι θα μπορούσαν να έχουν κάνει τα ΚΤΕΛ; Να συνεργαστούν με τους κατοίκους και να βρουν λύση στο πρόβλημα που να εξυπηρετεί και τους κατοίκους και να μη ζημιώνει οικονομικά τα ΚΤΕΛ. Πχ να περιορίσουν τα δρομολόγια ως προς τις ημέρες, καθώς λογικό είναι ένα μικρό χωριό να μην έχει καθημερινή συγκοινωνία. Έτσι θα αναγκάζονταν όσοι παίρνουν λεωφορείο να ταξιδεύουν την ίδια μέρα και όχι ο ένας τη μια μέρα, ο άλλος την άλλη και κάποιες μέρες κανένας.
Θα μπορούσαν επίσης να κάνουν και κατάλληλη επιλογή της ώρας ώστε οι επιβάτες να μην αναγκάζονται να μοιράζονται το ταξίδι με ταξί ή επιβατικά αυτοκίνητα. Και μάλιστα τροποποίηση της ώρας ανάλογα με την εποχή. Έτσι θα εξυπηρετούσαν και όποιον ήθελε να επισκεφθεί το χωριό, γιατί κανένας δε θα σηκωνόταν από τις 6 το πρωί από Ηγουμενίτσα να πάει στο Πολύδροσο ή στα άλλα χωριά που εξυπηρετούνταν από το δρομολόγιο αυτό, πχ στην Πλακωτή, στην Πετροβίτσα, στην Αβαρίτσα... Πχ αν το λεωφορείο ξεκίναγε στις 8 από Ηγουμενίτσα και έφτανε στις 9 στο Πολύδροσο θα ήταν πολύ πιο εξυπηρετικό.
Τίποτε όμως απ' αυτά δεν έγινε. Αντίθετα με μια αιφνιδιαστική απόφαση την τελευταία άνοιξη και λίγο πριν την έναρξη της τουριστικής περιόδου που αυξάνεται η κίνηση επιβατών, λόγω και της άφιξης επισκεπτών για διακοπές στον τόπο μας, κόπηκαν τα δρομολόγια με το μαχαίρι. Από τα δύο δρομολόγια την ημέρα περάσαμε στο ΚΑΝΕΝΑ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ το μήνα!
Ως κάτοικοι ή σχετιζόμενοι με το χωριό αυτό κάναμε από την πρώτη στιγμή διαμαρτυρίες για την απαράδεκτη νέα κατάσταση. Σε πρώτη φάση εισακουστήκαμε από τη Δήμαρχο Σουλίου που κατανόησε το πρόβλημα και φρόντισε να δρομολογήσει το μικρό λεωφορείο του Δήμου για ένωση των χωριών της περιοχής με την έδρα του Δήμου, την Παραμυθιά, μια φορά στις 15. Έτσι τη μια Παρασκευή το λεωφορείο εξυπηρετούσε το Πολύδροσο και την Πετροβίτσα και την άλλη Παρασκευή την Πλακωτή και τις Πέντε Εκκλησιές (Οσντίνα).
Ήταν μια λύση αλλά δεν κάλυπτε τις ανάγκες των κατοίκων. Κι έτσι οι διαμαρτυρίες συνεχίστηκαν.
http://educandus.blogspot.com/2011/07/blog-post_28.html
Και προς τον περιφερειάρχη Ηπείρου που κράτησε θετική στάση και προς το ΚΤΕΛ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ που φάνηκε να συγκινείται περισσότερο κι ας μην ανήκει το Πολύδροσο στο δικό του νομό.
http://educandus.blogspot.com/2011/07/blog-post_30.html
Έτσι εδώ και λίγες μέρες τα δρομολόγια προς Ιωάννινα ξεκίνησαν και πάλι. Και με βάση την πρόταση που διαμόρφωσαν οι κάτοικοι. Δυο φορές την εβδομάδα, όχι κάθε μέρα. Τη Δευτέρα και την Παρασκευή που κρίθηκαν ως πλέον σημαντικές ημέρες. Τόσο για τους κατοίκους που θέλουν να πάνε σε αστικό κέντρο όσο και για επισκέπτες που θέλουν να περάσουν το Σαββατοκύριακο στο χωριό. Επισκέπτες είτε από Γιάννενα, είτε από Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Όπως λοιπόν είδα την ανακοίνωση στο κέντρο του χωριού τώρα υπάρχει ένα λεωφορείο στις 6.45 το πρωί και ένα ακόμη στις 13.40 το μεσημέρι, κάθε Δευτέρα και Παρασκευή. Ένα λεωφορείο που ήδη υπήρχε για παρακείμενα χωριά των Ιωαννίνων (Ζάλογγο, Βερενίκη κλπ) και επιβαρύνεται μόνο κατά δύο χιλιόμετρα για να φτάσει ως την Αγία Παρασκευή του Πολυδρόσου για να παραλάβει ή να αφήσει επιβάτες και εκεί.
Τώρα λοιπόν οι κάτοικοι μπορούν να επισκέπτονται τόσο την αγορά της Παραμυθιάς όσο και των Ιωαννίνων, τους γιατρούς, τις τράπεζες, τα φαρμακεία κλπ.
Κι άλλο τόσο μπορεί κάποιος από Γιάννενα και Παραμυθιά αλλά και τους ενδιάμεσους σταθμούς να επισκεφθεί το Πολύδροσο. Το ανανεωμένο Λαογραφικό του Μουσείο:
http://www.polydroso.gr/topolydroso/museum.html
το πρώτο λαογραφικό μουσείο στη Θεσπρωτία, τον ναό του Αγίου Δημητρίου:
τον χτισμένο εδώ και αιώνες (1577 αναφέρει σχετική επιγραφή στον εξωτερικό χώρο του ναού) που χάρη στην οικονομική στήριξη των ξενιτεμένων έχει αναστηλωθεί:
http://www.polydroso.gr/topolydroso/church.html
και είναι ένα πραγματικό κόσμημα και στολισμένος με αγιογραφίες, το γραφικό καφενεδάκι του Σωτήρη στο Μεσοχώρι, τα πανέμορφα μονοπάτια σε σημεία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους πχ προς Τζουρλόγγο:
Το μονοπάτι του Τζουρλόγγου και απέναντι το Πολύδροσο. Ψηλά στην πλαγιά διακρίνεται ο παλιός εθνικός δρόμος Ηγουμενίτσας (προς τα δεξιά) - Ιωαννίνων (προς τα αριστερά).
Κι εκτός από το ίδιο το χωριό ο επισκέπτης θα έχει τη χαρά να απολαύσει τη μοναδική διαδρομή από και προς το χωριό. Διαδρομή που όσοι ξέρουν να αναζητούν το εξαιρετικό και το σπάνιο προτιμούν να ακολουθούν ακόμη και τώρα που η Εγνατία παρέχει πολυτέλειες σύγχρονου αυτοκινητόδρομου και δυνατότητες υψηλών ταχυτήτων. Απόδειξη πως μόλις λίγο καιρό πριν από τον παλιό εθνικό δρόμο επέλεξαν να περάσουν τα αυτοκίνητα της λέσχης MG:
http://educandus.blogspot.com/2011/06/mg.html
Τον ίδιο δρόμο που τα ΚΤΕΛ Θεσπρωτίας αποφάσισαν πως δεν αξίζει τον κόπο να χρησιμοποιούν!
Ευτυχώς που έτειναν ευήκοον ους οι αρμόδιοι των ΚΤΕΛ του γειτονικού μας νομού, των Ιωαννίνων. Κι έτσι το Πολύδροσο συνδέεται πια δύο φορές την εβδομάδα με τα Γιάννενα.
Είναι όμως πίκρα και απογοήτευση μεγάλη να εισπράττεις αδιαφορία από τους δικούς σου, από το δικό σου νομό, και να αναγκάζεσαι να προσφεύγεις στους γείτονες. Όπως το ορφανό που τρέχει στη γειτονιά να το ελεήσουν.
Άλλο τόσο όμως είναι προς τιμήν των ξένων που απλώνουν χέρι βοηθείας. Και στην περίπτωσή μας η τιμή ανήκει στους αρμοδίους των ΚΤΕΛ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ. Που θα ήταν αγένεια μεγάλη και αγνωμοσύνη εκ μέρους μας να μην τους ευχαριστήσουμε και δημόσια που εισάκουσαν και ικανοποίησαν το αίτημά μας.
