ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ, 1/11



για πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο

Πέμπτη, 1 Νοέμβρη 2007


Το Δ.Σ. της ΔΟΕ καλεί τους εκπαιδευτικούς Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του Λεκανοπεδίου Αττικής να πάρουν μαζικά μέρος στο πρώτο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της φετινής χρονιάς που διοργανώνεται από κοινού με την ΟΛΜΕ, την ΠΟΣΔΕΠ και τους φοιτητικούς Συλλόγους. Το συλλαλητήριο θα γίνει την Πέμπτη 1/11/07 ώρα 12.30 στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η συμμετοχή στο συλλαλητήριο εκφράζει τη σταθερή απόφασή μας για συνέχιση των αγώνων της περσινής χρονιάς σε κοινό μέτωπο με όλο το εκπαιδευτικό και εργατικό κίνημα.

Εκφράζει την απόφασή μας να αντιπαλέψουμε:


Τη συνεχιζόμενη αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης και την υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης. Οι δαπάνες του προϋπολογισμού για την Παιδεία μειώνονται ακόμη περισσότερο φέτος και από 3,5 % του ΑΕΠ πέρσι, διαμορφώνονται στο 3,06 % για το 2008.

Την απώλεια χιλιάδων διδακτικών ωρών εξαιτίας των εκατοντάδων κενών που υπάρχουν ακόμη στα σχολεία.

Την επίθεση στην προσχολική αγωγή και στο ωράριο των νηπιαγωγών, καθώς και τη γενικότερη επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.

Την προσπάθεια υλοποίησης του αντιδραστικού νόμου πλαισίου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Τη Συνταγματική αναθεώρηση και την αναθεώρηση του άρθρου 16.

Την αντιασφαλιστική πραγματικότητα και τα νέα σχέδια που επιχειρούν να προωθήσουν μέσα και από το στημένο διάλογο.

Τη συνεχιζόμενη και εντεινόμενη λιτότητα για τους εργαζόμενους.

Τη φορομπηχτική πολιτική και την πολιτική της ακρίβειας (πετρέλαιο, είδη πρώτης ανάγκης κλπ) που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση, αμέσως μετά τις εκλογές, λεηλατώντας ακόμη περισσότερο το λαϊκό εισόδημα.



Το Δ.Σ. της ΔΟΕ, για να διευκολύνει τη συμμετοχή των συναδέλφων του Λεκανοπεδίου στο συλλαλητήριο, κηρύσσει 2ωρη στάση εργασίας, την Πέμπτη 1/11/2007, για τις δύο τελευταίες διδακτικές ώρες του πρωινού κύκλου και τις δύο πρώτες του απογευματινού.

Από τη Δ.Ο.Ε.

ΠΕΡΥΣΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ






Δυο μήνες τώρα κρατήσαμε ζωντανή τη μνήμη της μεγάλης απεργίας των δασκάλων το περσινό φθινόπωρο. Με τις φωτογραφίες μας στα περιεχόμενα του blog και τίτλο "Πέρυσι τέτοια μέρα", με σχόλια και συνεχείς αναφορές. Όχι για τη μνήμη. Αλλά γιατί τα προβλήματα που έβγαλαν πέρυσι τους εκπαιδευτικούς στους δρόμους του αγώνα, παραμένουν. Και ζητούν λύση. Όχι για τους εκπαιδευτικούς. Για την παιδεία. Γιατί την καλύτερη παιδεία στόχευε και ο δίμηνος αγώνας τους.


Σήμερα, κλείνοντας το αφιέρωμα, όχι όμως και την έγνοια μας για τα προβλήματα της παιδείας, αναδημοσιεύουμε χαρακτηριστικές αναφορές του τύπου της 28ης και 29ης Οκτωβρίου 2006:


Πίσω στις αίθουσες οι δάσκαλοι

ΑΝΤ1 29/10/2006


ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ: http://news.pathfinder.gr/greece/news/352876.html

Κανονικά θα χτυπήσει το σχολικό κουδούνι από τη Δευτέρα, καθώς δάσκαλοι και νηπιαγωγοί επιστρέφουν στις αίθουσες, έχοντας όμως στο πρόγραμμά τους νέες απεργίες και συλλαλητήρια. Ύστερα από τη γενική συνέλευση που έγινε την Παρασκευή, η ολομέλεια των προέδρων αποφάσισε να πραγματοποιηθούν δύο 24ωρες απεργίες, στις 3 και 9 Νοεμβρίου, και συγχρόνως πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια, όπως ακριβώς είχε εισηγηθεί το διοικητικό συμβούλιο της ΔΟΕ.


.... Ο Γενικός Γραμματέας της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας δήλωσε στον ΑΝΤ1:

"Είμαστε υπερήφανοι, δεν πήραμε τις λύσεις που θέλαμε για αυτό και εάν το κρίνουμε θα επανέλθουμε".



Το αλφαβητάρι των δασκάλων




Από τη Δευτέρα δάσκαλοι και καθηγητές επιστρέφουν στις αίθουσες με την αίσθηση του νικητή και την υπόσχεση για παρατεταμένο αγώνα έστω και με ηπιότερες μορφές.

Βέβαια δεν κατόρθωσαν να κάμψουν την αδιάλλακτη στάση της κυβέρνησης και, έπειτα από 6 εβδομάδες εξαντλητικής απεργίας, απέσπασαν το απειροελάχιστο των οικονομικών και θεσμικών αιτημάτων τους.

Για την ακρίβεια, οι δάσκαλοι χτύπησαν την καρδιά της εισοδηματικής πολιτικής της λιτότητας, αφού τα 1.400 ευρώ που ζητούν είναι το όριο φτώχειας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Δεν θα μπορούσαν να επιτύχουν το στόχο τους χωρίς απεργίες συμπαράστασης από ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και άλλους κλάδους εργαζομένων που δεν ακολούθησαν.

Επέτυχαν όμως να αναδείξουν τα προβλήματα της παιδείας και να τεθούν επικεφαλής ενός νέου γύρου κινητοποιήσεων με μαθητές, φοιτητές και πανεπιστημιακούς να βρίσκονται σε θέση μάχης.

Ζυγίζοντας τα υπέρ και τα κατά των εξελίξεων, η γενικότερη αναταραχή στην εκπαίδευση εμποδίζει την κυβέρνηση να πανηγυρίζει για το άνοιγμα των σχολείων. Ηδη από τις πρώτες εβδομάδες είχε διαφανεί το αδιέξοδο, ωστόσο οι απεργοί, παρά την οικονομική τους αφαίμαξη, επέδειξαν αποφασιστική στάση, πρωτοφανή στον κλάδο.

Θα μπορούσε η συνδικαλιστική ηγεσία τους να συντονιστεί αποτελεσματικότερα με τους άλλους φορείς της εκπαίδευσης, καθυστερώντας την έναρξη του αγώνα ούτως ώστε να μη συμπέσει η κάθοδος μαθητών, φοιτητών και πανεπιστημιακών με την εξάντληση των ορίων αντοχής των δασκάλων.

Ιδίως με την ΟΛΜΕ που προγραμμάτιζε την κορύφωση των δικών της κινητοποιήσεων περί τα μέσα Νοέμβρη και ακολούθησε με 3ήμερες απεργίες χωρίς την ανάλογη ένταση.

Καθοριστική για το άνοιγμα των σχολείων ήταν η... επικοινωνιακή συνάντηση των απεργών με τον πρωθυπουργό, που επέλεξε το κατάλληλο «τάιμινγκ» να προσφέρει διέξοδο χωρίς ουσιαστικά ανταλλάγματα.

Λήφθηκε επίσης υπόψη η αναστάτωση των γονιών, η πλειονότητα των οποίων συμπαραστάθηκε στην απεργία και των μαθητών που δεν έχουν αρχίσει η σχολική χρονιά.

Μετά το άνοιγμα των δημοτικών, το ζητούμενο είναι η αναπλήρωση των χαμένων ωρών για την οποία έχουν δεσμευτεί τόσο το υπουργείο όσο και ο πρόεδρος της ΔΟΕ. Να γίνει αναδιάρθρωση του ωρολογίου προγράμματος βλέπει ο ειδικός γραμματέας του ΥΠΕΠΘ, Κώστας Ράμμας, που, ωστόσο, τονίζει ότι δεν «μπορούμε να το δούμε αν δεν σταματήσουν ολοκληρωτικά οι απεργίες». Ξέροντας τον αντιπαιδαγωγικό χαρακτήρα της επέκτασης του ωραρίου, ιδίως στις μικρές τάξεις, προσανατολίζεται στην κατάργηση της ευέλικτης ζώνης -3 ώρες εβδομαδιαίως- που συγκαταλεγόταν στα αιτήματα της ΔΟΕ. Ορισμένα μαθήματα θα έχουν ασφαλώς προτεραιότητα έναντι άλλων, όπως η Γλώσσα και τα Μαθηματικά, μέτρο που μπορεί να εφαρμοστεί προσφορότερα σε γυμνάσια και λύκεια παρά στα δημοτικά. Πάντως, σε κάθε περίπτωση, οι αποφάσεις για την αναπλήρωση θα παρθούν σε συννενόηση του υπουργείου με δασκάλους και καθηγητές.

Ρεβάνς καταλήψεων σημειώνεται και στα πανεπιστήμια. Παρά την κινητοποίηση της φιλοκυβερνητικής ΔΑΠ, που στοχεύει στη διάλυση των συνελεύσεων, δεκάδες σχολές ψηφίζουν καταλήψεις.

Σκυτάλη παίρνουν και οι μαθητές από τους εκπαιδευτικούς. Τα 1.000 και πλέον κατειλημμένα σχολεία υπόσχονται σήμερα να δώσουν διαφορετικό χρώμα στις παρελάσεις.

Το κίνημα των καταλήψεων στα σχολεία, παρά τον εφηβικό αυθορμητισμό του και την έλλειψη σαφών αιτημάτων, φουντώνει μέρα με τη μέρα, προβληματίζοντας την κυβέρνηση.

Υπαναχώρηση στο θέμα της αναθεώρησης του επίμαχου άρθρου 16 δεν σηματοδοτεί εκτόνωση της κρίσης, πόσω μάλλον αφού ο πρωθυπουργός έχει δεσμευτεί ότι η μεταρρύθμιση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα ολοκληρωθεί στην τρέχουσα κυβερνητική θητεία. Φαίνεται ότι η αναταραχή στην εκπαίδευση θα διαρκέσει, καθώς η κυβέρνηση έχει να αντιπαρατεθεί με πολλαπλά μέτωπα.

Μπορεί καθηγητές και δάσκαλοι να αναγκάζονται να επιλέξουν ηπιότερες μορφές, εξακολουθούν όμως να βρίσκονται με το όπλο παρά πόδα. Χωρίς την κάλυψη όλων των κενών σε εκπαιδευτικούς ανοίγουν μεθαύριο τα σχολεία. Επιστρέφουν βέβαια οι απεργοί, αλλά πολλοί μαθητές θα μείνουν χωρίς δάσκαλο. Ψιλά γράμματα φαίνονται όλα αυτά για την υπουργό Παιδείας, αφού η απεργία των εκπαιδευτικών επεσκίασε τις ελλείψεις σε διαδακτικό προσωπικό και τα προβλήματα που δημιουργούν τα νέα βιβλία.

Ωστόσο, το αλφαβητάριο της κρίσης στην εκπαίδευση μένει ανοιχτό. Δεν υπάρχει χώρος για το ωμέγα, τουλάχιστον όσο συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις.

ΔΗΜ. ΝΑΝΟΥΡΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 28/10/2006



Αυτά πέρυσι. Τέτοιες μέρες. Φέτος; Τουλάχιστον μας παρηγορεί που οι μαθητές κρατάνε ζωντανή τη φλόγα του αγώνα για καλύτερη εκπαίδευση. Αλλά... Ας θυμηθούμε τα λάθη που σημειώνει ο Δ. Νανούρης τόσο εύστοχα. Κι ας μην αφήσουμε μόνα τους τα παιδιά στον αγώνα τους. Επιτέλους ας δώσουμε μια φορά αγώνα ενωμένο όλο το μέτωπο Παιδείας. Μόνο έτσι μπορούμε να κερδίσουμε...

Τζιτζίκια στο Ζάππειο



Τζιτζίκια στο Ζάππειο;


Μάλιστα. Τζιτζίκια... Δηλαδή πιο σωστά:




Οι CICADA στο Ζάππειο!




Τι είναι οι Cicada; Εκτός από τζιτζίκια;


Οκταμελές, παρακαλώ, συγκρότημα μουσικών... Με φλάουτα, με πιάνο και όλα τα υπόλοιπα όργανα που χρειάζονται για να μας προσφέρουν μια πανδαισία από γνωστές και άγνωστες ροκ μπαλάντες.



Πότε; Αύριο, Τρίτη, 30 Οκτώβρη 2007.


Ώρα: 10 - φυσικά νυχτερινή...




Πού; Είπαμε, στο Ζάππειο. Στο LALLABAI! Δηλαδή στην ΑΙΓΛΗ...




