Αντί των συνηθισμένων χριστουγεννιάτικων ευχών... γιατί συνηθισμένα δεν είναι τούτα τα Χριστούγεννα!

Δεν είναι αυτά που σήμερα ζούμε μια πρωτόγνωρη εποχή για την Ελλάδα και το λαό μας.

Κι αν κάποιοι θαρρούν πως μας τρομάζει η κατάσταση

πως μας απειλεί λένε το μικρόβιο της απογοήτευσης

πρέπει να τους πω ότι κάποιοι προλάβαμε έγκαιρα να ακούσουμε το μεγάλο νεοέλληνα στοχαστή το Δημήτρη Λιαντίνη. Τον καιρό που όσοι σήμερα το παίζουν ψυχολογική υποστήριξη προς τους τρομοκρατημένους Έλληνες, αλάλαζαν ακόμη το μαζί σου Αντρέα για μια Ελλάδα νέα. Γνωστό σκηνικό και οι αλαλαγμοί των φανατικών οπαδών προς άρχοντες της συμφοράς ως πρόλογος της διάλυσης της χώρας. Κλακαδόροι δίχως ηθικούς ενδοιασμούς και έρεισμα πολιτικής σκέψης. Χειροκροτούν την εξουσία καραδοκώντας κόκαλα να γλείψουν.

Δεν τους νοιάζει τίποτε άλλο εκτός από το προσωπικό τους βόλεμα. Για τον εαυτούλη τους και την τσέπη τους και μόνο. Και άσε την Ελλάδα να καταστρέφεται, άσε τον κόσμο να χάνεται.

Ναι, φταίνε και οι πολιτικοί που καταντήσαμε στο φριχτό σήμερα.

Μα άλλο τόσο φταίνε και όσοι τους ψήφιζαν και τους στήριζαν.

Όσοι σε μεγάλο ή και μικρό βαθμό συμμετείχαν στο βρώμικο σκηνικό της διαφθοράς και της σήψης.

Και είτε μας αρέσει είτε όχι κάποια δόση αλήθειας έχουν τα λεγόμενα του Πάγκαλου. Το όλοι μαζί τα φάγαμε. Έστω και αν το όλοι δεν αφορά το σύνολο του ελληνικού λαού μα το σύνολο των κομματόσκυλων που τόσα χρόνια λυμαίνονταν το δημόσιο χρήμα και το κατασπαταλούσαν.

Εμείς όμως, το ξαναλέω, προλάβαμε και ακούσαμε Λιαντίνη. Να μιλάει για τους Γραικούς και τους Γραικύλους και τους Γραικολιγούρηδες. Να μιλάει από το 90 ακόμα για όσα συνέβησαν στη χώρα είκοσι χρόνια μετά.

Όχι, δε μας ζήτησε ο Λιαντίνης να τρομάξουμε. Δεν έσπειρε ούτε το μικρόβιο της απογοήτευσης.

Τη ζωή μας σε συναγερμό ζήτησε να κηρύξουμε.

Για την Ελλάδα και για την αθώα νέα γενιά. Και για το έγκλημα σε βάρος των παιδιών.

Κι όχι με το συνηθισμένο πρίσμα της κομματικής εκμετάλλευσης.

Αλλά ως Έλληνας και ως Άνθρωπος. Και πάνω απ' όλα ως Δάσκαλος.

Κι από το Λιαντίνη μάθαμε πως το να υπάρχεις Ελληνικός σημαίνει τέσσερις συμπεριφορές:

«Ότι δέχεσαι την αλήθεια που έρχεται μέσα από τη φύση, όχι την αλήθεια που φτιάχνει το μυαλό των ανθρώπων.

Ότι ζεις σύμφωνα με την ηθική της γνώσης, όχι με την ηθική της δεισιδαιμονίας και των προλήψεων.

Ότι αποθεώνεις την εμορφιά, γιατί η εμορφιά είναι δυνατή σαν το νου σου και φθαρτή σαν τη σάρκα σου.

Και κυρίως αυτό: ότι αγαπάς τον άνθρωπο. Πώς αλλιώς! Ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα μέσα στο σύμπαν.»

Δημήτρης Λιαντίνης, προλόγισμα στο βιβλίο του Τα Ελληνικά

Αυτά είναι τα δικά μας όπλα. Η αλήθεια, η ηθική της γνώσης, η εμορφιά, η αγάπη στον άνθρωπο.

Δεν είναι ο φόβος, δεν είναι η απογοήτευση. Δεν είναι η ψευτιά και το επίπλαστο ενδιαφέρον για τους ανθρώπους που σήμερα υποφέρουν.

Κι αυτές τις τέσσερις συμπεριφορές αναζητούμε στους άλλους για να τους σεβόμαστε και να τους θεωρούμε Έλληνες, ανθρώπους, φίλους, Δασκάλους με το Δέλτα κεφαλαίο. Είτε ανήκουν είτε δεν ανήκουν σε κόμματα. Μας είναι αδιάφορο. Εμείς, οι μαθητές του Λιαντίνη, μάθαμε να κοιτάμε τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Ποιος είναι αυτός ο ίδιος. Κι όχι να τους κρεμάμε ταμπελάκια ξεχωρίζοντας κομματικούς φίλους και κομματικούς αντιπάλους.

Μάθαμε ακόμη πως το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στον άνθρωπο είναι ο θάνατος. Και είναι αναπόφευκτος. Άπαξ και γεννηθείς, θα πεθάνεις. Μα μάθαμε επίσης πως ο μόνος τρόπος να νικήσεις το θάνατο είναι να πάψεις να τον φοβάσαι. Κι αντί να σέρνεσαι από το φόβο του θανάτου για πρόσκαιρη δόξα και πλούτο, το κλειδί για την αθανασία είναι να αφήσεις πίσω σου έργο που οι άνθρωποι να σε μακαρίζουν. Να ζεις την κάθε σου μέρα σαν να είναι η τελευταία.

Ενδοκοσμική αθανασία... και όσον ενδέχεται αθανατίζειν. Στα μέτρα του ανθρώπου και στα μέτρα που μας έπλασε τον καθένα μας η φύση. Με μέτρο και τάξη και κλιτότητα η ζωή μας όλη. Αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι, όπως είπε και ο άλλος ποιητής του λαού μας.

Μπορείς λοιπόν έτσι να δεις τη ζωή σου; Πως εσύ που τώρα υπάρχεις και με διαβάζεις, αύριο δε θα υπάρχεις πια; Να αναρωτηθείς τι θα μείνει πίσω σου από όσα κάνεις και λες;

Αν δεν μπορείς, αν δεν μπορείς να δεχτείς πως περαστικός είσαι από τον κόσμο αυτό, κι έχεις ένα ελάχιστο του χρόνου στη διάθεσή σου για να δικαιώσεις την ύπαρξή σου, πως όσα πλούτη και δόξα να αποκτήσεις τίποτε δε θα πάρεις μαζί σου, μόνο δυο μέτρα γης... τότε δεν μπορείς και να μου δίνεις συμβουλές. Να μην τρομάζω και να μην απογοητεύομαι. Ούτε σε μένα, που έτσι κι αλλιώς δεν τρομάζω και δεν απογοητεύομαι, ούτε σε κανέναν άλλο. Γιατί είσαι εσύ που πρώτος τρομάζεις. Κι αρπάζεσαι από την απογοήτευση. Από τον πανικό και το σοκ των ανθρώπων για όσα τους συμβαίνουν.

Να πάρεις να διαβάσεις το Δόγμα του Σοκ. Της Ναόμι Κλάιν. Την απάνθρωπη θεωρία της Σχολής του Σικάγου. Και πώς οι δυνατοί του κόσμου σήμερα τσαλαπατούν ανθρώπους και λαούς και χώρες. Όχι απλά με το φόβο. Μα με το φόβο του φόβου. Αυτό θα πει σοκ. Αυτό θα πει πανικός. Να μην μπορείς να αντιδράσεις σε όσα σου συμβαίνουν γιατί σε έχουν ποτίσει με το ίδιο εκείνο μαντζούνι που οι κοτζαμπάσηδες πότιζαν το Ραγιά στους αιώνες της τουρκοκρατίας. Να λέει εκείνος σφάξε με αγά μου να αγιάσω κι αυτοί να το παίζουν αφεντικά. Να λυμαίνονται τη δυστυχία των άλλων και να κάνουν κολιγιές με τους δυνάστες.

Έχουμε, σου λέω, ζήσει πολλά τέτοια σκηνικά σε τούτο τον έρμο τον τόπο. Από αρχαιοτάτων χρόνων και μέχρι το πρόσφατο παρελθόν. Δεν είναι σήμερα η εξαίρεση.

Ούτε θα είναι εξαίρεση το αύριο που θα έρθει. Η απάντηση και μόνο της Ιστορίας θα είναι. Και η αναγκαία απόκριση κάθε λαού που προσπαθούν να τον ξεκάνουν. Αργά ή γρήγορα... Φτάνει η στιγμή πάντα. Και το Ελευθερία ή Θάνατος ξαναζεί.

Και δεν έχει καμιά σημασία αν εμείς οι ίδιοι θα προλάβουμε να το ζήσουμε. Μόνο αν θα καταφέρουμε να δικαιωθούμε από την Ιστορία. Ή θα καταλήξουμε σε κείνους που θα τους καταδικάσει.

Εσύ μου μιλάς για το σήμερα. Κι εγώ για την αιωνιότητα.

Εσύ βλέπεις μονάχα το τώρα. Κι εγώ γυρίζω το μάτι μου στο χτες για να δω καλύτερα το μέλλον.

Και δεν ξέρεις πως κι εσύ κι εγώ και όλοι μας είμαστε γραμμένοι του θανάτου. Τροφή για τα σκουλήκια που έλεγαν και στον Κύκλο των Χαμένων Ποιητών. Τίποτε περισσότερο.

Ένα φωτεινό διάστημα ζωής και μόνο. Ένας σβώλος λάσπης. Και με χρέος μοναδικό αυτό το σβώλο να τον κάνουμε να ανθίσει, κατά που έλεγε ο άλλος μεγάλος της φυλής, ο Νίκος Καζαντζάκης.

Χριστούγεννα σήμερα. Και οι χριστιανοί ανταλλάσσουν ευχές για Καλές Γιορτές...

Για ευχές δεχτείτε και τα δικά μου λόγια. Ευχή να ξαναβρούμε τον τρόπο να κοιτάζουμε τα μάτια των παιδιών και να μην ντρεπόμαστε. Που έτσι καταντήσαμε την πατρίδα, επαίτη. Τη ζωή μας μπαίγνιο των τραπεζών και των αγορών. Και το μέλλον κατάμαυρο.

Μου λες να μην τρομάζω και να μην απογοητεύομαι. Δεν τρομάζω και δεν απογοητεύομαι, στο ξαναλέω. Να το χωνέψεις. Οργή και αγανάκτηση είναι τα δικά μου συναισθήματα. Και συ που γονατίζεις, συ που κλαις, σήκω και φώναξε φτάνει πια! τα ... μικρόβια που σπέρνω τους ανθρώπους. Μια λοίμωξη αγιάτρευτη που κόλλησα κάποτε από τα κάγκελα του Πολυτεχνείου. Ήταν Νοέμβρης του 73. Κι έπειτα και εκείνη η χούντα έπεσε. Όπως πέφτουν πάντα όλες οι χούντες. Γιατί να τρομάξω; Γιατί να απογοητευτώ;

Τρομάζουν μόνο οι συνένοχοι και οι συνεργάτες τους.

Οι άλλοι το μόνο που έχουμε να χάσουμε είναι τις αλυσίδες μας.

Πρέπει να μας τρομάζει αυτό; Πρέπει να μας απογοητεύει;

Η ενδεκάτη εντολή και η 11/11 του 2011. Αφιέρωμα στον 11ο πρωθυπουργό της δημοκρατίας μας...

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος

Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος

Πρώτη εκτέλεση: Νανά Μούσχουρη

Ρίξ' ένα βλέμμα σιωπηλό

στον κόσμο τον αμαρτωλό

και δες η γη πως καίει.

Και με το χέρι στην καρδιά

αν δε σ' αγγίξει η πυρκαγιά,

ψάξε να βρεις ποιος φταίει.

Σα χαμοπούλι ταπεινό

που δεν εγνώρισ' ουρανό

και περπατάει στο χώμα,

την ενδεκάτη εντολή

δεν την σεβάστηκες πολύ

γι' αυτό πονάς ακόμα.

Την ενδεκάτη εντολή

δεν την σεβάστηκες πολύ

γι' αυτό πονάς ακόμα.

Είναι καινούργια και παλιά

σαν της ψυχής την αντηλιά,

σαν της καρδιάς τα βάθη.

Μα μες του κόσμου τη φωτιά

που μπερδευτήκαν τα χαρτιά

κανείς δε θα τη μάθει.

Τράβα να βρεις τον Μωυσή

και ξαναρώτατον κι εσύ

μήπως αυτός την ξέρει

την ενδεκάτη εντολή

που 'ν' ολοκάθαρο γυαλί

και κοφτερό μαχαίρι.

Την ενδεκάτη εντολή

που 'ν' ολοκάθαρο γυαλί

και κοφτερό μαχαίρι.

Στην παγωμένη σου ερημιά

το γέλιο γίνεται ζημιά

κι η ομορφιά σκοτάδι.

Έτσι είναι φίλε μου η ζωή

φέρνει τον ήλιο το πρωί

την καταχνιά το βράδυ.

Κάνε λοιπόν υπομονή

τώρα που φως δεν θα φανεί

κι ούτε θα 'ρθει καράβι.

Την ενδεκάτη εντολή

την ξέρουν μόνο οι τρελοί

κι όλοι της γης οι σκλάβοι.

Την ενδεκάτη εντολή

την ξέρουν μόνο οι τρελοί

κι όλοι της γης οι σκλάβοι.

Τι είναι η ενδεκάτη εντολή; Η Νάνα Μούσχουρη δίνει τη δική της ερμηνεία:

Ίσως να είναι όλες οι εντολές που δεν σεβόμαστε στη ζωή. Νομίζω ότι η ενδέκατη εντολή είναι η συνείδηση του ανθρώπου. Αν σέβεσαι τις ελευθερίες του άλλου. Είναι κάπως αυτογνωσία η ενδέκατη εντολή. Ο καθένας θα έπρεπε να γνωρίζει τον εαυτό του πολύ καλά και να προσπαθεί να μην κάνει κάτι στον άλλο, το οποίο δεν θα ήθελε να υποστεί ο ίδιος.

Η χτεσινή μέρα, η 11η του 11ου μήνα του 2011, έδωσε και νέα διάσταση. Γιατί ήταν η μέρα που έκλεισε άδοξα ο κύκλος του 11ου πρωθυπουργού της δημοκρατίας μας:

Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου (16 Ιουνίου 1952) είναι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ από το 2004 και διετέλεσε ως 11ος πρωθυπουργός της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας από τις 6 Οκτωβρίου 2009 μέχρι τις 11 Νοεμβρίου 2011, μετά τη νίκη του κόμματος στις εκλογές του Οκτωβρίου 2009. Διάδοχος του ήταν ο Λουκάς Παπαδήμος, επικεφαλής της μεταβατικής κυβέρνησης που ορκίστηκε Πρωθυπουργός της Ελλάδας στις 11 Νοεμβρίου 2011 χωρίς εκλογές.

