Πλησιάζει η ώρα που το πλοίο θα σαλπάρει και πάλι. Blue Star Paros. Από Αστυπάλαια για Νάξο. Και "Αίολος Κεντέρης" στη συνέχεια, αναγκαστική επιλογή για να φτάσουμε στον Πειραιά. Με λίγα λόγια ένα εικοσιτετράωρο στο δρόμο χωρίς ύπνο και με ταλαιπωρία μπόλικη. Συν την ιωσούλα που αρπάξαμε ... ένας μικρός Γολγοθάς για την επιστροφή.
Και δεν είμαστε οι μόνοι που έτσι την πατήσαμε φέτος. Αυτά είναι τα "καλά" των μονοπωλείων. Μια εταιρεία μόνο δουλεύει φέτος τη γραμμή Αστυπάλαια Πειραιάς και προφανώς κάνουν ό,τι θέλουν. Φτάνουν στο νησί άγρια ξημερώματα. Όλα τους τα δρομολόγια. Και σαν να μη φτάνει αυτό, δεν μπορούν και να εξασφαλίσουν την επιστροφή στον Πειραιά. Πώς γίνεται αυτό; Και γιατί γίνεται; Να πρέπει αναγκαστικά να ταξιδέψεις Νάξο και Πάρο και από κει να πάρεις άλλο καράβι;
Φυσικά δεν είναι μόνο η ταλαιπωρία σε χρόνο. Είναι και τα πολύ περισσότερα χρήματα που πληρώνει κανείς κόβοντας το ταξίδι στη μέση.
Αν όμως υπήρχε και άλλη εταιρεία στο "παιχνίδι" και κινδύνευαν να χάσουν τους πελάτες, κάτι καλύτερο θα έβρισκαν να κάνουν για τους ταλαίπωρους τους ταξιδιώτες.
Θα μου πεις, τι λειτουργεί σωστά και διαμαρτύρεσαι για την κατάσταση στην ακτοπλοΐα; Έλα μου ντε. Ξέρετε όμως τι ενοχλεί περισσότερο; Που βλέπεις τα πράγματα να γίνονται καθημερινά χειρότερα. Δεν είναι που ζητάμε τη βελτίωση. Όχι!!! Στη συνεχή κατρακύλα ζητάμε με κάποιον τρόπο να μπει φρένο. Γιατί την Αστυπάλαια την ξέρουμε εδώ και είκοσι χρόνια και είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται αυτό το πρόβλημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου