Τυχαία την επισκέφθηκα το καλοκαίρι του 1986. Και από τότε μου έκλεψε για πάντα την καρδιά. Σε πολλά άλλα νησιά και στεριές ταξίδεψα, μα σαν την Αστυπάλαια άλλο τόπο δε βρήκα τόσο στην Ελλάδα όσο και στη γη ολάκερη.
Η καταγωγή μου, το ξεκαθαρίζω, δεν είναι από κει. Από την άλλη άκρη της Ελλάδας είμαι, τη Θεσπρωτία. Η Αστυπάλαια όμως έγινε για μένα δεύτερη πατρίδα. Εδώ και είκοσι χρόνια κρατά ο έρωτας αυτός και κάθε φορά γίνεται και μεγαλύτερος.
Πότε στη Χώρα, πότε στη Μαρτιζάνα, πότε στο Λιβάδι που βλέπετε στην παραπάνω φωτογραφία, κι άλλες φορές και στο κάμπινγκ του νησιού, η Αστυπάλαια έχει τον τρόπο να μας χαρίζει μαγικές στιγμές. 
Σίγουρα το κάστρο της είναι το πιο δυνατό της σημείο. Εκεί ξεχνάς ποιος είσαι και από πού έρχεσαι και νιώθεις να συναρπάζεσαι από τους μύθους και τους ανέμους σε άλλη διάσταση και άλλες εποχές.
Είναι το απέραντο γαλάζιο που την αγκαλιάζει; Είναι η ανατολή μέσα από το πέλαγος; Οι μύθοι και οι ιστορίες; Τα διάφανα γαλαζοπράσινα νερά; Οι άνθρωποι που κρατάνε ακόμα τις παραδόσεις; Δεν ξέρω να σας πω. Ξέρω μονάχα τι νιώθω κάθε που πατάω το χώμα της. Αυτό το παράξενο καφετί χρώμα, το γυμνό κυκλαδίτικο τοπίο και ας ανήκει στα Δωδεκάνησα. 
Προσπάθησα, δεν το κρύβω, να απαλλαγώ από τη μαγεία που ασκεί πάνω μου. Τρία χρόνια έκανα κάποτε το πείσμα μου βράχο και δεν πάτησα. Άει στο καλό πια, δεν μπορεί κάθε καλοκαίρι να πηγαίνω στο ίδιο νησί. Έλα όμως που όπου κι αν πήγα, κι ήταν όμορφοι κι εκείνοι οι τόποι, Κουφονήσια, Πάρο, Αντίπαρο, Ικαριά, η Αστυπάλαια συνέχισε να μου ματώνει την καρδιά; Στο τέλος το πήρα απόφαση. Αστυπάλαια για πάντα. Και ασυζητητί.
Κι ενώ έτσι εγώ αποφάσιζα για τα καλοκαίρια μου, άλλοι έπαιρναν αντίθετες αποφάσεις. Να με αναγκάζουν κάθε καλοκαίρι να επισκέπτομαι θέλω δε θέλω και άλλα νησιά. Ο λόγος απλός. Πριν ακόμη φτάσει το καλοκαίρι καλά καλά, τα εισιτήρια επιστροφής γίνονταν δυσεύρετα. Και ειδικά τα εισιτήρια των αυτοκινήτων. Πέρυσι ήταν η πρώτη φορά που αντιμετώπισα τη νέα κατάσταση. Την αναγκαστική επιστροφή μέσω άλλου νησιού. Βλέπετε ως τη Νάξο και την Πάρο υπήρχαν εισιτήρια, όχι όμως για Πειραιά.
Φέτος είπα να το ψάξω νωρίτερα. Από αρχές Ιούλη μπήκα στην αναζήτηση. Εισιτήρια όμως γιοκ. Και διευκρινίζω, εισιτήρια για τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου. Λόγω υποχρεώσεων μόνο το τελευταίο 15νθήμερο του Αυγούστου μπορώ να επισκεφθώ το νησί. Και λόγω επαγγέλματος πρέπει την 31η Αυγούστου να είμαι πίσω στην τσιμεντούπολη. Κανένα περιθώριο για επιστροφή στις αρχές Σεπτέμβρη.
