Με το Βίτα και τη Μίνη κυνηγούν και τα Πρωτάκια πλέον μια Βιταμίνη!

Μια υπέροχη παράσταση παρακολούθησαν σήμερα τα Πρωτάκια του σχολείου  μας στο θέατρο ΑΜΙΡΑΛ (Αμερικής 10):

Με το Βίτα και τη Μίνη που στην αρχή είχαν σαγηνευτεί από την Κυρία Κακή Διατροφή και έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να τρώνε λάθος, μα όταν ήρθαν αντιμέτωποι με τις δυσάρεστες συνέπειες έβαλαν μυαλό και πλέον κυνηγούν και μια και δυο και όλες τις βιταμίνες!

Τα παιδιά έμειναν ενθουσιασμένα από το έργο αλλά και γενικότερα από την υποδοχή και τη φιλοξενία των ανθρώπων του θεάτρου. Και πώς να μη μείνουν; Ως εκπαιδευτικός, και έχοντας δει αμέτρητες παραστάσεις παιδικού θεάτρου, πραγματικά εντυπωσιάστηκα από την ποιότητα αυτής της παράστασης.

Αφενός το ίδιο το έργο είναι απόλυτα συμβατό με τους εκπαιδευτικούς στόχους αφού αφορά το σημαντικό θέμα της διατροφής, ακρογωνιαίο λίθο της καλής υγείας. Της Καλής Υγείας που πρωταγωνιστούσε και στο έργο που είδαμε:

Τη βλέπουμε εδώ με τους συνεργάτες της. Και συγκεκριμένα τους ηθοποιούς που ενσαρκώνουν τις ομάδες εκείνων των τροφών που είναι χρήσιμες για τον οργανισμό και των παιδιών και όλων μας. Ποιες είναι αυτές; Τα γαλακτοκομικά προϊόντα, τα φρούτα, τα λαχανικά, τα δημητριακά, τα αυγουλάκια και όλα τα υπόλοιπα της ομάδας "κρέατα" (κοτόπουλο, ψάρι, όσπρια, ξηροί καρποί).

Όμως η Καλή Υγεία μάθαμε σήμερα ότι έχει και μια κακή αδερφή! Την κυρία Κακή Διατροφή! Που στην παρέα της υπάρχουν όλα εκείνα που μας ζημιώνουν: Τα λίπη και τα γλυκά.

Και εννοούμε τα υπερβολικά λίπη και τα υπερβολικά γλυκά. Γιατί όπως τόνιζε ξανά και ξανά το έργο, αυτό που χρειαζόμαστε είναι το μέτρο. Κατά το "Μέτρον άριστον" των αρχαίων Ελλήνων.

Βασικός συνεργάτης της Κακής Διατροφής είναι και η έλλειψη σωματικής άσκησης. Και μπορεί οι πολλοί να παραβλέπουν πως είναι τεράστιας σημασίας όχι μόνο να τρεφόμαστε σωστά αλλά και να γυμναζόμαστε, η παράσταση όμως του Αμιράλ τονίζει ιδιαιτέρως και αυτή την παράμετρο. Μάλιστα με αυτή τη μέθοδο επαναφέρει στο σωστό δρόμο της καλής υγείας και τους δυο ζαβολιάρηδες, το Βίτα και τη Μίνη.

Που αντιπροσωπεύοντας με χαρακτηριστικό τρόπο τα παιδιά όπου γης, αναζητούσαν με κάθε τρόπο τις νοστιμιές με αποτέλεσμα να την ... πατήσουν! Τα δόντια τους μαύρισαν, το σώμα τους παραφούσκωσε και δεν μπορούσαν να πάρουν τα πόδια τους...

Το πάθημα όμως τους έγινε μάθημα. Και έτσι το πήραν απόφαση να το ρίξουν στη γυμναστική και βέβαια και στο μαγικό χυμό! Με γάλα και φρούτα και μια κουταλιά μέλι! Ώσπου έγιναν και πάλι περδίκια!

Το φινάλε του έργου ανάγκασε σε παταγώδη ήττα την Κακή Διατροφή και έστεψε νικήτρια την Καλή Υγεία.

Να σημειώσω ότι τέτοια έργα το μεγαλύτερο κίνδυνο τον αντιμετωπίζουν από το διδακτισμό. Όχι όμως η παράσταση του Αμιράλ. Που καταφέρνει να συμπαρασύρει τους μικρούς θεατές με τη ζωντάνια και το μπρίο της, το εξαίρετο τιμ των ηθοποιών, τα πετυχημένα κοστούμια και τα ευρηματικά σκηνικά (που σέβονται απόλυτα τον κανόνα του μέτρον άριστον), κυρίως όμως τη σοφά μελετημένη σκηνοθεσία! Τα παιδιά λοιπόν ανταποκρινόμενα στην ποιότητα της παράστασης πολύ σύντομα αναλαμβάνουν ρόλο και συμμετέχουν ψυχή τε και σώματι στα διαδραματιζόμενα επί σκηνής και ενίοτε και επί ... διαδρόμου. Το θέατρο λοιπόν σταματά από ένα σημείο και μετά να είναι από δω η σκηνή και οι ηθοποιοί και από κει τα καθίσματα και οι θεατές. Και όλο το θέατρο γίνεται σκηνή!

Προσωπικά με εντυπωσίασε και ο τρόπος που η παράσταση διακόπηκε για διάλειμμα. Ίσως και γιατί στις λεπτομέρειες κρίνεται η αρτιότητα μιας παράστασης και μάλιστα παιδικής.

Δεν μπορώ να μην επαινέσω και το χώρο. Κάτι που πρόσεξαν και τα παιδιά, παρά την ηλικία τους.

Αλλά και την όλη διοργάνωση. Με επικεφαλής τον εξαίρετο κύριο Γιώργο Ζήση, τον άνθρωπο με τον οποίο και ήρθαμε εξαρχής σε επαφή για να κλείσουμε θέσεις. Μας περίμενε μαζί με τους συνεργάτες του στο πεζοδρόμιο, είχε προβλέψει να καθίσουμε μπροστά και τα δύο τμήματα, αφού τα παιδάκια μας ήταν Πρωτάκια. Μας συνόδευσαν και κατά την αναχώρηση και την επιβίβαση στα πούλμαν. Σημαντικά στοιχεία όλα αυτά και που δεν τα συναντάμε σε όλα τα θέατρα που πηγαίνουμε με τους μαθητές μας, με αποτέλεσμα να τρέμει το φυλλοκάρδι μας μη συμβεί τίποτε. Γιατί και την καλύτερη παράσταση να δεις, βγαίνει ξινή αν δεν τηρούνται και οι άλλες προϋποθέσεις και κυρίως ασφάλειας των παιδιών.

Και φυσικά μας συγκίνησε η ευγένεια όλων. Θα μου πεις αναμενόμενο... και θα σημειώσω με πικρία πως άλλα μου λέει η εμπειρία μου. Στο Αμιράλ όμως όλη η ομάδα αντιμετωπίζει τους μικρούς θεατές και τους συνοδούς τους όχι απλά με ευγένεια αλλά με σεβασμό. Και όχι μόνο πριν πας αλλά και όταν φτάσεις μα και μετά! Οι άνθρωποι πολύ απλά ξέρουν καλά τη δουλειά τους! Και την τιμούν με κάθε τρόπο.

Εύλογο λοιπόν που κι εμείς αισθανθήκαμε την ανάγκη να ανταποδώσουμε με το αρθράκι μας. Γιατί τέτοιες παραστάσεις αξίζουν να τις στηρίζουμε και να τις προτείνουμε και σε άλλους να τις δουν!

Σημειώνουμε λοιπόν για κάθε ενδιαφερόμενο τα τηλέφωνα επικοινωνίας για κλείσιμο μαθητικών παραστάσεων: κ. Γιώργος Ζήσης τηλ: 6938 272727 και 210 9212212 (10:00-18:00)

Παραθέτουμε και σχετικά λινκ από άρθρα κριτικές άλλων για το έργο:

«Ο Βίτα και η Μίνη κυνηγούν μια βιταμίνη» | παιδική παράσταση | Θέατρο Αμιράλ

http://www.aixmi.gr/index.php/amiralpaidikhparastas/

ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΜΙΡΑΛ

«Ο Βίτα και η Μίνη» ενθουσίασαν μικρούς και μεγάλους!

http://newpost.gr/post/290614/o-bita-kai-h-minh-enthoysiasan-mikroys-kai-megaloys-fwto

_____________________

Όσο για τα Πρωτάκια; Πέρα από τον ενθουσιασμό αποφάσισαν να λάβουν μέρος και στο κυνηγητό. Παρέλαβαν ήδη ένα πινακάκι για να καταγράψουν το πρωινό που έφαγαν το πρωί της Παρασκευής καθώς και αυτό που θα φάνε αύριο, Σάββατο, και την Κυριακή. Στόχος να βάλουν τρίποντο! Ή και τετρόποντο, γιατί όχι; Που σημαίνει να λάβουν τροφές από τρεις τουλάχιστον ομάδες διατροφής και με την προϋπόθεση η μία να είναι από τα γαλακτοκομικά (γάλα, τυρί, γιαούρτι) και μία από τα φρούτα ή τα λαχανικά. Η τρίτη μπορεί να είναι από τα δημητριακά (ψωμί, κέικ, κουλουράκια, δημητριακά σε νιφάδες)  ή τα "κρέατα" (πχ αυγό, ξηροί καρποί, ζαμπόν).

Ενημερώνουμε επίσης ότι την Πέμπτη το πρωί θα πάρουμε το πρωινό μας στην τάξη! Ας προετοιμάζονται ανάλογα οι μανούλες. Ξεκινώντας από την πετσέτα που θα στρώσουν τα παιδιά στο θρανίο για να φάνε και συνεχίζοντας με όλο το μεράκι της Ελληνίδας Μάνας! και γενικά της μάνας!

Δε θα πρέπει μάλιστα να παραλείψουμε να ευχαριστήσουμε τις μανάδες της τάξης μας και για την παράσταση που είδαμε σήμερα. Αφού από εκείνες ξεκίνησε η ιδέα για το συγκεκριμένο έργο και αποδείχτηκε υπέροχη! 

_____________________________

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΑΚΙΑ ΤΟΥ Α2 ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

http://prwtaki.blogspot.gr/2013/11/blog-post_22.html

Αίτημα στο Συνήγορο του Πολίτη σχετικά με το "χαράτσι" στους τελικούς λογαριασμούς των ενοικιαστών

Σε συνέχεια της χτεσινής ανάρτησης,  http://educandus.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html , και την απαίτηση της ΔΕΗ να καταβάλλω στον τελικό μου λογαριασμό χρήματα που αναλογούν σε άλλον πολίτη (το γνωστό ως "χαράτσι" που βαρύνει τους ιδιοκτήτες των ακινήτων και είθισται να το εισπράττουν από τους ενοικιαστές) ενημερώνω ότι σήμερα απευθύνθηκα για το ζήτημα στο Συνήγορο του Πολίτη http://www.synigoros.gr/?i=kdet.el.home καθώς μάλιστα σε επικοινωνία μου με το Υπουργείο Οικονομικών μου ειπώθηκε πως η περίπτωσή μου δεν έχει προβλεφθεί από το νόμο! Η περίπτωση δηλαδή ο ενοικιαστής να μην έχει άλλο ενοίκιο να καταβάλει και άρα ούτε τη δυνατότητα να παρακρατήσει το χαράτσι από αυτό. 

Αφενός τηλεφώνησα στην υπηρεσία και εξήγησα στην αρμόδια  υπάλληλο την περίπτωση και κατόπιν με προτροπή της απέστειλα και γραπτό αίτημα μέσω διαδικτύου.

Μου υποσχέθηκαν ότι θα δουν το ζήτημα και σύντομα θα μου απαντήσουν, φάνηκε μάλιστα να τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα καθώς αφορά νομικό κενό. Μου τόνισαν λοιπόν ότι ως υπηρεσία έχουν τη δυνατότητα ακόμη και να προτείνουν νομοθετικές ρυθμίσεις αν κι εφόσον το κρίνουν αναγκαίο.

Κατόπιν πέρασα ακόμη μια βόλτα από το Υπουργείο Οικονομικών στην Καραγεώργη Σερβίας 8, στο Σύνταγμα, και τον τρίτο όροφο αυτή τη φορά που είναι πιο εξειδικευμένοι υπάλληλοι από εκείνους που συμβουλεύτηκα χτες στο ΓΕΠΟ του ίδιου υπουργείου. Σε δουλειά δηλαδή να βρισκόμαστε και φυσικά και σε έξοδα.

Και πάλι διαπιστώθηκε το νομικό κενό. Και το μόνο που εντόπισε η υπάλληλος που με πολλή ευγένεια με εξυπηρέτησε είναι η δυνατότητα να μεταβεί ο ιδιοκτήτης του ακινήτου στη ΔΟΥ που ανήκει και να ζητήσει αποκοπή του φόρου ακινήτου από το λογαριασμό της ΔΕΗ, ξεκινώντας να τον πληρώνει ο ίδιος.

Τι γίνεται όμως όταν για χι λόγους ο ιδιοκτήτης δεν το κάνει αυτό;

Θα συνεχίσει, μου είπε, να σας ενοχλεί η ΔΕΗ και να ζητάει να πληρώσετε το λογαριασμό! Δηλαδή αντί να πάρω την προκαταβολή μου πίσω, θα εμφανίζομαι και ως οφειλέτης!!!

Εξήγησα πως αυτό ακριβώς με τρελαίνει, γιατί ούτε μία φορά στη ζωή μου δεν άφησα λογαριασμό απλήρωτο και θίγεται η αξιοπρέπειά μου. Δυστυχώς, μου εξήγησε, αυτή τη στιγμή τίποτε άλλο δεν μπορεί να γίνει. Μόνο όταν η ΔΕΗ στείλει στο ΑΦΜ σας και στην Εφορία ως χρέωση το ΕΕΤΑ που απαιτεί από σας, τότε μπορείτε να πάτε στη ΔΟΥ και να προσκομίσετε ανάλογα χαρτιά που θα αποδεικνύουν ότι αυτό το ακίνητο δεν είναι δικό σας και να ζητήσετε απαλλαγή από το ποσό!!!

Φέξε μου και γλίστρησα δηλαδή.

Άρα η μόνη μου ελπίδα είναι ο Συνήγορος του Πολίτη και η όποια λύση καταφέρει για νομοθετική ρύθμιση.

Ή να καταφέρω την ιδιοκτήτρια να πάει εκείνη στη ΔΟΥ και να τακτοποιήσει το θέμα.

Λέω πως δε θα το κάνω. Δεν είναι δική μου δουλειά να πείσω οιονδήποτε να πληρώσει τους φόρους του στο κράτος, αφού μάλιστα της το ζήτησα ήδη τηλεφωνικά και δεν πείστηκε επικαλούμενη και όσα λέει πως της είπαν στη ΔΕΗ της Ηγουμενίτσας, πως τάχα εγώ άφησα αυτό το χρέος!!! 

Εξάλλου το σημαντικό είναι να λυθεί γενικότερα το πρόβλημα και όχι ατομικά να βρω λύση. Τουλάχιστον να πιάσουν τόπο τα έξοδα και οι ταλαιπωρίες που έκανα, γιατί και την προκαταβολή να πάρω πίσω δε θα καλύπτει όσα χάλασα αυτές τις μέρες.

Κύριοι της ΔΕΗ, είναι παράλογο να μου ζητάτε να καταβάλω το "χαράτσι" άλλου πολίτη!

Σε μια πρωτοφανή ταλαιπωρία έχω εμπλακεί τις τελευταίες μέρες. Ταλαιπωρία που έχει σημείο εκκίνησης την άρνηση της ΔΕΗ να μου επιστρέψει, ως είθισται, το υπόλοιπο της προκαταβολής για συμβόλαιο που είχα μαζί της και διέκοψα λόγω αλλαγής κατοικίας και συγκεκριμένα κατοικίας που νοίκιαζα από τον Αύγουστο του 2010 και έως την 31η Ιουλίου 2013, στην πόλη της Ηγουμενίτσας.

Και εξηγώ με τη σειρά και αναλυτικά το θέμα. Έχοντας πάρει μετάθεση από την υπηρεσία μου από την Ηγουμενίτσα για την Αθήνα, επισκέφθηκα έγκαιρα το τοπικό κατάστημα της ΔΕΗ και ρώτησα ποιες ενέργειες πρέπει να κάνω. Με ενημέρωσαν λοιπόν ότι πρέπει να προσέλθω το πρωί της τελευταίας ημέρας που θα είμαι στο σπίτι αυτό και να κάνω αίτηση διακοπής. Πράγματι αυτό έκανα και μάλιστα από την παραμονή, στις 30 δηλαδή Ιουλίου και με το μισθωτήριο συμβόλαιο κατοικίας να λήγει στις 31. Πρωί πρωί πήγα στη Νέα Σελεύκεια, συνοικία της Ηγουμενίτσας, και περίμενα υπομονετικά και παρά το φόρτο εργασίας μιας μετακόμισης τόσο μακρινής, επί δύο περίπου ώρες για να εξυπηρετηθώ από τον ένα και μοναδικό υπάλληλο.

Όταν έφτασε η σειρά μου εξήγησα τι ζητώ και ο υπάλληλος συνέταξε τη σχετική αίτηση και μου την έδωσε να υπογράψω. Με ενημέρωσε πως μέσα σε μία ώρα και ως το τέλος της μέρας θα περάσει το συνεργείο να σημειώσει την ένδειξη του μετρητή και να κάνει διακοπή. Κατόπιν θα ετοιμαστεί ο τελικός λογαριασμός και θα μου τον αποστείλουν σε λίγες μέρες στη νέα μου διεύθυνση, στην Αθήνα, και που είχε ήδη σημειώσει στην αίτηση. Ένας λογαριασμός που θα συμψηφίσει τις όποιες καταναλώσεις σε ρεύμα από τον προηγούμενο λογαριασμό που είχα πληρώσει, καθώς και τους φόρους που αντιστοιχούν, με την προκαταβολή που μου είχαν ζητήσει όταν υπέγραψα συμβόλαιο με τη ΔΕΗ το 2010 για το σπίτι αυτό. Ρώτησα αν θα υπάρχει και το γνωστό "χαράτσι" στον τελικό αυτό λογαριασμό και ο υπάλληλος δήλωσε άγνοια και αδυναμία να απαντήσει.

Γύρισα λοιπόν στο σπίτι και περίμενα υπομονετικά πότε θα έρθουν να κόψουν το ρεύμα και να φύγω για να διανυκτερεύσω στο χωριό καταγωγής μου, αφού χωρίς ρεύμα δε θα μπορούσα να μείνω τη νύχτα στο διαμέρισμα. Οι ώρες πέρναγαν και έφτασε η νύχτα, μα το συνεργείο της ΔΕΗ πουθενά. Που να ήξερα ότι αυτή η ταλαιπωρία ήταν μόνο η αρχή μιας τεράστιας ταλαιπωρίας που μου ετοίμαζε η ΔΕΗ για τη συνέχεια...

Το επόμενο πρωί λοιπόν πάλι στη Νέα Σελεύκεια, να παρακαλώ τους υπευθύνους να ολοκληρώσουν τη διαδικασία γιατί πρέπει να παραδώσω το διαμέρισμα στην ιδιοκτήτρια. Πράγματι αυτή τη φορά το συνεργείο ήρθε και κατά το μεσημεράκι ήμουν έτοιμη να αναχωρήσω. Εξακολουθώντας να αγνοώ αν ο τελικός λογαριασμός θα έχει και χαράτσι, αφού και αυτοί που ήρθαν να κόψουν το ρεύμα δεν ήξεραν και εύλογα μου είπαν πως είναι τεχνικοί και δεν κατέχουν τέτοια ζητήματα.

Μια βδομάδα αργότερα και όντας πλέον στην Αθήνα, 480 χλμ μακριά από την Ηγουμενίτσα, παρέλαβα τον περίφημο τελικό λογαριασμό. Και εκεί έκπληκτη διαπίστωσα πως η ΔΕΗ όχι μόνο με είχε χρεώσει με "χαράτσι" αλλά και με 4 από τις 5 δόσεις του ΕΕΤΑ, με την 1η δόση να έχει ήδη πληρωθεί από τον προηγούμενο λογαριασμό που είχα καταβάλει. Και συγκεκριμένα με το ποσό των 300 σχεδόν ευρώ!!! Έτσι αντί να μου γυρίσουν το υπόλοιπο της προκαταβολής, γύρω στα 41,90 ευρώ, μου ζητούσαν να τους πληρώσω εγώ το υπόλοιπο από το χαράτσι, δηλαδή γύρω στα 257 ευρώ.

Τηλεφώνησα αμέσως στη ΔΕΗ, στο 11770, και με συνέδεσαν με αρμόδιο υπάλληλο. Μην ανησυχείτε μου λέει, θα πάτε σε ένα κατάστημά μας και θα σας επιστρέψουν την προκαταβολή σας αφού τους εξηγήσετε πώς έχει το ζήτημα και πως δεν μπορείτε λόγω λήξης της μίσθωσης του ακινήτου να παρακρατήσετε το ΕΕΤΑ από το ενοίκιο.

Ηρέμησα κι εγώ και για λόγους δεοντολογίας και μόνο πήρα τηλέφωνο την ιδιοκτήτρια στην Ηγουμενίτσα για να την ενημερώσω πως εγώ δε θα πληρώσω το ΕΕΤΑ και να πάει στη ΔΕΗ να τακτοποιήσει το ζήτημα. Μια γυναίκα μεγάλης ηλικίας που ακριβώς γι' αυτό δεν έχει καν τελειώσει δημοτικό. Μιας άλλης γενιάς, ταλαιπωρημένης και από πολέμους και από μετανάστευση για δεκαετίες στη Γερμανία για να μπορεί στα γεράματα να έχει ένα μικρό εισόδημα από ενοίκια και να τα βγάζει πέρα. Ελάτε λίγο στη θέση της, πώς ακούστηκε στα αυτιά της ότι πρέπει να πληρώσει μονοκοπανιά σχεδόν 300 ευρώ και με το διαμέρισμά της πλέον άδειο. Το λέω αυτό για να δικαιολογήσω την αντίδρασή της. Δεν μπορούσε ή και δεν ήθελε να καταλάβει τι της λέω. Λίγο αργότερα με πήρε τηλέφωνο η κόρη της από τη Γερμανία. Της εξήγησα αλλά και εκείνη με τη σειρά της μου είπε ότι στη μητέρα της η ΔΕΗ είπε ότι εγώ άφησα χρέος αυτά τα 250 τόσα ευρώ!!! όταν πήγε να ζητήσει να ξανασυνδέσουν το ρεύμα. Τι να πω; Δεν ήμουν μπροστά και δεν ξέρω τι πραγματικά ειπώθηκε από τη ΔΕΗ και τι κατάλαβε η γηραιά κυρία. Λέω μόνο ό,τι μου είπαν τηλεφωνικά.

Κατόπιν αυτών προσήλθα στο κατάστημα της ΔΕΗ στην Καλλιθέα Αττικής, όπου υπάγεται και η τωρινή μου κατοικία. Στο χώρο των ταμείων δήλωσαν άγνοια για το ζήτημα και με έστειλαν στον πρώτο όροφο. Πήγα και προσπάθησα να βγάλω άκρη. Και όχι άκρη δεν έβγαλα, αλλά κατέληξα να ψάχνω το διευθυντή της υπηρεσίας για να υποβάλω παράπονα για την απαράδεκτη για δημοσίους υπαλλήλους συμπεριφορά. Από τη γραμματεία λοιπόν και μου δόθηκε ένα χαρτάκι με τηλέφωνα του Υπουργείου Οικονομικών για να απευθυνθώ εκεί για το πρόβλημα.

Πήρα και ξαναπήρα τα τηλέφωνα και βούιζαν διαρκώς. Οπότε και ξανακάλεσα το 11770 της ΔΕΗ για να ρωτήσω ακόμη μία φορά τι πρέπει να κάνω και πού να πάω. Η νέα οδηγία ήταν να απευθυνθώ στη ΔΟΥ που ανήκω και να ζητήσω να μεταφερθεί από το δικό μου ΑΦΜ στο ΑΦΜ της ιδιοκτήτριας το ποσό του ΕΕΤΑ.