Με αυτό το απόσπασμα ξεκινά πλέον το λήμμα Γιώργος Α. Παπανδρέου στην ελληνική Βικιπαίδεια. Και λίγο παρακάτω ανακαλύπτουμε και άλλο ένα μοιραίο 11:

Μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου 2007, ο Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε το βράδυ της ίδιας μέρας ότι θα ζητήσει την ανανέωση της εμπιστοσύνης της βάσης του κόμματος. Λίγο αργότερα ο Ευάγγελος Βενιζέλος δήλωσε εμμέσως πλην σαφώς ότι θα είναι και αυτός διεκδικητής της προεδρίας του ΠΑΣΟΚ. Ο Γ. Παπανδρέου δέχτηκε πολλές πιέσεις, τόσο από στελέχη του κόμματος, τα οποία τον πίεσαν να μην διεκδικήσει εκ νέου την προεδρία του κινήματος, όσο και από τους πολίτες, οι οποίοι σύμφωνα με δημοσκοπήσεις τον θεώρησαν υπεύθυνο για το δυσμενές αποτέλεσμα των εκλογών, όμως αργότερα σε νέες δημοσκοπήσεις η δημοφιλία του επανέκαμψε. Τελικά αναδείχτηκε και πάλι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 11ης Νοεμβρίου, με τον Ευάγγελο Βενιζέλο να βρίσκεται στη δεύτερη θέση και τον Κώστα Σκανδαλίδη στην τρίτη.

Τώρα που ολοκληρώθηκε ο κύκλος με το 11 και ο πρωθυπουργός που πρόκαμε να γίνει παρελθόν πριν ακόμη το πάρει χαμπάρι ο ίδιος (έτσι τουλάχιστον διατυμπάνιζαν τα τελεβίζια μέρες πριν την απομάκρυνση Παπανδρέου) ανήκει οριστικά στο χτες, άλλη καλύτερη επωδό δε βρίσκω από την Ενδεκάτη Εντολή του Γκάτσου να του αφιερώσω. Κι όχι μόνο για την περίεργη συγκυρία των αριθμών μα για την ουσία. Και για την εντολή που ανέλαβε δυο χρόνια πριν από το λαό. Κι αντί να τον σώσει τον βύθισε στη μεγαλύτερη κρίση που γνώρισε στη σύγχρονη ιστορία του ο τόπος.

Ίσως οι στίχοι του ποιητή τον βοηθήσουν επιτέλους να δει την αλήθεια. Αυτή που αρνήθηκε ως και την τελευταία στιγμή να παραδεχτεί. Για το μεγάλο κακό που προκάλεσε στη χώρα. Εγκλωβισμένος ίσως και από το μοιραίο 11 της ζωής του και την 11η άλλου μήνα και άλλου τόπου, προτίμησε να παριστάνει ως την υστάτη στιγμή τον πύργο που αναχαιτίζει ύπουλες επιδρομές. Φυλακισμένος ο ίδιος στον πύργο μιας δυναστείας που από καιρό έχει ξεθωριάσει κι ενός απατηλού αυτοειδώλου που κατέληξε να χλευάζει ακόμη και ο δήθεν εταίρος του, ο Σαρκοζί.

Ποιος άλλος πρωθυπουργός της Ελλάδας είδε να ξευτελίζεται τόσο εντός όσο και εκτός του κράτους του σε μόλις δύο χρόνια διακυβέρνησης; Και ποιος άλλος δεν ίδρωνε το αυτάκι του μπρος στη γενική κατακραυγή όσο ο ΓΑΠ; Τον ακούγαμε στην τηλεόραση να μιλά και αναρωτιόμασταν αν χρήζει ψυχιάτρου ή μας δουλεύει ψιλό γαζί. Καμία επαφή με την πραγματικότητα, καμία με την αλήθεια.

Γιατί τα έκανε όλα αυτά; Ακόμη δεν έχω σαφή απάντηση. Μοναδική η περίπτωση. Sui generis. Έσπασε ο θεός το καλούπι όταν δημιούργησε τον ΓΑΠ. Ίσως για τούτο και τον καταδίωκαν οι άσσοι. Κι ας έβγαλε τόσους από τα μανίκια του. Ήταν μοιραίο τη μέρα των άσσων να χαθεί από το προσκήνιο. 11/11/'11!!!

Και το θέμα δεν είναι η ατομική του περίπτωση. Ακόμη και αν υπήρξε πρωθυπουργός. Πολύ περισσότερο δεν είναι δικό μας θέμα το δρυός πεσούσης. Μα που μας άφησε στον άσσο! Ρέστους και ταπί.

Και οικονομικά και πολιτικά. Δεν είχε καν την τόλμη να προχωρήσει σε εκλογές. Να θέσει εαυτόν στην κρίση του λαού. Sui generis και στο σημείο της αποχώρησης προτίμησε να παραδώσει την καρέκλα με διαδικασίες που έκαναν το Σύνταγμα της χώρας και τα κόκαλα του παππού του να τρίζουν. Μετά απ' αυτόν το ΧΑΟΣ!

Πήρε το ΠΑ από το ΠΑΣΟΚ και άφησε στους ψηφοφόρους του μονάχα το ΣΟΚ. Να βλέπουν με τις δικές τους ψήφους έναν διορισμένο πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση τρικολόρε. Κι από την ευρύτερη αριστερά να συμπεθεριάζουν όχι μόνο με τη Δεξιά αλλά χέρι χέρι να συγκυβερνούν και με τον Καρατζαφέρη. Ποιος να το έλεγε αυτό στους πασόκους όταν τριάντα ακριβώς χρόνια πριν αλάλαζαν για την κατάκτηση της εξουσίας και τη μεγάλη αλλαγή; Πως από το "Μίλησε ο κυρίαρχος ΛΑΟΣ" θα κατέληγαν να συναγελάζονται οι ηγέτες τους με το ΛΑ.Ο.Σ;

Και τον Καρατζαφέρη να ευχαριστεί

που τον βοήθησαν να κάνει το όνειρό του πράξη!

Ποιος τους φταίει; Σίγουρα όχι μόνο ο ΓΑΠ. Δεν πήρε μόνος του την εξουσία. Δεν κυβέρνησε δύο χρόνια μόνος του. Ακόμη και την τελευταία στιγμή, μια βδομάδα πριν την αποπομπή του, 152 χέρια υψώθηκαν στο κοινοβούλιο και δήλωσαν εμπιστοσύνη. Τα ίδια χέρια που ψήφισαν το Μνημόνιο, το Μεσοπρόθεσμο και όλα τα άλλα δεσμά του λαού. Είναι τα ίδια χέρια που ενώθηκαν με του Καρατζαφέρη από την πρώτη στιγμή που η χώρα παραδόθηκε στο ΔΝΤ. Το ήξεραν από τότε, από το Μάη του 2010, ότι κυβερνούν ελέω Καρατζαφέρη. Και το ήξεραν, όφειλαν να το ξέρουν βλέποντας τις γιγαντιαίες διαδηλώσεις του λαού, πως δεν έχουν τη λαϊκή εντολή για όσα κάνουν.

Προς τούτο και τους αναλογεί η εντεκάτη εντολή στον ίδιο βαθμό που την αφιερώσαμε στον ηγέτη τους να την αφιερώσουμε και σε όλους εκείνους που αποτελούν το σημερινό ΠΑΣΟΚ. Μηδενός εξαιρουμένου. Την ενδεκάτη εντολή δεν τη σεβάστηκαν πολύ!

Και ίσως κάποτε η ιστορία να σημειώσει με απορία τη σχέση του τραγουδιού με τη μοιραία ημερομηνία των 11.

Μπορεί ακόμη ο ιστορικός του μέλλοντος να ξαναγράψει και την ιστορία του Ιούδα. Τότε που ο ένας θεωρήθηκε ο προδότης. Και οι 11 οι καλοί και οι άξιοι μαθητές. Γιατί έμειναν δίπλα στον Κύριο. Τώρα ποιοι είναι οι καλοί και ποιοι οι κακοί; Αυτοί που εγκατέλειψαν το σκάφος ή εκείνοι που έμειναν;

Το σίγουρο είναι πως αυτή τη φορά ο δάσκαλος δεν ανέβηκε σε σταυρό. Αποκαθηλώθηκε μόνο από την καρέκλα. Και πριν αλέκτωρ λαλήσει δεν ήταν μόνο ο ένας που τον απαρνήθηκε. Και άρπαξε το λίθο του αναθέματος. Περίσσεψαν αυτή τη φορά οι μωρές παρθένες. Και δες ένα ακόμη περίεργο. Ένα ακόμη μοιραίο εντεκάρι για τον ΓΑΠ. Δέκα οι παρθένες του Ευαγγελίου που περίμεναν εν τω μέσω της νυκτός το Νυμφίο, δέκα και τα μέλη της κυβερνητικής επιτροπής που όρισε ο Παπανδρέου το καλοκαίρι:

Στην κυβερνητική επιτροπή συμμετέχουν:

1. ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Δημήτρης Ρέππας

2. ο υπουργός Εσωτερικών, Χάρης Καστανίδης

3. ο υπουργός Οικονομικών, Ευάγγελος Βενιζέλος

4. ο υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης

5. ο υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Γιώργος Παπακωνσταντίνου

6. η υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Άννα Διαμαντοπούλου

7. ο υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Γιάννης Ραγκούσης

8. ο υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Ανδρέας Λοβέρδος

9. ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Κώστας Σκανδαλίδης

10. ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Χρήστος Παπουτσής.

ΠΗΓΗ ΕΙΔΗΣΗΣ http://news.pathfinder.gr/greece/politics/717977.html

Κι ο Παπανδρέου ο εντέκατος και αρχηγός. Πόσοι όμως από τους δέκα έμειναν δίπλα του ως το τέλος; Και πόσοι πανευτυχείς μετέχουν τώρα στη νέα κυβέρνηση; Μόνο ο ένας απομακρύνθηκε, ο Χάρης Καστανίδης. Μόνο ο ένας μοιράστηκε τη μοίρα του αρχηγού του και βγήκε εκτός κυβέρνησης. Προφανώς γιατί υπήρξε εκ των εμπνευστών του δημοψηφίσματος... 1 λοιπόν ο ΓΑΠ και άλλος 1 ο Καστανίδης, βάλε τους άσσους δίπλα δίπλα να φτιάξεις ακόμη ένα εντεκάρι, θλιβερό απομεινάρι της μέχρι τούδε χρυσής δήθεν εντεκάδας που θα έσωζε τη χώρα μα σαν άρχισε να βουλιάζει το καράβι πήραν χρυσά μετάλλια στο αγώνισμα "ο σώζων εαυτόν σωθείτω"...

Αξίζει μάλιστα να σημειώσουμε ότι οι άλλοι 9 όχι μόνο παρέμειναν υπουργοί της νέας κυβέρνησης αλλά και στα ίδια υπουργεία! Εκτός του Ραγκούση και μόνο που μετακόμισε στο Άμυνας και μάλιστα ως αναπληρωτής του νεοδημοκράτη Αβραμόπουλου και συνάδελφος του Γεωργίου από το ΛΑ.Ο.Σ. Μη βιαστείτε όμως να το θεωρήσετε υποβιβασμό. Μάλλον επιτυχία της ... τρόικας των λόρδων που θέλησε έτσι να έχει το δικό της μάτι στο ευαίσθητο υπουργείο και μάλιστα μετά τις περίεργες κινήσεις Μπεγλίτη τις προηγούμενες μέρες και τις φήμες που υπήρξαν για πραξικόπημα.

Ποιος λοιπόν νοιάζεται πια για την τύχη του ΓΑΠ; Θα λέγαμε κανένας αλλά τα δημοσιεύματα δείχνουν ότι τον πάνε για φάγωμα και από την αρχηγία του κόμματος ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ αφού στις 11 Νοέμβρη δεν έληξε μόνο η θητεία του ως πρωθυπουργού μα και ως αρχηγού του ΠΑΣΟΚ! Αν τη μέρα αυτή ήταν ακόμη πρωθυπουργός, αυτόματα θα ανανεωνόταν και η θητεία του στο κόμμα. Μα δεν πρόκαμε. Παρά την κωλυσιεργία στο θέμα της διαδοχής του και που έσπασε τα νεύρα Ελλήνων και ξένων. Φτάσαμε μάλιστα να υποθέτουμε ότι δεν πρόκειται τελικά να παραιτηθεί από πρωθυπουργός και οι γελοιογράφοι δεν προλάβαιναν να ζωγραφίζουν καρέκλες. Ατυχήσαμε. Δεν αποκλείεται όμως να αφορούσε η καθυστέρηση την άλλη καρέκλα, στην Ιπποκράτους. Εμάς όμως αυτό τι μας νοιάζει; Είναι εσωτερικό ζήτημα του ΠΑΣΟΚ... Ή μήπως και όχι; Οι δηλώσεις Πάγκαλου (ΔΕΣ ΕΔΩ) σε συνδυασμό και με τις τελευταίες εξελίξεις, τόσο στην Ελλάδα όσο και στη γειτονική Ιταλία, αφήνουν περιθώριο να ενδιαφέρουν όλους μας οι εσωκομματικές διεργασίες στο ΠΑΣΟΚ:

"Δεν υπάρχει θέμα διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ"

Την άποψη ότι όσο η κοινωνία γίνεται πιο πολύπλοκη, είναι λογικό τα προβλήματα να μην μπορούν να αντιμετωπιστούν από ένα κόμμα, εξέφρασε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος. "Τα κόμματα δεν είναι αιώνια. Εγώ δεν έχω προσήλωση σε κανένα είδους σύμβολο ή τίτλο", είπε ο κ. Πάγκαλος.

"Αυτη την στιγμή δεν υπάρχει θέμα διαδοχής του κ. Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ. Αυτή τη στιγμή δεν έχει διατυπωθεί καμία άποψη για την αλλαγή του Γ. Παπανδρέου από τη ηγεσία του κόμματος. Δεν το αποκλείω όμως, γιατί τα κόμματα είναι ζωντανοί οργανισμοί. Το ΠΑΣΟΚ έχει αυτή την στιγμη 8 εν δυνάμει πρωθυπουργούς".

Οπως είπε "η πολιτική της απόδοσης ευθυνών δεν έχει μέλλον. Όταν θα έρθει η ώρα των εκλογών θα μπορούμε να βγάλουμε όλα μας τα χαρτιά στο τραπέζι. Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές κατηγορίες πολιτών, πλούσιοι και φτωχοί, μισθωτοί και ελεύθεροι επαγγελματίες, με διαφορετικές συμπεριφορές και συμφέροντα. Οι πολιτικοί θα πρέπει να κάνουν τη σύνθεση, αλλά και ο λαός να εκφράζει τη γνώμη του, να κάνει επιλογές και να έχει τις ευθύνες που απορρέουν από αυτές".

Καταλάβατε πού το πάνε τα ... πουλάκια; Να κρεμάσουν όλες τις ευθύνες στον ΓΑΠ και οι ίδιοι, οι 8 εν δυνάμει πρωθυπουργοί, ως λευκές περιστερές να διεκδικήσουν και πάλι την ψήφο του λαού! Ένα διαλυμένο χωριό το ΠΑΣΟΚ. Και όμως μέχρι χτες κρατούσε την τύχη της χώρας στα χέρια του. Κι απορούσαν μερικοί που παρά τις προσπάθειες σωτηρίας όλο και πιο κάτω βουλιάζαμε. Μα πώς να σώσουνε τη χώρα όταν δεν μπορούσανε τα βάλουνε σε τάξη τα του οίκου τους;

Σ' αυτή την ισορροπία τρόμου στηρίχτηκε ως τώρα η επιλογή του Παπανδρέου ως αρχηγού. Και στον υπόγειο πόλεμο των δελφίνων. Δεν ήταν απλά δική μας ιδέα, του λαού, πως δεν τραβάει ο άνθρωπος. Το ήξεραν και οι συνεργάτες του. Εντός και εκτός Ελλάδας. Και το εκμεταλλεύονταν για τις δικές τους σκοπιμότητες όλοι!

