Λιαντίνης: Πώς να αντιδρούμε στο θάνατο

Ο Δημήτρης Λιαντίνης σε ομιλία του, λίγους μόλις μήνες πριν φύγει, υποδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αντιδρούμε στο θάνατο των προσφιλών μας προσώπων.

Με κυριαρχημένα, πειθαρχημένα αισθήματα, όπως και ο λαός μας μέσα από τα δημοτικά του τραγούδια αντιμετώπιζε το θάνατο πριν τον διαφθείρουμε. Με οδύνη ναι, με γνώση και πόνο. Όχι όμως με συναισθηματική αφασία.

Το βιντεάκι αποτελεί μέρος της περίφημης ομιλίας του προς τους στρατιωτικούς γιατρούς.

Στην ουσία πρόκειται για την επίσημη παρουσίαση της μελέτης θανάτου του. Κάθε λέξη του και μάθημα ζωής. Κάθε κουβέντα του μετρημένη και ζυγισμένη. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Και είναι σημαντικό για το συγκεκριμένο απόσπασμα να προσέξουμε την εισαγωγή. Ο Λιαντίνης αναφέρει την οικογένειά του. Και ειδικά εκείνους που γνωρίζει ότι θα νιώσουν το μεγαλύτερο πόνο όταν μάθουν το θάνατό του. Τη μάνα του, τη μανούλα του όπως την αποκαλεί, τη γυναίκα του, μια σπουδαία γυναίκα τονίζει, και την κόρη του, το γαλάζιο του βλαστάρι.

Δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει τους ακροατές του με τα λόγια αυτά. Αλλά να αφήσει το μήνυμα στα τρία αγαπημένα του πρόσωπα πως καταλαβαίνει και προβλέπει πως εκείνες θα νιώσουν το μεγαλύτερο πόνο. Τους ζητά όμως να κυριαρχήσουν στα αισθήματα οδύνης, να τα πειθαρχήσουν.

Και ταυτόχρονα αφήνει χρυσή οδηγία προς όλους. Αυτός είναι ο τρόπος, υπογραμμίζει. Να πονάμε, αλλά να κυριαρχούμε στα αισθήματά μας. Να μη βουλιάζουμε σε συναισθηματική κατατονία. Αλλά μέσα από τον πόνο να οδηγούμαστε στη γνώση, στην αλήθεια. Την πικρή αλήθεια της ζωής μας, την αναπόφευκτη μοίρα του ανθρώπου, το θάνατο.