Γύρισα σπίτι απελπισμένη και εξοργισμένη. Έτσι και έψαξα τη ΔΕΗ στο διαδίκτυο και απέστειλα επιστολή παραπόνων στο αρμόδιο τμήμα. Σε δυο μέρες ήρθε η απάντηση. Με την έκφραση μεγάλης λύπης για την ταλαιπωρία μου και στη συνέχεια την επίκληση των χι και ψι διατάξεων του νόμου και με το συμπέρασμα πως δεν είναι δυνατή η υλοποίηση του αιτήματός μου να μου επιστραφεί η προκαταβολή! Αλλά και χωρίς καμία οδηγία τι πρέπει να κάνω και πού να πάω για να διεκδικήσω την επιστροφή των χρημάτων μου. Προφανώς το αρμόδιο τμήμα της ΔΕΗ εύρισκε απόλυτα λογικό να παρακρατηθούν δικά μου χρήματα για αποπληρωμή φόρου που αναλογούσε σε άλλον πολίτη!!!

Στο μεταξύ, και καθώς η προθεσμία αποπληρωμής του λογαριασμού εξέπνεε, και για να είμαι κατοχυρωμένη, είχα συντάξει και έγγραφη αίτηση προς τη ΔΕΗ και την είχα προσκομίσει στο κατάστημα της Καλλιθέας, παίρνοντας και αριθμό πρωτοκόλλου. Ζητώντας τι άλλο; Το υπόλοιπο της προκαταβολής πίσω...

Η απάντηση όμως μέσω διαδικτύου με έκανε να καταλάβω πως και η γραπτή αίτηση την ίδια τύχη θα έχει. Γι' αυτό και μπήκα στην περιέργεια να αναζητήσω στο ίντερνετ αν υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις σαν τη δική μου. Και πράγματι εντόπισα μια σχεδόν όμοια αν και δεν αφορούσε τελικό λογαριασμό και ούτε καν ενοικιαστή αλλά ιδιοκτήτη ακινήτου:

http://alampasis.blogspot.gr/2012/09/blog-post_17.html

Από την είδηση αυτή και ενημερώθηκα για την παρέμβαση εισαγγελέα και πως ο συμψηφισμός χρημάτων εκ μέρους της ΔΕΗ που ανήκουν σε πελάτη της για αποπληρωμή του φόρου κατοικίας συνιστά το αδίκημα της υπεξαίρεσης!

Έτσι και μου άνοιξαν τα μάτια. Για το τι πρέπει να κάνω. Θέλησα όμως πριν να περάσω και από την Εφορία, σε μια τελευταία προσπάθεια να λυθεί το ζήτημα χωρίς άλλη ταλαιπωρία μου. Πήγα λοιπόν πρωί πρωί στη ΔΟΥ Νέας Σμύρνης και εξήγησα στην αρμόδια υπάλληλο το ζήτημα. Μου δήλωσε πως δεν είναι δουλειά της Εφορίας! Και επιπλέον μου είπε ότι είμαι τρελή να διεκδικώ 41 ευρώ, και όταν άκουσε πως έχω σκοπό να απευθυνθώ στον εισαγγελέα! Δεν ξέρω αν είμαι τρελή, ξέρω μόνο ότι εκείνη τη στιγμή είχα στο νου μου ένα παλικάρι 19 χρονών που το έλεγαν Θανάση. Και που για 1,20 ευρώ κατέληξε στο χώμα. Αλλά και όλα τα άλλα παιδιά που ντρέπομαι να τα κοιτάξω στα μάτια έτσι που αφήσαμε να καταντήσει η χώρα μας.

Γραμμή λοιπόν  για την Ευελπίδων και τον Εισαγγελέα Ακροάσεων. Κτίριο 16, γραφείο 10. Στην είσοδο του κτιρίου προσπάθησαν να με σταματήσουν, δεν είναι λέει δουλειά του εισαγγελέα ακροάσεων τέτοια ζητήματα. Ευτυχώς η κυρία εισαγγελέας είχε άλλη άποψη και μετά από δυο περίπου ώρες και καταβάλλοντας 3,5 ευρώ για τη σχετική αίτηση έφυγα περιχαρής με την εισαγγελική εντολή προς τη ΔΕΗ ανά χείρας. Τρόλεϊ φυσικά. Και μέσα στο λιοπύρι να περιμένω για μια ακόμη φορά με τις ώρες. Κάνιγγος και από κει στη Χαλκοκονδύλη, στα κεντρικά της ΔΕΗ και στον 8ο όροφο, στη Γραμματεία. Πρωτόκολλο και πάλι και επισύναψη και της προηγούμενης αίτησης για να συνεξεταστεί από ειδικό δικηγόρο της ΔΕΗ, όπως μου είπε η υπάλληλος της Γραμματείας.

Δικηγόρος; χμ... μάλλον τα ίδια θα έχουμε, σκέφτηκα. Θα μου αραδιάσει τους νόμους και θα μου πει ότι είναι αδύνατον να υλοποιήσουν το αίτημά μου, γιατί ο νόμος λέει ετούτο και το άλλο και το παράλλο και τελικό συμπέρασμα πως θα παρακρατήσουν τα δικά μου λεφτά για να πληρωθεί μέρος του ΕΕΤΑ της ιδιοκτήτριας αλλά και ποιος ξέρει; με κίνδυνο να βρω και τον μπελά μου γιατί δεν πλήρωσα από την τσέπη μου και το υπόλοιπο ΕΕΤΑ...

Τα πόδια στην πλάτη λοιπόν και γραμμή για το Υπουργείο Οικονομικών, Καραγιώργη Σερβίας 8, στο Σύνταγμα, στο ισόγειο...  Εξηγώ για πολλοστή φορά τι μου συμβαίνει. Παρουσιάζω και το λογαριασμό που μου έστειλε η ΔΕΗ και την απάντηση από το τμήμα παραπόνων που έλαβα διαδικτυακώς. Με την επίμαχη φράση πως δεν μπορεί να υλοποιηθεί το αίτημά μου!!!

Η υπάλληλος ανασύρει το σχετικό νόμο και για ώρα τον μελετά προσεχτικά. Στο τέλος μου ανακοινώνει:

- Δυστυχώς ο νόμος δεν έχει προβλέψει την περίπτωσή σας!!! 

Δηλαδή, της λέω, πρέπει να πληρώσω εγώ το ΕΕΤΑ άλλου πολίτη;

- Ε, όχι βέβαια, μου λέει. Δεν θα το πληρώσετε. Πρέπει να πάτε στον 3ο όροφο που είναι οι αρμόδιοι υπάλληλοι και να εκθέσετε το θέμα. Δυστυχώς σήμερα έχει στάση εργασίας η ΑΔΕΔΥ και απουσιάζουν. Οπότε θα κάνετε τον κόπο να περάσετε αύριο...

Και βρίσκομαι ακριβώς σ' αυτό το σημείο. Πως πρέπει αύριο να ξαναπάρω τους δρόμους και να πληρώσω και νέα εισιτήρια. Για να πάω να διαμαρτυρηθώ για τη θέση που με έχουν φέρει όσοι έφτιαξαν αυτούς τους νόμους και ξέχασαν περιπτώσεις σαν τη δική μου. Λες και είμαι η πρώτη και η τελευταία ενοικιάστρια που λήγει το μισθωτήριό της και ζητά επομένως διακοπή και του συμβολαίου της ΔΕΗ.

Αλλά και αν το ξέχασαν οι νομοθέτες. Η ΔΕΗ δεν ξέρει ότι συμβαίνει αυτό και αδικούνται οι ενοικιαστές; Γιατί δεν παίρνει τα μέτρα της για να διορθωθεί η αδικία; Και δε χρειάζεται να κάνει και πολλά. Απλά να κοινοποιεί έγγραφο σχετικό και στον ιδιοκτήτη του ακινήτου και να τον ενημερώνει για το ζήτημα και την οφειλή που πρέπει εκείνος να καταβάλει.  Και όχι ο κάθε άσχετος και ανενημέρωτος πιθανόν υπάλληλος να λέει σε γριούλες πως ο νοικάρης άφησε χρέος!!! Τον ταλαίπωρο νοικάρη που δεν του φτάνει η μετακόμιση, δεν του φτάνει η ταλαιπωρία και με τη ΔΕΗ, θίγεται έτσι και η αξιοπρέπειά του και δημιουργούνται σχόλια σε βάρος του. Πως δεν πληρώνει τις υποχρεώσεις του!!! Αμ δαρμένος, που λέει η παροιμία, αμ και φταίχτης!!!

