Τιμούμε τα 35 χρόνια από την έκδοση του πρώτου βιβλίου του Λιαντίνη με συνάντηση στην Αθήνα στις 29 Δεκέμβρη

Αύγουστος 1974. Η Ελλάδα πανηγυρίζει την επιστροφή της Δημοκρατίας και η Κύπρος βιώνει την απίστευτη εθνική τραγωδία της τουρκικής εισβολής.

Ο Δημήτρης Λιαντίνης, ετών 32 τότε, παντρεμένος  πλέον με τη Νικολίτσα Γεωργοπούλου αλλά και πατέρας ενός μικρού κοριτσιού, της Διοτίμας, βρίσκεται στη Γερμανία και συγγράφει τη διατριβή του για το Ρίλκε. Στη φωτογραφία τον βλέπουμε να εορτάζει με το δικό του ξεχωριστό τρόπο την ολοκλήρωση του κεφαλαίου "Ιμερος". Του έρωτα δηλαδή. Με επόμενο κεφάλαιο το θάνατο, τι άλλο;

Δε σας θυμίζει η φωτογραφία αυτή το εξώφυλλο των Ελληνικών; Του βιβλίου που μαζί με τη Γκέμμα άφησε για τους αιώνες που δε θα υπάρχει;

Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Ο Δημήτριος Θ. Νικολακάκος βρίσκεται στη Γερμανία. Ο Λιαντίνης δεν έχει ακόμη "γεννηθεί" επίσημα.

Ο Δημήτριος Θ. Νικολακάκος, λοιπόν, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, και από πηγή αξιόπιστη, μόλις πληροφορήθηκε τα συμβαίνοντα στην Κύπρο, έσπευσε στο προξενείο του τόπου που βρισκόταν και δήλωσε "παρών".  Να τον καλέσει η πατρίδα αν κι εφόσον το κρίνει σκόπιμο. Δεν τον εκάλεσαν. Εκείνος όμως είχε κιόλας υπογράψει με την πράξη του το πρώτα εν Μαραθώνι που χρόνια αργότερα θα γράψει στο κύκνειο άσμα του, τη Γκέμμα. (242) Είναι η εποχή που κυοφορεί όχι μόνο το πρώτο του βιβλίο αλλά και το όνομα με το οποίο θα γίνει γνωστός ως συγγραφέας, το Λιαντίνης.

Επίσημα το επώνυμο Λιαντίνης θα προστεθεί στο αρχικό του με πράξη πρωτοδικείου και  ημερομηνία 31 Ιουλίου 1979, με αριθμ, πρωτ. της Νομαρχίας Λακωνίας, Δ/νση Εσωτερικών, 11489. Ανεπίσημα όμως το χρησιμοποιούσε χρόνια νωρίτερα. Έχει μάλιστα δημοσιευτεί επιστολή του από τις 31 Γενάρη του 73 με υπογραφή Λιαντίνας και που παραπέμπει ευθέως στο όνομα του χωριού του, τη Λιαντίνα Λακωνίας. Εκεί και το πατρικό του. Λίγα χιλιόμετρα μετά τη Σπάρτη και πηγαίνοντας προς Γύθειο. Στρίβεις δεξιά, προς Ταΰγετο, και λίγο μετά συναντάς το μικρό χωριουδάκι.

Η βαθύτερη όμως καταγωγή της οικογένειας ήταν από το Σούλι. Αυτό τουλάχιστον μου αποκάλυψε ο αδερφός του, ο Γιώργος Νικολακάκος, σε μια από τις επισκέψεις μου στη Λιαντίνα.

Αλλά και στους τίτλους σπουδών του Δημητρίου Θ. Νικολακάκου (πχ απολυτήριο γυμνασίου) δεν αναφέρεται η Λιαντίνα. Η Πολοβίτσα αναφέρεται. Και την Πολοβίτσα αναφέρει και ο ίδιος ως τόπο γέννησης στο λιτό βιογραφικό του στο οπισθόφυλλο της Γκέμμας. Με αριθμό μητρώου αρρένων 3 του έτους 1942. Δηλαδή 70 χρόνους πριν.

Και δείτε τώρα την περίεργη σύμπτωση. Φέτος, το 2012, να κλείνουν 70 χρόνια από τη γέννηση του Λιαντίνη και ταυτόχρονα 35 χρόνια, τα μισά δηλαδή ακριβώς, από την έκδοση του πρώτου του βιβλίου και μάλιστα με το όνομα Λιαντίνης στο εξώφυλλο. Ένα ιδιότυπο μεσοστράτι. Και που αξίζει να το αντιπαραθέσουμε με το προλόγισμα στο πρώτο του βιβλίο, στο ΕΞΥΠΝΟΝ ΕΝΥΠΝΙΟΝ, και όσα γράφει εκεί για αριθμούς και ηλικίες:

"Εκείνο που ο Ρίλκε κατάστιξε στον ουρανό της τέχνης, ήταν ο αστερισμός του Ζυγού. Απάνου στη γλωσσίδα του Ζυγού όλα τα στοιχεία του κόσμου ξεφορτώθηκαν τη μονιστική αχρηστία της θέσης και της αντίθεσης και φανέρωσαν κρυμμένη τη σύνθεση. Από την άποψη αυτή και μέσα στα σύνορα της τάξης του χρόνου ο Ρίλκε γεννημένος στα 1875 και πεθαίνοντας στα 1926 εκάλυψε ένα ημικύκλιο ζωής 51 χρόνων. Σήμερα, στα 1977, καλύπτει το ίδιο ημικύκλιο θανάτου. Σύμφωνα με το νόημα της θεωρίας του, ότι η ζωή των νεκρών είναι η ανάποδη όψη του θανάτου των ζωντανών, δεν απαγορεύει τίποτα και τα πάντα υπαγορεύουν να θεωρήσουμε ότι το 1977 ο Ρίλκε γεννιέται σε ηλικία 51 χρόνων θανάτου, όπως το 1926 πέθαινε στην ίδια ηλικία ζωής. Τέτοια στοχάζοντας μιλώ για το γεωμετρικό πνεύμα, που οικονόμησε τη γέννηση του βιβλίου μου τούτου. Το γεωμετρικό πνεύμα καθρεφτίζοντας την ανάγκη, που κρύβεται στα πράγματα του κόσμου, εμψυχώνει την αλήθεια, που φανερώνεται στα προβλήματα του ανθρώπου. Φτάνει η απορία του ανθρώπου να δένεται αναγκαία με τη γεωμετρία του κόσμου."

Κλείνοντας ο Λιαντίνης αυτό το προλόγισμα (αφιέρωση το τιτλοφορεί ο ίδιος) παραθέτει τους εξής στίχους του Σεφέρη:

... ένα κάστρο

που να το πολεμάς 

σαράντα χρόνους και να πας

να γίνεις ήρωας κι άστρο. 

Κι από κάτω ακριβώς γράφει:

Αλαγονία

29 Δεκέμβρη 1977

Δεν ξέρω αν την ώρα που υπέγραφε αυτό το κείμενο έδειχνε το ημερολόγιο 29 Δεκέμβρη. Ξέρω όμως να πω ότι ο Ρίλκε πέθανε μια τέτοια μέρα. Στις 29 του Δεκέμβρη του 1926. Δεν αποκλείεται λοιπόν να πρόκειται για συμβολική ημερομηνία και όχι για αληθινή.

Και μεις όμως για το συμβολισμό και τη γεωμετρία των γεγονότων επιλέξαμε τη μέρα αυτή για να τιμήσουμε το Δημήτρη Λιαντίνη με τη συνάντηση που οργανώνουμε στην Αθήνα. Ώρα 12 το μεσημέρι. Στο σταθμό του μετρό στο Μοναστηράκι και μπροστά από τη θυρίδα έκδοσης εισιτηρίων.

Προσκεκλημένοι είναι τα μέλη του γκρουπ που διατηρούμε στο face book αλλά και όποιος άλλος ενδιαφέρεται για το έργο και τη φιλοσοφία του Δημήτρη Λιαντίνη.

Θα μας αναγνωρίσετε εύκολα. Όλοι οι άλλοι μπροστά στο γκισέ θα αγοράζουν εισιτήριο για το τρένο. Εμείς θα το έχουμε ήδη αγοράσει προ πολλού. Ένα εισιτήριο για να ζήσουμε τη ζωή μας με όσο πιο αληθινό τρόπο αναλογεί στον καθένα μας. Και χάρη σε όσα μας δίδαξε ο Δημήτρης Λιαντίνης. Αυτός ο κολοσσός της σκέψης που χρόνια τώρα μας ταξιδεύει σε λιμάνια πρωτόγνωρα με τη γραφίδα του και το στοχασμό του.

Η πρωτοβουλία αυτή αποσκοπεί επίσης να γυρίσει οριστικά τη σελίδα των 14 ετών από τη μέρα που ο Λιαντίνης έφυγε. Των 7 πρώτων που ο καθένας έλεγε το μακρύ του και το κοντό του για το τι απέγινε. Και των άλλων 7 που ακολούθησαν από τον Ιούλιο του 2005 και  την ανεύρεση του σκελετού στον Ταΰγετο. Και που οργίασαν στο διαδίκτυο και όχι μόνο διάφοροι γραφικοί και λιαντινόπληκτοι. Παθιασμένοι με το Λιαντίνη αλλά ένα Λιαντίνη φτιαγμένο στα μέτρα τους. Κατ' εικόνα τους και ομοίωσή τους. Προτιμώντας να βλέπουν το Λιαντίνη σε βίντεο ιντερνετικά και όχι να διαβάζουν τα βιβλία του. Με το θράσος να εκφέρουν και κρίσεις για εκείνον χωρίς να έχουν μελετήσει τα "Άγια Πρωτότυπα" που εκείνος άφησε για τους αιώνες που δε θα υπάρχει...

Είδαμε και ζήσαμε πολλά στα χρόνια αυτά. Πράγματα που μας πίκραναν, μας θύμωσαν και μας εξόργισαν ακόμη. Ειδικά όταν διαπιστώναμε να σκυλεύουν ασύστολα κάποιοι την ιερή μνήμη του Δασκάλου μας. Να εκμεταλλεύονται το όνομά του για δικό τους όφελος.

Δώσαμε τον αγώνα μας όλο αυτό το διάστημα και δεν ήταν καθόλου εύκολος. Τιμή μας όμως και καμάρι μας. Να ανταποδώσουμε στο Δάσκαλο έστω και ένα μικρό αντίτιμο για όσα μεγάλα μας χάρισε. Να εξυβριστούμε, να συκοφαντηθούμε, να απειληθούμε γιατί τολμήσαμε να καταπολεμήσουμε τα ψέματα που λέγονταν και να αναζητήσουμε την αλήθεια χωρίς παρωπίδες.

Δεν μπορούμε παρά να ευχαριστήσουμε την κ. Νικολίτσα Λιαντίνη που εδώ και πέντε χρόνια συμπαραστέκεται ολόπλευρα στον αγώνα μας. Πλήθος ντοκουμέντων από το αρχείο του Δημήτρη Λιαντίνη μας έχουν δοθεί από τη σύντροφο της ζωής του και με σκοπό να λάμψει όλη η αλήθεια γύρω από τη ζωή του και να βοηθηθούμε στην καλύτερη κατανόηση του έργου του.

Ευχαριστούμε επίσης και την κ. Διοτίμα Λιαντίνη διότι και εκείνη υποστήριξε με την παρουσία της την ομάδα που δημιουργήσαμε στο face book, καταθέτοντας μάλιστα πρόσφατα και τη δική της θετική άποψη για όσα κάνουμε στο χώρο του διαδικτύου για τον πατέρα της.

Ανοιχτή επίσης αφήσαμε πάντα την πόρτα για όποιον άλλο γνώρισε το Λιαντίνη και ήθελε να μοιραστεί μαζί μας πληροφορίες για τη ζωή του. Όπως το έκανε πρόσφατα ο κ. Μίλτος Κηρυκόπουλος, χάρη στον οποίο και έχουμε πλέον μια πολλαπλά ωφέλιμη δημόσια δήλωση και που αποκαλύπτει ότι από τις μέχρι τώρα δημοσιεύσεις για τη ζωή του Λιαντίνη δε λείπουν δυστυχώς στοιχεία που ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα.

