Ποιος είδε ψάρι σε βουνό;;;

Σας βεβαιώνω πως όχι εγώ...

Όμως η πλούσια φαντασία του λαού μας με τέτοιο παράξενο στίχο αρχινά ένα από τα ωραιότερα σε στίχους τραγούδια του. Το αλιεύσαμε σήμερα (κι εδώ η λέξη ταιριάζει γάντι... ) στο νεοσύστατο φόρουμ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ και το οποίο έχει βαλθεί να μας τρελάνει με τον πλούτο του υλικού που καθημερινά μας προσφέρει.

Τεχνικά βάλαμε κι εμείς το χεράκι μας να στηθεί ο χώρος και όσο βλέπουμε τα κατορθώματά του όλο και γεμίζουμε κρυφή περηφάνια. Αν και πρέπει να το πούμε και δημόσια ότι οι τεχνικές ατέλειες που θα διαπιστώσετε πηγαίνοντας εκεί... δεν είναι λόγω δικής μας αδυναμίας. Αλλά εξαιτίας συνειδητής άρνησης του αφεντικού του χώρου να έχει στραμμένη την προσοχή του σε οτιδήποτε άλλο εκτός από το μουσικό μέρος!!! Θα σας γελάσω αν αυτό είναι καλό ή κακό... Όπως και να έχει όμως, το σίγουρο είναι πως αυτό το μουσικό μέρος μας έχει αφήσει άφωνους ακόμα κι εμάς που χρόνια παρακολουθούμε το έργο του Αλέξη.

Ειδικά σήμερα με το νέο τραγούδι που μας πρόσφερε (και σημειώνουμε ότι καθημερινά μας δίνει και ένα νέο τραγούδι και μάλιστα συνήθως τελείως άγνωστο... )

Αναδημοσιεύουμε τους στίχους (και τα σχόλια) για να διαπιστώσετε και μόνοι σας για τι θησαυρούς μιλάμε:

Ποιος είδε ψάρι στο βουνό

και θάλασσα σπαρμένη,
ποιος είδε κόρη λυγερή
στα κλέφτικα ντυμένη:
Τέσσερις χρόνους περβατεί
μ’ αρματολούς και κλέφτες,
κανείς δε την εγνώρισε(ν)
από τη συντροφιά της.
Και μιαν αυγή και μια λαμπρή,
μια ‘πίσημη(ν) ημέρα,
βγήκαν να παίξουν το σπαθί,
να ρίξουν το λιθάρι,
κόπηκε τ’ ασημόκουμπο
κι εφάνη το βυζί της.
Κανένας δεν την λόγιασε
από τα παλικάρια,
μον’ ‘να μικρό κλεφτόπουλο,
σκυφτό χαμογελά της:
- Τι έχεις, βρε βλάμη, και γελάς,
τι έχεις και χαμοβλέπεις;
- Είδα τον ήλιο πο’ ‘λαμψε
κι έφεξε το φεγγάρι,
είδα και το βυζάκι σου,
που ‘ν’ άσπρο σαν το χιόνι.
- Σώπα, μωρέ κλεφτόπουλο,
μιλιά μη μολογήσεις,
και να σε πάρω ψυχογιό,
βαριά να σε πληρώνω,
για να βαστάς το νταμασκί
και το χρυσό τουφέκι.
- Εγώ δε θέλω ψυχογιός,
βαριά να με πληρώνεις,
να σου βαστώ το νταμασκί
και το χρυσό τουφέκι,
σε θέλω για γυναίκα μου
και άντρα να με πάρεις.
- Ποιος πει το «θέλω» ‘μένανε,
πρέπει και ‘να άξιος,
να ‘ναι πρωτοπαλίκαρο
και κλεφτοπολεμάρχης.
- Το ζήτημά σου είναι βαρύ,
μα ‘ν θέλ’ θα γίνει,
αν θέλ’ ο θεός να αγαπάς,
πρώτος απ’ όλους είμαι.
Δείξε μου που ΄ναι οι φωτιές,
οι σπαθισμοί, τα βόλια
Κι εγώ για την αγάπη σου
θα πέσω πρώτος σ’ όλα.



Μεταγραφή από τo βιβλίο του ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΑΤΣΑΛΙΔΑ "ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ". Το τραγούδι καταγράφεται και στις συλλογές των ΦΩΤΙΟΥ-ΛΥΤΗ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ, ΑΡΑΒΑΝΤΙΝΟΥ, ΝΙΚΑ. Περισσότερα στοιχεία για τη βιβλιογραφία του ηπειρώτικου πολυφωνικού τραγουδιού στην ιστοσελίδα μας www.polyphonic.gr. Η τόλμη του θέματος και των στίχων χαρακτηρίζει, σε κάποιο βαβμό, το πολυφωνικό τραγούδι στο σύνολό του. Το σπάνιο μουσικό είδος, το αγριολούλουδο του λαϊκού πολιτισμού μας που επιβίωσε σε τόπους παραμεθόριους, γεωγραφικά και κοινωνικά απομονωμένους διέσωσε μια ματιά συγκριτικά δυσδιάκριτη στο δημοτικό τραγούδι του υπόλοιπου ελλαδικού χώρου, το οποίο συχνά υπάκουσε στην εξέλιξη των ηθικών επιταγών της κοινωνικής εξέλιξης. Η μεταγραφή πραγματοποιήθηκε από το Λουκά Μάκο στο πλαίσιο του προγράμματος "ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ" που υλοποιεί η ΜΚΟ "ΑΠΕΙΡΟΣ". Σχολιασμός Α.Λ.