Είναι ακριβώς για τούτο, για την αξιοπρέπειά μου, που δεν πρόκειται να υποχωρήσω και να αφήσω το ζήτημα. Κι ας ξοδέψω παραπάνω από την προκαταβολή που ευελπιστώ κάποια στιγμή να μου επιστραφεί. Και γιατί είναι παράλογο να μου ζητάνε να πληρώσω φόρους άλλου πολίτη. Αυτά μόνο στην τουρκοκρατία γίνονταν όταν υποχρεώνονταν οι ραγιάδες να πληρώσουν τον κεφαλικό φόρο, γνωστό και ως χαράτσι,  των συγχωριανών τους για να μη ζημιωθεί ο αγάς.

Σήμερα όμως ούτε ραγιάδες είμαστε ούτε και επιτρέπεται να αφήνουμε κάποιους να το παίζουν αγάδες. Τουλάχιστον όχι όσοι έχουμε δώσει όρκο στο Σύνταγμα και τους νόμους πως θα διδάσκουμε τα Ελληνόπουλα την ελληνική ιστορία. Αλλιώς να δέσουμε μια πέτρα στο λαιμό μας και να πάμε να φουντάρουμε στο Φάληρο.

Αν χρειαστεί λοιπόν θα φτάσω και όπου αλλού χρειάζεται. Ο παραλογισμός όμως δε θα περάσει. Δεν πρέπει να περάσει. No pasaran!

Γενέθλια 6 ετών για το Homa Educandus

Τα έξι χρόνια λειτουργίας του έκλεισε το Homa Educandus.

Στην αρχή με τούτο εδώ το ιστολόγιο που άνοιξε στις 26  Ιουνίου 2007.

Και πολύ σύντομα με το φόρουμ και αργότερα με το γκρουπ στο face book.

Ευχαριστούμε θερμά όλους όσους αυτά τα χρόνια συμμετείχατε και στηρίξατε διαδικτυακά το Homa Educandus.

Τον μπελά μου έχω βρει από το Γιάννη Ραγκούση

Εδώ και λίγο καιρό ο Γιάννης Ραγκούσης, πρώην υπουργός, με βομβαρδίζει με e-mail.

Χωρίς να τον ξέρω και χωρίς να με ξέρει.

Πού βρήκε το προσωπικό μου e-mail άγνωστο!

Στα καλά καθούμενα επέλεξε να με ενημερώσει για τις διαφορές του με το Βενιζέλο λες και με νοιάζει εμένα και για τον ένα και για τον άλλο.

Του απάντησα ευγενικά να σταματήσει να με ενοχλεί. Με έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια.

Συνέχισε λοιπόν να στέλνει μηνύματα του τύπου της μαζικής ενημέρωσης του κοινού και προσπαθώντας να καλομορφιστεί. Να ξεχάσουμε όσα τον βαραίνουν και τον ίδιο προσωπικά για τα χάλια της χώρας μας σήμερα. Και με τη μέθοδο της πλύσης εγκεφάλου:

- Δε θες να σου στείλω μήνυμα; Σιγά μη σε λάβω υπόψη ανόητε ψηφοφόρε.

Ο κάθε πολίτης είναι γι' αυτούς ένα μηδενικό. Όποτε θέλουν του κόβουν το μισθό, όποτε θέλουν τον πετάνε στην ανεργία, όποτε θέλουν λοιπόν και του κόβουν από τη μια την ΕΡΤ και από την άλλη τον βομβαρδίζουν με μηνύματα στο κινητό ή στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Θέλουμε δε θέλουμε θα ακούμε τη δική τους φωνή!

Κοινό χαρακτηριστικό τους η παντελής έλλειψη σεβασμού στον απλό άνθρωπο.

Όπως λοιπόν και τον προειδοποίησα, πως θα περάσω σε δημόσια διαμαρτυρία για την τακτική του, αλλά με έγραψε και πάλι στα παλιά του τα παπούτσια συνεχίζοντας να στέλνει μηνύματα - πιθανότατα μάλιστα ούτε που διαβάζει τι του απαντάνε, αυτός ξέρει μόνο να μιλάει και να επιβάλει τη δική του άποψη - δημοσιεύω αυτή τη διαμαρτυρία σήμερα.

Γιατί η πολιτική του Ραγκούση και της παρέας του με έχει καταστρέψει οικονομικά. Κι εμένα και τους δικούς μου ανθρώπους και τους φίλους μου και τους γνωστούς μου. Και δε θέλω να βλέπω ούτε το όνομά του ούτε και του Βενιζέλου. Να λύσουν τις διαφορές τους αλλού, όχι στο δικό μου κουτί ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και κατά τη λαϊκή παροιμία ΔΥΟ ΓΑΪΔΑΡΟΙ ΜΑΛΩΝΑΝΕ ΣΕ ΞΕΝΟΝ ΑΧΥΡΩΝΑ.

Δε φτάνει όσα μας έκανε ο Ραγκούσης και ο κάθε Ραγκούσης είμαστε υποχρεωμένοι να μας βομβαρδίζουν και με μηνύματα προσωπικού χαρακτήρα;

Υπάρχουν εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση, σάιτ στο διαδίκτυο κλπ. δημόσιου χαρακτήρα μέσα ενημέρωσης. Ας κάνει από κει την εκστρατεία του για αναζήτηση ψηφοφόρων.

Το να με ενοχλεί όμως κάποιος είτε στο σπίτι μου, είτε στο προσωπικό μου τηλέφωνο ή στο προσωπικό μου e-mail, είναι παραβίαση της ιδιωτικής ζωής. Ειδικά όταν δεν του έχεις δώσει εσύ τέτοιο δικαίωμα και ακόμη περισσότερο όταν διαμαρτύρεσαι και αυτός συνεχίζει.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ ΛΕΝΕ ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ! ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΕΡΤ!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ

http://kapetanisses.blogspot.gr/2013/06/blog-post.html

Εδώ και λίγες ώρες ζούμε έναν εφιάλτη που η λογική μας δε χωρά. Από τις 6 το απόγευμα αναγγέλθηκε το κλείσιμο της ΕΡΤ! Και μάλιστα απόψε τα μεσάνυχτα!

Διαβάστε αναλυτικά εδώ: http://paideia.forumotion.com/t1920-topic

Κι αν όλος ο ελληνικός λαός κλαίει και σπαράζει, οι ναυτικοί σπαράζουν περισσότερο. Γιατί η ΕΡΤ ήταν Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ στους μακρινούς ωκεανούς που ταξίδευαν ή και ταξιδεύουν ακόμη.

Μεταφέρω σχόλιο από την ομάδα μας στο face book, από παλιά συναδέλφισσα:

ΟΤΑΝ ΤΑΞΙΔΕΥΑ ΠΑΛΙΑ ΑΚΟΥΓΑ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΘΥΜΟΜΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ,ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΟΛΟΙ ΟΙ ΝΑΥΤΙΚΟΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ .ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΚΟΥΝΕ ΤΙΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΩΡΕΣ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑΣ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΤΟΥΣ .

Η καπτα - Νίκη εκφράζει τα συναισθήματα όλων όσων κάποτε βρεθήκαμε στα καράβια. Η ΕΡΤ για μας ήταν η ίδια η πατρίδα μας. Απόψε σωπαίνει η φωνή της πατρίδας!

Και όσοι Έλληνες, και ναυτικοί, ακούμε τούτη τη νύχτα ζωντανά τη φωνή της Ελλάδας:

http://www.greektvradio.com/p/radiolinks/10/era-5-h-foni-tis-elladas-live.html

Και να θυμίσω ότι το κλείσιμο της ΕΡΤ είναι το δεύτερο στα χρονικά της δημιουργίας της. Η πρώτη ήταν το 1941 όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα. Εκείνη τη μέρα, ακούγοντας τη φριχτή είδηση, μια σπουδαία Ελληνίδα, η Πηνελόπη Δέλτα, πήρε φαρμάκι και έβαλε τέλος στη ζωή της. Δεν το άντεξε. Και είναι χαρακτηριστικό ότι πάνω στον τάφο της γράφτηκε η λέξη ΣΙΩΠΗ....

Ποιος να το έλεγε όμως στη Δέλτα ότι άνθρωπος από τη δική της γενιά θα έβαζε υπογραφή για να κλείσει η ΕΡΤ για δεύτερη φορά; Δίνοντας γην και ύδωρ στους ξένους δανειστές...