Στημένη του την είχαν και με την 11η του Νοέμβρη. Δεν έκανε κουμάντο η μοίρα, παιχνίδια έκαναν τα αντικρουόμενα συμφέροντα στο παρασκήνιο. Παιχνίδια που συνεχίζονται. Και χοντραίνουν. Δεν είναι μόνο που ανέβηκε το ΛΑ.Ο.Σ στην κυβέρνηση, ούτε και η επιλογή μάνατζερ - πρωθυπουργού, είναι και η συνταγή καρμπόν στη γειτονική Ιταλία. Εμείς εδώ είχαμε να παίζουμε με το Γιωργάκη, εκεί είχαν τον "παιχνιδιάρη" Μπερλουσκόνι. Τώρα κι εκεί κι εδώ η κυβέρνηση ανατίθεται σε μη πολιτικό πρόσωπο. Απορούσαμε εμείς που οι Ιταλοί ανέχονται τον Μπερλουσκόνι με τόσα σκάνδαλα, απορούσε ο κόσμος όλος που ανεχόμαστε έναν κληρονομικώ σχεδόν τω δικαιώματι πρωθυπουργό. Να όμως που υπήρχε λόγος. Να βγει στην άκρη ο λαός. Να κουρευτεί η δημοκρατία.

Ποιος λοιπόν κινεί τα νήματα; Ποιος κρύβεται πίσω από τις εξελίξεις της 11ης Νοεμβρίου; Βρείτε μου πρώτα ποιος σχεδίασε την άλλη 11η, του Σεπτέμβρη, κι αμέσως μετά θα σας απαντήσω.

Ως τότε ας έχουμε το νου μας. Όχι σε αριθμούς και ημερομηνίες και άλλες αριθμολαγνείες. Να τον έχουμε εκεί ακριβώς που δεν κατάφερε να τον έχει ο 11ος πρωθυπουργός της Γ' ελληνικής δημοκρατίας. Ο εκλεγείς μια 11η του Νοέμβρη αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και μια ακόμη 11η του ίδιου μήνα, του εντέκατου μήνα του χρόνου, και μάλιστα του 11ου χρόνου της τρίτης χιλιετίας μ.Χ., έχασε μέσα από τα χέρια του και χωρίς εκλογές την πρωθυπουργία. Να έχουμε λέω το νου μας στην 11η εντολή! Αυτήν που την ξέρουν μόνο οι τρελοί κι όλοι της γης οι σκλάβοι.

Και για να ξορκίσουμε οριστικά κάθε άλλο 11 θα θυμίσω ότι μια 11η Νοέμβρη, πάνε τώρα 21 χρόνια, πέταξε για πάντα από κοντά μας ο ποιητής της Ρωμιοσύνης. Με τους δικούς του στίχους ας νανουρίσουμε τους φόβους και τις δεισιδαιμονίες και τα κλάματα.

Σήμερα που οι καιροί είναι τόσο σκοτεινοί όσο και οι καιροί του Μπρεχτ:

ΜΠΕΡΤΟΛΝΤ ΜΠΡΕΧΤ: ΣE ΣKOTEINOYΣ KAIPOYΣ

(In finsteren Zeiten)

Δε θα λένε: Tον καιρό που η βελανιδιά τα κλαδιά της

ανεμοσάλευε.

Θα λένε: Tον καιρό που ο μπογιατζής τσάκιζε τους εργάτες.

Δε θα λένε: Tον καιρό που το παιδί πετούσε βότσαλα πλατιά στου

ποταμού το ρέμα.

Θα λένε: Tον καιρό που ετοιμάζονταν οι μεγάλοι πόλεμοι.

Δε θα λένε: Tον καιρό που μπήκε στην κάμαρα η γυναίκα.

Θα λένε: Tον καιρό που οι μεγάλες δυνάμεις συμμαχούσαν

ενάντια στους εργάτες.

Mα δε θα λένε: Ήτανε σκοτεινοί καιροί.

Θα λένε: Γιατί σωπαίναν οι ποιητές τους;

(1937)

Οι δικοί μας ποιητές, ευτυχώς, δε σώπασαν. Τα είπαν όλα. Εδώ και πολύ καιρό. Και δε φταίνε καθόλου οι ποιητές που εμείς παρακούσαμε τις εντολές τους. Και μείναμε να προσκυνάμε μοσχάρια και να καρτερούμε μεσσίες. Ο μεσσίας είναι εδώ. Είναι ο λαός. Είμαστε όλοι μας. Ας πάρουμε λοιπόν τη ζωή μας στα χέρια μας.

Κι ας σταματήσουμε να φερνόμαστε σαν βόδια. Να ασχολούμαστε με τον κάθε ΓΑΠ. Τις καρέκλες του και τους μνηστήρες της καρέκλας του ΓΑΠ. Σ' αυτούς τους κατασκότεινους καιρούς που οι μεγάλοι συμμαχούν ενάντια στους εργάτες. Τον καιρό που μας τσακίζουν. Και τον καιρό που ετοιμάζονται ακόμη και πόλεμοι. Για να μη ρωτήσουν οι ποιητές του αύριο πως μέσα σε τόσο σκοτάδι μείνανε οι λαοί να κοιτάζουν βουβοί την καταστροφή που ερχόταν...

Πολύωρη διακοπή νερού στην Ηγουμενίτσα και άγνωστο πότε θα έρθει το νερό...

Από το μεσημέρι το δίκτυο έδωσε μήνυμα ότι κάτι συμβαίνει. Η ροή του νερού μειώθηκε και λίγο αργότερα κόπηκε τελείως.

Παίρνω πρώτο τηλέφωνο στη ΔΕΥΑΗ. Κάποιος βαριεστημένος υπάλληλος μου απαντάει ότι δεν ξέρουν τι συμβαίνει. Και θα το δούνε...

Λέω τι θα δείτε; Δεν ξέρετε τι πρόβλημα υπάρχει;

Όχι, δεν ήξεραν.

Με ζώνουν τα φίδια. Και προσπαθώ να βάλω μπροστά το καινούριο βαρέλι νερού. Τζίφος. Ίσα που στάζει.

Παίρνω τον υδραυλικό. Έτσι κι έτσι του λέω. Για πρώτη φορά από τη μέρα που μου έβαλες το βαρέλι έχουμε διακοπή αλλά νερό από το βαρέλι γιοκ!

Δεν μπορεί, μου λέει. Δε θα άνοιξες το διακόπτη.

Μωρέ τον άνοιξα το διακόπτη, αλλά νερό λέμε δε βγαίνει.

Αρχίζει να μου λέει διάφορες δικαιολογίες για βαλβίδες που μπορεί να έχουν κολλήσει και αρχίζω κι εγώ να τα παίρνω. Όταν σκας 300 ευρώ για τέτοια ιστορία, έχεις την απαίτηση να δουλέψει τουλάχιστον την πρώτη φορά που θα το χρειαστείς. Κι όχι να μείνεις και πάλι στα κρύα του λουτρού. Δηλαδή ποια κρύα και ποια ζεστά; Στον αέρα τον κοπανιστό έμεινα και πάλι.

Το κλείνουμε το τηλέφωνο και δεν ξέρω τι να κάνω. Αγιασμός αύριο. Πώς θα πάω στη δουλειά μου; Άπλυτη και άλουστη;

Χτυπάει το τηλέφωνο. Ο υδραυλικός. Να βγάλω λέει το σιτάκι από τη βρύση μπας και έχει μαζέψει άλατα. Το βγάζω και το σιτάκι, καθαρίζω με το νύχι τα άλατα και πάλι τζίφος. Πουθενά νερό.

Τον ξαναπαίρνω τηλέφωνο. Αυτή τη φορά μου δίνει άλλη ερμηνεία. Πως δεν παίρνει μπροστά το βαρέλι γιατί έχει ακόμη μια ελάχιστη ροή το δίκτυο.

Βγαίνω έξω. Κλείνω τον κεντρικό διακόπτη. Ξανά στη βρύση. Ξανά αέρας κοπανιστός.

Αρχίζω να τρελαίνομαι. Προσπαθώ να βρω τουλάχιστον άλλον υδραυλικό που να μπορεί να πεταχτεί στο σπίτι να δει τι τρέχει. Γιατί είναι να τρελαίνεσαι όταν έχεις στην ταράτσα 1 κυβικό νερό και στη βρύση ούτε γραμμάριο.

Αδύνατον. Κυριακή απόγευμα ποιος υδραυλικός είναι σπίτι του...

Παίρνω πάλι τη ΔΕΥΑΗ. Μπας και βρήκαν τη βλάβη. Επιτέλους ναι. Σπασμένος αγωγός. Και θα τους πάρει ώρεςςςςςςςς. Πόσες; Σιγά μην ξέρουν!!!

Ξανά τον υδραυλικό. Έτσι κι έτσι του λέω. Δε φταίει η ελάχιστη ροή από το δίκτυο και έχει σπάσει αγωγός που θα πάρει ώρεςςςςςςς να φτιαχτεί. Επιτέλους φιλοτιμείται και αποφασίζει να πεταχτεί να δει τι συμβαίνει.

Σε πέντε λεπτά ήρθε. Δίπλα μένει... Ανοίγει τη βρύση και παίρνει κι αυτός μια γερή δόση αέρα.

Κοιτάει και το διακόπτη του βαρελιού, εντάξει κι αυτός...

Πάμε βαρέλι, λέει.

Πάμε.

Φτάνουμε στην ταράτσα. Κοιτάει τους εκεί διακόπτες μπας και τους είχαν ξεχάσει κλειστούς. Αμ δεεεεε. Μια χαρά κι αυτοί.

Ανοίγει και το καπάκι!

Τον πιάσαμε τον κλέφτη! Ούτε σταγόνα στο βαρέλι!!!

Τι να βγάλει λοιπόν το καημένο εκτός από αέρα;;;

Το χάλασες μου λέει το νερό...

Ποιο χάλασα; Όλο το απόγευμα στο κομπιούτερ ήμουν. Ούτε πλύθηκα, ούτε έπλυνα, ούτε μαγείρεψα, ούτε πλυντήριο έβαλα. Πού πήγε το νερό??? Οέο???

Δόξα τω θεώ ανθυποπλοίαρχος σε γκαζάδικα ήμουν στα νιάτα μου. Και κάτι ξέρω από σωλήνες και υγρά. Τι νερό, τι πετρέλαιο...

Δε με λες, του κάνω, βαλβιδούλα μη επιστροφής έχεις βάλει;;;

Γιατί εγώ νερό δε χάλασα και το νεράκι βενζίνη δεν είναι να εξατμίστηκε μέσα σε λίγες ώρες. Κάπου πήγε το νερό...

Αλλάζει δέκα χρώματα και προσπαθεί να τα μπαλώσει. Πως είχε λέει και γι' αυτό δεν έβαλε.

Α, μάλιστα. Είχε. Την έλεγξε όμως αν δουλεύει;;;

Με πάει στο φωταγωγό και μου δείχνει την υποτιθέμενη βαλβίδα μη επιστροφής. Και υπόσχεται αύριο να πεταχτεί να την αλλάξει...

Αύριο. Τώρα όμως τι κάνουμε; Τουμπεκί ψιλοκομμένο...

Και αύριο ρεζίλι στη δουλειά. Γιατί σιγά μη φτιάξει μέσα στη νύχτα τη βλάβη η ΔΕΥΑΗ.

Το διάολό μου και την απόφασή μου πανάθεμα να φύγω από την Αθήνα και να έρθω στην Ηγουμενίτσα. Μωρέ, κι εκεί δίκτυο νερού παλιό είχαμε. Αλλά το χάλι της Ηγουμενίτσας όχι.

Άντε να περάσουν τα δυο χρονάκια. Και μετά θα σου εξηγήσω. Αριβεντέρτσι Θεσπρωτία με τα χίλια σου προβλήματα. Ήπειρος τόπος να ζεις;;;;;;;; Ήπειρος τόπος να βασανίζεσαι.

Αθήνα και πάλι Αθήνα. Με την εγκληματικότητά σου, το νέφος σου, το μποτιλιάρισμα στους δρόμους και όλα όσα νόμιζα πως δεν αντέχω πια. Τελικά αυτό που δεν αντέχω είναι ένα σπίτι χωρίς νερό.

Ουπςςςςςς! Έκπληξη! Καθώς ούτε τα κουνούπια αντέχω στην πόλη αυτή, και παρότι το σκεφτόμουν να βάλω αλοιφούλα, πώς θα έπλενα μετά τα χέρια μου; διακόπτω όσα έγραφα πριν και μπαίνω μέσα. Δε δοκιμάζω, λέω, και τη βρύση; Και ω του θαύματος. Ώρα δέκα παρά επιτέλους τρέχει νερό. Λίγο αλλά νερό! Γιούχου! Θα κάνω μπάνιο και θα λούσω μαλλί!

Δεν ξέρω πώς το έπαθε η ΔΕΥΑΗ και τα κατάφερε, αλλά να είναι καλά το προσωπικό της που δε μας άφησε όλη τη νύχτα χωρίς νερό.

Έφυγααααααα. Τρέχω στο μπάνιο.

Και όσα είπα για την Αθήνα, ισχύουν. Δύο χρονάκια είπα πριν; Χμ μη σου πω και σε ένα. Θα μου κόψουν ένα χαράτσι γύρω στα 900 ευρώ αλλά τι ψυχή έχουν μπροστά σε τόσα άλλα χαράτσια που πληρώνω εδώ;

Και όποιος διαβάζει μην κάνει τη βλακεία και αφήσει την Αθήνα για την επαρχία. Τελικά ναι, Ελλάδα είναι μόνο η Αθήνα!!!

Το Πολύδροσο Θεσπρωτίας ευχαριστεί το ΚΤΕΛ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Πάει καιρός που δημοσιεύσαμε το πρόβλημα το οποίο προκάλεσε η ανάλγητη τακτική του ΚΤΕΛ Θεσπρωτίας στο ακριτικό χωριό του νομού, στο Πολύδροσο (πρώην Βλαχώρι).

Συγκεκριμένα με απόφαση των υπευθύνων λίγους μήνες πριν άφησαν το χωριό αυτό χωρίς ούτε ένα δρομολόγιο. Όχι μόνο τη μέρα αλλά και τη βδομάδα και το μήνα... Με λίγα λόγια διέγραψαν από το χάρτη της Θεσπρωτίας το χωριό αυτό.

Μάλιστα όταν πήρα τηλέφωνο στο ΚΤΕΛ της Ηγουμενίτσας και ρώτησα με ποιον τρόπο μπορεί κανείς να επισκεφθεί πλέον το χωριό αυτό, με ειρωνεύτηκαν κι από πάνω λέγοντάς μου πως μπορώ να πάρω ταξάκι! Γνωρίζοντας βέβαια ότι η πατρίδα μας βρίσκεται σε δύσκολους καιρούς και ακόμη πιο δύσκολους και δυσβάστακτους οικονομικά για τους πλέον ανήμπορους και δη τους ηλικιωμένους κατοίκους χωριών όπως το Πολύδροσο. Ανθρώπων δηλαδή που προσπαθούν να επιβιώσουν με πενιχρές συντάξεις και αδυνατούν να πληρώσουν το αρμυρό κόμιστρο των ταξί.

Το Πολύδροσο είναι ένα χωριό που απέχει 45 χλμ από την Ηγουμενίτσα και βρίσκεται πάνω στον παλιό εθνικό δρόμο Ηγουμενίτσας - Ιωαννίνων. Και συγκεκριμένα ανάμεσα στην Πλακωτή Θεσπρωτίας και τη Βροσίνα Ιωαννίνων. Είναι δηλαδή το τελευταίο χωριό της Θεσπρωτίας στα σύνορά της με το νομό Ιωαννίνων.

Ακριβώς γι' αυτό, επειδή βρίσκεται πάνω στον παλιό δρόμο, είχε από τον καιρό που ήμουν παιδί (δεκαετία του 1960 ) αρκετά δρομολόγια την ημέρα προς Ηγουμενίτσα και προς Ιωάννινα, ενώ περνούσαν και λεωφορεία προς Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Παραμυθιά, Πάργα.

