Την ξέρετε την Αστυπάλαια; Την έχετε ποτέ επισκεφθεί; Αν όχι, μη χάσετε την ευκαιρία αυτό το καλοκαίρι. Είναι το καλύτερο δώρο που μπορείτε να κάνετε στον εαυτό σας!
Αρκεί να τα πηγαίνετε καλά με τα μελτέμια. Γιατί εκεί ο άνεμος δε σταματά στιγμή. Κι αυτό να το πάρετε σοβαρά υπόψη. Θα τον ακούτε πρωί, θα τον ακούτε μεσημέρι και όλη τη νύχτα θα συντροφεύει με το βουητό του τα όνειρά σας ή και τα ξενύχτια σας... Γιατί κι αυτό πρέπει να το πούμε, η Αστυπάλαια δεν προσφέρεται για τύπους υπναλέους!!! Αν η μισή μαγεία του τόπου είναι η απόλυτη κυριαρχία της θάλασσας, και τι θάλασσα, κρύσταλλο σμαραγδένιο, η άλλη μισή είναι οι νύχτες.
Με ένα κάστρο ολόφωτο να δεσπόζει και με δεκάδες επιλογές για να τιμήσετε την παράδοση του νησιού: Την έως πρωίας, κυριολεκτικά μιλώ, διασκέδαση. Και ο καλύτερος τρόπος για να ολοκληρώσετε τέτοιες ολονυκτίες δεν είναι άλλος από την ιεροτελεστία της ανατολής στις πολεμίστρες του κάστρου.
Εμείς μια τέτοια ώρα κάποτε χάσαμε την καρδιά μας... Και μας την έκλεψε για πάντα η Αστυπαλιά. Στο ίδιο σημείο που φαίνεται στη φωτογραφία και με τον τρόπο που μπορείτε να διαβάσετε
"Στο κάστρο της Αστροπαλιάς".
Κι όταν ο ήλιος βασιλιάς προβάλει, θα δείτε, αν είστε τυχεροί, το απίθανο παιγνίδι των χρωμάτων. Ήλιος άσπρος και όλα γύρω κόκκινα. Πολλά είναι τα νησιά που προσφέρουν μαγικό ηλιοβασίλεμα. Μύκονος, Σαντορίνη, Ζάκυνθος... Η Αστυπάλαια είναι το νησί της ανατολής. Γι' αυτό και το τραβάμε μέχρι πρωί. Στην κανονική μας ζωή (στην πόλη) ανήκουμε στη συνομοταξία των σπιτόγατων.
Λοιπόν, αν με αφήσουν εμένα να μιλάω για την Αστυπάλαια, δεν το έχω σε τίποτα να γράφω μέχρι αύριο. Τα πολλά λόγια όμως είναι φτώχεια. Σας δίνω μια χρησιμότατη διεύθυνση για να πάρετε όλες τις χρήσιμες πληροφορίες για το νησί και να αποφύγετε τις δικές μου πολυλογίες που ακολουθούν παρακάτω:
(από κει κατεβάσαμε και τις δύο πρώτες φωτογραφίες...
Οι άλλες είναι έργο των χεριών μας)
Θα βρείτε τα πάντα εκεί. Προσοχή όμως. Μην ξεκινήσετε χωρίς να κλείσετε δωμάτιο. Γιατί αυτό δε θα το βρείτε καθόλου εύκολα μέρες δεκαπενταύγουστου...
Προτείνω ανεπιφύλακτα για διαμονή το Λιβάδι. Αν πάτε χωρίς αμάξι (το τέλειο για Αστυπάλαια είναι σαφώς η μηχανή, όχι παπάκι... φυσάει το είπαμε, μηχανή και αν είναι και εντούρο καλύτερα) λοιπόν χωρίς ρόδα, προτιμήστε τη Χώρα. Εκεί είναι όλη η νυχτερινή ζωή. Η Μαρτιζάνα είναι μόνο για οικογένειες και τύπους που θέλουν να μονάσουν.
Από φαγητό... Όπου κι αν φάτε θα μείνετε ευχαριστημένοι.
Για ψάρι όμως να προτιμήσετε τη
Μαρτιζάνα. Εκεί δένουν όλα τα καΐκια. Και ο καλύτερος μάστορας στο ψήσιμο είναι ο Παναγιώτης, ο
Οβελίξ. Πάρτε τηλέφωνο όμως από το μεσημέρι αν θέλετε καλό ψάρι ή κακαβιά.