Στο συγκρότημα συμμετέχει ο φίλος μας ο Νίκος. Κι εμείς λέμε να πάμε. Γιατί ξέρουμε πως πάντα μας ανταμείβει με μουσικές θεσπέσιες και εξαιρετικές.




  • Περισσότερα για το χώρο, θα βρείτε εδώ.

ΤΟ ΝΑΤ ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΒΑΛΕΙ ΤΟ ΕΦΑΠΑΞ

Στην τραπεζαρία του πληρώματος με τη Ναυτεργατική...



Για τους εφοπλιστές περισσεύουν,

για τους ναυτεργάτες δε φτάνουν


Πάνω από 1.600 εργάτες της θάλασσας περιμένουν να πάρουν το ελάχιστο από τους κόπους μιας ζωής. Τα ελλείμματα του Ταμείου οφείλονται στη φιλοεφοπλιστική πολιτική ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, που έχει εκτοξεύσει στα ύψη τα κέρδη των ναυτιλιακών εταιρειών


Το ΝΑΤ αδυνατεί να καταβάλει το εφάπαξ στους συνταξιούχους ναυτεργάτες, ενώ αμέτρητοι είναι αυτοί που ενώ έχουν καταθέσει τα απαραίτητα δικαιολογητικά περιμένουν επί μήνες να εγκριθεί η συνταξιοδότησή τους! Σε ό,τι αφορά το εφάπαξ, όπως προκύπτει από στοιχεία των υπηρεσιών, τα οποία επιβεβαίωσε στον «Ρ» η γενική διευθύντρια του Ταμείου κ. Κωστάκου, το ΝΑΤ οφείλει ποσά εφάπαξ σε δικαιούχους από τον Μάρτη του 2006! Ακριβής υπολογισμός πόσοι είναι αυτοί οι ναυτεργάτες, δεν έχει γίνει.

Ομως, ο αριθμός τους προκύπτει αβίαστα, αν υπολογιστεί ότι, σύμφωνα με τις υπηρεσίες του ΝΑΤ, κάθε μήνα δίνονται 100 νέες συντάξεις! Δηλαδή, οι ναυτεργάτες που δεν έχουν πάρει εφάπαξ ξεπερνούν τους 1.600! Στο μεταξύ, ακόμα περιμένουν οι πάνω από 50 ασυρματιστές να εγκριθούν οι συντάξεις τους σύμφωνα με το νόμο 3569/2007 για «πρόωρη» συνταξιοδότηση, αν και έχουν καταθέσει τα απαραίτητα δικαιολογητικά εδώ και 4 μήνες.

Σε αυτήν την κατάσταση που επικρατεί στο ΝΑΤ έρχεται να προστεθεί η χρεοκοπία του Επικουρικού Ταμείου ΚΕΑΝ (Κεφάλαιο Επικουρικής Ασφάλισης Ναυτεργατών), ενώ ορατός είναι ο κίνδυνος το Ταμείο να αντιμετωπίσει σοβαρότατα προβλήματα και στην καταβολή των κύριων συντάξεων, αφού το Επικουρικό καταβάλλεται πλέον από το λογαριασμό της κύριας σύνταξης.


Δυσθεώρητα τα εφοπλιστικά κέρδη


Την ίδια στιγμή που το ΝΑΤ «βουλιάζει», η ΝΔ συνεχίζοντας το καταστροφικό έργο του ΠΑΣΟΚ και στο όνομα της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των εφοπλιστών, εντείνει τον παραπέρα διωγμό των ναυτεργατών - των φυσικών αιμοδοτών του ΝΑΤ - από τα καράβια και ενθαρρύνει την εισφοροκλοπή και εισφοροδιαφυγή των εφοπλιστών σε βάρος του ΝΑΤ, των οποίων οι οφειλές, είναι ποσά ανυπολόγιστα.

Είναι ενδεικτικό ότι μόνο στον εφοπλιστικό όμιλο ΛΟΥΗ η κυβέρνηση της ΝΔ χάρισε σε χρόνο μηδέν 10 εκατομμύρια ευρώ, που ήταν οι ασφαλιστικές του οφειλές προς το ΝΑΤ. Ρυθμίστηκαν 7 εκατομμύρια ευρώ που ήταν οι οφειλές της ΝΕΛ και πάει λέγοντας... Ενώ, δίνοντας τα «ρέστα» της, απάλλαξε από τις ασφαλιστικές τους εισφορές προς το ΝΑΤ τους εφοπλιστές των κρουαζιερόπλοιων και των ποντοπόρων πλοίων!

Την ίδια περίοδο, η κερδοφορία του εφοπλιστικού κεφαλαίου, σύμφωνα με την Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών, δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. Το 2004 οι εφοπλιστές είχαν 20 δισ. δολάρια κέρδη, οι παραγγελίες για νέα πλοία το 2006 ήταν 322 πλοία αξίας 16,7 δισ. δολ., το 2007 κατασκευάζονται για Ελληνες 612 πλοία. Το πρώτο τρίμηνο του 2007 παρήγγειλαν 129 πλοία αξίας 7 δισ. δολ. και βέβαια εξακολουθούν να κατέχουν την πρωτιά του παγκόσμιου στόλου.


Συνένοχη η συνδικαλιστική πλειοψηφία


Και ενώ η κυβέρνηση της ΝΔ τα δίνει όλα στους εφοπλιστές, σύμφωνα με τη γενική διευθύντρια κ. Κωστάκου, το ΝΑΤ για να καταβάλει το εφάπαξ θα πρέπει να αναπροσαρμοστεί ο προϋπολογισμός του 2007. Έχει αποφασιστεί είπε η αναπροσαρμογή κατά 25% όμως αναμένεται η υπογραφή του υπουργού Οικονομικών. Επιπλέον το ΝΑΤ ακόμα δεν έχει καν συνεδριάσει για να εξετάσει έστω το νέο προϋπολογισμό του Ταμείου για το 2008. Από τις 9 Οκτώβρη, 4 ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ, Ενωση Πληρωμάτων Ρυμουλκών Ναυαγοσωστικών και Ενωση Συνταξιούχων ΝΑΤ (ΠΕΣ - ΝΑΤ) έχουν ζητήσει με υπόμνημά τους να γίνει άμεσα κατάρτιση του προϋπολογισμού στη βάση του συνόλου των πραγματικών αναγκών και των υποχρεώσεων που έχουν τα ταμεία και αυτό να γίνει πριν την κατάθεση του Κρατικού Προϋπολογισμού.

Στην αντιασφαλιστική επέλαση και σε βάρος των ναυτεργατών, η πολιτική των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχει συνενόχους τις συμβιβασμένες παρατάξεις ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ, ΑΠ που πλειοψηφούν και στη διοίκηση της ΠΝΟ (ελέω του ν. 330 και άλλων νομοθετικών εκτρωμάτων). Σύμφωνα με τον γενικό γραμματέα της ΠΝΟ Ι. Χαλά, η Ομοσπονδία αντιμετωπίζει το χάος στο ΝΑΤ ως εξής: «Είμαστε σε τηλεφωνική επικοινωνία». Ο πρόεδρος της Ενωσης Πλοιάρχων Β. Κούζιλος, πρόεδρος ταυτόχρονα και του Ταμείου Προνοίας Αξιωματικών είπε: «Ηδη έχουμε ενημερώσει τον κ. Βουλγαράκη και περιμένουμε απάντηση»...

Σε οργάνωση και ανάπτυξη των αγώνων με σταθμό τη μαζική συμμετοχή των ναυτεργατών στο συλλαλητήριο της 7ης Νοέμβρη, καλούν ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ και Ναυτεργατική Συνδικαλιστική Κίνηση τους ναυτεργάτες για να δώσουν τη δική τους ταξική απάντηση στην ολομέτωπη αντιλαϊκή επίθεση που δέχονται, με αιχμή τη νέα αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση.

Ποιος τη ζωή μου... (Φαραντούρη)

Για κάποιον μες στον κόσμο είν' αργά...

Έτσι απρόσκλητα ήρθε το τραγούδι τις τελευταίες μέρες. Δεν ξέρω το γιατί. Απλά το απιθώνω εδώ. Να βρίσκεται...

Προορισμός Βλαχώρι


Μας αποχαιρέτησε ο Νηρέας. Πάει, λέει, για το χωριό. Το χωριό μας. Το Πολύδροσο Θεσπρωτίας:




Που οι παλιοί το λέγανε Βλαχώρι. Κι ας μην είχε Βλάχους. Όχι πως θα είχαμε πρόβλημα αν είχε. Το λέμε, για να μην παρεξηγηθούμε. Κι ένας λόγος παραπάνω που έχουμε κάνει νύφη Βλάχα στην οικογένεια και είναι ένα κομμάτι μάλαμα. Αλλά το δικό μας χωριό, Βλάχους δεν είχε. Κι έτσι σκέφτηκαν κάποια στιγμή οι νεώτεροι και το βάφτισαν Πολύδροσο. Πικρή τιμωρία η ανακάλυψη χρόνια αργότερα πως "βλάχουρο" ονομάζεται η αυτοφυής φτέρη του τόπου...


* Ο Καλαμάς, που κάνει ό,τι μπορεί για να κρατά το χωριό Πολύδροσο

όνομα και πράγμα και να δικαιολογεί το νέο όνομα.

Για εκεί λοιπόν, για το Βλαχώρι κίνησε ο Νηρέας. Και άναψε της ζήλειας μας τους μεγάλους προβολείς. Αλλά και των αναμνήσεων το φάρο...

Η ιστορία που ακολουθεί γράφτηκε λίγους μήνες πριν όταν με αιφνιδιαστική απόφαση των ΚΤΕΛ κόπηκαν τα έξι από τα οκτώ δρομολόγια λεωφορείων που ένωναν το χωριό με την Ηγουμενίτσα και τα Γιάννενα. Και καταδικάστηκαν οι μόνιμοι κάτοικοι σε απομόνωση και ο τόπος σε μαρασμό. Ένας τόπος παραμεθόριος, μια ανάσα από την Αλβανία. Φωνάξαμε, διαμαρτυρηθήκαμε, τέλος πάντων κερδίσαμε μια μικρή παραχώρηση για ένα δρομολόγιο ακόμα. Τι τα θες; Το πρόβλημα είναι τεράστιο για όσους ζουν εκεί και δεν έχουν γιωταχί. Ούτε οι γέροντες μπορούν νύχτα αξημέρωτη να βγουν στη στάση, δυο χιλιόμετρα περίπου μακριά από το χωριό, ούτε τα παιδιά να πάνε γυμνάσιο. Τυχεροί οι ταξιτζήδες της περιοχής... αν και δύσκολα τους βρίσκεις κι αυτούς, πού να προλάβουν τόσους νοματαίους;


* Λούτσα: Η είσοδος του χωριού τέτοια εποχή. Με την ομίχλη, την αντάρα όπως τη λέμε εμείς, να κάνει απόκοσμο το τοπίο. Άντε να είναι και ξημερώματα και να βγεις εδώ για να πάρει το λεωφορείο στις επτά παρά το πρωί. Γιατί άλλο δεν έχει πια παρά το απόγευμα...


Κι έγινε αφορμή ο ξεσηκωμός του χωριού και των χωριανών να γυρίσω πίσω το ρολόι του χρόνου και να βγει η μνήμη μαζί με το παράπονο:



"Ένας από τους χειρότερους εφιάλτες μου σαν παιδί ήταν η ανηφόρα του Θύμιου. Πόσες και πόσες φορές προσπαθούσα να ακολουθήσω με τα μικρά μου ποδαράκια τον πατέρα μου για να προλάβουμε το λεωφορείο. Η καρδιά μου χτυπούσε να βγει από το στήθος μου και η ανάσα μου κοβόταν. Έπρεπε να προλάβουμε το λεωφορείο. Το μοναδικό για ώρες... Έτρεχε εκείνος μπροστά να σταματήσει το λεωφορείο κι εγώ πίσω του. Για να σμίξει η οικογένεια. Να πάμε στη μάνα και στον αδερφό, στην άλλη άκρια της Θεσπρωτίας. Στο Σμέρτο Φιλιατών. Με τρεις συγκοινωνίες. Βλαχώρι Παραπόταμος (Βάρφανη) και μετά άλλο λεωφορείο για το Φιλιάτι και μετά άλλο για τη Σαγιάδα.

Τι χρόνια, τι καιροί. Μια μέρα στο δρόμο ήθελες για να φτάσεις στον προορισμό σου. Και μπόλικη υπομονή να περιμένεις στις ενδιάμεσες στάσεις το επόμενο λεωφορείο. Μέσα στο κρύο και την παγωνιά και μερικές φορές με τα ουράνια ορθάνοιχτα. Θυμάται άραγε ο αδερφός μου εκείνη τη σκηνή απείρου κάλλους, στη στάση του Παραπόταμου; Να βρέχει καρεκλοπόδαρα. Κι εμείς οι δύο ανεβασμένοι στο παγκάκι του μικρού στέγαστρου για να μη γίνουμε λούτσα. Ταξιδεύαμε με τη μάνα μας από Σμέρτο για Βλαχώρι.** Να δει κι ο πατέρας λίγο οικογένεια. Να φάει ένα πιάτο φαΐ της προκοπής. Και να δούμε κι εμείς τον πατέρα μας. Που παιδιά ακόμη δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε γιατί θα έπρεπε για το χατίρι κάποιων άλλων παιδιών, δάσκαλος γαρ, να τον στερούμαστε και να βιώνουμε μια ιδιότυπη ορφάνια. ***

Γι αυτό και παράπονο δεν έβγαινε από τα παιδικά μας χείλη όταν κινούσαμε ταξίδι για το Βλαχώρι. Με όλες τις ταλαιπωρίες αντέχαμε. Ξέραμε πως στην άκρη της διαδρομής θα χαιρόμασταν επιτέλους την οικογένεια ενωμένη κι αυτό κανένα παιδί στον κόσμο δεν το αλλάζει με τίποτε άλλο. Μα εκείνη τη μέρα τα είχε βάλει ο Θεός με το Θεό. Αστραπές και μπουμπουνητά που μας έκαναν να σφίγγουμε ο ένας τον άλλον. Κι η μάνα να σφίγγει εμάς και να προσπαθεί να βολέψει τις τσάντες με τα ψώνια. Πού πήγαινε η χριστιανή με τέτοιον καιρό; Με δυο παιδιά; Λέμε κι εμείς σήμερα για προβλήματα...

Τώρα που τα συλλογιέμαι, θα πρέπει να φοβόταν πολύ εκείνη τη μέρα. Κι ας προσπαθούσε να δώσει κουράγιο σ' εμάς. Μα πώς να προβλέψει την καταιγίδα; Ώρες νωρίτερα είχαμε ξεκινήσει από το Σμέρτο και ο καιρός δεν είχε δείξει ακόμη τα δόντια του. Και τα δύσκολα ήταν ακόμη μπροστά μας. Καλά να φτάσουμε στο χωριό. Μα πώς θα μας κατέβαζε από του Θύμιου μέχρι το σπίτι; Φορτωμένη ως τ' αφτιά, μες στον χαμό και μες στις λάσπες και τις κοτρώνες να γλιστράνε. Αχ, αυτήν την κατηφόρα πόσες φορές την πήγαμε κουτρουβάλα κι εκείνη κι εμείς. Καταλαβαίνω γιατί τώρα δε θέλει ούτε να τα συζητά όλα αυτά. Τι να θυμηθεί και να μην πονέσει;

* Δεν είναι χιόνι, δεν είναι άσπρη θάλασσα.

Είναι η αντάρα που έχει σκεπάσει όλο το χωριό...

Οι βουνοκορφές στο βάθος είναι τα σύνορα της Ελλάδας με την Αλβανία.


Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω όσο ζω εκείνη τη μέρα. Καταχνιά, να μη βλέπεις στο μισό μέτρο. Ούτε σε ταινία του Αγγελόπουλου****, αδερφέ, τέτοιο πούσι και τέτοια αντάρα. Ήσουν πολύ μικρός τότε. Τα θυμάσαι άραγε; Λένε πως οι πολύ τρυφερές μας μνήμες γράφουν ανεξίτηλα στις ψυχές μας και γίνονται ένα μ' αυτήν. Τόσο που δεν ξεχωρίζουμε τη μνήμη από τον εαυτό μας. Και γινόμαστε ένα με την ομίχλη και την καταιγίδα. Γινόμαστε ένα μαζί τους και μαθαίνουμε να τα αγαπάμε. Γιατί είναι δικά μας, μαζί τους μεγαλώσαμε. Ένα τοπίο στην ομίχλη η ζωή μας. Εκείνο το ταξίδι, Σμέρτο Βλαχώρι, Βλαχώρι Σμέρτο, μας σημάδεψε. Και το κάνουμε και το ξανακάνουμε, δεκαετίες τώρα. Γιατί το έχουμε εμπεδώσει, πως πρέπει πολύ να ταξιδέψεις, να πορευτείς με όλες τις αντιξοότητες, για να τύχεις και να χαρείς τη γαλήνη και τη θαλπωρή που περιμένει στο τέρμα. Για να φτάσεις στην Ιθάκη, στο λατρεμένο Βλαχώρι.

Πόσες μνήμες από τέτοιες διαδρομές; Και ίδιος πάντα ο προορισμός. Η γενέθλια γη. Με όποια αφετηρία... Με όποιο κόστος.

Ήμασταν παιδιά και γεράσαμε. Μα το ταξίδι μένει ίδιο και αναλλοίωτο. Ίδια και η συγκίνηση της άφιξης. Σαν φτάσεις στη Λούτσα και το δεις ήρεμο και γαλήνιο ν' απλώνεται στην πλαγιά, το "κρεμαστό τσαμπί" όπως το λέει η μάνα μου, όλα τα ξεχνάς. Και λες «ευχαριστώ, Θεέ μου, που μ' αξίωσες το χώμα του να πατήσω και πάλι, το αεράκι του ν' ανασάνω και τη ματιά μου να απλώσω στις βουνοκορφές του.»

* Χτισμένο μέσα στα βουνά. Που όταν η αντάρα δεν τα σκεπάζει, είναι μαγεία ατελείωτη.

Ναι, εμείς, με όλα τα προβλήματα, κι εκείνα που ο τόπος ορίζει, κι εκείνα που η ακηδία των ανθρώπων μας φορτώνει, πάντα θα παίρνουμε το δρόμο για τούτο το ταξίδι. Μα ο κόσμος άλλαξε. Οι εποχές προχώρησαν. Δε μας αξίζει άλλο πια τέτοια Οδύσσεια. Ως πότε το χωριό μας θα μένει στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού; Και μαζί όλη η περιοχή μας. Η πιο φτωχή γωνιά της Ευρώπης. Η Ήπειρος.

Ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη. Και εκσυγχρονισμός. Και λιτότητα και σφίξτε το ζωνάρι για να έρθουν καλύτερες μέρες. Καλύτερες για ποιους; Ποιον προσπαθούν να κοροϊδέψουν; Αφού καλά το βλέπουμε και το ζούμε: Κάθε πέρσι και καλύτερα, κάθε φέτος και χειρότερα. Μα τι τους ζητάμε τέλος πάντων; Το αυτονόητο! Να μείνει ζωντανό ένα χωριό των συνόρων. Να αφήσουν τα περιθώρια στους ακρίτες μας να φυλάνε τις Θερμοπύλες της χώρας. Να μη μας γυρίσουν δεκαετίες πίσω. Άλλα παιδιά να μη γνωρίσουν τους δικούς μας εφιάλτες.

Εκτός αν έτσι πρέπει... Για να στοιχειώνουν τα όνειρα και να δυναμώνουν την οργή και την απόφασή μας. Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα. Κι εμείς, από τις μακρινές γωνιές εκείνης της άλλης Ελλάδας, δε θα κουραστούμε να το φωνάζουμε. Για να μην απογοητεύσουμε εκείνο το μικρό παιδί (και κανένα άλλο παιδί, του χτες και του σήμερα) που κρύβεται μέσα μας. Χρόνια μένει σκαρφαλωμένο στον πάγκο της στάσης του ΚΤΕΛ. Χρόνια ταξιδεύει. Προορισμός Βλαχώρι. Πρέπει να φτάσει. Και θα φτάσει."

Καλό ταξίδι Φούλη μου! Φιλιά στον πατέρα και χαιρετισμούς στους παππούδες...


Μεταφορικό μέσο μιας άλλης εποχής. Στο δρόμο για τη Ζαγορά και το πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου. Ο Νηρέας καβάλα με τον προπάππου. Οι άλλες, ως συνήθως στην Ήπειρο οι άλλες πήγαιναν με τα πόδια... Μαμά, γιαγιά, προγιαγιά. Και φυσικά η αφεντιά μου. Με καπελάκι πάντα.


  • * Πηγή των φωτογραφιών είναι το www.polydroso.gr και φωτογράφος ο συγχωριανός μας, κ. Βασίλης Μάκος.
  • ** Ήμουν ακόμη πολύ μικρή, στην πρώτη του δημοτικού. Την επόμενη χρονιά, ετών επτά, οι γονείς μας βρήκαν ως λύση να μοιραστούν τα παιδιά... Έτσι έγινε και βρέθηκα μακριά από τη μάνα μου για τα επόμενα τρία χρόνια. Δεν ξέρω να σας πω ποιο είναι χειρότερο για ένα παιδί, να είναι μακριά από τον πατέρα ή μακριά από τη μάνα... Είναι τόσο άσχημα και τα δυο που ευχή κάνω άλλο παιδί να μην περάσει τέτοιες καταστάσεις.
  • ***Οι γονείς μας ήταν και οι δύο εκπαιδευτικοί, δάσκαλος ο πατέρας και νηπιαγωγός η μάνα. Εκείνα τα χρόνια, δεκαετία του '60, η συνυπηρέτηση ήταν δύσκολη υπόθεση για τα ζευγάρια των εκπαιδευτικών. Ένας λόγος παραπάνω που το χωριό μας δεν είχε νηπιαγωγείο. Τότε. Σήμερα δεν έχει ούτε σχολείο. Γιατί μας τελείωσαν τα παιδιά. Αν κανένα ξεφυτρώσει κατά λάθος... ναι, δε φωνάζουμε άδικα για τον μαρασμό του τόπου ... υποχρεώνεται να παίρνει ταξί και να ταξιδεύει σχεδόν είκοσι χιλιόμετρα για το μοναδικό χωριό της περιοχής που έχει σχολικό κέντρο.
  • **** Καρφάκι για το Νηρέα είναι αυτό το σχόλιο, που χρόνια αργότερα βρέθηκε να εργάζεται δίπλα στο Θόδωρο Αγγελόπουλο ως βοηθός σκηνοθέτη και πάντα είχαμε κόντρες για τις ταινίες του που εκείνος λάτρευε μα εμένα - εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων - μου έφερναν ύπνο...

Απεργία για το ασφαλιστικό

Δώστε πίσω τα κλεμένα!

Κι έπειτα μπορούμε να κουβεντιάσουμε. Όχι πριν.

Κι ώσπου να το πάρετε απόφαση... εμείς θα συνεχίζουμε ανυποχώρητο αγώνα. Γιατί άλλο δρόμο δεν έχουμε.

Συμπαράσταση στη Διευθύντρια του 1ου Πειραματικού

  • Η είδηση από την Ελευθεροτυπία και το Alfavita
Συμπαράσταση στη διευθύντρια του 1ου Πειραματικού

Τη συμπαράστασή τους προς τη διευθύντρια του 1ου Πειραματικού Γυμνασίου Αθήνας, κ. Νικολέττα Στεργιοπούλου, καθώς και την παύση της δίωξής της εκφράζουν και ζητούν με ψηφίσματά τους οι: ΟΛΜΕ, Ε' ΕΛΜΕ Αθήνας, 5η Σχολική Επιτροπή του 1ου Δ/τος Δ. Αθηναίων, Σύλλογος Καθηγητών του 1ου Πειραματικού, Μαθητικό Συμβούλιο του 1ου, καθώς και Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 1ου Πειραματικού Γυμνασίου και Λυκείου.
Από το Δεκέμβριο του 2005, επί θητεία της υπουργού Παιδείας Μ. Γιαννάκου, έχει αρχίσει η διαδικασία της παραπομπής της διευθύντριας, με την κατηγορία της μη συμμόρφωσής της σε εντολή του τότε γεν. γραμματέα. Και ενώ τον Οκτώβριο του 2006 το ΑΠΥΣΔΕ την απαλλάσσει από κάθε κατηγορία της πειθαρχικής παραπομπής μετά από πολύμηνη πειθαρχική ανάκριση, το Φεβρουάριο του 2007 η υπουργός υποβάλλει ένσταση κατά της απαλλαγής, διότι τη θεωρεί υπερβολικά επιεική.
Σήμερα, η διευθύντρια έχει κληθεί από το Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό (ΥΠΕΣΔΔΑ) για εξέταση της ένστασης.

_________________________

ΣΧΟΛΙΟ


Γνωρίζουμε προσωπικά την υπόθεση και πέρα από το κατηγορητήριο για ανυπακοή προς την προϊσταμένη αρχή, υπάρχει η γενναία στάση της εκπαιδευτικού στην εφαρμογή της κείμενης νομοθεσίας και η λεβεντιά να λέει όχι σε όσους της ζητούσαν να παρανομήσει. Αν αυτό κάποιοι το λένε ανυπακοή σε πρόσωπα, εμείς το λέμε εντιμότητα και ακεραιότητα που πρέπει να επιβραβεύεται.