Τα δρομολόγια αυτά άλλαξαν από την ώρα που τέθηκε σε κυκλοφορία για πούλμαν η Εγνατία. Ο δρόμος που υποτίθεται θα βοηθούσε την ανάπτυξη του τόπου μας!!!

Από την πρώτη λοιπόν στιγμή που δόθηκε το ελεύθερο για την Εγνατία, τα ΚΤΕΛ προέβησαν σε δραματική περικοπή των δρομολογίων από τον παλιό δρόμο και έστελναν τα λεωφορεία τους μέσω Εγνατίας. Με διαμαρτυρίες των κατοίκων και διαφόρων φορέων καταφέραμε μια μικρή βελτίωση της κατάστασης, όσο όμως περνούσε ο καιρός τα δρομολόγια άρχισαν και πάλι να μειώνονται. Η δικαιολογία ήταν πως δεν υπήρχαν επιβάτες και τα λεωφορεία ταξίδευαν άδεια. Δεν έβγαιναν λοιπόν οικονομικά τα ΚΤΕΛ για να πραγματοποιούν τα δρομολόγια αυτά.

Το γιατί δεν έβγαιναν είναι βεβαίως και αποτέλεσμα της λάθος επιλογής στο σχεδιασμό των δρομολογίων. Γιατί όταν στέλνεις ένα δρομολόγιο ξημερώματα κι άλλο ένα το μεσημέρι και μάλιστα δρομολόγιο κομματιασμένο (ερχόταν δηλαδή ένα λεωφορείο από Γιάννενα ως το Πολύδροσο και ένα από Ηγουμενίτσα και έκαναν ανταλλαγή επιβατών στη στάση Αγία Παρασκευή Πολυδρόσου) είναι λογικό να εξαναγκάζεις τους ανθρώπους να το αποφεύγουν ή και να βρίσκουν άλλους τρόπους να εξυπηρετηθούν. Πχ να πάρουν ένα ταξί το πρωί και το μεσημέρι να γυρίσουν με το λεωφορείο ή να συνταξιδέψουν με κάποιο συγχωριανό που έχει ιδιωτικό αυτοκίνητο...

Και όποιος ξέρει το χωριό και τις συνθήκες που επικρατούν εκεί, μπορεί να καταλάβει γιατί ένας ηλικιωμένος αδυνατεί να βγει στη στάση χαράματα και μάλιστα τους χειμερινούς μήνες. Είναι δύο χιλιόμετρα περπάτημα από το κέντρο του χωριού η στάση. Άντε ο γέροντας ή γερόντισσα να διασχίσει με σκοτάδι και βροχή ή και ομίχλη αυτά τα χιλιόμετρα και να περιμένει μέσα στην παγωνιά το λεωφορείο... Σε ένα μέρος ερημικό που αν είσαι τυχερός θα συναντήσεις μόνο σκυλιά των κτηνοτρόφων της περιοχής ενώ δεν αποκλείεται να βρεθείς αντιμέτωπος και με αγρίμια του παρακείμενου δάσους.

Τι θα μπορούσαν να έχουν κάνει τα ΚΤΕΛ; Να συνεργαστούν με τους κατοίκους και να βρουν λύση στο πρόβλημα που να εξυπηρετεί και τους κατοίκους και να μη ζημιώνει οικονομικά τα ΚΤΕΛ. Πχ να περιορίσουν τα δρομολόγια ως προς τις ημέρες, καθώς λογικό είναι ένα μικρό χωριό να μην έχει καθημερινή συγκοινωνία. Έτσι θα αναγκάζονταν όσοι παίρνουν λεωφορείο να ταξιδεύουν την ίδια μέρα και όχι ο ένας τη μια μέρα, ο άλλος την άλλη και κάποιες μέρες κανένας.

Θα μπορούσαν επίσης να κάνουν και κατάλληλη επιλογή της ώρας ώστε οι επιβάτες να μην αναγκάζονται να μοιράζονται το ταξίδι με ταξί ή επιβατικά αυτοκίνητα. Και μάλιστα τροποποίηση της ώρας ανάλογα με την εποχή. Έτσι θα εξυπηρετούσαν και όποιον ήθελε να επισκεφθεί το χωριό, γιατί κανένας δε θα σηκωνόταν από τις 6 το πρωί από Ηγουμενίτσα να πάει στο Πολύδροσο ή στα άλλα χωριά που εξυπηρετούνταν από το δρομολόγιο αυτό, πχ στην Πλακωτή, στην Πετροβίτσα, στην Αβαρίτσα... Πχ αν το λεωφορείο ξεκίναγε στις 8 από Ηγουμενίτσα και έφτανε στις 9 στο Πολύδροσο θα ήταν πολύ πιο εξυπηρετικό.

Τίποτε όμως απ' αυτά δεν έγινε. Αντίθετα με μια αιφνιδιαστική απόφαση την τελευταία άνοιξη και λίγο πριν την έναρξη της τουριστικής περιόδου που αυξάνεται η κίνηση επιβατών, λόγω και της άφιξης επισκεπτών για διακοπές στον τόπο μας, κόπηκαν τα δρομολόγια με το μαχαίρι. Από τα δύο δρομολόγια την ημέρα περάσαμε στο ΚΑΝΕΝΑ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ το μήνα!

Ως κάτοικοι ή σχετιζόμενοι με το χωριό αυτό κάναμε από την πρώτη στιγμή διαμαρτυρίες για την απαράδεκτη νέα κατάσταση. Σε πρώτη φάση εισακουστήκαμε από τη Δήμαρχο Σουλίου που κατανόησε το πρόβλημα και φρόντισε να δρομολογήσει το μικρό λεωφορείο του Δήμου για ένωση των χωριών της περιοχής με την έδρα του Δήμου, την Παραμυθιά, μια φορά στις 15. Έτσι τη μια Παρασκευή το λεωφορείο εξυπηρετούσε το Πολύδροσο και την Πετροβίτσα και την άλλη Παρασκευή την Πλακωτή και τις Πέντε Εκκλησιές (Οσντίνα).

Ήταν μια λύση αλλά δεν κάλυπτε τις ανάγκες των κατοίκων. Κι έτσι οι διαμαρτυρίες συνεχίστηκαν.

http://educandus.blogspot.com/2011/07/blog-post_28.html

Και προς τον περιφερειάρχη Ηπείρου που κράτησε θετική στάση και προς το ΚΤΕΛ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ που φάνηκε να συγκινείται περισσότερο κι ας μην ανήκει το Πολύδροσο στο δικό του νομό.

http://educandus.blogspot.com/2011/07/blog-post_30.html

Έτσι εδώ και λίγες μέρες τα δρομολόγια προς Ιωάννινα ξεκίνησαν και πάλι. Και με βάση την πρόταση που διαμόρφωσαν οι κάτοικοι. Δυο φορές την εβδομάδα, όχι κάθε μέρα. Τη Δευτέρα και την Παρασκευή που κρίθηκαν ως πλέον σημαντικές ημέρες. Τόσο για τους κατοίκους που θέλουν να πάνε σε αστικό κέντρο όσο και για επισκέπτες που θέλουν να περάσουν το Σαββατοκύριακο στο χωριό. Επισκέπτες είτε από Γιάννενα, είτε από Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Όπως λοιπόν είδα την ανακοίνωση στο κέντρο του χωριού τώρα υπάρχει ένα λεωφορείο στις 6.45 το πρωί και ένα ακόμη στις 13.40 το μεσημέρι, κάθε Δευτέρα και Παρασκευή. Ένα λεωφορείο που ήδη υπήρχε για παρακείμενα χωριά των Ιωαννίνων (Ζάλογγο, Βερενίκη κλπ) και επιβαρύνεται μόνο κατά δύο χιλιόμετρα για να φτάσει ως την Αγία Παρασκευή του Πολυδρόσου για να παραλάβει ή να αφήσει επιβάτες και εκεί.

Τώρα λοιπόν οι κάτοικοι μπορούν να επισκέπτονται τόσο την αγορά της Παραμυθιάς όσο και των Ιωαννίνων, τους γιατρούς, τις τράπεζες, τα φαρμακεία κλπ.

Κι άλλο τόσο μπορεί κάποιος από Γιάννενα και Παραμυθιά αλλά και τους ενδιάμεσους σταθμούς να επισκεφθεί το Πολύδροσο. Το ανανεωμένο Λαογραφικό του Μουσείο:

http://www.polydroso.gr/topolydroso/museum.html

το πρώτο λαογραφικό μουσείο στη Θεσπρωτία, τον ναό του Αγίου Δημητρίου:



τον χτισμένο εδώ και αιώνες (1577 αναφέρει σχετική επιγραφή στον εξωτερικό χώρο του ναού) που χάρη στην οικονομική στήριξη των ξενιτεμένων έχει αναστηλωθεί:

http://www.polydroso.gr/topolydroso/church.html

και είναι ένα πραγματικό κόσμημα και στολισμένος με αγιογραφίες, το γραφικό καφενεδάκι του Σωτήρη στο Μεσοχώρι, τα πανέμορφα μονοπάτια σε σημεία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους πχ προς Τζουρλόγγο:



Το μονοπάτι του Τζουρλόγγου και απέναντι το Πολύδροσο. Ψηλά στην πλαγιά διακρίνεται ο παλιός εθνικός δρόμος Ηγουμενίτσας (προς τα δεξιά) - Ιωαννίνων (προς τα αριστερά).

Κι εκτός από το ίδιο το χωριό ο επισκέπτης θα έχει τη χαρά να απολαύσει τη μοναδική διαδρομή από και προς το χωριό. Διαδρομή που όσοι ξέρουν να αναζητούν το εξαιρετικό και το σπάνιο προτιμούν να ακολουθούν ακόμη και τώρα που η Εγνατία παρέχει πολυτέλειες σύγχρονου αυτοκινητόδρομου και δυνατότητες υψηλών ταχυτήτων. Απόδειξη πως μόλις λίγο καιρό πριν από τον παλιό εθνικό δρόμο επέλεξαν να περάσουν τα αυτοκίνητα της λέσχης MG:

http://educandus.blogspot.com/2011/06/mg.html

Τον ίδιο δρόμο που τα ΚΤΕΛ Θεσπρωτίας αποφάσισαν πως δεν αξίζει τον κόπο να χρησιμοποιούν!

Ευτυχώς που έτειναν ευήκοον ους οι αρμόδιοι των ΚΤΕΛ του γειτονικού μας νομού, των Ιωαννίνων. Κι έτσι το Πολύδροσο συνδέεται πια δύο φορές την εβδομάδα με τα Γιάννενα.

Είναι όμως πίκρα και απογοήτευση μεγάλη να εισπράττεις αδιαφορία από τους δικούς σου, από το δικό σου νομό, και να αναγκάζεσαι να προσφεύγεις στους γείτονες. Όπως το ορφανό που τρέχει στη γειτονιά να το ελεήσουν.

Άλλο τόσο όμως είναι προς τιμήν των ξένων που απλώνουν χέρι βοηθείας. Και στην περίπτωσή μας η τιμή ανήκει στους αρμοδίους των ΚΤΕΛ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ. Που θα ήταν αγένεια μεγάλη και αγνωμοσύνη εκ μέρους μας να μην τους ευχαριστήσουμε και δημόσια που εισάκουσαν και ικανοποίησαν το αίτημά μας.

Το ίδιο εξάλλου κάναμε και προς το Δήμο Σουλίου και τη Δήμαρχο που μας διέθεσε το λεωφορειάκι για μετακινήσεις προς Παραμυθιά. Και που σημειωτέον ταξιδεύει κάθε φορά φίσκα. Το σημειώνουμε για εκείνους που θεώρησαν ασύμφορο το δρομολόγιο και προτίμησαν να το κόψουν. Προφανώς τους περίσσευαν τα εισιτήρια που θα εισέπρατταν από τους κατοίκους της δικής μας περιοχής...

Και μάλιστα η χρονική στιγμή που επέλεξαν για διακοπή των δρομολογίων, λίγο μεν πριν την έναρξη της τουριστικής περιόδου αλλά και λίγο μετά τις αντιδράσεις των κατοίκων του παλιού εθνικού δρόμου για τη μεταφορά των μεταναστών της Ηγουμενίτσας στο στρατόπεδο της παρακείμενης στο Πολύδροσο Βροσίνας, αναγκάζουν και σε άλλες σκέψεις. Με δεδομένες τις διαμαρτυρίες που έχουμε διαβάσει κατά καιρούς στο ίντερνετ για μεταφορά παράνομων μεταναστών με λεωφορεία των ΚΤΕΛ...

http://www.inews.gr/135/ftanoun-synechos-kai-neoi-lathrometanastes-stin-igoumenitsa.htm

http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/68357

Πόσο τυχαίο λοιπόν είναι το γεγονός της διακοπής την ίδια περίοδο των δρομολογίων από τον παλιό εθνικό δρόμο;

Όπως και αν έχει εμείς ευχαριστούμε από καρδιάς τα ΚΤΕΛ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ και παράλληλα θα αγωνιστούμε με κάθε τρόπο για την ανάδειξη του τόπου μας. Όχι μόνο γιατί είναι η ιδιαίτερη πατρίδα μας αλλά και γιατί βρίσκεται δίπλα στα σύνορα και αξίζει με κάθε τρόπο να ενισχυθεί ώστε να μη ρημάξει τελείως. Είναι και εθνικό ζήτημα και όχι μόνο τοπικό πρόβλημα.

Ενδεικτικά αναφέρουμε πως τα πολλά προβλήματα που ταλανίζουν τους κατοίκους των ορεινών χωριών της Θεσπρωτίας, το συγκοινωνιακό είναι ένα μόνο απ' αυτά, έχουν οδηγήσει στη σταδιακή εγκατάλειψη ακόμη και από τους υπερήλικες που προτιμούσαν εκεί να περνάνε τα τελευταία χρόνια τους. Πολύ δε περισσότερο καταντούν οι συνθήκες απαγορευτικές για διαμονή στα χωριά αυτά νέων ανθρώπων. Μονάχα το χάρτη των σχολείων της Θεσπρωτίας να δεις καταλαβαίνεις τι έχει συμβεί. Ένα τεράστιο "σκοτεινό" τρίγωνο με κανένα σχολείο. Μόνο στη Λεπτοκαρυά, δίπλα στη Βροσίνα, διασώζεται ένα μονοθέσιο. Και ουσιαστικά ο μαθητόκοσμος της περιοχής μας εξυπηρετείται από το Σχολικό Κέντρο Νεράιδας (Μενίνα).

Τα ίδια ισχύουν και για τα μικρομάγαζα της περιοχής. Έκλεισαν το ένα μετά το άλλο. Και όσα έμειναν ελάχιστα προϊόντα διαθέτουν. Ακόμη και για εφημερίδα οι κάτοικοι της περιοχής αναγκάζονται να ταξιδέψουν στην Παραμυθιά για να αγοράσουν ή στην Ηγουμενίτσα ή στα Γιάννενα. Πιο κοντά δεν υπάρχει εφημερίδα.

Κι ευτυχώς που κάποιοι δραστήριοι μικροπωλητές κάνουν τακτικά δρομολόγια κουβαλώντας ψωμάκι, μαναβικά και ψάρια στα χωριά αυτά τα ξεχασμένα από τους ανθρώπους. Αλλιώς δεν ξέρω πώς θα έμενε έστω και ένας άνθρωπος εκεί πάνω που δε διαθέτει δικό του αμάξι.

Εκτός από την προτομή του Πύρρου ας βάλουν επιτέλους και το όνομά του στα ελληνικά!

Η είδηση παίζει σε διάφορα τοπικά blogs για την προτομή του βασιλιά Πύρρου που θα κοσμήσει το αεροδρόμιο Ιωαννίνων. Είδηση που στηρίζεται στην ακόλουθη δημοσίευση:

http://www.neoiagones.gr/index.php/-mainmenu-41/20199-2011-08-26-12-45-18.html

Δωρεά του Ιδρύματος Ελληνισμού Αμερικής

Η προτομή του βασιλέα της Ηπείρου, Πύρρου, θα κοσμεί την είσοδο του κρατικού αερολιμένα Ιωαννίνων που φέρει και το όνομά του, μετά την ολοκλήρωση των απαραίτητων εργασιών που γίνονται στο χώρο.


Η πρωτοβουλία ανήκει στο Ίδρυμα Ελληνισμού Αμερικής και στον πρόεδρό του, Μιχάλη Σέρβο, ο οποίος έχει και στο παρελθόν προβεί σε ανάλογες προσφορές, τιμώντας μεγάλες προσωπικότητες της ιδιαίτερης πατρίδας του.

Ο κ. Σέρβος βρέθηκε σήμερα στο χώρο του αεροδρομίου όπου και συναντήθηκε με τον αερολιμενάρχη Βασίλη Μητσιμάρη με τον οποίο οργανώνουν τις λεπτομέρειες για το ακριβές σημείο όπου θα τοποθετηθεί η προτομή.

Αξίζει να θυμίσουμε πως η ονοματοδοσία του αερολιμένα σε «Βασιλέας Πύρρος» είχε γίνει κατόπιν ενεργειών του κ. Σέρβου όταν εκείνος κατείχε τη θέση του προέδρου της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας.

Σήμερα, σαν πρόεδρος μιας άλλης οργάνωσης που προάγει τον ελληνισμό στο εξωτερικό, έρχεται να προσθέσει και την προτομή του Πύρρου στο αεροδρόμιο, τιμώντας για μια ακόμη φορά τον Ηπειρώτη Βασιλιά.

Ο κ. Σέρβος αφού ευχαρίστησε τους πρώην Δημάρχους Ιωαννιτών Νίκο Γκόντα Πασσαρώνος Σάκη Βλέτσα και Περάματος Μιχάλη Κασσή, τον πρώην Διευθυντή της Υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας Δημήτρη Σταμάτη, τον πρώην Νομάρχη Ιωαννίνων και νυν Περιφερειάρχη Ηπείρου Αλέξανδρο Καχριμάνη και τον πρώην υπουργό Μεταφορών Μιχάλη Λιάπη, για την αποδοχή της πρότασης να ονομασθεί το αεροδρόμιο σε Β. Πύρρος, σημείωσε πως η προτομή που θα προστεθεί, θα υπενθυμίζει ότι «οι ήρωες μας κρατούν όρθιους, ενώνουν τον ελληνισμό, μας γεμίζουν με περηφάνια και μεταδίδουν την ιστορία μας».

Ο κ. Σέρβος σημείωσε ακόμα ότι «η Ήπειρος γεννήθηκε με τον Πύρρο και μεγάλωσε μαζί του» και γι' αυτό η δωρεά από πλευράς του Ιδρύματος της προτομής του είναι ελάχιστος φόρος τιμής.

Αυτή δεν είναι η πρώτη δωρεά του κ. Σέρβου στην Ήπειρο, αφού ο ίδιος έχει δωρίσει το άγαλμα της Ολυμπιάδας που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, το άγαλμα του Πύρρου που κοσμεί την ομώνυμη πλατεία στο Μώλο και το άγαλμα της Πωγωνίσιας Μάνας.

Σύμφωνα με τον ίδιο δε, το έργο του δε θα σταματήσει εδώ και επόμενος στόχος είναι ένα άγαλμα στη μνήμη της Δρενοπολίτισας Μάνας

Από την πλευρά του ο αερολιμενάρχης Β. Μητσιμάρης διαβεβαίωσε τον πρόεδρο του Ιδρύματος Ελληνισμού Αμερικής πως η τελετή για τα αποκαλυπτήρια της προτομής θα γίνει σύντομα, καθώς όπως είπε, οι μελέτες για την διαμόρφωση της εισόδου - εξόδου του αεροδρομίου, έχουν τελειώσει και οι εργασίες θα ξεκινήσουν άμεσα.

Καλά και όμορφα όλα αυτά. Αλλά ας φροντίσει επιτέλους κάποιος να κρεμάσει και μια ταμπέλα στα ελληνικά με το όνομα του αεροδρομίου. Γιατί εδώ και καιρό που περνάω από το αεροδρόμιο βλέπω μονάχα αυτό:

IOANNINA AIRPORT

KING PYRROS

Και πουθενά, στην πρόσοψη του αεροδρομίου, μια ταμπέλα με το όνομα του αεροδρομίου στα ελληνικά! Κατά τα άλλα η μετονομασία του αεροδρομίου ενώνει λέει τον ελληνισμό! Είναι, φαίνεται, ένας νέος ελληνισμός αυτός, που επικοινωνεί αγγλιστί και όχι στη γλώσσα των προγόνων του και στη γλώσσα του Πύρρου.

Γηροκομείο Φιλιατών: Η άλλη όψη της γνωστής ηλιθιότητας για την αδιαφορία των παιδιών...

Γηροκομεία. Τι ξέρουμε για τα γηροκομεία;

Οι περισσότεροι μόνο τη γνωστή ηλιθιότητα πως εκεί καταλήγουν οι γέροντες από αδιαφορία των παιδιών τους. Και που ολοκληρώνεται από την ακόμη πιο ηλίθια αντίληψη πως από την ώρα που πάνε τους γέρους γονείς τους στο γηροκομείο δεκάρα δε δίνουν αν ζουν ή πέθαναν.

Βολεύει ποιους αυτή η άποψη; Πως στα γηροκομεία βρίσκουν οι φουκαράδες της τρίτης ηλικίας τη στοργή που δεν έχουν από τα ίδια τα σπλάχνα τους; Και τη βρίσκουν από ποιους; Από τους φιλάνθρωπους της κοινωνίας μας; Μάλιστα...

Λοιπόν. Προς όλους αυτούς που διαδίδουν τέτοιες σαχλαμάρες θα πω μια μικρή ιστορία πέρα για πέρα αληθινή. Μα για λόγους ανωτέρας βίας θα αλλάξω μικρές λεπτομέρειες για να μη φωτογραφίσω το πρόσωπο. Κι όχι μόνο για τα προσωπικά δεδομένα.

Πάνε χρόνια που ο γέροντας κατέληξε στο γηροκομείο Φιλιατών. Λύση άλλη δεν είχε. Κι ας είχε παιδιά. Το ένα χαμένο στα δικά του προβλήματα και σε κόσμο σκοτεινό. Τον εαυτό δεν μπορούσε να φροντίσει, πού να φροντίσει και το γονιό; Το άλλο, παιδί καλό και πονετικό, ξενιτεμένο στην άκρη της γης. Κι ο γέροντας ανήμπορος πια. Στο ρημαγμένο σπιτικό και στο ακόμη πιο έρημο χωριό. Σε ένα από τα χωριά της "σκοτεινής γωνιάς" της Θεσπρωτίας. Τα χωρίς κατοίκους, τα χωρίς σχολείο, χωρίς συγκοινωνία. Ζεις σε τέτοιο τόπο και μάλιστα όταν γεράσεις;

Του είπε βέβαια το παιδί να τον πάρει μαζί. Στα ξένα. Να τον κοιτάξουν και να τον περιποιηθούν. Όπως το κάθε παιδί χρωστάει να κοιτάει το γονιό του.

Το σκέφτηκε και το ξανασκέφτηκε ο γέροντας. Πού να φύγει και πού να πάει; Το παιδί όλη μέρα στη δουλειά. Κι η νύφη ξένη. Σε ποια γλώσσα να μιλήσει; Και μετά τι θα πει να της φορτώσουν ένα γέρο στα καλά καθούμενα; Να γίνει βάρος και αιτία να κακοκαρδιστεί το παιδί του με τη γυναίκα του;

Περήφανος άνθρωπος ο γέροντας. Κουνάρισε με χίλιες δυο στερήσεις τη φαμίλια του. Κι όταν χρειάστηκε θυσία έγινε και για τα παιδιά ολόκληρου του χωριού. Ήταν τότε που ήρθε στο χωριό εκείνος ο δασκαλάκος. Να μάθει γράμματα στα κούτσικα. Σπίτι να μείνει δε βρέθηκε. Πού να βρεθεί περισσευούμενο σπίτι στο κουτσοχώρι;

Πήρε την απόφαση αμέσως. Ξεκουβάλησε τη φαμίλια του στο κατώι. Πάνω στο χώμα στρώσανε κουρελούδες και χάμω κοιμόντουσαν. Για να μείνει ο δάσκαλος στο καλό δωμάτιο. Στο επάνω. Με τη δική του φαμίλια. Τη γυναίκα και το παιδί. Και ήμουν εγώ το παιδί. Κι ας μη θυμάμαι τίποτε από εκείνο το κουτσοχώρι. Μόνο τις διηγήσεις των γονιών μου για την τεράστια αγάπη εκείνων των φτωχών και ταλαιπωρημένων ανθρώπων.

Έτσι έγινε και αποφάσισε η μάνα μου να "ρίξει λάδι" στο πιο μικρό παιδί του σπιτονοικοκύρη. Να τιμήσει με κουμπαριά τη ζεστή φιλοξενία και την άδολη αγάπη τους. Πήρε το όνομα του πατέρα μου εκείνο το παιδί. Αδερφός μου πια πνευματικός. Κι η μάνα μου δεύτερη μάνα του.

Προχτές, στις λίγες μέρες που κατάφερε να επισκεφθεί την πατρίδα, ανέβηκε στο χωριό μας να τη δει. Τη νονά του. Μόνος.

Απόρησα. Μόνος; Κι ο γέροντας γονιός; Που πέρυσι ζήτησα να τον επισκεφθούμε με τη μάνα μου; Να γνωρίσω αυτόν τον άγιο άνθρωπο. Καλά θυμάμαι τι μας είπε. Κι άσε τους δημοσιογράφους να λένε τα δικά τους. Πως καρτεράει πώς και πώς το καλοκαίρι, να έρθει το παιδί και να τον πάρει κι εκείνον στο χωριό. Να ξεφύγει λίγο από το γηροκομείο. Και να χαρεί κι αυτός οικογένεια, σπίτι, χωριανούς, όσους... και τον τόπο! που έζησε μια ζωή...

Όχι, μόνος του ήρθε, τόνισε η μάνα μου. Δε δίνουν άδεια από το γηροκομείο! Μόνο τέσσερις μέρες. Πιάσαν κι έγραψαν ότι ξενοδοχείο το έχουν κάνει το γηροκομείο Φιλιατών μερικοί μερικοί. Και μπαίνουν και βγαίνουν όποτε τους καπνίσει. Κομμένες λοιπόν οι άδειες. Μόνο τέσσερις μέρες.

Εσένα σου χωράει στο μυαλό τέτοια τακτική; Εμένα όχι. Απίστευτο μου φαίνεται. Και απάνθρωπο. Να έρχεται από τα ξένα το παιδί ενός ανθρώπου που δεν ξέρει αν θα τον βρει ζωντανό το επόμενο καλοκαίρι και να μην τους αφήνουν παρά μόνο τέσσερις μέρες να ζήσουν μαζί!

Ποιος και με ποια ζυγαριά ζυγίζει έτσι τη λαχτάρα και του γονιού και του παιδιού; Και τη βγάζει ίση με τέσσερις μέρες;

Φυλακή είναι τα γηροκομεία; Μα ακόμη κι οι φυλακισμένοι κακούργοι περισσότερες μέρες παίρνουν άδεια!

Έψαξα και ξαναέψαξα στο διαδίκτυο. Να βγάλω άκρη τι τρέχει. Τι άλλαξε στο γηροκομείο Φιλιατών. Ναι, ξέρω. Στους Φιλιάτες πολλά έχουν αλλάξει τους τελευταίους μήνες. Μια με το νοσοκομείο, μια με το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. Και σίγουρα έχει αλλάξει ο Δήμαρχος. Μα για το γηροκομείο άκρη δεν έβγαλα.

Βρήκα μόνο δημοσιεύματα περί ανέμων και υδάτων. Για τη γιορτή που έγινε, λέει, προχτές. Στις 12 του μήνα. Και με πολλές απουσίες. Και του νέου δημάρχου. Έλαμψαν όμως, λέει, δια της απουσίας τους και τα παιδιά των γερόντων! Γιατί ο μήνας είχε 12 και όχι 1 να πάνε να αρμέξουν τις συντάξεις.

Αααα! για καθίστε καλά! Ποιες συντάξεις; Και ποιο άρμεγμα; Ρωτάω γιατί εντόπισα και ένα άλλο άρθρο που ισχυρίζεται διάφορα για τα οικονομικά του Γηροκομείου Φιλιατών:

http://www.diavouleusi.gr - Ιανουάριος 12, 2011 - 11:38

Το Γηροκομείο Φιλιατών είναι από τα λίγα Γηροκομεία της χώρας το οποίο δεν έχει έσοδα από περιουσιακά στοιχεία των φιλοξενούμενων ηλικιωμένων κι έτσι η λειτουργία του να βασίζεται αποκλειστικά σε έσοδα από τα ασφαλιστικά ταμεία και δωρεές.

Δωρεές από ποιους; Μήπως και από τους ίδιους τους γέροντες; Ρωτάω αν και ξέρω την απάντηση. Και για να πάνε να το ψάξουν όσοι γράφουν πως το συγκεκριμένο Γηροκομείο δεν έχει έσοδα από τους φιλοξενούμενους ηλικιωμένους.

Φυσικά δεν είναι υποχρεωτικό. Αλλά έλα και πες μου πώς ένα γεροντάκι που παίρνει σύνταξη τρεις κι εξήντα βάζει το χέρι στην τσέπη και κάνει δωρεά στο γηροκομείο αν και δεν είναι υποχρεωτικό; Μια δωρεά που δεν εξασφαλίζει όμως ούτε καν το στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα να μείνει λίγες μέρες με το ξενιτεμένο παιδί του. Για να μην βγουν λέει οι διάφοροι και γράψουν πως τα γερόντια έχουν κάνει ξενοδοχείο το γηροκομείο Φιλιατών. Οπότε μαντρώστε τους!

Να γραφτεί λοιπόν και η άλλη όψη. Η δραματική και τραγική. Που πληγώνει όχι μόνο εμένα που ως παιδί έγινα αποδέκτης της ανθρωπιάς εκείνου του γέροντα που τώρα βιώνει τις απάνθρωπες επιπτώσεις του κάθε ηλίθιου. Που βγαίνει και γράφει ό,τι βλακεία του κατέβει. Θέλω να πιστεύω ότι τέτοιες καταστάσεις πληγώνουν τον καθένα που είναι άνθρωπος.

Κι αν έμειναν άνθρωποι τριγύρω ελπίζω να ακούνε. Και να κάνουν κάτι για να διορθωθεί το λάθος. Γιατί από λόγια παχιά χορτάσαμε και λεονταρισμούς αρκετούς είδαμε εκεί στο Φιλιάτι. Για αδικίες της κεντρικής διοίκησης. Κι ας λέει η παροιμία πως στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί.

Οι απουσίες από το γλέντι είναι το λιγότερο. Το μείζον και το κατακριτέο είναι η καταναγκαστική παρουσία των γερόντων. Που αν τολμήσουν να παραβούν το όριο των τεσσάρων ημερών κινδυνεύουν να χάσουν τη θέση τους στο γηροκομείο δια παντός!