Πού αλλού αξίζει να φάτε... Στη Βιργινία. Θέα απίθανη. Το μαγαζί λέγεται Ακτή, η Βιργινία όμως είναι η ψυχή του και κόρη του ιδιοκτήτη... Αν τύχει και λείπει, την πατήσατε. Θα νιώσετε ολίγον Ικαρία... Εξοπλιστείτε με υπομονή και περιμένετε. Θα σας ανταμείψει και η θέα στο κάστρο και η απίθανη κουζίνα τους. Μην παραλείψετε τα γεμιστά καλαμάρια.
Και στους Μύλους υπάρχουν καλές επιλογές για φαγητό. Δυστυχώς δε βλέπω στο σάιτ σχετικά στοιχεία για να σας κατατοπίσω καλύτερα. Λοιπόν. Τα λέω στο "προφορικό" και ρωτήστε πηγαίνοντας για να προσανατολιστείτε. Το πιο παλιό στέκι είναι ο Μουγγός. Κλασικό παραδοσιακό καφενείο που ενίοτε φιλοξενεί τα πιο απίθανα και αυθόρμητα γλέντια. Σερβίρει από καφέδες και ξίδια μέχρι γλυκό του κουταλιού και χταπόδι στα κάρβουνα.
Λίγο πιο πάνω, δίπλα στο Δημαρχείο, είναι ο θρυλικός Μπαρμπαρόσας. Κουζίνα μοντέρνα και σπέσιαλ πιάτα. Κάτω, στο επίπεδο των μύλων, θα βρείτε και το μεζεδοπωλείο που ανήκει στους ίδιους ιδιοκτήτες. Στην περίφημη Βαρβάρα. Πατάτα ψητή και γεμιστή με διάφορα.... Ωχ μάνα μου. Και απόψε την έβγαλα με σαλάτα. Τι κάθομαι τώρα και μιλάω για μεζεδάκια.
Λίγο πιο πέρα υπάρχει άλλο καταπληκτικό ρέστωραν. Το κακό είναι που μια χρονιά μαγειρεύουν και μια όχι. Η κουζίνα τους είναι παραδοσιακή αστυπαλίτικη και οι μερίδες τεράστιες. Το όνομα του μαγαζιού δυστυχώς μου διαφεύγει. Είναι πάντως δίπλα ακριβώς στο ηρώο και σερβίρει και τα παραδοσιακά γλυκά, τα πουγγιά.
Για τους ξενύχτηδες υπάρχει μια πιτσαρία κοντά στους μύλους... Τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά τουλάχιστον δεν κινδυνεύετε να πεθάνετε από πείνα. Και καλές τιμές. Προσωπικά εκεί θα προτιμούσα μακαρονάδα...
Χαμένο στα στενά λίγο πιο πέρα από τους μύλους είναι το
Αρχιπέλαγο. Εδώ ερχόμαστε για γλυκά (απίθανα και περίεργα) και περισυλλογή με κλασική μουσική και θέα, τι άλλο; Το κάστρο... Καλή φάση είναι και για πρωινό. Αλλά κυρίως το βράδυ.
Όπως και όλα τα παραπάνω είναι για το βράδυ. Η παρέα μας συνήθως μόνο βράδυ τρώει. Αφού πάμε για ύπνο το πρωί, καταλαβαίνετε ότι κατά τις τρεις οδεύουμε για θάλασσα. Οπότε φαΐ γιοκ. Εκτός βεβαίως από το κλασικό κολατσιό, ντοματούλα, φέτα η ελληνική και φρέσκο ψωμί. (Οι φούρνοι είναι όλοι στη Χώρα αλλά θα βρείτε ψωμί και στα σούπερ μάρκετ στο Λιβάδι, πχ. στο φίλο μας το Μάκο).
Πάντως εσείς, αν θέλετε ντε και καλά να τσιμπήσετε και μεσημέρι, η λύση είναι το Γεράνι στο Λιβάδι. Δεν είναι ακριβώς στην παραλία αλλά εσείς με το στομάχι θα φάτε και όχι με τα μάτια. Οπότε
Γεράνι. Μην παρασυρθείτε από τα τραπεζάκια δίπλα στο κύμα. Το τονίζουμε και αμαρτία δεν έχουμε. Πάντως για να μην αδικούμε και αυτά τα τραπεζάκια, είναι ό,τι πρέπει για καφέ και ουζάκι και τάβλι... Και όλη η παραλία προς τέρψιν.