Αυτό βεβαίως το γνωρίζαμε ήδη από τη μελέτη των ντοκουμέντων που η κ. Λιαντίνη μας είχε προσφέρει. Και χάρη στα ντοκουμέντα αυτά είχαμε κιόλας επισημάνει μια σειρά από λάθη όχι μόνο σε δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο αλλά δυστυχώς και σε βιβλία που έχουν κυκλοφορήσει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η τυχαία προχτεσινή μας ανακάλυψη και με βάση ένα φύλλο από την προσωπική ατζέντα του Λιαντίνη, του 1964. Με τεράστια λοιπόν έκπληξη είδαμε στο βιβλίο του κ. Δημήτρη Αλικάκου: "Λιαντίνης: Έζησα έρημος και ισχυρός", Αθήνα, 2006, εκδόσεις Λιβάνη, το ίδιο απόσπασμα δημοσιευμένο με ένα σωρό λάθη. Θέρος της δημιουργίας και της ανδροποιήσεως γράφει ο Λιαντίνης, θέρος της δημιουργίας και της αδρανοποιήσεως!!! αναφέρει στη δημοσιογραφική του έρευνα ο κ. Αλικάκος. Ξετύλιγμα της ψυχής και της σκέψης ο Λιαντίνης, σκέτο ξετύλιγμα ψυχής ο κ. Αλικάκος. Η σκέψη πήγε ... περίπατο. Στην αρχή διατηρήσαμε την ελπίδα πως τα λάθη αυτά  θα είχαν διορθωθεί στην πρόσφατη επανέκδοση του βιβλίου. Δυστυχώς. Φίλοι που διαθέτουν και την επανέκδοση μας ενημέρωσαν πως τα λάθη παραμένουν. Τι να πεις; Τα σχόλια περιττεύουν.

Ειδικά όταν πρόκειται για το Λιαντίνη. Που έδινε τεράστια σημασία σε κάθε του λέξη. Ακόμη και πού θα βάλει κόμμα...

Και πλέον ειδικά για όσους γνωρίζουν τη φιλοσοφία του Λιαντίνη. Που καταλαβαίνουν ότι τα λάθη στο απόσπασμα αυτό πλήττουν καίρια την ίδια τη φιλοσοφία του Λιαντίνη:

Ποια η σχέση στη φιλοσοφία αυτή της δημιουργίας με την ανδροποίηση;   Το πρώτα στο Μαραθώνα που λέγαμε παραπάνω... Αλλά και τι έχει γράψει για την ψυχή και τη σκέψη. Διάβασε για παράδειγμα το κεφάλαιο Αυνάν και Κάιν στη Γκέμμα, για τους έλληνες και τους εβραίους. Για το εργαλείο των εβραίων που ήταν, γράφει ο Λιαντίνης, η ψυχή του ανθρώπου.  Και για την Αθηνά των ελλήνων, που ήταν ολόκληρη μυαλό...   Έτσι, για όσους ξαναλέω γνωρίζουν τη φιλοσοφία του Λιαντίνη,  το γεμάτο λάθη απόσπασμα ευνουχίζει τον ελληνοέλληνα Λιαντίνη όχι απλά σε ελληνοεβραίο αλλά σε καθαρόαιμο εβραίο. Να δημιουργεί μέσα στην αδράνεια και τη νιρβάνα του ανατολίτη και με τη σκέψη στην ... κολότσεπη.

Αυτό που μας ανησύχησε ιδιαίτερα, και μένα  και την κ. Λιαντίνη, είναι πως το συγκεκριμένο απόσπασμα από την ατζέντα είναι ιδιαιτέρως ευανάγνωστο. Ακόμη και τα φετινά μου μαθητούδια, τα Πρωτάκια μου, να έβαζα να το αντιγράψουν, θα τα κατάφερναν τα περισσότερα χωρίς κανένα λάθος. Όμως σε πολλά άλλα χειρόγραφα του Λιαντίνη ο γραφικός του χαρακτήρας μόνο από κάποιον που τον γνωρίζει πολύ καλά μπορεί να διαβαστεί. Κι επιπλέον δε λείπουν στα γραπτά του οι ξένες λέξεις ή και σπάνιες λέξεις της ελληνικής. Ποια άραγε να ήταν η τύχη τέτοιων χειρογράφων; Δόθηκαν σωστά; Καμία βεβαιότητα δεν έχουμε  μετά τις πρόσφατες ανακαλύψεις.

Εμένα δε με ενδιαφέρει να κρίνω και να χαρακτηρίσω τα όποια πρόσωπα ευθύνονται για τα παραπάνω.  Με ενδιαφέρει μόνο ο Λιαντίνης και το έργο του.  Και τώρα, περισσότερο από ποτέ θεωρώ ως αδήριτη αναγκαιότητα να επιστρέψουμε στη μελέτη των δικών του βιβλίων και μόνο αυτών. Και να μπει οριστική ταφόπλακα στις αθλιότητες των τελευταίων 14 ετών. Εκτιμώ ότι έχουμε πλέον αποδείξει περίτρανα την αναξιοπιστία όλων όσων τόσον καιρό βωμολοχούσαν στο διαδίκτυο. Και η όποια ενασχόληση μαζί τους μας αφαιρεί πολύτιμο χρόνο και ενέργεια από το χρέος μας απέναντι στο Δάσκαλο και τους εαυτούς μας. Γιατί αύριο η ψυχούλα μας κάνει πανιά, που έλεγε και ο Λιαντίνης. Κι έχουμε πολύ καλύτερα πράγματα να ασχοληθούμε. Ειδικά στους χαλεπούς καιρούς που βιώνει σήμερα η χώρα μας. Και έχοντας διαρκώς κατά νου το έγκλημα που σκότωσε το Λιαντίνη. Το έγκλημα σε βάρος της αθώας νέας γενιάς. Σ' αυτό το μετερίζι δίνουμε το δικό μας αγώνα. Και με την ακλόνητη πεποίθηση πως η μόνη έξοδος από το τούνελ είναι η φιλοσοφία του Δημήτρη Λιαντίνη.

Σ' αυτά τα πλαίσια και το ραντεβού της 29ης Δεκέμβρη. Τιμώντας τα 35 χρόνια από την έκδοση του πρώτου βιβλίου του Λιαντίνη. Αλλά και την εξίσωση των δύο ημικυκλίων της ζωής του, του πρώτου που το έζησε ως Νικολακάκος και το άλλο ως Λιαντίνης και ποιητής.

Αντίτυπο από την πρώτη έκδοση

Ακριβό δώρο από την κ. Νικολίτσα Λιαντίνη

__________________________

Αναδημοσίευση από http://liantinis-o-daskalos-mas.blogspot.gr/2012/12/35-29.html 

9 ΟΧΤΩΒΡΗ: Μέρα μνήμης Τσε Γκεβάρα - Μέρα επίσκεψης Μέρκελ

Υπάρχει όνομα ζώου από ωμέγα;

Μου έλαχε φέτος να πάρω Πρώτη. Και στρώθηκα να ετοιμάσω υλικό, εποπτικό και ασκήσεις κλπ. Μέσα σε όλα θέλησα να φτιάξω και αλφαβητάρια θεματικά. Τα κατάφερα μια χαρά με το αλφαβητάρι της Θεσπρωτίας http://prwtakia.blogspot.gr/2012/09/blog-post_7447.html - του τόπου δηλαδή που βρίσκεται το σχολειό μου - βρήκα και ωραιότατα φυτά να στολίσω ένα αλφαβητάρι ανθολόγιο - φυτολόγιο,  αρκετά εύκολα συμπλήρωσα και το αλφαβητάρι της θάλασσας και το αλφαβητάρι της κουζίνας και κόλλησα στο αλφαβητάρι με τα ζώα!

Κάποια στιγμή αναθάρρησα ανακαλύπτοντας στο διαδίκτυο την έξοχη εργασία μιας συναδέλφισσας


Αλφάβητο Ζώων με φωνές from persidou on Vimeo.

μα απογοητεύτηκα οικτρά φτάνοντας στο ωμέγα! Κανένα ζώο με όνομα που να αρχίζει από ωμέγα!

Στο μεταξύ κάποιοι φίλοι μου πρότειναν τον Ωχροπρόσωπο, είδος πιθήκου λέει. Μα δεν κατάφερα να διασταυρώσω την πληροφορία και να πειστώ πως είναι έγκυρη...

Ώσπου χτες βράδυ λέω τον πόνο μου στον πατέρα μου, συνταξιούχο δάσκαλο, και με ... ταπώνει!!!

Κι απορώ που δε σκέφτηκα από την αρχή να τον συμβουλευτώ και έψαχνα στα ιντερνέτια. Αφού τον είχα δάσκαλο στο δημοτικό και μας είχε τρελάνει στη Φυσική Ιστορία με τις ελληνικές ονομασίες φυτών και ζώων. Απορώ δηλαδή που ξέχασα τον υδροπέπονα, όπως επέμενε να λέμε το γνωστό μας καρπουζάκι!

"Μισό λεπτό", μου λέει, μόλις άκουσε το δεν υπάρχει ζώο από ωμέγα. Και τρύπωσε στο γραφείο του. Σε λίγο επανήλθε με ένα από τα γνωστά του καρτελάκια αποδελτίωσης στο χέρι.

- Ώτος! υπάρχει!!! Και σημαίνει μπούφος!!!

Με βλέμμα μπούφου έμεινα κι εγώ να τον κοιτάω που ακόμη στα 80 του χρόνια είναι κινητή εγκυκλοπαίδεια και δεν μπορώ να τον συναγωνιστώ σε γνώσεις. Κι έπειτα στο σπίτι γυρίζοντας επιβεβαίωσα την πληροφορία με το χαζοκούτι μου. Γκουγκλάρισα τη λέξη και ω του θαύματος! ο πατέρας είχε δίκιο!

Ώτος ο νανόμπουφος και ώτος ο γκιώνης...  Και για την ακρίβεια:




Γκιώνης (Otus Scops) 

Ο Γκιώνης (Otus scops - Ώτος ο σκωψ) είναι ένα από τα μικρότερα είδη γλαύκας στην Ευρώπη. Ανήκει στην οικογένεια των Γλαυκιδών (Strigidae) και αναγνωρίζονται έξι υποείδη, τα οποία ωστοσο διαφέρουν ελάχιστα μεταξύ τους. Εκτός από τον κοινό Γκιώνη (O. s. scops) βρίσκουμε στην Κρήτη και στις Κυκλάδες τον σκλώπα ή σκουλούπα (O. s. cycladum), και στην Κύπρο το θούπι (O. s. cyprius).

Ο Γκιώνης πρόκειται για μια μικρή κουκουβάγια με μέγεθος περίπου 20 εκατοστών. Το όνομά του προέρχεται από την μονότονη κραυγή που βγάζει ''γκιον''. Το πτέρωμά του είναι ανοιχτόχρωμο γεμάτο με στίγματα και γραμμώσεις γκριζοκαφέ χρώματος. Το σώμα του και η ουρά του είναι μεγαλύτερο και το κεφάλι του μικρότερο σε αναλογία με την κουκουβάγια. Πάνω απο τα αυτιά του υπάρχουν δεξιά και αριστερά μικρές τούφες τις οποίες ανασηκώνει σε περιπτώσεις φόβου, θυμού όπως συμβαίνει και με τον μπούφο που ανήκει στην ίδια οικογένεια. Είναι είδος αποδημητικό και συναντάτε στην Αφρική και Νότια Ευρώπη. Τακτικός επισκέπτης στην χώρα μας απο την άνοιξη. Όπως συμβαίνει με όλα τα πτηνά της οικογένεις είναι νυχτόβια πουλιά και σπάνια θα τον δούμε στο φως της ημέρας.

Στη Βικιπαίδεια μάλιστα αναφέρεται και η εξήγηση της ονομασίας:


Η επιστημονική ονομασία του γκιόνη είναι Otus scops (Ώτος ο σκωψ). Η λέξη "ώτος" (από το ους = αφτί), σημαίνει τον "αφτιά" και αναφέρεται στα χαρακτηριστικά αντία του γκιόνη, που μοιάζουν με αφτιά. Ο όρος "σκωψ" ετυμολογείται από το "σκώπτω" και αναφέρεται στο επίμονο και διαπεραστικό βλέμμα του. Η λέξη γκιόνης είναι ηχομιμιτική και προσομοιάζει το άκουσμα της φωνής του πουλιού. Άλλες κοινές ονομασίες είναι νυχτοπούλι και κλώσσος.

