Η άγρια ομορφιά της Θεσπρωτίας με το ανθρώπινο πρόσωπο

Τη Θεσπρωτία τη στερήθηκα σαράντα χρόνους. Επιλογές άλλων... Και δική μου τώρα η απόφαση να γυρίσω. Έστω και δοκιμαστικά. Γιατί λίγο δεν είναι μια τέτοια αλλαγή ζωής για να πεις με βεβαιότητα πως εδώ θα μείνεις. Αν δε δεις και δε ζήσεις τον τόπο.

Και δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολο να γνωρίσεις έναν τέτοιο τόπο. Κι ας είναι μικρός. Ή και ακριβώς γι' αυτό.

Τα πρώτα μου βήματα στάθηκαν οι εξοχές. Μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι και χιλιόμετρα αμέτρητα.

Πότε σε παραλίες, πότε σε βουνά και πότε σε ποτάμια.

Καλαμάς (φωτογραφία του Βασίλη Μάκου)

Πότε ηλιόλουστα, πότε βρεγμένα και πότε με χιόνι.

Γιατί η Θεσπρωτία τα έχει όλα. Τα συνδυάζει όλα. Κι ειδικά αυτή την εποχή έχει ένα γιορτάσι ανοιξιάτικο που άλλο να το λες και άλλο να το βλέπεις...

Τι τα θες όμως και τι τα γυρεύεις; Όλα τα έχει η Θεσπρωτία και τίποτα δεν έχει...

Στην προηγούμενη ανάρτηση γκρινιάξαμε για την Ντόλιανη. Την ακρόπολη της Ντόλιανης που στοίχισε 1.200.000 ευρώ από το 2002 έως το 2008 για να αναδειχθεί και τώρα μαραζώνει κλειδαμπαρωμένη. Ελλείψει φύλακα να την κρατήσει ανοικτή...

Γράψαμε και για το αρχαιολογικό μουσείο της Ηγουμενίτσας που πέρυσι πανηγυρίζανε το άνοιγμά του και φέτος δε δέχεται ομαδικές επισκέψεις. Διότι ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί η παράδοση - παραλαβή του κτιρίου...

Και για τον πύργο Ραγίου.

Που οι τεράστιες λακούβες στο δρόμο δε σε αφήνουν ούτε να τον πλησιάσεις... Αυτόν τον πύργο που δεσπόζει στο "κοριτσομάσταρο" κατά τον Μουσελίμη...

Τώρα η γκρίνια θα επεκταθεί. Με βάση την είδηση που διαβάσαμε εδώ:

http://www.vdella.com/politismos/1755-2011-03-14-19-51-44.html

Τη λειτουργία του λαογραφικού Μουσείου Ηγουμενίτσας, ζητούν με έγγραφό τους προς το Δήμαρχο και τον αντιπεριφερειάρχη οι ιδιοκτήτες καταλυμάτων και οι ξενοδόχοι της πόλης, ενόψει της έναρξης της τουριστικής σεζόν. Αναλυτικά το έγγραφο αναφέρει:

"Όπως γνωρίζετε στις 16/10/10 έγιναν τα εγκαίνια του λαογραφικού μουσείου Ηγουμενίτσας , δωρεά του Δημήτριου και της Βικτωρίας Μήτση . Πρόκειται για μια αξιόλογη λαογραφική συλλογή, έργο μιας ολόκληρης ζωής του πατριώτη μας Δ. Μήτση .

Η συλλογή έχει σειρά βραβεύσεων και είναι εξειδικευμένη και για τυφλούς .Είναι μια σημαντική υποδομή για τον τουρισμό και τον πολιτισμό που τόσο ανάγκη έχει ο τόπος μας .Παρόλα αυτά το μοναδικό αυτό στολίδι μένει αναξιοποίητο και στην ουσία κλειστό :1) λόγω αναρμοδιότητας των αρμοδίων , 2) λόγω έλλειψης προσωπικού , 3) λόγω έλλειψη πυροασφάλισης .

Παρακαλούμε τον κ. Δήμαρχο και τον κ. Αντιπεριφερειάρχη να δώσουν λύση και σύντομα να λειτουργήσει σε καθημερινή βάση με πλήρες ωράριο . Ενόψει της έναρξης της τουριστικής σεζόν να το εντάξουν στο πλάνο τους όλες οι τουριστικές επιχειρήσεις για να εμπλουτίσουν το πρόγραμμα των πελατών τους. Επίσης θα πρέπει και όλα τα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης καθώς και τα ΤΕΙ να προγραμματίσουν εκπαιδευτικές επισκέψεις στο λαογραφικό μουσείο Ηγουμενίτσας .