Και ποια είναι η αλήθεια; Αυτή που δε θέλουμε να δούμε; Η αδυναμία των γηροκομείων της περιοχής μας να περιθάλψουν όλους τους γέροντες που βρίσκονται στην ανάγκη να ζητήσουν εκεί φιλοξενία:

http://filiati.blogspot.com/2009/02/blog-post_13.html

Παρασκευή, 13 Φεβρουαρίου 2009

«Καταφύγιο» τα Γηροκομεία

Μακρά η λίστα εισαγωγής στους Οίκους Ευγηρίας της Ηπείρου

«-Δεν έχουμε θέσεις στο Γηροκομείο για να πάρουμε την γιαγιά, να απευθυνθείτε σε άλλο Ίδρυμα, μήπως βρείτε θέση. – Πήρα και αλλού, μα είναι όλα πλήρη»!

Ο διάλογος είναι πραγματικός και αποτυπώνει ένα μεγάλο πρόβλημα στην περιοχή μας. Αυτό των ατόμων της τρίτης ηλικίας, πολλά από τα οποία αναγκάζονται, χωρίς να το θέλουν τις περισσότερες φορές, να… βρουν καταφύγιο σ’ ένα Γηροκομείο. Και να αναζητήσουν σ’ αυτό «παράθυρο» στην μοναξιά τους!

Τα Γηροκομεία και στους τέσσερις Νομούς της Ηπείρου είναι «φουλ» και μόλις πεθαίνει ένας γέροντας ή μια γερόντισσα αντικαθίσταται από έναν άλλο ή μια άλλη που περιμένει στην σειρά. Είναι αξιοσημείωτο ότι εκκρεμούν πολλές αιτήσεις για εισαγωγή ηλικιωμένων στους Οίκους Ευγηρίας της Ηπείρου, ακόμη και στους ελάχιστους ιδιωτικούς που λειτουργούν, με όποια μορφή.

Η Ηπειρωτική κοινωνία φαίνεται όλο και πιο αδύναμη να στηρίξει τους ηλικιωμένους, οι οποίοι, αβοήθητοι πλέον, οδηγούνται όλο και περισσότερο στη… σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, όπου ελλοχεύει η μοναξιά και ο αποκλεισμός. Και εντείνονται τα αισθήματά τους ότι είναι άχρηστοι και περιττοί…

Η κατάσταση αυτή ερμηνεύεται ως αποτέλεσμα του σύγχρονου τρόπου ζωής, καθώς τα παιδιά αδυνατούν λόγω των αυξημένων οικογενειακών και επαγγελματικών τους υποχρεώσεων να περιποιηθούν τους γονείς τους και έτσι ως… ιδανική λύση προβάλλει το Γηροκομείο!

Βέβαια δεν λείπουν και οι περιπτώσεις ατόμων που δεν έχουν παιδιά και έτσι εκ των πραγμάτων καταλήγουν στο Γηροκομείο.

Το παρήγορο, όμως, είναι ότι τα Γηροκομεία που υπάρχουν στην Ήπειρο (Εκκλησιαστικό Γηροκομείο Ιωαννίνων, Εκκλησιαστικό Γηροκομείο Κονίτσης, Γηροκομείο Φιλιατών, Άρτης κ.ά.) έχουν διασφαλίσει καλές έως πολύ καλές συνθήκες διαβίωσης και διατροφής των ηλικιωμένων. Αλλά οι προνοιακές δομές, παρά τις εμφανείς προόδους, εμφανίζουν και πολλές αδυναμίες, καθώς αδυνατούν να συμψηφίσουν τις προσφορές της παλιάς εκτεταμένης οικογένειας.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση στην Ήπειρο, παρ΄ ότι προσπαθεί να στηρίξει αποτελεσματικά και ουσιαστικά τα άτομα της τρίτης ηλικίας, δεν μπορεί σε πολλές περιπτώσεις να αποτρέψει την… ανάγκη ενός Γηροκομείου.

Γύρω από τα άτομα που φιλοξενούνται στα Γηροκομεία της Ηπείρου κρύβονται συνήθως βουβά δράματα. Είναι ατέλειωτα αυτά. Παππούδες και γιαγιάδες που έχουν χρόνια να τους επισκεφθούν τα παιδιά τους και που βγαίνουν κάθε τόσο στην πόρτα του Γηροκομείου με την προσμονή ότι θα τα δουν να έρχονται…

Άτομα της τρίτης ηλικίας κατάκοιτα να βογκούν νύχτα-μέρα από τους αφόρητους πόνους. Και ο μακρύς κατάλογος τελειωμό δεν έχει…

proinoslogos

Αναρτήθηκε από Φιλιάτι στις 13.2.09

Κι απορώ. Πώς τόσοι δημοσιογράφοι του τόπου μας αντί να κάνουν επιτόπιο ρεπορτάζ και να ανακαλύψουν τι πραγματικά συμβαίνει με τους γέροντες που στέκουν στις πόρτες του Γηροκομείου, αναμασάνε την ίδια καραμέλα για την ακηδία των τέκνων. Είναι μόνο γιατί βαριούνται να φτάσουν οι ίδιοι στην πόρτα του Γηροκομείου;

Προσωπικά κι ας μην είμαι δημοσιογράφος, έφτασα. Εκεί, στην πόρτα του Γηροκομείου Φιλιατών. Κι αντί για τους γέροντες τους δήθεν πικραμένους από την ασπλαχνία των παιδιών τους, πρόσεξα μια άλλη σκηνή... Ένα πόδι να σπρώχνει γατούλες! Να φύγουν. Να μη βρει μπελά. Να μην κατηγορηθεί πως τις συμμαζεύει. Τις γάτες...

Ούτε γάτες λοιπόν. Ούτε άδειες να δουν τα παιδιά τους. Και το μόνο που έχουν να περιμένουν οι έγκλειστοι είναι το χάρο. Να τους ξεκουράσει και να αδειάσει κρεβάτι για τον επόμενο που περιμένει στην ουρά για μια περιζήτητη θέση στο Γηροκομείο.

Αυτή είναι η τραγική αλήθεια που βιώνουν οι γέροντες του νομού μας. Ζωντανοί νεκροί. Που ούτε στα χωριά τους τους αφήσαμε περιθώρια να ζήσουν αλλά και τα Γηροκομεία που τους φιλοξενούμε τα μετατρέψαμε σε γκέτο.

Δεν ξέρω γιατί μα όση ώρα γράφω όλα τούτα στο μυαλό μου έχει κολλήσει μια φριχτή εικόνα που είδα χτες οδηγώντας προς Πλαταριά. Ένα γατάκι στη μέση του δρόμου. Χτυπημένο από αυτοκίνητο. Ανάσκελα και ζωνταντό ακόμη. Που κουνούσε απελπισμένο τα ποδαράκια του. Με όλη την αγωνία του θανάτου. Το βράδυ, στην επιστροφή, διέκρινα ακίνητο στην άκρη το κορμάκι του.

Καρφώθηκε η εικόνα. Κι έγινε ένα. Με το γέροντα. Στο Γηροκομείο Φιλιατών. Το δικό του τρόμο τον βλέπει κανείς; Ή όλοι μας τρέχουμε να προλάβουμε και προσπερνάμε βολεμένοι στη δικαιολογία πως τα παιδιά τους φταίνε!

Κακίζω τον εαυτό μου που δε βρήκα τον τρόπο να σταματήσω χτες. Να κάνω κάτι για το άτυχο ζωντανό. Κι ας μην το χτύπησα εγώ. Κι ας μην είμαι κτηνίατρος. Τουλάχιστον ας κάνω το χρέος μου απέναντι στον άνθρωπο. Κι ας ικετέψω να δοθεί λύση στο δράμα του. Αν ακούει κανείς. Κι αν προλαβαίνει να ασχοληθεί με το δικαίωμα ενός ηλικιωμένου ανθρώπου να ζήσει λίγες μέρες με το παιδί του...

Η απεργία των ταξί και η πλάτη της κοινωνίας

1η Αυγούστου χτες. Κι επιτέλους αποφάσισα να αφήσω το κλεινόν άστυ για το νέο τόπο που διάλεξα να ζω, την Ηγουμενίτσα. Στον ακριτικό νομό Θεσπρωτίας.

Είμαι ένας άνθρωπος που βαδίζει πλέον στα ήντα. Ένα κομματάκι της νεοελληνικής κοινωνίας από τα 11 σχεδόν εκατομμύρια του παζλ της τελευταίας απογραφής. Της ίδιας κοινωνίας που ο υπουργός πολιτισμού, ο κ. Παύλος Γερουλάνος, προφήτεψε ότι θα γυρίσει την πλάτη της στους ταξιτζήδες:

http://www.star.gr/politics/101618/

«Είναι πρόβλημα για τον τουρισμό όλη αυτή η κατάσταση. Με κάθε ακραία κινητοποίηση, αυτό που καταφέρνουν οι ιδιοκτήτες ταξί είναι να τους γυρνάει την πλάτη η κοινωνία» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Γερουλάνος, ενώ στη συνέχεια -αναφερόμενος στους «Αγανακτισμένους»- επιδοκίμασε την απόφαση του δημάρχου Αθηναίων για ξήλωμα την αντίσκηνων από την πλατεία Συντάγματος. «Αυτές οι λογικές θα πρέπει να ξεπεραστούν. Δεν μπορεί 200 άτομα να έχουν καταλάβει την πλατεία. Αυτή η μορφή διεκδίκησης έχει παρέλθει» κατέληξε ο κ. Γερουλάνος.

Κι έχει έρθει ποια; Ποια μορφή διεκδίκησης είναι σήμερα συμβατή με τον κώδικα του κ. Γερουλάνου;

Το ρωτώ ως ένας άνθρωπος που ούτε στις πλατείες πήγε, πολύ περισσότερο για να στήσει αντίσκηνο, ούτε είναι ταξιτζής. Επιπλέον ως πολίτης που τις δυο τελευταίες βδομάδες ταλαιπωρήθηκε πολύ από την απεργία των ταξί. Ανέβηκα στην Αθήνα από την επαρχία που ζω με πρόγραμμα να κάνω κάποια πράγματα, ραντεβού με φίλους, επισκέψεις σε γιατρούς, να δω κανένα μουσείο και μια - δυο παραστάσεις. Χωρίς ταξί στην Αθήνα όλα αυτά καταντούν σχεδόν αδύνατα. Ειδικά αν πρόκειται για βραδινή έξοδο. Κι αν είσαι γυναίκα ούτε το γιωταχί σε σώζει. Εκτός και ξέρεις καράτε...

Σαν να μην έφταναν αυτά, χτες που θέλησα να γυρίσω στην Ήπειρο, οι ταξιτζήδες της Πάτρας και της Δυτικής Ελλάδας κατέλαβαν το Ρίο και έκοψαν τη χώρα στα δυο! Με απελπισία παρακολουθούσα ειδήσεις από το πρωί, μπας και ανοίξει η γέφυρα. Και τα νέα ήταν μαύρα. Ουρές χιλιομέτρων.

Στο τέλος το πήρα απόφαση. Ώρα έξι το απόγευμα έπιασα τιμόνι και τράβηξα για Ηγουμενίτσα μέσω Λαμίας, Τρικάλων, Καλαμπάκας, Εγνατίας.

Από ένα δρόμο άγνωστο σε μένα. Με μεγάλα τμήματα επικίνδυνα και με αμέτρητες στροφές. Όπως στο Δομοκό, όπως από την Καλαμπάκα μέχρι την Εγνατία. Κι όπως και στην Καρδίτσα που γίνονται έργα και είχα την ατυχία να με πιάσει εκεί μια απίθανη νεροποντή. Είχα κολλήσει τη μούρη στο παμπρίζ και πάλι δεν έβλεπα τίποτε!

Έφτασα περασμένες δύο στο σπίτι μου. Κατάκοπη και εξαντλημένη από τις οκτώ ώρες στο τιμόνι.

Βεβαιώνω όμως τον κ. Γερουλάνο ότι δεν πρόκειται να γυρίσω την πλάτη μου στους ταξιτζήδες.

Όπως δεν τη γύρισα ούτε στους φορτηγατζήδες το περσινό καλοκαίρι. Που ήθελα να κάνω μετακόμιση και φορτηγό δεν υπήρχε.

Ας μη γνωματεύει λοιπόν τσουβαλιάζοντας όλη την ελληνική κοινωνία στους αγανακτισμένους με τους ταξιτζήδες που κάνουν παρέλαση κάθε βράδυ στα κανάλια. Εξάλλου ο ίδιος φρόντισε να μας πει ότι οι αγανακτισμένοι δεν είναι πια μόδα! Κι ότι πρέπει να βρούμε άλλη μορφή διαμαρτυρίας. Ποια; Το γύρισμα της πλάτης;

Ωραία λοιπόν. Πρόσεχε τι ζητάς, λέει μια παροιμία, γιατί μπορεί και να το πάθεις! Αν πρέπει να γυρίσω τη δική μου πλάτη θα αποφασίσω εγώ το πότε και σε ποιον. Κι επειδή κοινός είναι ο παρονομαστής και για την περσινή μου ταλαιπωρία με τα φορτηγά και τη φετινή με τα ταξί, η αδιαλλαξία των αρμοδίων, λέω πως ξέρω σε ποιον να γυρίσω την πλάτη.

Καθώς μάλιστα είναι ο ίδιος παρονομαστής και για τις άγριες περικοπές του δικού μου μισθού.

Γιατί λοιπόν να στρέψω την πλάτη στους ταξιτζήδες; Το δίκιο τους διεκδικούν. Κανείς δεν κάνει τόσες μέρες απεργία, χάνοντας τόσα χρήματα σε τέτοια εποχή, δίχως σοβαρό λόγο.

Καταλαβαίνω βέβαια γιατί ο κ. Γερουλάνος ευελπιστεί η κοινωνία να γυρίσει την πλάτη. Παμπάλαια η τακτική του διαίρει και βασίλευε. Κι από την ίδια λογική αφήνονται οι ταξιτζήδες να κλείνουν λιμάνια, αεροδρόμια, να κόβουν εθνικούς δρόμους. Για να αγανακτήσει ο κόσμος και να απαιτήσει από την κυβέρνηση να σκληρύνει τη στάση της!

Ειδικά για τη γέφυρα του Ρίου. Που ήταν γνωστό τι προγραμμάτιζαν οι ταξιτζήδες. Φυσικά και μπορούσαν να τους εμποδίσουν να την κλείσουν. Δεν ήθελαν όμως. Προτίμησαν να αφήσουν χιλιάδες ανθρώπους να ταλαιπωρούνται κάτω από τον καυτό ήλιο. Και με την ελπίδα ότι όλοι αυτοί θα βρίζουν τους ταξιτζήδες!

Βέβαια η γέφυρα του Ρίου τέτοιες μέρες δε χρειάζεται ταξιτζήδες για να δημιουργήσει ουρές χιλιομέτρων. Αρκετές φορές την πάτησα ως τώρα και με τη γέφυρα και με τα διόδια της Αθηνών - Κορίνθου - Πατρών. Κι άλλο τόσο έχω αγανακτήσει τα τελευταία χρόνια με τα κολονάκια αυτής της διαδρομής. Που κάνουν μαρτύριο το ταξίδι.

Ευτυχώς στον άλλο δρόμο που ακολούθησα χτες ελάχιστα ήταν τα σημεία που βρήκα κολονάκια. Σε κάποια μικρά τμήματα της Εγνατίας - που όμως δεν υπήρχε καθόλου κίνηση εκείνη την ώρα και δε με δυσκόλεψαν καθόλου - και στην περιοχή της Καρδίτσας που λόγω της βροχής πραγματικά με ταλαιπώρησαν. Δεν έφταιγαν όμως οι ταξιτζήδες γι' αυτό. Για την ταλαιπωρία μου ως ταξιδιώτη από τα έργα στους δρόμους που δεν προβλέπουν σωστή σήμανση για περιπτώσεις κακοκαιρίας...