Ευτυχώς το Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό που εξέτασε σήμερα την υπόθεση, είδε το δίκιο της κ. Στεργιοπούλου και την αθώωσε. Ποιος όμως θα αποζημιώσει αυτή τη γυναίκα για την πολύμηνη ταλαιπωρία της;

Τουλάχιστον εμείς της στέλνουμε την αγάπη μας και το θαυμασμό μας. Η στάση της μας έκανε περήφανους και ως εκπαιδευτικούς και ως ανθρώπους. Τέτοιους δασκάλους χρειάζεται ο τόπος. Που να μπορούν να κρατούν ψηλά το κεφάλι ακόμη και όταν η εξουσία τους τρίζει τα απαίσια δόντια της.

Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία και δη της απελθούσας κ. Γιαννάκου. Που η εκδικητική της μανία υπήρξε η αιτία της παράτασης της ταλαιπωρίας της συναδέλφου. Εμείς κρατάμε την ουσία και ονειρευόμαστε.

Νέες ανακρίσεις σε βάρος του Π. Βήχου

Αναδημοσιεύουμε την είδηση από το σάιτ του Πολιτικού Καφενείου:

Aνακρίσεις σε βάρος του σ. Παν. Bήχου

TI ETOIMAZOYN OI IABEPHΔEΣ THΣ ΓAΔA;

Mια παγωμένη, αλλά όπως φαίνεται όχι ξεχασμένη υπόθεση, σαφώς κατασκευασμένη, ξεπάγωσαν αυτές τις μέρες οι Iαβέρηδες της ΓAΔA σε βάρος του σ. Παναγιώτη Bήχου.
Θόδωρος Kουτσουμπός (ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ)

H ιστορία ξεκινάει τον Νοέμβρη του 2002 όταν άντρες του Τμήματος Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, με άψογο αμερικάνικο στιλ και συνοδεία εισαγγελέα, εισέβαλαν στο σπίτι του Παν. Βήχου, το ερεύνησαν, φωτογράφησαν τους εσωτερικούς χώρους, κατάσχεσαν τον υπολογιστή του, το σκληρό δίσκο και όλα τα CD, τον οδήγησαν στην Ασφάλεια, τον ανέκριναν για ώρες και μετά… τον άφησαν ελεύθερο.

Την επόμενη ημέρα η κίτρινη Espresso σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της έγραφε: «ΚΥΚΛΩΜΑ ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΑΡΤΙ ΟΡΓΙΩΝ! Σύλληψη γνωστού μουσικού που φωνάζει "είμαι αθώος"!». Σε τρεις ολόκληρες σελίδες υπήρχαν φωτογραφίες του σ. Παν. Βήχου από διάφορες πορείες που κρατούσε την κόκκινη σημαία, δίπλα σε συμπλέγματα γυμνών γυναικών και ανδρών!!!

Tότε ήταν προφανής ο λόγος της σκευωρίας. Την περίοδο εκείνη βρισκόταν σε εξέλιξη ο δικαστικός αγώνας του σ. Βήχου και της ΝΕΑΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ για δημοσίευμα που κατάγγελνε υπόθεση σωματεμπορίας με τη συμμετοχή του αστυνομικού διoικητή Σαντορίνης. Η χαλκευμένη πορνο-ιστορία είχε στόχο να παρουσιάσει αναξιόπιστο τον Παν. Βήχο, ώστε να αθωωθεί ο διωκόμενος αστυνομικός διευθυντής και οι κατηγορούμενοι για σωματεμπορία ιδιοκτήτες νυκτερινών κέντρων φίλοι του και, αντίθετα, να καταδικαστούν για συκοφαντική δυσφήμιση ο συντάκτης του άρθρου Παν. Bήχος και ο εκδότης της NEAΣ ΠPOOΠTIKHΣ Θοδ. Kουτσουμπός.

Έκτοτε πέρασαν πέντε χρόνια και η υπόθεση αυτή είχε ξεχαστεί. Ώσπου πριν λίγες ημέρες η ΓΑΔΑ κάλεσε τον Παν. Βήχο σε απολογία για τη δημιουργία πορνοσελίδων (το 2002) στο Ιντερνετ και με την κατηγορία της προτροπής σε αλλότρια ακολασία!

Δεν ξέρουμε που αποσκοπεί η τωρινή ανακίνηση αυτής της ξεχασμένης και από τους ίδιους σκευωρία που τότε είχε ξεσηκώσει διαμαρτυρίες από τα κόμματα της Αριστεράς, γυναικείες και συνδικαλιστικές οργανώσεις. Θυμίζουμε ότι τότε είχαν γραφτεί αλλεπάλληλα άρθρα από τον ΙΟ της Ελευθεροτυπίας, το Έθνος, τη διωκόμενη βέβαια ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ, Πριν, Αυγή, Εποχή κ.ά. Mήπως το «ξεπάγωμα» μιας εμφανώς χαλκευμένης υπόθεσης έχει να κάνει με νέες πολιτικές στοχεύσεις της επανεκλεγμένης διακυβέρνησης Kαραμανλή;

Το σίγουρο είναι ότι και η νέα αυτή προσπάθεια των διωκτικών αρχών να εμπλέξουν το σ. Βήχο σε μία υπόθεση με την οποία δεν έχει καμία σχέση, θα πέσει ξανά στο κενό. Προς το παρόν αναμένεται η ημερομηνία εκδίκασης αυτής της υπόθεσης…

Oι Iαβέρηδες της αστυνομίας δεν λησμονούν. Oύτε οι σύντροφοι. Σύντροφοι. γρηγορείτε!
_______________________________
Σχόλιο ουδέν. Ηλικία και γνώμη έχετε να βγάλετε μόνοι σας συμπεράσματα.

Τα χάλια μας

Η είδηση από την εφημερίδα Έθνος:


Εκπαιδευτικός ξεγύμνωσε μαθητή στην τάξη!



Εκπαιδευτικός κατέβασε το παντελόνι και το εσώρουχo μαθητή της πρώτης τάξης του Δημοτικού, σε σχολείο του Ρεθύμνου, μπροστά στα μάτια των έκπληκτων συμμαθητών του.

Το γεγονός πήρε έκταση και ενημερώθηκε άμεσα ο διευθυντής του σχολείου και μετά ο διευθυντής της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, κ. Γιάννης Κουτάντος.Ο ωρομίσθιος εκπαιδευτικός, μετά τις απαραίτητες εξηγήσεις, υπέβαλε την παραίτησή του στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, δηλώνοντας ταυτόχρονα μετανιωμένος για το γεγονός.

«Προχθές το μεσημέρι πέρασε ο πατέρας του παιδιού και μου κατήγγειλε το γεγονός, το οποίο γνώριζα ήδη. Εγώ έδωσα εντολή στον διευθυντή του σχολείου, ο οποίος είχε ξεκινήσει τη διαδικασία καλώντας τον εκπαιδευτικό να δώσει εξηγήσεις», σημείωσε ο κ. Κουτάντος, μετά τη δημοσιοποίηση του γεγονότος. «Ο εκπαιδευτικός είναι ωρομίσθιος και κάνει το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής. Προφανώς, νόμιζε ότι βρίσκεται σε κάποιο θέατρο και κάποια πράγματα που μπορεί να επιτρέπονται εκεί μπορεί να επιτρέπονται και στα σχολεία. Ηρθε μετανιωμένος και ζητούσε το τηλέφωνο του πατέρα για να ζητήσει συγνώμη. Με διαβεβαίωσε ότι ήταν μία άτυχη στιγμή γι αυτόν και ότι δεν περίμενε να υπάρξει τέτοια αντίδραση. Εθεσε την παραίτησή του στη διάθεσή μου», προσέθεσε.

Ο εκπαιδευτικός δήλωσε πως δεν ήταν στις προθέσεις του να τιμωρήσει τον μαθητή, αλλά ότι έπαιζαν όλοι μαζί και θεώρησε ότι δεν ήταν κακό αυτό που έκανε. Οπως ήταν φυσικό, οι γονείς του μικρού μαθητή θορυβήθηκαν, ενώ και η τοπική κοινωνία έχει καταδικάσει το γεγονός, αφού σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για σωστή τακτική από έναν εκπαιδευτικό.

Ηδη, ο εκπαιδευτικός έχει μετακινηθεί σε άλλο σχολείο και θα τεθεί υπό την επίβλεψη των αρμοδίων, ώστε να μην υπάρξει στο μέλλον ανάλογο περιστατικό.



ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΡΕΚΛΑΚΗ

___________________________


Σχόλιο


Το θέμα δεν είναι τι νόμιζε και τι δε νόμιζε αυτός ο θου κύριε φυλακή τω στόματί μου... αλλά που τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας νομίζουν ότι στο χώρο του δημοτικού σχολείου μπορεί να παρελαύνει ο κάθε πικραμένος και να παριστάνει τον εκπαιδευτικό χωρίς να έχει παιδαγωγική κατάρτιση. Ή ότι μπορεί με ωρομισθίους να λειτουργήσει σχολείο.


Προφανώς από όσα διαβάσαμε περί θεατρικής αγωγής, το επεισόδιο έγινε στη ζώνη του Ολοήμερου... που τρομάρα στα παντζάκια μας το λέμε και σχολείο. Και χρειάζονται τέτοια φρικαλέα περιστατικά για να αποκαλύψουν το τι πραγματικά συμβαίνει μ' αυτά τα πάρκινγκ για παιδιά εργαζομένων γονιών.


Άκου τον μετακινήσανε! Γιατί παρακαλώ δεν τον απολύσανε; Πρόσβαλε ή δεν πρόσβαλε τη γενετήσια αξιοπρέπεια ενός ανήλικου; Τραυμάτισε ανεπανόρθωτα την ευαίσθητη ψυχούλα του ναι ή όχι; Τι δουλειά έχει ένας τέτοιος άνθρωπος κοντά σε παιδάκια; Βάζουμε μωρέ το λύκο να φυλάει τα πρόβατα; Ξεβράκωσε το παιδάκι κι εμείς κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε περί τίνος πρόκειται; Τι άλλο έπρεπε να του κάνει για να ξυπνήσουμε;


Από το Συντονιστικό των Νηπιαγωγών


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Σήμερα Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2007 και ώρα 18:30 στα γραφεία της ΔΟΕ συγκεντρωθήκαμε Νηπιαγωγοί από την Αττική για να συζητήσουμε τα παρακάτω φλέγοντα ζητήματα που αφορούν τα Νηπιαγωγεία:
  • Ιδρύσεις νέων σχολείων και παραρτήματα
  • Λειτουργία νηπιαγωγείων από Δήμους και Ιδιώτες
  • Αύξηση Διδακτικού ωραρίου Νηπιαγωγών

Επειδή είναι η πρώτη φορά που λειτούργησε τμήμα της υποχρεωτικής εκπαίδευσης με την ευθύνη άλλου φορέα(δήμων, ιδιωτών) εκτός του ΥΠΕΠΘ.

Επειδή είναι η πρώτη φορά υποχρεώθηκαν χιλιάδες παιδιά να πληρώσουν(τροφεία στους δήμους ή δίδακτρα στους ιδιώτες) για την υποχρεωτική προσχολική αγωγή.

Επειδή το Δημόσιο Νηπιαγωγείο εκχωρείται στους Δήμους και στους Ιδιώτες (σύμφωνα με στοιχεία της ΟΙΕΛΕ από 4.448 νήπια που φοιτούσαν σε ιδιωτικά νηπιαγωγεία το σχολικό έτος 2006-2007 φτάσαμε φέτος στις 35.000!)

Επειδή η Κυβέρνηση δε μερίμνησε ώστε όλα τα παιδιά να έχουν μια θέση στο Δημόσιο Σχολείο .

Επειδή οι εργασιακές μας σχέσεις γίνονται δυσμενέστερες(αύξηση ωραρίου στα δημόσια σχολεία-Καμιά εργασιακή και μισθολογική διασφάλιση στον ιδιωτικό τομέα)

Καλούμε το ΔΣ της ΔΟΕ

Να προκηρύξει αρχικά 24ωρη απεργία με αιχμή την αύξηση του ωραρίου-διώξιμο παιδιών από το Δημόσιο σχολείο και παράλληλα με τα αιτήματα όλου του κλάδου (κενά, συμπτύξεις τμημάτων και υπερωρίες, παράταση της λειτουργίας του ωραρίου του ολοήμερου σχολείου κλπ).

Να προκαλέσει έκτακτες Γενικές Συνελεύσεις .

Να προβάλει δυναμικά και πιεστικά τη θέση της , θέση που είχε εκφράσει και στην προηγούμενη πολιτική ηγεσία του Υπουργείου ότι οποιαδήποτε δημιουργία νηπιαγωγείου από Δήμους είναι παράνομη σύμφωνα με απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας.

ΖΗΤΑΜΕ

Καμία επέκταση ωραρίου. Διδακτικό ωράριο Νηπιαγωγών στα επίπεδα όλων των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. (Μείωση ωρών ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας – 24 το ανώτερο διδακτικές και όχι ωριαίες ώρες)

Άμεση καταγραφή Νηπίων – προνηπίων και ιδρύσεις νέων νηπιαγωγείων έτσι ώστε να μη μείνει κανένα παιδί έξω από το Δημόσιο Νηπιαγωγείο.