Να διαθέσουν τον απαραίτητο χρόνο για να τους εξηγηθεί η χρησιμότητα όλων των αντικείμενων , για να μάθουν πώς λειτουργούσε η τοπική οικονομία τους 2 προηγούμενους αιώνες .

Για την στήριξη και την ομαλή λειτουργία του θα πρέπει να ενεργοποιηθεί και ο όμιλος φίλων του λαογραφικού μουσείου που με πολύ σοφία και με ένα πρωτοπόρο καταστατικό έχει ιδρύσει ο δωρητής του κ. Δημήτρης Μήτσης.

Γκρίνια που αφενός θα συμφωνήσει με το αίτημα των ξενοδόχων και αφετέρου θα δανειστεί την αγριάδα της Θεσπρωτικής γης... Διότι το έλασσον ανάγεται σε μείζον και το μείζον σε έλασσον. Από την άγνοια και ποιος ξέρει από τι άλλο...

Εδώ, κύριοι ξενοδόχοι, το ίδιο το αρχαιολογικό μουσείο της πόλης αδυνατεί να δεχθεί τους μαθητές, με τόσους και τόσους θησαυρούς χιλιετιών κι εσάς σας έπιασε ο πόνος που δεν πάνε τα παιδάκια στο λαογραφικό μουσείο; Εδώ παραμένει η Ντόλιανη κλειστή, ένα μοναδικό στη σπουδαιότητά του μνημείο για ολόκληρη τη Θεσπρωτία και ακυρώνεται η τεράστια χρηματική δαπάνη για την ανάδειξή της κι εσείς κόπτεσθε για μια ατομική λαογραφική συλλογή;

Δεν υποτιμώ καθόλου την προσπάθεια του κυρίου Μήτση. Που αντίθετα υπερεκτιμώ και γνωρίζω προσωπικά. Μα καταλαβαίνω μέσα από τη διαμαρτυρία των ξενοδόχων πως ιδέα δεν έχουν για την κατάσταση που έχουν περιέλθει τα αξιοθέατα του τόπου.

Πχ λαογραφικό μουσείο δεν υπάρχει μόνο στην Ηγουμενίτσα. Υπήρχε ένα εκπληκτικό λαογραφικό μουσείο και στον Τσαμαντά. Λειτουργεί;

Λαογραφικό μουσείο διαθέτει και το χωριό καταγωγής του κ. Μήτση. Το Πολύδροσο (πρώην Βλαχώρι) Θεσπρωτίας. Λειτουργεί; Έχει υπάλληλο να το ανοίγει;

Κι εκτός από τους ξενοδόχους της πόλης έχουμε κι εκείνη τη φιέστα στο Μαϊάμι. Από 14 έως 17 Μάρτη. Που πήγε και ο ΟΛΗΓ για να προβάλει την ... άγρια ομορφιά της Ηπείρου... Όπως πήγαν και πολλοί άλλοι. Πχ ο ΥΘΥΝΑΛ. Και από το αρμόδιο υπουργείο το έντυπο που ακολουθεί:

Κάντε κλικ στα έγγραφα για να διαβάσετε σε μεγαλύτερη προβολή. Και να διαβάσετε και το ποσό που στοίχισε μόνο η παρουσία των εκπροσώπων του ΥΘΥΝΑΛ στο Μαϊάμι. 26.000 ευρώ. Για τον υπουργό και τέσσερα άτομα του πολιτικού του γραφείου. Πόσο άραγε στοίχισε η συνολική εκπροσώπηση της χώρας; Και πόσο και του ΟΛΗΓ; Που θέλει να προβάλει την άγρια ομορφιά του τόπου μας;

Λοιπόν. Σ' αυτήν την κατάσταση που εμένα προσωπικά με εξαγριώνει, στον κούφιο λόγο και τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, δόξα τω θεώ και τους θεούς που υπάρχουν και τα αντίδοτα να κρατούν ζωντανή την ελπίδα. Και δεν είναι μονάχα η ομορφιά του τοπίου. Αλλά και των απλών και αγνών ανθρώπων του τόπου. Έναν απ' αυτούς συνάντησα προχτές στο Πάνθεον. Ήταν γυναίκα και γιατρός. Πολυξένη Ανδρεάδου το όνομά της. Σας λέει τίποτε;

Τον άλλο τον γνώρισα μόλις σήμερα. Ένας παπάς. Ένας απλός παπάς της Ηγουμενίτσας.

