Και όμως χτες συμπληρώσαμε 5 χρόνια στο διαδίκτυο! Μια συνεχής παρουσία που άρχισε από το ιστολόγιο αυτό και συνεχίστηκε λίγο αργότερα στο φόρουμ Homa Educandus http://educandus.forumotion.com/ αλλά και σε πολλούς άλλους χώρους. Πότε με ιστολόγια και φόρουμ και πότε με γκρουπ κοινωνικής δικτύωσης, όπως αυτό που έχουμε στο face book ως Homa Educandus
https://www.facebook.com/groups/121666874534861/ αλλά και χώροι για το Δάσκαλο Δημήτρη Λιαντίνη στον οποίο και χρωστάμε το πρωταρχικό ερέθισμα της αυτόνομης διαδικτυακής παρουσίας:
http://liantinis-o-daskalos-mas.blogspot.gr/
https://www.facebook.com/groups/336441787356/
Παρόμοια το ενδιαφέρον μας επιμερίστηκε και σε άλλους αγαπημένους τομείς, πχ στην ανάδειξη του θεσμού της Ελληνίδας Καπετάνισσας μέσα από ένα ιστολόγιο που γεννήθηκε λίγο μετά το Homa Educandus http://kapetanisses.blogspot.gr/ και αργότερα συμπληρώθηκε με ένα δυναμικό γκρουπ για Καπετάνισσες και γυναίκες ναυτικούς στο face book https://www.facebook.com/groups/42398879619/
Κι ακόμη σε χώρους που υπηρετούσαν την Παιδεία, με μαθητικά ιστολόγια και φόρουμ αλλά και φόρουμ για εκπαιδευτικούς.
http://paideia.forumotion.com/
Έτσι και έμεινε παραμελημένο ετούτο το παλιό μας ιστολόγιο... αλλά κρατώντας πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας. Γιατί ήταν το πρώτο μας καραβάκι που μας ταξίδεψε στις αχανείς θάλασσες του διαδικτύου και μας έβγαλε στο μεγάλο ταξίδι. Με όλα βέβαια τα επακόλουθα...
Όπως και να έχει δε μετανιώνουμε. Ποιος ταξιδευτής μετανιώνει για την εμπειρία που κέρδισε;
Κλάπηκε απόψε ποδήλατο από το Μέγαρο Μουσικής. Παρακαλούμε ενημερώστε μας αν γνωρίζετε κάτι...
Αναδημοσιεύουμε την είδηση από τη σελίδα φίλου στο face book:
"εδώ και τρία χρόνια ήταν η ζωή μου. ακούγεται υπερβολικό, μονομερές, "κάπως" αλλά εγώ μονάχα ξέρω ότι ήταν η μόνη αληθινή χαρά στη ζωή μου.
σήμερα πήγα με αυτό στο Μέγαρο Μουσικής στην εκδήλωση για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο. το κλείδωσα απέξω από το Μέγαρο, ανάμεσα σε άπειρους αστυνομικούς γιατί στη μεγάλη αίθουσα του Μεγάρου είχε άλλη, μεγαλόσχημη εκδήλωση - μάλλον του Σ.Ε.Β.
όταν βγήκα από το Μέγαρο, το ποδήλατο είχε εξαφανιστεί! κι εγώ έμεινα ...κάγκελο να κοιτάω το κάγκελο όπου το είχα κλειδώσει. ούτε κλειδαρικά πεταμένη, ούτε τίποτε! ρωτήσαμε με μια φίλη τον σεκιουριτά του Μεγάρου - μόλις είχε αλλάξει βάρδια. ζήτησα κι ήρθε σε δύο λεπτά ο προηγούμενος που μόλις είχε τελειώσει. εμφανίστηκε με ένα ποδήλατο ίδιας μάρκας με το δικό μου -specialized. άλλου μοντέλου και χρώματος. μου είπε ότι είχε δει το ποδήλατό μου, είχε δει και πως ήταν η αλυσίδα τυλγιμένη γύρω από τα κάγκελα του πεζοδρομίου και τι μάρκα ήταν κι έδειξε έκπληκτος που κλάπηκε εκεί! το πρώτο πράγμα που μου είπε, τυχαίο?, ότι εκεί όπου το κλείδωσα δεν βλέπουν οι κάμερες του Μεγάρου! (η καχυποψία δεν ήταν μόνο δική μου αλλά και της φίλης που ήταν εκεί ως ομιλήτρια στην εκδήλωση...)
τα γράφω όλα αυτά όχι για να πω τον πόνο μου αλλά μήπως βοηθήσει κανένας. μήπως κανένας ομοιοπαθής (ξέρω, είμαστε πολλοί) μπορεί να με κατευθύνει πρακτικά που να ψάξω, αν έχει νόημα να ψάξω, αν, αν...
