Πι, πι το παπί!

Αναδημοσίευση από το φόρουμ HOMA EDUCANDUS

Η είδηση σημερινή και η σκηνή από το σίριαλ Ζίμενς:

ethnosonline

Σε άλλο σημείο του υπομνήματός του ο Πρ. Μαυρίδης κατηγορεί τη Siemens ότι «μόλις πληροφορήθηκαν ότι διενεργείται δικαστική έρευνα γύρω από τις κινήσεις των γνωστών σε αυτούς τραπεζικών λογαριασμών της εταιρείας "έκαναν την πάπια"».

Συγνώμη αλλά αυτό δεν είναι είδηση... Το αντίθετο μάλιστα! να βγουν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους!

Το "πι πι το παπί" όμως είναι η καθημερινή μουσική επένδυση της εποχής μας. Ιδιαίτερα αν αρχίσει και καμία έρευνα, δικαστική ή ό,τι άλλο. Τότε πλαφ πλαφ η κάθε πάπια αποχωρεί και σφυρίζει αδιάφορα: Πι πι πι πι! Και μην τον είδατε τον ... Παναή! Δεν είδα, δεν ξέρω και "εγώ; τι δουλειά έχω εγώ;"

Έτσι κάποτε η ιστορία δίπλα στην εποχή του σιδήρου και του χαλκού θα κατατάξει και τη δική μας ως την εποχή της πάπιας! Της λαμογιάς και των θρασύδειλων.

Σε άλλους καιρούς, ηρωικούς, όποιος τολμούσε να κάνει την πάπια ή ευγενικά θα τον εξοστράκιζαν από την πόλη ή σκληρά και δωρικά θα τον έχτιζαν ζωντανό... Τη θυμάστε αυτή την ιστορία; Κάποτε τη διδάσκονταν τα ελληνόπουλα από το δημοτικό ακόμη. Έπειτα ήρθαν οι συνωστισμοί στο λιμάνι της Σμύρνης και τέτοιες λεπτομέρειες κρίθηκαν πως δε χωράνε στα βιβλία των παιδιών. Άσε που είναι και "βάρβαρη" σκηνή και μπορεί να πληγώσει την τρυφερή ψυχούλα τους...

Ήταν λέει κάποτε ένας Σπαρτιάτης που προσπάθησε να κάνει και αυτός την πά-πια... Το όνομά του Πα (από το πάπια) σαυνίας... Ήταν μάλιστα και ανίψι του ήρωα των Θερμοπυλών. Εκείνος έπεσε στο πεδίο της τιμής και το ανίψι καρπώθηκε τη δόξα. Για να είμαστε σωστοί και δίκαιοι με τον Πα - σαυνία... πρέπει να σημειώσουμε ότι ήταν επικεφαλής ο ίδιος στη μάχη των Πλαταιών που έδωσε το τελικό χτύπημα στους Πέρσες. 2.487 χρόνια πριν...

Λίγο λοιπόν ο μπάρμπας και ακόμη περισσότερο η νίκη στις Πλαταιές φούσκωσαν τα μυαλά του Παυσανία και ζήλεψε να αποκτήσει πολλά περισσότερα από όσα οι νόμοι της Σπάρτης θα του έδιναν ποτέ. Βλέπετε ήταν κι εκείνος ο παμπόνηρος Λυκούργος που απέσπασε τον όρκο των Σπαρτιατών να τηρούν τόσο σκληρούς νόμους που περιθώριο δεν άφηναν σε κανέναν να κάνει ζωή μαλθακή ή να διάγει πολυτελώς. Ακόμη και σε έναν ήρωα!

Αν το δούμε και αλλιώς το ζήτημα, είχε και ένα δίκιο ο καημένος ο Παυσανίας. Διότι μετά τις Πλαταιές τον έστειλαν να ελευθερώσει και τη Θράκη και γυάλισε το ματάκι του από τους αμύθητους θησαυρούς. Να έχεις το μέλι στο δάχτυλο και να μην το γλείφεις; Έτσι έδωσε στον εαυτό του το δικαίωμα να ντύνεται και να ζει όπως ταίριαζε στη θέση του. Στην πορεία μάλιστα θέλησε αυτή τη θέση να την εξασφαλίσει ισόβια. Λένε πως ήρθε σε συνεννόηση με τους Πέρσες να τους παραδώσει την Ελλάδα με τον όρο να αναλάβει ο ίδιος Σατράπης της περιοχής.