Ώτος και ο μπούφος, ο νανόμπουφος:


Νανόμπουφος - Άσιος ο ώτος (Asio otus).    - Κοινές ονομασίες: Νανόμπουφος, μικρός Μπούφος.
Είναι ένα από τiς πιο κοινές κουκουβάγιες στην Κεντρική Ευρώπη. Ο νανόμπουφος έχει μήκος σώματος περίπου 36 εκατοστά και άνοιγμα φτερών 95 εκατοστά περίπου το ίδιο μέγεθος με τον Χουχουριστή, Στριγξ η αείσκωψ (Strix aluco) ωστόσο, είναι πολύ πιο λεπτός από τον Χουχουριστή, το βάρος κυμαίνεται στα αρσενικά από 220 έως 280 γραμμάρια και τα θηλυκά μπορούν να φτάσουν άνετα από 250 και 370 γραμμάρια. Εντυπωσιακές μεγάλες τούφες φτερών στα αυτιά είναι το κύριο χαρακτηριστικό αυτού του είδους, οι τούφες φτερών στα αυτιά δεν παίζουν κανένα ρόλο στην ακοή. Η ίριδα του Νανόμπουφου έχει ένα φωτεινό κιτρινοπορτοκαλί χρώμα. Το πρόσωπο διαιρείται με μία ευδιάκριτη γραμμή. Τα φτερά είναι σχετικά στενά.

Και από τη Βικιπαίδεια συμπληρώνω και πάλι:


Ώτος (Ζωολογία)

Ο Ώτος είναι ένα γένος Γλαυκόμορφων (Strigiformes) πτηνών της οικογένειας των Στριγγιδών (Strigidae). Περιλαμβάνει περίπου 50 είδη μικρών γλαυκών, οι οποίες ζουν στην υποτροπική Αφρική, την νότια Ευρώπη, καθώς και στην κεντρική, νότια και νοτιανατολική Ασία.Το μοναδικό είδος του γένους, το οποίο ζει στην Ελλάδα και γενικότερα στην Ευρώπη είναι ο Ώτος ο σκωψ, ή κοινώς Γκιώνης (Otus scops).

Δεν ξέρω αν οι φιλόλογοι έχουν κάποια αντίρρηση επί του θέματος, κι επιμείνουν πως ο ώτος γράφεται με όμικρον... Πάντως στο διαδίκτυο δεν εντόπισα πουθενά σχετική παρατήρηση ούτε και ότο... Εξάλλου η ετυμολογία της λέξης που αναφέρει η Βικιπαίδεια συνηγορεί υπέρ της γραφής της λέξης με ωμέγα. Και ο έχων  ώτα ακούειν, ακουέτω! Ειδεμή ας επισκεφθεί ωτορινολαρυγγολόγο μπας και έχει καμιά ωτίτιδα...

Ο ώτος λοιπόν, ο αφτιάς!

Και το αλφαβητάρι με τα ζώα επιτέλους συμπληρώθηκε και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο!!!

Με την προγενέστερη Γραμματική του Μαν. Τριανταφυλλίδη, γαλουχήθηκαν γενιές Ελλήνων...

Ο τίτλος της ανάρτησης είναι "κλεμμένος" από το προηγούμενο θέμα που ανεβάσαμε στο ιστολόγιο:

http://educandus.blogspot.gr/2012/07/blog-post.html

και πού όπως είδαμε διαβάστηκε από αρκετούς και πήρε και καλές κριτικές. Κι αυτό μας χαροποιεί γιατί το εκλαμβάνουμε ως ενδιαφέρον για τα γλωσσικά ζητήματα, παρήγορο γεγονός μπρος στα προβλήματα που ταλανίζουν σήμερα την ελληνική γλώσσα. 

Βρίσκουμε λοιπόν ως ιστολόγιο αφορμή να ανεβάσουμε και ένα ακόμη σχετικό θέμα και με αφορμή πάντα όσα έγραψε στο άρθρο της η κ. Χρυσού. Συγκεκριμένα για τις γενιές που γαλουχήθηκαν, όπως λέει η συναδέλφισσα, με τη Γραμματική του Τριανταφυλλίδη. Ας κάνουμε λοιπόν μια μικρή ιστορική αναδρομή:

Και πρώτα πρώτα να ξεκαθαρίσουμε πως δεν ισχύουν οι υποψίες της κ. Χρυσού για την κ. Διαμαντοπούλου ως προς την καινούργια Γραμματική του Δημοτικού.  Η πρώην υπουργός επίσημα έχει εκφραστεί για την είσοδο της Αγγλικής και ναι, έκανε ό,τι μπορούσε για να διδάσκεται η Αγγλική από την πρώτη δημοτικού στα νέου τύπου σχολεία που δημιούργησε, κάτι που πράγματι απειλεί τη γλωσσική ανάπτυξη των παιδιών. Η καινούργια Γραμματική όμως δε γράφτηκε κατ' εντολή της Διαμαντοπούλου αλλά με τη μέριμνα επιτροπών που είχαν εργαστεί πάνω στο βιβλίο επί σειρά ετών και σίγουρα πολύ πριν γίνει υπουργός παιδείας η Διαμαντοπούλου. 

Ποια όμως ήταν η αμέσως προηγούμενη Γραμματική του Δημοτικού Σχολείου; Ήταν η γραμματική του Τριανταφυλλίδη, όπως αφήνει να εννοηθεί η κ. Χρυσού; Όχι βέβαια! Ήταν η γραμματική του αείμνηστου πλέον Χρίστου Τσολάκη! Που τον χάσαμε πρόσφατα και το άρθρο της κ. Χρυσού με όσα ανιστόρητα λέγει προσβάλλει και τη μνήμη του. Τον αγνοεί και τον διαγράφει ως μη όφειλε σαν εκπαιδευτικός που έχει διδάξει - υποθέτω - το βιβλίο του. Γιατί το βιβλίο του Τσολάκη ήταν πολλά χρόνια στα χέρια μαθητών και δασκάλων του δημοτικού. Τουλάχιστον στο αντίτυπο που κρατώ στα χέρια μου αναφέρεται: Έκδοση ΙΓ΄  1997!!! 

Και όμως η κ. Χρυσού στο άρθρο της διατείνεται πως:

Με μεγάλη μας έκπληξη διαπιστώσαμε πως πρόσφατα (Νοέμβριος 2011) διανεμήθηκε προς διδασκαλία, στα δημοτικά σχολεία της χώρας μας ένα καινούργιο βιβλίο γραμματικής, για την Ε΄ και ΣΤ΄ τάξη, αντικαθιστώντας την μέχρι τώρα ισχύουσα γραμματική του Μανώλη Τριανταφυλλίδη, η οποία εδιδάσκετο πλέον των 30 χρόνων.

Και παρακάτω υποστηρίζει επίσης:

Με την προγενέστερη Γραμματική του Μαν. Τριανταφυλλίδη, γαλουχήθηκαν γενιές Ελλήνων, που μάθανε να ομιλούνε την Ελληνική Γλώσσα. Αλλά και αλλοδαποί που γεννήθηκαν, έζησαν και σπούδασαν σε ελληνικά σχολεία, και πέτυχαν στα ελληνικά πανεπιστήμια είχαν γαλουχηθεί με την ίδια γραμματική χωρίς να δυσκολευτούν!... 

Οι αλλοδαποί λοιπόν! Γαλουχήθηκαν και αυτοί με τη γραμματική του Τριανταφυλλίδη! Και μπήκαν απρόσκοπτα και στα πανεπιστήμια! Δεν ξέρω για ποιους αλλοδαπούς μιλά η κ. Χρυσού, σίγουρα όχι για εκείνους που κατέκλυσαν την Ελλάδα μετά το 1990. Γιατί αυτοί δε διδάχτηκαν - στο δημοτικό τουλάχιστον - τη Γραμματική του Τριανταφυλλίδη αλλά του Τσολάκη! Αναφέρεται άραγε στους μετρημένους στα δάχτυλα αλλοδαπούς μαθητές πριν από το 1990; Πάντως οι άλλοι μαθητές, οι Έλληνες, έχουν δυστυχώς να λένε για τις εποχές αυτές:

http://koundouras.blogspot.gr/2012/08/blog-post_4.html

Πάνε αρκετά χρόνια από τότε που γνωρίσαμε για πρώτη φορά τον καθηγητή μας Χρίστο Τσολάκη. Μέχρι τότε τον ξέραμε μόνο μέσα από τα βιβλία της γραμματικής που με τόσο άψυχο τρόπο διδασκόμασταν τα χρόνια εκείνα στα σχολεία. Κι ύστερα ήρθε η πραγματική γραμματική, το αληθινό συντακτικό, η επιστήμη της γλωσσολογίας. Αλήθεια πόσο διαφορετικά μας φάνηκαν όλα μονομιάς! Έμοιαζε σαν όλα αυτά τα χρόνια της σχολικής ανεμελιάς μας να μην είχαμε δει τη γραμματική, να μην είχαμε καταλάβει τι ακριβώς είναι το συντακτικό. Κι έφτανε λοιπόν ένας άνθρωπος, ένας ακάματος εργάτης του λόγου και του νου για να μάθουμε να αφουγκραζόμαστε την ελληνική γλώσσα, να την καταλαβαίνουμε, να την αγαπάμε… 

Αυτά μολογούν οι παλιοί μας μαθητές και πλέον συνάδελφοί μας, αφού πρόκειται για αποφοίτους του  ΠΤΔΕ του  ΑΠΘ... Πως τη Γραμματική ήταν σαν να μην την είχαν δει! Και πώς να τη δουν; Όταν κοτζάμ δάσκαλοι δεν ξέρουν καν ποια Γραμματική διδάσκουν.  Κι εννοώ ποιου συγγραφέα και όχι με τον τρόπο που το θέτει η προηγούμενη ανάρτηση του ιστολογίου:

Κυρία Χρυσού, εσείς ποια γραμματική εφαρμόζετε; (απάντηση στη συνάδελφο που ανακάλυψε ότι καταργήθηκαν τα φωνήεντα)

Και για την αποκατάσταση της αλήθειας σημειώνω ότι το κλασικό βιβλίο Γραμματικής του Τριανταφυλλίδη έχει αρχική έκδοση στα 1941 από τον ΟΕΣΒ, προσωπικά έχω την επίσημη ανατύπωσή του στα 1988 από το ΑΠΘ και το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών και το Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Εκεί και διαβάζω πως στα 1976 χρειάστηκε αναπροσαρμογή αυτής της Γραμματικής λόγω της γλωσσικής μεταρρύθμισης που έγινε τότε και που επέβαλε απλοποιήσεις στη γλώσσα αλλά και νέους κανόνες 

Να προσθέσω επίσης πως όταν ολοκληρώθηκε η εκτύπωση της Γραμματικής του Τριανταφυλλίδη, Ιούνιο του 1941, η Ελλάδα ήταν πλέον σκλαβωμένη κι έτσι δεν έγινε ποτέ επίσημο σχολικό βιβλίο. 

Στα 1949 ο ίδιος ο Τριανταφυλλίδης προχώρησε στη δημοσίευση της Μικρής Νεοελληνικής Γραμματικής του που και αυτή έμεινε εκτός σχολικής χρήσης για πολλά χρόνια και συγκεκριμένα μέχρι την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1964 που την καθιέρωσε η τότε κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου ( με πρωτεργάτη τον εξαίρετο Ευάγγελο Παπανούτσο) και για εκπαιδευτικούς και για μαθητές. Να υπογραμμίσω εδώ ότι ο ίδιος ο Τριανταφυλλίδης δε ζούσε πια για να χαρεί την πρώτη χρήση της Γραμματικής του στα σχολεία - πέθανε στα 1959. 

Το 1965 προχώρησαν σε έκδοση μιας ακόμη μικρότερης Γραμματικής του Τριανταφυλλίδη και που ίσχυσε μέχρι την επιβολή της χούντας αλλά και κυκλοφόρησε πάλι φωτοτυπημένη με τη μεταπολίτευση, καλοκαίρι του 1974. 

Το 1975 έχουμε νέα έκδοση και μάλιστα με βελτιώσεις (μη μας ξενίζει αυτό, η γλώσσα είναι ζωντανός οργανισμός και άρα και η γραμματική της πρέπει διαρκώς να αλλάζει για να συντονίζεται με τη γλώσσα). 