Να γίνουν δεκτές όλες οι προτάσεις για ιδρύσεις Νηπιαγωγείων που γίνονται το Νοέμβρη από τις Νηπιαγωγούς προς τις ΔΕΠ και προς τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης.

Κατάργηση του άρθρου 32 στο Νόμο 3577/2007 για τη «Δημιουργία φορέα διαχείρισης ολοκληρωμένων προγραμμάτων δια βίου μάθησης,» Κανένα Νηπιαγωγείο στους Δήμους και στους Ιδιώτες.

Μαζικοί διορισμοί τώρα νηπιαγωγών, για να καλυφθούν οι ανάγκες για 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή έτσι ώστε να καλυφθούν όλες οι εκπαιδευτικές ανάγκες όλων των παιδιών (4-6) για: εκπαίδευση, ασφάλεια, κατάλληλα και επαρκή κτίρια, εξοπλισμό, εκπαιδευτικό υλικό, εκπαιδευτικό προσωπικό, πρώιμη παρέμβαση για παιδιά με ειδικές ή μαθησιακές δυσκολίες και για αλλόγλωσσα κα αλλόθρησκα παιδιά.

Μείωση του αριθμού των Νηπίων ανά τμήμα σε 1/15

Οι Αέρηδες



Όταν τη μεγάλη απόφαση πήρα να πάγω στα καράβια, κορίτσι εγώ και μάλιστα μεγαλωμένη με αυστηρές αρχές, οφείλω έστω και τώρα, μετά από τριάντα σχεδόν χρόνια, να εξομολογηθώ πως έκανα το πιο ακατανόητο πράγμα της ζωής μου. Προσπάθησα πολλές φορές από τότε να βρω κάποια εξήγηση. Και στις πολλές που ανακάλυψα σκαλίζοντας τα εσώψυχά μου και της ζωής μου τα τότε μέτρα και σταθμά, ζήτημα είναι αν βρίσκω έστω και μία να στέκεται και στα δυο της ποδάρια.

Βέβαια, τις εξηγήσεις εκείνης της πράξης άργησα πολύ να τις αναζητήσω. Βλέπετε, τον πρώτο καιρό, με είχε πιάσει το πείσμα που «όχι» μου έλεγε ο πατέρας μου, που με κλάματα και απειλές πως θα αυτοκτονήσει με πίεζε η μάνα μου και το μόνο που μ’ ένοιαζε ήταν να αποδείξω σε όλους πως μπορώ να τα καταφέρω και να σταθώ στις γέφυρες των πλοίων. Όχι ανώτερη από τους άντρες συναδέλφους μου, τουλάχιστον όμως ισάξια. Ναι, δε θυμάμαι ποτέ φεμινιστικές υπερβολές να οδήγησαν τα βήματά μου. Περισσότερο λειτούργησε η παντελής άγνοια για τις δυσκολίες της θάλασσας και η νεανική ανωριμότητα σε συνδυασμό με την ορμή της ηλικίας. Κι αν θέλετε, έτσι τουλάχιστον πιστεύω, βρήκαν όλα τούτα γόνιμο έδαφος στις αμέτρητες ώρες που πέρασα σαν παιδί με τον Ιούλιο Βερν και τον ασίγαστο πόθο για περιπέτεια.

Σαφώς έπαιξαν ρόλο και άλλες κρίσιμες λεπτομέρειες, και η πιο σημαντική είναι ίσως που στο σπίτι μας ξέχασαν να μας μάθουν πως άλλο πράγμα είναι το κορίτσι και άλλο το αγόρι. Ή πως είναι ντροπή να κάνεις τούτο ή το άλλο επάγγελμα. Αντίθετα θυμάμαι με λόγια και έργα να μας διδάσκουν και οι δυο γονείς μας πως δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δε θέλω.

Και λίγο πιο πέρα ήταν και μια γιαγιά πραγματικός καπετάνιος της ζωής που τίποτα δεν είχε να ζηλέψει στην αξιοσύνη τους αρσενικούς. Η γιαγιά εκ μητρός. Γιατί την άλλη, του πατέρα μου τη μάνα, δεν πρόκαμα να τη γνωρίσω. Και δεν πρόκαμε ούτε κι ο ίδιος να τη χαρεί. Παιδί στα πέντε ήταν όταν την έχασε και τούτο το βαθύ τραύμα χάραξε μέσα του ιερό για όλες τις γυναίκες του κόσμου. Ποτέ μα ποτέ δε θυμάμαι να με ξεχώρισε από τον αδερφό μου και ποτέ σαν πατέρας δε μου απαγόρεψε το παραμικρό με τη δικαιολογία «είσαι κορίτσι». Έτσι έφτασα στα 18 και αντίληψη της αδύναμης φύσης του θηλυκού δεν είχα. Ενώ παράλληλα έπρεπε να αναμετρηθώ με τα πρότυπα των γυναικών της οικογένειας που έστυβαν την πέτρα και της έβγαζαν ζουμί. Μη φανταστείτε τίποτε «νταρντάνες». Α, μπα. Ειδικά η μάνα μου; Μια χαψιά άνθρωπος αλλά σε δύναμη, Γολιάθ.

Τι λοιπόν να με συγκρατήσει σαν μου καρφώθηκε στο νου να πάγω στα καράβια; Και πώς να κάνω πίσω όταν επιτέλους ετούτη η απόφαση έφερε στην επιφάνεια τα «λάθη» της διαπαιδαγώγησής μου και έντρομοι οι γονείς μου έτρεχαν και δεν έφταναν να τα διορθώσουν επικαλούμενοι για πρώτη φορά πράγματα που δεν είχαν ξανακουστεί στο σπίτι μας; Και που τώρα, με γαλήνιο μάτι, καταλαβαίνω πως ούτε οι ίδιοι τα πίστευαν. Τις ίδιες αντιρρήσεις θα είχαν προβάλει και στον αδερφό μου, είμαι σίγουρη. Το χουνέρι όμως τους το έκανα εγώ και εκείνοι μέσα στον πανικό τους δεν κατάφεραν να βρουν τα σωστά επιχειρήματα να μου αλλάξουν γνώμη.

Έτσι έγινε και πέρασε το δικό μου. Και έφτασα περήφανη στον Ασπρόπυργο και έδωσα εξετάσεις. Σαν ήρθε όμως η ώρα να περάσω επίσημα την πόρτα της σχολής, ένιωσα τα ποδάρια μου να τρέμουν. Και πού να το πω; Πού να εξομολογηθώ ότι ξαφνικά συνειδητοποίησα πως το καπρίτσιο μου δεν είχε πια κανένα δρόμο επιστροφής δίχως να γίνω ρεζίλι στα μάτια όλων;

Στο μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, ή μάλλον αντίθετα… μπροστά μου ήταν το αρμυρό νερό και πίσω το χάος που έχτισα μόνη μου, κατάπια και έθαψα βαθιά κάθε αγωνία και … Και πήρα φόρα να αποδείξω πως δε λάθεψα. Πως σωστά διάλεξα το δρόμο μου. Λύση άλλη δεν υπήρχε παρά να στρωθώ και να μάθω όσα περισσότερα μπορούσα. Αλλά το χτυποκάρδι της πρώτης μέρας στη σχολή, δε λησμονιέται. Τότε που, θα το πω και ας γελάσετε, μου μπήκε στο νου πως αν με ρωτήσουν οι δασκάλοι μας πού πέφτει η πλώρη και πού η πρύμη του βαποριού, απάντηση δε θα είχα. Ευτυχώς τέτοια ερώτηση δεν έγινε.

Κι έγινε εκείνη η αγωνία ο καλύτερος σύμβουλος να μην αφήσω βιβλίο για βιβλίο αδιάβαστο. Είκοσι βιβλία μας έδωσε η Σχολή; Εκατό πήγα και αγόρασα εγώ από τα βιβλιοπωλεία του Πειραιά. Τι Τέχνες Ναυτικές και τι Σήματα και τι Φορτώσεις και τι Ναυτικά Δίκαια και τι και τι… Βέβαια τώρα πια άχρηστα στέκουνε στα ράφια όλα τούτα τα βιβλία και μου πιάνουν χώρο που δεν περισσεύει, αλλά σκέψη να τα αποχωριστώ ούτε που να το συζητάτε. Κι ας πέρασαν τόσα χρόνια και ας μην έχω πια καμιά σχέση με τη θάλασσα, ώρες ώρες τα κατεβάζω από το ράφι και τα ξαναδιαβάζω. Ακόμα με κυνηγά θαρρώ εκείνη η παλιά αγωνία. Μη με βρουν με γνώσεις λειψές και με προσβάλουν. Αλλά και από αγάπη. Ναι, αγάπη πραγματική. Ανεξερεύνητη ίσως αλλά ποιος έρωτας μπόρεσε ποτέ να ερμηνέψει το πώς γεννήθηκε;

Μέσα λοιπόν σε όλα "τα θαλασσινά" που πολύ αγάπησα ήταν και οι αέρηδες. Ίσως γιατί αέρας θυελλώδης με παρέσυρε και μένα στα πέλαγα. Κι αέρας φούσκωσε τα μυαλά μου για να παρατήσω τη σιγουριά της στεριάς και να καβαλήσω τα παπόρια… Είπα λοιπόν σήμερα να μοιραστώ μαζί σας όλους αυτούς τους αέρηδες και τους αγέρηδες και τους ανέμους. Μα για να είμαι ειλικρινής, δε θα μοιράσω γνώσεις… Ένα ακόμη ταξίδι θα κάνω. Κι ας μην υπάρχει πια κανένας να ρωτήσει ποιος είναι ο Γρέγος και ποιος ο Γαρμπής. Από πούθε φυσά ο Απηλιώτης και γιατί λέμε το Δυτικό άνεμο Ζέφυρο.

Για να μην πολυλογούμε, αρχή θα κάμω από το ανεμολόγιο. Τον κατάλογο δηλαδή όλων των ανέμων:

Κι επειδή εδώ λίγοι έως κανένας είναι οι ναυτικοί, δε θα σας κουράσω με περιττές λεπτομέρειες που νοιάζουν μόνο τους θαλασσινούς. Το ταξίδι μου θα ρίξει άγκυρα σε τόπο στεριανό για να μπορείτε κι εσείς να το ακολουθήσετε. Και πού καλύτερο τόπο μπορεί κανείς να βρει αν θέλει για ανέμους να μιλήσει παρά στους Αέρηδες της Πλάκας;



Εδώ, στο πολύ γνωστό για τους περισσότερους σημείο, στέκεται αυτό το μνημείο που δίνει το όνομα και σε όλη τη γύρω περιοχή. Στη ράχη του, ή μάλλον στις ράχες του, οκτώ για την ακρίβεια, ακούμπησαν κιόλας πόδι δυο ολόκληρες χιλιετίες. Εκεί που ο αρχαίος καλλιτέχνης, άγνωστο το γιατί, απόθεσε τις αρσενικές μορφές που συμβολίζουν τους ανέμους.





ΒΟΡΕΑΣ (Βόρειος, Τραμουντάνα)

Ο κατά το σχήμα στερεός, ο άνεμος του βουνού. Ένας σκυθρωπός γέρος, τυλιγμένος σε χιτώνα, φυσάει μέσα από ένα μεγάλο κοχύλι.




ΚΑΙΚΙΑΣ (Βορειοανατολικός, Γραίγος)


Ο ερχόμενος από τον ποταμό Κάϊκο, από την περιοχή της Μυσίας. Σκορπίζει χαλάζι από μία ασπίδα.

ΑΠΗΛΙΩΤΗΣ (Ανατολικός, Λεβάντες)


Ο σχετιζόμενος με τον Ήλιο. Ένας νέος φέρνει φρούτα και σιτηρά.


ΕΥΡΟΣ (Νοτιοανατολικός, Σιρόκος)


Αυτός που «καίει». Ένας γέρος ανδρας τυλιγμένος σε βαρύ χιτώνα.


ΝΟΤΟΣ (Νότιος, Όστρια)


Αδειάζει ένα δοχείο με νερό.



ΛΙΨ (Νοτιοδυτικός, Γαρμπής)


Ο ερχόμενος από τη Λιβύη. Κρατάει την πρύμνη καραβιού και το οδηγεί.


ΖΕΦΥΡΟΣ (Δυτικός, Πουνέντες)


Ένας νέος σκορπίζει λουλούδια.


ΣΚΙΡΩΝ (Βορειοδυτικός, Μαΐστρος)


Ο ερχόμενος από τις Σκιρωνίδες πέτρες (κακιά σκάλα). Σκορπάει καυτή στάχτη από ένα χάλκινο δοχείο.

Για το μνημείο, που με το επίσημο όνομα «Ωρολόγιο του Ανδρόνικου του Κυρρήστου» οι ειδικοί το αποκαλούν, θα βρείτε πολλές ακόμη πληροφορίες στο σάιτ Οι Αέρηδες, στο ίδιο που με έβγαλε και μένα ο δρόμος μου σήμερα σαν ξύπνησε από το λήθαργο ο θαλασσοπόρος.

