ΑΝΕΒΑΣΜΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ

ΛΕΥΚΗ ΜΑΓΕΙΑ

Είναι πανέμορφος ο τόπος μας. Η Θεσπρωτία.

Έχει παραλίες. Έχει ποτάμια. Έχει γραφικά χωριουδάκια. Δέντρα και λουλούδια. Αρχαία μνημεία. Πετρόκτιστες εκκλησιές. Και τι δεν έχει.

Όταν όμως χιονίζει επάνω στα βουνά μας, σου κόβεται η ανάσα από την εμορφιά. Σε λέξεις αδύνατον να κλειστεί. Οπότε θα αφήσω τις φωτογραφίες να σας παρασύρουν κι εσάς στη λευκή μαγεία που έντυσε σήμερα τα βόρεια του νομού μας. Και συγκεκριμένα το Πολύδροσο Θεσπρωτίας. Το Βλαχώρι, όπως το έλεγαν παλιότερα, μα που βιάστηκαν να το μετονομάσουν οι άνθρωποι. Αγνοώντας τότε πως το όνομα βλαχώρη ανήκει σε αυτοφυή φτέρη αυτού του τόπου. Και πως χωριό με το όνομα Βλαχώρι δεν υπάρχει πουθενά αλλού.

Κι αν άλλαξε όμως όνομα το μικρό χωριουδάκι, η φύση δεν ξέχασε τις παλιές της συνήθειες. Να σημειώσω μάλιστα ότι η περιοχή του Πολυδρόσου βρίσκεται μέσα στη ζώνη προστασίας του δικτύου Νατούρα 2000, χάρη στη σπάνια χλωρίδα που απαντάται εκεί και ιδιαίτερα στα στενά του Καλαμά.

Δείτε το λοιπόν χιονισμένο, αλλά μην παραλείψετε να το επισκεφθείτε και σε εποχή που να μπορείτε να περπατήσετε στα γύρω δάση, τις ρεματιές, τα λιβάδια και κυρίως κάτω, στις όχθες του ποταμού.

Οι φωτογραφίες αυτές είναι από την είσοδο του χωριού και συγκεκριμένα τη θέση Αγία Παρασκευή. Για να απολαύσετε σε μεγαλύτερο μέγεθος τις φωτογραφίες, αρκεί ένα κλικ πάνω τους με το ποντικάκι σας...

Χιόνια στο καμπαναριό

που Χριστούγεννα σημαίνουν...

Ο άγιος Δημήτριος. Μια εκκλησία πολλών αιώνων και η καρδιά του χωριού. Κάποτε στο χαγιάτι της λειτουργούσε το σχολείο. Μιλάμε για τα τέλη του 19ου αιώνα. Πριν ακόμη η Ήπειρος ελευθερωθεί από τον τούρκικο ζυγό. Πριν λίγες δεκαετίες ο ναός ανακαινίστηκε, χάρη στη στοργή των ξενιτεμένων Πολυδροσιτών, και μάλιστα στα εγκαίνια παραβρέθηκε ο τότε πατριάρχης Αλεξανδρείας.

Η πλατεία του χωριού. Το Μεσοχώρι. Εδώ κάθε καλοκαίρι γίνονται πολλά αυτοσχέδια γλέντια και τα βράδια μπορεί κανείς να απολαύσει τα σουβλάκια του Σωτήρη.

Αυτό ήταν κάποτε το σχολείο. Κτίστηκε με δαπάνη του ιδρύματος Π. Μελά. Όπως και πολλά άλλα σχολεία της χώρας μας, κυρίως νηπιαγωγεία. Στο Πολύδροσο όμως το ίδρυμα χρηματοδότησε το δημοτικό, καθώς νηπιαγωγείο ποτέ δε λειτούργησε εκεί. Δυστυχώς λίγα μόλις χρόνια λειτούργησε το σχολείο αυτό. Το χωριουδάκι ερήμωσε και ελάχιστα παιδάκια έμειναν. Σήμερα υπάρχουν 4 με 5 παιδιά ηλικίας δημοτικού, τα οποία καθημερινά ταξιδεύουν στη Νεράιδα, είκοσι περίπου χλμ από το Πολύδροσο, για να παρακολουθήσουν μαθήματα στο εκεί σχολικό κέντρο.

Τα καλοκαίρια όμως το σχολείο ζωντανεύει και πάλι. Η κοινότητα το έχει μετατρέψει σε στέκι της νεολαίας και ως αργά τη νύχτα ακούγονται οι χαρούμενες φωνές των παιδιών στην παλιά αίθουσα και έξω στην αυλή.

Κι ένα παλιό σπιτάκι του χωριού. Από αυτά που το τζάκι τους δε θα ξανακαπνίσει. Και είναι μια λύπη απέραντη να βλέπεις αυτά τα σπίτια συνεχώς να αυξάνονται. Να σκεφθείτε ότι σήμερα που επισκέφθηκα το χιονισμένο Πολύδροσο, δε συνάντησα μέσα στο χωριό κανέναν άνθρωπο. Μια ομορφιά που δεν υπάρχουν μάτια να τη χαρούν...

_________________________

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΤΕΤΑΡΤΑΚΙΑ

Τι σημαίνει "Κλειστή η Εγνατία"; Μόνο οι ειδικοί επιστήμονες χρωστάνε εξήγηση;

Έβρεξε στην Ήπειρο την περασμένη εβδομάδα. Έβρεξε πολύ.

Για έντονα καιρικά φαινόμενα έκαναν λόγο οι μετεωρολόγοι. Για βιασμό της φύσης και συνακόλουθη αλλαγή του κλίματος οι οικολόγοι.

Πλημμύρισαν τα ποτάμια, πλημμύρισαν τα χωράφια και οι μικροί κάμποι της ηπειρώτικης γης. Όπως ο Καλαμάς στη φωτογραφία μας και ο κάμπος στους πρόποδες της αρχαίας Φανωτής, στο ύψος του χωριού Άγιος Γεώργιος (Ρίζιανη η παλιότερη ονομασία του) και δίπλα στον παλιό δρόμο Ηγουμενίτσας - Ιωαννίνων.

Χαρακτηριστική κι αυτή η εικόνα του φράγματος του Καλαμά, λίγο πριν τις εκβολές του και κοντά στην παραλιακή Σαγιάδα. Με τους τεράστιους όγκους του νερού να γκρεμίζονται θεαματικά δημιουργώντας πλήθος αφρισμένους καταρράκτες...

Το γιοφύρι όμως άντεξε. Όπως άντεξε και η παλιά εθνική οδός Ιωαννίνων - Ηγουμενίτσας. Κατασκευές και τα δύο παλαιών χρόνων και με αρκετές δεκαετίες στη ράχη τους.

Και δεν άντεξε η νεότευκτη Εγνατία οδός!!! Η πολυδιαφημισμένη και χρυσοπληρωμένη από τον ιδρώτα του ελληνικού λαού. Και παρότι πληρωμένη από τον κρατικό κορβανά, σε συνεχή αναζήτηση επιβολής διοδίων...

Η Εγνατία λοιπόν φάνηκε ανεπαρκής να αντιμετωπίσει έντονα καιρικά φαινόμενα. Και κόπηκε! Σε δύο μάλιστα σημεία. Το ένα, στο τμήμα μετά τα Γιάννενα και πηγαίνοντας προς Μέτσοβο, έχει ήδη αποκατασταθεί. Το άλλο, λίγα μόλις μέτρα μετά τον κόμβο Ιωαννίνων και πηγαίνοντας προς Ηγουμενίτσα, παραμένει μέρες τώρα πλημμυρισμένο! Σε ορισμένα μάλιστα σημεία το ύψος του νερού ξεπερνά λένε το ένα μέτρο!!!!!!!!

Τώρα λέει οι επιστήμονες πρέπει να αναζητήσουν λύσεις!

Και παραθέτουμε την ακόλουθη είδηση:

Προτάσεις για προσωρινή αποκατάσταση της κυκλοφορίας

στην Πεδινή εξετάζει η «Εγνατία Οδός Α.Ε.»

Συντάχθηκε απο τον/την Σοκόλης Νικόλαος - Παρασκευή, 10 Δεκέμβριος 2010 09:15

Προσωρινές λύσεις για την παράδοση του τμήματος της Εγνατίας Οδού από τον κόμβο Ιωαννίνων μέχρι τον κόμβο Νεοχωρίου εξετάζει η «Εγνατία Οδός Α.Ε.» με γνώμονα την ομαλή κυκλοφορία των οχημάτων στον αυτοκινητόδρομο.

Τα έντονα καιρικά φαινόμενα του περασμένου Σαββατοκύριακου είχαν ως αποτέλεσμα το τμήμα να παραμένει κλειστό από το Σάββατο, καθώς λίγα μόλις μέτρα μετά τον κόμβο Ιωαννίνων το οδόστρωμα έχει πλημμυρίσει. Μάλιστα η στάθμη του νερού σε ορισμένα σημεία ξεπερνά και το ένα μέτρο.

Προβλήματα είχαν καταγραφεί και στο τμήμα του αυτοκινητόδρομου από τον κόμβο Ιωαννίνων μέχρι το Μέτσοβο με αποτέλεσμα η κυκλοφορία των οχημάτων να διεξάγεται και από την παλαιά εθνική οδό. Όμως από το απόγευμα της Τρίτης και τα δύο ρεύματα κυκλοφορίας δόθηκαν κανονικά στην κυκλοφορία.

Σύμφωνα με τον υπεύθυνο της «Εγνατία Οδός Α.Ε.» Θεμιστοκλή Σιόντη, τα συνεργεία ξεκίνησαν ήδη τις εργασίες για να κατασκευάσουν μικρό επίχωμα δεξιά και αριστερά του αυτοκινητόδρομου και στις δύο κατευθύνσεις, ώστε να γίνει στη συνέχεια η άντληση των υδάτων. Ένα ακόμη σχέδιο που εξετάζεται είναι να δοθούν προσωρινές έξοδοι για την εκτροπή της κυκλοφορίας και την ελαχιστοποίηση της ταλαιπωρίας των οδηγών στο τμήμα από τον κόμβο Ιωαννίνων μέχρι την σήραγγα Δωδώνης.

Όπως τόνισε ο κ. Σιόντης, στόχος είναι οι εργασίες αυτές να ολοκληρωθούν τις επόμενες ημέρες, ώστε μετά το Σαββατοκύριακο να δοθεί σε κυκλοφορία και το συγκεκριμένο τμήμα του αυτοκινητόδρομου με κατεύθυνση προς την Ηγουμενίτσα.

Ζητούμενο βέβαια είναι τι θα γίνει από την «Εγνατία Οδός Α.Ε.» για την οριστική αντιμετώπιση του προβλήματος που οδήγησε στον αποκλεισμό του αυτοκινητόδρομου εξαιτίας της συγκέντρωσης υδάτων. Όπως τόνισε ο κ. Σιόντης, το ζήτημα αυτό θα πρέπει να εξεταστεί και από ειδικούς επιστήμονες το επόμενο διάστημα.

ΠΗΓΗ ΕΙΔΗΣΗΣ: e-igoumenitsa (από την ίδια πηγή και οι φωτογραφίες από την πλημμυρισμένη και αχρηστευμένη Εγνατία... )

Τώρα να εξεταστεί από ειδικούς επιστήμονες; Δεν έπρεπε αυτό να έχει γίνει πριν σχεδιαστεί καν ο τεράστιος οδικός άξονας της χώρας; Ή μήπως οι κατασκευαστές ξέχασαν ότι βρίσκονται στην Ήπειρο και θεώρησαν πως φτιάχνουν δρόμο στη Σαχάρα;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, κοντά δηλαδή πέντε δεκαετίες, η Ήπειρος παρουσιάζει ακραία καιρικά φαινόμενα και όχι μόνο το χειμώνα. Οι άνθρωποι εδώ έχουν μάθει να ζουν με τη βροχή. Γι' αυτό και οι παππούδες μας τη λάμβαναν σοβαρά υπόψη όταν έκαναν κάποιο έργο. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο που ο παλιός δρόμος άντεξε και την πάτησε ο νέος.

Έτσι εκτός από τους ειδικούς επιστήμονες που τώρα θυμήθηκαν να συμβουλευτούν, θα πρέπει θαρρώ να κληθούν και άλλοι ειδικοί να εξετάσουν τα πώς και τα γιατί καταλήξαμε να κλείσει η Εγνατία. Όχι για να δώσουν λύσεις στο συγκεκριμένο πρόβλημα, αλλά για να επιδικάσουν ευθύνες σε όσους από αμέλεια το προκάλεσαν.

Εκτός και δεν καταλαβαίνουμε τι σημαίνει "Η Εγνατία κλειστή"...

Ωραία λοιπόν. Να δώσω μερικά παραδείγματα:

Τη Δευτέρα, 6 Δεκεμβρίου 2010, τα παιδάκια ενός σχολείου της Ηγουμενίτσας είχαν προγραμματίσει με τους δασκάλους τους να επισκεφθούν τα Γιάννενα για να παρακολουθήσουν την ωραία θεατρική δουλειά του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων: Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας, του Σαίξπηρ...

Με το κλείσιμο όμως της Εγνατίας έμεινε όνειρο καλοκαιρινής νύχτας η επίσκεψη στο θέατρο. Κι αντί τα παιδιά να δούνε το έργο του Σαίξπηρ, έγιναν τα ίδια πρωταγωνιστές του νέου δράματος. Να χάνουν τη μία και μοναδική τους ευκαιρία μέσα σ' αυτή τη χρονιά να δούνε θέατρο. Εδώ βλέπετε δεν είμαστε Αθήνα και τα πολιτιστικά δρώμενα για παιδιά είναι σπάνια και μονάκριβα...

Τι πρέπει λοιπόν να απαντήσουμε στα παιδιά; Και στην τεράστια απογοήτευση που εισέπραξαν όταν τους ανακοινώσαμε το πρωί της Δευτέρας πως δεν μπορούμε να πάμε στα Γιάννενα; Βεβαίως η κίνηση πραγματοποιείται μέσω της παλιάς εθνικής οδού. Αλλά αυτό σημαίνει στην πράξη πως ένα σχολικό λεωφορείο χρειάζεται διπλάσιο χρόνο να φτάσει από την Ηγουμενίτσα στα Γιάννενα. Άρα ανέφικτο να προλάβουμε αφενός την ώρα της παράστασης και αφετέρου απαγορευτικό για τις δυνάμεις των παιδιών αυτής της ηλικίας να αντέξουν την ταλαιπωρία. Δυο ώρες δηλαδή να πάνε και δυο ώρες για να γυρίσουν. Και λαμβάνοντας υπόψη ότι μεγάλος αριθμός παιδιών του συγκεκριμένου σχολείου αναγκάζονται να έρχονται με λεωφορεία και από το σπίτι τους στο σχολείο, αφού κατοικούν σε χωριά της Ηγουμενίτσας και όχι μέσα στην πόλη...

Μαζί με τα παιδιά την πλήρωσαν βεβαίως και πολλοί άλλοι. Αφενός τα ΚΤΕΛ που είχαν προγραμματίσει να διαθέσουν πούλμαν και οδηγούς. Αφετέρου το θέατρο που είχε κλείσει ένα μεγάλο αριθμό θέσεων για τα συγκεκριμένα παιδιά. Ποιος θα απαντήσει και σ' αυτούς για την οικονομική ζημιά που υπέστησαν;

Θέλετε και άλλο παράδειγμα; Συνάδελφος τις μέρες αυτές είχε προγραμματίσει με την επίτοκη σύζυγό του και τους γιατρούς που την παρακολουθούσαν να μεταβούν στα Ιωάννινα για το χαρμόσυνο γεγονός της άφιξης του νέου μέλους της οικογένειας. Εδώ, ξέρετε, ένα μικρό νοσοκομείο έχουμε μόνο, το νοσοκομείο Φιλιατών, και επομένως οι έχοντες νου και γνώση κλείνουν ραντεβού στα νοσοκομεία των Ιωαννίνων για τους τοκετούς.

Τι σημαίνει όμως στην πράξη για τους συγγενείς να κλείνει ακριβώς τη στιγμή του τοκετού η Εγνατία; Πως για κάθε μετάβαση στο νοσοκομείο θα ταξιδεύουν διπλάσιο χρόνο. Και σε δρόμο με πολλούς κινδύνους. Οι κατολισθήσεις σε βράχους, οι ομίχλες, οι καθιζήσεις, ο παγετός, η ύπαρξη ζώων στο οδόστρωμα και άλλα ευχάριστα είναι σύνηθες φαινόμενο στον παλιό δρόμο. Και έχουν γίνει χειρότερα τα πράγματα από τον καιρό που τελείωσε η Εγνατία και σταμάτησε ο παλιός δρόμος να συντηρείται στο βαθμό που συνέβαινε πριν.

Αποτέλεσμα; Ο συνάδελφος υποχρεώθηκε να ζητήσει άδεια από τη δουλειά για πολύ περισσότερες μέρες από όσες υπό κανονικές συνθήκες θα ζητούσε. Καθώς και στα μεγάλα νοσοκομεία της περιοχής δεν αποφεύγονται οι επιπλοκές και το νεογέννητο παρουσίασε πριν προλάβει καλά καλά να γεννηθεί κάποια ενδονοσοκομειακή λοίμωξη.

Την ίδια ώρα και άλλοι συνάδελφοί μας ταλαιπωρούνται αφάνταστα από τη μέρα που έκλεισε η Εγνατία. Είναι εκείνοι που από τον καιρό της ολοκλήρωσης της Εγνατίας αν και εργάζονται σε σχολεία της Θεσπρωτίας διαβιούν στα Ιωάννινα. Και δεν είναι καθόλου λίγοι. Μονάχα στο δικό μου σχολείο υπάρχουν πέντε συνάδελφοι Γιαννιώτες. Που πάνε και έρχονται κάθε μέρα Γιάννενα - Ηγουμενίτσα...

Σε παλιότερες εποχές οι Γιαννιώτες αναγκάζονταν να νοικιάσουν σπίτια εδώ. Το πρόβλημα ως προς αυτή την πλευρά, να εργάζονται δηλαδή Γιαννιώτες εκπαιδευτικοί στη Θεσπρωτία, (και όχι μόνο εκπαιδευτικοί... ) είναι παλιό. Καθώς η Θεσπρωτία έχει ρημάξει από πληθυσμό ενώ τα Γιάννενα είναι πόλη που η ανάπτυξή της συνέτεινε στο να κρατήσει τον κόσμο αλλά και να προσελκύσει και άλλους...

Από την εποχή όμως που το τμήμα της Εγνατίας ανάμεσα στα Γιάννενα και στην Ηγουμενίτσα παραδόθηκε στην κυκλοφορία, όλοι αυτοί οι υπάλληλοι, εκπαιδευτικοί και μη, προτίμησαν ως είναι ευνόητο να κατοικούν στα σπίτια τους και να πηγαινοέρχονται καθημερινά από τα Γιάννενα στην Ηγουμενίτσα.

Καταλαβαίνετε όμως (;) τι σημαίνει για τους ανθρώπους αυτούς το κλείσιμο της Εγνατίας; Ποια επιβάρυνση επιφέρει και σε ταλαιπωρία και σε έξοδα και σε αναστάτωση του οικογενειακού τους προγραμματισμού;

Αντίστοιχα βεβαίως υπάρχουν Θεσπρωτοί που εργάζονται στα Γιάννενα. Και κάνουν καθημερινά το αντίθετο ταξίδι από τους Γιαννιώτες. Όπως υπάρχουν και πολλοί άλλοι άνθρωποι που μέσω της Εγνατίας εξυπηρετούνται, είτε καθημερινά (πχ φοιτητές) είτε περιστασιακά για άλλες ανάγκες.

Όλοι αυτοί τώρα πρέπει να ταξιδεύουν από τον παλιό εθνικό δρόμο. Τον με μία λουρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση και φυσικά χωρίς μπάρες ασφαλείας στη μέση. Και μαζί να ταξιδεύουν και οι νταλίκες, που έρχονται ή φεύγουν από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας. Και μόνο όσοι ζούμε εδώ ξέρουμε τι σημαίνει να συνταξιδεύεις με νταλίκες. Είτε προπορευόμενες είτε και στο αντίθετο ρεύμα. Σε ένα δρόμο γεμάτο στροφές και ιδιαίτερα στενό. Που η ορατότητα συνήθως είναι περιορισμένη. Που το οδόστρωμα συνήθως γλιστράει. Που οι πέτρες επίσης καραδοκούν είτε να σου πέσουν στο "κεφάλι" είτε να σακατέψουν τις ρόδες του αυτοκινήτου. Που τα αιγοπρόβατα ή τα βοοειδή βόσκουν αμέριμνα και άλλο τόσο αμέριμνα σουλατσάρουν στο οδόστρωμα.

Γι' αυτό λοιπόν και αναρωτιέμαι. Μόνο οι ειδικοί επιστήμονες πρέπει να αναζητήσουν λύσεις στο τεχνικό πρόβλημα που ανέκυψε; Ή και άλλοι ειδικοί να ερευνήσουν το γιατί ανέκυψε ένα τέτοιο πρόβλημα; Μόνο "ο κακός μας ο καιρός" έφταιξε; Κατά πως έλεγε και το παλαιό άσμα της Σοφίας Βέμπο;

"Βρέχει και κάτω από την τέντα - δεν πάνε βήμα προς τα μπρος - και λένε τ' ανακοινωθέντα - φταίει ο κακός μας ο καιρός!!!"

Να προσθέσουμε κλείνοντας ότι οι πληροφορίες μας λένε πως ανεξάρτητα από τις οδηγίες της τροχαίας και τις αποφάσεις των υπευθύνων της Εγνατίας, οι περισσότεροι οδηγοί σταθμίζοντας και τα μεν και τα δε που αναφέραμε, ακολουθούν το δικό τους δρομολόγιο. Χρησιμοποιούν έναν άθλιο παρακαμπτήριο δρόμο από τα Γιάννενα μέχρι τη Δωδώνη και μετά μπαίνουν στην Εγνατία και συνεχίζουν το ταξίδι τους. Μόνο που το ίδιο κάνουν ακόμη και οι νταλικιέρηδες. Και φυσικά είναι που είναι στενός και άθλιος ο παρακαμπτήριος, φαντάσου τώρα τι σημαίνει να συναντιέσαι εκεί με νταλίκα... Και ούτε να φανταστείς τι θα συμβεί αν σε αυτό το κομμάτι της διαδρομής προκύψει το έκτακτο...

Για όλα λοιπόν αυτά μόνο οι ειδικοί επιστήμονες είναι υπεύθυνοι να δώσουν απαντήσεις;

Ή και οι εξουσιοδοτημένοι από την κοινωνία φορείς να τιμωρούν όσους προκαλούν ταλαιπωρία του κοινού αλλά και το βάζουν σε κίνδυνο;

Ξέρουν μόνο να καλλιεργούν το έδαφος για επιβολή διοδίων σε όλο το μήκος της Εγνατίας.

Τα σπασμένα όμως των πολιτών ποιος θα τα πληρώσει τώρα;

Και να σημειώσω ένα ακόμη. Πως η τιμή των καυσίμων στη δική μας περιοχή είναι από τις ψηλότερες στην επικράτεια. Σε μια περίοδο λοιπόν που οι μισθοί έχουν περικοπεί και τα δώρα Χριστουγέννων έχουν εξανεμιστεί, αυτό το χουνέρι με την Εγνατία δεν είναι μόνο μια απλή επιβάρυνση για μας. Αλλά ένας νέος Γολγοθάς δυσβάστακτος. Αλλού λοιπόν ετοιμάζονται για Χριστούγεννα κι εμείς εδώ ζούμε μεγαλοβδόμαδο. Και που κανείς δεν ξέρει να μας πει πόσες βδομάδες θα κρατήσει. Λένε πως θα τελειώσει πριν τα Χριστούγεννα. Θα τελειώσει;

Ήταν που ήταν σε απόγνωση ο εμπορικός κόσμος της Ηπείρου. Με όλα τα άλλα προβλήματα που ταλανίζουν την οικονομία του τόπου. Ήταν που ήταν δύσκολη η χρονιά και για τον τουρισμό μας. Πράγμα που φάνηκε και στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές. Με την Ήπειρο να βάφεται μπλε... Και με μόνη εξαίρεση τη Θεσπρωτία, που παρέμεινε πράσινη. Λαμβάνοντας υπόψη και την ύπαρξη της Εγνατίας στο πώς ψήφισε.

Δεν πρόλαβαν όμως να τελειώσουν οι εκλογές και τους ήρθε η κεραμίδα για το κλείσιμο των ΤΕΙ. (δείτε τη σχετική ανακοίνωση εδώ του εμπορικού συλλόγου Ηγουμενίτσας κι εδώ των επιστημονικών συνεργατών των τουριστικών επιχειρήσεων Ηγουμενίτσας) Τώρα ήρθε και η κατραπακιά από το κλείσιμο της Εγνατίας...

Κι όμως η Θεσπρωτία είναι πλάστηκε παράδεισος από τους θεούς... Μικρή γεύση η ακόλουθη φωτογραφία που απλά βγήκα πριν λίγα λεπτά στο μπαλκόνι μου και την τράβηξα:

Μια άποψη από την ηλιόλουστη μέσα στην καρδιά του Δεκέμβρη πόλη της Ηγουμενίτσας. Με τη βαθιά γαλάζια θάλασσα ακυμάτιστη, τον ουρανό ανέφελο, τις πλαγιές καταπράσινες. Και το μεράκι των ανθρώπων να ντύνει τα νέα κτίρια, ακόμη και πολυκατοικίες, με κεραμοσκεπές... Είναι χαρά θεού να ζεις εδώ. Και το λέω και το υπογράφω καθώς είμαι από εκείνους που τόλμησαν να αφήσουν την Αθήνα και να γυρίσουν εδώ.

Και είναι έγκλημα ακριβώς γι' αυτό να υποβαθμίζεται η πανέμορφη περιοχή μας από ανθρώπινο παράγοντα. Και δυστυχώς δε φταίει μόνο το προσωρινό κλείσιμο της Εγνατίας. Αυτό είναι μόνο το ... κερασάκι στη χριστουγεννιάτικη τούρτα.

Μια άλλη όψη του προβλήματος μπορείτε να διαβάσετε εδώ, σε ανακοίνωση του εμπορικού συλλόγου για την ακύρωση των χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων.

Κι άλλες όψεις της σκοτεινής πλευράς της πόλης μας θα βρείτε σε ανακοινώσεις για τους λαθρομετανάστες. Που κατακλύζουν το νέο λιμάνι, άστεγοι, πεινασμένοι, ρακένδυτοι, ευελπιστώντας να χωθούν σε κάποιο καράβι και να περάσουν στην Ιταλία... Τους συναντάς θες δε θες καθημερινά μπροστά σου. Να επαιτούν, να χώνονται στους κάδους απορριμμάτων για να βρουν τροφή, να κοιμούνται κάτω από γέφυρες, να απλώνουν μπουγάδα σε φράχτες...

Φτάνουν εδώ κρυμμένοι σε νταλίκες. Μέσω Εγνατίας πια. Και άσε να λένε πως η Εγνατία πλημμύρισε από τη βροχή. Όχι! Από τα δάκρυα αυτών των ταλαίπωρων πλημμύρισε... που τα συμφέροντα των μεγάλων της Γης τους ξερριζώνουν από τους τόπους τους και τους στέλνουν να αναζητήσουν σανίδα σωτηρίας στα εργοστάσια και τις βαριές χειρωνακτικές δουλειές των εργοταξίων της Ευρώπης...

Μια ολοκληρωμένη περιγραφή του προβλήματος μπορεί κανείς να διαβάσει εδώ, μέσα από την απάντηση ενός ανθρώπου με δεκάχρονη εμπειρία στο τιμόνι του Εμπορικού Συλλόγου Ηγουμενίτσας και υποψηφίου στις πρόσφατες εκλογές για τη θέση του Δημάρχου με το συνδυασμό της Λαϊκής Συσπείρωσης, κ. Δώρη Δήμα. Ο λόγος του δυστυχώς δεν εισακούστηκε, παρά την προειδοποίησή του πως ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από την κάλπη. Έτσι ο Δήμος Ηγουμενίτσας όχι μόνο δεν πέρασε στη Λαϊκή Συσπείρωση αλλά και μεταβιβάστηκε από τους γαλάζιους στους πράσινους. Έστω και με αναμέτρηση σε δεύτερο γύρο. Αλλά και με τεράστια αποχή που πλησίασε το 40%. Στο δεύτερο μάλιστα γύρο εκτινάχτηκε στο 46,35%!!! Όπως και να έχει το αποτέλεσμα μετράει. Και το αποτέλεσμα λέει πως σε μια εποχή που επιδιώκεται η ιδιωτικοποίηση του λιμένα Ηγουμενίτσας, ο δήμος πέρασε σε χέρια δημάρχου που στηρίχτηκε από το ΠΑΣΟΚ.

Ο παραλογισμός όμως είναι άλλος... Πως από τη μια νοιάζονται δήθεν για την καλύτερη αξιοποίηση του λιμανιού και από την άλλη το λιμάνι ακυρώνεται με τα προβλήματα που εμφανίζει η Εγνατία. Και όμως πίσω από το παράλογο υπάρχει μια άλλη λογική όσο και αν προσπαθούν να τη συγκαλύψουν. Διότι Εγνατία και λιμάνι πάνε πακέτο... Και το τωρινό κλείσιμο του δρόμου δεν μπορεί παρά να επηρεάσει τις εξελίξεις για την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού. Πόσο και πώς; Θα το δείξουν οι εξελίξεις. Αλλά το βέβαιο είναι πως όποιες και αν είναι αυτές όχι μόνο δε θα ωφελήσουν τους κατοίκους του τόπου αλλά και νέα βάρη θα τους προσθέσουν. Θα είναι άραγε η ταχύτερη επιβολή διοδίων μία από τις εξελίξεις; Με τη δικαιολογία των απαιτήσεων για έργα συντήρησης; Θα είναι η πώληση του λιμανιού σε χαμηλότερη τιμή αφού η Εγνατία είναι προβληματική;

Δεν ξέρω. Εγώ ξέρω μόνο να πω ότι έχοντας πλέον αρκετούς μήνες εδώ και ζώντας πλέον και τη χειμωνιάτικη εκδοχή της Θεσπρωτίας διαπιστώνω καθημερινά την εικόνα εγκατάλειψης του τόπου.

Αφενός το οδικό δίκτυο που είναι κάτι περισσότερο και από επικίνδυνο σε χειμερινές συνθήκες. Ακόμη και μέσα στην πόλη της Ηγουμενίτσας. Τεράστιες λακούβες στους δρόμους που όταν βρέχει και είναι και περιορισμένη η ορατότητα είναι σκέτες παγίδες για να καταστρέψεις το αυτοκίνητό σου.

Αφετέρου οι τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης. Που όλα αυτά τα προβλήματα τις εκτινάσσουν στα ύψη. Κι αν μπουν και διόδια στην Εγνατία; Τότε να δεις...

Από την άλλη ο μαρασμός της πόλης από την Εγνατία που έδιωξε κόσμο και δίχως να φέρει τον τουρισμό που αναμενόταν και από τα ΤΕΙ που απειλούνται με κλείσιμο. Αμέτρητα τα διαμερίσματα που μένουν ανοίκιαστα. Βλέπεις καινούριες πολυκατοικίες, ωραιότατες, και μόνο ένα διαμέρισμα να κατοικείται. Ή γιαπιά που ο κατασκευαστής βάρεσε φαλιμέντο. Κι αρκεί να πω ότι βρήκα διαμέρισμα 114 τετραγωνικών με όλα τα κομφόρ (αυτόνομη θέρμανση, μπόιλερ, θέα καταπληκτική, κουφώματα αλουμινίου με διπλά τζάμια και σίτες) μόνο με 300 ευρώ... Κι άλλη γνωστή μου, πιο τυχερή, νοίκιασε τριάρι πολυτελέστατο και σούπερ επιπλωμένο με τα ίδια χρήματα...

Για μας, δε λέω, καλά είναι που έτσι φτηνά βρήκαμε στέγη. Μα για εκείνους που έφτιαξαν με τον ιδρώτα μιας ζωής αυτά τα σπίτια;

Και στα μαγαζιά είναι ακόμη πιο μαύρη η κατάσταση. Πήγαμε χτες βράδυ σε ωραιότατο ρέστοραν στη γειτονική Πλαταριά. Φάγαμε το ψαράκι μας, απολαύσαμε εξαιρετικές σαλάτες και γάβρο μαρινάτο στην καλύτερη εκδοχή του, ήπιαμε ένα θεϊκό κρασί... αλλά τελείως μόνοι μας. Άδειο το υπόλοιπο μαγαζί. Και μόνο την ώρα που φεύγαμε, περασμένες δέκα, έσκασε μύτη μια ακόμη παρέα... Αυτή είναι η εικόνα σε όλα τα μαγαζιά εδώ. Η απόλυτη ερημιά. Εκτός από τις καφετέριες στο κέντρο της πόλης. Αλλά κι εκεί η πληθώρα μαγαζιών του είδους είναι τέτοια που να βρίσκεις τον καφέ μόνο με δύο ευρώ. Και πάλι για μας είναι καλό, όχι όμως για τους επιχειρηματίες...

Έτσι δε λείπουν οι περιπτώσεις ανθρώπων που είχαν γυρίσει στη Θεσπρωτία από το εξωτερικό, θεωρώντας πως το νέο λιμάνι και η Εγνατία θα τους δώσουν τα περιθώρια να ξαναζήσουν στον τόπο τους, και που κάτω από το βάρος όλων αυτών που ανέφερα, φορτώνουν και πάλι τα μπαγκάζια τους και αναχωρούν για έξω.

Κλειστή η Εγνατία... αχ.... να ήταν μόνο η Εγνατία... αυτή είπα, είναι μόνο το κερασάκι στη χριστουγεννιάτικη τούρτα... Στην πράξη είναι όλα κλειστά. Τα όνειρα και οι ελπίδες και το ίδιο το αύριο του τόπου μας. Κλειστόν! Και επ' αόριστον. Όπως και η Εγνατία...

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΤΩΝ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΩΝ! Όλοι αύριο, Τρίτη, 30/11, ώρα 18.00, στον Ηλεκτρικό Πειραιά

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

ΣΤΟΝ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΣΤΙΣ 30 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 6 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΤΩΝ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΩΝ

Ώρα μεγάλης ευθύνης

Υπόθεση όλης της εργατικής τάξης να γίνει η απάντηση στην επιστράτευση των ναυτεργατών που αποφάσισε η κυβέρνηση υλοποιώντας τα συμφέροντα των εφοπλιστών. Το ίδιο μπορούν να κάνουν αύριο και σε άλλους κλάδους.

Κανείς εργατοϋπάλληλος δεν πρέπει να επιτρέψει μια τέτοια εξέλιξη. Πολύ περισσότερο να αφήσει τα αντιδραστικά σχέδια κυβέρνησης - εφοπλιστών να περάσουν χωρίς καθολική αντίσταση.


Πρέπει να πληρώσουν. Οι εφοπλιστές, και τα κόμματά τους είναι εχθροί των ναυτεργατών. Καμιά σχέση δεν έχει η πρεμούρα τους να σπάσει η απεργία με το δικαίωμα - όπως λένε - των ταξιδιωτών να κινηθούν ελεύθερα, να «σωθεί» δήθεν ο τουρισμός. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η τσέπη τους και το τσάκισμα του δικαιώματος στην απεργία. Συγκεντρώνουν τα πυρά τους σ´ έναν κλάδο που έχει δοκιμαστεί στο καμίνι της ταξικής πάλης. Έχει κερδίσει μάχες. Έχει κουρελιάσει το φιρμάνι της επιστράτευσης που δυο φορές υπέγραψαν σε βάρος του ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους στα εργοστάσια, στους τόπους δουλειάς, στις εργατικές συνοικίες το πρωί να συζητήσουν και με τους άλλους συναδέλφους τους και μαζικά να αποφασίσουν να κατέβουν στην συγκέντρωση του ΠΑΜΕ.

Τα συνδικάτα από το πρωί πιάνοντας όλες τις βάρδιες των εργαζομένων να τους ενημερώσουν και να οργανώσουν την συμμετοχή τους στην συγκέντρωση.

OΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

ΣΤΙΣ 30 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 6 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ

ΣΤΟΝ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

Η Εκτελεστική Γραμματεία

http://www.pamehellas.gr/fullstory.php?lang=1&wid=1439

Δίωξη εκπαιδευτικού στα Τρίκαλα... και η ΠΑΣΚ σιγοντάρει τη δίωξη!!!

Από το Ριζοσπάστη η είδηση:

http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5971612

Οι εκπαιδευτικοί αντιδρούν στη δίωξη συναδέλφου τους

Στάση εργασίας έχει κηρύξει για τη Δευτέρα η ΟΛΜΕ

Τον διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Τρικάλων Θ. Τσέλιο, για τη συνέχιση της δίωξης του εκπαιδευτικού, στελέχους του ΠΑΜΕ Θ. Μούτου, γιατί αντέδρασε στην αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας όπου διδάσκει, καταγγέλλει σε ανακοίνωσή του η τοπική Γραμματεία Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ.

Ο Θ. Μούτος καλείται σε απολογία μεθαύριο Δευτέρα, στις 11 το πρωί από το διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ύστερα από την αναφορά της διευθύντριας του σχολείου Β. Κάκλα - του 3ου Γυμνασίου Τρικάλων - με την οποία ζήτησε τη δίωξή του επειδή υπερασπίστηκε τα συμφέροντα των συναδέλφων του. Την ώρα της απολογίας του, οι εκπαιδευτικοί του νομού θα πραγματοποιήσουν συγκέντρωση διαμαρτυρίας στα γραφεία της Διεύθυνσης, στο πλαίσιο της τρίωρης στάσης εργασίας που κήρυξε η ΟΛΜΕ.

Να σημειώσουμε ότι στο ΔΣ της ΟΛΜΕ, την πρόταση για στάση εργασίας καταψήφισε η ΠΑΣΚ, στηρίζοντας ουσιαστικά τη δίωξη του εκπαιδευτικού.

Υπενθυμίζουμε ότι σε συνεδρίαση του Συλλόγου Διδασκόντων, τον περασμένο Μάη, με την παρουσία του σχολικού συμβούλου Γ. Δονδοντσάκη, με θέμα την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας και του εκπαιδευτικού, ο Θ. Μούτος αντέδρασε για τις μειωτικές, προσβλητικές και απαράδεκτες για τον κλάδο θέσεις του και στη συνέχεια η διευθύντρια υπέβαλε την αναφορά στην οποία τον κατηγορεί ότι παρέβη την υπαλληλική νομοθεσία και την παιδαγωγική και εκπαιδευτική ηθική και δεοντολογία.

Στην ανακοίνωσή της η Γραμματεία Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ τονίζει ότι «σε μια χρονική περίοδο που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη συναίνεση της ΝΔ και με πρόσχημα την οικονομική κρίση ισοπεδώνει και ανατρέπει τα πάντα (βιοτικό επίπεδο, Ασφαλιστικό, εργασιακές σχέσεις), εντείνονται ταυτόχρονα οι επιθέσεις σε βάρος συνδικαλιστών, με σκοπό να φιμώσουν τις ελεύθερες και ανυπότακτες φωνές. Οσοι δεν ευθυγραμμίζονται ή δεν πειθαρχούν με τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης και της ΕΕ είναι ένοχοι και τα αρμόδια πειθαρχικά όργανα έχουν καθήκον την παραδειγματική τιμωρία τους».

«Το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών δηλώνει κατηγορηματικά ότι η τρομοκρατία και ο αυταρχισμός δε θα περάσουν και καλούμε τους συναδέλφους σε επαγρύπνηση», τονίζει η Γραμματεία, απαιτώντας την απόσυρση της δίωξης του εκπαιδευτικού.

Και η ανακοίνωση της ΟΛΜΕ:

Ο.Λ.Μ.Ε.
Ερμού & Κορνάρου 2
ΤΗΛ: 210 32 30 073 – 32 21 255
FAX: 210 32 27 382
www.olme.gr
email: olme@otenet.gr

Αθήνα, 25/11/2010

ΠΡΟΣ:
το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ
Τρικάλων

ΚΗΡΥΞΗ 3ωρης ΣΤΑΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ καταγγέλλει τη δίωξη συνδικαλιστή της ΕΛΜΕ Τρικάλων επειδή εξέφρασε τις θέσεις της Ομοσπονδίας για το ζήτημα της αυτοαξιολόγησης. Θεωρούμε ότι τέτοιες ενέργειες αποτελούν προσπάθεια φίμωσης του συνδικαλιστικού κινήματος.

Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ αποφάσισε να κηρύξει 3ωρη στάση εργασίας για το Νομό Τρικάλων τη Δευτέρα, 29/11/2010 και να πραγματοποιηθεί παράσταση διαμαρτυρίας από αντιπροσωπεία του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ στη Δ/νση Β/βάθμιας Εκπαίδευσης Τρικάλων για να σταματήσει η διαδικασία δίωξης του συναδέλφου και να αποσυρθούν οι κατηγορίες.

Τα θερμά μας συγχαρητήρια στους συνδικαλιστές της ΠΑΣΚ!!!

Και θα ήταν ψέμα να πούμε ότι μας εξέπληξε η στάση τους. Αυτή ήταν ανέκαθεν η στάση της ΠΑΣΚ όταν ο αντίστοιχος κομματικός της φορέας βρισκόταν στην εξουσία. Ένα κομματικό δεκανίκι η ΠΑΣΚ και υπακούγοντας στην αρχή λειτουργίας των συγκοινωνούντων δοχείων. Από τον καιρό ακόμη που προστέθηκε στο λεξικό του λαού μας ο όρος "πρασινοφρουρός". Αρχές της δεκαετίας του '80...

Παράσταση διαμαρτυρίας των καθηγητών Ιταλικής και Ισπανικής στο Υπουργείο Παιδείας

Μετά από τις φιλόδοξες εξαγγελίες του τύπου «φέτος ο εκπαιδευτικός θα περιμένει τους μαθητές και όχι οι μαθητές τον εκπαιδευτικό», το πρώτο χτύπημα του κουδουνιού βρήκε και πάλι φέτος χιλιάδες μαθητές να περιμένουν στο προαύλιο να διδαχθούν την ξένη γλώσσα που επέλεξαν.



Με δεδομένο αυτή την απαράδεκτη κατάσταση που διαδραματίζεται στη δημόσια εκπαίδευση, οι σύλλογοι των καθηγητών ιταλικής και ισπανικής γλώσσας αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν παράσταση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων την Πέμπτη 21 Οκτωβρίου και ώρα 12:00 με αίτημα να καλυφθούν άμεσα τα κενά της ιταλικής και ισπανικής γλώσσας.



ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ.



Οι Σύλλογοι

1.Πανελλήνιος Σύλλογος Καθηγητών Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας (ΠΑ.Σ.ΚΑ.Ι)
2.Πανελλήνιος Σύλλογος Αποφοίτων Ισπανικής Γλώσσας και Πολιτισμού του Ε.Α.Π. (ΠΑ.Σ.ΑΠ.ΙΣΠ.)
3.Πανελλήνιος Σύλλογος Πτυχιούχων Ισπανικής Φιλολογίας (ΠΑ.Σ.Π.Ι.Φ.)
4.Σύλλογος των Εν Ελλάδι Καθηγητών Ισπανικής και Ισπανιστών (Σ.Ε.Κ.Ι./A.S.P.E.)

____________________________________

ΠΗΓΗ ΕΙΔΗΣΗΣ http://marinerosolitario.blogspot.com/2010/10/blog-post_19.html

Ησυχία, η πόλη κοιμάται...

Νυχτογραφίες. Όπως λέμε "ακτινογραφίες". Ξαγρυπνώντας πάνω από την άγνωστη πόλη που κοιμάται...

____________________________________________

Με πήρε ο ύπνος κι έγειρα στου ... καναπέ τα μαξιλάρια. Κουρασμένη από το ταξιδάκι της μέρας και με ανία αφόρητη από τις τηλεοπτικές σαχλαμάρες...

Ξύπνησα μέσα στην καρδιά της νύχτας και βρέθηκα εδώ που τώρα γράφω. Μπροστά στην ανοιχτή πόρτα της κουζίνας. Με το κρύο να κάνει αισθητή την παρουσία του. Και κάτω, μπροστά μου, τα νυσταγμένα φώτα της πόλης. Δεν είναι τα φώτα που με εντυπωσίασαν. Κοντεύει πια μήνας που τα βλέπω... Μα η απόλυτη ησυχία. Μόνο το ψυγείο γουργουρίζει πίσω μου. Και τα δάχτυλά μου στα πλήκτρα, τακ τουκ...

Η πόλη όμως μια "ψεύτικη εικόνα". Κοιμάται ακούνητη και αμίλητη.

Αραιά και πού ακούγεται κάποιος μακρινός ήχος αυτοκινήτου ή μηχανής. Ίσα ίσα για να υπογραμμίζει την νεκρή εικόνα.

Και το σκοτάδι ρουφάει τον ορίζοντα ενώνοντας τα άλλα φώτα του στερεώματος με τα ηλεκτρικά φώτα των ανθρώπων. Ένα μπροστά μου ο ουρανός με τ' αστέρια του και η ναρκωμένη πολιτεία. Σςςςςςςςςςςςςς! Ησυχία να μην την ξυπνήσουμε.

Δεν ξέρω τι με πείραξε περισσότερο. Εκείνοι οι άνθρωποι που δεν ήξερα κανέναν τους; Δεύτερη χρονιά να ξεκινάω σε καινούριο σχολείο... Τι αντίθεση με τα είκοσι χρόνια στο ίδιο σχολείο της παλιάς γειτονιάς. Με τα φιλιά και τις αγκαλιές και τα καλαμπούρια. Άγνωστα πρόσωπα, άγνωστες φωνές. Άγνωστος και ο χώρος. Χωρίς μνήμες. Παγωμένη εικόνα κι αυτός...

Ή η «ερμηνεία» της άλλης εικόνας;

Ξύπνησα που λες μέσα στη νύχτα. Και τι άλλο να κάνω; Πόση ώρα να κοιτάω τα ακούνητα και βουβά φωτάκια; Έπιασα να σκαλίζω το ίντερνετ. Μια γάτα που ξενυχτάει και σκαλίζει το μόνο οικείο που της έμεινε... Και βρήκα το άρθρο για την Ακαδημία Πλάτωνος. Και τους Πακιστανούς τους άστεγους που την έχουν κάνει υπαίθριο σπίτι τους. Με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Τα σπίτια, ξέρετε, έχουν και καμπινέδες. Έχει πια μπόλικους, λέει, και η Ακαδημία του έρμου του Πλάτωνα.

Μια άρρωστη αίσθηση. Το κρύο; Κάτι που έφαγα και με πείραξε;

Μπα. Ήταν εκείνο με τον τούρκο. Κι ας σου είπα: άνθρωποι είναι κι αυτοί... Να είναι και να χαίρονται την πατρίδα τους και τη ζωή τους. Όχι να παντρεύονται τα κορίτσια μας. Τελικά δεν μπόρεσα να γλιτώσω από τα εθνικοπατριωτικά που μου μάθανε; Δεν μπόρεσα.
Και δε με φταίει που ο άνθρωπος είναι τούρκος. Ίδιο το ανακάτεμα από όλα τα μιξ. Ένα συνονθύλευμα που δεν έχει ιστορία... Τι θα γεννήσει; Θα γεννήσει;

Γέννησε. Ναι. Κι ας μην μπορείς εσύ να με παρακολουθήσεις. Πώς θα μπορούσες άλλωστε; Εδώ εγώ και ζαλίζομαι με τις διαδρομές αυτής της νύχτας. Μπροστά στην πολιτεία που τσιμπιέμαι να πιστέψω πως υπάρχει... και την οθόνη του υπολογιστή... Ένα πλάσμα θεϊκό. Η κόρη της παλιάς μου φιλενάδας. Και απίστευτες οι φωτογραφίες της στο φέις μπουκ. Μια νεαρή χορεύτρια σε πόζες που καταργούν τη βαρύτητα. Να πετάει. Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο. Και μια γιαγιά από το ... Ζαΐρ...

Τι είναι όλα αυτά τα παιδιά; Πού ανήκουν;

Φωτάκια κι αυτά μέσα στη νύχτα. Της γης; Του ουρανού; Ποιος ξέρει; Ούτε και τα ίδια...

Το άλλο πλασματάκι το γνώρισα σαν ήρθα εδώ. Ετών τεσσάρων. Δεν έχω ξαναδεί πιο όμορφο κοριτσάκι. Με δύο ονόματα. Το ένα ξένο. Το άλλο του έλληνα παππού. Σήμερα έμαθα πως η άλλη γιαγιά είναι ... τουρκάλα! Κι ο μπαμπάς; Που τόσον καιρό τον ακούγαμε να μιλάει γερμανικά; Τούρκος λοιπόν.

Δυο φορές έφαγε ξύλο. Η μάνα της. Τούρκο; Να πάρει τούρκο; Τον πήρε...

Η μόνη; Σιγά......

Χτες που λες ανακάλυψα δυο τεράστιες γρατζουνιές στο αμάξι. Δώρο της καινούριας γειτονιάς. Τα αλβανάκια, μου είπες. Πριν μου πεις για τον τούρκο που πήρε την κόρη σου. Τα αλβανάκια; Αυτά τουλάχιστον ζούνε εδώ. Και μιλάνε ελληνικά.

Κι εκεί κάτω που εγώ νομίζω (κι εσύ ίσως... ) πως η πολιτεία κοιμάται, μια εικόνα νεκρή που είπα, γεννιέται αυτό το άγνωστο αύριο. Με παιδιά που δεν ξέρουμε πώς να τα πούμε. Και δεν ξέρουν κι αυτά πού ανήκουν.

Τελικά δεν είναι κάτι που έφαγα. Είναι αυτό το ηλίθιο τριζόνι. Τριιιιιιιι τριιιιιιιιιι μέσα στη νύχτα. Σταμάτησε και το γουργουρητό του ψυγείου. Και μόνο το τριζόνι ακούγεται.

Homa Educandus. Είναι ανορθόγραφο μου είπες. Θυμάσαι;

Ας είναι σου είπα. Μια ανορθογραφία. Που δε χωράει σε λεξικά.

Όπως δε χωράνε και τα παιδιά του σήμερα.

Πίτυς μούνη πάντων δενδρέων πανώλεθρος εξαπόλλυται. Το είπε ο Ηρόδοτος. Σημείωσες. Μπροστά στο μαυρισμένο κουτσούμπι του κήπου. Στην παλιά μας κουκουναριά που έκοψες και δεν πρόκειται να ξαναβλαστήσει.

Εκείνο όμως το κορίτσι βλάστησε. Και κάρπισε. Το μαύρο κορίτσι της τάξης μας.

Θυμάσαι; Που μπαίναμε στον ηλεκτρικό τσούρμο τα κοριτσόπουλα με τις στολές. Κι εκείνη μαζί μας. Κι έχασκαν οι επιβάτες. Τι θέλει μια μαύρη εδώ; Και κατάπιναν τη γλώσσα τους μόλις την άκουγαν να μιλάει. Ελληνικά. Μια ελληνίδα κι εκείνη. Μαύρη; Ναι. Μια μαύρη ελληνίδα. Πατέρας έλληνας. Μάνα από το Ζαΐρ...

Ποιοι είναι οι έλληνες; Ποιοι είναι οι μαύροι;

Εσύ κράτα το ερώτημα. Εγώ τη φωτογραφία. Της μικρής θεάς. Της ιπτάμενης.

Ο ωραίος καρπός του έρωτα! Όνομα ανθρώπου. Είπες. Ωραίος Καρπός. Πατρώνυμο: του Έρωτα! Φαντασία; Καθόλου. Αληθινό πέρα για πέρα...

Σςςςςςςς! η πολιτεία κοιμάται. Ησυχία! Άσε την πολιτεία να κοιμάται. Και να γεννάει.

Κι έπειτα, χαράματα, θα ακούω τη Φωτεινή να φεύγει. Να πηγαίνει κάτω στα τελωνεία. Να εκτελωνίσει όλους τους ρύπους. Η Φωτεινή με τις θάλασσες στα μάτια. Μη με χάνεις. Τελείως πεζά σου μιλάω. Για τη Φωτεινή που μένει στο υπόγειο. Από κάτω... Δεν ακούει. Δε μιλάει. Καθαρίστρια είναι. Στο λιμάνι της πόλης.

Στις οκτώ θα φεύγω κι εγώ. Για το σχολείο. Απέναντι από το λιμάνι. Και η πόλη θα καλημερίζεται φρεσκολουσμένη.

Γάλα. Μια κούπα ζεστό γάλα. Να ηρεμήσει το ταραγμένο μου στομάχι. Έχεις ποτέ ζεστάνει γάλα στο μπρίκι;

Τράβηξα μετά στο μέσα δωμάτιο. Στην κρεβατοκάμαρα. Δε χωρούσαν, ξέρεις, τα βιβλία... Μη με χάνεις. Τελείως πεζά και πάλι σου λέω πως δε χώραγαν τα βιβλία στις βιβλιοθήκες που έφερα. Μείναν βλέπεις αναγκαστικά στην Αθήνα τα ράφια. Κρεμασμένα στους τοίχους. Κι εδώ οι κούτες κλειστές στο πάτωμα για μέρες. Ώσπου το αποφάσισα. Μπήκαν τα λογοτεχνικά πάνω από τη ντουλάπα της κρεβατοκάμαρας. Από κει ξεκρέμασα το Τρένο με τις φράουλες. Του Ξανθούλη.

Να το διαβάζω τις νύχτες που η καινούρια μου πόλη θα κοιμάται. Να λιώνω την ψευδαίσθηση της ψεύτικης εικόνας.

Εκεί κάτω κάτι επιτέλους κουνήθηκε. Το μεγάλο σκουπιδιάρικο του δήμου.

Καληνύχτα Μαργαρίτα. Και καλό σας ξημέρωμα...

Μετακομίζουμε

Μετακομίζουμε...

τι σημαίνει μετακομίζω; Μόνο κούτες; Μόνο κουβαλάω τα συμπράγκαλά μου από το ένα σπίτι στο άλλο; Αμ δε...

Η μετακόμιση είναι κάτι πολύ περισσότερο, που δε χωρά σε συσκευασίες και δεν τελειώνει μαζί με τα χιλιόμετρα που χωρίζουν τον έναν τόπο από τον άλλο.

Και ούτε ξέρω πόσο χρόνο χρειάζεται να ολοκληρωθεί. Γιατί φτάνεις στο νέο σπίτι και παραμένεις με τις συνήθειες του παλιού. Και με πόνο. Όσο και αν την ήθελες την αλλαγή. Η δύναμη του καθημερινού βλέπεις. Και των μικρών πραγμάτων. Που δίχως να το καταλάβεις δένεσαι μαζί τους και γίνεσαι ένα.

Μου λείπουν τώρα όλα αυτά. Η γωνιά που έγραφα. Ο καθρέφτης που έλεγα το καλημέρα κόσμε... Το κρεβατάκι που αποχαιρετούσα την κάθε μέρα. Και πόσα ακόμη...

Τι σημασία έχει αν είναι ωραία εδώ; Και η φοβερή θέα; Και η θάλασσα. Και τα ηλιοβασιλέματα; Χάθηκε όμως το οικείο. Και νιώθω αποκομμένη και ξένη. Με τα πράγματα και με τους ανθρώπους.

Ειδικά σε έναν τόπο όπως η Ηγουμενίτσα. Δεν ξέρεις τις σταθερές του, δεν ξέρεις σε τι να προσαρμοστείς. Δεν έχει ραχοκοκαλιά ο τόπος αυτός. Οι μισοί, μην πω και περισσότεροι, είναι ξένοι και φερτοί. Κυρίως από Γερμανία.

Ο τόπος μας χτυπήθηκε άγρια από τη μετανάστευση. Άδειασε τα χωριά μας η Γερμανία. Λίγο μετά τον εμφύλιο. Τώρα, οι νεότερες γενιές, έχουν πια την οικονομική δυνατότητα να έρχονται στην πατρίδα κάθε καλοκαίρι. Και οι παλιοί, η πρώτη γενιά μεταναστών, βρήκαν τα χρήματα να χτίσουν σπίτια. Κυρίως στην Ηγουμενίτσα. Σιγά μη γύριζαν στα χωριά. Ποιος μπορεί να ζήσει ανθρώπινα στα χωριά της Θεσπρωτίας; Εκτός εξαιρέσεων... Εκείνων των λίγων χωριών που είναι στα παράλια και κοντά στα αστικά κέντρα.

Η σπιτονοικοκυρά μου είναι κι αυτή από Γερμανία. 28 χρόνια στη Γερμανία. Πήγε νιόπαντρη και γύρισε με άσπρα μαλλιά. Τώρα χαίρεται τα σπίτια της και της λείπουν τα παιδιά της. Τα βλέπει μόνο τα καλοκαίρια. Ένας λόχος παιδιά και εγγόνια παρελαύνουν εδώ κάθε καλοκαίρι. Τουρίστες στον τόπο τους...

Κάθεσαι λοιπόν στο μπαλκόνι και περισσεύουν στον αέρα τα "νάιν" και τα άλλα γερμανικά που δεν καταλαβαίνω.

Και Αλβανοί. Περισσεύουν και αυτοί. Ένα βήμα η Αλβανία από δω. Είναι οι μόνιμοι, που έχουν πια δεκαετίες στην Ελλάδα, είναι και εκείνοι που πετιούνται αυθημερόν. Πας στην παραλία και νααααααα τα αυτοκίνητα με τις αλβανικές πινακίδες.

Και Βούλγαροι έρχονται. Η Εγνατία ένωσε την Ηγουμενίτσα και με τη Βουλγαρία. Καραβάνια ολόκληρα κατεβαίνουν τα σαββατοκύριακα από τη Βουλγαρία στις ξανθές ακρογιαλιές της Ηπείρου.

Άσε τους Ιταλούς. Παλιά συνήθεια αυτοί. Μπαίνουν στο καράβι και τσουπ φτάνουν Ηγουμενίτσα.

Χτες βράδυ πήγαμε στα Σύβοτα. Και απορούσες με τον τόσο κόσμο. Ούτε στα στενά της Μυκόνου τέτοια κοσμοπλημμύρα. "Αυτά βλέπει ο Παπανδρέου", είπες... Και σου ζήτησα να στήσεις αυτί. Να ακούσεις τη γλώσσα τους. Ελάχιστοι οι Έλληνες.

Και μη νομίζεις πως αφήνουν και τίποτε σπουδαίο στον τόπο. Ούνα φάτσα, ούνα ράτσα και ίδια οικονομικά χάλια έχουν και οι μακαρονάδες. Παίρνουν που λες ένα τροχόσπιτο, το φορτώνουν με όλα τα απαραίτητα, και αριβάρουν στο Ελλάδα. Την στήνουν στις παραλίες και με το τίποτα κάνουν διακοπές. Διαμαρτύρονται οι ντόπιοι, μα ποιος τους ακούει;

Εγώ, αναρωτιέμαι, πού ακριβώς να εγκατασταθώ; Λίγοι οι τρελοί σαν ελόγου μου. Που άφησαν την Αθήνα για να γυρίσουν εδώ. Σε κοιτούν με καχυποψία. Γιατί γύρισες; Σαν να φοβούνται μην τους κλέψεις τα κεκτημένα... Από το δρόμο που παρκάρεις, έχει πρόβλημα η πόλη στο παρκάρισμα και ένα αυτοκίνητο παραπάνω στη γειτονιά δεν είναι ευχάριστο, μέχρι και στον ΟΤΕ... Καινούριος συνδρομητής; Ποιος σε έχει ανάγκη;

Μα τι νόμιζες; Θα σου έστρωναν το κόκκινο χαλί γιατί εσύ αποφάσισες να γυρίσεις στα πάτρια; Μπααααααααα!!! Είσαι ξένο σώμα. Και θα μείνεις για πολύ ακόμη. Τουλάχιστον μέχρι να καταλάβουν γιατί το έκανες.

Εντάξει, δεν είναι όλοι έτσι. Όπως και να έχει όμως εσύ αισθάνεσαι ξένος. Και σε μια κατάσταση ρευστή και άγνωστη που δεν μπορείς να διαχειριστείς. Όχι όπως ήξερες, μονολογείς, όπως βρήκες...

Ακόμα και όταν περπατάω στο δρόμο. Αυτοί γνωρίζονται όλοι μεταξύ τους. Καλημερίζονται, χαριεντίζονται. Εγώ δεν ξέρω κανέναν. Και είναι και ο φόβος. Πως κάποιοι σε ξέρουν χωρίς εσύ να τους γνωρίζεις. Οι ρίζες της οικογένειας βλέπεις. Δεν τολμάς ούτε να βήξεις. Θα το σημειώσουν κι αυτό. "Η καινούρια βήχει!"

Προχτές, που λες, κρεμιέται μια γειτόνισσσα στα κάγκελα:

- Από πού είσαι εσύ; ρωτάει στην ψύχρα.

Της λέω. Και τονίζω πως έχω ζήσει στη Θεσπρωτία ως την πρώτη γυμνασίου. Να μη με βλέπει ξένη τελείως. Έχω κι εγώ δικαιώματα εδώ.

Ανακαλύπτουμε πως με ξέρει από τότε. Ξέρει και όλη την οικογένεια. Διευθυντής ο πατέρας της στο σχολείο που τελείωσα το δημοτικό. Δάσκαλος και ο άντρας της.

- Καλός δάσκαλος ο άντρας της, με ενημερώνει ο πατέρας.

Η άλλη κοινή συνισταμένη όμως ανήκει στα δυσάρεστα. Σ' αυτά που κανείς δε θέλει να θυμάται. Ο κόσμος όμως είναι μικρός. Κι εδώ ακόμη μικρότερος. Σε γνωρίζουν και δεν τους γνωρίζεις... Να προσέχουμε λοιπόν και στο μπαλκόνι. Μη βήξουμε. Μη βγούμε αχτένιστες. Είσαι στο μικροσκόπιο.

Πού μένεις; Σε ρωτάν... Και δεν τους φτάνει ο δρόμος. Ποιος μένει δίπλα σου; Έτσι συνεννοούνται. Έτσι έμαθα κι εγώ ότι μένω στα Μπεζέικα. Τη γειτονιά του πρώην υπουργού... Και στην πορεία ανακάλυψα πως είναι πασίγνωστη και η σπιτονοικοκυρά μου. Έφερα ψυγείο; Βρέθηκε γνωστός ο καταστηματάρχης με τη σπιτονοικοκυρά. Έφερα κρεβάτια; το ίδιο... Αυτοί γνωρίζονται όλοι μεταξύ τους!!!

Όπως καταλαβαίνεις δε θα μπορέσω να σε φιλοξενήσω στο σπίτι. Εκατό μάτια θα βλέπουν που θα μπεις. Και εκατό αυτιά θα τεντώνονται να ακούσουν τι λέμε και τι κάνουμε.

Δεν το ήξερες πως έτσι είναι η επαρχία; Ε; Δεν έζησες και σε καράβι; Το ίδιο είναι. Ένας μικρόκοσμος με τους δικούς του κανόνες κι εσύ σαν τη μύγα μες στο γάλα...

Και πάλι όμως σκέφτομαι μήπως και αδικώ την όλη κατάσταση. Μήπως βιάστηκα να ξεχάσω τι άφησα πίσω. Θα ξαναγύριζα εκεί; Φυσικά και όχι... Εδώ!!!!!! Εδώ είναι ο καινούριος μου τόπος. Και θέλω δε θέλω θα τον συνηθίσω. Θέλω δε θέλω θα ολοκληρώσω τη μετακόμιση. Και θα γίνω κι εγώ ένας σπόνδυλος στο ασπόνδυλο σώμα της Ηγουμενίτσας.

Σε λίγο θα φύγουν και οι "γερμανοί"... Και όλοι οι άλλοι παραθεριστές. Η πόλη θα βρει το ρυθμό της και η προσαρμογή θα είναι πιο εύκολη. Θα φύγει αυτό το αίσθημα πως είμαι εδώ για διακοπές. Οι βροχές θα μας κλείσουν στα σπίτια και δε θα κινδυνεύω από τις γειτόνισσες που κρέμονται στα μπαλκόνια. Λέω δηλαδή και ελπίζω να γίνει έτσι. Γιατί είναι και η δουλειά. Που αρχίζει σε μία εβδομάδα. Κι εκεί ούτε που ξέρω τι δυσκολίες ένταξης και ενσωμάτωσης θα συναντήσω...

Κι έπειτα θα έρθει πάλι η Αθήνα. Στις εκλογές και αναγκαστικά... Εκεί θα είναι το καλαμπούρι. Που ξένη θα νιώσω, το ξέρω, στην πόλη που έζησα σαράντα χρόνια. Ξεκομμένη πια από τους δικούς της ρυθμούς και με χαμένο το αίσθημα του ανήκειν.

Πού ανήκω;

Ευκαιρία να ανήκω μονάχα σε μένα. Όπως και η ζεστασιά των επίπλων του σπιτιού. Τα δωμάτια ξένα, τα έπιπλα όμως κομμάτι δικό μου. Ο ίδιος καναπές, η ίδια τηλεόραση, η ίδια τραπεζαρία. Και το τραπεζομάντιλο ίδιο. Είναι μια σιγουριά και ένα σημείο αναφοράς στο οικείο. Μια βάση να στεριώσω την καινούρια ζωή. Σου φαίνεται αστείο;

Πρέπει να το ζήσεις για να καταλάβεις τι σου λέω. Πως ακόμη και τα βιβλία φρόντισα να τα βάλω στα ίδια ράφια. Μια ψευδαίσθηση πως η μετακόμιση δεν έγινε; Μπα... είναι το σύνδρομο της χελώνας. Και πως δεν ήρθα μόνη και άγνωστη ανάμεσα σε ξένους. Ένα κουκούλι αυτοπροστασίας. Κι εγώ μεταξοσκώληκας που στο κουκούλι αυτό θα κλειστεί για να υφάνει τη νέα ζωή...

Γενέθλιον Δημήτρη Λιαντίνη και επιτέλους ένα μεγάλο βήμα στη διάδοση της φιλοσοφίας του: Μεταφράζεται η Γκέμμα στα Γερμανικά!

Από τη μέρα που η νέα κατάσταση πραγμάτων χτύπησε την πόρτα της χώρας μας είναι πολλοί εκείνοι που τον μνημονεύουν, ακόμη και αν δεν τον έχουν μελετήσει. Γιατί κακά τα ψέματα, αυτά που τώρα ζούμε, ο εφιάλτης, προαναγγέλθηκε έγκαιρα από το Δημήτρη Λιαντίνη.

Σήμερα, μέρα γενέθλια του μεγάλου νεοέλληνα στοχαστή, η θύμηση γίνεται ακόμη πιο πικρή. Σαν σήμερα, ανάμεσα στην 22α Ιουλίου και την 23η, στα 1942, είδε το φως ο τρίτος γιος της οικογένειας Θεόδωρου και Πολυτίμης Νικολακάκου. Μαζί με το δίδυμό του, το Στέφανο.

Ξεκίνησε την πορεία του ως Δημήτριος Νικολακάκος και τελείωσε το δημοτικό και το εξατάξιο γυμνάσιο στα πατρικά του χώματα, στη Λακωνία.

Στα 1960 μεταβαίνει στην Αθήνα και φοιτά στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πριν ακόμη αποφοιτήσει κατατάσσεται στο στρατό και αμέσως μετά την απόλυσή του εργάζεται ως καθηγητής μέσης εκπαίδευσης, στους Μολάους Λακωνίας.

Λίγο αργότερα φεύγει για τη Γερμανία. Εργάζεται και παράλληλα σπουδάζει και μελετά.

Επιστρέφει στα 1972 και την Πρωτοχρονιά της επόμενης χρονιάς δένει τη ζωή του με τη Νικολίτσα Γεωργοπούλου.

Είναι η περίοδος που θα αρχίσει και το συγγραφικό του έργο. Με πρώτο βιβλίο την διατριβή του στις ελεγείες του Ρίλκε. Το διδακτορικό του θα το πάρει το 1978 και πολύ σύντομα θα ακολουθήσει το Χάσμα Σεισμού, το βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών, καθώς και η μετάφραση του Ecce Homo του Νίτσε. Ο Δημήτριος Νικολακάκος είναι πλέον και επίσημα Δημήτριος Νικολακάκος - Λιαντίνης.

Στα 1982 βάζει μπροστά το Νηφομανή. Για το Σεφέρη.

Και την ίδια χρονιά, σε μια άκρια της ελληνικής γης, στην ίδια που υπηρέτησε ως αξιωματικός ο Δημήτρης Λιαντίνης, στη Θράκη, γεννιέται ένα μωράκι. Το όνομά του Νικόλαος.

Λίγα χρόνια αργότερα ο μικρός Νικολάκης φεύγει για τη Γερμανία. Εκεί τελειώνει το δημοτικό, το γυμνάσιο, το λύκειο. Στα 2000. Που ο Λιαντίνης έχει πια φύγει. Από τον Ιούνη του 1998.

Πώς αυτό το παιδί, το μεγαλωμένο στην ξενιτιά, κατάφερε να γνωρίσει τη φιλοσοφία του Λιαντίνη, δε γνωρίζω. Αν και οι πανεπιστημιακές σπουδές του συνάδουν απόλυτα με τη συνάντηση αυτή και αιτιολογούν το θαυμασμό που ένιωσε διαβάζοντας το πρώτο του έργο. Τη Γκέμμα.

Ο νεαρός Νικόλας σπούδασε γερμανική φιλοσοφία και φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Στουτγκάρδης και έκανε διπλωματική με θέμα τη λυρική ποίηση του Νίτσε.

Παράλληλα φροντίζει να μάθει εκείνες τις γλώσσες που θα του ανοίξουν διάπλατους τους δρόμους της μελέτης: Νέα και αρχαία ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, λατινικά και εβραϊκά. Ενώ μιλάει τα γερμανικά ως μητρική του γλώσσα.

Βρήκε επίσης το χρόνο να ασχοληθεί ιδιαίτερα με την αγγλική, τη γαλλική και ρώσικη λογοτεχνία. Αλλά και με τη λογοτεχνία του μεσαίωνα, του διαφωτισμού, κλασικισμού και ρομαντισμού.

Και παράλληλα με θέρμη μελέτησε και τους αρχαίους έλληνες φιλοσόφους, με πρώτους τους προσωκρατικούς.

Πώς να μη φτάσει ένας τέτοιος νέος και στο Λιαντίνη; Το αντίθετο θα ήταν το παράδοξο...

Ο νεαρός αυτός έλληνας λοιπόν, που πρόσφατα τελείωσε και τη διατριβή του, επάνω σε κείμενα των G.E. Lessing, Jean Paul, Canetti και του μεσαίωνα, τον περασμένο Απρίλη ένιωσε πια έτοιμος να κάνει το μεγάλο βήμα. Να βάλει μπρος το μεγάλο του όνειρο. Ένα όνειρο ετών. Που όμως έδειξε τη δέουσα υπομονή για να το υλοποιήσει. Αλλά και το σεβασμό...

Γιατί το όνειρό του ήταν η μετάφραση της Γκέμμας στα γερμανικά. Του κειμένου που ο ίδιος θεωρεί ως ένα από τα εντυπωσιακότερα κείμενα ελληνικής φιλοσοφίας - λογοτεχνίας και που πιστεύει ως πολύ σημαντικό να τεθεί υπόψη και στο γερμανόφωνο κοινό.

Σχέδιο πραγματικά φιλόδοξο. Για όσους τουλάχιστον έχουμε μελετήσει τη Γκέμμα. Μα ο νέος έλληνας επιστήμονας που ζει και εργάζεται στο πανεπιστήμιο της Στουτγκάρδης είναι και ο πλέον κατάλληλος να το φέρει σε πέρας.

Σήμερα, μέρα μνήμης του Δασκάλου, η κ. Νικολίτσα Λιαντίνη που όλο αυτό το διάστημα συνεργάζεται στενά με τον Νικόλαο, μας ζήτησε να το ανακοινώσουμε και δημόσια. Ως δώρο γενεθλίων και έμπρακτη απόδοση τιμής στο Δημήτρη Λιαντίνη.

Και μας ενημέρωσε πως ήδη είναι έτοιμα τα τέσσερα πρώτα κεφάλαια.

Το ευτύχημα είναι πως και η κ. Λιαντίνη γνωρίζει απταίστως τη γερμανική και θα μπορέσει να συνδράμει το τιτάνιο έργο της μετάφρασης του τόσο δύσκολου κειμένου της Γκέμμας.

Ιδιαιτέρως θετικό είναι επίσης που η πρώτη μετάφραση έργου του Λιαντίνη γίνεται στην αγαπημένη του γλώσσα, τη γερμανική. Και γίνεται από έλληνα.

Η χαρά μας είναι τεράστια και δεν μπορούμε να μη θυμηθούμε όσα ο Δάσκαλος σημειώνει στα ελληνικά του για την αναγνώριση του έργου του αληθινού ποιητή. Κι ας είναι αυτό ένα πρώτο βήμα... Ένα μεγάλο όμως βήμα, γιατί η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.

Στέλνουμε για τούτο πολλές ευχαριστίες προς τον κ. Νικόλαο Καρατσιόρα και του ευχόμαστε δύναμη και κουράγιο για να φέρει σε πέρας το έργο του. Έργο ζωής. Και που θα ξαναπούμε ότι μόνο κάποιος με τα δικά του προσόντα θα μπορούσε να αναλάβει.

Ελπίζουμε πως η είδηση θα δώσει την ίδια χαρά σε όλους όσους αγαπούν τη φιλοσοφία του Δημήτρη Λιαντίνη και ποιος ξέρει; Ίσως εμπνεύσει και άλλους λαμπρούς νέους για ανάλογες προσπάθειες. Δε θα πω όνομα, μα έχω κάποιον συγκεκριμένα στο νου μου...

Βλέπετε, παρά τα θλιβερά πρώτα χρόνια που ο Λιαντίνης έπεσε στα χέρια των αδαών, ήρθε επιτέλους η ώρα να προσελκύσει και τους ειδικούς. Και είναι η πλέον κατάλληλη στιγμή. Η στιγμή που όσα προλέγει στη Γκέμμα έχουν απλωθεί όχι μόνο πάνω από την Ελλάδα μα και από την Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο.

Να ακουστεί επιτέλους η φωνή του και εκτός συνόρων. Για να αφυπνίσει και δείξει το δρόμο.

Σήμερα, στα γενέθλιά του, τι το καλύτερο δώρο θα μπορούσε να υπάρξει; Και ποια άλλη τιμή μεγαλύτερη στη μνήμη του; Και έμπρακτη! Γιατί εν αρχή ην η πράξις! όπως μας δίδαξε.

Και χαιρόμαστε. Που ακόμη και τα παιδιά που δεν πρόλαβαν να τον γνωρίσουν από κοντά αυτό εισπράττουν μελετώντας τον. Την έμπρακτη στήριξη της διάδοσης της φιλοσοφίας του.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΑΝΑΒΑΛΛΕΤΑΙ ΛΟΓΩ ΔΥΣΜΕΝΩΝ ΚΑΙΡΙΚΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 12 ΙΟΥΛΙΟΥ - ώρα 9 μμ Θέατρο Πέτρας

η 11η ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ

αναβάλεται λόγω πρόβλεψης δυσμενών καιρικών συνθηκών για την αυριανή ημέρα...

κι επειδή, παραφράζοντας τον αγαπημένο μας Γιάννη Αγγελάκα,

"δεν θέλουμε βρεγμένους στη γιορτή μας"

κι επειδή φέτος είμαστε αποφασισμένοι να ζήσουμε την πιο όμορφη γιορτή ...πολυφωνίας,

η συναυλία θα πραγματοποιηθεί ...στην καρδιά του καλοκαιριού!

ΔΕΥΤΕΡΑ 12 ΙΟΥΛΙΟΥ στο ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΤΡΑΣ!

πιο γενναιόδωρη από ό,τι αρχικά την σχεδιάζαμε... με νέους, απρόσμενους
καρπούς που θα παρουσιαστούν και θα σας τους φιλέψουμε στη μεγάλη μας
πολυφωνική σύναξη.η προπώληση των εισιτηρίων συνεχίζεται
κανονικά στα γνωστά σημεία. όσοι θέλουν να εξαργυρώσουν τα εισιτήρια
τους, μπορούν να το κάνουν εκεί όπου τα προμηθεύθηκαν, επιστρέφοντας
ολόκληρο και άκοπο το εισιτήριό τους. εμείς δεν φέρουμε καμία ευθύνη
εφόσον και όταν θελήσουν να προμηθευθούν εκ νέου εισιτήριο για τις 12
Ιούλη δεν βρουν πια διαθέσιμο. πεισμώσαμε, αν δεν το καταλάβατε, κι
όσοι ξέρουν το πείσμα μας εννοούν...

ΔΕΥΤΕΡΑ 12 ΙΟΥΛΙΟΥ,

ολοι στο ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΤΡΑΣ!

ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΔΕΙΤΕ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ ΤΟΥ HOMA EDUCANDUS

http://educandus.forumotion.com/forum-f20/topic-t1914.htm#11021

Σάββατο 5 Ιουνίου 9 μμ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΤΡΑΣ - ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ

ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ

ΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ 2010

Σάββατο 5 Ιουνίου, 9 μμ,

ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΤΡΑΣ, Πετρούπολη

η πιο γενναιόδωρη πολυφωνική σύναξη του μεγάλου ταξιδιού των φωνών
μια μεγάλη γιορτή πολυφωνίας στο έμπα του καλοκαιριού

ΑΝΤΑΜΩΝΟΥΜΕ!

οι φωνές της πέτρας σμίγουν στην Πέτρα
φωνές που κομίζουν τα βουνά, τα ποτάμια, την αντάρα, το αχολόι των ανέμων
φωνές κατοικημένες από έρωτες και ξενιτιές
φωνές πολύχρωμες, πολύτροπες, πολύγλωσσες
φωνές πολύφωνες που σμίγουν για να ταξιδέψουν σαν πουλιά
ένα σμάρι φωνών που σμίγει την Άπειρο Ήπειρο, τα Βαλκάνια, τη Μεσόγειο, τον Καύκασο
στα χνάρια της παλαιότερης μουσικής κληρονομιάς
στα ίχνη του πιο σύγχρονου αξιακού περιεχόμενου
εκεί που το ατόφιο, το αυθεντικό, το απέριττο σμίγουν με το σφρίγος και το ρίγος
ανασταίνοντας τα κοινά τόπια της παράδοσης με τους γείτονες λαούς
με τραγούδια και χορούς που μας θέλουν όλους μαζί για να υπάρξουν, για να υπάρξουμε
δεκαπέντε αυθεντικοί πολυφωνικοί όμιλοι, ηπειρώτικες ζυγιές, χορευτικοί όμιλοι!

Χαρακτηριστικό δείγμα από παλιότερη συναυλία στην Πέτρα

προπώληση εισιτηρίων - στη χαμηλότερη τιμή της τελευταίας τριετίας...

δισκοπωλείο "ΛΕΣΧΗ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥ" Ακαδημίας 57 (στοά κινηματογράφου ΟΠΕΡΑ)

βιβλιοπωλείο "ΠΟΛΙΤΕΙΑ" Ασκληπιού 3, 5 (μεταξύ Ακαδημίας και Σόλωνος)

πληροφορίες

http://www.polyphonic.gr/ http://polyphonic.forumotion.com/

facebook: ομάδα POLYPHONIC SONG

επικοινωνία 2103310919, apiros@otenet.gr

____________________________________________

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το θέατρο ΠΕΤΡΑ βρίσκεται στην Πετρούπολη. Υπάρχει άνετο πάρκινγκ στην είσοδο του θεάτρου, με την προϋπόθεση να φτάσει κάποιος γύρω στις 8. Αργότερα η κατάσταση δυσκολεύει αλλά και πάλι στα γύρω στενά μπορείτε να βρείτε χώρο να παρκάρετε.

Από την εμπειρία άλλων ετών συμβουλεύουμε να έχετε μαζί σας μπουφανάκι. Ακόμη και αν έχει καύσωνα κάτω στην πόλη.

Η ώρα έναρξης είναι στις 9. Η ώρα λήξης πολύ μετά τις 12... Αν πάτε με λεωφορείο, θα πρέπει να το λάβετε υπόψη. Μπορείτε βεβαίως να πάρετε την κατηφόρα και να βγείτε σε κάποια κοντινή λεωφόρο για ταξί, όπως κάνουν αρκετοί από τους θεατές κάθε χρόνο. Γιατί πραγματικά αξίζει να μείνει κανείς ως το τέλος. Εξάλλου όλες οι συναυλίες στην Πέτρα κλείνουν με χορό. Και είναι κρίμα να το χάσετε.

Στο χώρο του θεάτρου υπάρχει κυλικείο. Και γίνεται ένα διάλειμμα ανάμεσα στο πρώτο και δεύτερο μέρος.

Στη διάρκεια του διαλείμματος διατίθενται διάφορες παραγωγές της ΑΠΕΙΡΟΥ, σι ντι και περιοδικά.

ΠΩΣ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΤΡΑΣ:

Κάντε κλικ εδώ:

http://www.a-o.gr/forum/viewtopic.php?t=41

για να διαβάσετε λεπτομερέστατο αφιέρωμα που είχαμε ετοιμάσει παλιότερα. Να υπογραμμίσουμε ότι ακριβώς επειδή είναι παλιό το αφιέρωμα, ίσως να υπάρχουν αλλαγές στα στοιχεία που θα διαβάσετε εκεί για τα λεωφορεία.

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ

Εισιτήρια για τη συναυλία μπορείτε να αγοράσετε στην προπώληση κατά τρία ευρώ φθηνότερα. Τη μέρα της συναυλίας εισιτήρια διατίθενται στην είσοδο του θεάτρου αλλά στην κανονική τιμή, δηλαδή 20 ευρώ.

Ξέρουμε ότι τα οικονομικά όλων μας φέτος είναι πολύ δύσκολα. Μα από τη μεριά των διοργανωτών έγινε η μέγιστη δυνατή προσπάθεια για χαμηλό κόστος. Από όσο γνωρίζουμε με την τιμή αυτή των εισιτηρίων όχι μόνο δε βγαίνει κάποιο οικονομικό κέρδος μα ίσα ίσα που καλύπτονται τα έξοδα. Έτσι κι αλλιώς τους διοργανωτές της εκδήλωσης δεν τους απασχολεί το οικονομικό κέρδος μα να μείνει ζωντανό το πολυφωνικό τραγούδι.

Και σ' αυτό ακριβώς το κοινό και απευθύνονται. Στους ανθρώπους που λατρεύουν αυτό το σπάνιο είδος τραγουδιού και θέλουν να στηρίξουν έμπρακτα την επιβίωσή του μέσα στο χρόνο. Το τραγούδι που έρχεται από τις δικές μας ρίζες και την πολιτιστική παράδοση του λαού μας. Και που επί σειρά ετών δεν έχει καμία επιχορήγηση από το υπουργείο Πολιτισμού. Ε, είναι και η Eurovision... Πού να περισσέψουν χρήματα για άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις;

Σε άλλους καιρούς που ο πολιτισμός ήταν το πρωτεύον για τη χώρα, η πολιτεία έδινε ειδική επιχορήγηση στους θεατές για να παρακολουθούν στα θέατρα τα δρώμενα. Και μιλάμε για την αρχαία Αθήνα. Τότε που οι πολιτιστικές εκδηλώσεις εθεωρούντο από τους άρχοντες εκ των ων ουκ άνευ. Σήμερα εκτός από όλα τα άλλα φροντίζουν με κάθε τρόπο να μας κόψουν και τις εκδηλώσεις πολιτισμού.

Αντιδρούμε στην προσπάθεια να μας γυρίσουν στη ζούγκλα, στηρίζοντας με κάθε τρόπο τις γνήσιες και αυθεντικές πολιτιστικές προσπάθειες. Και οι συναυλίες του Πολυφωνικού Τραγουδιού ανήκουν σ' αυτές.

Αν θέλετε να ακούσετε περισσότερα πολυφωνικά ακούσματα, επισκεφθείτε τους συνδέσμους:

http://educandus.forumotion.com/html-h51.htm

Εδώ εκπέμπει το διαδικτυακό κανάλι της πολυφωνίας

http://educandus.forumotion.com/portal.htm?pid=3&sid=b2f00216f058179faed76bb6dd4c0cce

Το Πόρταλ του φόρουμ που έχουμε αφιερώσει στα Πολυφωνικά

http://www.youtube.com/api13os

Το κανάλι της ΑΠΕΙΡΟΣ στο you tube - με πάρα πολλά βίντεο με πολυφωνικά ακούσματα

http://www.myspace.com/polyphonicfestival

Πλούσια συλλογή κι εδώ, στο my space των Πολυφωνικών

Και οπωσδήποτε το σύνδεσμο στην ιστοσελίδα του Πολυφωνικού Τραγουδιού:

http://www.polyphonic.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=118&Itemid=127&lang=el

με εκλεκτά δείγματα πολυφωνίας.

Κλείνουμε το αφιέρωμα με ένα εξαιρετικό δείγμα πολυφωνικού τραγουδιού: Αλησμονώ και χαίρομαι θυμιούμαι και λυπιούμαι...

05 ΑΛΗΣΜΟΝΩ ΚΑΙ ΧΑ...

Άντε γειαααααααα!

Επιτέλους βγήκαν. Οι μεταθέσεις!!!!!

Παίδες, από καρδιάς σας ασπάζομαι και σας αποχαιρετώ.

Τέρμα Αθήνα, τέρμα ζωή στο μπετόν και στην άσφαλτο.

Από την 1η του Σεπτέμβρη θα έχω μόνιμη κατοικία σε μέρη ανθρώπινα. Και στην αγκαλιά της πατρίδας της ιδιαίτερης.

Όρος των Ελαιών σήμερα;

Όρη της Ηπείρου για μένα, της προσφιλούς μητέρας όρη και βουνά και λαγκάδια και φαράγγια και ποτάμια και θάλασσες βεβαίως. Όλα τα έχει η Ήπειρος. Ένα μόνο δεν της έμεινε τις τελευταίες δεκαετίες: Άνθρωποι...

Μαζέψαμε όλοι τα μπογαλάκια και κουβαληθήκαμε στο μεγάλο χωριό. Και μόνο πεθαμένοι ξαναγυρίζουμε. Όσοι τέλος πάντων. Γιατί μερικοί ούτε πεθαμένοι δεν πάνε πίσω.

Το έλεγα λοιπόν και δεν το πίστευαν. Πώς θα κάνω το ανάποδο ταξίδι. Πως θα καταφέρω να αρνηθώ την ψεύτικη μεγαλοζωή της Αθήνας. Κι ας λένε πως ο τόπος μας είναι η γη που γεννηθήκαμε. Εγώ την Αθήνα ποτέ δεν την είδα σαν τόπο μου.

Σαφώς και έχουν πέσει όλοι να με τρομοκρατήσουν. Για τι θα βρω πηγαίνοντας. Εντάξει, μα δεν ξεχνάω και τι αφήνω πίσω μου.

Ούτε και περιμένω να βρω τον Παράδεισο. Μόνο να ξεφύγω τούτη την κόλαση. Και για την αλλαγή! ξύπνησε έστω και καθυστερημένα ο ναυτικός μέσα μου.

Και ποιος ξέρει... το επόμενο βήμα μπορεί να είναι και εκτός Ελλάδας. Δηλαδή σημερινής Ελλάδας. Γιατί εμένα ένας τόπος είναι που με γοήτεψε όσο κανένας άλλος, η γη της Γκρέτσια Σαλεντίνα.

Και είναι μόλις 8 ώρες με το καράβι από την Ηγουμενίτσα. Θέλω να σου πω ότι πας ακόμη και για σαββατοκύριακο. Τσουπ παίρνεις το καραβάκι, βρίσκεις μέσα και καμιά φίλη καπετάνισσα, ανεβαίνεις δηλαδή και γέφυρα και θυμάσαι τα παλιά, και μετά Μπρίντιζι. Ούτε μισή ώρα από το Λέτσε... κι έπειτα όλα τα γκρεκάνικα χωριά με ταραντέλες και άντρα μου πάει.

Άσε την Κέρκυρα... και τους Παξούς...

Και τα Γιάννενα, και το Μέτσοβο και την Πίνδο...

Κι από την άλλη Πρέβεζα και Καρυωτάκης.

Σας λέω δε μασάω σε υποθέσεις του τύπου πως θα με ληστεύουν στους δρόμους οι τσιγγάνες!!! άκου τι βρήκαν να μου πουν!!! και πως θα μου δώσουν θέση στο μοναδικό μονοθέσιο του νομού, βλέπε Σούλι!!! Σιγά μη χορέψω και το χορό του Ζαλόγγου!

Λοιπόν. Τα δικά μου σχέδια λένε: Πρώτον αναμέτρηση με τις συνθήκες ζωής. Χρόνος ένας. Μετά η οριστική απόφαση. Μένω; Ξαναγυρίζω; (φτου σκουληκομηρμυγκότρυπα) Ζητάω Ιταλία;

Αν μείνω, που έτσι τουλάχιστον ονειρεύομαι, αλλιώς γιατί να ζητήσω μετάθεση, θα βάλω μπρος το εξοχικούλι... και μόλις τελειώσει είστε σαφώς καλεσμένοι. Για τζάκι και τσίπουρα και πίτες στη γάστρα!!!

Και επίσης ένα σκαφάκι... τίποτα το μεγάλο... ένα μικρό και στα μέτρα της τσέπης μου. Να εξασκώ και το πρώτο μου επάγγελμα.

Τώρα βέβαια ο Νηρέας νομίζει πως θα πάω να χωθώ σε διάφορες τοπικές οργανώσεις να σώσω τον κόσμο. Αμ δε... Πλήρωσα το δικό μου φόρο στα κοινά. Δικαιούμαι πλέον να είμαι ένα απλό μέλος. (εκτός, αν αλλιώς με φυσήξει ο αέρας της επαρχίας; τι να πω;;; ) Εξάλλου μας φτάνει ένας στην οικογένεια στα ψηλά πόστα! (Νηρέα, συγχαρητήρια για την εκλογή σου και από εδώ! Σιδεροκέφαλος και πάντα μπροστά το συμφέρον του τόπου!)

Και ένα μόνο με πικραίνει εμένα πραγματικά. Που όταν γίνονταν τα σχέδια για μετάθεση, είχα συμβουλάτορα και παράδειγμα την ξαδερφούλα μου... Και εκείνη μου την "έσκασε" ένα απόγευμα του Οχτώβρη. Αυτό μόνο με πονάει. Μα αυτό πονάει και εδώ. Κι ακόμη απίστευτο φαίνεται.

Τσπ... (τέλος πάντων σημαίνει αυτό στη γλώσσα της Μελίνας, της μικρής μου κόρης) θα έχω κοντά μου και τις καπετάνισσες της Πρέβεζας... Ποιος ξέρει; Μπορεί και η Μελίνα να το αποφασίσει και να έρθει προς τα κει... (που δεν το βλέπω... αλλά λέμε τώρα)

Και μπόλικο σόι βεβαίως. Εκεί δεν είσαι ένας άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Είσαι η κόρη του τάδε και η κόρη της τάδε (δόξα τους θεούς και οι δυο γονείς πέρασαν από κει και άφησαν ο καθένας με τον τρόπο του εποχή... ) και βεβαίως αδερφή του τάδε (μην ανησυχείς Νηρέα, δεν πρόκειται να σου ζητήσω ρουσφέτια... ) Τα έχουν που λέτε ευτυχώς μα και δυστυχώς αυτά οι μικροί τόποι. Δεν είσαι μόνο εσύ. Είσαι και όλο το σόι. Πρώτη ερώτηση είναι από πού είσαι. Και μετά ποιανού είσαι... Κι αρχίζει μετά το γαϊτανάκι μέχρι που βγαίνεις συγγενής. Μεταξύ μας, δεν ξέρω καθόλου αν θα μου αρέσει αυτό. Έχει και η ανωνυμία τα καλά της. Μια δοκιμή όμως θα με πείσει και θα σας ενημερώσω σχετικά!

Και είναι και το άλλο. Ποιος αμπαλάρει τόσα πράγματα!!!!!!! Αυτό σίγουρα δε μου αρέσει καθόλου. Οπότε κάθε βοήθεια δεκτή!!!

Διότι βρε παιδί μου, όταν έφευγα για το καράβι, έπαιρνα μόνο τη βαλιτσούλα μου. Τώρα; Τώρα πρέπει να κουβαλήσω και ολόκληρο το καβούκι μου. Άσε που δε μου έχει ξανατύχει...

Πάντως από την ώρα που μου το ανακοινώσανε, νιώθω κιόλας αλλιώτικη. Αλλιώς βγήκα το πρωί από το σπίτι, να προλάβω και το ένα γραφείο και το άλλο γραφείο και ξαφνικά στο τελευταίο γυρνάει μια υπάλληλος και μου λέει: Συγχαρητήρια για τη μετάθεση!!!!!!!!

Ευτυχώς δηλαδή γιατί αλλιώς θα πέρναγαν οι διακοπές χωρίς να ξέρω τι να κάνω. Να βάλω μπρος το αμπαλάρισμα ή τζάμπα ο κόπος;

Και το σίγουρο που με ενθουσιάζει είναι που δε χρειαστεί ποτέ ξανά στη ζωή μου να πατήσω στο περσινό μου σχολείο. Εκεί που κόντεψα να αφήσω τα κοκαλάκια μου. Και που αν δεν έφευγα φέτος με απόσπαση, θα κατέληγα εκεί που με θέλουν οι άσπονδοι φίλοι μου. Οπότε παρακαλώ και μόνο γι' αυτό να χαίρεστε όλοι όσοι με αγαπάτε. Κρυστάλλης βρε κόντεψα να γίνω σε κείνο το σχολειό... Παρακαλώ σε σταυραητέ για χαμηλώσου λίγο, έτσι τραγουδούσα κάθε πρωί.

Και τώρα μπαίνω σαν το πουλάκι κι ας είναι και άγρια χαράματα, για να πάω στο άλλο σχολείο. Ε, ίδια και ακόμη καλύτερα, Νηρέα, θα μπαίνω στο αμάξι σε όποια γωνιά της Θεσπρωτίας και αν με τοποθετήσουν!!!

Θέλω χωριό και παιδάκια χωριατόπουλα. Να πατάω χώμα και να μου λεν οι μαθητές μου: Σώπα δασκάλα να ακούσουμε το πουλί!

Κι όχι να φωνάζω εγώ για να με ακούνε πιο δυνατά από τα αμάξια και τη βουή της πόλης!

Θέλω βελάσματα προβάτων και πετεινάρια να με ξυπνούν. Και μικρές αλεπούδες να πετιούνται μπρος μου.

Να μαζεύω αυτιά του λαγού και μανουσάκια κι όχι να χώνει ο Κούρδος στα φανάρια εκείνα τα άοσμα λουλούδια...

Θέλω πολλά ακόμη. Μα δεν πετάω και στα σύννεφα... Παιδί της πόλης είμαι εδώ και δεκαετίες. Ώσπου να μάθω να περπατάω στα βουνά θα γρατζουνίσω πολλές φορές τα γόνατα... Θα μάθω όμως. Το θέλω πολύ. Και όταν θέλεις κάτι, το πετυχαίνεις.

Σημασία έχει να κυνηγάς το όνειρό σου. Κι όχι να το αφήνεις να βρυκολακιάζει ώσπου να γίνει εφιάλτης.

φιλάκια λοιπόν

και εύχομαι σε όλους να βρείτε τη δύναμη να κάνετε τα όνειρά σας πράξη!

γιατί κοντά η ώρα που θα κοιμηθούμε τον άλλον ύπνο, τον χωρίς όνειρα.

κι ως τότε πρέπει να ζήσουμε όσα η καρδούλα μας λαχταράει!