Και στα 1976 είχαμε αναπροσαρμογή της γραμματικής του Τριανταφυλλίδη εξαιτίας της γλωσσικής μεταρρύθμισης και την καθιέρωση του μονοτονικού συστήματος λίγο αργότερα (1982) από την κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου. Έτσι σε αντίτυπο της μικρής νεοελληνικής γραμματικής του Τριανταφυλλίδη που έχω στη βιβλιοθήκη μου, με χρονολογία έκδοσης 1985, διαβάζω για τις νέες αναπροσαρμογές του βιβλίου αλλά και το εξής σημαντικό στο εξώφυλλο: 

Βοήθημα για το δάσκαλο

Κι εξηγώ πως την περίοδο αυτή το ΠΑΣΟΚ είχε απαγορεύσει τη γραμματική στο δημοτικό σχολείο! Την περίοδο αυτή που την πρόλαβα κι εγώ ως δασκάλα δε δίναμε βιβλίο γραμματικής στα παιδιά αλλά και έπρεπε να αποφεύγουμε να τους λέμε κανόνες γραμματικής. Πάλι καλά που έδιναν σε μας τους δασκάλους το Βοήθημα και που ήταν στην ουσία το βιβλίο που διδασκόταν στο Γυμνάσιο. 

Πέρασαν χρόνια για να υποχωρήσουν οι ακραίες απόψεις του ΠΑΣΟΚ για τη γραμματική και τη γλώσσα και με τους γονείς να κοιμούνται στην ευωχία του μαζί σου Αντρέα για μια Ελλάδα νέα και του Τσοβόλα δώσ' τα όλα. Ποιος νοιάστηκε τότε για τη γλώσσα;

Αργότερα λοιπόν προέκυψε η ανάγκη να δώσουμε βιβλίο γραμματικής στα μεγάλα παιδιά του δημοτικού, όταν διαπιστώθηκε η ολέθρια επίπτωση του εξοβελισμού της,  και κυκλοφόρησε η γραμματική του Τσολάκη, γραμμένη με βάση τη γραμματική του Τριανταφυλλίδη αλλά πλέον χωρίς το όνομα του Τριανταφυλλίδη ούτε στο εξώφυλλο:  http://books.vres.gr/book.php?book_id=105432  ούτε και σε κανένα άλλο σημείο του βιβλίου! 

Αυτή τη γραμματική, του Τσολάκη, διδάσκαμε στα παιδιά του δημοτικού μέχρι που μας προέκυψε η καινούργια γραμματική. 

Κι απορώ πώς η κ. Χρυσού  ισχυρίζεται ότι διδασκόταν η Γραμματική του Τριανταφυλλίδη για 30 χρόνια! Και γαλουχήθηκαν γενιές Ελλήνων και μάλιστα και γενιές αλλοδαπών! 

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία που αναφέρθηκαν (και που προέρχονται από το εξαίρετο βιβλίου του Θ. Καρζή με τίτλο ΤΑ ΣΩΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ - εκδόσεις Φιλιππότη, 1986) η Γραμματική του Τριανταφυλλίδη διδάχτηκε για πρώτη φορά  στα σχολεία μας από το 1964 και μέχρι την επιβολή της χούντας, δηλαδή στα 1967. Χρόνια τρία. 

Και συνέχισε να διδάσκεται ως εγχειρίδιο  από τη μεταπολίτευση (1974) και μέχρι την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και τις μεταρρυθμίσεις που έκανε. Κάπου δηλαδή στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Περίπου δηλαδή μια δεκαετία ακόμη. Δεκαετία που η Γραμματική λεγόταν του Τριανταφυλλίδη αλλά είχε υποστεί πλήθος αναπροσαρμογών από το 1975 και μετά... 

Κατόπιν εγχειρίδιο Γραμματικής κρατούσε μόνο ο δάσκαλος, του Τριανταφυλλίδη τη μικρή Γραμματική, και μάλιστα σε αναπροσαρμογή αφού πλέον είχε τεθεί σε ισχύ το μονοτονικό. Την αναπροσαρμογή αυτή, όπως διαβάζω στο αντίτυπο που διαθέτω ( έκδοση Β', 1985)  έγινε από Ομάδα Εργασίας του Κέντρου Εκπαιδευτικών Μελετών και Επιμόρφωσης (ΚΕΜΕ), με πρόεδρο τον Αλέξανδρο Καρανικόλα και συμμετέχοντα στα μέλη και τον Χρίστο Τσολάκη. 

Τις προτάσεις αυτής της ομάδας εργασίας τις μελέτησε και έδωσε λύσεις, μια ειδική επιτροπή με πρόεδρο το Μ. Στασινόπουλο, πρώην πρόεδρο της Δημοκρατίας και ακαδημαϊκό και μέλη τον Αλ. Καρανικόλα, πρόεδρο του ΚΕΜΕ, Εμ. Κριαρά, Λ. Πολίτη και Αγ. Τσοπανάκη, ομότιμους καθηγητές Πανεπιστημίου και Π. Χάρη, αντιπρόεδρο της Ακαδημίας. 

Η Γραμματική αυτή ξαναλέω ότι δε δινόταν στους μαθητές του Δημοτικού. Δινόταν στους μαθητές του Γυμνασίου και στους δασκάλους του Δημοτικού ως βοήθημα. Γραμματική που λεγόταν του Τριανταφυλλίδη αλλά με τον Τριανταφυλλίδη νεκρό από δεκαετίες και με τόσες αναπροσαρμογές που καταχρηστικά και λόγω φόρου τιμής έφερε τον τίτλο του Τριανταφυλλίδη! 

Πάντως στα 1988 το ΑΠΘ και το ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη έκαναν επανέκδοση της μεγάλης Γραμματικής του Τριανταφυλλίδη, βασισμένη στην έκδοση του 1941 από τον ίδιο τον Τριανταφυλλίδη αλλά και με τις αναγκαίες διορθώσεις εξαιτίας της γλωσσικής μεταρρύθμισης του 1976. Μάλιστα ο τόμος αυτός έφερε και επίμετρο στο οποίο, όπως αναφερόταν στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, σημειώνονταν "οι διαφορές και οι αποκλίσεις της νέας σχολικής Γραμματικής του ΟΕΔΒ από τη Μεγάλη Γραμματική."  Με λίγα λόγια αυτό σημαίνει πως στα 1988 η σχολική Γραμματική διέφερε από τη Γραμματική του Τριανταφυλλίδη! 

Λίγο αργότερα κυκλοφόρησε στα Δημοτικά Σχολεία η Γραμματική του Τσολάκη. Κι αυτή διδασκόταν μέχρι και τη σχολική χρονιά 2010 - 2011. Δηλαδή μέχρι να αντικατασταθεί από την καινούργια Γραμματική των Ειρήνη Φιλιππάκη – Warburton,  Μιχάλη Γεωργιαφέντη,  Γεώργιου  Κοτζόγλου και  Μαργαρίτα Λουκά. 

Εν κατακλείδι. Ούτε προγενέστερη Γραμματική αυτού του καινούργιου  βιβλίου υπήρξε η Γραμματική του Τριανταφυλλίδη, προγενέστερο βιβλίο ήταν του Χρίστου Τσολάκη, ούτε και γαλουχήθηκαν γενιές Ελλήνων (ή και αλλοδαπών)  επί τριάντα και πλέον χρόνια! 

Και τουλάχιστον δεν ξέρουμε Γραμματική (και πώς να την ξέρουμε με τόσες αλλαγές;) αλλά ας έχουμε μια ιδέα για την ιστορία των σχολικών εγχειριδίων Γραμματικής. Και με αφορμή τον πρόσφατο χαμό του Δασκάλου Χρίστου Τσολάκη, που επί σειρά ετών η δική του Γραμματική μας συντρόφευε στις τάξεις που διδάσκαμε. Και τη δική του Γραμματική και όχι του Τριανταφυλλίδη δίναμε στους μαθητές μας. Μη γράφουμε λοιπόν ανακρίβειες και μας καθιστούν τελείως γελοίους στα μάτια αυτών των παιδιών. Και σημειώνω ότι είμαι στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση από το Φλεβάρη του 1985. Και ουδέποτε στο διάστημα αυτό μοίρασα σε παιδιά Γραμματική του Τριανταφυλλίδη.  Μπορεί να την είχα εγώ ως βοήθημα και δη πολύτιμο, άλλο όμως αυτό και άλλο να λέμε πως γαλουχήθηκαν τα τελευταία τριάντα χρόνια τα Ελληνόπουλα με τη Γραμματική του Τριανταφυλλίδη! 

Στην πραγματικότητα λοιπόν με την αυθεντική Γραμματική του Τριανταφυλλίδη γαλουχήθηκαν οι μαθητές για μόλις 4 σχολικές χρονιές, από το 1964 μέχρι το 1967 και από το 1974 μέχρι το 1975. Από κει και μετά άρχισαν οι αναπροσαρμογές και οι διορθώσεις και οι βελτιώσεις...  και απόντος του ίδιου του Τριανταφυλλίδη. 

Κυρία Χρυσού, εσείς ποια γραμματική εφαρμόζετε; (απάντηση στη συνάδελφο που ανακάλυψε ότι καταργήθηκαν τα φωνήεντα)

Κυρία Χρυσού,

ονομάζομαι Μαρία Λαμπρίδου και διδάσκω στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Ηγουμενίτσας. Συμπτωματικά φέτος, τον 27ο χρόνο της υπηρεσίας μου, δίδαξα και το νέο βιβλίο της Γραμματικής των Φιλιππάκη – Warburton,  Γεωργιαφέντη,  Κοτζόγλου και  Λουκά, ως υπεύθυνη πέμπτης τάξης. Άλλο τόσο έχω διδάξει για πολλά χρόνια  το προηγούμενο βιβλίο Γραμματικής, του Χρ. Τσολάκη, ενώ πρόλαβα και ως βοήθημα για το δάσκαλο την αναπροσαρμογή της Μικρής Νεοελληνικής  Γραμματικής του Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Έχω λοιπόν την απαραίτητη εμπειρία για να απαντήσω εκ μέρους των μάχιμων εκπαιδευτικών στο άρθρο σας που δημοσιεύτηκε στο σάιτ του Συλλόγου Αλέξανδρος Δελμούζος:

http://www.syllogosdelmouzos.gr/index.php/2011-12-19-06-58-25/572-1

Ειδική σε θέματα γλώσσας δεν είμαι. Και γνωρίζω την ελληνική όσο ένας μέσος δάσκαλος. Και όσο η Πολιτεία με δίδαξε ή και με επιμόρφωσε. Με τα λίγα λοιπόν που γνωρίζω θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω με τις κατηγορίες που εκτοξεύετε κατά των συγγραφέων του βιβλίου αλλά και με πολλά άλλα που υποστηρίζετε. Και ταυτόχρονα να σας εκφράσω την απορία:

Εσείς ποια γραμματική εφαρμόζετε; 

Σίγουρα όχι του Τριανταφυλλίδη, κι ας τον επικαλείστε. Αφενός γιατί το ίδιο σας το κείμενο διαφωνεί με τη Γραμματική του Τριανταφυλλίδη, τόσο ως προς την ορθογραφία όσο και ως προς το περιεχόμενο, κι αφετέρου γιατί η κριτική που ασκείτε στο νέο βιβλίο της Γραμματικής είναι ουσιαστικά κριτική σε βάρος του Τριανταφυλλίδη και των δικών του καινοτομιών σε θέματα γραμματικής.

Κυρία Χρυσού,

τα φωνήεντα σύμφωνα με το Μανόλη Τριανταφυλλίδη είναι πέντε. Κι άλλο τόσο τα μπ, ντ, γκ τα κατατάσσει κι εκείνος στα σύμφωνα. Δεν έχετε παρά να συμβουλευτείτε τη Μεγάλη Γραμματική του, επανέκδοση από το ΑΠΘ, 1988, Θεσσαλονίκη. Από κει και παραθέτω το ακόλουθο απόσπασμα - δείτε σελίδα 13:


Φωνήεντα έχομε στη γλώσσα μας πέντε, τ' ακόλουθα (ο λόγος είναι πάντοτε για φθόγγους και όχι για γράμματα): α, ε, ι, ο, ου

Προς τι λοιπόν τέτοια φασαρία και ειδικά για το "ου"; Που μάλιστα το χαρακτηρίζετε ως δίφθογγο! Αλήθεια, σε ποια σελίδα του Τριανταφυλλίδη το διαβάσατε αυτό; Αντίθετα εκείνος το χαρακτηρίζει ως δίψηφο φωνήεν (σελ. 31 ό. π.). 

Και στην ίδια σελίδα ως δίψηφα σύμφωνα χαρακτηρίζει ο Τριανταφυλλίδης τα μπ, ντ, γκ, τσ και τζ. Αν κάτι θα μπορούσαμε εδώ να προσάψουμε στη νέα Γραμματική θα ήταν για τα δύο τελευταία δίψηφα σύμφωνα (τσ και τζ)  που δεν τα αναφέρει ως τέτοια αν και απάντηση από πλευράς Γλωσσολογίας υπάρχει και μπορείτε να τη διαβάσετε  ΕΔΩ σε ένα εξαιρετικό άρθρο για τέτοια θέματα. (Ο σύνδεσμος για το άρθρο είναι ο ακόλουθος:  http://www.eleto.gr/download/BooksAndArticles/1999-02-23_SpeakGrk-Ed2.pdf )

Θα σημειώσω επίσης ότι όλα αυτά τα είχαμε διδαχθεί στο μάθημα της Γλωσσολογίας ακόμη κι εμείς που σπουδάσαμε στις Παιδαγωγικές Ακαδημίες. Αναφέρω μάλιστα και το βιβλίο που το συνόδευε: Γ. Αργυριάδη,"Μαθήματα Γλωσσολογίας και Αγωγής του Προφορικού Λόγου",  έβδομη έκδοση, Φλώρινα, 1982 - σελίδα 108. Κι εκεί τα φωνήεντα είναι πέντε, μεταξύ αυτών και το "ου", και στα σύμφωνα αναφέρονται και τα δίψηφα μπ, ντ, γκ, τσ, τζ. 

Κι αν αυτά αφορούν τους φθόγγους, στη νέα Γραμματική ξεκάθαρα αναφέρονται και τα γράμματα της αλφαβήτας μας που αντιστοιχούν σε φωνήεντα ή σύμφωνα - δείτε σελ. 40. Στον πίνακα που υπάρχει εκεί ο μαθητής βλέπει πως στο φωνήεν [ο] αντιστοιχούν τα γράμματα: Ο ο, Ω ω.  Και ανάλογα ενημερώνεται για τα γράμματα που αποδίδουν το φωνήεν [ι]. Πού είναι λοιπόν το πρόβλημα;  

Εξάλλου, για κακή σας τύχη, ακόμη και στο εξώφυλλο της νέας Γραμματικής ο μικρός Ορέστης κρατά ένα μπαλόνι που μέσα του περιέχει εκτός των άλλων γραμμάτων και μερικά από εκείνα που εσείς ισχυρίζεστε ότι το βιβλίο καταργεί, το Η και το Ω. Από πού λοιπόν το συμπέρασμα περί κατάργησης γραμμάτων; Και οι δηκτικές εκφράσεις με βάση τον αστείο και ανυπόστατο ισχυρισμό σας για βιασμό της γλώσσας και ανθέλληνες; 

Όπως πολύ σωστά σας έγραψαν ήδη σε άλλο άρθρο του διαδικτύου - http://sarantakos.wordpress.com/2012/07/06/grammatik/ :

[...] θλίψη προκαλεί και το ότι η δασκάλα της Ραφήνας, και ασφαλώς όχι μόνο αυτή, πέρα από την ψηλαφητή της άγνοια, έχει, αν και εκπαιδευτικός, τόσο αρνητική και καχύποπτη στάση απέναντι στους ειδικούς επιστήμονες για θέματα γλώσσας, τους γλωσσολόγους. Οι οποίοι, παρά τις φήμες, άνθρωποι είναι κι αυτοί, και ανθρώπινο είναι να απελπίζονται και να αποκαρδιώνονται όταν βλέπουν τέτοια αντιμετώπιση [...]

Έτσι λοιπόν θα μου επιτρέψετε και μένα, κ. Χρυσού, να γίνω το ίδιο δηκτική απέναντί σας. Όχι όμως χωρίς επιχειρήματα. Θα σας παραθέσω λοιπόν το άρθρο σας και ως δασκάλα θα υπογραμμίσω όσα κι εγώ εκεί βρίσκω λάθος. Ορθογραφικά. Και με βάση τη γραμματική του Τριανταφυλλίδη και την οποία εξυμνείτε στο άρθρο σας καθώς και την προηγούμενη γραμματική του Δημοτικού, του Χρ. Τσολάκη: 

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΕΠΑΦΗ!
Με μεγάλη μας έκπληξη διαπιστώσαμε πως πρόσφατα (Νοέμβριος 2011) διανεμήθηκε προς διδασκαλία, στα δημοτικά σχολεία της χώρας μας ένα καινούργιο βιβλίο γραμματικής, για την Ε΄ και ΣΤ΄ τάξη, αντικαθιστώντας την μέχρι τώρα ισχύουσα γραμματική του Μανώλη Τριανταφυλλίδη, η οποία εδιδάσκετο πλέον των 30 χρόνων.Σύμφωνα με την καινούργια γραμματική που συντάχθηκε από τους: κ. Ειρήνη Φιλιππάκη – Warburton, κ. Μιχάλη Γεωργιαφέντη, κ. Γεώργιο Κοτζόγλου και την κ. Μαργαρίτα Λουκά και εκδόθηκε από τον Οργανισμό Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, με την ευθύνη του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, ανακαλύπτουμε πως:τα φωνήεντα της Ελληνικής Γλώσσας είναι 5 (πέντε)!!!Τα: α, ε, ι, ο, και το ου. Καθώς και ότι τα φωνήεντα η, υ, ω έχουν καταργηθεί!!!Και τα σύμφωνα από 17, έμειναν μόνον τα 15!!! Τα ξ και ψ δεν υπάρχουν πλέον!!!Σημειωτέον, πως στα φωνήεντα συγκαταλέγεται και ο δίφθογγος «ου», καθώς και στα σύμφωνα συμπεριλαμβάνονται τα δίψηφα σύμφωνα ντ, μπ, γκ!.Σύμφωνα με τους συγγραφείς στον πρόλογο του βιβλίου : «Στόχος του εγχειριδίου είναι να οδηγήσει με τρόπο ευχάριστο και παιγνιώδη τους μικρούς μαθητές στην συνειδητοποίηση του συστηματικού χαρακτήρα της γλώσσας. …Τα ιδιαίτερα αυτά χαρακτηριστικά του βιβλίου Γραμματική Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού υπαγόρευσαν κάποιες απαραίτητες απλοποιήσεις αλλά και ορισμένες σημαντικές διαφοροποιήσεις από τις παραδοσιακές γραμματικές»!!!!!!!Και παρακάτω :«Δεν εξετάζουμε λεπτομερώς τους φθόγγους της γλώσσας μας, γιατί δεν θέλουμε να προκαλέσουμε σύγχυση σε μαθητές και δασκάλους με την ανάλυση φαινομένων αλλοφωνίας.»Έτσι λοιπόν ο Βρασίδας, ο συμβολικός δάσκαλος του βιβλίου, ο οποίος βοηθά τον μαθητή να εξιχνιάσει τα μυστήρια της γλώσσας στις σελίδες 35 και 36 όπου γίνεται αναφορά στους φθόγγους, παρουσιάζει τα παραπάνω. Το αλφάβητό μας, τα πραγματικά φωνήεντα και σύμφωνα δεν παρουσιάζονται ξεκάθαρα πουθενά αλλού στο βιβλίο, παρά μόνον σε ένα σχέδιο τύπου ταχυμέτρου αυτοκινήτου (σελ. 39)! Όσο για τα φωνήεντα, δεν γίνεται καμία μνεία, παρά μόνον η ελλιπής αυτή αναφορά των πέντε φθόγγων!Με την προγενέστερη Γραμματική του Μαν. Τριανταφυλλίδη, γαλουχήθηκαν γενιές Ελλήνων, που μάθανε να ομιλούνε την Ελληνική Γλώσσα. Αλλά και αλλοδαποί που γεννήθηκαν, έζησαν και σπούδασαν σε ελληνικά σχολεία, και πέτυχαν στα ελληνικά πανεπιστήμια είχαν γαλουχηθεί με την ίδια γραμματική χωρίς να δυσκολευτούν!... Εφ’ όσον οι συνθήκες δεν έχουν αλλάξει, ποιόν λόγο εξυπηρετεί η αλλαγή της κλασσικής γραμματικής σε «φωνητική» γραμματική;Η γλώσσα μας, η αρχαιότερη όλων των λαών, τις τελευταίες δεκαετίες έχει υποστεί αλλεπάλληλους βιασμούς από τους εκάστοτε υπευθύνους, οι οποίοι εντελώς ανεύθυνα λειτουργώντας ωσάν γλωσσοπλάστες, αποφάσιζαν για την «εκλαΐκευση» της, και ταυτόχρονα την καταστροφή της!Με τις αλλεπάλληλες αλλαγές ανά 15 – 20 χρόνια (βλέπε: αυγό ή αβγό; Ξύδι ή ξίδι; Μονοτονικό σύστημα!) οι γενιές των Ελλήνων μαθαίνουν η κάθε μία και απόμια ελαφρώς διαφοροποιημένη ελληνική γραμματική, μη μπορώντας καν να παρακολουθήσουν ούτε οι γονείς τα παιδιά τους!!Θέλω να πιστεύω πως το βιβλίο αυτό εκδόθηκε χωρίς τον ενδελεχή έλεγχο, και ως εκ τούτου, εκ παραδρομής δημοσιοποιήθηκε κάποια πρόταση κάποιου ανθέλληνα φιλόλογου, και όχι εσκεμμένα, πάρθηκε η απόφαση ενός ακόμα βιασμού της ελληνικής γλώσσας, μιας γλώσσας που τόσο διψασμένα άνθρωποι από όλο τον κόσμο προσπαθούν να κάνουν κτήμα τους.Και ερωτώ, όχι μόνο εγώ αλλά και όλοι οι Έλληνες:1) Δεν μας φτάνει η οικονομική κατακρήμνιση της πατρίδος μας, πρέπει να υποστούμε και την εθνική μας εξολόθρευση;2) Πρέπει να θυσιάσουμε την γλώσσα μας για να μοιάσουμε στους Δυτικούς, για να γίνουμε αρεστοί από αυτούς; Οι οποίοι, επανήλθαν και ζητούν πλέον την ίδια μας την πατρίδα;3) Σύμφωνα με πληροφορίες μέσα από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, το βιβλίο είχε εγκριθεί από το 2007, αλλά λόγω αντιρρήσεων δεν εκδίδετο. Υπ’ όψιν, ότι οι αποσπασμένοι δάσκαλοι στο Ινστιτούτο όταν ερωτήθηκαν σχετικώς έκριναν το βιβλίο ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ!!!4) Τι περίμεναν άραγε για να εκδώσουν αυτό το βιβλίο της Γραμματικής; Μήπως την εγκατάσταση στον υπουργικό θώκο της κ. Διαμαντοπούλου, που θεωρεί ότι «η αγγλική γλώσσα πρέπει να γίνει επίσημη γλώσσα της Ελλάδος»;;;5) Σύμφωνα με σύγχρονες μελέτες επιστημόνων, το μονοτονικό σύστημα έφερε την δυσλεξία στην πρώτη θέση των μαθησιακών δυσκολιών, εξαιτίας της ελλείψεως βασικών κανόνων γραμματικής και τονισμού. Με τόσα πολλά παιδιά να δυσκολεύονται από την απουσία των κανόνων, σκέφτεστε τι θα συμβεί με την απουσία των φωνηέντων τα οποία ενυπάρχουν στο DNA μας από την αρχή της υπάρξεως μας στον πλανήτη;;;Εφαρμόζοντας την νέα Γραμματική, η ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΘΑ ΧΑΘΕΙ και η ελληνική γλώσσα θα γίνει μια συμβατική γλώσσα όπως και τόσες άλλες.Οι δάσκαλοι τελικά καλούνται να «μορφώσουν» Έλληνες;;;;;;;;;;;;;;;;;Με ποια γλώσσα;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;Με ποια γραμματική;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;Ας θυμηθούμε τις ομολογίες των ιδίων των πρωταγωνιστών των προηγούμενων αλλαγών (π.χ. δηλώσεις Ράλλη) και ας αξιώσουμε να διατηρηθεί η Ελληνική γλώσσα, έτσι όπως μας παραδόθηκε, με την ετυμολογία της, με την μουσικότητα της και το βασικότερο όλων την σημασιολογία της! Γιατί το κάθε γράμμα μας έχει την βαρύτητά του, ο κάθε φθόγγος έχει την μουσικότητα του, και ο κάθε τόνος είχε την αξία του. Ας εκτιμήσουμε την ελληνική μας γλώσσα για να μας σεβαστούνε και οι εταίροι μας σαν λαό με θέληση, με δυναμισμό και με υπόσταση!

Αν ήσασταν μαθήτριά μου, κ. Χρυσού, θα σας συμβούλευα να μελετήσετε από το βιβλίο της Γραμματικής (του Τριανταφυλλίδη για την περίπτωσή σας) το κεφάλαιο για το τελικό ν που φαίνεται να αγνοείτε εντελώς (σελ. 82) αλλά και τα σχετικά με την έγκλιση του τόνου από το επίμετρο του βιβλίου για το μονοτονικό (σελ. 454). Προσοχή επίσης πρέπει να δώσετε στη χρονική αύξηση των ρημάτων - πότε μένει και πότε χάνεται - καθώς και στις καταλήξεις του παθητικού παρατατικού. Ρίξτε επίσης μια ματιά στις καταλήξεις των θηλυκών ουσιαστικών σε -ίδα και -άδα στη Γενική. Για την ορθογραφία του επιθέτου κλασικός δείτε όσα αναφέρει ο Τριανταφυλλίδης στις σελ.  419 και 422. Και μεταφέρω από το βιβλίο και το εξής διαφωτιστικό σχόλιο: 

Γράφονται με ένα σύμφωνο: 

[...] Οι λέξεις ξένης καταγωγής, εκτός από τα κύρια ονόματα που διατηρούν τα διπλά τους γράμματα [...]. Διατηρούν ωστόσο το διπλό τους σύμφωνο οι ξένες λέξεις που είχαν μπει στην αρχαία γλώσσα, καθώς και οι εβραϊκές: αλληλούια, Σάββατο κτλ. 

σελ. 419 της Μεγάλης Γραμματικής του Μανόλη Τριανταφυλλίδη, επανέκδοση 1988 από το ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη

Το επίθετο "κλασικός", όπως μας ενημερώνει και ο Μπαμπινιώτης στο λεξικό του (σελ. 898 της Β' έκδοσης), δε χρησιμοποιήθηκε στην αρχαία γλώσσα και δε δικαιολογείται η γραφή του με δύο σίγμα, αφού είναι λέξη ξένη και συγκεκριμένα λατινική και αποτελεί νεότερο δάνειο της ελληνικής.

Συμβουλευτείτε επίσης και τον κατάλογο των λέξεων που γράφονται με μία λέξη, πχ καθεμία, υπόψη (σελ. 302 της Γραμματικής του Τριανταφυλλίδη και ξεχωριστή αναφορά  στη σελίδα 37) Ο Χρ. Τσολάκης στο δικό του κατάλογο προσθέτει και το εφόσον. 

Για το "ποιον" που δεν τονίζεται ως λέξη μονοσύλλαβη, μην ανοίξετε Γραμματική. Ρωτήστε οποιοδήποτε πιτσιρίκι που έχει τελειώσει την πρώτη Δημοτικού. 

Όσο για το Μανώλη, αν μιλάμε για τον Τριανταφυλλίδη, δείτε το εξώφυλλο της Γραμματικής του. Ελπίζω να την έχετε. Και σεβαστείτε τη δική του επιλογή, αφού τον θαυμάζετε, να γράφει το όνομά του με όμικρον: Μανόλης Τριανταφυλλίδης. 

Ξέρετε, ο Τριανταφυλλίδης, θεωρούσε ως ιδανική ορθογραφία μιας γλώσσας τη φωνητική. Αυτή δηλαδή που εσάς σας τρομάζει και εκείνος δεν την εφάρμοσε γιατί σεβάστηκε την ιστορική ορθογραφία της ελληνικής γλώσσας και τις ευαισθησίες του αναγνωστικού κοινού. Όπως μάλιστα μας ενημερώνει ο Μπαμπινιώτης στο λεξικό του και στο λήμμα αβγό, ο Τριανταφυλλίδης ήταν ο πρώτος που πρότεινε τη γραφή της λέξης με βήτα καθώς και το αφτί με φι. Υποχώρησε όμως και τα έγραψε στη γραμματική του με την καθιερωμένη ορθογραφία τους, αυγό και αυτί αντίστοιχα, λόγω της δριμείας κριτικής που δέχτηκε από την κοινή γνώμη! Αντίθετα  το ξίδι το έγραψε με γιώτα (σελ. 407 &  408 ) Μάλιστα στο σημείο αυτό πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσετε τι γράφει στο λεξικό του ο Μπαμπινιώτης, σελ. 1226, αφού δηλώνετε την αγωνία σας πως θα χαθεί η ετυμολογία των λέξεων! Το ξίδι, γράφει εκεί ο καταξιωμένος γλωσσολόγος, δεν ετυμολογείται από το οξύς άρα δε δικαιολογείται γραφή της με ύψιλον. 

Οφείλω όμως στο σημείο αυτό να σας συγχαρώ που γράφετε το επίθετο καινούργιος με γάμα. Μπορεί να διαφωνεί στο σημείο αυτό και ο Τριανταφυλλίδης (σελ. 424) που θεωρούσε πιο σωστό να παραλείπεται το γάμα, και η καινούργια γραμματική του Δημοτικού που το αναφέρει χωρίς γάμα (σελ.
20, 18, 13) αλλά ο Μπαμπινιώτης σας δικαιώνει απόλυτα με όσα αναφέρει στο λεξικό του και στο αντίστοιχο λήμμα:  Είναι λέξη σύνθετη και αν της αφαιρέσεις το γ της καταστρέφεις την ετυμολογία της. (καινός και εργώ - έργον) Η γραφή καινούριος δεν δικαιολογείται ετυμολογικώς, προσθέτει ο κ. Μπαμπινιώτης και μέχρι πρότινος υπουργός παιδείας. Στη σελίδα 807 του λεξικού του. 

Ακόμη όμως και μετά απ' αυτό το ερώτημα παραμένει:

Εσείς, κ. Χρυσού, ποια γραμματική εφαρμόζετε; 

Διότι δεν μπορώ να διανοηθώ ότι ως εκπαιδευτικός κάνετε τόσα ορθογραφικά λάθη και μάλιστα τέτοια. Ειδικά με το πάθος που εκφράζετε για τη Γραμματική. Δε λέω, κάποια ίσως και να σας ξέφυγαν, όπως σε όλους μας. Ουδείς αλάνθαστος. Μα το είδος των σφαλμάτων μου δημιουργεί την εντύπωση ότι συνειδητά ή όχι εφαρμόζετε μια μικτή γραμματική δημοτικής με στοιχεία απλής καθαρεύουσας. Εξάλλου αυτό ενισχύεται από τις απόψεις σας για το μονοτονικό και που βρίσκονται σε αντιδιαστολή με όσα υποστήριξε ο Τριανταφυλλίδης εδώ και εβδομήντα χρόνια:


(σελίδα ιθ' στα προλεγόμενα):

Οι μεγαλύτερες άλλωστε δυσκολίες και αντιφάσεις γεννιούνται με το αναχρονιστικό τονικό μας σύστημα με τους τρεις τόνους, που μπορεί και πρέπει ν' αντικατασταθούν με ένα τονικό σημάδι, πράμα που έχει γίνει από καιρό αξίωση του εκπαιδευτικού κόσμου. Αυτό ζήτησε και η Επιτροπή να εφαρμοστεί με την ευκαιρία της Γραμματικής της κοινής νεοελληνικής, δυστυχώς όμως δεν έγινε αποδεχτό.

Και όμοια τοποθετείται ο Τριανταφυλλίδης και στη σελίδα 71 της Γραμματικής του για το ζήτημα των τόνων, τονίζοντας μάλιστα ότι "η χρήση των τόνων δεν είναι καν αρχαία συνήθεια, αφού οι αρχαίοι Έλληνες δεν έγραφαν τόνους. Αυτοί γενικεύτηκαν στη γραφή μόλις στον 9ο αι. μ. Χ."


Και μπορεί εσείς να ισχυρίζεστε πως το μονοτονικό δεν έχει κανόνες, και που το κείμενό σας επιβεβαιώνει πως όντως τους αγνοείτε, όμως σας βεβαιώνω πως έχει. Αφήστε που είναι εντελώς αστήρικτο το επιχείρημα για σχέση του μονοτονικού με τη δυσλεξία... Κι άλλο τόσο είναι αστεία όσα στο ίδιο σημείο λέτε για τα φωνήεντα. Ισχύει ακριβώς το αντίθετο για τους δυσλεκτικούς, τους μπερδεύει πάρα πολύ η αμφισημία ή και πολυσημία  γραμμάτων και φθόγγων στα ελληνικά. Όπως μπερδεύει και όλα τα άλλα παιδιά ή και ενήλικες. Όλα αυτά τα αναλύει διεξοδικά ο Μανόλης Τριανταφυλλίδης στη Μεγάλη Γραμματική του. Τα προβλήματα της ελληνικής γλώσσας που δυσκολεύουν πολύ την ορθογραφία της και κάνουν Γολγοθά τη σύνταξη της Γραμματικής της. 

Λέω λοιπόν πως ήταν πολύ άδικη η επίθεση που ασκήσατε και μάλιστα με τόσο ακραίους χαρακτηρισμούς προς τους συγγραφείς της καινούργιας Γραμματικής. Το να γράψεις Γραμματική της ελληνικής συνιστά άθλο. Κι αν ακόμη κάνεις κάποια λάθη, όπως λάθη κάνουμε όλοι μας, κι εσείς ακόμη και φυσικά κι εγώ, δεν είναι λόγος να σε πετροβολούν και να σε αποκαλούν ανθέλληνα. Πολύ βαρύ αυτό που γράψατε. Και νομίζω χρωστάτε μια συγγνώμη τουλάχιστον προς τους συγγραφείς. Συγγνώμη και προς όσους πανικοβάλατε με όσα ψευδή γράψατε για το νέο βιβλίο. Αλλά και προς εμάς, τους συναδέλφους σας, που μας ρεζιλέψατε με το άρθρο αυτό και γίναμε όλοι μαζί στόχοι σχολίων. 

Δε λέω πως η καινούργια Γραμματική είναι τέλεια. Λέω όμως πως η κριτική οφείλει να είναι δίκαιη, με σωστά επιχειρήματα και κυρίως με μέτρο και σωφροσύνη. 

Κλείνοντας οφείλω κι εγώ να σας ζητήσω συγγνώμη που αναγκάστηκα να το παίξω δασκάλα και να υπογραμμίσω τα ορθογραφικά σας λάθη. Ένας λόγος παραπάνω που ούτε εγώ είμαι αλάνθαστη και πολλές φορές συλλαμβάνω τον εαυτό μου να αγνοεί θέματα γλώσσας. Ο λόγος λοιπόν δεν ήταν για να σας πουλήσω εξυπνάδα. Μα να νιώσετε λιγάκι τι προκαλέσατε με το άρθρο σας. Πόσο άσχημο είναι να σε επικρίνουν δημόσια. Ακόμη και αν έχουν δίκιο. 

Όταν όμως η κριτική είναι και άδικη,  και όταν φτάνει και στην εξύβριση, τότε, λυπάμαι, αλλά να ξέρετε πως θα είμαστε πολλοί που θα επικροτήσουμε τους συγγραφείς αν θελήσουν να αποκαταστήσουν την αλήθεια και το κύρος τους με όποιο δικαίωμα τους δίνει ο νόμος. 

Αν ένας βασικός λόγος, κ. Χρυσού, ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση της πατρίδας μας, αυτός είναι η διαφθορά. Είναι η απώλεια ήθους. Και όχι των φωνηέντων. Όπως το ήθος που υπερασπίζεται η σοφή παροιμία του λαού μας: Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα... 

Φιλικά λοιπόν σας συμβουλεύω, και ας μη σας γνωρίζω, να ζητήσετε το συντομότερο δυνατό συγγνώμη. Έστω αυτό. Αν και πολύ φοβάμαι ότι δε θα είναι αρκετό εκεί που φτάσανε τα πράγματα. Ήδη, θα το γνωρίζετε, κατατέθηκε και επερώτηση στη Βουλή. Και είναι λογικό ο ερωτώμενος υπουργός Παιδείας να προβεί στις ανάλογες ενέργειες. 

Παράλληλα ο Σύλλογός σας πήρε κιόλας αποστάσεις και δηλώνει πως δεν τον εκφράζουν οι απόψεις σας. 