Ίσα ίσα που η χτεσινή μέρα μου έδωσε ένα ακόμη λόγο για να υποστηρίξω τους ταξιτζήδες. Κι εξηγώ. Ο γέροντας πατέρας μου ζει στην ακριτική Θεσπρωτία, σε ένα ορεινό χωριό. Που τους τελευταίους μήνες το αφήσανε χωρίς ούτε ένα λεωφορείο! Σας μιλώ για τη διαδρομή Ηγουμενίτσας - Ιωαννίνων από τον παλιό δρόμο, ζήτημα για το οποίο μόλις προχτές έκανε διαμαρτυρία στα ΚΤΕΛ Ιωαννίνων η Πανηπειρωτική. Όταν τις προάλλες η ίδια τηλεφώνησα στα ΚΤΕΛ Ηγουμενίτσας για το ίδιο θέμα, μου απάντησαν ειρωνικά να πάρω ταξάκι!

Χτες λοιπόν ο μπαμπάς μου χρειάστηκε να κατεβεί στην Ηγουμενίτσα. Να γράψει φάρμακα, που σύμφωνα με το νόμο οι συνταξιούχοι δεν μπορούν πια να γράφουν σε ποσότητες πέραν του μήνα. Λεωφορείο δεν υπάρχει, το είπαμε. Μόνο ταξί. Αφού κι εγώ δεν ήμουν στην Ήπειρο για να πάω να τον πάρω. Και 45 χλμ απόσταση που δεν επιτρέπουν να πάει με τα πόδια. Και πράγματι πήγε το ταξί. Παρά την απεργία. Ζήτησε άδεια για έκτακτο περιστατικό ανάγκης, και πήγε.

Να γυρίσουμε λοιπόν την πλάτη στους ταξιτζήδες; Μα αυτοί είναι δίπλα μας σε ώρα ανάγκης. Όπως δεν είναι εκείνοι που θα έπρεπε. Και έχουν καταδικάσει την περιοχή μας στην απομόνωση!

Σε ποιον λοιπόν πρέπει να γυρίσουμε την πλάτη;

Οι οργανωτικές αδυναμίες του ΚΠΕ ΦΙΛΙΑΤΩΝ. Η πίσω όψη των πραγμάτων...

Σε συνέχεια της ανάρτησης που κάναμε για την αναστολή λειτουργίας του ΚΠΕ ΦΙΛΙΑΤΩΝ:

http://educandus.blogspot.com/2011/07/blog-post_27.html

_______________________________

Αν και πέρασαν μέρες από την ανακοίνωση της απόφασης για την αναστολή λειτουργίας του ΚΠΕ ΦΙΛΙΑΤΩΝ, η υπόθεση εξακολουθεί να με πονά πολύ και να ψάχνω όλες τις σχετικές πληροφορίες.

Έτσι κατάφερα να εντοπίσω δημοσιεύματα που έβαλαν κατά του ΚΠΕ πολύ πριν την απόφαση για την αναστολή του:

Μάρτιος 29, 2011 - 15:54

Το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Φιλιατών

και οι παιδαγωγικοί ( ; ) του στόχοι

Του Θωμά Γ. Σόρογκα

[...] Το ΚΠΕ ωστόσο «Βρυσέλλας» βγήκε από την αφάνειά του με τη διοργάνωση μιας πρώτης, θεωρώ, «Εσπερίδας» στο Επαγγελματικό Λύκειο Ηγουμενίτσας – μέσα Φλεβάρη – με το γενικό και βαρύγδουπο θέμα: «Χριστιανισμός και παράδοση» και υπότιτλο «Κύριλλος και Μεθόδιος, Κοσμάς Αιτωλός». [...] Ο μόνος που άγγιξε θέματα Θεσπρωτικά και τοπικής πολιτιστικής κληρονομιάς ήταν ο αγαπητός και δημιουργικός Ηγούμενος του Μοναστηριού μας κ. Μεθόδιος, εισηγούμενος το θέμα: «Θεσπρωτικά χριστιανικά μνημεία». Η εκδήλωση προβλήθηκε δημοσιογραφικά ως αξιόλογο πνευματικό γεγονός στην «άνυδρη πολιτιστικά περιοχή μας» και γι αυτό ο κόσμος (οι αρχές δηλ. και οι ώριμοι πολίτες) προσήλθε αθρόα και έφυγε ικανοποιημένος, αφού τσιμπολόγησε και το έδεσμά του.
Ποιες είναι, λοιπόν, οι ενστάσεις μου σε όλα αυτά; Αρχικά και κύρια ότι τα Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΚΠΕ) έχουν πρώτο και κυρίαρχο στόχο «τη δημιουργία γνωστικού και αξιακού υπόβαθρου στους ΜΑΘΗΤΕΣ και τους νέους, ώστε να αναπτυχθούν υπεύθυνες στάσεις και συμμετοχικές συμπεριφορές, που θα συμβάλλουν στην προστασία της οικολογικής ισορροπίας και της ποιοτικής ζωής και στην προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης.

[...] Αρκούμαι και προτείνω τις τέσσερις αυτές πρώτες δράσεις στο ΚΠΕ Φιλιατών, που δεν κατεβαίνουν αυθαίρετα απ’ το μυαλό μου, αλλά περιλαμβάνονται στις βασικές εγκυκλίους και κανονισμούς λειτουργίας που έχουν εκπονηθεί από το Υπουργείο Παιδείας. Ας τις μελετήσουν με προσοχή οι καλοί μου συνάδελφοι κι ας καταστρώσουν πρώτα μεθοδικά κι οργανωμένα τους σχεδιασμούς και τις δραστηριότητές τους. Κέντρο, αρχή και τέλος της εκπαίδευσης είναι ο ΜΑΘΗΤΗΣ. Γι’ αυτόν αγωνιζόμαστε, σ’ αυτόν επενδύουμε, απ ‘αυτόν αναμένουμε ένα πιο ελπιδοφόρο μέλλον. Εμείς οι μεγαλύτεροι δεν τα έχουμε και τόσο ανάγκη.

Πιστεύω ότι θα έχουν επισκεφτεί το αντίστοιχο ΚΠΕ Κόνιτσας, θα έχουν αποδεχτεί την πρότυπη οργάνωση και δράση του, θα έχουν διαβάσει και ζηλέψει την παραγωγή του πλούσιου εκπαιδευτικού υλικού του (βιβλία, έντυπα, CD-ROM, φύλλα εργασίας μαθητών) θα έχουν απορήσει για τις συνεργασίες με επιστημονικούς φορείς στην Ελλάδα αλλά και τις διεθνείς συνεργασίες του, θα έχουν μελετήσει τα 8 εκπαιδευτικά του προγράμματα.

Λίγος καημός και μεράκι χρειάζεται για να εκπονηθούν και για το δικό μας ΚΠΕ αντίστοιχα προγράμματα για μονοήμερη-τριήμερη παραμονή των ομάδων μαθητών στον τόπο μας. [...]

Στην προσπάθεια για ενεργοποίηση, αναβάθμιση και πρωτοπορία του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Φιλιατών είναι σίγουρο ότι με χαρά θα συνδράμουν όλοι οι σχετικοί Θεσπρωτικοί φορείς. Πρώτα η νέα ελπιδοφόρα Δημοτική Αρχή Φιλιατών, που οφείλει να το επανεγκαταστήσει στη Μαθητική Εστία της πόλης και να το εξοπλίσει με όλα τα απαραίτητα. Ακόμη οι αρμόδιοι της Δ/νσης Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης του νομού, το ΤΕΙ Ηγουμενίτσας (τμήμα Τουριστικών Επαγγελμάτων και Ιχθυοκαλλιέργειας), το Κέντρο Ενημέρωσης Καλαμά και Αχέροντα, ο Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος και Αρχαιοτήτων, η ΛΒ’ Εφορεία Αρχαιοτήτων και το Αρχαιολογικό μας Μουσείο, το Κέντρο Ιστορικών Μελετών στο Φιλιάτι, οι τόσοι πολιτιστικοί Σύλλογοι του νομού μας, οι φυσιολάτρες και οι ευαισθητοποιημένοι συμπατριώτες.

Οι Φιλιαταίοι ευελπιστούσαμε και επενδύαμε πολλά στην λειτουργία Του ΚΠΕ στην κωμόπολη μας. Άλλωστε δεν έχουμε και πολλές εναλλακτικές δυνατότητες ν’ αναπτυχθούμε. Αναμέναμε να καταφθάνουν στον τόπο μας με εκδρομικά λεωφορεία μαθητικές ομάδες απ’ όλη την Ήπειρο, την Ελλάδα και την Ευρώπη, να τους χαιρόμαστε να τους παρέχουμε την φιλοξενία μας και να τους κάνουμε πρεσβευτές μας.

Αναμέναμε να συντελέσει το Κέντρο αυτό στην προβολή του τόπου μας, να ενεργοποιήσει τις δυνάμεις του, να τον βγάλει από την αφάνεια, να επιφέρει οικονομική δραστηριοποίηση, να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, να αξιοποιηθεί τουριστικά, να… να… Και αντί αυτού το συρρικνώσαμε εκεί στη Βρυσέλλα λες και ήταν περιττό βάρος για το Δήμο μας.

Είναι καιρός για ανασύνταξη, ενεργοποίηση, ουσιαστικό έργο και προσφορά. Όχι για το «θεαθήναι τοις ανθρώποις» αλλά για καρποφόρο έργο «εφ’ ω ετάχθη έκαστος». [...] Ένα τέτοιο σχολείο αναβαπτισμένο, διαφωτιστικό θέλουμε να είναι και το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στο Φιλιάτι, ακτινοβόλο και δημιουργικό, με ουσιώδεις παιδαγωγικούς στόχους, έργο και δράση.

Ο κ. Θωμάς Γ. Σόρογκας - είναι φιλόλογος, αρχαιολόγος και επίτιμος Σχολικός Σύμβουλος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ κ. ΣΟΡΟΓΚΑ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΣΤΗ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ

Ανάλογο δημοσίευμα και το ακόλουθο που γράφτηκε μετά την αναγγελία της αναστολής λειτουργίας του ΚΠΕ ΦΙΛΙΑΤΩΝ:

http://filiates.blogspot.com/2011/07/blog-post_29.html

ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΦΙΛΙΑΤΩΝ

Κλείνει το ΚΠΕ Φιλιατών, ¨λόγω οργανωτικών αδυναμιών¨, αναφέρει ανακοίνωση του αρμόδιου Υπουργείου.

Έχουν ασχοληθεί εκτενώς με το θέμα και με δημοσιεύσεις τους ανέφεραν τις λανθασμένες κατευθύνσεις που έπαιρνε αυτό, ο Θωμάς Σόρογκας- τέως Σύμβουλος Β΄Βάθμιας Εκπαίδευσης, η εφημερίδα ¨τα ΝΕΑ των Φιλιατών¨ κλπ.

Έτσι δεν μας εκπλήσσει το γεγονός και η αναφορά του Υπουργείου περί ¨οργανωτικών αδυναμιών¨.

Μας εκπλήσσει όμως η αδιαφορία της νέας δημοτικής αρχής, παρά το ότι μήνες τώρα κάποιοι κτυπούσαν καμπανάκι του κίνδυνου για το ΚΠΕ λόγω των εμφανών λειτουργικών αδυναμιών του.

Μας απογοητεύει η συνέχεια - η προηγούμενη δημοτική αρχή Φιλιατών - το ¨ξαπόστειλε¨ να στεγαστεί στη Βρυσέλλα,η δε νέα δεν έκανε κάτι να διορθωθεί η κατάσταση.

Η Β΄ βάθμια εκπαίδευση Θεσπρωτίας δεν φάνηκε ικανή να στηρίξει την λειτουργία του. Ούτε τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια της Ηγουμενίτσας, που είχαν συμφέρον από την λειτουργία του δεν αγωνίστηκαν να μην κλείσει… Κρίμα..!
....…Γ.Κ.

Αλλά και τούτο:

[...]«Προφητικό» αποδεικνύεται και το δημοσίευμα στην εφημερίδα ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ (Μάρτιος 2011) το οποίο μεταξύ άλλων ανέφερε:

«…ο λοξός δρόμος που ακολουθεί προς το πρόγραμμα των εκδηλώσεων δημιουργεί ερωτηματικά।

Ίσως πιστεύουν ότι η λέξη περιβάλλον στο τίτλο κάθε εκδήλωσης είναι ικανή να μετατρέψει τα πάντα συμβατά προς τους βασικούς στόχους του κέντρου.

Περιβάλλον και … (εδώ βάζετε τον τίτλο όποιας εκδήλωσης επιθυμείτε)» … «…τι στιγμή μάλιστα που οι περιβαλλοντολογικές αυθαιρεσίες αποτελούν μάστιγα για τον τόπο μας, είναι περίεργο να γίνονται εκδηλώσεις φαινομενικά τουλάχιστον ασύμβατες με το περιβάλλον.» και καταλήγει το δημοσίευμα: «…το μέλλον του κέντρου, λαμβάνοντας υπ’ όψη τις οικονομικές δυσκολίες, διαγράφεται αβέβαιο.

Και είναι βέβαιο ότι τα ψηφίσματα διαμαρτυρίας του δημοτικού συμβουλίου σε ενδεχόμενο κλείσιμο του κέντρου, θα ακούγονται ως ασκήσεις υποκρισίας και λαϊκισμού.»

Οι «οργανωτικές αδυναμίες» απ ότι φαίνεται εντοπίστηκαν εγκαίρως αλλά δυστυχώς οι υπεύθυνοι δεν τις έλαβαν υπόψη…

Αναδημοσίευση από: thesprotia-news.blogspot.com

Εμείς το αναδημοσιεύσαμε από δω...

Τόση χολή και τόση αδικία; Κάποιοι από τους αρθρογράφους των κειμένων αυτών φαίνονται ακόμη και να χαίρονται που επιβεβαιώθηκαν οι ... προφητείες τους!!! Κι έμεινε ο νομός μας χωρίς κανένα Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. Αν είναι δυνατόν να αντιδρούμε έτσι. Όταν στη γειτονική Πρέβεζα που κι εκεί έκλεισε το ΚΠΕ, κινητοποιήθηκε αμέσως ο ίδιος ο βουλευτής του νομού:

http://www.neoiagones.gr/index.php/-mainmenu-49/19993-2011-07-29-12-49-02.html

Με την υπουργό Παιδείας συναντήθηκε ο Δ. Τσουμάνης

Συνάντηση με την υπουργό Παιδείας κ. Διαμαντοπούλου πραγματοποίησε ο βουλευτής Πρέβεζας της ΝΔ, Δημήτρης Τσουμάνης, μόλις ενημερώθηκε για την αναστολή λειτουργίας του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Φιλιππιάδας και της εξέφρασε την έντονη αντίδραση τόσο την προσωπική όσο και των φορέων της περιοχής.

Μεταξύ των άλλων, ο κ. Τσουμάνης ανέφερε στην Υπουργό ότι χρειάστηκε πολύς κόπος και πολλές προσπάθειες για την ίδρυσή του, δαπανήθηκαν πολλά χρήματα για το στήσιμό του, στα λίγα χρόνια λειτουργίας του το κέντρο έχει υλοποιήσει πολλά προγράμματα και δράσεις για θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και ποιότητας ζωής, έχει κάνει ημερίδες, σεμινάρια συνεργάζεται με φορείς, κ.λ.π. και της τόνισε κατηγορηματικά ότι η αιτιολογία της οργανωτικής ανεπάρκειας που επικαλείται για το κλείσιμό του δεν ευσταθεί και δεν πρέπει ν' ανασταλεί η λειτουργία του.

Και να σημειώσω ότι και ο Περιφερειάρχης Ηπείρου, ο κ. Καχριμάνης, έστειλε διαμαρτυρία για την αναστολή λειτουργίας και των δύο ΚΠΕ, των Φιλιατών και της Φιλιππιάδας:

http://www.proinanea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=35466:2011-07-28-07-36-39&catid=23&Itemid=7

Ο Περιφερειάρχης υπογραμμίζει ότι τα Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης έχουν να επιδείξουν αξιοζήλευτη δραστηριότητα ειδικά στην Ήπειρο, η οποία στηρίζει το μέλλον της στο πλούσιο φυσικό περιβάλλον. Αναφέρει επίσης ότι έχουν παράσχει ουσιαστική περιβαλλοντική εκπαίδευση σε χιλιάδες μαθητές, ενώ για την ανακαίνιση ή συντήρηση διδακτηρίων έχουν δαπανηθεί ιδιαίτερα σημαντικά χρηματικά ποσά.

Εμείς γιατί τρώμε τις ίδιες τις σάρκες μας;

Και κυρίως γιατί οι κατηγορίες κατά του ΚΠΕ ΦΙΛΙΑΤΩΝ;

Που για όσους γνωρίζουμε την αλήθεια είναι τελείως αβάσιμες. Αφενός γιατί πραγματικά επέδειξε πλούσιο έργο κι αφετέρου γιατί οι όποιες οργανωτικές αδυναμίες αντιμετώπισε δεν οφείλονταν στο ίδιο το Κέντρο. Κι αναφέρω χαρακτηριστικά ότι στην αρχή του σχολικού έτους 2010 - 2011 η Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση στη Θεσπρωτία έμεινε χωρίς υπεύθυνο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. Λόγω συνταξιοδότησης της συναδέλφου που κατείχε αυτή τη θέση. Νέα υπεύθυνος ορίστηκε το Νοέμβριο. Με αποτέλεσμα να πάει πίσω όλο το πρόγραμμα συνεργασίας των σχολείων με το ΚΠΕ ΦΙΛΙΑΤΩΝ αφού αυτή προβλέπεται να γίνεται μέσω του υπευθύνου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης.

Του λόγου το αληθές αποδεικνύουν οι σχετικές αποφάσεις του Διευθυντή Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσπρωτίας που έχουν αναρτηθεί στο Διαύγεια.

Ορισμός Υπευθύνου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Ν. Θεσπρωτίας

http://et.diavgeia.gov.gr/f/minedu/ada/4%CE%99%CE%9759-%CE%A7

Ημερομηνία: 10/11/2010 09:38:36ΑΔΑ: 4ΙΗ59-Χ

Χαρακτηριστικό είναι ότι εξαιτίας αυτής της κατάστασης το ΚΠΕ ΦΙΛΙΑΤΩΝ υποχρεώθηκε γύρω στα Χριστούγεννα να ξεκινήσει τον προγραμματισμό επισκέψεων για σχολεία της Πρωτοβάθμιας του νομού μας.

http://kpe-filiat.thesp.sch.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=83:2011-01-11-10-18-37&catid=36:nea&Itemid=18

Προθεσμία υποβολής αιτήσεων

ΕΠΕΙΓΟΝ…

Σας ενημερώνουμε ότι η προθεσμία για υποβολή αιτήσεων από σχολεία που ενδιαφέρονται για επισκέψεις, παρακολουθήσεις προγραμμάτων (διήμερα – τριήμερα-τετραήμερα) λήγει τις 15-01-2011.

Οι αιτήσεις πρέπει να αποστέλλονται στην υπεύθυνη περιβαλλοντικής εκπαίδευσης Πρωτοβάθμιας Κα Ειρήνη Παπαχρήστου και στον υπεύθυνο Δευτεροβάθμιας Κο Αρβανίτη Βασίλειο.

Το κέντρο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης Φιλιατών παρέχει διαμονή και διατροφή.

Κι ενώ η σχολική χρονιά (το γράφω για όσους το αγνοούν) αρχίζει στις 11 Σεπτεμβρίου. Κύλησε δηλαδή ολόκληρο σχεδόν το πρώτο τρίμηνο με πρόβλημα που δεν οφειλόταν στο ίδιο το ΚΠΕ.

Παρόλ' αυτά στη συνέχεια έγινε αγώνας δρόμου, και από το ΚΠΕ και από την εξαίρετο συνάδελφο που ανέλαβε υπεύθυνος περιβαλλοντικής, για να οργανωθούν και επισκέψεις σχολείων και κοινές δράσεις. Χαρακτηριστικό και το έγγραφο των εκπαιδευτικών της Περιβαλλοντικής Ηπείρου:

Την έντονη διαμαρτυρία του για την συρρίκνωση της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στην Ήπειρο, μέσα από τη κατάργηση των σχετικά νέων Κέντρων, Ζηρού και Φιλιατών και την συγχώνευση αυτού των Πραμάντων στο παλιότερο της Κόνιτσας, εκφράζει το παράρτημα Ηπείρου της Πανελλήνιας Ένωσης Εκπαιδευτικών για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση με επιστολή προς την Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Ηπείρου.

«Ως Παράρτημα Ηπείρου της ΠΕΕΚΠΕ, τονίζεται, διαμαρτυρόμαστε έντονα για τη συρρίκνωση των ΚΠΕ της Περιφέρειάς μας και εκφράζουμε τη βαθύτατη ανησυχία μας για το μέλλον της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης σε μια Περιφέρεια που έχει την ανάγκη προσοχής από την Πολιτεία και όχι τον παραγκωνισμό και υποβιβασμό που με την τελευταία απόφαση υφίσταται.

Ζητάμε την επανεξέταση της απόφασης για την συρρίκνωση των Κ.Π.Ε. της Ηπείρου με βάση τις ιδιαιτερότητες της ορεινής περιοχής της Ηπείρου και τα στοιχεία των απολογιστικών δράσεων των Κ.Π.Ε».

Χωρίς αιτιολόγηση η κατάργηση

Την επιστολή υπογράφουν η πρόεδρος του παραρτήματος Μαριάννα Νάστου και η Γραμματέας Ευφροσύνη Ζιώγου και σε αυτή χαρακτηρίζεται «ως μια άνευ προηγουμένου συρρίκνωση των ΚΠΕ της Ηπείρου, γεγονός που συνέβη σε ελάχιστες Περιφέρειες της Ελλάδας». Η απόφαση του υπουργείου Παιδείας φέρει ημερομηνία 22 Ιουλίου 2011 και όπως τονίζεται στην επιστολή διαμαρτυρίας, η συρρίκνωση αυτή δεν αντιστοιχεί στο έως τώρα έργο των συγκεκριμένων Κ.Π.Ε. και πραγματοποιήθηκε χωρίς καμία αιτιολόγηση, το υπουργείο αρκείται στις τρεις λέξεις που περιέχονται στη φράση «λόγω οργανωτικών αδυναμιών» και μηδενίζει χωρίς διάλογο το έργο των ΚΠΕ της Ηπείρου.

Στην επιστολή επισημαίνεται ότι η κατάργηση δύο από τα πιο νέα Κ.Π.Ε. της χώρας - του ΚΠΕ Ζηρού και του Κ.Π.Ε. Φιλιατών, πριν ακόμα προλάβουν να αναδείξουν πλήρως τη δράση τους στην περιοχή γεννά πολλά ερωτηματικά ως προς την προσοχή που δίνει το Υπουργείο στην ανάδειξη αγροτικών περιοχών με ευαίσθητα οικοσυστήματα, όπως η λίμνη Ζηρού του Ν. Πρέβεζας και παραμεθόριων περιοχών, όπως ο Ν. Θεσπρωτίας.

Ειδικότερα για το ΚΠΕ Ζηρού (μοναδικό ΚΠΕ στην Πρέβεζα) σημειώνεται δεν είχε παρουσιάσει καμία οργανωτική αδυναμία καθώς ήταν πλήρως στελεχωμένο, κτηριακά άρτιο και ένα από τα πλέον παραγωγικά ΚΠΕ σε εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό έργο (κατά το τρέχον σχ. έτος εκπαιδεύτηκαν: 2200 μαθ. από 65 σχολεία ).

Το ΚΠΕ Φιλιατών (μοναδικό ΚΠΕ στην ακριτική Θεσπρωτία), προστίθεται ότι, πρόσφατα μεταφέρθηκε σε νέο χώρο και υπήρξε ιδιαίτερα δραστήριο καθ' όλη τη διάρκεια λειτουργίας του, καθώς παρείχε εκπαίδευση σε 28 σχολεία με πολυήμερα και μονοήμερα προγράμματα και διοργάνωσε 4 Σεμινάρια-Εκδηλώσεις για εκπαιδευτικούς και πολίτες καθώς και πολλές συνεργασίες με διάφορους φορείς. [...]

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ

http://www.neoiagones.gr/index.php/-mainmenu-41/19989-2011-07-29-12-42-56.html

Το θέμα λοιπόν με το ΚΠΕ ΦΙΛΙΑΤΩΝ έχει και πίσω όψεις. Οργανωτικές αδυναμίες που υπέσκαψαν τη λειτουργία του αλλά δεν οφείλονταν στο ίδιο το Κέντρο και διάφορους παράγοντες της περιοχής που θεωρώντας τσιφλίκι τους το ΚΠΕ ονειρεύονταν εκδρομικά λεωφορεία που θα έφερναν χρήμα στα ξενοδοχεία και στις ταβέρνες των Φιλιατών. Αγνοώντας λοιπόν την πραγματικότητα, ξεκίνησαν πόλεμο κατά του ΚΠΕ. Με κύριο στόχο να το φέρουν πάλι στην πόλη των Φιλιατών από τη Βρυσέλλα που είχε ήδη μεταφερθεί. Και για να πείσουν για τα λεγόμενά τους πρόσθεταν και διάφορες αστήρικτες κατηγορίες ή νουθεσίες προς τους εκπαιδευτικούς του Κέντρου. Αρκεί κανείς να επισκεφθεί το σάιτ του ΚΠΕ Φιλιατών για να διαπιστώσει πόσο αστήρικτα ήσαν όσα γράφτηκαν εναντίον του.

http://kpe-filiat.thesp.sch.gr/

Όλα αυτά που προτείνανε τάχα από ενδιαφέρον για το καλό του ΚΠΕ, υλοποιούνταν ήδη. Και τα προγράμματα και οι συνεργασίες με φορείς και η παραγωγή εκπαιδευτικού υλικού και μάλιστα σε πρωτοποριακή μορφή.

Κάποιοι όμως έχουν μείνει στα cd roms κι αγνοούν τι σημαίνει υλικό σε power point... Στα χρόνια τους πράγματι δουλεύαμε με ετοιματζίδικα cd roms, σήμερα όμως οι εκπαιδευτικοί είμαστε σε θέση να ετοιμάζουμε δικό μας υλικό βασισμένο στην πραγματικότητα της εργασίας μας και προσαρμοσμένο στους δικούς μας μαθητές.

Και χαρακτηριστικά αναφέρω το ακόλουθο λινκ:

http://faros.fforumfree.com/t232-topic

όπου φαίνεται ο νέος τρόπος εργασίας στο σχολείο με τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών και με βάση τις γνώσεις που αποκτήσαμε οι εκπαιδευτικοί από το σεμινάριο β' επιπέδου της Πληροφορικής. Μιλώ για τα λεγόμενα εκπαιδευτικά σενάρια. Και συγκεκριμένα για αυτό που παρουσίασα στα πλαίσια ενδοσχολικού σεμιναρίου στο σχολείο μου πριν λίγους μήνες. Εκεί και περιλαμβάνεται η ακόλουθη δραστηριότητα:

ΜΠΟΣΚΕΤΟ - ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Δημοσίευση από Admin στό Κυρ Μαϊος 15, 2011 10:37 pm

Σπόιλερ: kpelefka@otenet.gr - mail@kpe-sfakiot.lef.sch.gr

ΚΠΕ Σφακιωτών - Λαζαράτα - Τ.Κ. 31080 - Λευκάδα

τηλ.: 26450 61316 - 26450 61351 - fax: 26450 61638

Επικοινωνούμε με το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Λευκάδας και διερευνούμε δυνατότητες παρακολούθησης προγράμματος κατά τη διάρκεια πιθανής επίσκεψής μας στο νησί.

Σε συνεργασία με το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Φιλιατών δημιουργούμε ένα θεματικό δίκτυο με σχολεία της Λευκάδας. Προτείνεται ως αντικείμενο η θάλασσα που μας ενώνει, το Ιόνιο. Και ως τίτλος:

Από το Δρέπανο ως το Δρέπανο (γιατί άραγε; μπορείτε να δώσετε κάποια εξήγηση; αν όχι, αναζητήστε την απάντηση στο λήμμα Λευκάδα της Βικιπαίδειας... ) [...]

Δεν ήταν μια θεωρητική πρόταση. Αλλά πραγματική πέρα για πέρα προς τους συναδέλφους και με φόντο υλοποίησης τη νέα χρονιά, 2011 - 2012. Λογάριαζα όμως χωρίς τον ... ξενοδόχο. Γιατί πλέον όχι μόνο το δικό μας ΚΠΕ, των Φιλιατών, αλλά και το ΚΠΕ Λευκάδας είναι εκτός λειτουργίας.

Κι άσε τώρα να λένε κάποιοι ότι επιδιώκουν την πράσινη ανάπτυξη του τόπου μας. Για το πράσινο θα συμφωνήσω αλλά το υπόλοιπο θα το συμπληρώσω με την παροιμιώδη φράση του λαού μας που αφορά τις κούφιες υποσχέσεις...

Θα σημειώσω τέλος ότι πολύ ορθά το Κέντρο μεταφέρθηκε στη Βρυσέλλα. Να μη μένει λάθος πληροφόρηση και στο σημείο αυτό. Γιατί έτσι εξυπηρετούνται καλύτερα οι μετακινήσεις των μαθητών προς το Κέντρο και από την υπόλοιπη Θεσπρωτία και από τους γειτονικούς νομούς. Σκοπός των ΚΠΕ δεν είναι να γεμίζουν τα ξενοδοχεία και οι ταβέρνες. Κι όταν λέμε πρώτα ο μαθητής να το εννοούμε. Κι όχι να το εκμεταλλευόμαστε για να υπηρετήσουμε άλλες σκοπιμότητες.

Προφανώς όμως η Βρυσέλλα ενόχλησε και λόγω της πλησιέστερης απόστασης με την Ηγουμενίτσα... που φυσικά έδωσε τη δυνατότητα στα διάφορα γκρουπ να μένουν και στα δικά της ξενοδοχεία. Όπως συνέβη και στη διημερίδα για τους εκπαιδευτικούς, το Μάιο. Έτσι εξηγούνται και οι περίεργοι πανηγυρισμοί για την επιβεβαίωση των ... προφητειών. Διότι όπως λέει ο λαός μας: Από πίτα που δεν τρως, τι σε νοιάζει κι αν καεί;

Εμάς όμως, τους μάχιμους εκπαιδευτικούς της Θεσπρωτίας, μας καίει και μας τσουρουφλίζει που μείναμε χωρίς ΚΠΕ. Κι ελπίζουμε η φωνή μας να φτάσει στα αυτιά των αρμοδίων και να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για επαναλειτουργία του Κέντρου.

Είναι ζήτημα υψίστης σημασίας για την εκπαίδευση του τόπου μας. Καθώς τα Θεσπρωτόπουλα δεν έχουν παρά ελάχιστες άλλες επιλογές για διδακτικές επισκέψεις εντός νομού. Και γιατί είμαστε στα σύνορα της χώρας. Και ήδη ο τόπος μας αντιμετωπίζει αυξημένη ερήμωση. Τουλάχιστον ας δώσουμε την ευκαιρία στα παιδιά να γνωρίσουν και να αγαπήσουν τον τόπο. Μήπως και καταφέρουμε να ανακόψουμε το ρεύμα της μετανάστευσης.