Ο παπα - Θόδωρος Ζώης. Ένας παπάς λεβέντης. Που διάβαζα γι' αυτόν στο ίντερνετ μα μόλις σήμερα η τύχη με βοήθησε να τον γνωρίσω.

Συνδετικός κρίκος αυτών των δύο σπάνιων ανθρώπων είναι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες της Ηγουμενίτσας. Και ο καθημερινός τους αγώνας να συνδράμουν με τις ιατρικές της γνώσεις η γιατρός, με τα συσσίτια που οργανώνει ο ιερέας, το δράμα που ζουν αυτοί οι απόκληροι της κοινωνίας. Που μόλις προχτές ξεσηκώθηκαν κάτοικοι της περιοχής εναντίον τους. Ζητώντας επιτακτικά την άμεση απομάκρυνσή τους. Ανάμεσά τους και ξενοδόχοι. Που πήραν και το λόγο στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ηγουμενίτσας προβάλλοντας και πάλι την τουριστική περίοδο που αρχίζει!!! Και τη ζημιά που θα κάνει στον τουρισμό η παρουσία των μεταναστών. Και την ίδια ώρα πλανιόταν και η απειλή. Πως αν δε φύγουν οι μετανάστες εδώ και τώρα, θα κλείσουν το λιμάνι!!!

Μάλιστααααααα! Να κλείσουν το λιμάνι. Και τα κρουαζιερόπλοια που ο ΟΛΗΓ έφτασε στο Μαϊάμι να προσκαλέσει; Πού θα δέσουν; Στο Πρασούδι;

Κι ας μη μας διαφεύγει πως τουρισμός σημαίνει ξένοι. Ξένοι επισκέπτες. Που τάχα και καλά θέλουμε ενώ την ίδια ώρα ξεχειλίζει η ξενοφοβία προς τους άλλους ξένους. Τους φτωχούς και τους απόκληρους. Και η τεράστια άγνοια του τι λένε οι "καλοί και πλούσιοι" ξένοι για την ξενοφοβία μας και τη συμπεριφορά μας στους μετανάστες. Πχ τι έγραψε το περιοδικό Εκόνομιστ λίγο καιρό πριν....

http://kapetanisses.blogspot.com/2011/03/blog-post_08.html

[...] Στο δημοσίευμα γίνεται αναφορά και στη συμπεριφορά των Ελλήνων απέναντι στους μετανάστες. “Αν και η Ελλάδα είναι μια χώρα μεταναστών, ωστόσο υπάρχουν Έλληνες ξενοφοβικοί που ξυλοκοπούν τους μετανάστες”, αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Από το άρθρο δεν θα μπορούσε να λείπει φυσικά και η πρόσφατη καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σχετικά με τις συνθήκες στα ελληνικά κέντρα κράτησης μεταναστών, μετά από προσφυγή Αφγανού πρόσφυγα.[...]

Αυτό το πρόσωπο του έλληνα γνωρίζουν στο εξωτερικό. Είτε μας αρέσει είτε όχι. Και περιμένουμε μετά να μας προτιμήσουν για τις διακοπές τους...

Γιατί το άλλο πρόσωπο το κρατάμε πεισματικά στην αφάνεια. Το πρόσωπο της άδολης προσφοράς και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Το πρόσωπο του παπα - Θόδωρου και της Πολυξένης Ανδρεάδου.

Καθόμουν μαγεμένη σήμερα και άκουγα τον παπα - Θόδωρο. Τον αγώνα του να εξασφαλίσει φαγητό σε όλους αυτούς τους κατατρεγμένους. Για τα καζάνια με τη φασολάδα και τις λαγάνες την Καθαρή Δευτέρα. Για τα κοτόπουλα τις προάλλες. Μου είπε και για τον ΟΛΗΓ. Και τη χρηματική βοήθεια. 10.000 ευρώ... Να τα λέμε και αυτά. Αλλά να κάνουμε και τις συγκρίσεις. Δέκα χιλιάδες για να ταΐσεις τους εξαθλιωμένους. Και πόσα για τη συμμετοχή στο Μαϊάμι;