Θα σας πούμε όμως και πού αλλού δε θα τρώγαμε. Στον γιαλό στη χώρα. Απαπά. Κάποτε υπήρχε το Εν Πλω και το Κικής κόρνερ... Τώρα που έφυγε η Κική ούτε και περνάμε από κει. Εκτός αν περιμένουμε το καράβι και δεν έχουμε άλλη επιλογή.
Για ποτό. Και για μουσική και για χορό σε αρκετές των περιπτώσεων. Οπωσδήποτε Πανόραμα. Το νούμερο ένα ξενυχτάδικο. Και στο Κατώραμα του ιδίου μαγαζιού για πιο κουλ καταστάσεις. πχ Να κρατάτε το χέρι της καλής σας και να αγναντεύετε το σκοτεινό πέλαγος επί ώρες αμίλητοι. Αν έχετε όμως πολλά να της πείτε, σκαρφαλώστε τα στενά του κάστρου και αναζητήστε το Κάστρο Μπαρ. Νησιώτικο σπίτι είναι στην πραγματικότητα που έχει μετατραπεί σε μπαράκι. Για τους αυθεντικούς ο χώρος είναι ένας, τον είπαμε και πριν, Μουγγός και πάλι Μουγγός. Στην ταμπέλα κάτι άλλο γράφει, αλλά ρωτήστε. Όλοι Μουγγό το ξέρουν το μαγαζί. Απέναντι ακριβώς από το Δημαρχείο... Και παραδίπλα οι Μούσες, με παράδοση κι αυτές στα ξεσαλώματα. Θέα γιοκ. Η μουσική όμως αξίζει. Για σκυλέ καταστάσεις θα πάτε στον Κούρο. Κι αυτός στους Μύλους. Εμείς από κει δεν περνάμε. Αλλά γούστα είναι αυτά και δεν παρεξηγούμε κανέναν.
Τώρα βέβαια, εμείς έχουμε τρία χρόνια να πατήσουμε, ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ!!! και φυσικά θα το διορθώσουμε τούτο το καλοκαίρι, μπορεί κάποιο μαγαζί να έκλεισε, κάποιο άλλο καλό να εμφανίστηκε. Μη μας βάλετε τις φωνές γυρίζοντας.
Τι ξεχάσαμε; Τις παραλίες. Λοιπόν, εμείς μόνο σε μία πάμε. Το μικρό Τζανάκι. Και όταν ο ήλιος φύγει, και φεύγει σχετικά νωρίς, μετακομίζουμε δίπλα, στο μεγάλο Τζανάκι.
Το Τζανάκι μας... Και τα βραχονησάκια μας για βουτιές.
Μόνο όταν είμαστε τελείως σπαρίλες μένουμε στο Λιβάδι. Και αν μας έρθει όρεξη για εκδρομή στο νησί τραβάμε για Μπλε Λιμανάκι στη Μαρτεζάνα. Συνήθως το συνδυάζουμε με ψαροφαγία στον Παναγή.
Υπάρχουν όμως και αρκετές άλλες παραλίες και μάλιστα με πιστούς όσο εμείς στο Τζανάκι. πχ οι Πλάκες, λίγο πριν από τη Μαρτιζάνα. Ή ο Άγιος Κωνσταντίνος, οι Βάτσες και τα Καμινάκια μετά το Λιβάδι και μετά το Τζανάκι. Η χειρότερη επιλογή είναι να πάτε στο Βαθύ. Μακριάααααααα. Άπαξ την πατήσαμε, την πρώτη μας χρονιά στην Αστυπάλαια, που ακόμα δεν ξέραμε τα κατατόπια.