Θα μου πείτε αυτό είναι δικό μου πρόβλημα... Α, όχι, καθόλου δικό μου και μόνο. Το ίδιο πρόβλημα έχουν εκατοντάδες άλλοι που επισκέπτονται την Αστυπάλαια. Ένα μαρτύριο η επιστροφή τους στον Πειραιά. Έχω δει ανθρώπους να κλαίνε απελπισμένοι γιατί έκαναν το λάθος να φτάσουν ως εκεί δίχως να κόψουν εισιτήρια επιστροφής και χωρίς να φαντάζονται πως δε θα έβρισκαν ούτε για δείγμα...
Και ξέρετε, δεν είναι για όλους εύκολο να σπάσουν το ταξίδι στη μέση. Απλούστατος και πάλι ο λόγος, η σχεδόν διπλάσια τιμή των εισιτηρίων στην περίπτωση αυτή. Είναι που είναι αρμυρά τα εισιτήρια των καραβιών, το φαντάζεσαι να τα πληρώνεις χωρίς λόγο και σε διπλάσια αξία; Θα δώσω ένα παράδειγμα με βάση τα αποκόμματα των δικών μου εισιτηρίων:
Πειραιάς - Αστυπάλαια: 73 ευρώ για το αυτοκίνητο και 54.50 για τον επιβάτη σε διακεκριμένη θέση.
Αστυπάλαια - Νάξος: 62.50 ευρώ για το αυτοκίνητο και 34.50 για τον επιβάτη.
Νάξος - Πειραιάς: 76.60 για το αυτοκίνητο και 38 ευρώ για τον επιβάτη.
Με λίγα λόγια για ολόκληρο το ταξίδι πληρώνεις λιγότερα από όσα πληρώνεις για το μισό από τη Νάξο ως τον Πειραιά. Ποια άγονη γραμμή λοιπόν και ποια επιδότηση εισιτηρίων για να στηρίξουν τον τόπο και τον τουρισμό του; Καταντάει η Αστυπάλαια πιο ακριβός προορισμός και από τα πιο κοσμοπολίτικα νησιά.
Και μπορεί κάποιοι "τρελοί" να την αγαπάμε τόσο που να θυσιάζουμε τις οικονομίες μας για να την επισκεφθούμε, αλλά κακά τα ψέματα... Φέτος ειδικά ήταν εμφανέστατη η κάμψη του τουρισμού στο αγαπημένο μας νησί. Απελπισμένοι οι κάτοικοί του που περιμένουν να ζήσουν από τον τουρισμό. Ούτε τα έξοδα δεν καταφέρνουν μερικοί να βγάλουν. Και το μεγάλο άδικο είναι που το καημένο το νησί είναι πανέμορφο και τέτοια τύχη δεν του αξίζει.
Έτσι λοιπόν φέτος το πήρα απόφαση. Να υποβάλω επίσημα διαμαρτυρία για την κατάσταση αυτή. Σήκωσα το τηλέφωνο και ζήτησα την αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου τουριστικής ανάπτυξης. Ήταν οι μέρες που έγιναν τα γεγονότα στη Μύκονο και σχεδόν αμέσως το άγριο έγκλημα στη Σαντορίνη και ο αρμόδιος υπουργός έδωσε δημόσια τηλέφωνο για καταγγελίες. Έτσι με έβγαλε και από τον κόπο να ψάχνω πού πρέπει και ποιον να πάρω...
Στην άλλη άκρη της γραμμής ένας ευγενέστατος αστυνομικός της τουριστικής αστυνομίας. Ειλικρινά με σκλάβωσε με την ευγένειά του. Τα είπα κι εγώ και ξεθύμανα και να πω την αλήθεια δεν ήλπιζα να δω καμία συνέχεια. Να όμως που με το που γύρισα από το νησί, μέσω Νάξου και εξαγριωμένη από την ταλαιπωρία, βρήκα να με περιμένει ένα γραμματάκι. Από το Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης παρακαλώ και τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού συγκεκριμένα. Με ενημέρωναν πως η διαμαρτυρία μου προωθήθηκε στο υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας για περαιτέρω διερεύνηση!!! Μπράβο! Φαίνεται πως δεν κοιμάται το δημόσιο σ' αυτή τη χώρα και ας το κατηγορούν τόσο.