Ελπίζω να καταλαβαίνετε τι σας λέω και άλλο τόσο να διαβάσετε αυτό το άρθρο. Όπως κι εγώ καταλαβαίνω ότι όλα αυτά τα γράψατε από πάθος για τη γλώσσα και την Ελλάδα. Καταλαβαίνω ακόμη και γνωρίζω τους λόγους που προκαλούν σύγχυση σε θέματα γλώσσας σε έναν εκπαιδευτικό της πρωτοβάθμιας. Κανείς ποτέ δε νοιάστηκε να μας δώσει μια σωστή γλωσσική κατάρτιση. Προσωπικά υπήρξα τυχερή σε ένα βαθμό γιατί συνάντησα στο δρόμο μου το Δημήτρη Λιαντίνη. Και με τα δικά του λόγια θα κλείσω καθώς και με επίκληση όσων αναφέρει σχετικά στο συγγραφικό του έργο, για τη γλώσσα, για τους δασκάλους, για τους δασκάλους των δασκάλων. Πχ στο βιβλίο του Τα Ελληνικά και στο κεφάλαιο Δάσκαλοι και Ποντίκια. Από το Λιαντίνη λοιπόν παραθέτω και το ακόλουθο βίντεο:

και από το βίντεο το χαρακτηριστικό απόσπασμα:

Η αγωγή. Θα τη βάλουμε στο εδώλιο. Και θα την δικάσουμε την αγωγή. Σας παρακαλώ όμως όχι τους δασκάλους. Όχι τους δασκάλους. Δεν είναι οι δάσκαλοι εκείνοι που φταίνε για την κακή αγωγή που έχουμε. Οι δάσκαλοι παίρνουν οδηγίες. 

Οι δάσκαλοι παίρνουμε οδηγίες. Εκτελούμε εντολές. Και ειδικά στο θέμα της Γλώσσας οι οδηγίες που παίρνουμε είναι πολλές φορές αντικρουόμενες και άλλες φορές μισές. 

Το ερώτημα λοιπόν είναι όχι προς την κ. Χρυσού αυτή τη φορά αλλά προς όσους έστειλαν το περασμένο φθινόπωρο το βιβλίο της Γραμματικής στα σχολεία. Ποιες οδηγίες έδωσαν στους δασκάλους για τη διδασκαλία του; Έγιναν σεμινάρια παρουσίασης στους εκπαιδευτικούς; Τους λύθηκαν σχετικές απορίες; 

Οφείλω κι εδώ να δηλώσω τυχερή. Στη δική μου περιφέρεια υπήρξε ένας φωτισμένος σχολικός σύμβουλος, ο κ. Κωνσταντίνος Μιχαλάς, που έκανε τα αδύνατα δυνατά για να μας προετοιμάσει ως προς τη νέα Γραμματική. Με πολλά σεμινάρια, με επισκέψεις στις τάξεις, με άφθονο έντυπο υλικό. Και με συνεχή συνεργασία μαζί μας. Κατάφερε λοιπόν σε όσους τουλάχιστον ενδιαφέρονταν να εξηγήσει επαρκώς το πνεύμα του νέου βιβλίου Γραμματικής. Έγινε άραγε το ίδιο και στις άλλες περιφέρειες; Έγινε στην περιφέρεια της κ. Χρυσού; Πώς είναι δυνατόν να έχει η συναδέλφισσα τέτοια  σύγχυση για το νέο βιβλίο; Ρητορικά ερωτήματα που μόνο η ίδια η συναδέλφισσα μπορεί να απαντήσει και να επικαλεστεί τις απαντήσεις όπου και όταν χρειαστεί. Που δεν το εύχομαι αλλά το φοβάμαι...

Το ίδιο και ο Σύλλογός της. Που τόσο βιάστηκε να την αφήσει ξεκρέμαστη... Θα πρέπει το συντομότερο δυνατό να πάρει τα κατάλληλα μέτρα για το μέλος του. Εκτός και η θερινή ραστώνη δεν  επιτρέπει να αντιληφθούν την όλη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί.

Κι αυτό που επίσης βλέπω και πρέπει να το πω, από το κείμενο της κ. Χρυσού, και ιδίως από τα κενά ανάμεσα στις λέξεις και πίσω από αυτές είναι η μεγάλη απορία. Πώς γίνεται μια δασκάλα με τέτοιο πάθος για τη γλώσσα να κάνει τόσα λάθη; Και δε μιλώ μόνο για τα ορθογραφικά. Αυτό θα προβληματίσει τους ειδικούς; Που κι αυτοί βιάστηκαν να κρεμάσουν τη δασκάλα και να δηλώσουν πως είναι κρίμα και ντροπή; Για τους ταγούς του πανεπιστημίου ομιλώ και της Γλωσσολογίας.

Ντροπή και κρίμα είναι που η δασκάλα αγνοεί ότι οι φθόγγοι είναι πέντε και όχι εφτά;

Και όμως, δε διορίστηκε χωρίς πτυχίο. Κάποιος εκεί στο πανεπιστήμιο της έδωσε πτυχίο. Πώς της έδωσαν αν όπως αποδεικνύεται είχε τέτοιες ελλείψεις σε θέματα Γλώσσας;

Και από τη μεριά μου θα δώσω τη δική μου απάντηση. Όπως μπορούν να δώσουν και χιλιάδες άλλοι δάσκαλοι. Τι αντιμετωπίσαμε στα χρόνια των σπουδών μας. Τι δασκάλους είχαμε, τι βιβλία, τι προγράμματα σπουδών.

Ντροπή δεν είναι να μιλήσουμε επιτέλους για όλα αυτά. Είναι καθήκον μας να αποκαλύψουμε τη μαύρη αλήθεια... Και να ζητήσουμε τρόπους και μέσα να βελτιωθεί η κατάσταση.

Η κ. Χρυσού, ναι! οφείλει να ζητήσει συγνώμη. Αλλά και το υπουργείο να προβληματιστεί για το ζήτημα και να πάρει μέτρα θεραπείας. Όχι τιμωρίας. Όπως οι διάφοροι ανώνυμοι του διαδικτύου έσπευσαν να ζητήσουν. Γιατί μεγάλη πλάνη είναι αν κανείς πιστεύει ότι μόνο η κ. Χρυσού βρίσκεται σε τέτοια θέση. Το πρόβλημα είναι γενικότερο και πολύ σοβαρό. Και πρέπει σύντομα να διοργανωθούν σεμινάρια παρουσίασης της νέας Γραμματικής σε όσες περιφέρειες δεν έγιναν  ήδη ή και σε όσους δασκάλους.

Πέντε χρόνια Homa Educandus!

Και όμως χτες συμπληρώσαμε 5 χρόνια στο διαδίκτυο! Μια συνεχής παρουσία που άρχισε από το ιστολόγιο αυτό και συνεχίστηκε λίγο αργότερα στο φόρουμ Homa Educandus http://educandus.forumotion.com/ αλλά και σε πολλούς άλλους χώρους. Πότε με ιστολόγια και φόρουμ και πότε με γκρουπ κοινωνικής δικτύωσης, όπως αυτό που έχουμε στο face book ως Homa Educandus  
  https://www.facebook.com/groups/121666874534861/ αλλά και χώροι για το Δάσκαλο Δημήτρη Λιαντίνη στον οποίο και χρωστάμε το πρωταρχικό ερέθισμα της αυτόνομης διαδικτυακής παρουσίας:

http://liantinis-o-daskalos-mas.blogspot.gr/

https://www.facebook.com/groups/336441787356/

Παρόμοια το ενδιαφέρον μας επιμερίστηκε και σε άλλους αγαπημένους τομείς, πχ στην ανάδειξη του θεσμού της Ελληνίδας Καπετάνισσας μέσα από ένα ιστολόγιο που γεννήθηκε λίγο μετά το Homa Educandus http://kapetanisses.blogspot.gr/  και αργότερα συμπληρώθηκε με ένα δυναμικό γκρουπ για Καπετάνισσες και γυναίκες ναυτικούς στο face book https://www.facebook.com/groups/42398879619/

Κι ακόμη σε χώρους που υπηρετούσαν την Παιδεία, με μαθητικά ιστολόγια και φόρουμ αλλά και φόρουμ για εκπαιδευτικούς.

http://paideia.forumotion.com/

Έτσι και έμεινε παραμελημένο ετούτο το παλιό μας ιστολόγιο... αλλά κρατώντας πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας. Γιατί ήταν το πρώτο μας καραβάκι που μας ταξίδεψε στις αχανείς θάλασσες του διαδικτύου και μας έβγαλε στο μεγάλο ταξίδι. Με όλα βέβαια τα επακόλουθα...

Όπως και να έχει δε μετανιώνουμε. Ποιος ταξιδευτής μετανιώνει για την εμπειρία που κέρδισε;

Κλάπηκε απόψε ποδήλατο από το Μέγαρο Μουσικής. Παρακαλούμε ενημερώστε μας αν γνωρίζετε κάτι...

Αναδημοσιεύουμε την είδηση από τη σελίδα φίλου στο face book:

"εδώ και τρία χρόνια ήταν η ζωή μου. ακούγεται υπερβολικό, μονομερές, "κάπως" αλλά εγώ μονάχα ξέρω ότι ήταν η μόνη αληθινή χαρά στη ζωή μου. 


σήμερα πήγα με αυτό στο Μέγαρο Μουσικής στην εκδήλωση για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο. το κλείδωσα απέξω από το Μέγαρο, ανάμεσα σε άπειρους αστυνομικούς γιατί στη μεγάλη αίθουσα του Μεγάρου είχε άλλη, μεγαλόσχημη εκδήλωση - μάλλον του Σ.Ε.Β.

όταν βγήκα από το Μέγαρο, το ποδήλατο είχε εξαφανιστεί! κι εγώ έμεινα ...κάγκελο να κοιτάω το κάγκελο όπου το είχα κλειδώσει. ούτε κλειδαρικά πεταμένη, ούτε τίποτε! ρωτήσαμε με μια φίλη τον σεκιουριτά του Μεγάρου - μόλις είχε αλλάξει βάρδια. ζήτησα κι ήρθε σε δύο λεπτά ο προηγούμενος που μόλις είχε τελειώσει. εμφανίστηκε με ένα ποδήλατο ίδιας μάρκας με το δικό μου -specialized. άλλου μοντέλου και χρώματος. μου είπε ότι είχε δει το ποδήλατό μου, είχε δει και πως ήταν η αλυσίδα τυλγιμένη γύρω από τα κάγκελα του πεζοδρομίου και τι μάρκα ήταν κι έδειξε έκπληκτος που κλάπηκε εκεί! το πρώτο πράγμα που μου είπε, τυχαίο?, ότι εκεί όπου το κλείδωσα δεν βλέπουν οι κάμερες του Μεγάρου! (η καχυποψία δεν ήταν μόνο δική μου αλλά και της φίλης που ήταν εκεί ως ομιλήτρια στην εκδήλωση...)

τα γράφω όλα αυτά όχι για να πω τον πόνο μου αλλά μήπως βοηθήσει κανένας. μήπως κανένας ομοιοπαθής (ξέρω, είμαστε πολλοί) μπορεί να με κατευθύνει πρακτικά που να ψάξω, αν έχει νόημα να ψάξω, αν, αν...

γιατί, το ξαναλέω, το συγκεκριμένο ποδήλατο είχε γίνει η ζωή μου, δεν υπερβάλω και, τελείως ειλικρινά, μου είναι αληθινά δύσκολο να με φανταστώ χωρίς αυτό.

Υ.Γ.: αν θέλετε, κοινοποιήστε τη φωτογραφία του μήπως το δει κανένας. έχει και μια κόρνα από παλιό ποδήλατο πάνω του - την κόρνα από το ποδήλατο του παπού μου....

Υ.Γ. 2: σκεφτήκαμε μήπως και το πήρε και καμία αστυνομία, μην και θεωρήθηκε ύποπτο να κλειδωθεί έξω ακριβώς απο το Μέγαρο σε εκδήλωση του ΣΕΒ από έναν μαλλιά, μουσάτο, με σκισμένο τζην - όπως συνήθως πάω στις "κόσμιες εκδηλώσεις". πήρα τροχαία, τίποτε. ξέρει κανείς τι μπορώ να κάνω;"


____________________________


Παρακαλούμε κι εμείς με τη σειρά μας αν γνωρίζετε κάτι για το ποδήλατο που εκλάπη να μας ενημερώσετε... 

Σας ενόχλησε η μούντζα κ. Δήμαρχε Ιωαννίνων; Όλα τα άλλα ήταν καλώς καμωμένα;

Βρέθηκα προχτές στα Γιάννενα. Ανήμερα της επετείου απελευθέρωσης. Περπάτησα στην πόλη και φωτογράφισα. Όσα μου άρεσαν και όσα με πλήγωσαν.