Έλα μου ντε που τον πήραν είδηση οι συμπατριώτες του... Και μια και δυο τον περνάνε από δίκη. Δε γνωρίζουμε τι είπε και τι δεν είπε - κάτι σε πι πι το παπί περιγράφουν οι ιστορικοί - κι έτσι ο Πα-σαυνίας βγήκε λάδι!

Εκεί όμως και τέλειωσε η τύχη του. Ένα γράμμα έκανε τότε την εμφάνισή του κι ο μπαγασάκος την πάτησε πανηγυρικά. Το είχε στείλει ο ίδιος στο στον Αρτάβαζο, έναν Πέρση σατράπη. Και καταλαβαίνετε πάνω κάτω τι έγραφε. Κατάλαβε όμως και ο ίδιος πως τέρμα τα αστεία και τα πι πι πι...

Τι να κάνει; Πώς να γλιτώσει από τη βέβαιη τιμωρία; Σας είπα... εκεί κάτω στη Σπάρτη τα χρόνια εκείνα ήταν πολύ σκληροί με τους προδότες και τις πάπιες... Πάει το λοιπόν και χώνεται στο ναό της Χαλκιοίκου Αθηνάς. Ικέτης στη θεά και επομένως πρόσωπο ιερό. Δικαίωμα οι Σπαρτιάτες να τον ακουμπήσουν δεν είχαν πια. Αλλά και να χωνέψουν όσα έκανε ο Πα-σαυνίας δεν μπορούσαν.

Στη δύσκολη εκείνη στιγμή τη λύση έδωσε η ίδια η μάνα του Παυσανία. Η Θεανώ. Μία από τις πολλές μανάδες που πρώτη κουβέντα που μάθαιναν στη ζωή τους ήταν όχι το πι πι το παπί... αυτά τα μαθαίνουμε εμείς σήμερα στα παιδιά μας... αλλά το ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ!

Παίρνει που λέτε μια κοτρώνα και κινάει για το ναό. Ελάτε, φωνάζει και στους άλλους, πάμε να τον χτίσουμε. Πρώτη αυτή έθεσε τον λίθο στην πόρτα του ναού και πίσω της όλος ο υπόλοιπος λαός της Σπάρτης. Κι αφού έχτισαν καλά καλά την πόρτα, έπιασαν και ξήλωσαν και τη στέγη. Να μείνει εκεί ο προδότης, στο κρύο και στην πείνα.

Πληροφορίες πως έβγαλαν και διάτα να θανατωθούν όλες οι πάπιες που κολυμπούσαν στον Ευρώτα, είναι μάλλον φανταστικές. Κι ας έπαιρναν εκεί το μπάνιο τους καθημερινά, χειμώνα - καλοκαίρι, όλα τα παιδόπουλα. Ποιο τολμούσε μετά την παραδειγματική τιμωρία του Πα-σαυνία να γυρίσει και να κοιτάξει τις πάπιες;

Αυτά τότε. Γιατί σήμερα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Και φυσικά από "αγάπη" στα παιδιά μας δεν τα πετάμε να κολυμπήσουν στα παγωμένα νερά κανενός Ευρώτα. Εξάλλου τις θερμαινόμενες πισίνες τι τις έχουμε;

Όσο για τις πάπιες... έχουμε βρει άλλη λύση. Μη μένουν και ...αμόρφωτα στη ζωολογία τα βλαστάρια μας!!! Κάθε που φτάνει ο Απρίλης, ξέρετε αυτός που κάποτε έστηνε χορό με τον έρωτα... τρέχουμε στους πάγκους των μικροπωλητών και αγοράζουμε με το κιλό τα παπάκια:

Παιδί είναι, να έχει κάτι ζωντανό να παίζει! Και παιδί ίσον παιχνίδι. Και παιδί είναι δεν πειράζει... Ούτε πειράζει που τα έρμα τα παπιά λίγο μετά το Πάσχα αφήνουν την τελευταία τους πνοή... Θυσία στο πνεύμα της εποχής. Τα Χριστούγεννα θυσιάζουμε έλατα και γαλοπούλες, το Πάσχα αρνάκια και πάπιες.

Και όλοι μαζί με κάτι παρωπίδες δέκα μέτρα τραγουδάμε:

Πι, πι το παπί!!!

_________________________

• Το άρθρο γράφτηκε από το μέλος του φόρουμ ΗΡΑΚΛΗ