Και σαν εκεί τελέψετε και μάθετε όσα διψά η ψυχή σας, περάστε και από την επίσκεψη των ονομάτων της Θεογονίας. Για να μάθετε πως ο Ζέφυρος δεν είναι κανένας χτεσινός. Από τα γυρογιάλια του Ομήρου φυσά εδώ και τρεις χιλιάδες σχεδόν χρόνια. Μαζί με τον Βορέα, τον Εύρο και το Νότο. Μάλιστα ο Ζέφυρος λέγαν οι αρχαίοι πως κατοικούσε στα άγρια σπήλαια της Θράκης μαζί με τον αδερφό του το Βορέα, κι από κει εξουσίαζαν όλους τους άλλους ανέμους, προσόν που τους είχε παραχωρήσει ο πατέρας των θεών. Λέγεται μάλιστα πως τούτος ο ομορφονιός υπήρξε ο πατέρας του Έρωτα! Και ίσως γι’ αυτό εκεί στους Αέρηδες θα τον δείτε να κρατά λουλούδια στα χέρια. Σαν τα λουλούδια που και ο γιος του ξεσηκώνει τους ερωτευμένους να μαδούν για τους αγαπημένους τους.

Να το λοιπόν το κέρδος μου από τούτο το ταξίδι. Γιατί θα το εξομολογηθώ κι αυτό, σήμερα έμαθα αυτές τις λεπτομέρειες. Πού να το φανταστώ εγώ πως τέτοια ιστορία βαριά σέρνει πίσω του; Θυμάμαι μόνο που σαν παιδί τόσο με ενθουσίαζε το όνομά του που το είχα διαλέξει για λογοτεχνικό ψευδώνυμο. Ξέρετε δα τη γνωστή μανία όλων των παιδιών να σκαρώνουν ποιήματα… Η δική μου, το ομολογώ, είχε φτάσει ακόμη και στο λογοτεχνικό ψευδώνυμο. Και με το ίδιο ξεχασμένο όνομα θα υπογράψω και σήμερα… Με την απορία να φουντώνει. Ποια κρυφή δύναμη από παιδιά ακόμη μας τραβά στο πεπρωμένο μας; Και ποια μοίρα κακή φθονεί και καταριέται και πίσω μάς γυρίζει; Μας αρπάζει από τις γέφυρες και τις πλώρες και μας κλειεί σε μπαλκόνια και διαμερίσματα όπου ανώνυμοι φυσούνε οι άνεμοι κι αντί για το τραγούδι τους το πανάρχαιο ακούμε μόνο το βογκητό τους;



Ζεφύρα Νότου



Γιάννη, σε ευχαριστούμε!

Γιάννης Αμανατίδης





Απίστευτη νίκη της Εθνικής! Μετά από μισό αιώνα κατάφεραν να νικήσουν την Τουρκία μέσα στην έδρα της, στο στάδιο «Αλί Σαμί Γεν»!

Όταν χτες ο Ρεχάγκελ δήλωνε πως ζητά την πρόκριση, γελάγαμε. Ευτυχώς που μας ανάγκασε να παραδεχθούμε ότι κάναμε λάθος.

Το γκολ από τον Αμανατίδη. Τον άτυχο των τελευταίων παιχνιδιών και που είχε γίνει αντικείμενο πειραγμάτων για την αστοχία του. Κι εκείνος στωικά απαντούσε πως θα το βάλει το γκολ στο επόμενο παιχνίδι. Και διάλεξε το κατάλληλο παιχνίδι για να μείνει το όνομά του στην ιστορία. Γιάννη, σε ευχαριστούμε!

Απίστευτη και η στάση των Τούρκων φιλάθλων που μας έδωσαν μάθημα αθλητικού πνεύματος και πολιτισμού.


Πάντως για μια ακόμη φορά έλαμψε και η ομορφιά του ποδοσφαίρου. Αυτό το μαγικό άθλημα της στρογγυλής θεάς που μπορεί ανά πάσα στιγμή να δημιουργήσει το αδύνατο. Μα να τους κερδίσουμε μέσα στο σπίτι τους όταν εδώ είχαμε φάει την τεσσάρα; Και το σημαντικό είναι πως σφραγίστηκε παράλληλα η πρόκριση της ομάδας μας για τους τελικούς του Euro 2008. Άντε παλικάρια, για λίγο μας κάνατε να ξεχάσουμε όλα τα μαύρα...

Η "Άλλη Όχθη" λύνει κάβους





το ταξίδι για την "ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ" ξεκινά και πάλι


στη γνώριμη ώρα , όταν αλλάζει η ώρα και

το σκοτάδι πέφτει νωρίτερα στην πόλη

νύχτες με σκιές χρωματιστές κι εξαίσιες μουσικές,

μουσικές της ανάδυσης ακροβατώντας ανάμεσα σε ανατολή και δύση


αυθεντικά ακούσματα ψυχής άνευ ορίων και άνευ όρων

Ο Πετρολούκας στην Άλλη Όχθη


εκκινώντας σαν πολιτική πρόταση για μια άλλη αριστερά το 1990, συνεχίζοντας σαν ραδιοφωνική εκπομπή από το 2000, η "ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ" έγινε και μουσική σκηνή εδώ και τρία χρόνια για να ξανοιχθεί εδώ και μήνες στο πεδίο των πολιτιστικών δράσεων, εκδηλώσεων, παραγωγών και εκδόσεων


Ο πολυφωνικός όμιλος Χαονία. Η ψυχή της Άλλης Όχθης.

Σε ένα ταξίδι πολύτροπο και πολύκαρπο με διαρκώς

νέους προορισμούς, καινούργιους συνταξιδιώτες

Οι Μαρακές



η "ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ" κάθε Οκτώβριο αναζητά νέους συνεργάτες με ανοικτό κάλεσμα στους συνταξιδιώτες της όσοι και όσες ενδιαφέρονται να συν-εργαστούν είτε στο bar, είτε στο service, είτε στη γραμματειακή υποστήριξη, είτε στην προβολή και την επικοινωνία ας επικοινωνήσουν άμεσα με το 6973342113, απογευματινές ώρες (5- 8 μμ). η αναζήτησή μας αφορά και σε πιο ιδιαίτερα ενδιαφέροντα- σχεδιασμός εντύπων, μοντάζ- για τις ανάγκες των εκδόσεων και των παραγωγών. μόνη προϋπόθεση να συναντηθούμε στην ...άλλη όχθη. οι περισσότερες συνεργασίες ξεκινούν την 1η Νοεμβρίου οπότε ...



τι λέτε; συνταξιδεύουμε;


μουσική σκηνή "Άλλη Όχθη", Αρτέμωνος 9, Νέος Κόσμος

(στο 85 της Λ. Βουλιαγμένης, το πρώτο παράλληλο στενό αριστερά,

πλησιέστερος σταθμός του μετρό Άγιος Ιωάννης)

πληροφορίες και κρατήσεις: 2109270628

Δωρεάν Παιδεία και άλλα παραμύθια



Πενία τέχνας κατεργάζεται: Μαθητικά έργα από εφημερίδα και βότσαλα.



Ο μύθος της δωρεάν παιδείας πολύ με βασανίζει και πολύ με προβληματίζει τον τελευταίο καιρό. Αφορμή το άλυτο πρόβλημα που αντιμετωπίζω για πραγματοποίηση επισκέψεων με την τάξη μου. Τα Μικρά μου και αξιολάτρευτα Τερατάκια μου. Και εξηγώ πως έχει το ζήτημα:

Η τάξη μου για πολλούς και ποικίλους λόγους άσχετους του παρόντος, αριθμεί μόλις 18 παιδάκια. Και από τα 18 κάποια βρίσκονται σε δεινή οικονομική θέση. Αυτό δεν είναι άσχετο του παρόντος... Διότι καλώς ή κακώς είμαι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένη να δημιουργήσω μέγα πρόβλημα σε οικογένειες που ξέρω ότι είναι μονόμισθες ή και τελείως άμισθες (δεν ξέρω αν είναι δόκιμος ο όρος, αλλά αποδίδει την κατάσταση όταν η ανεργία αφήνει χωρίς ούτε μία δεκάρα εισόδημα ολόκληρη οικογένεια). Το πρόβλημα λέγεται ανακοίνωση για Διδακτική Επίσκεψη. Και είναι πρόβλημα καθώς οι Διδακτικές Επισκέψεις των μαθητών των δημόσιων σχολείων δεν καλύπτονται από το θεσμό της Δωρεάν Παιδείας αλλά από την τσέπη του γονιού.

Η κατάσταση, μη βιαστεί κανείς να θεωρήσει πως είναι πρόσφατη. Έτσι ήταν εδώ και χρόνια. Τουλάχιστον 20 που έχω άμεση γνώση του αντικειμένου. Πάντα οι γονείς πλήρωναν το "μάρμαρο" των επισκέψεων. Όπως οι γονείς πλήρωναν και τα σχολικά... Οι γονείς και τις στολές για τις γιορτές. Οι γονείς μέσω των συλλόγων τους και για πολλά άλλα έξοδα των σχολείων. Από χαρτί για το φωτοτυπικό μέχρι κουρτίνες για τα παράθυρα και μέχρι βιβλία για τη δανειστική βιβλιοθήκη και κομπιούτερ και και και...

Κατά τα άλλα μας αρέσει να μιλάμε για ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ! Μα είναι παιδεία μόνο ο δάσκαλος, το κτίριο και τα βιβλία; Αν και τα τελευταία δεν είναι όλα δωρεάν... Πχ τα βιβλία ξένων γλωσσών στο Λύκειο.

Οι διαμαρτυρίες για το συνεχώς αυξανόμενο κόστος της παρακολούθησης της "δωρεάν παιδείας" έχουν πολλές φορές ακουστεί. Ειδικά στην αρχή της σχολικής χρονιάς. Τότε που οι δάσκαλοι δίνουν τα σημειώματα για τα απαραίτητα και ο γονιός διαβάζει το μπουγιουρντί και τον πιάνει πονοκέφαλος για το πώς θα τα αγοράσει...

Τα τελευταία χρόνια έχουμε μάλιστα αρκετά περιστατικά που αγανακτισμένοι γονείς τα έβαλαν με εκπαιδευτικούς και με γραπτές αναφορές προς τους ανωτέρους για τούτα τα σημειώματα. Πρόσφατο περιστατικό αντιμετώπισε συνάδελφος νηπιαγωγός στο Περιστέρι. Και φυσικά η γυναίκα αγανάκτησε. Πώς θα δουλέψει το νήπιο και πώς θα γίνουν οι απαραίτητες δραστηριότητες χωρίς τα απαραίτητα υλικά; Κονδύλι για την αγορά τους δεν υπάρχει. Τι πρέπει να γίνει; Να μη δουλέψει το σχολείο; Απάντηση επίσημη κανείς δε δίνει στους εκπαιδευτικούς. Κι ο καθένας κάνει ό,τι τον φωτίσει...

Στα ίδια πλαίσια και το δικό μου πρόβλημα. Σας έδωσα ήδη τα δεδομένα της τάξης. Να σας δώσω και του πούλμαν; Πέρυσι κόστιζε 90 ευρώ. Φέτος δεν τόλμησα ούτε να πάρω να ρωτήσω. Πήγα μόνο στο διευθυντή μου και του ζήτησα να μου βρει λύση. Τι λύση; Ξέρω πως λύση δεν υπάρχει αφού κονδύλι τέτοιο δεν προβλέπεται.

Και δεν είναι μόνο τα έξοδα μεταφοράς. Είναι και τα εισιτήρια εισόδου στους χώρους επίσκεψης. Ή και συμμετοχής στο πρόγραμμα. Διότι οι επισκέψεις δε γίνονται μόνο για να δουν τα παιδιά. Συνήθως - αν θέλουμε να μιλάμε για ουσιαστική διδακτική επίσκεψη - οι μαθητές θα πρέπει να πάρουν μέρος σε εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Το κόστος όμως έτσι ανεβαίνει στα ύψη. Πως να δώσεις στον άνεργο γονιό ανακοίνωση και να του ζητάς 5 ευρώ για το πούλμαν και άλλα 5 το λιγότερο για εισιτήριο στο Μουσείο; Ομολογώ πως ντρέπομαι να το κάνω. Και λύση δε βρίσκω...

Γι' αυτό σας λέω. Ας μη μας παραμυθιάζουν με τη Δωρεάν Παιδεία. Γιατί μόνο δωρεάν δεν είναι...

