ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟ

11 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ

1. Γιάννη Ρίτσου: Εξαίσιες Φωταψίες της Άλλης Όχθης... Ένα από τα ωραιότερα ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου, "Η Σονάτα του Σεληνόφωτος"
2. Βίντεο: Μελοποιημένοι στίχοι από τη Σονάτα του Σεληνόφωτος. (Κ. Θωμαΐδης - Θ. Μικρούτσικος)
3. Γιάννη Ρίτσου: Επιτάφιος (Βίντεο με τη φωνή της Μαρίας Φαραντούρη και φυσικά με μουσική του Μίκη Θεοδωράκη.)
4. Γιάννη Ρίτσου: Ρωμιοσύνη (Βίντεο. Ο Μίκης Θεοδωράκης τραγουδά Γιάννη Ρίτσο.)
5. ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ Το ποίημα. Απαγγέλλει τους στίχους ο ίδιος ο ποιητής.
6. Γιάννη Ρίτσου: Και να αδερφέ μου... (Βίντεο)
7. Αφιέρωμα της ΚΝΕ στο Γιάννη Ρίτσο Ο Βασίλης Κολοβός απαγγέλλει Γιάννη Ρίτσο.
8. Γιάννη Ρίτσου: Όταν σφίγγουν το χέρι... - Σώπα όπου να 'ναι θα σημάνουν οι καμπάνες... Βίντεο

Κλείνουν σήμερα έντεκα χρόνια από το θάνατο του ποιητή της Ρωμιοσύνης και του Επιτάφιου.

Γεννήθηκε στη Μονεμβασιά τη Πρωτομαγιά του 1909 και πέθανε στην Αθήνα το 1990. Έγραψε πάνω από 100 ποιητικές συλλογές και συνθέσεις, πεζογραφήματα θεατρικά, μελέτες, μεταφράσεις, χρονογραφήματα.

Το 1921 άρχισε να συνεργάζεται με τη «Διάπλαση Των Παίδων». Το 1934 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο "Τρακτέρ", ενώ άρχισε και τη συνεργασία του με το Ριζοσπάστη, με τα "Γράμματα Για Το Μέτωπο". Το 1935 κυκλοφορούν οι "Πυραμίδες", το 1936 ο "Επιτάφιος" και το 1937 "Το Τραγούδι Της Αδελφής Μου".

Έλαβεν ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση, ενώ κατά το χρονικό διάστημα 1948-52 εξορίστηκε σε διάφορα νησιά. Το 1956 τιμήθηκε με το Α' Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη "Σονάτα Του Σεληνόφωτος". Το 1968 προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ από 75 Γάλλους ακαδημαϊκούς, συγγραφείς και νομπελίστες, το 1975 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το 1977 τιμήθηκε με το βραβείο Λένιν για την ειρήνη.

Πέθανε στις 11 Νοεμβρίου 1990, αφήνοντας 50 ανέκδοτες συλλογές ποιημάτων.

Καπνισμένο Τσουκάλι

Και να αδελφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα, δεν χρειάζονται περισσότερα.
Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ' όλες τις καρδιές, σ' όλα τα χείλη.
'Ετσι να λέμε πια τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.
Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε,
"Τέτοια ποιήματα, σου φτιάχνουμε εκατό την ώρα."
Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου απ' τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.

...έχεις ακόμη να κλάψεις πολύ
ώσπου να μάθεις τον κόσμο να γελάει.