Πώς, πώς να το αντέξεις αυτό το έγκλημα;

Ζήσαμε πολλά από τη μέρα που την πατρίδα μας την τσάκισε το μνημόνιο. Αυτό όμως που συμβαίνει σήμερα, απόψε, ξεπερνά σε φρίκη όλα τα άλλα!

Κι επειδή πλήττει βάρβαρα και τους Έλληνες ναυτικούς λέμε ΟΧΙ στο κλείσιμο της ΕΡΤ με όλη τη δύναμη της φωνής μας! Λέμε ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!!!!

____________________

Ώρα 23.30 - 11/6/2013 ΣΙΓΗΣΕ Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ! ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ!!!!!!!!!! 

Επιστρατευμένος καθηγητής έπεσε στις επάλξεις! Κατέρρευσε μέσα στο βαθμολογικό κέντρο ο μαθηματικός Θανόπουλος Γιώργος...

Β΄ΕΛΜΕ ΔΥΤ.ΑΤΤΙΚΗΣ ΑΙΓΑΛΕΩ 21.5.2013

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το ΔΣ της Β΄ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής με βαθιά οδύνη, ανακοινώνει τον αδόκητο θάνατο του καλού συναδέλφου Θανόπουλου Γιώργου Μαθηματικού στο 2ο ΓΕΛ Χαϊδαρίου. Ο συνάδελφος ήταν συντονιστής των μαθηματικών στο 35ο Βαθμολογικό Κέντρο του Αιγάλεω. Σήμερα 21-5-13 στις 17:30 ήταν προγραμματισμένη η ενημέρωση των μαθηματικών, την εισήγηση της οποίας έκανε ο ίδιος. Μετά την ολοκλήρωση της, σωριάστηκε στην αίθουσα μπροστά στα μάτια όλων των μαθηματικών. Αμέσως έγιναν αγωνιώδεις προσπάθειες καρδιοαναπνευστικής άνανηψης μέχρι την διακομιδή του στο Γενικό Κρατικό Νικαίας, όπου δυστυχώς κατέληξε. Στο βαθμολογικό κέντρο, όπως και σε όλα τα υπόλοιπα της Ελλάδας, δεν υπήρχε γιατρός για την παροχή πρώτων βοηθειών, που ίσως να έσωζαν τη ζωή του συναδέλφου. Το ΔΣ θα σας ενημερώσει, με νέο δελτίο, για τον τόπο και το χρόνο της κηδείας του συναδέλφου.

Για το Δ.Σ της ΕΛΜΕ

Ο Πρόεδρος Κορδής Νεκτάριος 

Ο Γεν. Γραμματέας Σταθόπουλος Ανδρέας

Δείτε περισσότερα εδώ

http://paideia.forumotion.com/t1862-topic

Η ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ, ΩΡΑ 13.00, ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ, ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ (ΑΘΗΝΑ). 

Από τις αγορεύσεις στην 81 Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ.

Περισσότερα για το μένος κατά της αριστεράς (όποιου κόμματος και όποιας παράταξης) δείτε εδώ:

http://paideia.forumotion.com/t1683-topic

Μια Ηπειρώτισσα απαντά σε έναν Ικαριώτη...

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί απάντηση σε μια ανάρτηση στο διαδίκτυο που λίγο πριν τυχαία διάβασα. Σε τούτη εδώ:

http://rovithe.blogspot.gr/2013/01/blog-post.html

Αγαπητέ Β,

κατ' αρχάς να σου ευχηθώ καλή χρονιά και ελπίζω τη φετινή σου Πρωτοχρονιά να την έζησες σε καλύτερη εκδοχή από αυτή που περιέγραψες παραπάνω. Τυχαία βρέθηκα στο ιστολόγιό σου. Διάβασα όμως προσεκτικά όλα όσα έγραψες γιατί αφορούσαν καταστάσεις και πρόσωπα που γνωρίζω. Όχι, δεν ανήκω στη Χαονία, την ξέρω όμως καλά και την έχω ακούσει να τραγουδά και στην Άλλη Όχθη, και στο Παλλάς που έγραψε κάποιος άλλος φίλος σου, και σε πολλές ακόμη συναυλίες εντός και εκτός Ελλάδας.

Κι ο λόγος είναι όχι μόνο η προσωπική γνωριμία με τα μέλη της Χαονίας και ούτε μόνο η καταγωγή μου από την Ήπειρο. Μα τα ίδια τα τραγούδια τα πολυφωνικά. Ακριβώς όμως γι' αυτό θα πρέπει να σου πω ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα. Που το έβαλες στα πόδια έστω και καθυστερημένα και προτίμησες το βρεγμένος παρά μοιρολογημένος. Γιατί τα πολυφωνικά τραγούδια δεν είναι για τον καθένα. Κι ακόμη χειρότερα, με τα τραγούδια αυτά συμβαίνει το εξής παράδοξο: Ή τα ακούς και συγκλονίζεσαι ή το βάζεις στα πόδια (όπως ακριβώς κι εσύ) κρατώντας τα αυτιά σου. Δεν έχει μάλιστα να κάνει με την καταγωγή, αν είσαι δηλαδή Ηπειρώτης ή Ικαριώτης. Θα σου πω για παράδειγμα πως η κοπέλα που άκουσες στην Άλλη Όχθη δεν είναι Ηπειρώτισσα. Είναι όμως από εκείνους, όπως κι εγώ, που τα πολυφωνικά τραγούδια μιλάνε στην ψυχή τους. Τυχαίο μάλιστα δεν είναι που ένας Θόδωρος Αγγελόπουλος διάλεξε ένα τέτοιο τραγούδι πολυφωνικό, το Μάρκο Μπότσαρη, ως τραγούδι τίτλων στην πρώτη του ταινία, την Αναπαράσταση.

Το θέμα μου όμως δεν είναι να σου εξυμνήσω τα πολυφωνικά ούτε να σου κάνω διάλεξη γι' αυτά. Δεν είμαι και ειδικός, είπα με συγκλονίζουν και αυτό και μόνο μπορώ να υπερασπιστώ. Και να σου εξηγήσω πως ήταν απόλυτα φυσιολογικό εσύ να είσαι από την αντίπερα ... όχθη, και όχι από την Άλλη. Όπως το ίδιο ένιωσα κι εγώ όταν επισκέφθηκα το δικό σου τόπο, την Ικαρία. Είχα ακούσει τα καλύτερα και είπα ένα καλοκαίρι να περάσω εκεί τις διακοπές μου. Απογοήτευση. Και δε με πιστεύουν κιόλας όταν το λέω ότι πέρασα χάλια. Με τη σημείωση πως δε με έφταιξε καθόλου η ηπειρώτικη καταγωγή μου αφού έχω έρωτα τρελό για ένα άλλο νησί του Αιγαίου, την Αστυπάλαια. Μπορείς εξάλλου να το διαπιστώσεις από παλιότερες αναρτήσεις του ιστολογίου μου.

Παραδέχομαι επίσης πως δε με έφταιξε ούτε η ίδια η Ικαρία. Απλά δε μου ταίριαξε. Και ο τόπος και οι άνθρωποι και κυρίως η νοοτροπία τους. Να πω για το απίστευτο ραχατιλίκι τους, που αναφέρει ακόμη και το λήμμα της Βικιπαίδειας; Να πω ότι βρίσκαμε κλειστά τα μαγαζιά τη μέρα και οι ντόπιοι μας ενημέρωναν λες και ήταν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο ότι μόνο νύχτα τα ανοίγουν; Που καθόμασταν για φαγητό σε άδεια μαγαζιά και ο μαγαζάτορας παραδίπλα να κάαααααααθεται ατάραχος και να περνά η ώρα και να μην έρχεται να πάρει παραγγελία γιατί στην Ικαρία λέει έτσι κάνουν;

Ή να πω για το πώς οδηγούν; Εγώ τη γλίτωσα μονάχα με μια γρατζουνιά αλλά δεν ξεχνώ τα δεκάδες στραπατσαρισμένα αυτοκίνητα που φορτώθηκαν στο πλοίο της επιστροφής. Σε κανένα άλλο νησί δε μου έχει συμβεί τέτοια εμπειρία!