Laver Bariu - Do marr çiften




Do marr ciftene more do dale per gjah
jaman shoko jaman aman,(2)

e ciftene more me gjith zagar.
jaman shoko jaman aman,(2)

Sic u ngjita more siper ne per male
jaman shoko jaman jaman,(2)

E pash tri more te bukura,
jaman shoko jaman aman.(2)

E cila te more plqen me qafshe
jaman shoko jaman aman.(2)


Θα παρω το τουφεκι μου μωρε θα βγω για κυνηγι
Αμαν φιλε αμαν αμαν,(2)

Ε το τουφεκι μωρε μαζι με το κυνηγοσκυλο
Αμαν φιλε μου αμαν αμαν,(2)

Ετσι οπως ανεβηκα μωρε πανω στο βουνο
Αμαν φιλε μου αμαν αμαν,(2)

Ειδα τρεις μωρε ομορφες
Αμαν φιλε αμαν αμαν(2)

Ποια σου αρεσει μωρε
Αμαν φιλε αμαν αμαν(2)


Αφιερωμένο στον Κρίστο... Ναι, φίλε... μπορούμε να ζήσουμε αγαπημένοι οι δύο λαοί. Αν αφήσουμε να μιλήσουν τα όμορφα που κρύβουν οι ψυχές των απλών ανθρώπων και όχι τα συμφέροντα των μεγάλων που μας θέλουν να βγάζουμε ο ένας το μάτι του άλλου για να γεμίζουν οι δικές τους τσέπες... Ας αφήσουμε λοιπόν τον αγαπημένο μας Λαβέρ Μπαρίου και όλους τους άλλους αγαπημένους που με τα πανάρχαια δεσμά της μουσικής που ενώνουν τους δύο λαούς προσπαθούν και σήμερα να φέρουν στην επιφάνεια ότι τίποτα δε μας χωρίζει... αντίθετα πολλά μας ενώνουν!

"Hasta Siempre"




"Hasta Siempre"



Scritta da Carlos Puebla nel 1965 prima della partenza del "Che" per la Bolivia, è la canzone sulle sue gesta più conosciuta nel mondo!!!

Γράφτηκε από τον Κάρλος Πουέμπλα το 1965 πριν από την αναχώρηση του Τσε για τη Βολιβία.

Aprendimos a quererte
desde la historica altura
donde el sol de tu bravura
le puso cerco a la muerte.


Μάθαμε να σ’ αγαπάμε
από τα ύψη της Ιστορίας,
εκεί όπου ο ήλιος της γενναιότητάς σου
έστησε κλοιό γύρω από τον θάνατο.


Aqui se queda la clara,
la entrañable transparencia
de tu querida presencia,
comandante Che Guevara.



Εδώ μένει καθάρια,
η στοργική διαφάνεια
της αγαπημένης σου παρουσίας,
Κομαντάντε Τσε Γκεβάρα.



Ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά από τη Φορτσερά Δέσποινα :



Aprendimos a quererte
desde la historica altura
donde el sol de tu bravura
le puso cerco a la muerte.


Πυξίδα μεσα στον χρόνο
Και ο μύθος να σου ανήκει
Είναι των ματιών σου οι κύκλοι
Που αγκαλιάζουν τον κόσμο.

Aqui se queda la clara,
la entrañable transparencia
de tu querida presencia,
comandante Che Guevara.


Εδώ θα μείνει για πάντα
Το ζεστό το πέρασμα σου
Φωτιά που ανάβει η ματιά σου
Comandande Che Guevara

Tu mano gloriosa y fuerte
sobre la historia dispara,
cuando todo Santa Clara
se despierta para verte.

Εσύ που ανάβεις τ' αστέρια.
Της μνήμης φτιάχνεις το χάρτη
Δεν περνάς μέσα απ' την στάχτη
Την ελπίδα σ' άλλα χέρια

Aqui se queda la clara,
la entrañable transparencia
de tu querida presencia,
comandante Che Guevara.


Εδώ θα μείνει για πάντα
Το ζεστό το πέρασμα σου
Φωτιά που ανάβει η ματιά σου
Comandande Che Guevara

Vienes quemando la brisa
con soles de primavera
para plantar la bandera
con la luz de tu sonrisa.

Σαν θρύλος γύρω καλπάζεις
Σαν ευχή και σαν κατάρα
Στα στενά της Santa Clara
Το όνειρο σου γυμνάζεις


Aqui se queda la clara,
la entrañable transparencia
de tu querida presencia,
comandante Che Guevara.


Εδώ θα μείνει για πάντα
Το ζεστό το πέρασμα σου
Φωτιά που ανάβει η ματιά σου
Comandande Che Guevara

Tu amor revolucionario
te conduce a nueva empresa,
donde esperan la firmeza
de tu brazo libertario.

Μιλάς κοιτώντας μπροστά σου
Το ποτάμι της ευθύνης
Και στην ιστορία γράφεις
Τη φωνή και το ονομά σου.

Aqui se queda la clara,
la entrañable transparencia
de tu querida presencia,
comandante Che Guevara.


Εδώ θα μείνει για πάντα
Το ζεστό το πέρασμα σου
Φωτιά που ανάβει η ματιά σου
Comandande Che Guevara

Seguiremos adelante
como junto a ti seguimos
y con Fidel te decimos:
"Hasta siempre, Comandante!"

Γελάς και γίνεται μέρα
Η νύχτα σε συλλαβίζει
Μυστικά σου ψιθυρίζει
Ηasta siempre comandande.

Aqui se queda la clara,
la entrañable transparencia
de tu querida presencia,
comandante Che Guevara.

Εδώ θα μείνει για πάντα
Το ζεστό το πέρασμα σου
Φωτιά που ανάβει η ματιά σου
Comandande Che Guevara


Παλιές Αγάπες - Πυξ Λαξ



Για όλες τις παλιές αγάπες... Και τους παραδείσους που τις πήραν ...

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς!
Στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω...
Δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά κρυφτήκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων...

Ό,τι αξίζει πονάει κι είναι δύσκολο.
Για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου, κρύψου από μένα.
Δεν ξέρω αν φεύγεις τώρα για το λίγο μου ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ, πολύ για σένα.

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς!
Στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω...
Δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά κρυφτήκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων...

Μη μιλάς! Αλλά αγάπες είναι αυτές. Ξεχνιούνται;

Το γράμμα του Τσε στον Κάστρο

Ο Φιντέλ Κάστρο διαβάζει το τελευταίο γράμμα του Τσε...

Πνευματική διαθήκη για κάθε άνθρωπο που θέλει τους δρόμους της επανάστασης να ακολουθήσει.

HASTA LA VICTORIA SIEMPRE !!!


Ένα ακόμη βίντεο για τον Τσε. Όσα και να δούμε δεν πρόκειται να κορεστεί η επιθυμία μας να γνωρίσουμε καλύτερα τον άνθρωπο που κατάφερε σε έναν κόσμο που όλα γκρεμίζονται, χάνουν το νόημα και μας απογοητεύουν, να σταθεί ΣΥΜΒΟΛΟ αξεπέραστο.

Κομαντάτε Τσε Γκεβάρα! Αιώνια τιμή και αγάπη σου καταθέτουμε. Για όσα μας δίδαξες και όσα μας συντρόφεψες...

Hasta la victoria siempre

CHE GUEVARA video



Το πληρέστερο βίντεο που εντοπίσαμε από τα δεκάδες που υπάρχουν στο διαδίκτυο για τον Τσε. Εξαιρετική η μουσική επένδυση και πλούσιο το φωτογραφικό υλικό.

Che Guevara ομιλία στη Santa Clara (1961)


Απόσπασμα ομιλίας του Τσε στη Σάντα Κλάρα το 1961. Στη Σάντα Κλάρα θυμίζουμε ότι ο Τσε είχε καταφέρει καθοριστική νίκη κατά του Μπατίστα κατά τη διάρκεια της Κουβανικής Επανάστασης. Και στη Σάντα Κλάρα κοιμάται σήμερα τον αιώνιο ύπνο, σε μαυσωλείο που οι αγαπημένοι του Κουβανοί έστησαν στη μνήμη του.

Τι άνθρωπος! Τι σύμβολο αιώνιο του αληθινού επαναστάτη.

Che Guevara έκθεση αφίσας

Μια εξαιρετική έκθεση πολιτικής αφίσας του Athens School Fine Arts με θέμα τον Τσε.

Che Guevara (Β. Παπακωνσταντίνου)

Che GUEVARA

Αφιέρωμα στον Che Guevara

1928 - 1967


Σαράντα χρόνια από το θάνατό του

  1. Ερνέστο Τσε Γκεβάρα (Χρονολογίες σταθμών της ζωής του- Φωτογραφίες - Γράμμα στον Κάστρο - Ακούγεται το Τραγούδι: "Hasta Siempre" - αν θέλετε να σταματήσετε τον ήχο, πατήστε το βελάκι που θα δείτε μέσα στο εικονίδιο με τη φιγούρα του κιθαρίστα.)

  2. "Hasta Siempre" Το τραγούδι του Τσε μεταφρασμένο στα ελληνικά

  3. Η σύλληψη και το τέλος του Τσε (Ανταποκριτής της Guardian στη Λατινική Αμερική, ο δημοσιογράφος Richard Gott ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε το νεκρό Τσε λίγες ώρες μετά την εκτέλεσή του. Στο παρακάτω απόσπασμα, από το κλασικό πλέον βιβλίο του για το αντάρτικο της δεκαετίας του '60 ("Rural guerillas in Latin America", Λονδίνο 1970, εκδ.Penguin), o Gott αφηγείται αυτή του την εμπειρία. ... )

  4. Το γράμμα του Τσε στον Κάστρο Βίντεο. Ο Φιντέλ Κάστρο διαβάζει το τελευταίο γράμμα που άφησε ο Τσε πριν φύγει για τη Βολιβία.

  5. CHE GUEVARA video Το πληρέστερο βίντεο που εντοπίσαμε για τον Τσε. Διάρκεια 10 λεπτά.

  6. Che Guevara ομιλία στη Santa Clara (1961) Μιλά ο ίδιος ο Τσε.

  7. Che Guevara έκθεση αφίσας Μια εξαιρετική έκθεση πολιτικής αφίσας αφιερωμένη στον Τσε.

  8. Che Guevara (Β. Παπακωνσταντίνου) Βίντεο με το γνωστό τραγούδι για τον Τσε από την υπέροχη φωνή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

  9. Che GUEVARA Βίντεο.



  10. Λιαντίνης και Τσε (Στο blog ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ και άνοιγμα σχετικής συζήτησης στην ΑΓΡΙΑΚΟΝΑ.)






Η σύλληψη και το τέλος του Τσε




Ανταποκριτής της Guardian στη Λατινική Αμερική, ο δημοσιογράφος Richard Gott ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε το νεκρό Τσε λίγες ώρες μετά την εκτέλεσή του. Στο παρακάτω απόσπασμα, από το κλασικό πλέον βιβλίο του για το αντάρτικο της δεκαετίας του '60 ("Rural guerillas in Latin America", Λονδίνο 1970, εκδ.Penguin), o Gott αφηγείται αυτή του την εμπειρία.



8 Οκτωβρίου 1967. Εκείνη την Κυριακή ο καιρός ήταν ζεστός, και στις οκτώμισι το βράδυ περιφερόμαστε με έναν άγγλο φίλο στην κεντρική πλατεία της Σάντα Κρουζ στην ανατολική Βολιβία, όταν κάποιος μας έγνεψε από το τραπεζάκι ενός καφενείου.





"Έχω νέα για σας", μας είπε.


"Ο Τσε;", ρωτήσαμε, γιατί το ενδεχόμενο να συλληφθεί ο Τσε στριφογύριζε στο μυαλό μας από μία εβδομάδα.


Πριν από λίγες ημέρες βρισκόμαστε στη μικρή πόλη Βαγεγκράντε και είχαμε ακούσει το συνταγματάρχη Χοακίν Σεντένο Ανάγια, διοικητή της όγδοης μεραρχίας των βολιβιανών ενόπλων δυνάμεων, να εκφράζει τη βεβαιότητα ότι τα στρατεύματά του θα βάλουν τον Τσε στο χέρι πριν από το τέλος της εβδομάδας.


Μας εξήγησε μάλιστα ότι είχαν ενισχυθεί από 600 "ρέιντζερ", φρέσκους από το στρατόπεδο εκπαίδευσης που διηύθυναν οι Ειδικές Δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών βορείως της Σάντα Κρουζ. Είπε ακόμη πώς έγινε η περικύκλωση των ανταρτών. Δυνατότητα διαφυγής υπήρχε μόνο από τη μία πλευρά, κι εκεί ο στρατός είχε σκορπίσει στρατιώτες μεταμφιεσμένους σε αγρότες, ώστε να σημάνουν αμέσως συναγερμό μόλις δουν τους αντάρτες να περνούν από αυτό το σημείο.


Από τα στοιχεία που μας είχαν δώσει κάτοικοι ενός χωριού στο οποίο μπήκαν οι αντάρτες περί το τέλος Σεπτεμβρίου, καθώς και από τη μαρτυρία δύο ανταρτών που είχαν συλληφθεί, δεν μας έμενε η παραμικρή αμφιβολία ότι ο Τσε ήταν ο επικεφαλής τούτης της περικυκλωμένης ομάδας.