Μου μίλησε και για τα κρατητήρια. Για τα μικρά παιδιά. Για την έγκυο με την αιμορραγία. Για την παγωνιά που τους ξεκάνει χειρότερα κι από την πείνα. Και θυμήθηκα ένα άρθρο που διάβασα τις προάλλες. Με το διαγωνισμό ανάθεσης σε ιδιώτη της σίτισης των κρατουμένων. Με τι ποσό;

Ηγουμενίτσα, 8 Δεκεμβρίου 2010 -Αριθμ. Πρωτ.: 2642

ΘΕΜΑ: «Περίληψη προκήρυξης»

Ο «ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΜΕΝΟΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ Α.Ε.» προκηρύσσει πρόχειρο μειοδοτικό διαγωνισμό με αντικείμενο την «Σίτιση κρατουμένων στα κρατητήρια του Παλαιού Λιμένα Ηγουμενίτσας»
Κριτήριο κατακύρωσης είναι η προσφορά με τη χαμηλότερη τιμή.

Ο συνολικός ετήσιος προϋπολογισμός την εν λόγω δαπάνης δεν θα ξεπερνά τις 60.000,00€ (εξήντα χιλιάδες ευρώ ) μη συμπεριλαμβανομένου του Φ.Π.Α.[...]

Θα μου πεις: Τα χρωστάμε; Χρωστάμε να ταΐζουμε τόσον κόσμο; Δε φτάνει η φτώχια μας και τα οικονομικά μας χάλια;

Και θα σου πω. Ναι, χρωστάμε. Χρωστάμε στον πολιτισμό αυτού του τόπου. Χρωστάμε στις παραδόσεις μας. Χρωστάμε σε όσα μας δίδαξαν οι παππούδες μας. Μετανάστες κι αυτοί στα πέρατα της γης...

Αυτή είναι η πραγματικά άγρια ομορφιά της Ηπείρου και της Θεσπρωτίας. Που καταφέρνει να κόβει τη μπουκιά στη μέση για να βοηθήσει εκείνον που δεν έχει τίποτα. Τι να τις κάνουμε τις παλιές τις τάβλες και τις γάστρες και όλα τα άλλα σύνεργα; Αν χάσουμε το αληθινό πνεύμα που σ' όλα αυτά έδιναν κάποτε ζωή; Τότε που έμπαινε ένα ταψί στη μέση και έτρωγαν όλοι μαζί. Και κατάφερναν να ταΐζουν και τον ξένο. Στα ξύλα και στα μέταλλα είναι η αξία; Κι όχι στα έθιμα;

Θέλουνε λέει οι ξενοδόχοι να ανοίξει το λαογραφικό μουσείο. Κι εγώ το θέλω. Είναι και πατριώτης μου ο Μήτση Μήτσης. Και έχω κάθε λόγο να το θέλω. Και το δικό του μουσείο να ανοίξει και όλα τα άλλα αξιοθέατα του τόπου.

Πρώτα όμως να ανοίξει ένα δωματιάκι για να μπορεί η κυρία Πολυξένη να εξετάζει τους ασθενείς της. Κι αφήνω την ίδια να εξηγήσει την απαράδεκτη κατάσταση της ακηδίας και αδιαφορίας που αντιμετωπίζει:

http://e-igoumenitsa.gr/news/igoumenitsa/4214-2010-05-17-05-50-44.html

Πολυξένη Ανδρεάδου -Μάιος 18, 2010

Σαν τακτική αναγνώστρια του e-igoumenitsa θα ήθελα να πω δυο λόγια για το άρθρο στις 17/5/2010 «Καραβάνια Σομαλών στο άλσος της Ηγουμενίτσας…» .
Ως δημότης Ηγουμενίτσας, εδώ και αρκετά χρόνια και ως μάχιμος γιατρός στη Θεσπρωτία οφείλω να επισημάνω ότι το πρόβλημα με τους πολιτικούς πρόσφυγες και μετανάστες δεν είναι καινούργιο στην περιοχή. Έχουν γίνει προσπάθειες επίλυσης με μορφή «σκούπας» χωρίς αποτέλεσμα, γιατί όσοι και να μαζεύονται, άλλοι τόσοι επανέρχονται, διεκδικώντας το όνειρο για μια καλύτερη ζωή. Απ’ ότι φαίνεται δεν είναι κάτι που μπορεί να επιλυθεί κεντρικά από την Αθήνα (κ. Βούγιας κλπ) αλλά θα πρέπει οι τοπικοί φορείς να δείξουν ευαισθησία στα καθημερινά προβλήματα που προκύπτουν από την παρουσία των μεταναστών. Στις πολλαπλές επισκέψεις που έχω κάνει εθελοντικά σαν γιατρός στους πρόχειρους καταυλισμούς τους, συνάντησα ανθρώπους ευγενέστατους και ευγνώμονες για όποια βοήθεια τους προσφέρεται, πρόθυμοι να βοηθήσουν οι ίδιοι σε ότι τους ζητηθεί. Ποτέ δεν αντιλήφθηκα κάποια επικινδυνότητα και περιθωριοποιημένη συμπεριφορά. Σε έκκλησή μου προς τον Ερυθρό Σταυρό να παρέχει στο κτίριό του χώρο ιατρείου για τους ανθρώπους αυτούς, έλαβα αρνητική απάντηση, χωρίς να μου αναφερθεί ο λόγος. Επίσης θα μπορούσε να βρεθεί από τον Δήμο ένας χώρος να πλένονται . Ακόμα και για την σίτισή τους με καλή θέληση θα μπορούσε κάτι να γίνει, χωρίς να αναγκάζονται να ψάχνουν για φαγητό στα σκουπίδια. Ασφαλώς ένας άνθρωπος που δεν σιτίζεται και δεν πλένεται καταντά αγρίμι και συνηθίζει να ζει με τη βρωμιά. Ως γιατρός και μέλος της Αντιρατσιστικής Κίνησης Ηγουμενίτσας κάνω έκκληση σε όλους μας, να δείξουμε μεγαλείο ψυχής στους συχνά νεαρούς ή ανήλικους μετανάστες τους, οποίους η ζωή τους αδίκησε, στέλνοντάς τους σε ξένους τόπους, λόγω εμπόλεμων καταστάσεων στις πατρίδες τους.

Πολυξένη Ανδρεάδου - Γενικός Ιατρός

Σε λίγες μέρες η κυρία Πολυξένη σε υπαίθριο ιατρείο και πάλι θα εξετάσει τους ασθενείς μετανάστες. Και δεν είναι μόνο θέμα πολιτισμού το να βρεθεί ανθρώπινος χώρος για το ιατρείο. Είναι και θέμα υγείας όλων μας. Να αντιμετωπιστούν κατάλληλα οι ασθένειες που έχουν αυτοί οι άνθρωποι.

Ναι, κι εγώ υποστηρίζω να γυρίσουν στις πατρίδες τους. Όπως γύρισα κι εγώ στη δική μου πατρίδα... Ο κάθε άνθρωπος δικαιούται να ζει στην πατρίδα του. Τίποτε πιο γλυκό απ' αυτό. Δεν ξεχνώ όμως γιατί οι δικοί μου κάποτε έφυγαν. Και δεν ξεχνώ γιατί κι αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται σήμερα στην Ηγουμενίτσα. Τι τους ανάγκασε να φύγουν από τον τόπο τους.

Ναι, κι εμένα με ενοχλεί που πρέπει από τον πετσοκομμένο μισθό μου να δίνω χρήματα (και μέχρι πότε; και πόσους να σώσω; ) Όλους μας ενοχλεί...

Μα είναι και ντροπή και ξεφτίλα να βλέπουμε ανθρώπους να χώνονται σε κάδους για να βρουν φαγητό. Και σημειωτέον ότι οι τουρίστες έχουν κι αυτοί μάτια και βλέπουν.

Αν πραγματικά αγαπούμε τον τόπο μας, αν πραγματικά θέλουμε να βοηθήσουμε στην ανάπτυξή του χρωστάμε να σταθούμε αλληλέγγυοι στον αγώνα που δίνουν και ο παπα - Θόδωρος και η κυρία Πολυξένη Ανδρεάδου. Και να προβάλουμε αυτόν τον αγώνα. Αυτό το πρόσωπο της ανθρωπιάς και της Θεσπρωτίας. Που είναι και η αληθινή ομορφιά της. Η άγρια... Σαν τα βουνά της και σαν τα ποτάμια της. Που φτάνουν και χύνουνται και γαληνεύουν στο απέραντο γαλάζιο...