Να πω και για τα μιλιούνια τις σφήκες στον Αρμενιστή; Που δε σε άφηναν να φας; Ή για εκείνα τα τεράστια κύματα στις βόρειες παραλίες που ακόμη και δεινός κολυμβητής να είσαι κινδυνεύεις να πνιγείς;

Ή μήπως για το σπιτονοικοκύρη που μετά από τρεις συνεχόμενες μέρες διαμονής μας του παραπονεθήκαμε ότι είχε λερωθεί το δωμάτιο  κι αντί επιτέλους να φιλοτιμηθεί  και να το καθαρίσει, μας έδειξε πού είναι η σκούπα και το φαράσι; Ειλικρινά ούτε αυτό το χουνέρι μου έχει ξανασυμβεί σε άλλο νησί...

Από την άλλη δεν ξεχνώ πως όταν φεύγαμε έβγαλε ένα βαζάκι μέλι από την παραγωγή του και μας το χάρισε. Ούτε τον καλό εκείνο άνθρωπο που μας έμαθε το κόλπο να διώξουμε τις σφήκες. Και δεν ξεχνώ και το απίστευτο χρώμα των νερών. Ούτε ξεχνώ πως έχω καλούς φίλους από την Ικαρία που είναι έξω καρδιά. Και λέω και το εννοώ πως απλά εμένα δε μου ταιριάζει η Ικαρία. Καταλαβαίνοντας πως την ίδια ώρα κάποιοι άλλοι τη θεωρούν και ας μην είναι Ικαριώτες έναν παράδεισο επίγειο.

Χαίρομαι λοιπόν που κι εσύ παρά την αρνητική σου πρώτη εντύπωση έψαξες και βρήκες περισσότερα στοιχεία για τα πολυφωνικά. Δεν τράβηξες βιαστικά ένα μεγάλο Χ. Ενώ έχω φίλους μου που με ειλικρίνεια μου παραδέχτηκαν πως δε θα άντεχαν να τα ακούσουν δεύτερη φορά στη ζωή τους.

Από κει και πέρα όμως βρίσκω επιεικώς απαράδεκτο τον τρόπο που μιλάς για τα πρόσωπα. Και για την πένθιμη νεαρά όπως την αποκαλείς και για τον γεματούλη  κυριούλη, ακόμη και για τους Ηπειρώτες της παράνομης ταβερνούλας. Που δε μιλάνε, γράφεις, σχεδόν καθόλου μεταξύ τους.  Κοίτα, δε θα αμφισβητήσω καθόλου πως η νεαρά μπορεί να ήταν και πένθιμη. Κι ένας λόγος παραπάνω που τη γνωρίζω και βλέπω τις χρονολογίες που σημείωσες. Πότε δηλαδή συνέβησαν όσα γράφεις. Βλέπεις για κάποιους ανθρώπους δεν είναι από παράδοση και μόνο που λένε μοιρολόγια ακόμη και τις Πρωτοχρονιές και στους γάμους και στα πανηγύρια. Και το πένθος δεν είναι γνώρισμα μονάχα της μεγάλης ηλικίας. Χωρίς να το θέλεις με όσα έγραψες και τυχαία διάβασα ένιωσα εγώ να προσβάλλομαι εκ μέρους αυτής της κοπέλας. Και που ελπίζω να μη διαβάσει ποτέ η ίδια το κείμενό σου. Γιατί μπορεί εσύ ειρωνικά να την αποκαλείς χαροκαμένη μα είναι όντως. Και περισσότερο δε γίνεται.

Θα μου πεις τι έφταιγες εσύ και η παρέα σου να σας χαλάσει το κέφι της Πρωτοχρονιάς; Τι φταίγατε οι κεφάτοι Ικαριώτες να μοιραστείτε το μοιρολόγι των Ηπειρωτών και των συν αυτών; Ας φεύγατε. Ή ας διαλέγατε καλύτερα πού θα κάνετε Πρωτοχρονιά. Εξάλλου όλα αυτά όπως γράφεις δε συνέβησαν στις 2 και στις 3. Αλλά τα ξημερώματα. Νωρίτερα υπήρχε μουσική από σιντί και μάλιστα χορέψατε και δικά σας τραγούδια. Θέλω να πω ότι δεν πήγατε στο μαγαζί να κάνετε Πρωτοχρονιά και σας υποδέχτηκαν με μοιρολόγια. Μα κόντευε τέσσερις κατά πως λες. Σωστά;

Στις τέσσερις λοιπόν το πρωί οι άνθρωποι εκείνοι θέλησαν να αφήσουν την ψυχούλα τους λεύτερη και να τραγουδήσουν τους καημούς τους. Να αφήσουν το τραγούδι να ξεπλύνει και να απαλύνει τον πόνο. Όπως από αρχαιοτάτων χρόνων συμβαίνει στη χώρα αυτή, να εναποθέτουν στη δύναμη της τέχνης να αντιπαλέψει το φαρμάκι του θανάτου. Ή και όλα τα άλλα φαρμάκια της ζωής. Δεν είναι οι Ηπειρώτες που το ανακάλυψαν αυτό. Πως έχουμε την τέχνη για να μη μας συντρίψει η αλήθεια, που είπε και ο Νίτσε.

Και ίσως κι εσύ αυτό ακριβώς να ανακάλυψες μεγαλώνοντας και για τούτο και ο επίλογος που έγραψες:


"Άκουσα πάντως με περισσότερη προσοχή τα πολυφωνικά τους· μια ορισμένη παραδοξότητα στο πέλαγος της μονοφωνίας της παραδοσιακής μας μουσικής. 

Εξακολουθεί να μη με ενθουσιάζει, αλλά η αλήθεια είναι ότι την εκτιμώ πολύ περισσότερο τώρα. Μπορεί να φταίει η ξενητειά ή ο χρόνος που περνάει και το γήρας που ου γαρ έρχεται μόνον και φέρνει μια διάθεση πιο σκοτεινή. Ή πάλι μπορεί μεγαλώνοντας να εκτιμάς περισσότερο την παράδοση ή την αισθητική στην οποία δεν είχες εκτεθεί και τόσο νεώτερος. Ή τέλος μπορεί να αγαπάς κι εσύ μια νια κάπου σε κάποια γειτονιά, ποιος ξέρει.

Τι κακό έκανες δηλαδή, ο καημένος;"

Να λοιπόν που η ίδια η ζωή σε έφερε πιο κοντά στην πολυφωνική παράδοση. Κι ας είναι ξένη η αισθητική της για σένα. Δεν είναι όμως ξένα για κανέναν άνθρωπο τα θέματα των πολυφωνικών τραγουδιών. Και που θα μπορούσα να τα συνοψίσω στα εξής δύο: έρωτας και θάνατος. Τους δυο δηλαδή πανεπίσκοπους νόμους όχι μόνο της ζωής των ανθρώπων μα και του σύμπαντος ολόκληρου που λέει ένας άλλος αγαπημένος μου, ο Δημήτρης Λιαντίνης. Ο ίδιος έχει αναλύσει στα βιβλία του και τον πεσιμισμό των Ελλήνων που γέννησε την τέχνη τους, την αρχαία τους τέχνη αλλά και τη νεότερη αυθεντική τέχνη του λαού μας. Μια τέχνη βαθιά ποτισμένη από τον καημό του θανάτου.

Η Άλλη Όχθη που σου χάλασε τη δική σου Πρωτοχρονιά, αυτόν τον άλλο πολιτισμό πρεσβεύει και υπηρετεί. Και την τέχνη εκείνη που δεν είναι ώπα ώπα αλλά καθαρτήριο για όσα βαραίνουν την ψυχούλα μας. Δηλαδή την τέχνη που αποτελεί ψυχαγωγία και όχι διασκέδαση. Που αντιμετωπίζει κατάματα ακόμη και το θάνατο και δε φορά παρωπίδες παριστάνοντας πως δεν τον βλέπει και άρα δεν υπάρχει. Πάει να πει δεν είναι στρουθοκάμηλος. Και για το λόγο τούτο τραγουδά μοιρολόγια και στις χαρές μα ξέρει και μπορεί να συνοδεύει τους αγαπημένους στο νεκροταφείο με τραγούδια.

Είμαστε παράξενη ράτσα εμείς οι Ηπειρώτες, αγαπητέ Β. από την Ικαρία. Παράξενα και τα τραγούδια μας. Σαν τον παράξενο τόπο που μας τάχθηκε για πατρίδα. Τον τόπο που πέρα από τα κακοτράχαλα βουνά τον διασχίζει και ένας Αχέροντας. Με όλους τους μύθους που τον συνοδεύουν. Και που καλά κρατάνε ακόμη στην ντόπια παράδοση. Για τον Άδη και για την Περσεφόνη και για το Χάρο.

Τυχαία λοιπόν δε γέννησε ο ίδιος τόπος κι εκείνες τις τρελές που τις παράσυρε της ελευθερίας ο έρως στου Ζαλόγγου τις μεριές. Κι υπέγραψαν το Ελευθερία ή Θάνατος με το ίδιο τους το αίμα.

Στην Ικαρία πάλι, το καταλαβαίνω. Είναι το ίδιο το όνομα του νησιού που υποβάλλει μια άλλη αντίληψη ζωής. Να παίρνεις φόρα και να πετάς κυνηγώντας τον ήλιο και τη χαρά και πριν καταλάβεις τι σου συμβαίνει να σκας κάτου στο πέλαγος. Όχι γιατί το επέλεξες εσύ να πηδήσεις. Εσύ να πετάξεις ήθελες στο φως. Να διασκεδάσεις ήθελες και μόνο...

Ίδια που κι εσύ επέλεξες να διασκεδάσεις τους φίλους σου μιλώντας για μια χαροκαμένη νεαρά. Ειρωνευόμενος ακόμη και το μαύρο της φουστάνι. Ωραία λοιπόν. Τις επόμενες Πρωτοχρονιές σου να επιλέγεις μαγαζιά που τραγουδούν πολύχρωμες κοκότες. Που πετάνε και ολίγον μπουτάκι έξω προς τέρψιν των θαμώνων. Κι όχι χώρους που αληθινοί άνθρωποι καταθέτουν την ίδια τους την ψυχή.

Ζητώ συγνώμη αν έγραψα πολλά. Ήταν, πες, απάντηση στην άλλη κατηγορία σου, πως οι Ηπειρώτες δε μιλάμε σχεδόν καθόλου...

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΧΩΡΙΣ (;) ΤΟ ΘΟΔΩΡΟ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟ

Θόδωρος Αγγελόπουλος. Ηγουμενίτσα. 1969...

Αναπαράσταση.

Οι τίτλοι της αρχής. Μιας ταινίας... και ενός μεγάλου σκηνοθέτη.











ΠΗΓΗ http://www.prin.gr/2012/01/interview.html

Δημοσιογράφος Π. Φραντζής: Πείτε μου για την εμπειρία σας στην Αθήνα του 1965, τότε που άρχισαν όλα.

ΘΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: "Το ’64 ήμουν ακόμα στο Παρίσι. Είχα κλείσει μια δουλειά με τον Αλέν Ρενέ (είχα μια τρομακτική αποδοχή από τη μεριά των Γάλλων, όλοι περιμένανε πώς και πώς) είχα δηλαδή μια ανοιχτή ιστορία στη Γαλλία. Και κατέβηκα να δω τους γονείς μου πριν ξαναγυρίσω πίσω. Και κατεβαίνοντας, είναι γνωστή η ιστορία, κάπου στα Χαυτεία ήτανε, συγκρούονταν φοιτητές με αστυνομικούς, ξύλο, εγώ έμενα στην Αχαρνών και πήγαινα με τα πόδια, με ένα σακίδιο… και δεν πρόλαβα να καταλάβω τίποτα. Ήρθαν οι αστυνομικοί καταπάνω μου. Έφαγα μια σφαλιάρα στο πρόσωπο, μου έπεσαν τα γυαλιά κάτω και έσπασαν – τότε έσπαγαν τα γυαλιά. Και τα ’χασα. Γυρίζοντας σπίτι μίλησα στο τηλέφωνο με την Τώνια τη Μαρκετάκη που τότε δούλευε στη Δημοκρατική Αλλαγή και έκανε κριτική.

«Θόδωρε έμαθα ότι γύρισες, ξέρουμε πώς γράφεις και θέλουμε να είσαι στην εφημερίδα μαζί μας».

Λέω «Τώνια, εγώ θα γυρίσω, έχω κλείσει δουλειά».

«Καλά εντάξει», μου λέει, «θα τα πούμε».

Αλλά εγώ είχα σοκαριστεί αγρίως. Και καθόμουν και σκεφτόμουν. Όλη νύχτα την πέρασα δύσκολα. Σαν να είχα περάσει ένα ψυχολογικό σοκ, έτσι θα το έλεγα. Την άλλη μέρα το πρωί τηλεφώνησα στην Τώνια και της είπα «Εντάξει Τώνια, θα ’ρθω». Κι έμεινα στην Ελλάδα. Ακόμα και όταν οι φίλοι μου στη διάρκεια της δικτατορίας φύγαν όλοι, οι περισσότεροι τουλάχιστον, εγώ έμεινα και άρχισα να κάνω ταινίες. Με σκοπό να καταλάβω όχι μόνο τον εαυτό μου, αλλά για να καταλάβω πού βρισκόμουν.

Και πού αλλού να πάω, με την Αναπαράσταση πήγα στη βαθιά Ελλάδα, όχι στην Αθήνα, να ανακαλύψω τη χώρα μου – και έτσι άρχισε αυτή η ιστορία."

Πριν 8. 2. 2009

Ο Αγγελόπουλος στο χωριό που έγινε το πραγματικό έγκλημα της Αναπαράστασης. Στο Πολυνέρι Θεσπρωτίας. Τελικά γύρισε την ταινία του σε χωριό της Πίνδου...


ΘΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: «Ξεκίνησα τα ταξίδια μου στη ‘μέσα’ Ελλάδα με την ‘Αναπαράσταση’ […]. 

Πήγα στην Κέρκυρα για να διαβάσω τη δικογραφία. 

Μετά πήγα στο χωριό όπου είχε γίνει το έγκλημα. Κάθισα στο καφενείο. Οι ντόπιοι, που ντρέπονταν γι αυτό που είχε συμβεί στο χωριό τους, μαζεύτηκαν και με κοίταζαν ακίνητοι. Κατάλαβα ότι έπρεπε να φύγω όσο δυνατόν γρηγορότερα και να ψάξω άλλο μέρος. 

Έφτασα απόγευμα και με ψιλόβροχο στη Βίτσα, στα Ζαγόρια. Κανείς στους δρόμους. Μόνο κάτι μαυροφορεμένες γυναίκες χάνονταν σαν οπτασίες μέσα στους τοίχους των σπιτιών που από την υγρασία ήταν κατάμαυροι. Το μαύρο πάνω στο μαύρο. Εκπληκτικό πράγμα. 

Στο καφενείο, ένας γέρος μόνος του τραγουδούσε: ‘Μωρή κοντούλα λεμονιά, με τα πολλά λεμόνια».

http://eglima.wordpress.com/2010/03/06/anaparastassi2/

25/1/2013: Ένας χρόνος χωρίς (;)  το Θόδωρο Αγγελόπουλο.

Έφυγε πέρσι. Τραυματισμένος βαριά από το απόγευμα της 24ης Γενάρη 2012. Και στο γύρισμα της μέρας μας αποχαιρέτησε για πάντα. Αφήνοντας πίσω του έργο ζωής αιώνιο...

Μαρία Λαμπρίδου

 Ένα βροχερό χειμωνιάτικο βράδυ. Στην Ηγουμενίτσα...
και στη άλλη Ελλάδα, τη βαθιά, που τόσο  αγάπησε  ο Θόδωρος Αγγελόπουλος.

Και πρέπει να σου πω ότι όσο ζούσα στην Αθήνα και έβλεπα ταινίες του Αγγελόπουλου, ελάχιστα καταλάβαινα τι θέλει να πει. Χρειάστηκε να έρθω κι εγώ εδώ, έξω από τα "τείχη" για να δω και να αποκωδικοποιήσω αυτό το άλλο πρόσωπο του τόπου. Εδώ με βρήκε και το πικρό χαμπέρι για το χαμό του Θόδωρου. Τότε ανέβηκα και στο Πολυνέρι. Λίγα χιλιόμετρα από την Ηγουμενίτσα. Ένα προσκύνημα στον τόπο. Ένας ύστατος φόρος τιμής στο Θόδωρο που μόλις άρχιζα να κατανοώ.

http://paideia.forumotion.com/t827-topic

Ένα βαθύ ευχαριστώ, λοιπόν, στον άνθρωπο αυτό που τόσο αγάπησε τον πονεμένο τόπο μου. Και τόσο ποιητικά μετέφερε στη μεγάλη οθόνη του κινηματογράφου και του κόσμου τα βάσανα και τους καημούς του.