Στην επιστροφή έμαθα πως την ώρα της παρέλασης έγιναν πράγματα και θαύματα. Οι μαθητές έβρισαν τους επισήμους και τους μούντζωσαν. Κατόπιν αυτών ο Δήμαρχος της πόλης αποχώρησε από το χώρο της παρέλασης σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

Να μου επιτρέψει λοιπόν κι εμένα να διαμαρτυρηθώ. Ως επισκέπτρια της πόλης του μια τέτοια μεγάλη μέρα.

Περνώ λοιπόν από το Ηρώο, όλα γιορτινά και όλα καθωσπρέπει:

Σωρός τα δάφνινα στεφάνια και η γαλανόλευκη να κυματίζει.

Περνώ και από τη Μεραρχία, όλα στολισμένα και γιορτινά.

Απέναντι το Δημαρχείο, σημαιοστολισμένο κι αυτό με όλα τα πρεπά...

Κι έπειτα το μάτι σταματά σε έναν τοίχο δίπλα στη Μεραρχία και απέναντι από το Δημαρχείο:

Ούτε μια ώρα στο στρατό λοιπόν! Στον ίδιο στρατό που αν δεν πολέμαγε η Ήπειρος θα ήταν ακόμη μια επαρχία της Τουρκίας.

Αυτό δεν σας ενόχλησε κ. Δήμαρχε; Να διατάξετε να πάρουν λίγο ασβέστη, να πάρουν σφουγγάρια και να το καθαρίσουν;

Και καλά αυτό... θα μου πεις γεμάτη συνθήματα είναι η πόλη τι να πρωτοκαθαρίσει και ο Δήμος. Έστω και αν το συγκεκριμένο αφενός είναι απέναντι από την πόρτα σας και αφετέρου αποτελεί προσβολή για τη μέρα της εθνικής γιορτής...

Αμ το άλλο; Που συνάντησα κάτω στις όχθες της λίμνης;

Ο Μαβίλης, κ. Δήμαρχε. Ξέρετε εγώ για το Μαβίλη ήρθα προχτές στην πόλη σας. 160 χλμ ταξίδι για να πω από κοντά το ευχαριστώ στον ποιητή. Που έδωσε το αίμα του για να είναι η δική μας γη λεύτερη.

Υπάρχουμε και τέτοιοι τύποι, γραφικοί για τους άλλους, στη χώρα. Που επιμένουμε να γιορτάζουμε τις εθνικές γιορτές δίχως φανφάρες και ταραταντζούμ. Άνθρωποι που πικραινόμαστε βαθύτατα να βλέπουμε ένα άγαλμα σε τέτοια κατάντια.

Καταλερωμένο από τους βάνδαλους και ξεχασμένο από τους επίσημους μια τέτοια μέρα. Ούτε κλαράκι πράσινο στον ποιητή. Που δίδαξε με το ήθος του όχι μόνο τι κάνουν οι Έλληνες εν καιρώ πολέμου αλλά και ως βουλευτής άφησε εποχή με το πολιτικό του ανάστημα.

Σήμερα, εποχή της κατολίσθησης όλων των αξιών, αν θέλατε ως Δήμαρχος να διδάξετε ήθος στα παιδιά της πόλης σας, δε θα είχατε παρατήσει στο έλεος το άγαλμα του ήρωα. Γιατί ήρωες σαν το Μαβίλη είναι η απάντηση σε όσα σήμερα υποφέρουμε ως χώρα. Αλλά δικαίως τα τραβάμε αφού φτάνουμε στην απαξίωση εκείνων που θυσιάστηκαν για να έχουμε εμείς λεύτερη πατρίδα. Και δικαίως υποστήκατε κι εσείς την μήνι των παιδιών. Γιατί τα παιδιά, σας το λέω ως εκπαιδευτικός, είναι όντα μιμητικά. Τη δική σας έλλειψη σεβασμού μιμήθηκαν. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο.

Εκτός και νομίζετε πως η μούντζα των παιδιών είναι βαρύτερο αμάρτημα από την αδιαφορία των αρμοδίων να τιμούν τους ήρωες μιας πόλης. Αυτά τουλάχιστον έχουν το ελαφρυντικό της ηλικίας τους. Εμείς οι μεγάλοι δεν έχουμε κανένα.

Θύμα τροχαίου ο μεγάλος σκηνοθέτης Θεόδωρος Αγγελόπουλος - νοσηλεύεται σε σοβαρή κατάσταση

Με ιδιαίτερη θλίψη πληροφορηθήκαμε πως ο λατρεμένος των σινεφίλ και πολυβραβευμένος σκηνοθέτης Θεόδωρος Αγγελόπουλος έπεσε θύμα τροχαίου κατά τη διάρκεια κινηματογραφικών γυρισμάτων στο Κερατσίνι. Έχει μεταφερθεί σε νοσοκομείο και η κατάστασή του είναι, γράφουν, σοβαρή.

Η σκέψη μας και η αγάπη μας είναι κοντά του και θέλουμε να πιστεύουμε για το καλύτερο.

Αναδημοσιεύουμε την είδηση όπως έχει αναρτηθεί στο διαδίκτυο:

Σοβαρή η κατάσταση του Θεόδωρου Αγγελόπουλου

Πρώτη καταχώρηση: Τρίτη, 24 Ιανουαρίου 2012, 20:11

Θύμα τροχαίου έπεσε λίγο μετά τις 19:00, ο γνωστός σκηνοθέτης Θεόδωρος Αγγελόπουλος.

Όπως έγινε γνωστό από την Αστυνομία, τον κ. Αγγελόπουλο παρέσυρε μοτοσικλέτα στην περιφερειακή οδό Δραπετσώνας, μετά το πρώτο τούνελ, στο ρεύμα προς Κερατσίνι.O σκηνοθέτης βρισκόταν στο σημείο για γύρισμα και ξαφνικά παρασύρθηκε από μοτοσικλέτα που οδηγούσε ειδικός φρουρός ο οποίος σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες ήταν εκτός υπηρεσίας.

Στο σημείο έσπευσε ασθενοφόρο που τον παρέλαβε και τον μετέφερε στο νοσοκομείο Μετροπόλιταν όπου νοσηλεύεται διασωληνωμένος σε σοβαρή κατάσταση.

Επιμέλεια:Xρήστος Μαζάνης

Τελευταία ενημέρωση: Τρίτη, 24 Ιανουαρίου 2012, 21:12

Αναδημοσίευση από http://www.zougla.gr

_________________

ξημερώματα: Δυστυχώς ο Θόδωρος Αγγελόπουλος δεν είναι πια μαζί μας

http://paideia.forumotion.com/t807-topic

αφιέρωμα σε εκείνον που προσπάθησε να κερδίσει το άγγιγμα μαζί με το όνειρο...

ΖΕΙ, ΖΕΙ, Ο ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ ΖΕΙ! ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ!

21 χρόνια από τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα. Ένας ακόμη στον κατάλογο των αληθινών δασκάλων που πλήρωσε την αλήθεια που υπηρέτησε. Σε μια γραμμή που ξεκινάει από το Σωκράτη, κάνει στάση στις αίθουσες δικαστηρίου του Ναυπλίου με το Δελμούζο, πηδάει από τον Ακροκόρινθο με το Συκουτρή, πυροβολείται σαν σήμερα το 1991 στην Πάτρα, ανεβαίνει στον Ταΰγετο την 1η Ιουνίου του 1998.

Και δες ένα περίεργο... το ματωμένο κύκλο που κλείνει γύρω τριγύρω το Μοριά. Να έχει και η παιδεία το δικό της ιδιότυπο '21 στον ίδιο τόπο που υψώθηκε το ελευθερία ή θάνατος για την πατρίδα. Τιμή σε όλους τους ήρωες δασκάλους. Που δεν εφείσθησαν της ζωής αυτών. Και ήπιαν ο καθένας με τον τρόπο του το κώνειο. Αθάνατοι! Και οδηγοί μας στην πορεία προς το ΦΩΣ. Εκείνο το ίδιο που κατέβασε ο Προμηθέας Πυρφόρος και ο ερεβοκτόνος, που ερχόταν, γράφει ο Λιαντίνης στον πρόλογο του Homo Educandus, όταν οι φωτοσβέστες πήγαιναν, κρατώντας κοντύλι και δαδί, την έντεχνον σοφίαν συν πυρί, πρώτος δάσκαλος αυτός. Δίκαιη πληρωμή ο Καύκασος. Να του τρώει τα σκώτια του το όρνιο...

Στο ίδιο τέμπο όλοι τους, το ανήμερο, ανεβαίνουν τα ύψη κάθετα. "Μουσική με εξαίσια όργανα συνοδεύει το δρόμο τους. Είναι εκείνη η άλλη Eroica. Ο μεγάλος Κωφός δεν έχει χρεία πια να σκίσει την αφιέρωσή του. Γιατί αυτοί οι ήρωες - δάσκαλοι δεν θα φενακίσουν την ελπίδα των ανθρώπων." Και το λόγο τους πράξη θα κάμουν. Αφανίζοντας μας όλους στο φως της αλήθειας που έζησαν.

Τρόπο άλλο ο δάσκαλος δεν έχει να διδάξει. Πάρεξ με την ίδια τη στάση και τη ζωή του. Σε όποιο μετερίζι και αν μάχεται, όποιο Ακραίον Λέπας και αν φυλάττει. Αποκορύφωμα αναπόφευκτο τέτοιας πορείας όταν η παιδεία λαγνοβοά και σπαράσσεται σε Θερμοπύλες, άλλο δεν είναι από το θάνατο. Όπως και αν επιδικαστεί σε έναν έκαστον. Θέλω να πω πως δε συγχέω Τεμπονέρα και Λιαντίνη, δεν εξισώνω. Κανείς εξάλλου όμοιος δεν είναι στη μεγάλη αλυσίδα που τους ενώνει. Ομοιότητα και αυτή, η διαφορά στον τρόπο. Το Τέλος όμως κοινό, με τη διπλή του έννοια. Η Κυκλώπεια. Ο μέχρι θανάτου αγώνας. "Η Κυκλώπεια μας παραγγέλνει πως η κάθε μας πράξη είναι μια επιχείρηση μέχρι θανάτου", θα πει ο Λιαντίνης μιλώντας για όλους τους ανθρώπους που έσωσαν να γίνουν άνθρωποι.

Σε τέτοια Ιθάκη μας καλούν οι αληθινοί Δάσκαλοι. Κι ο καθένας διαλέγει σκαρί και ρόλο στο μεγάλο της ζωής του ταξίδιον. Το ένα και μόνο που δικαιούται. Θα μείνουμε σύντροφοι; Θα γίνουμε Ελπήνορες; Ή θα πιάσουμε ιδιοχείρως τα κουπιά;

Αχ, θάλασσα πλατιά μεγάλη. Και πέλαος ανθισμένο. Συ μας τους έφερες και συ μας τους πήρες. Για να μην έχουμε να λέμε πως το σκοτάδι είναι μόνο και ανίκητο...

Τα παρατράγουδα του νέου χρόνου

Είδηση πρώτη:

Φήμες αναφέρουν πως το 2011 ακόμη δεν το έχει πάρει χαμπάρι πως πέρασε και πάει και πίσω δε γυρνάει. Επιπλέον ακούστηκε πως βάζει βέτο πρώτα να του δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης και μετά να παραχωρήσει τη θέση του στο 2012!!!

Και επί του πιεστηρίου: Ο αδερφός του 2011 απέστειλε επιστολή προς τα ΜΜΕ αφήνοντας αιχμές πως δεν πρόκειται να παραχωρήσει τη θέση του στο 2012! Διότι έχει και η δημοκρατία τα όριά της και η υπερδημοκρατία βλάπτει!

Είδηση 2η

Ετούτος μπέρδεψε το Ουκ αν λάβεις παρά του μη ΕΧΟΝΤΟΣ με το Ουκ αν λάβεις παρά του μη ΤΡΕΧΟΝΤΟΣ. Κι από προχτές όλο τρέχει γύρω γύρω... Φήμες πως η τρόικα ζήτησε να του αναθέσουν το ρόλο της ΔΕΗ, να μοιράζει αντί για δώρα χαράτσια, ελέγχονται ως ανακριβείς. Διότι άλλο πράγμα να σου κόβουν το ρεύμα και άλλο την κόκα - κόλα...

Είδηση 3η