Ανταλλακτικά η προσφορά οργάνων σώματος;

Φρίκη και ντροπή νιώσαμε όταν πριν λίγο διαβάσαμε στο facebook το μήνυμα που άφησε ένας συμπατριώτης μας:

σήμερα, Κυριακή 3/8/2008 και ώρα at 4:43pm

Μα είναι ανήκουστο. Καλέ μου πατέρα ήρθε ο γιος σου στο πιο ανήθικο κράτος και διεφθαρμένο του πλανήτη και στο σκοτώσαν οι μπράβοι και συ λες ευχαριστώ;;;; Και έκανες και το παιδί σου ανταλλακτικά. Ντροπή σου. Να πα να πνιγείς. Φαίνεται γι' αυτό το σκοτώσαν για να μη διαιωνισθεί το είδος του μαζοχισμού.

Η προσφορά ζωής και το μάθημα ανθρωπιάς από τον τραγικό πατέρα, δείτε πως αντιμετωπίζονται από τον άνθρωπο αυτό που ντρεπόμαστε που ανήκει στη φυλή μας. Είναι σαν να δολοφονήσανε αυτό το αγγελούδι:

τον Doujon Zammit, τον εικοσάχρονο άγγελο από την Αυστραλία, για δεύτερη φορά.

Δικαιολογία δεν υπάρχει καμία. Ούτε τσίπα και φιλότιμο. Αυτή την ώρα όλοι οι Έλληνες το μόνο που χρωστάμε είναι ένα τεράστιο συγνώμη από τους γονείς αυτού του παιδιού. Κι αν η χώρα μας έχει τα όποια προβλήματα που προκαλούν τέτοια τραγικά γεγονότα, οφείλουμε να παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις να τα εξαλείψουμε.

Αλλά και με τα όποια προβλήματα, είναι δυνατόν να μιλάς για τη χώρα σου σε ένα διεθνές φόρουμ και να την βρίζεις έτσι; Είναι η πατρίδα μας το χειρότερο κράτος στον κόσμο; Ακόμη και αν ήταν, η ευθύνη θα ανήκε σε όλους εμάς που την καταντήσαμε έτσι. Και πάλι το κεφάλι σκυμμένο θα έπρεπε να κρατάμε τέτοιες ώρες και όχι να παριστάνουμε τους υπεράνω.

Ντροπή και αίσχος σε όποιον και αν βρίσκεται πίσω από το ψευδώνυμο... Που ακόμη και όταν δέχτηκε κριτική για το απαράδεκτο σχόλιό του, απάντησε:

Καλά έκαναν και τους άφησαν ελεύθερους. Είδαν οι τίμιοι δικαστές τι ξεφτίλα πατέρα είχε ο νεκρός και έκριναν. Άκου κει να πει ευχαριστώ στη χώρα που σκότωσε το παιδί του και να τον κάνει ανταλλακτικά να τα μοιράζει από δω και εκεί .

Και ρωτώ: Είναι ανταλλακτικά η προσφορά οργάνων σώματος; Η προσφορά ζωής; Η ύψιστη πράξη του ανθρώπου μέσα από το θάνατο του δικού του αγαπημένου να σώζει ζωές αγνώστων; Ας παραβλέψουμε όλα τα άλλα ανόητα, πως ο πατέρας είπε ευχαριστώ στη χώρα που σκότωσε το παιδί του... Ο άνθρωπος αυτός είχε τη γενναιότητα να ευχαριστήσει όσους σ' αυτή τη χώρα ντράπηκαν και στάθηκαν στο πλευρό του, γιατί αυτό έκανε η πλειοψηφία του λαού μας. Όχι τους δολοφόνους. Και το είπε καθαρά στα κανάλια. Είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε τη διαφορά; Και τι μεγαλείο ψυχής υπάρχει πίσω από μια τέτοια συμπεριφορά;

Όμως για την προσφορά οργάνων που σώζουν ζωές είναι δυνατόν να λέμε τη λέξη ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΑ;

Από το Pathfinder η αναλυτική περιγραφή για τους ανθρώπους που πήραν τα δώρα ζωής:

Το μόσχευμα καρδιάς που πρόσφερε η οικογένεια του 20χρονου Αυστραλού, χτυπά από σήμερα το πρωί στο στήθος 31χρονου έγγαμου, ομογενή από την Αυστραλία, ο οποίος έπασχε από διατατική μυοκαρδιοπάθεια. Ο ασθενής έφερε σύστημα μηχανικής υποστήριξης της καρδιάς από τον Φεβρουάριο 2008 και βρισκόταν στη λίστα για μεταμόσχευση τους τελευταίους δύο μήνες. Η κατάσταση της υγείας του είναι ικανοποιητική. Η διοίκηση του Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου εκφράζει θαυμασμό για την ασυνήθιστα γενναία απόφαση της οικογένειας του δότη να προχωρήσει στη δωρεά, παρά τις γνωστές τραγικές συνθήκες απώλειας του προσφιλούς τους. Την επέμβαση πραγματοποίησε η Ομάδα Μεταμοσχεύσεων του Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου υπό τη διεύθυνση του κ.Πέτρου Αλιβιζάτου.

Δύο μεταμοσχεύσεις οργάνων έγιναν στο Ιπποκράτειο της Θεσσαλονίκης, με δότη τον Αυστραλό τουρίστα που ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από μπραβούς στη Μύκονο και λήπτες έναν 34χρονο, χρόνια διαβητικό από την Κοζάνη και μια 37χρονη από την περιοχή του Έβρου, όπως τόνισε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο διοικητής του νοσοκομείου, Παναγιώτης Αποστόλου. Οι μεταμοσχεύσεις έγιναν ταυτόχρονα από ομάδα πέντε μεταμοσχευτών και σύμφωνα με τον κ. Αποστόλου, ο 34χρονος άντρας έλαβε το πάγκρεας και το νεφρό του Αυστραλού τουρίστα, ενώ στην 37χρονη γυναίκα δόθηκε το ήπαρ του άτυχου νέου. Όπως επισήμανε ο κ. Αποστόλου η επιχείρηση λήψης των μοσχευμάτων από την Αθήνα ξεκίνησε με δική του πρωτοβουλία αργά χθες το βράδυ και τα όργανα του άτυχου νέου έφθασαν στη Θεσσαλονίκη με την πρώτη πρωινή πτήση.

Τρεις νέοι κι αυτοί άνθρωποι, στα τριάντα κάτι όλοι, από χτες μπορούν να βλέπουν τη ζωή με χαμόγελο. Ποιος αρρωστημένος νους μπορεί στο δικό τους χαμόγελο ζωής να έρχεται και να μιλά για ανταλλακτικά;

Χτες μόλις μια άλλη είδηση ήρθε να προσθέσει στους ανθρώπους κουράγιο... Η είδηση από τη Ζούγκλα:

Από τότε που έχασε και τα δύο του χέρια σε ένα φοβερό ατύχημα έξι χρόνια πριν, ένας 54χρονος αγρότης από τη Γερμανία, βίωνε μία μίζερη και δυστυχισμένη ζωή. Μέχρι που άκουσε στην τηλεόραση την περίπτωση ενός Αυστριακού αστυνομικού, που του κόπηκαν τα χέρια, όταν μία βόμβα έσκασε πάνω του και έκανε μεταμόσχευση άκρων.

Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, έκανε την επέμβαση, που διήρκεσε 15 ώρες, συμμετείχαν 40 γιατροί και νοσοκόμες. Αν και η μεταμόσχευση ήταν πετυχημένη, θα πρέπει να περάσουν περίπου δύο χρόνια, για να μπορέσει να κουνήσει και να αισθανθεί τα νέα του χέρια. Ο δότης λέγεται ότι είναι ένας έφηβος που έχασε τη ζωή του, λίγο πριν την εγχείρηση.

Ίσως όταν ακούμε για μεταμόσχευση άλλων οργάνων να μην μπορούμε να καταλάβουμε το μέγεθος του θαύματος. Ας το δούμε λοιπόν σε εικόνα τι σημαίνει όταν τα όργανα που μεταμοσχεύονται είναι εξωτερικά:

Η φωτογραφία από τη Ζούγκλα.

Σημαίνει πως αυτός ο συνάνθρωπός μας από χτες έχει χέρια και όχι αυτό που βλέπουμε στη φωτογραφία. Έστω και αν χρειαστεί μεγάλο διάστημα αποθεραπείας. Όπως χέρια έχει σήμερα και η γυναίκα αυτή:

Η φωτογραφία είναι από το Pathfinder

Τριάντα χρόνια έμεινε χωρίς χέρια μετά από μια έκρηξη, καθώς μετέφερε χημικά για ένα πείραμα στο Πανεπιστήμιο. Δείτε το χαμόγελό της! Είναι το ίδιο χαμόγελο κάθε βασανισμένου ανθρώπου που ξαφνικά η ελπίδα γεννιέται και πάλι. Ποιος άκαρδος έρχεται να πολεμήσει αυτά τα χαμόγελα μιλώντας για ανταλλακτικά;

Οι γιατροί, να το πούμε κι αυτό, είναι ιδιαίτερα προβληματισμένοι γιατί αν και η επιστήμη κατάφερε το θαύμα όμως υπάρχει έλλειψη μοσχευμάτων. Μπορούμε, λένε οι γιατροί, μα οι συγγενείς αρνούνται να παραχωρήσουν τα όργανα των δικών τους. Κι έτσι χάνονται κι άλλες ζωές. Κι ακόμη πιο δύσκολο είναι να παραχωρήσουν χέρια και πρόσωπο... Βλέπεις είναι πολύ πιο εύκολο να δεχτείς ότι τον αγαπημένο σου θα τον φάνε τα σκουλήκια παρά ένα μέρος του σώματός του να εξακολουθήσει να ζει...

Κανείς δε λέει πως είναι εύκολο να το καταλάβουν αυτό οι άνθρωποι και μάλιστα σε ώρες που πονάνε. Όσο λογικό και αν είναι. Γίνεται τεράστια προσπάθεια σήμερα να διαδοθεί η ιδέα της δωρεάς οργάνων σώματος, της δωρεάς ζωής. Και είναι κυριολεκτικά έγκλημα σ' αυτή την προσπάθεια να έρχονται κάποιοι και να μας μιλάνε για ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΑ! Έγκλημα να σβήνεις μονοκοντυλιά τα χαμόγελα των άλλων. Κι ακόμη μεγαλύτερο έγκλημα να περιφρονείς και να εξυβρίζεις έναν πατέρα που κατάφερε τη στιγμή της άφατης θλίψης για τον τραγικό χαμό του γιου του, να χαρίσει χαμόγελα και ζωή σε άλλους ανθρώπους.