"Ο Τσε συνελήφθη", μας είπε ο γνωστός μας στο καφενείο, "αλλά είναι τραυματισμένος σοβαρά και μπορεί να μη βγάζει τη νύχτα. Οι υπόλοιποι αντάρτες παλεύουν απεγνωσμένα να τον πάρουν πίσω, ενώ ο διοικητής του λόχου ζητά να τους στείλουν ελικόπτερο ώστε να μπορέσουν να τον φυγαδεύσουν μακριά. Ο διοικητής είναι σε τέτοια αναστάτωση, ώστε τα λόγια του ήταν εντελώς ακατάληπτα. Το μόνο που κατόρθωσαν να ξεχωρίσουν εκείνοι που τον άκουγαν ήταν η κραυγή 'Τον πιάσαμε, τον πιάσαμε'".


Ο πληροφοριοδότης μας συνέχισε λέγοντας ότι πρέπει να νοικιάσουμε ελικόπτερο και να πετάξουμε αμέσως στην περιοχή των ανταρτών. Δεν ήξερε αν ο Τσε ήταν ακόμη ζωντανός ή αν είχε πεθάνει, αλλά διαισθανόταν ότι οι πιθανότητες να ζήσει ήταν πλέον ελάχιστες. Δεν είχαμε χρήματα να νοικιάσουμε ελικόπτερο, ακόμη κι αν υπήρχε κάποιο διαθέσιμο, άσε που σε κάθε περίπτωση στη Βολιβία είναι αδύνατη η πτήση μετά τη δύση του ήλιου.
Έτσι νοικιάσαμε ένα τζιπ και στις 4 το πρωί της Δευτέρας 9 Οκτωβρίου πήραμε το δρόμο για τη Βαγεγκράντε. Φθάσαμε πεντέμισι ώρες αργότερα και κατευθυνθήκαμε αμέσως στο αεροδρόμιο. Ο μισός πληθυσμός της μικρής πόλης έμοιαζε να περιμένει εκεί, οι μαθητές ντυμένοι στα άσπρα και οι ερασιτέχνες φωτογράφοι ανυπόμονοι να εξασφαλίσουν φωτογραφίες των νεκρών ανταρτών.


Μόλις πριν από δύο εβδομάδες, εδώ είχαν φέρει το σώμα του βολιβιανού αντάρτη "Κόκο" Περέντο και του Κουβανού "Μιγκέλ". Και στο νεκροταφείο κοντά στο αεροδρόμιο είχε ήδη ταφεί η "Τάνια", η όμορφη αντάρτισσα που σκοτώθηκε με άλλους εννέα στις 31 Αυγούστου στο Ρίο Γκράντε, σε ενέδρα όπου οδηγήθηκε με μπαμπεσιά.


Οι κάτοικοι της Βαγεγκράντε έχουν πλέον εθιστεί σε τούτα τα πήγαιν' έλα του στρατού. Τα παιδιά έμοιαζαν περισσότερο αναστατωμένα. Έδειχναν με το χέρι στο βάθος του ορίζοντα και χοροπηδούσαν, καθώς τα μάτια τους βλέπουν μακρύτερα από τα μάτια των ενηλίκων.


Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα διακρίναμε ένα σημαδάκι στον ουρανό που σύντομα μεταμορφώθηκε σε ελικόπτερο. Μετέφερε δύο νεκρούς φαντάρους, δεμένους στα πέδιλά του. Τους έλυσαν βιαστικά και τους φόρτωσαν χωρίς πολλά πολλά σε ένα φορτηγό για να τους κουβαλήσει στην πόλη.


Καθώς όμως το πλήθος διαλυόταν, εμείς μείναμε πίσω και φωτογραφίσαμε τα κιβώτια με τα ναπάλμ, προσφορά των βραζιλιάνικων ενόπλων δυνάμεων, που βρίσκονταν στην περιφέρεια του αεροδρομίου. Και με τηλεφακό πήραμε φωτογραφίες ενός άνδρα με πράσινη στολή χωρίς διακριτικά, για τον οποίο μάθαμε ότι είναι πράκτορας της CIA. Τέτοια επίδειξη θράσους από ξένους δημοσιογράφους -γιατί ήμαστε οι πρώτοι που έφθασαν στη Βαγεγκράντε- δεν ήταν νοητή, κι έτσι ο πράκτορας της CIA συνοδευόμενος από μερικούς βολιβιανούς αξιωματικούς επιχείρησε να μας πετάξει έξω από την πόλη.


Ήμαστε όμως εφοδιασμένοι με κάμποσα διαπιστευτήρια ώστε να μπορούμε να αποδείξουμε την "καλή μας πίστη", οπότε ύστερα από αρκετή συζήτηση μας επιτράπηκε να παραμείνουμε.


Το ένα και μοναδικό ελικόπτερο σηκώθηκε και πάλι και κατευθύνθηκε προς την εμπόλεμη ζώνη, τριάντα περίπου χιλιόμετρα νοτιοδυτικά, μεταφέροντας και το συνταγματάρχη Σεντένο.


Λίγο μετά τη μία το μεσημέρι επέστρεψε με το συνταγματάρχη θριαμβευτή, ανίκανο να κρύψει το πλατύ του χαμόγελο. Ο Τσε πέθανε, ανακοίνωσε. Είδε το πτώμα και δεν χωρά η παραμικρή αμφιβολία.






Ο συνταγματάρχης Σεντένο είναι έντιμος άνθρωπος, άμαθος να αποκαλύπτει περισσότερα από τα απολύτως απαραίτητα και δεν υπήρχε λόγος να τον αμφισβητήσουμε. Τρέξαμε στο μικρό ταχυδρομικό γραφείο και δώσαμε τα τηλεγραφήματά μας προς τον έξω κόσμο σε έναν αιφνιδιασμένο και δύσπιστο υπάλληλο.


Κανείς μας δεν πίστευε και πολύ ότι θα κατάφερναν να φθάσουν στον προορισμό τους. Τέσσερις ώρες αργότερα, στις 5 ακριβώς, το ελικόπτερο γύρισε και πάλι, κουβαλώντας αυτή τη φορά ένα και μοναδικό μικρό σώμα δεμένο στα πέδιλά του. Αντί όμως να προσγειωθεί κοντά στο σημείο που βρισκόμαστε, όπως έκανε τις προηγούμενες φορές, σταμάτησε στο κέντρο του αεροδρομίου, μακριά από τα αδιάκριτα μάτια των δημοσιογράφων.


Αμέσως μας απαγορεύτηκε να διασπάσουμε τον κλοιό που σχημάτισαν αποφασισμένοι στρατιώτες. Πολύ γρήγορα, το πτώμα φορτώθηκε σε ένα κλειστό βαν μάρκας σέβρολετ που ξεκίνησε με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Πηδήξαμε στο τζιπ που περίμενε εκεί δίπλα και ο τολμηρός οδηγός μας πήρε το βαν στο κατόπι. Σε απόσταση ενός περίπου χιλιομέτρου, η σέβρολετ έκανε μια απότομη στροφή και μπήκε στον περίβολο ενός νοσοκομείου.


Οι στρατιώτες επιχείρησαν να κλείσουν την πύλη προτού περάσουμε, αλλά ήμαστε αρκετά κοντά και τους εμποδίσαμε να το πετύχουν. Η σέβρολετ ανηφόρισε μια απότομη πλαγιά και σταμάτησε μπροστά σε ένα μικρό παράπηγμα με καλαμωτή οροφή και τη μία πλευρά ανοιχτή στον ουρανό.


Κατεβήκαμε από το τζιπ και τρέξαμε στην πίσω πόρτα του βαν προτού ανοίξει. Την ώρα που άνοιγε, πετάχτηκε έξω ο πράκτορας της CIA, ουρλιάζοντας στα αγγλικά:


"Εντάξει, ας ξεκουμπιστούμε τώρα γρήγορα". Ο κακομοίρης ούτε που μπορούσε να φανταστεί ότι δύο άγγλοι δημοσιογράφοι περίμεναν στις δύο πλευρές της πόρτας. Μέσα στο βαν, πάνω σε φορείο, βρισκόταν η σορός του Τσε Γκεβάρα. Δεν αμφέβαλα ούτε στιγμή ότι ήταν αυτός.


Τον είχα δει μία και μοναδική φορά πριν από τέσσερα ακριβώς χρόνια στην Αβάνα και δεν ήταν από τις μορφές που ξεχνάς εύκολα. Από τότε, η προσωπική μου ανάμνηση είχε αναμφίβολα επηρεαστεί από τις συχνές φωτογραφίες του στον τύπο και ομολογώ ότι είχα λησμονήσει το κορακίσιο χρώμα του μικρού γενιού του.


Μου φάνηκε πιο κοντός και πιο αδύνατος απ' ό,τι θυμόμουν. Οι μήνες της ζωής στη ζούγκλα είχαν προφανώς αφήσει τα ίχνη τους. Παρά τα ερωτηματικά, δεν υπήρχε καμία απολύτως αμφιβολία ότι επρόκειτο για τον Γκεβάρα.


Όταν έβγαλαν έξω το πτώμα και το ακούμπησαν σε ένα πρόχειρο τραπέζι μέσα στο παράπηγμα που τους λιγότερο ταραγμένους καιρούς χρησίμευε για πλυσταριό, ήμουν πια βέβαιος ότι ο Γκεβάρα ήταν νεκρός. Το σχήμα του γενιού, το περίγραμμα του προσώπου και τα πλούσια κυματιστά μαλλιά δεν μπορούσαν να ανήκουν σε άλλον. Φορούσε πράσινη στολή εκστρατείας στο χρώμα της ελιάς και ένα τζάκετ με φερμουάρ. Στα πόδια φορούσε πράσινες ξεθωριασμένες κάλτσες και χειροποίητα παπούτσια.


Καθώς ήταν ντυμένος, δυσκολευόμουν να δω πού ακριβώς είχε πληγωθεί. Είχε δύο φανερές οπές στη βάση του λαιμού και αργότερα, όταν καθάριζαν το σώμα, είδα μία ακόμη πληγή στο στομάχι. Δεν αμφισβητώ ότι είχε πληγές στα πόδια και κοντά στην καρδιά, αλλά δεν τις είδα.


Οι γιατροί εξέταζαν τις πληγές του λαιμού και η πρώτη μου αντίδραση ήταν να υποθέσω ότι έψαχναν για τη σφαίρα, αλλά στην πραγματικότητα ετοίμαζαν το σωληνάκι που θα οδηγούσε τη φορμόλη στο σώμα για να το συντηρήσει. Ένας από τους γιατρούς άρχισε να καθαρίζει τα χέρια του νεκρού αντάρτη που ήταν καλυμμένα με αίμα. Αλλά κατά τα άλλα δεν υπήρχε τίποτε απωθητικό στο πτώμα.


Ο Τσε έμοιαζε ζωντανός. Τα μάτια του ήταν ανοιχτά και λαμπερά, και δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου να του τραβήξουν το χέρι έξω από το τζάκετ. Πρέπει να μην είχε πεθάνει πριν από πολλές ώρες και τη στιγμή εκείνη δεν πίστευα ότι δολοφονήθηκε μετά τη σύλληψή του. Όλοι υποθέταμε τότε ότι πέθανε από τις πληγές του και από έλλειψη ιατρικής φροντίδας τις πρώτες ώρες του πρωινού της Δευτέρας.


Οι άνθρωποι γύρω από το πτώμα ήταν περισσότερο αποκρουστικοί από το νεκρό: Μια καλόγρια που δεν μπορούσε να κρύψει το χαμόγελό της και κάποιες φορές γελούσε δυνατά. Αξιωματικοί που κατέφθαναν με τις ακριβές τους μηχανές για να απαθανατίσουν τη σκηνή.


Και, προφανώς, ο πράκτορας της CIA. Έμοιαζε να είναι επικεφαλής της όλης επιχείρησης και γινόταν έξαλλος κάθε φορά που κάποιος τον σημάδευε με τη φωτογραφική του μηχανή. "Από πού είσαι εσύ;", τον ρωτήσαμε στα αγγλικά, προσθέτοντας για πλάκα: "Από την Κούβα; Το Πόρτο Ρίκο;" Δεν έδειξε να διασκεδάζει και απάντησε κοφτά στα αγγλικά: "Από πουθενά".


Τον ξαναρωτήσαμε αργότερα, αλλά τούτη τη φορά απάντησε στα ισπανικά "Que dice?" και υποκρίθηκε ότι δεν καταλαβαίνει αγγλικά. Ήταν ένας κοντός, γεροδεμένος τριανταπεντάρης με βαθουλωτά γουρουνίσια μάτια και κουρεμένο κεφάλι. Δύσκολο να καταλάβεις αν ήταν Βορειοαμερικάνος ή κουβανός εξόριστος, γιατί μιλούσε αγγλικά και ισπανικά με την ίδια ευκολία και χωρίς ίχνος ιδιαίτερης προφοράς. Αργότερα ανακάλυψα ότι λέγεται Εντι Γκονζάλες και ήταν ιδιοκτήτης νυχτερινού κέντρου στην Αβάνα πριν από την κουβανέζική επανάσταση.









Αφιέρωμα στην Κατερίνα μας