Ναι, η παρέα φωνάζει πως ξεχάσαμε να σας πούμε και ένα άλλο καταπληκτικό μέρος. Το κάμπινγκ Αστυπάλαιας. Εμείς εκεί περάσαμε τα καλύτερα καλοκαίρια της ζωής μας. Μετά ήρθαν τα "γεράματα" και αρχίσαμε να το παίζουμε δωματιούχοι. Αλλά και έτσι, δεν παραλείπουμε να περάσουμε από το κάμπινγκ για φαγητό ή καφέ. Να το βάλετε στο πρόγραμμα οπωσδήποτε. Και η παραλία μπροστά στο κάμπινγκ δεν είναι καθόλου κακή. Το μόνο πρόβλημα είναι το εργοστάσιο της ΔΕΗ που γουργουρίζει όλη την ώρα. Και ο δρόμος που περνά δίπλα. Η κίνηση όμως είναι ελάχιστη και η θάλασσα από τις καλύτερες. Και έχει και αρμυρίκια για ίσκιο. Και συνήθως ο κόσμος είναι ελάχιστος. Το παρκάρισμα είναι κομματάκι δύσκολο, αλλά συνεννοηθείτε με το κάμπινγκ. Πιείτε κανένα καφεδάκι και ζητήστε να σας επιτρέψουν να αφήσετε εκεί το όχημα.
Και κάτι ακόμα. Το μεγάλο προσόν της Αστυπάλαιας είναι που δεν έχει φίδια. Καθόλου. Έχει όμως αγριομέλισσες και σμέρνες και δράκαινες και επίσης τα κουνούπια κάνουν καλή δουλειά αν τύχει και κόψει ο άνεμος. Από βροχή, μια και είπαμε άνεμο, δε συναντήσαμε ποτέ το καλοκαίρι στην Αστυπαλιά. Και ευτυχώς που έφτιαξαν φράγμα και έχουν νερό. Παλιότερα δεν ήταν λίγες οι φορές που μείναμε με τις σαπουνάδες.
Α. Το βράδυ κάνει κρύο ε; Πουλόβερ και μπουφανάκι οπωσδήποτε στη βαλίτσα σας.
Μην παραλείψετε να κλείσετε εισιτήρια επιστροφής έγκαιρα. Αν και φέτος είδαμε ότι έχει πολλά δρομολόγια για Αστυπάλαια.
Αν θυμηθούμε κάτι άλλο, θα το προσθέσουμε.
Κι αν θελήσετε να μας γνωρίσετε, σας είπαμε όλα τα στέκια μας. Ε, όλο και κάπου θα βρεθούμε. Και σίγουρα τα απογεματάκια θα μας βρείτε στο ίντερνετ καφέ στους μύλους. Κόβεται η αρρώστια;
ΥΓ Μην ξεχάσετε τα σύνεργα για το ψάρεμα. Ιχθυόεσσα την έλεγαν παλιά. (Την έλεγαν και τράπεζα των θεών αλλά μάλλον στους θεούς άρεσαν τα καραφλά βουνά... )
- Αν σας πείσαμε και βάλατε ήδη πλώρη για Αστυπάλαια, δείτε και τα σχετικά βίντεο 1 και βίντεο 2 στο δικό μας Αρχιπέλαγος. Αν όχι, καλά να περάσετε όπου κι αν πάτε.
Και παιδιά: Φυσάει συνέχεια... Μην πείτε ότι δε σας το είπαμε. Εμείς που έχουμε βίτσιο με τον άνεμο, το βρίσκουμε γοητευτικό. Εσείς όμως αν δεν ανήκετε σ' αυτή την κατηγορία, μην πάτε προς Αστυπάλαια. Το καλό όμως είναι πως οι παραλίες είναι απάνεμες. Φυσάει, δε φυσάει, κύματα δε θα συναντήσετε. Θα λέγαμε ούτε καν για δείγμα πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Και... Οι θάλασσες είναι βαθιές. Μόνο στο Στενό υπάρχει κατάλληλη θάλασσα για παιδιά. Και φυσικά ακατάλληλη για όλους τους άλλους για τον ίδιο λόγο.
ΥΓ του ΥΓ. Πάλι κάτι ξεχάσαμε. Τα χιλιάδες αστέρια το βράδυ. Και ειδικά από το χώρο του κάμπινγκ. Και το φεγγάρι. Ααααααα το φεγγάρι. Πανσέληνο μόνο στην Αστυπάλαια καταλαβαίνεις τι θα πει...
- ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Περισσότερες πληροφορίες για την Αστυπάλαια και όσα ζήσαμε εκεί θα διαβάσετε στο blog ΦΩΤΟΝΕΡΟΠΕΤΡΑ.