γιατί, το ξαναλέω, το συγκεκριμένο ποδήλατο είχε γίνει η ζωή μου, δεν υπερβάλω και, τελείως ειλικρινά, μου είναι αληθινά δύσκολο να με φανταστώ χωρίς αυτό.
Υ.Γ.: αν θέλετε, κοινοποιήστε τη φωτογραφία του μήπως το δει κανένας. έχει και μια κόρνα από παλιό ποδήλατο πάνω του - την κόρνα από το ποδήλατο του παπού μου....
Υ.Γ. 2: σκεφτήκαμε μήπως και το πήρε και καμία αστυνομία, μην και θεωρήθηκε ύποπτο να κλειδωθεί έξω ακριβώς απο το Μέγαρο σε εκδήλωση του ΣΕΒ από έναν μαλλιά, μουσάτο, με σκισμένο τζην - όπως συνήθως πάω στις "κόσμιες εκδηλώσεις". πήρα τροχαία, τίποτε. ξέρει κανείς τι μπορώ να κάνω;"
____________________________
Παρακαλούμε κι εμείς με τη σειρά μας αν γνωρίζετε κάτι για το ποδήλατο που εκλάπη να μας ενημερώσετε...
"εδώ και τρία χρόνια ήταν η ζωή μου. ακούγεται υπερβολικό, μονομερές, "κάπως" αλλά εγώ μονάχα ξέρω ότι ήταν η μόνη αληθινή χαρά στη ζωή μου.
σήμερα πήγα με αυτό στο Μέγαρο Μουσικής στην εκδήλωση για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο. το κλείδωσα απέξω από το Μέγαρο, ανάμεσα σε άπειρους αστυνομικούς γιατί στη μεγάλη αίθουσα του Μεγάρου είχε άλλη, μεγαλόσχημη εκδήλωση - μάλλον του Σ.Ε.Β.
όταν βγήκα από το Μέγαρο, το ποδήλατο είχε εξαφανιστεί! κι εγώ έμεινα ...κάγκελο να κοιτάω το κάγκελο όπου το είχα κλειδώσει. ούτε κλειδαρικά πεταμένη, ούτε τίποτε! ρωτήσαμε με μια φίλη τον σεκιουριτά του Μεγάρου - μόλις είχε αλλάξει βάρδια. ζήτησα κι ήρθε σε δύο λεπτά ο προηγούμενος που μόλις είχε τελειώσει. εμφανίστηκε με ένα ποδήλατο ίδιας μάρκας με το δικό μου -specialized. άλλου μοντέλου και χρώματος. μου είπε ότι είχε δει το ποδήλατό μου, είχε δει και πως ήταν η αλυσίδα τυλγιμένη γύρω από τα κάγκελα του πεζοδρομίου και τι μάρκα ήταν κι έδειξε έκπληκτος που κλάπηκε εκεί! το πρώτο πράγμα που μου είπε, τυχαίο?, ότι εκεί όπου το κλείδωσα δεν βλέπουν οι κάμερες του Μεγάρου! (η καχυποψία δεν ήταν μόνο δική μου αλλά και της φίλης που ήταν εκεί ως ομιλήτρια στην εκδήλωση...)
τα γράφω όλα αυτά όχι για να πω τον πόνο μου αλλά μήπως βοηθήσει κανένας. μήπως κανένας ομοιοπαθής (ξέρω, είμαστε πολλοί) μπορεί να με κατευθύνει πρακτικά που να ψάξω, αν έχει νόημα να ψάξω, αν, αν...
γιατί, το ξαναλέω, το συγκεκριμένο ποδήλατο είχε γίνει η ζωή μου, δεν υπερβάλω και, τελείως ειλικρινά, μου είναι αληθινά δύσκολο να με φανταστώ χωρίς αυτό.
Υ.Γ.: αν θέλετε, κοινοποιήστε τη φωτογραφία του μήπως το δει κανένας. έχει και μια κόρνα από παλιό ποδήλατο πάνω του - την κόρνα από το ποδήλατο του παπού μου....
Υ.Γ. 2: σκεφτήκαμε μήπως και το πήρε και καμία αστυνομία, μην και θεωρήθηκε ύποπτο να κλειδωθεί έξω ακριβώς απο το Μέγαρο σε εκδήλωση του ΣΕΒ από έναν μαλλιά, μουσάτο, με σκισμένο τζην - όπως συνήθως πάω στις "κόσμιες εκδηλώσεις". πήρα τροχαία, τίποτε. ξέρει κανείς τι μπορώ να κάνω;"
____________________________
Παρακαλούμε κι εμείς με τη σειρά μας αν γνωρίζετε κάτι για το ποδήλατο που εκλάπη να μας ενημερώσετε...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