Το ίδιο εξάλλου κάναμε και προς το Δήμο Σουλίου και τη Δήμαρχο που μας διέθεσε το λεωφορειάκι για μετακινήσεις προς Παραμυθιά. Και που σημειωτέον ταξιδεύει κάθε φορά φίσκα. Το σημειώνουμε για εκείνους που θεώρησαν ασύμφορο το δρομολόγιο και προτίμησαν να το κόψουν. Προφανώς τους περίσσευαν τα εισιτήρια που θα εισέπρατταν από τους κατοίκους της δικής μας περιοχής...
Και μάλιστα η χρονική στιγμή που επέλεξαν για διακοπή των δρομολογίων, λίγο μεν πριν την έναρξη της τουριστικής περιόδου αλλά και λίγο μετά τις αντιδράσεις των κατοίκων του παλιού εθνικού δρόμου για τη μεταφορά των μεταναστών της Ηγουμενίτσας στο στρατόπεδο της παρακείμενης στο Πολύδροσο Βροσίνας, αναγκάζουν και σε άλλες σκέψεις. Με δεδομένες τις διαμαρτυρίες που έχουμε διαβάσει κατά καιρούς στο ίντερνετ για μεταφορά παράνομων μεταναστών με λεωφορεία των ΚΤΕΛ...
http://www.inews.gr/135/ftanoun-synechos-kai-neoi-lathrometanastes-stin-igoumenitsa.htm
http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/68357
Πόσο τυχαίο λοιπόν είναι το γεγονός της διακοπής την ίδια περίοδο των δρομολογίων από τον παλιό εθνικό δρόμο;
Όπως και αν έχει εμείς ευχαριστούμε από καρδιάς τα ΚΤΕΛ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ και παράλληλα θα αγωνιστούμε με κάθε τρόπο για την ανάδειξη του τόπου μας. Όχι μόνο γιατί είναι η ιδιαίτερη πατρίδα μας αλλά και γιατί βρίσκεται δίπλα στα σύνορα και αξίζει με κάθε τρόπο να ενισχυθεί ώστε να μη ρημάξει τελείως. Είναι και εθνικό ζήτημα και όχι μόνο τοπικό πρόβλημα.
Ενδεικτικά αναφέρουμε πως τα πολλά προβλήματα που ταλανίζουν τους κατοίκους των ορεινών χωριών της Θεσπρωτίας, το συγκοινωνιακό είναι ένα μόνο απ' αυτά, έχουν οδηγήσει στη σταδιακή εγκατάλειψη ακόμη και από τους υπερήλικες που προτιμούσαν εκεί να περνάνε τα τελευταία χρόνια τους. Πολύ δε περισσότερο καταντούν οι συνθήκες απαγορευτικές για διαμονή στα χωριά αυτά νέων ανθρώπων. Μονάχα το χάρτη των σχολείων της Θεσπρωτίας να δεις καταλαβαίνεις τι έχει συμβεί. Ένα τεράστιο "σκοτεινό" τρίγωνο με κανένα σχολείο. Μόνο στη Λεπτοκαρυά, δίπλα στη Βροσίνα, διασώζεται ένα μονοθέσιο. Και ουσιαστικά ο μαθητόκοσμος της περιοχής μας εξυπηρετείται από το Σχολικό Κέντρο Νεράιδας (Μενίνα).
Τα ίδια ισχύουν και για τα μικρομάγαζα της περιοχής. Έκλεισαν το ένα μετά το άλλο. Και όσα έμειναν ελάχιστα προϊόντα διαθέτουν. Ακόμη και για εφημερίδα οι κάτοικοι της περιοχής αναγκάζονται να ταξιδέψουν στην Παραμυθιά για να αγοράσουν ή στην Ηγουμενίτσα ή στα Γιάννενα. Πιο κοντά δεν υπάρχει εφημερίδα.
Κι ευτυχώς που κάποιοι δραστήριοι μικροπωλητές κάνουν τακτικά δρομολόγια κουβαλώντας ψωμάκι, μαναβικά και ψάρια στα χωριά αυτά τα ξεχασμένα από τους ανθρώπους. Αλλιώς δεν ξέρω πώς θα έμενε έστω και ένας άνθρωπος εκεί πάνω που δε διαθέτει δικό του αμάξι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου