από Θεσπρωτία για Αθήνα
16 Αυγούστου 2008
Ώρα 10.13... Αποχαιρετάς το χωριουδάκι σου! Καλό Ταξίδι!
Σε αποζημιώνει τουλάχιστον το πράσινο και η ομορφιά τριγύρω!
Αλλά και τη μέρα η χαρά δεν κρατάει πολύ... Τα σιδερένια θηρία εμφανίζονται και μάλιστα κολλητά το ένα με το άλλο. Η προσπέραση εδώ ισοδυναμεί με ρώσικη ρουλέτα... Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσα φορτηγά κυκλοφορούν στο δρόμο αυτό, τον παλιό δρόμο Ηγουμενίτσας - Ιωαννίνων. Δυστυχώς η Εγνατία τόσα χρόνια μετά παραμένει υπό κατασκευή και είναι αδύνατον να εξυπηρετήσει τα βαριά οχήματα από την Παραμυθιά μέχρι τα Γιάννενα. Έτσι αναγκάζονται να πηγαίνουν από τον παλιό. Φυσικά η κατάσταση του δρόμου είναι τέτοια που σε πολλά σημεία πατάνε ακόμη και τις διπλές διαχωριστικές όπως φαίνεται και στη φωτογραφία...
Φτάνεις Γιάννενα. Ευτυχώς η περιφερειακή είναι γεγονός και γλιτώνεις τουλάχιστον το πέρασμα μιας πόλης... Και συνεχίζεις για Άρτα. Χιλιόμετρα εβδομήντα. Ίδιες συνθήκες. Απίθανο πράσινο αλλά ο δρόμος μόνο δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση και χωρίς προστατευτικές μπάρες έστω ανάμεσα. Τα τροχαία εδώ είναι καθημερινό φαινόμενο. Και κυρίως οι μετωπικές με το αντίθετο ρεύμα.
Δείτε και τον ελάχιστο χώρο που έχεις να σταματήσεις δεξιά αν σου συμβεί κάτι... Από λάστιχο μέχρι ζαλάδα... Κυριολεκτικά σταθμεύεις πάνω στο δρόμο. Βέβαια, με τα χάλια του οδικού μας δικτύου ακόμη κι εκεί που υπάρχει αυτή η λωρίδα, οι οδηγοί τη χρησιμοποιούν σαν λωρίδα κυκλοφορίας. Πχ στο κομμάτι της εθνικής από Πάτρα για Κόρινθο. Φυσικά η τροχαία δε μιλάει. Τι να πει όταν ο δρόμος που ενώνει ακόμη και την πρωτεύουσα με μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας έχει σε μεγάλο μήκος του μόνο μία λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση;
Και συνεχίζεις και πας και πας... Περνάς και την περιφερειακή της Άρτας, το μόνο αξιοπρεπές σημείο της διαδρομής ανάμεσα Γιάννενα και Αντίρριο. Με δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση και όριο ταχύτητας 120, να ξεμπουκώσει λίγο και η μηχανή. Πόσο όμως; Ελάχιστα χιλιόμετρα. Μετά αρχίζει και πάλι το μαρτύριο της στροφής. Εδώ είναι το μνημείο του Ζέρβα, λίγα χιλιόμετρα πριν την Αμφιλοχία. Για προσπέραση αν σου τύχει φορτηγό; Ούτε να το συζητάς... Έτσι κι αλλιώς δεν έχει και νόημα γιατί μπροστά σε περιμένει η Αμφιλοχία και το ατέλειωτο μποτιλιάρισμα:
Πώς; Δε βλέπετε μποτιλιάρισμα; Υπομονή... Είπαμε να ανεβάσουμε και καμιά φωτογραφία που να αποδεικνύει πόσο όμορφη θα μπορούσε να είναι αυτή η διαδρομή. Και τι μοναδικό στολίδι για τη χώρα. Και μόνο το ταξίδι αν ο δρόμος ήταν δρόμος και όχι καρμανιόλα, θα αποτελούσε ακαταμάχητο τουριστικό θέλγητρο...
Το μποτιλιάρισμα που λέγαμε. Σημειωτόν για μισή ώρα τουλάχιστον. Και εμείς που πάμε για Αθήνα και οι άλλοι που έρχονται από Αθήνα. Η ώρα είναι 12.57 και έχω φύγει από το χωριό στις 10 το πρωί. Παλιότερα που δεν είχε τέτοια κίνηση, εδώ σταματάγαμε για καφέ και άλλες... ανάγκες του ανθρώπου. Τώρα πού να σταματήσεις; Και με τι καρδιά όταν βλέπεις τέτοιο χαμό; Θες μονάχα να συνεχίσεις το ταξίδι μπας και φτάσεις κάποια στιγμή στον προορισμό σου.
Ώρα 13.20. Επιτέλους πέρασες την Αμφιλοχία. Εσύ πας με ογδόντα αλλά απέναντι για χιλιόμετρα βλέπεις ακινητοποιημένα οχήματα. Καλό κουράγιο... Τι άλλο να τους πεις;
Και συνεχίζεις... Φτάνεις στη Ρόδα. Λίγο πριν το Αιτωλικό. Εδώ σταμάτησες όταν ανέβαινες για Ήπειρο. Τώρα ούτε να το συζητάς.
Επιτέλους στο μέσο της διαδρομής. Αν και η φωτογραφία είναι κι αυτή από την άνοδο και δε διευκολύνει να σημειώσω την ώρα... Βράχια κάθετα και μεγαλόπρεπα. Οι λωρίδες πάντα δύο και χώρος στάθμευσης ανύπαρκτος. Εντάξει, εδώ πες το δικαιολογεί και η μορφολογία του εδάφους. Στην υπόλοιπη όμως διαδρομή;
Ώρα 13.30. Φτάνεις στην Αμβρακία. Έχεις ακόμη μπροστά αρκετά χιλιόμετρα μέχρι να φτάσεις στο Αντίρριο. Και βασικά έχεις να περάσεις το Αγρίνιο που δεν έχει περιφερειακή, μόνο φανάρια...
και αμέτρητα χωριουδάκια και κωμοπόλεις. Από μέσα σε όλα και με πενήντα όριο ταχύτητας. Κι απορώ... Όταν προσπαθείς να το τηρήσεις το μόνο που καταφέρνεις είναι να σε προσπερνάνε ακόμη και τα φορτηγά και τα λεωφορεία της γραμμής. Ενίοτε εισπράττεις και το παράσημο της ανοικτής παλάμης... Θέλετε να σας πω πώς αισθάνεσαι; Χμ, το καταλαβαίνετε όλοι.
Και βέβαια το ίδιο αισθάνεσαι όταν πάνω στο φανάρι έρχεται ο πίσω και τσουφ πετιέται μπροστά. Τι να του πεις; Και να του πεις, θα καταλάβει;
2.49! Επιτέλους φάνηκε η γέφυρα του Ρίου και η Πάτρα. Υπομονή... Ώσπου να την περάσεις και να περάσεις και τα διόδια, θέλεις μια ώρα. Όχι λόγω απόστασης, λόγω μποτιλιαρίσματος. Και πάλι καλά να λες γιατί υπάρχουν και πολύ χειρότερα για το συγκεκριμένο σημείο.
3.01 μμ Επί της γέφυρας. Χαρά μεγάλη γιατί δε βρήκες κίνηση στα διόδια. Της γέφυρας... Η έκπληξη σε περιμένει στα διόδια της εθνικής, λίγο παρακάτω:
Καλωσορίσαμε στο νέο περίμενε... Το 60άρι στην πινακίδα ούτε καν γέλιο δεν προκαλεί... ώρα 3.25... Και είσαι ήδη στο σημειωτόν εδώ και ένα τέταρτο. Και με όλη την αγωνία αν βρίσκεσαι στη σωστή λωρίδα.
Ώρα 3.38! Καλέ, έφτασες επιτέλους στο ταμείο! Άντε να τους πεις και ευχαριστώ για το άνετο ταξίδι που σου προσφέρουν! Μόνο μισή ώρα ακίνητος; Μην είσαι και πλεονέκτης. Δώσε τώρα τα 2.5 ευρώ και να είσαι και ευχαριστημένος!!!
Ώρα 4.52. Κάπου στην εθνική Πατρών - Κορίνθου. Λωρίδες; Κλασικά δύο. Φυσικά πρέπει να πηγαίνεις άκρη άκρη, στη λωρίδα στάθμευσης, για να σε προσπερνάνε οι βιαστικοί. Κι ας πηγαίνεις με το όριο του δρόμου. Και αν δεν αναμερίσεις, ακόμη και πάνω σε στροφή που απαγορεύεται το προσπέρασμα, θα ακούσεις και διάφορα κοσμητικά. Βγες αν θες και στα χωράφια. Ο βιαστικός πρέπει να περάσει. Τροχαία; Και πάλι πουθενά!
5.02! Διόδια Κορίνθου. Μόνο εφτά ώρες στο δρόμο και έχεις ακόμη μία τουλάχιστον για να φτάσεις. Πληρώνεις άλλα δύο ευρώ και λες και πάλι ευχαριστώ! Συν τη βενζίνη και τα άλλα έξοδα αυτοκινήτου, και συν τα 11.20 ευρώ στη γέφυρα, θες γύρω στα 130 ευρώ το λιγότερο για ένα ταξίδι πήγαινε - έλα στην Ήπειρο. Ο,13 ευρώ το χιλιόμετρο; Τζάμπα πράμα. Σε ελληνικά πόσο είναι; Κάπου 40 δρχ; Έτσι, για να καταλαβαινόμαστε πού έχουμε καταντήσει... Και συνολικά πάνω από σαράντα χιλιάδες δραχμές. Για να πας και να έρθεις στο χωριό. Τζάμπα, τελείως τζάμπα. Και ειδικά αν λάβεις υπόψη και τις συνθήκες που ταξιδεύεις... Να παρακαλάς μόνο να φτάσεις ζωντανός. Γιατί είναι πολλοί εκείνοι που καταλήγουν στο νεκροτομείο ή στην καλύτερη περίπτωση στο νοσοκομείο. Σήμερα μόλις το πρωί είχαμε πάλι πολύνεκρο ατύχημα στη Ρίου - Ιωαννίνων. Τέσσερις στο χώμα και δυο ελαφρά τραυματισμένοι. Για τα αυτοκίνητα; Ας μιλήσει η εικόνα που δημοσίευσε το pathfinder:
Γι' αυτό σου λέω, μη μιλάς καθόλου. Πρώτον που έφτασες ζωντανή και σώα και δεύτερο που δε βρέθηκες να περιμένεις ώρες ατελείωτες πίσω από ατύχημα.
Γειτονιά! Ουφ... ώρα 5.58.
6.01! Μόνο οκτώ ώρες και χιλιόμετρα πεντακόσια νταν!!!
Να είμαστε καλά να ξαναπάμε. Και καλά να γυρίσουμε. Τουλάχιστον αυτό. Για τα άλλα, ας ελπίζουμε πως κάποτε επιτέλους θα μας λυπηθούν κι εμάς τους άτυχους Ηπειρώτες... Και όσους αγαπούν την Ήπειρο. Την εύανδρο Ήπειρο. Που έδωσε και αν έδωσε για να γίνει ετούτη η χώρα καλύτερη. Δε ζητάμε πίσω αυτά που έδωσαν οι Ηπειρώτες. Μόνο όσα δικαιούμαστε ως πολίτες αυτής της χώρας. Και βασικά ασφάλεια στη μετακίνηση. Για να συνεχίσουμε να προσφέρουμε και όχι να καταλήξουμε στο χώμα ή σε καροτσάκι.
- Κάντε κλικ εδώ για να δείτε τις φωτογραφίες σε μεγαλύτερη προβολή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου