Από τη μέρα που η νέα κατάσταση πραγμάτων χτύπησε την πόρτα της χώρας μας είναι πολλοί εκείνοι που τον μνημονεύουν, ακόμη και αν δεν τον έχουν μελετήσει. Γιατί κακά τα ψέματα, αυτά που τώρα ζούμε, ο εφιάλτης, προαναγγέλθηκε έγκαιρα από το Δημήτρη Λιαντίνη.
Σήμερα, μέρα γενέθλια του μεγάλου νεοέλληνα στοχαστή, η θύμηση γίνεται ακόμη πιο πικρή. Σαν σήμερα, ανάμεσα στην 22α Ιουλίου και την 23η, στα 1942, είδε το φως ο τρίτος γιος της οικογένειας Θεόδωρου και Πολυτίμης Νικολακάκου. Μαζί με το δίδυμό του, το Στέφανο.
Ξεκίνησε την πορεία του ως Δημήτριος Νικολακάκος και τελείωσε το δημοτικό και το εξατάξιο γυμνάσιο στα πατρικά του χώματα, στη Λακωνία.
Στα 1960 μεταβαίνει στην Αθήνα και φοιτά στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πριν ακόμη αποφοιτήσει κατατάσσεται στο στρατό και αμέσως μετά την απόλυσή του εργάζεται ως καθηγητής μέσης εκπαίδευσης, στους Μολάους Λακωνίας.
Λίγο αργότερα φεύγει για τη Γερμανία. Εργάζεται και παράλληλα σπουδάζει και μελετά.
Επιστρέφει στα 1972 και την Πρωτοχρονιά της επόμενης χρονιάς δένει τη ζωή του με τη Νικολίτσα Γεωργοπούλου.
Είναι η περίοδος που θα αρχίσει και το συγγραφικό του έργο. Με πρώτο βιβλίο την διατριβή του στις ελεγείες του Ρίλκε. Το διδακτορικό του θα το πάρει το 1978 και πολύ σύντομα θα ακολουθήσει το Χάσμα Σεισμού, το βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών, καθώς και η μετάφραση του Ecce Homo του Νίτσε. Ο Δημήτριος Νικολακάκος είναι πλέον και επίσημα Δημήτριος Νικολακάκος - Λιαντίνης.
Στα 1982 βάζει μπροστά το Νηφομανή. Για το Σεφέρη.
Και την ίδια χρονιά, σε μια άκρια της ελληνικής γης, στην ίδια που υπηρέτησε ως αξιωματικός ο Δημήτρης Λιαντίνης, στη Θράκη, γεννιέται ένα μωράκι. Το όνομά του Νικόλαος.
Λίγα χρόνια αργότερα ο μικρός Νικολάκης φεύγει για τη Γερμανία. Εκεί τελειώνει το δημοτικό, το γυμνάσιο, το λύκειο. Στα 2000. Που ο Λιαντίνης έχει πια φύγει. Από τον Ιούνη του 1998.
Πώς αυτό το παιδί, το μεγαλωμένο στην ξενιτιά, κατάφερε να γνωρίσει τη φιλοσοφία του Λιαντίνη, δε γνωρίζω. Αν και οι πανεπιστημιακές σπουδές του συνάδουν απόλυτα με τη συνάντηση αυτή και αιτιολογούν το θαυμασμό που ένιωσε διαβάζοντας το πρώτο του έργο. Τη Γκέμμα.
Ο νεαρός Νικόλας σπούδασε γερμανική φιλοσοφία και φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Στουτγκάρδης και έκανε διπλωματική με θέμα τη λυρική ποίηση του Νίτσε.
Παράλληλα φροντίζει να μάθει εκείνες τις γλώσσες που θα του ανοίξουν διάπλατους τους δρόμους της μελέτης: Νέα και αρχαία ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, λατινικά και εβραϊκά. Ενώ μιλάει τα γερμανικά ως μητρική του γλώσσα.
Βρήκε επίσης το χρόνο να ασχοληθεί ιδιαίτερα με την αγγλική, τη γαλλική και ρώσικη λογοτεχνία. Αλλά και με τη λογοτεχνία του μεσαίωνα, του διαφωτισμού, κλασικισμού και ρομαντισμού.
Και παράλληλα με θέρμη μελέτησε και τους αρχαίους έλληνες φιλοσόφους, με πρώτους τους προσωκρατικούς.
Πώς να μη φτάσει ένας τέτοιος νέος και στο Λιαντίνη; Το αντίθετο θα ήταν το παράδοξο...
Ο νεαρός αυτός έλληνας λοιπόν, που πρόσφατα τελείωσε και τη διατριβή του, επάνω σε κείμενα των G.E. Lessing, Jean Paul, Canetti και του μεσαίωνα, τον περασμένο Απρίλη ένιωσε πια έτοιμος να κάνει το μεγάλο βήμα. Να βάλει μπρος το μεγάλο του όνειρο. Ένα όνειρο ετών. Που όμως έδειξε τη δέουσα υπομονή για να το υλοποιήσει. Αλλά και το σεβασμό...
Γιατί το όνειρό του ήταν η μετάφραση της Γκέμμας στα γερμανικά. Του κειμένου που ο ίδιος θεωρεί ως ένα από τα εντυπωσιακότερα κείμενα ελληνικής φιλοσοφίας - λογοτεχνίας και που πιστεύει ως πολύ σημαντικό να τεθεί υπόψη και στο γερμανόφωνο κοινό.
Σχέδιο πραγματικά φιλόδοξο. Για όσους τουλάχιστον έχουμε μελετήσει τη Γκέμμα. Μα ο νέος έλληνας επιστήμονας που ζει και εργάζεται στο πανεπιστήμιο της Στουτγκάρδης είναι και ο πλέον κατάλληλος να το φέρει σε πέρας.
Σήμερα, μέρα μνήμης του Δασκάλου, η κ. Νικολίτσα Λιαντίνη που όλο αυτό το διάστημα συνεργάζεται στενά με τον Νικόλαο, μας ζήτησε να το ανακοινώσουμε και δημόσια. Ως δώρο γενεθλίων και έμπρακτη απόδοση τιμής στο Δημήτρη Λιαντίνη.
Και μας ενημέρωσε πως ήδη είναι έτοιμα τα τέσσερα πρώτα κεφάλαια.
Το ευτύχημα είναι πως και η κ. Λιαντίνη γνωρίζει απταίστως τη γερμανική και θα μπορέσει να συνδράμει το τιτάνιο έργο της μετάφρασης του τόσο δύσκολου κειμένου της Γκέμμας.
Ιδιαιτέρως θετικό είναι επίσης που η πρώτη μετάφραση έργου του Λιαντίνη γίνεται στην αγαπημένη του γλώσσα, τη γερμανική. Και γίνεται από έλληνα.
Η χαρά μας είναι τεράστια και δεν μπορούμε να μη θυμηθούμε όσα ο Δάσκαλος σημειώνει στα ελληνικά του για την αναγνώριση του έργου του αληθινού ποιητή. Κι ας είναι αυτό ένα πρώτο βήμα... Ένα μεγάλο όμως βήμα, γιατί η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.
Στέλνουμε για τούτο πολλές ευχαριστίες προς τον κ. Νικόλαο Καρατσιόρα και του ευχόμαστε δύναμη και κουράγιο για να φέρει σε πέρας το έργο του. Έργο ζωής. Και που θα ξαναπούμε ότι μόνο κάποιος με τα δικά του προσόντα θα μπορούσε να αναλάβει.
Ελπίζουμε πως η είδηση θα δώσει την ίδια χαρά σε όλους όσους αγαπούν τη φιλοσοφία του Δημήτρη Λιαντίνη και ποιος ξέρει; Ίσως εμπνεύσει και άλλους λαμπρούς νέους για ανάλογες προσπάθειες. Δε θα πω όνομα, μα έχω κάποιον συγκεκριμένα στο νου μου...
Βλέπετε, παρά τα θλιβερά πρώτα χρόνια που ο Λιαντίνης έπεσε στα χέρια των αδαών, ήρθε επιτέλους η ώρα να προσελκύσει και τους ειδικούς. Και είναι η πλέον κατάλληλη στιγμή. Η στιγμή που όσα προλέγει στη Γκέμμα έχουν απλωθεί όχι μόνο πάνω από την Ελλάδα μα και από την Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο.
Να ακουστεί επιτέλους η φωνή του και εκτός συνόρων. Για να αφυπνίσει και δείξει το δρόμο.
Σήμερα, στα γενέθλιά του, τι το καλύτερο δώρο θα μπορούσε να υπάρξει; Και ποια άλλη τιμή μεγαλύτερη στη μνήμη του; Και έμπρακτη! Γιατί εν αρχή ην η πράξις! όπως μας δίδαξε.
Και χαιρόμαστε. Που ακόμη και τα παιδιά που δεν πρόλαβαν να τον γνωρίσουν από κοντά αυτό εισπράττουν μελετώντας τον. Την έμπρακτη στήριξη της διάδοσης της φιλοσοφίας του.