Πέρασαν βδομάδες, μπήκα ξανά στη ρουτίνα της δουλειάς, και το γραμματάκι ξεχάστηκε. Σήμερα όμως έφτασε και άλλο γράμμα. Αυτή τη φορά από το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας. Ως παλιός ναυτικός, σαν είδα το φάκελο μπερδεύτηκα. Νόμισα πως με θυμήθηκαν για θέματα σχετικά με την υπηρεσία μου στα καράβια. Αλλά πού τέτοια τύχη... Ήταν μια νέα κοινοποίηση πως η διαμαρτυρία μου προωθήθηκε παρακάτω και την διερευνούν, δεν την ξέχασαν. Αυτή τη φορά ο παραλήπτης των παραπόνων μου είναι η ίδια η ναυτιλιακή εταιρεία που εξυπηρετεί το νησί, η Blue Star Ferries. Και διευκρινίζω, το εξυπηρετεί αποκλειστικά. Άλλης εταιρείας τα καράβια δε συνδέουν την Αστυπάλαια με τον Πειραιά, μόνο η Μπλου Σταρ.
Δεν ξέρω πότε και αν και τι θα μου απαντήσουν τελικά. Υποθέτω πως θα βρουν μια καλή δικαιολογία. Το θέμα όμως δεν είναι τι θα πει η κάθε ιδιωτική εταιρεία. Αλλά επί της ουσίας τι γίνεται. Για πόσον καιρό αυτές οι υπέροχες γωνιές της ελληνικής γης θα πληρώνουν λόγω κακών συγκοινωνιών βαρύ τίμημα και θα αγωνίζονται να επιβιώσουν; Κι αυτό δεν είναι θέμα της Μπλου Σταρ. Η κάθε ναυτιλιακή εταιρεία συμφωνίες κλείνει και επιδοτήσεις εισπράττει για να εξυπηρετεί τα νησιά της άγονης γραμμής. Και δεν είναι δικό της ζήτημα η ανάπτυξη του τουρισμού τους. Άλλοι είναι εκείνοι που θα ήθελα να σκύψουν στο πρόβλημα και να βρουν λύση.
Να πω ότι ελπίζω πως θα το κάνουν; Δε θα πω τίποτα. Μόνο θα περιμένω και θα κρατάω για όσο χρειάζεται το θέμα στην επικαιρότητα. Και το ίδιο νομίζω πρέπει να κάνουν όσοι άλλοι αγαπούν την Αστυπαλιά. Με μία μόνο διαμαρτυρία δε λύνεται το ζήτημα. Αν όμως όλοι απαιτήσουμε βελτίωση των συγκοινωνιών που την εξυπηρετούν, ίσως κάτι να αλλάξει. Απλό είναι... Σηκώστε το τηλέφωνο και αφήστε το παράπονό σας. Απ' όσο φαίνεται, δε θα το πετάξουν τουλάχιστον στον κάλαθο των αχρήστων. Και αν μαζευτούν πολλά παράπονα, λέω πως δε θα τα στείλουν στη Μπλου Σταρ αλλά στον ίδιο τον υπουργό.
Λύση φυσικά και υπάρχει. Να μπει και άλλη εταιρεία, όπως ήταν και παλιά, τότε που κανένα άγχος για εισιτήρια δεν είχαμε. Ούτε καν τα κόβαμε από Πειραιά. Στο νησί και την τελευταία στιγμή. Ε, δεν μπορεί μετά από είκοσι χρόνια αντί για καλύτερα να γίνονται τα πράγματα χειρότερα. Και το χειρότερο, να νιώθεις εγκλωβισμένος... κι αν σου συμβεί κάτι αναπάντεχο να μη βρίσκεις τρόπο να φύγεις. Αυτή η ανασφάλεια είναι και η χειρότερη διάσταση του προβλήματος. Ανασφάλεια που αφορά περισσότερο τους ίδιους τους κατοίκους. Γιατί ο τουρίστας σε τελευταία ανάλυση επιλέγει άλλο νησί για τις διακοπές του (το άκουσα αυτό από πολλούς, δεν το λέω υποθετικά) αλλά ο κάτοικος; Και πέστε μου, είναι δουλειά της Μπλου Σταρ να βρει λύση για τους κατοίκους της περιφέρειας να μπορούν να μετακινούνται προς το κέντρο ή της πολιτείας;
Θέλω λοιπόν να ευχαριστήσω όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες που μέχρι στιγμής ασχολήθηκαν με τη διαμαρτυρία μου αλλά και να παρακαλέσω να τη διαβιβάσουν και προς τα αρμόδια όργανα που χαράζουν την πολιτική της ανάπτυξης του τόπου, τουριστικής και γενικότερα. Γιατί εγώ ως πολίτης προς εκείνα απευθύνθηκα και όχι στον κάθε ιδιώτη που εκτελεί τα δρομολόγια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου